장음표시 사용
11쪽
EM AUCTORITATE MECTORIS MAGNIFICI
A MPLISSIM SENATUS CADEMICI CONSENSU
SUMMISQUE I LITERARUM CLASSICARUM DISCIPLINA HONORIBUS ET PRIVILEGIIS IN ACADEMIA LUGDUNO-BATAVARITE ET LEGITIME COΝSEQUENDIS FACULTATIS EXAMINI SUBMITTET
12쪽
13쪽
Observationes in c0rpus trium priorum Ovidii ex Ponto librorum scribere suscepi, quia ornium et Merhelium Saupee0aetos et invitos iniquo de verbis traditis judicasse mihi perSuaSum Si quorum argumentis infra respondebo. Huius l00 est pauca exponere de utriusque computationibu S. Mer-h0lius in se a0qualibus intur lacunas manifestas intervallis archetypi paginis attribuit vigenorum binorum VerSuum ambitum ). Ad hanc normam cum totum Ponticorum pia Sredigat, fit interdum, ut nonnulla abundent quaerit ergo v. d. disticha quibus facile car0amus vel qu0d in codicibus c0rrupta extent vel quod displicuerint enitet aliis. Si contra integer versuum m0dus adest, negligentiam poetae excusat, vitia obumbrat, dissentit ab e0dem Benilei sesi. g.
sito usunt et lacuna locus indagandus est rationi ruina instare videtur praef. p. XXII sq. nec minus omnia la-1 Ovidius Vol. III. Lipsia 1884 Praus inde a pag. XIX. 2 Ponticorum archetypum trium per singulas pagina distichorum suisse antea uspicatus erat . urn in progr. Strohlongi i 1874 docodicibus duobus carminum Ovidianorum ex Ponto datorum Monacen8ibus).
14쪽
quam pag. XXII ubi nihil restat, nisi ut pagina aliqu0lien Sinaequali numero fuisse putentur Rati igitur pr0tegit haec sontes immeritosque premit' in). Aeque reluctantem Vulgatam 0Xperitur ornius opinans ' Ovidium ne tum quidem, eum gravissimis curis Sollieitudinibusque obrutus esset, reeeSSiSSe ab leganti et artificiosa arminum compositione, quam in Amoribus observasset. At novissimus carminum amat0riorum edit0 Ehwaldius s0lum Amor. I, 6 idque ex parte uiu Sconcinnitatis studii indicia servare affirmat δ). Ceterum idem vir doetus . i. graviter improbavit hane serversam et lubricam computandi rati0nem. Sibi enim Verba n0n Se Verbis subjungunt, qui aequabilitati student Attamen rationis Κ0rnianae Xemplum describere libet Epistula tertia libri primi schema hoc 5. 4. 4. 5.5. l. 6. 6. 6. 6. pr fundament fuit Ovidio, cum rescriberet ad Rufini 0-lacia et praecepta. Quae autem distilliorum series tum demum effieitur, si puri0s habes v. b-86 et duo excidisse disticha statuis Str0ph. p. Ib). Sunt et alia quae minus faveant huic versuum distributioni si sententiarum nexus male enarrari mihi videtur, nam epistulae Secundae libri primi sehema rationis filo m0 c0nvenit, quantum
Video, ne sunt v P. I, 4, 39-40 ad pra000dentis magis quam ad insequ0ntis disti elii Drmam laborat in . Sed, quae Merk0lius ut ornius arto arithmotica duo statuerunt, Obiter tangere Satis habui, quum non numeris Sed utriuSque argumentis hi illic obloqui mihi prop0situm esset. Alterum c0nsilium fuit ut verba singula aestimarem. Nam hae quoque immerito plerumque tentata puto. Ut tamen temeritatis et ineptiae crimen frugiam, nus quosdam mihi constituam et de l0eis eluetis tantummodo agam. Tran Se ergo ad Opini0nem meam probandam quali eum quo sermonis Ovidianusii instruetuS.
15쪽
VS. . a quotiens dixi certo nil turp0 000tis ite patet castis versibus ille l00 usi Vn0 tamen aecedunt, Sed ut aspicis ipse, latere sub lare privato tutius S Se putant.
In prooemi trium priorum librorum x P0nt a Bruto amico huic per R0mam misso hospitium petit Ovidius, nam P. I, , 5 publica non audent intra monimenta venire, ne suus hoc illis clauserit auct0 iter. Agia scit hic Eli valdius particulam affirmati Vam, quam aliis qu0que Ovidii locis lat0r contendit in Sapiunt igitur libelli, qu0d bibli 0 thecas publieas intrare verentur. At num hau dicere voluerit poeta, dubito, cum potius timidos fingat libr0s su0s Tr. I, , 5. III, I, lare numquam Augusti indulg0ntia diffidat Rem itaqu0 in udi relinquis si n0tionem metuendi cum intero ' verbis non audent attribuis Laudavit hie P. I, 0, 5-l6. IV, 15, 29 30:add Her. IX, 35. Amor. II 5, 3. Prop. IV, I, 9 qq. Luc. ueller Martiat. I, 3b, l. Qua explicatio praestat et qu0 particula nae, quantum indagare potui, non utuntur φ poeta Augusto aequale et quod sequuntur verba
P. I, I, 3 quid veniant, novitate roges lariaSSe Sub pSa. aeeipe, quodcumque est, dummodo non it amor. inVenieS, quamvis non est miserabilis indeX,
non minus hoc illo trist qu0d ante dedi. M0l0stias parit illud quid veniunt. Dubitari p0test utrum consilium itineris Brutum r0gaturum fingat Ovidius, an quale sint, qui veniant libelli peregrini. Illud Heliasius voluit. Sed ita si interpretaris, responsum qu0d numquam non redditur, desideratur. f. et II, 40 sqq. V, b Sqq. VI, 449 sq. I, 22 sq. Fast V, 39 λ). Nec arte rhetorica utitur Ovidius, ut Statim eam negligat es V. I Sq. Exempla luculenta praebet libri quinti Tristium pr000-mium, in quo quater adhibuit poeta figuram, quae vocatur praeSumpti su v. 25. 35. 49 69ὶ Eiusdum epistula initium et finis faciunt ad 10cum n0strum. Incipit a verbis Hunc quoque de Getic0, nostri studi0s0, libellum
lit0ro praemissis quattuor adde meiS. hic qu0que talis erit, quali fortuna p0etae: invenies tot carmine dulce nihil. habes mandatum et argumentum. Hoc modo claudit carmen:
1 Citavit Holnsius r. ΙΙΙ, 7 6. Cum autem plura una rogantur, non ad omnia semper re8p0ndet poeta.
16쪽
eur Seribam, docui cur mittam, quaeritis, St03v0biscum cupio quolibet Sse modo. eiu Smodi quid verba accipe q. e. non referunt est Sententia quae praesertim poeta menti obversabatur. Recurrit v. 4. 2 l. 29. 47. Qui formula vim retinere volunt, Statuere debent 00tam inepte mentionem injecisse rerum, qua diS- Simulare mallet. Mihi igitur pra0stare videtur altera Xplicati0. Sati apparet, ait interus Comm. I, p. 8, e ii Verbis quae sequuntur uv. 1 - 2l quid ita esse accipiendum, ut sit id qu0d in int0rrogando simul attribuitur Subjecto, quale est , 2 6 quisque loquar tecum V. Sic Iphis se ipsam adhortatur Met. IX, 747ὶ quid sis nata, vide es or. p. II, 2 99 Dis00d Alcaseus unet illius illume quis 3 Nee Verba accipe q. e. Offendunt. Valent enim argumenti natura ne obstet, quominus libello accipia es Her. IV, 3 sq.
V, 1 sq. Redit p00ta ad pr0p0situm et apte jungit n0vam
rationem, qua confirmet Brutum haesitantem et gravantem. Notavit deind0 interus hiasinum in v. 3 40 et 15 20. Hanc duplicem int0rpretationem commemoravi, ut Stenderem n0n pu eSSe conjectura velut qui veniunt, qu0d altera
manus in Maddidit, neque emendati0n quidve ferunt, quam pr0posuit ratari in). Vertit quoque A. Berg Was si dir
I, 37 a00 igitur vidit trab0ati cura Quirini,
cum rudibus populis annua jura daret. Martis erat primus mensis Venerisque SecundUS: haec generi prindeps, pSius ille pater. Audiendus est interus Comm. I, p. 3, quem de pluribus eiusdem generis pronominibus hie ille ipse in 00deme nunciato positis jam disputasse video.
1 Nihil mutandum esse conset hWaldius Η0insio assentiens Bursiani nunt annal. XXXI, p. 192.
Agit 00t d lib0ralitat erga sacerd0tes vaticinantes. ISidis, Magna Matris, Diana famulis stipes et dona largiuntur creduli, quo deabus ipsis 43. 48 gratiam referant vel reverentiam testentur. Inde Ovidius vates, cuius praeSagia habes P. II, , 55. III, 4, 89-lI4, leuiorum benev0lentiam sibi vindicat. Est res notissima Isiacos Gallosque Stipem e0gere solitos esse Iidem praedi00bant futura. Conjectores Isiaco eo inmemorat Cie de div. I, 53, 32. cf. . Mar-
17쪽
quardi . l. p. 353, 6. Agmen exempl0rum claudit Vaticina-t0 Dianae' quem alienum a l000 0str putant Merheliu Set advigius nec umquam extitisse suspicantur. DeSeribo distich0n, quod hic mutavit ille damnavit v. V scimus ab imperi s0ri nil tale Dianae unde tamen vivat, vaticinator habet. ἡ Mir Diana ita inducitur' ait advigius Adv. erit. II, 10 l, ut nihil p0natur, qu0d ius sub nomine fiat et tamen, illud de vaticinator addatur. V Cui sic resp0nd00. Quid sat Diana n0 jubente petendum S e pentametro Subject0. Confero enim Trist. V, 12, 7Si utinam, quae nil metuentem tale magistrum perdidit, in cinere Ar mea verSa laret.
ubi eandem prolepsin deprehendis, es Tr. III, 9, 25. Dissenti igitur in inter0, qui nil tale ad . 40 spectare e0ntendit Comm. I, 4 neque eidem coneed particulam tamen ins0lito loco esse coll0catam. f. Pr0p. II, 4, 20 L. Mueller). Cetera verba quam apte hic Sint posita lucet, si inquirimus numquid de vaticiniis Dianae c0nstet. Qui Dianam Aricinam citant, sol cod. Wisdenii teStimoni nituntur, cuius in margin hanc gl0ssam legit dein Sius: in Aricino nemore juxta Romam habui: Diana templum: ibi irandi vaticinatores. VNusquam alibi inarum Iortium Mentio fit. Transiit Cic0r0 quum Orte n0 amplius in honore esse diceret de div. II 4l neque Propertius Cynthiam totiens oppida urbi proxima
frequentantem quum Vituperaret, quam vi S0rtes Praenestinas commemoraret, easdem amicam arietae consuluisses dixit
III, 30. Offerebant muliere V0torum c0mpote faces, licia et
tabellas Diana ipsi Sen. 0n0s VII, 4, 6 et suspicari licet
eaS, ut erant mentibus laetis animisque b0nignis, mendicantibus in liv Aridino Martiat. II, 9, 3. XII, 32, IJ JuV. IV li 7 dedisse stipes. Nulla autem ben0fiei in Saeerdotente0nlata memoria produntur stips Diana deinde in usum templi vertebatur Mai quarii l. l. p. 0, in Templa denique suos habuisse sortil0gos probari non potest a uetore Mar-quardit III, p. 00, 3 rell0r-Iordan omiseli Myth0l0gie II, 90ὶ, istet edurrant in inseriptionibus. Ergo eum has ob causas ad Dianam Aricinam alludi negem, miror quoque nihil additum ess d nem0re v0 d Aricia, ut vidi m0s Art. I, 259. 0t. XV, 188. Fast. III, 26 l. VI, 755 . Transeo B0isfieri opinionem. Ritus enim peregrin08 in Sacra publica irrepsisse sacerdotesque Diana Gallorum m0re per Vie0 et oppida mendicando stipus coll0gisse scribit a Religion R0main I, 40. Debet o loeo OStro. De Diana Pergae cogitavit iussi ingius ad Hor A. P. 153
ut mala quem Scabie aut morbus regila urguet aut fanaticus error et iracunda Diana,
vesanum tetigisse timent fugiuntque poetam qui sapiunt.
verba Sophist. II, p. 571 εξεστι συμβαλεῖ, ala la σιν, io γακεινται ἐν τῆ της Περγαιας ρ ut me docuit panhemius ad Callim. h. i. D. v. 87. At lieet Cicero affirmet Verr. I, si Perga fanum antiquissimum et sanctissimum Dianae cimiis esse' dubito tamen, num hic cultu S, qui, qu0d Seiam. numquam Pamphylia in Italiam migravit, intelli-
18쪽
gendus Sit Pluribus pus fuisset, credo, indieiis ut Pergaeam Dianam designari sentir0nt lectores. Si P0nt. III, 2n0n dubitamus, quin Diana Taurida speetetur, licet audiat consors Pli 00bi dea v. Si Pho0b0 v. 4), Trivia v. lin. cf. Bistonia Minerva b. v. 379. Igitur ne haec quidem interpretati mihi placet. Ipse e0gitavi de magis, qui quaeStu Scausa hariolantur ij, quorum furibunda praedietione 'i 0nita distant a Gallorum Isiacorumque caerimonii S ut Xem pli probare conabor. aera peregrina fere complectitur Seneca de vita beata c. 26 8: Cum sistrum aliquis eo neutiens X imperi y mentitur, eum aliquis secandi lacertos suos artifex brachia atque humero Su Spensa manu cruentat, eum aliqui S genibus per viam repens ululat laurumque linteatus SeneX et medio lucernam die praeferens conelamat iratum aliqu0m deorum, concurritis et auditis et divinum esse eum invicem
mutuum alentes Stuporem adfirmatis. VCum inis 0mpari iracundam Dianam Hor. A. P. 151. Ep0d 7. 3. errores magici 40ti Sunt X Hor Epist. II, i, 2 sq. 2, 208. Metum igitur neuti0bant animi credulis, vagabantur et ululabant per vicos Tib. I, 5 55. Virg. Aen. IV, 609ὶ non minus oeulos ad se vertebant magi furore divino instituti quam illi lanatiui Isidis et Cybeles Merc0dem iis tributam esse novimus e Propertio II, , 5 2b nam ut 0n g sum fallaci pra0mia vati γ
1 Cic. de div. I, 8, 132. I, 2, 4. 2 Lucan. VI, 590 sqq. P0mpeius futura quaerit ex Erichtho. Prop. V, 1, 106.3 Senec. pist. 108 7 nec aliter concitantui quam solent Phrygii tibi
cinis sono semiviri et ex imperio furentes.
8 agam rapacem commem0rat Tibull. I, 5 59. v. Amor. I, 8, 28; stipendium Canidia notum Hor Epod. 7, 36. Nune videmus quare Ovidius Dianam accuratius designare miserit Romae nemo legentium dubitare poterat. Talia
autem non Diana jussu seri mihi dabitur. Oppon denique Merk0li pra0s XXI), cui vatici nut0 vocabulum duobus Saeeulis Ovidio redentius esse videtur, uti uno Met. IX, libifuticinus uel XV, 36 et alia, quae p0eta noster primus pr0eudit. Qua eum ita sint advigii 00njecturam destrum inon amplestior neque eum Merkelio v. l-1s pr0seribo, nam de superstiti0n agi mihi perSuasum St. P. I, 1, 5 mors laetet certe, ne Sim, cum venerit, Xul ne non peeearim mor quoque non faciet. H00 distich0n vulgo damnatur ut molestum et ineptum. Dubit autem, num vere turbet sententiarum ordinem. Quae est orni opinio nam V ait Stroph. p. 2l6 ubi semel m0rti menti laeta est, malorum quibus vita vires debilitentur enarrati0nem l0 eum habere non p0SSe crediderim. V
Diversa interpretandi rati0n inita nihil ine0mm0di habet locuS. Oees quae sunt perennis v. 64 , perpetuos v. 73ὶ sine nullo v. 74ὶ, pin0r, peperere disticha pr0Xime Sequentia, qua ut rationi fidem adferat peccatum Suum confitens addit poeta, nam v. 7 saepe levant 00nas ereptaque lumina reddunt, cum bene peccati paenituisse vident ).1 Miror in codicibus non inveniri Idaeae. 2 Cic. 0 Orator III, 53.3 Tr. IV, 9, 3 sqq. Pr0p. IV, 28, 11 sq.
19쪽
Qu magis igitur appareat culpam sibi d0lori esse utitur Ovidius sermone copiosiore, qui legantia Nas0nianae arbitris dein si et Bentl0io quidem displicet, in singuli tamen convenit eum Sententiis alibi expressis Ovidii morem amplifieandi vel sepetendi dicta m0do pr0lata nem neSeit. ΕXemplum, quod in rem est, praebet Amor. I, 5 7: mortale est, quod quaeris, opus mihi fama perennis quaeritur, in Oto Semper ut Orbe canar. Transeo jam ad . 65, quo reSpiciuntur Verba p0ena potest demi V v. 1). Dum alia v0ta in fovet animo, autep0eta Supple pro certo affirmat 0rtem finem exilio esse imposituram ), quod efficio e locis Trist. III, 3, 55 nunc si Drte potes, Sed non poteS,0ptima Onjun finitis gaud tot mihi m0rte malis. ibid. v. 65 issa tamen lacito parva referantur in urna:
sic ego non etiam mortuuS Xul ero. non vetat 0 qui Squam.
Trist. IV, 6, 49 una tamen spes St, quae me Soletur in Sti S, haec Dre morte mea non diuturna mala. Hanc autem poenam minus curat v. 62 h0 l000. Contra in eo omnia sunt v. S), ut aperte declaret culpa lab0m numquam deleri posse seque perpetuis d0l0ribus affici, qu0dpeeeaverit. Hi ne de culpae aeterna infamia l0quitur
1 e. g. rist. IV, 4 47. 2 quamquam inter tristia, quae animo praeSagit, poena post mortem quoque locum habet. r. III, 3, 59-64 V, 7, 3 sq. P. I, 2, 113 cf. Ibidisvv. 129 sq. 13 sq. 159 sqq.
V. 66 ne n0 peccarim, m0rs quoque non faeiet. cf. Tr. IV, 9, 25 nee tua te sontem tantummodo aestula norint perpetuae crimen p0Steritatis eris.
Gloriae t 0mini macula semper inhaerebit effugiunt Structos nomen honorque r0g0 P. III, 2, 2ὶ Sunt qu0que Manes aliquid dedeeus peccati Sentient, ut SenSere parenteSm0rtui Tr. IV, I 0, 5 Sqq.). Culpam erg0 quum immortalem Dre sciat, animi 110Xii crueiatus oriuntur in quibus describendis uberi0 est poeta. At, ut hoc primum opponam Bentleio et Mork0li 0 v. 67 68 proScribentibus, qui Veniam impetrare Student verbis parcere non Solent. Magis sane brevitati c0nsuluit Tr. V l, 77 nolumus assiduis animam tabeseere uri S.
, plane Vagatur a Sententia instituta non de animi infirmi - , late agitur, ut I, 2, b, unde haec Sumpta, Sed de morsu, Stimulisque conscientiae, qui reconciliati0ne levari possunt. , eius spei aliqua mentio v. 63 et S conexuerit portet. Hic vir doctus argutias pr0ferre mihi videtur. Quod enim discrimen inter d0lores qu0 vel culpa Vel poena praebet 3 Si curae pectus mordent uv. 73-4), mens tabescit credo ).1 Deinde poenam, non stimul0 conseientiae Augustus levare potest xv. 57 64. 77. 80 Tria distinguenda sunt poena culpa et culpa doloreS. Si didit Trist. II, 31 nil nisi peccatum manifestaque culpa fatendum St. paenitet ingenii iudicii iii mei. et Mida se peccasso latentem restituit acclius et XI, 13 sqq.
20쪽
A P. I, 3, 43 abus xiiii 0rsus es P. II, 7, 39-46. Stati tendium mihi vid0tur Xcusari sermonis subtilitat0m et abundantiam eo quod Ovidius ipse pro Se auSam retes Tr. V I, 0 27 q. - Superest ut singula verba etc0mp0siti0nem distichi prioris 65-66 0Xaminemus. Exempla ad formam t 0mpositionem defendendam congessit orniuS. In rem est qu0que: Tr. III, 11, 27 Hector rat tunc cum bello certaret: at idem vinctus ad Haemonios non erat Hector equOS.
te pectem, Suprema mihi eum Venerit hora, te teneam moriens deficiente manu.
Huiusmodi additamenta saepe per parenthesin interjiciuntur in apud Ovidium. Eodem jure cum relit et XI, 432 in dubium vocari poteSt. Restat vitium, qu0 deteXit interus Particula negativa ne in pentametro Sententiam pr0fert contrariam eius, quam in mente habuisse poetam putamus. Simile vitium n0tat Dinterus in P. I, 3 89-90. Xpectatur Sane mi, quod altera manus in Dd . Supra eripsit. Hi haeremus. Putat
m0mor et certe memini cs. Ruhnk dici in Hor. ΙΙΙ, ' 10l. 2 Art. II, 101 non acient, ut vivat amor, Modoid08 herbae. Pont. II, 2, 24 non tamen essicies ut timeare mihi.
didit 0rh0lius praef. VI . Qui viri doeti quum dissuntiant malo, ubi plura Ovidium
auetorem prodere videntur genuinos habere v. 65-66, quam falsarium quendam laudare, qu0d tam prope accedat ad artem Ovidianum. 0gationum repetitio ergo membr0rum aequabilitati ins0rvire putanda st ). Non grammati eis vidius scripsit Pont. III, 9, li) P. I, 2, 19 at 0m0l intentus nervo levis reus equino vincula semper habens inresoluta manet. Conjudit i didit 0rk0lius at simul canet, quod Vertit per simul atque ins0nuerit reus. H0e 0 probo Perpetua ' enim, n0 fortuita pericula p00ta describit, ut jam observavit interus Comm. I, p. 21. Semel cum participio c0njunetum alibi qu0que apud Ovidium inv0nitur δὶ idem valet Tr. V 6, 11 quem semel excepit, numquam Podalirius aegro promissam medicae non tulit artis peni. H0r Ep. I, 18, 1 et semel emissum volat inrevoeabile Vorbum.