Joannis Johnstone ... Oratio Harvaeana, MDCCCXIX

21쪽

a doctrina ornatis, et amicis, et Convictoribus usus est Θ Quantam denique eXpectationem sui, et in se favorem apud Radclivium, acerrimum illum quidem, sed aequissimum ingenii judicem, excitavit λ Bonum Latinitatis auctorem fuisse Aleadium, nemo est, qui praefracte negaverit. Sed in patrio ejuS Sermone naturalis quidem inest non fucatus nitor, ut illum in societate hominum, qui ad summam amplitudinem pervenissent, liberaliterque educati essent, familiarissime versatum fuisse,

liquido pateat.

Probli scimus in Freindo omnia praeclara OX-titisse, Cum ad eXimiam ejus naturam Scientiae Conformatio accesserit. Graecis in literis quantum profecisset, commentarii ejus in Hippocratem, et egregiae emendationes, fidem faciunt. Qui Latine sciant, in oratione ejus Harvaeana, in Emmen Ologia, et Medicinae historia, Solidam et eXpressam doctrinae emgiem admirandam e Sse praedicant. Chemiae leges accurath Concinnavit, et magna

perSpicuitate argumentoriam eXposuit, quo dem Ummodo ea, Cum arte medica, ad salutem hominum Con Servandam, amice conspirare possit. Scire

autem Suum cum nihili aestimaret, nisi idem alii scirent, Sententias h penu locupletissimo aperte libenterque exprompsit. Eo autem nomine, auditores, Unicd nobis gratulandum est, quod jura nostra, Sarta teCta integraque, esse voluit-quod privilegia nostra amplificavit, et majoribus no8trisci saventibus legem tulit, qua cautum est, De Cui B Q

22쪽

optimis artibus Vaca8Set. De eXquisita et recondita Laurentii doctrina quae opinio vestra fuerit, tum demum eXtra Omnem dubii aleam posuistis, Clim, VeStro omnium ConSensu, vita Harvaei ad scribendum ei commendata et Concredita est. Nec vero spes quae animos vestros tenuit de eruditione ejus et ingenio, UllaeX parte vos fefellit. Tanta est enim in Harvaei virtutibus et inventis depingendis rerum εναργεία, tam incorrupta sermonis integritas, tam numeroSh Cadens Circuitus continuatioque Verborum, Ut, inter legendum, Laurentius pene solus Latin h scribere videatur. Haud mediocrem fructum afferre pOS-

Sunt praeclarae ejus de cerebro lectiones, quibus in conficiendis simplicem illam Celsi orationem, tanquam pulcherrimum in dicendo exemplar, sibi proposuit. Disputationem de Hydrope medicam, studiorum Laurentii primitias fuisse crediderim. Multa de rationali medicina, de empirica, deque

partibus in quas rationales abiissent diversis, acute eleganterque praefatus, Harvaeum, Entium, et Hamaeum, medicos saeculi sui celeberrimos, atque familiaritate inter se conjunctissimos, quasi lo- quentes induxit ita ut Entius et Hamaeus rogandi, Harvaeus respondendi partes Susciperent. Quicquid de causis, signis, disserentiis, et curationibus Anasarcae, Ascitis, et Tympanitis, a Laurentio Scriptum est, sagacitatem illius in observandisci depingendis morborum naturis magnam fuisse

23쪽

Satis superque evincit. Saepenumero equidem dolui, opus illud egregium h Conspectu medicorum

Pene evanuisse, Vix enim unum et alterum novi

qui id oculis usurpasset. Νse, de CiVibus suis, et Laurentii fautoribus bene meruerit, quisquis illud denuo imprimendum curaveriti Quod autem de Nichol sit opinionibus et scriptis magna industria ad umbilicum perduxit opus, Laurentium et Anatomiae et naturalis quae dicitur Philosophiae principiis penitus imbutum fuisse, insigni perpetuoque

est indicio. Quis est vestrum auditores, qui non Caritate aliqua et benevolentia Baheri, quem nun-qUam viderit, memoriam usurpet 3 At enim cum nonnullis vestrum optime actum est, quod vultum habitumque hominis intueri vobis contigerit. Equidem tantam ego meam infantiam esse confiteor, Ut ne adumbrare quidem possim, aut insignia et lumina, quibus Orationem suam VariaVit, aut sonantia ejus verba, et Clausulas summo artificio orbem suum conficientes. Quod si et multis et eruditis ejus sociis credendum est, Baherus non modo in civium oculis virum se praestitit magnum, sed intus domique nunquam non fuit suorum amantiSSimVS, et a suis, ut qui maximo diligendus. Quantis porro studiis juvenum, senectus ejus stipata est y Qualis in eo inerat morum Comitas 3 Quanta rerum ad medicinam pertinentium cognitio 3 Quae in scriptorum Graecorum et

Romanorum Sententiis atque verbis recordan-

24쪽

Qudis, facilitas 3 Qui, in recitandis, ardor mentis 3 Quod, in explicandis, ingenii acumen PEquidem Baliorum, Freindum, LaurentiUm, at que alios ingenti literarum humanarum amore Per Culsos fuisse, laete considenterque dixi. At ne quis Vitio nobis vertat, quod scripta quae Athenien Si tam

aures teretes et religiosae olim comprobarunt, adHOStras Cum suavitate affluunt et illabuntur- quod historicorum, poetarum, et oratorum Veterum relliquias nocturna manu versamus et diurna-qUod Criticorum ακριβεία κω insignium opera,

uti a Jurino et Alusgravio factitatum eSt, nonnUn- quam legimus-quod studia hujuscemodi, Cum negotiis non impedimento sint, otium Suppeditant, quod utile dulci admiscent, quod animis nostri S Solicitudine oppressis, aut taedio langueScentibUS,

solatium praebent quod mores no8tros Sensim emolliunt, et Scriptis etiam nostris, eXquisitariam Sententiarum Copiam, et Numerosam quandam Verborum Concinnitatem, affundunt. Enimvero delii sce doctrinis dici id potest, quod a Celso luculente dictum fuit de naturae rerum contemplatione, eas nimirum, quamvis non faciant medicum, aptiorem tamen medicinae reddere prosectum.'Tales cum fructus literae humaniores secum asserant, eCqui S VeStrum eSt, qui risum tenere poS8it, quoties in Catonis ad filium scribentis, stomachoSahaec et submoroSa in artem nostram convicia incide-8 In Praes. Plinii Nat. Hist. lib. XXiX.

25쪽

rit: Dicam de istis Graecis, ' inquit, quid Athenis e Xquisitum habeam, quandocunque ista gens Suas literas, omnia corrumpet, tum etiam magis, Si medicos suos huc mittat.' At enim Catonem ipsum in hac causa confitentem habemus reum. Nimirum

ut Cicero nobis auctor est, laudat ille Solonem, qui se quotidie aliquid addiscentem senem fieri dixisset, idque a seipso factum gloriabatur, qui non modo Graecas literas senex didicisset, sed quasi diuturnam sitim eXplere cupiens, in iis elaborasset.V De Sen.

Quod ad medicinam ipsam attinet Plinius

bene nos monet, damnatam eSSe a Catone, non rem utilissimam, sed artem nimis quaestUOSam; Commentarium porro eum scripsisse, quo filio et servis familiaribus mederetur; ipso denique Suasore, Cum Graeci Italia pellerentur, eXceptos eSSemedicOS. Pio necesse est gratoque animo Heberdent multas et eximias virtutes collaudemus. Nunquam

is sibi incessum aut vultum finXit, quo graVior Videretur. Nunquam quod habuit e doctrinis, quarum maXime studiosus fuit, ad popellum captandum, in aperto et propatulo collocavit. Graech et Latin h scire, jam inde ab adolescentia, eniXE Studuit. Cum Cantabrigiensibus igitur suis, Μiddie tono, Jortino, Martilando, Batem anno, Tayloro, Bahero, Battaeo, Asheuo, Tun stallo, Ro88io, et Fostero, Summa ei familiaritas semper fuit. Μedi-

Cinam per multos annos ita eXercuit, ut nemo

26쪽

unquam in eo vel prudentiam, Vel industriam, vel fidem desideraverit. In libro autem qui incudi ab ipso saepe redditus erat, et post mortem, uti ipse jusserat, praelo Commissus est, animUS Senis tanquam in picta tabella clarissim h plenissimeque ante oculos legentium positus est. Νon est cur dissimulem, saepius Quid mihi opus illud legenti, in mentem venis Se Hippocratis, cujus quidem verba haud inepte ei praefigi potuerint, τουτον τον ἰητρὸν ἰσχυριος

κις εστι κατι is. Abditis de causis minime soli citus, in iis quae minus dissiciles habent explicatus observandis, nullum non studium impendit. Aliorum salute, et aliorum interitu doctior factus, perniciosa medicamenta a salutaribus discrevit. Quod proximum vero aut etiam verisimile fuit, Caute prudenterque amplecti maluit, quam Verum ambitiose scrutari. Artem quippe Suam ita comparatam esse Credidit, ut non solum conjecturae, verum etiam e Xperientiae, medendi rationes haud Semper respondeant. Hinc Ut suam Sive scientiam, sive felicitatem jactet, tantum abest, Ut se Ossicium saepe suum, minus quam Vellet eXplevisse, vehementer ei doleat. Altissime in animo ejus insederat sapientissimum illud Aretaei praeceptum,

ea tamen lege ut medicus simul meminerit, αγαθην διδασκαλον εἰνω την πείρην. Quae cum ita

' De Morb. ac. lib. I. c. 2. lib. II. c. IO.

27쪽

Sint, eX scriptoribus quOS ΠOVerim, ViX Unum esse crediderim, qui ad docendos tum senes, tum juvenes, Heber leno sit magis idoneus. Horum scilicet temeritati injicienda sunt fraena, illis opus est solatio, quod de spe sua toties deciderint, aut ignari quid agendum esset, vim naturae non infirmaverint, et eXperimenta quae nihil profectura

essent, aut ad nocendum Valere potuiSSent, Consulto refugerint. Quamdiu medicinae SUUS COI1-

stabit honos, tamdiu Heberdent fama, Cum Hippocratis et Sydenhami nominibus Conjuncta, poSteris erit carissima. At doctrina ejus et ingenium non tanti aestimandae sunt, quanti pudor, incorrupta fides, Omciosa in homines benevolentia, et in Deo pili et sancto colendo constantia vel

spectatisSima. Mores hominum quos memoraVi, nulla Viti O-rum labe inquinatos quoties recordor, toties mihi in mentem venit, medicos plerOSque omnes, qui patria nostra floruerint, ab importuna et immanieXterorum quorundam impietate, penitus esse

vacuos. Quid de perdissicilibus quibusdam, perque obscuris quaestionibus Theologi, contentionis Cupidiores quam veritatis, ad arbitrium suum Statuerint, parum nos sollicitos habet. At summam erga D. O. Μ. reverentiam oportere Cum

humani generis amore Conjungi, eX animo Profitemur. At Christianae Religionis purae et in- Corruptae, qualis in vita et sermone Auctoris sui elucet, cum principia tum praecepta ad promoven-

28쪽

dam et illustrandam virtutem Composita eSSe, nobis persuasum est. At in moribus, Una Cum mUltis et bonis qui a Platone olim fuerunt, καλοκαγαθίαν maXimo expetendam esse Confirmamus. At dum superstitiones aniles et inanem Dei timo rem rejicimus atque aspernamur, aegrotantibus si res tulerit, una cum Hippocrate praecipimus, τοευχεσθαι πρεπον, καί λίην εἰνω ἀγαθον.

Haud me fugit obtrectatores quosdam hodieque posse reperiri, qui plebe Culae nos deridendos propinare velint, et tum demum sibi, si Dis placet, pietatem mirifice plaudant, cum decantatum istud maledictum ad aures nostras obganniant, tres ubi Medici sunt, ibi fuerint duo Athei.

Tantam vero rem ne negligenter agere Videamur,

religioni nobis est, pati gravissimam illam Coi

Simonidem ferunt, quid et qualis esset Deus, rogatum, unam Sibi diem, biduum, quatuor dies, deliberandi causa postulasse, et quaerenti Hieroni cur ita faceret, re8pondisse, quo diutius rem considero, tanto mihi res obscurior videtur.' Nonne optandum e8t, ut de aliis quibusdam exilibus et spinosis queStionibus, eadem verecundia, ot iisdem pene Verbis, ignorantiam nostram nos homunculi agnoscamus Θ Haec cur dicam, tanta

29쪽

medicorum frequentia stipatus, Si quis roget, Sciatis, velim me respicere ad concertationem, quae haudita pridem exorta est, de animae humanae natura, materia utique necne Constet Θ Mentis suae impetu ad depugnandum paratus, et a doctrina haud mediocriter instructus, Chirurgus ait, Theologus negat. Utri igitur credere debetis Θ Magnam

causae partem est, ubi in Verborum Controversia

positam esse arbitror, siquidem alii aliter et materiem et spiritum definiunt. Est etiam, ubi res ipsae ab intelligentia et sensibus humanis longo

Semotae, non nisi umbras falsae scientiae consectarinos sinunt. Fatendum est tamen, per multa retro Specula, Viros Sapientes et bonos, in re qua de inter mortales nuperrim h agebatur, omnes et industriae

et ingenii sui nervos intendisse. Μe autem judice nimis intelligendo fecerunt, ut ipsi nihil intelligerent, lectoreSque quod nescirent plaudere solitos, monstrationibus istis suis, redderent, multo quam antea fuissent, incertiores. Quibus igitur in deliciis est, res quas caligino Sa nocte presserit Deus, anxio ne dicam audacter rimari, auctor fuerim, ne oleum operamque perdant. Etenim argumenta ab utraque parte tantopere jactata, nullis innituntur germanae philosophiae principiis nullam ab Anatomia foenerantur lucem-nullum quo se tueantur testimonii pondus h sacris litteris eliciunt nullo cum ossiciis hominum vinculo astringuntur, neque ut eXitiam ullum reperiant, qui disputatores animose, et quidem acerbe inter se digladiantes

30쪽

conciliaturus sit, naturae humanae imbecilitas pati videtur. In aliis sane artibus, ut Se res habet, controversiae de quibus loquor mimine inter ea ponendae Sunt, quae ut Celso visum fuit, cum ad Medicinam proprili non pertineant, tamen eam adjuvant eXcitando artificio ingenium.' His de causis, in medicos idem illud cadit, quod etiam

theologos nun illam non meminisse Oportet-quae supra nos fuerint, nihil ad nos pertinere. Qualis dum viveret, Warrenus fuerit, Vosmetipsi probo cognitum habetis. Optimis ille disciplinis jam inde ab adolescentia imbutus, et diuturna et multiplici eXperientia instructus, eodem plane modo quo Radclivius, aequalium suorum consensu, primaS tulit. Animo erat simplici, aperto, erecto, ita ut nec magnatium in regum aula volitantium minae, nec rivalium invidorum susurri, nec blanditiae et illecebrae adulatorum, de sententia

eum sua unquam dimoverint. HanC ad Constantiam, acceSSerunt SVaViSSima morum Comitas, in

naturis singulorum hominum dijudicandis egregia quaedam sollertia, et rerum quae in vita communi sunt, prompta et persecta cognitio. Fuit is quidem, si quiS alius, eX eorUm numero, qui nec merita aequalium suorum tarith et fastidiosd probant, neque artes infra Se poSita 8 CODSUlto praegravant. Fuit is, quem si quis admirari Coepisset, continuo diligeret, atque etiam amaret. Fuit is, qui usu diuturno peritus, et Viribus suis qua decuit fretus, nullis unquam dictis phaleratis se venditaret, neque