장음표시 사용
41쪽
DA INTERDICTO etiam Clerus, nobilitas, universusqu*
potalus, quidquid Papa in ipsis regni
vis ceribus moliretur, a sua in regem si delitate&obsequione minimum quia: dem avocati unquam fuerunt. Non
est tamen quod quisquam hinc suspi-
Cetur regem non summa obedientiatum Episcopos tum reliquos sacrora antistites prosecutum fuisse, ut in YDsambergaprima sua conjuge,quam re pudiaverat; satis id docuit: nam & admonitionibus erga se adhibitis paruit, α Ecclesiasticas censuras pertimuit. Verum simulatq; auctoritas illius petic ispit, compertumq; est Papae cogitationes &consilia ed pertinere, ut potestatem suam & imperia ad nostram usque Galliam, quemadmodum alibi fecerat,no sine dc regiae amplitudinis, S regni dignitatis, & Ecclesiae libertatis detrimento proferret: Tunc Vzro rex cum summo totius populi consensu, nciariis Papae conssiliis suam auctoritate potentiamq; opposuit. Jam
ad secundam alterius Philippi histo
42쪽
cher , Philippo Augusto aliquot post
annis successit. Eo regnate,ROmς qui-13oadam Papa fuit,eorum omniu, qui in ea sede unquam fuerunt, versutissimus, ambitiosissimus, statuum ac publicae quietis perturbator infestissimus, atq; etiam furiosissimus. Ego aute de eo ita loquor, illius teporis scriptores, &eos maxime,qui Paparum vitas posteritati prodiderut,sequutus. Bonifacius Vmille ipse fuit.Ille vero dolore dirupebatur, quod potestatis & auctoritatis tan- tu, quantum appetebat, in Gallia non obtineret,atq; hoc unum cis Alpes regnum Paparu ambitioni & tyrannidi resisteret. Ad id consequendum,COI tentionisq; faciendum initium, ex sitis
intimis, quo maxime uno confidebat ac nitebatur,quenda, Cumq; arrogantem ac inquietu,& ad res novas spira tem adhibuit. Atque ut turbulentum
istum cum majori dignitate &auctoritate inGallia costitueret,Tolosanu A chiepiscopatu in duo membra secuit, novuq;Episcopatu,quo illum ornaret,
43쪽
O DE INTERDICTO Apameς,Galli Narbonesis urbe,crea vit.Id factum regi no admodu placuit. dissimulatu tamen fuit.Novus ille Episcopus,ut via ad ea quae a Domino suo mandata habebat,perficienda sibi m niret,multa in vulgus de rege spargere ac disseminare coepit, eaq; probrosa S Contumeliosa,per quae odium illi conflaret , & de eo, qui merito illi defere-hatur,honore nonihil delibaret: ape te palamq; dictitans, se no in regis, sed in Papae imperio & potestate esse, ut caeteris Ecclesiasticis viris ad idem audendu exemplo esset. Historiciajunt
ejusmodi sermones de industria ab Episcopo illo jactatos fuisse, ut populus
adversus regem concitaretur. Ea Ve- ro tempora tunc difficillima erant: Nam ob maxima & diuturna,quae reX
adversus Anglos sustinuerat, adhuc sustinebat bella, populus gravissimo
novorum tributorum onere premebatur, Cogebaturq; rex alia atque alia
illi subinde imponere: neq, solum, sed Ecclesiasticorum etiam fidem atq; Ο-pem implorare, & ab iis pecunias, bel- . li subin
44쪽
REGNI FRANCIAE. 61li subsidia, flagitare. Caeterum, cum rex videret Apamensem illum Episeopum in se magis ac magis indigna intolerandaque licentia insultare, novaq, subinde moliri, quibus regni st tum in Pontificis sui gratiam labes etaret : postquam diutissime tatam i solentiam pertulit, iusto tandem dolore & rei indignitate permotus,comprehendi hominem & in vincula conjici iussit. Papa eo acto irritatus, multas magnasq; occasiones sibi ad ea quς .animo agitabat efficiunda opportunis, sme datas esse tunc putavit. Primum, populum Gallicum ob ingentia tributorum, quibus Vegabatur, onera ad factiones & discidia facile inclinaturum. Et revera magnis seditionibus & Lutetiae & aliis aliquot in locis coortis,
regii ministri aliquot trucidati uim fuerunt. Idq; pro certo habebatur Historiae sic produnx, atque ita in trium ordinum coetu propositum fuit Pa- .pam ipsum suis consiliis & artibus hos
motus Concitasse, carumque caedium
caput & auctore fuisse. Quod ad Cim
45쪽
41. DE INTERDICTOrum attinet, existima at Papa eu tanta sibi imponi tributa passiirum nunqua, proindeq; eum facile eo adducturum, ut a regis caussa regnique defensioncidescisceret: non intelligens videlicet, aut potius intelligere nolens , id in Gallia non esse novum nec inauditum, praecipue in Abbatiaru proventu, partem illius quandam in sumptus belli necessarios coferri, ut monachuSAymonius in sua de rebus Gallorum gestis historia testatur. Attamen, ut hanc qualemcunq; Cleri offensionem
augeret ac promoveret, ad hanc contentionem aggreditur & incumbit,de Cieri ab oneribus publicis immunit te decretu facit,atq; regem, ut ab ovo modi pecuniis exigedis abstineat, admonet. De Apamensi autem Episco po, facinus indignum clamitat, quasi rex,Cujus iussu factiosus ille in carcere asservaretur,Ecclesiae hostis &afflictor esset. Nec his contentus,aliud praeterea artificium comministitur,quo sepe Pontifices adversus reges nostros usi satu, ut pias tutariaq, corum consilia
46쪽
REGNI FRANCIAE. Mimpedirent, & ws apud suos in negle- Elar aut violatae religionis suspicionem adducerent. Etenim regi praecipit, ut transmarinam inSaracenos expeditione suscipiat: quanqua is alioqui de Saracenis reprimendis no valde laboraret, qui Venetiarum & Genuae respublicas, pacis tempore duo prςcipua ac firmissima Christianorum ab oriente propugnacula) bello gravissimo inter se commisisset, eoq; necessitatis adduxisset,ut Saracenos Ecclesiae hostes seqditionis fines propagare sinerent.QUς quidem omnia non alio sane pertinebat, quam ut modis omnibus extrema& regi ®no ipsi perniciem compararet- Regem enim extra regni sines amandare,eique,ne pecunias ad bellugerendum necessarias de suis exigeret, interdicςre, nihil profecth aliud Crat,quam regnum omni ad sui defensione optaac subsidio spoliare,&facillimam Anglis aliisque laostibus ad illud
invadendum atq; diripiendum, Viam aperire. Rex itaque non ignorans, quantae curae & comendationi sibi esse ait ib
47쪽
DE INTERDICTO deberet regni a Deo fidei concrediti conservatio: sciens praeterea quid sit sibi deberent, quae sua etiam esset auctoritas: statuit eorum, quae a Papa praescriberentur & praeciperentur, nihil plane sibi faciendum esse. Ibrium Papa furere, & per Archidiaconum. Narbonensem Bullis & mandatis instructum regi imperare, ut Apamensem Episcopum vinculis solutum dimittat, nihilq; tributi de Ciero exigat: nominatim hoc illi edicere, summam
in hoc regno,etiam in rebus temporalibus, aulioritate penes se esse: his nisi rex pareat, hancq; dignitatem &jus sibi sponte sua concedat, diro se & exsecrabili anathemate illum cofigere, regni jus illi abrogare, illudque sacrae sedis' possessioni aure caduci adscribere: COS omnes, qui Papae simmum jus in
Gallicum regnum esse negaverint,liq- reticos censere. Historici aliquot ipsa
CXCommunicationis verba referunt,
48쪽
REGNI FRANCIAE. Iliberis a sacrar' i rerum piorumque
virorum communione & concilio abdicatus quae excommunicationis se mula vulgaris crat, in Imperatores 'aliosq; nonnullos ispenumero usu pari solita. Immo vero Bonifacius furorem furore, ac scelus scelere cumulans,hoc etia addit. Na ut sua fulmina formidabiliora & horribiliora redderet caeterosq; principes libidinis sui ministros &actores,proPaparum consuetudine, haberet, emisit quosdam, qui Anglos adversus regem solli citarent, atq, regnum Alberto Romanoruregi eo conssilio tradidit, ut bello cum peteret. Interim Cardinalis Mon chus in medio regno versabaturo Eeclesiasticorum coitiones factitans, ut
ipsos primum, deinde per eos populum concitaret: & quidem nonnullos jam tibi ad eam rem cociliaverat. Gravis sane casus regno a Papalibus istis . fulminibus impendebat, si horrenduillorum fragorem par eventus fuisset consequutus. Verum, quid rex hic agit i quo animo est i Adversus effraena-
49쪽
DE INTERDICTO tos Papae istius furotas celeberrimitim
omnium ordinum conventum Lutetiae agit, ut, quid in re tanta sibi agendu ellet, cognosceret.In eo aute inania
illa Bonifacii tonitrua ludibrio&contemptui habita,& haec, quae sequutur, capita sancita fiant:A Papa ad conciliu. provocari: Illi interim n5 parendum: Papam ipsum de omnium sententia, haereseos, simoniae,homicidii,&aioria atrocissimorum flagitiorum criminibus, quae ipsi diluenda & expianda essent,maniresto teneri: Auctoritatis regiae sile, eum coercere: aurum,argentum , merces Romam non amplius
importandas: Episcopis ab illo in jus
vocatis Romam non eundum. Quoniam vero Papa summam potestatem sibi arrogaverat, ac omnia in rebus M
sacris& profanis sibi licere persuasurii esse nobis volebat: ob idque se posse& regibus & Principibus imperarera que regnum adeo Gallicum potestati suae subjicere : quia etiam satis notum & exploratum omnibus erat, dogmata, quae in regno in vulgus per ta
50쪽
REGNI FRANCIAE. piscopum Apamensem & Cardinalem Monachum sparsisset, ea ipsa es
se e valdeque metuendum videbatur, nequis in hominum cum aliorum, tum Ecclesiasticorum maxime animis serupulus inde adhuc resideret: omnes , qui in coetu illo tunc aderant, cujusvis ordinis homines apud regem professi sunt, quid cade re tota sentirent, & in iis Ecclesiastici ipsi potissimum: rege postulante, ut omnes ingenue suam sententiam & aperto proferrent. Ibi demum cuncti nullo modo Papς se obnoxios,nec cuiquam ulli praeterquam regi subrectos esse libere agnoVerunt. Tunc reX Jurejurando confirmavit se vicissim cum suas Vires omnes , tum Vitam maxime ipsam pro regni libertate & jure com servando profusurum.idque ut Chronicon aid pro Consueto more, hoc est, . in eadem caussa se effecturum omnia, quae sui decessores aduersus Papas antea effecissent. Ipsa quoque nobilitas& caeteri denique omnes eodem se animo fore testificati sunt. Atque is