Studia Plautina [microform], scripsit Guilelmus Abraham ..

11쪽

Gulielmus Abraham: Studia tantina.

autem ne eum quidem quem Ritschi consarcinauit uersum Plautinum

esse ex usu oeulae agedum elucet. EX coutrari priorem uersum cum Sermone et usu Plautino con

gruere Stendam.

i unum clausula ausculto lubens item senarii finem tribus illis locis quos Supra exscripsi efficit; neque uero quicquam apud Plautum clau8ulis constantius esse solet quid quod audire studeo iterum habes B 1161 enim audire etiam ea te studeo et quae sunt similia:

Mi 904 audire cupio, C II 3, 1 animus audire e etit, Ps 1087

audire e eto. )Haec suffectura spero, quibus et priorem uersum genuinum et alterum extrudendum esse demonstrem atque totam itscholii

rationem et uiam emendandi, Secundum quam ex duobus uerSibus consimilibus unus rustillatim consuitur, non tantum ueri dissimilem sed etiam peruerSam SSO. Quo tempore alter uersus exortus sit, tum demum diuinando

statui poterit, ubi a quo scriptore primo auscultare cum infinitivo coniunctum sit constabit nisi forte homines latinitatis prisca studiosos saeculi p. C. n. alterius uersum priorem imprudenter imitatos alterum ideo finxisse cum Berghio arbitreris, ut obsoleta forma ted

uitaretur. Sed ad alterum exemplum tranSeo:

Temperare istac aetate istis decet te artibus. Vacuum esse ista ted aetate his decebat noxiis.

Sio minutiis omissis libri hos duos uersus tradunt. y eandem

utroqus uersu Sententiam contineri apertum S atque adeo singula quaedam uerba utrique communia sunt Ritschi eodem quo supra uidimus modo ex his duobus uersibus unum effecit hunc: Temperare ista ted aetate his decebat noxiis. quem Moeta probauit, quamquam Berg Symb. . 394. Suo iure Rit scholi uiam emendandi uituperauit. Sermo lautinus altero uersu offenditur nam primum, id quod iam alii reprehenderunt, forma uacuum, quae metro POStulatur, non est lauti, qui ubique actuos uel potius uocivos scripsit adde quod

uocisos apud poetas comicos genetivum, non ablatiuum adsciscit: I addet u 652 audire e etis, M 887 audire uis sed in Trinummo audire Iubet 522. 907 932), audire lubido est 626 . 2 nequo enim dubito, quin codicis B lectio aetate diis exorta sit ex aeta te ted iis, quae uerba iam in eo ex quo B describebatur exemplari salso transposita pro ted aetate his CD exstitisse puto parum probabiliter Ritschi Nou. Exe. l. p. 59 s. ex codicis B lectione aetate diis hanc elicuit aetate is.

154 uocivom uirium o Ter Η 904 uocivom laboris. deinde a sermone lautino in hoc enuntiat imperfectum decebat abhorret quo admisso tempus Praeteritum, non praesens significare tur addo quod forma decebat apud Plautum nusquam redit postremo numerus pluralis substantivi Gia nequo alibi a Plauto usurpatur neque adeo huic loco conuenit, quoniam Demipho unius noxiae particeps fuit; nequo sui cur metri causa pluralom his noetiis Plautus

numero Singulari hac noetia praeferret, quoniam haec forma non minus numeris apta erat quam illa. Haec contra ulterum uerSum asserre uolui, pro priore uero haec:

Quod Ritschi Nou. Exc Pl. p. 60 putat artibus glossema esse ad aetis adscriptum, id parum ueri Simile est; nam recto dictum esso artibus id docet, quod haud multis uersibus post similiter de eadem

re legimus u. 1000 missas iam est istas artis feci quo uersu Simulsorma istis in priore uersu commendatur, quod pronomen Sermo Plautinus poscit, quia de re quae ad personam appellatam Spectat agitur quo pertinet etiam in utroque uersu istac aetate α tua aetate.

artes et hic et alibi apud Plautum hominis indolem ac naturam uel modos agendi et bonos et malos significant Tia 2 cf. Brixi adn.)293 Ps 1110 M 1000, neque dissimiles sunt i 236 et Mi 669.

Nec minus temperare ad usum lautinum quadrat sane quidem T 118 Lesbonicus, qui aeque atque in Mercatore Demipho, contra bonos more peccauit, cum facinorum paeniteat, fatetur at iam pos hac temperabo. At noaeiae temperare a Plauto dici non potuit, apud quem ozianusquam cum simili uerbo coniunctum legitur vide: C Ι 8 7 Manufesto teneo in aeta inimicos meos.

M 72 Manufesto teneo in noxia. sua in ' noria 'Po 142 s. Sine te uerberem, i item ut tu mihi fecisti, ob nullam

Tu 34 Scio equidem quae nolo multa mi audienda ob noXiam. 1 hoc loco in adiciendum est, quia, si quis tali modo interrogat uel

respondet, praepositiones repeti solent: cf. p. g. Am 805 C I 5, 9 et 10 P 762 Τ 941 Pareo auctore Tu 805. itaque Ps 123 s. cum Gepperto lego: De istuc re in oculum utrumuis conquieScito. Vtrum in oculum anne aurem At hoc peruolgati si nimis. Vtrum an in aurem rat hoc peruulgatumst minus A teste Studemundo, Oculum utrum anne in aurem at hoc pervolgatum est minus BCD. - 597 . quoniam Plautus quare cur ignorat cf. etiam Brix ad Mi 1 405 app. erit. , an proponimus emendationem:

Quibus de signis gnoscebas De nullis Quo filiam

credidisti nostram 8 altero de omisso quare pro quo exaratum habenti EI. contra in eodem enuntiat praesertim in pronomine relatino apud Plautum omitti posse Praepositionem, quae substantiu uel pronomini antecedenti praefixa est,

satis constat conseras Han Tura III p. 354 Brix Nou. Ann. CI P. 773, Loren ad Ps 123 et ad Pa 124 app. crit.

12쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

M 1416 Et si hine non tabe intestatus, bene astitur pro Ozia. 1005 at sic suspectus sum, quom care noXia. T 23 s. Amicum castigare ob meritam n iam Limno est facinus. Τ 25 s. Nam ego amicum hodie meum i concastigabo pro conmerita

M 117 Quid orauaris quasi non cras iam conmeream aliam

M 1169 Tranioni a mitte quaeso hanc noetiam cauSa mea. M 1177 Hanc modo noaeiam unam quaeso missam fac causa mea. δ)Quo igitur modo ooeiae vel Miis cum temperare, quod apud Plautum aliquid in iustum modum redigere significat, coniungi potest contra in altero uersu uacuum esse cum his', iis optime

conuenit.

Quae cum ita sint, me ostendisse arbitror in priore uersu latere genuinam Plauti formam nec tamen elegantiae numerorum Plautinorum satis fieri mihi uidetur una te O forma pro te substituta: Temperare isto aetate tristis decet te O rtibus: sed grauiorem latere corruptelam Studemund mihi persuasit atque prorsus probabilem medelam etsi non inueni, a probabilitate non nimis abhorrentem hanc commendauerim: Temserare istis decet te O istac aetate urtibus, quamquam paulo liberius uerba transposita esse confiteor. Tu 374. Plus sollicere quam abs te osco aut postulo. BGO Plus sollicere quam est a te poStulo. Spengo et Schoeli num recte codicem A secuti sint, uideamus. )Ac primum quidem de structura uerbi poscere quaerendum est. I. Verbum poscere a Plauto absolute As 518 Au 160. 336.

386 u 16 240. 10 aut cum pretii ablativo M 438 commodis sc. minis, 440 quinquaginta c. minis S 222 prandio cena genetiuoue M 490 quanti positum St. II. Cum accusativo rei coniunctum est aut pronominis neutrius quod As 168. 23 M 443 quae s 165 Tu 1. 947; si quid Au 336 quantum M 1061 aut substantiui quod cum fit, ad ueribum poscere sere ubique dativus commodi accedit siue pronominum mihi tibi sibi quod plerumque fit siue substantiui praecipue in hac

1 altera huius uersus pars nondum persanata est.2 de hoc uersu ero Symb. p. 13 et temeyer De Plauti sabularum recensione duplici p. 104s nimis properanter iudicauerunt.

compositione aliquam alicui Xorem poscere uel substantiu inorem omisso aliquam alicui poscere). Exempla haec sunt: a. Sine dativo commodi: P 705 Quia aurum poscunt praeSentarium. 123 Quam siquis auidus poscit Scam auariter. b. cum dativo commodi: a C 35 Talos poscit sibi in manum.

Tu 506 Quine ubi natus Gum ' machaeram et clupeum

poscebat sibi. 980 Suam quisque partem piscium poscat sibi. 1077 Equidem ego neque partem posco mihi istine de istoc uidit . p. aliquam alicui linorem FoScere: Τ 450 Ut tuam sororem poscerem uetorem tibi. C p. 56 Qui sibi eam inorem OScat. Au 34 Et hi qui poscet eam sibi Xorem Seri . Au 31 Eum ego hodie faciam ut hic seneae de froXumo sibi uaeorem OScat. C p. 52 Pater adlestauit uilicum qui posceret sibi istane huetorem. Α 21 Filium tuam mi uetorem posco. Us V 4, 14 s. Num tu a Moci me ossecrauisti op ero, Casinam ut poscerem uetorem mihi. C p. 6 Seruine uxorem ducent aut 1 oscent stibi flet omisso Xorem: Α 224 Cur igitur poscis meam gnatam tibi'Au 160 Eam si iubes, frater, tibi me OScere, OScam. 1 571 Nun tuam sororem filio OSco meo. T 49 Sine dote roseo tuam sororem filiis. III. x uerbo poscere personae accusativus pendet: C p. 27 Ludis poscunt necimnem. C 683 Clamore hominem OSCO.C 378 Vt alius alium poscant. IV. Ad poscere accusativi et rei et personas acceduntq); quod ita tantum fit, si persona pronomine exprimitur: 1376 ise, quod tu istum talentum poscis' 556 Quom ille, illi qui sollicetur, eum cibum poFoScerit. C V 2, 13 Inlecebram stupri principio eam auium OSCO.Α 181 Is dare uolt, is se aliquid posci se uoth. P0 25 Leno te amentum poscit, Solida SeruituS, pro liberanda amica. 1 iam consulto cum Camerario addidi. 2 istane A teste Studemundo, istam EI. 3 M 1091 ut corruptum omitto.

13쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

As 197 Mulier mitteretur ad te nec te quicquam poscere in ) 703 Ceterum quantum lubet me poscitote aurum. Cu 3 Alias me poscit pro illa triginta minas,

alias talentum unum.

Tu 27 Vbi quispiam me FOScis. Ex his exemplis apparet Ritschelii Brixitque iudicio non adstipulandum esse T 1145 s. cum Bothio scribentium: neu qui rem ipsam posset intelleyere, thensauraim tuom me erae penes atqrte, me esse populi patrium pdsceret. sed quoniam libri eum a me praebent, eum me ueram memoriam Plautinam 880 iam nemo negabit en habes insigne documentum structuras posterioris Metatis proprias ab interpolatoribus intrusas esse in Plauti sabulas. Quae cum ita sint, oelgium Α 7744. non recte edidisse intelleges Neque parton tibi l ab eo quoiumst inde OSce neque . . ., sed potius pro librorum BDE J inde posces cum Nonio indipisces legendum 8Se, quod uerbum fere omnes qui hanc ante Goelgium ediderunt sabulam receperunt. Alias strueturas uerbi poscere apud Plautum frustra quaeras, nee pro perSonae accusativo praepositio a cum ablativo ponitur nec pro rei accusativo enuntiatum Secundarium, siue infinitivus solus siue accusativus cum infinitivo siue sententia finalis sui, ne). Cum hoc usu Plautino plane consentit Terentius qui poscere absolute posuit Ha 606. 775. 26, cum accusativo rei Ha 606 mille nummi ιm, personae Η 867 te item inuenies poscere in Afrani c. 225

aec rei et in Caecili c. 134 ace rei et dat comm.). Ex his qua dixi equitur u 374 qualem codex A praebet

uerSum non 8S Plautinum; nam poscere aliquid ab aliquo qui prisca lingua Latinae aetate scripserit, nullum poetam noui neque uereor, ne quis in posco ut postulo latere v bia uoi quoddam obiciat; quod si ita esset, abs te non abrate posco sed post postulo locum tenere eXSpectares atque quam seueram Plautus in uerborum structura legem seruauerit, etiam ex eis intellegi potest, quae angen in Symb. de uerbis precari, cupere, Orare XPOSuit. Nunc quaeramus, num id quod in libris Palatinis est Plus sollicere quam est a te postulo lautinum sit. Videamus igitur, quomodo Plautus uerbo postulare usus sit.

1 nee te Nonii codices in dubio recto tradunt, pro quo quod libri Plautin numquam praebent, id infelicissimae debetur librarii coniecturae ut lacuna expleatur quae litteris nec te propter homoeoteleuton omissis

enecta erat.

2 edepol non cum Ritschelio Lorenetioque uerbis haud postulo adnectendum est os etiam ellerho De collocatione uerborum Plautina p. 25),u Ex uerbo postulare pendet accusativus rei siue pronominis neutrius siue substantiui uel adiectivi neutrius). Inutile est hos omnes uersus exscribere, Satis erit locos enu

merare:

b frequens est usus compositionis aequom OStulare aequom

orare:

aequom C IV 2, 100 M 1075 S 559. 724 Ti. 97.

ius et aequom S 423. item iniuriam o 809 partem R 73 u 1 sim sumi 1371; nugas i 441.

III. Saepissimo a uerbo post dare pendent usi accusativi cum infinitivo us soli infinitivi, quae uerborum constructiones non ita inter o discrepant, ut illa ibi tantum ponatur, ubi subiectum diuersum est, sed etiam ubi idem est subiectum, plano ex poetae arbitrio. ) ad hoc docondum imprimis idoneum est: P 851 An tu invenire postulas quemquam coquom 8853 An tu coquinatum te ire quoquam postulas 'hoc unum addo, duorum accusativorum pronominum personalium concursum Plautum euitasse, quod cum per se manifestum est tum ex exemplis satis apparebit nam Tu 863 pro codicum et me te amare

egendum esse te amari iam Botho intollexit os Tu 28)q); item, quod editionis principis auctorem et Gulielmium uexauit, A 189 te

ut glossema extrudendum est. Enumerare loco satis 88et Sed quoniam scio nonnullis criticis nisi ita persuaderi nequire, ut loci quotiquot sunt omnes ante oculos ponantur, omnia exempla notabo: 1 accusativus cum infinitivo ex uerbo postulare pendens legitur, a. ubi subiectum diuersum est:

a. alter accusativus ab infinitivo pendens accedit):Α 3604. Aut tuae mercedis stra iaci nos nostras aedis postulas comburere flp. M 7664. Ita istaec solent, quae uiros subseruire t sibi

postulant.

M 7954. Seruirin tibi l postulas uiros'

sed enuntiato sequenti praefigendum, quo loco codex B id praebet; scribas ergo Haud postulo. Edepol vero cras cet. uerum BCD cf. e. g. Cp 75ὶ edepol vero . . o 766 P 873.1 hic unus est locus, ubi ad postulare dativus commodi sibi accedit. 2 confer quae Antonius Func do hac re in Nou. Ann CXXI p. 7254s. exposuit. 3 quod Schoelia 863 pro librorum Deo me uidere uis scripsit me uitare uis, uix recte se habet saltem mihi scribendum erat, quoniam Plautus uerbum uitare cum dativo coniunxit C I 2, 35 huic verbo . . . Cui uerbo BEJ C 298 o 25 S 121.

14쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

P 378 Sed sine argento frustra' qui me tui miserere postulaS. P 399 Amabo, men prohibere postulas 'Ρ 544 Nam uos adproperare haud poStulo. Ps 438 s. Qui ynatum suon il esse probior e , quam FSus fuerit, OStulet. R 3934. O facinus inpudicum, quam liberam esse πη-teat, seruire OStulare.

R 941 Ne tu mihi esse postules me habere sc pisces). )Υ. infinitivi passivi: Amrig. IV Ne tu postidas malidam unam tibi qu aei am infundi in caput. Mi 302 Nam ego mi iam nil credi postulo. Am 891 Faciundumst mi illud fieri quod illaec possida b. ubi subiectum idem est: a. alter accusativus ab infinitivo pendens accedit): Cp 717 Quid tu una nocte postulauisti et die

recens Utum hominem, et erum et novicium, te perdocere, ut . . . flos Ira s. Θιod te postules Lyustare quicquam. Mo 259 Vna operi te ebur atramento candefacerepoStuleS. Τ 237 Numquam amor quemquam nisi cupidum hominem postulat se in plastas conicere. Ti 1020 antem eosne homines condalium ae rediFiscipostri 'Tu 141 An tu te Veneris publicum aut Amoris alia esse habere posse postulas pC I 2, 22 Quin mihi hancilli Jam ingratiis postulat,

quae meaSs, quae meo educta Sun tu siet, uilico suo Se dare.

543 Iam postulabas te, inpurata belua, totam Siciliam deuoraturum imulam. p. C 53 Nunc ne tu te mihi respondere poStulta. M 443 Sed ego inscitus csum , qui ero me postidem

moderarier.

13854. Ne tu, leno, postules ille hic Me lenonia uti. Ps 101 Quod tu istis lacrumis te probare FoStule&Ρ 853 An tu coquinatum te ire quoquam postulas pS 488 Hau postulo equidem me O in lecto accumbere. 11504. Si hercle tantillum peccassis, quod posteriussostudes t te ad uerum convorti. 990 Et ultorem et piscatorem te esse, inpure, OStulas.

1 R 70 ut corruptum omitto. 2 Gepperi pro mihi edidit meam et uerba quae meast omisit mihi aut corruptum est aut liberiore propter creticos admissa uerborum collocatione corroborando pronomini mea quae me t inseruit.

Cp 739 Cur ego te inuito me esse Saluom postulemyA 506 Ubi siem pietatem, si istoc more moratam scit.

me tibi

postulem placere, mater, mihi hquo pacto praecisis 'Υ. infinitivi passivi):

Cp 339 Ego me amitti . . . non OStulo. Tu 28 Si te amari postulas. Tu 863 Te amari postulas. uide supra.)2 infinitivus solus ex uerbo poStulare pendet. a. ab infinitivo accusativus pendet: Α 361 rim domo prohiBere pereyre me aduenientem postulas 'Am 789 Num haec quidem nos delirantis facere dictis postulat. Mo 613 Ne inconciliare quid nos porro poStuleS. As 189 Nunc quia nihil habes, maledictis eam ductare

postulas. uide supra.)M 1080 Tuom tibi neque oecupare neque praeripere postulo.

C V 4, 1 Vbi tu's, hic qui colere mores Massiliensessostulas 'Mn 796 Dare una opera pensum OS,IG. Mi 437 Falsum nomensossidere, PhilocomaSium, F0StulaλΡ 776 Lupo agnum eripere postulant. Ps 851 An tu invenire postulas quemquam coquom 8

174. Qui hic item asisci postulant seriurio li mali.

Tu 30 Stultus es, qui facies infecta facere uerbis pOStuleS. b. Α 58 Nais qui ero eae s tentia seruire seruos soStulat. Ti 9 72 Dari nugatori poStui . M 794 Vna sera prohibere, ad cenam ne promittat, postuleS.

M 1023 Ne ire infitias postules. T 441 me postulet servi me. Sententia finalis ut ex uerb0 postulare non plus bis pendet in Plauti fabulis: Au 318 Ut ibi postulare plorans eiulans, ut sibi liceret miluom vadarier. Cp 938 Postulo abs te, ut mi illum reddas seruom, quem hic reli

queram.

In hoc uersu postulare simul cum praepositione a coniunctum est qui usus praeterea semel tantum obuiam fit apud Plautum: 1 me pro mi hi scripsit asin ne probabili quidem uerborum collo

15쪽

Gulielmus Abraham: Pe 4 ZO- a. nam tu aquam a pumie nunc postulas )his quidem triacturis postiriare aliquid at aliquo et postulare tabiliquo, ut uel ne Cicero saepiSsime usus est. Terentius uerbum postulare coniunxit

1 cum accusativo ei An 422 quod ima 871 442 quid ira 901 aequom P 411 iniquom Ad 201 sumn ius An 189 alios mores. 2ha cum accusativo cum infinitiuo:

b. eum infinitivo solo:

4 cum ablativo personae ex praepositione a pendente An 551 823 abs te. nusquam postulare aliquid ab aliquo aut postulare ab aliq)ω, ut. Apud ceteros poetas scaenicos inuenies 1 accusativum rei: Pac. t. 32 quod Acc. t. 216 id, inc. t. 10 o niecturam, Caec. c. 212).2 Caec. c. 139 8 hoc a te FOStula, Ne . . . Nunc quaestionis a nobis institutae fructus colligamus: poscere apud Plautum efflagitat accusativum aut rei aut personae aut et rei et personae is usus constat usque ad Ciceronis tempora, qui Foscere aliquid ab aliquo perraro ter in orationibus usurpat ), ad poscere adnectunt enuntiatum secundarium poetae Augusti aequales et quidem accusativum cum infinitivo aut infinitiuum solum, Tacitus Primus sententiam finalem ut). )Fostulare a poetis comicis coniungitur aut cum accusativo rei aut cum accusativo cum infinitivo uel cum infinitivo solo, erraro cum sententia finali ut), perraro cum praepositione a. Iam ad quaestionem de Tu 37 propositam redeo.

Contra hunc uersum assero:

I. qualem recensio Palatina praebet: mensura quam esto trabs te sdstulo duos hiatus exhibet, quorum alter post quam tolerari potest, alter post ego ab usu lautino abhorret. II. qualem recensio Ambrosiana praebet: 1 poscere ab aliquo non est lautinum. 2 poscere et postulare nusquam alibi apud Plautum coniuncta

leguntur.3 est quod codices Palatini praebent, sermonis Plautini legibus in enuntiato altero commendatur, quia in sodem Sententiarum conexu subiectum ab altera persona ad primam transit; confer exempla quae huic uersui maxime conueniunt: 1 eadem structura postulare aliquid ab aliquo redit in Truculenti prologo 1 oumquam, amatore postulat id quod datumst.2 cf. etiam Valerius Antias Histor Rom. d. eter I p. 274 12 Uomitias ιem a M. Marcio praetore pePoscit. 3 cf. Draeger Synt. II p. 239.

Studia Plautina.

347 Deeem minis Ius attuli quam tu danistae debes. C II 3, 27 Scio plus quam tu me arbitrare. )Tu 296 Scio ego plus quam tu arbitrare scire me. δ)C II 6, 7 Te uno adest plus quam est uola.

Ex contrari e g. conseruS:

Α 61 Mihi quidem uno te plus etiamst quam uolo. δ)M 63 Plus se quam praedicabo eae me uenustatis tibi.

Suspicor igitur uersum olim in libris talem circumlatum esse, qualem recensionis alatinae auctor, cum duplici hiatu non offenderetur, immutatum seruauit a recenSionis Ambrosianae auctorem, ut hiatus maculam e medio tolleret, pronomine esto misso poSco aut addidisso et Plautini sermonis oblitum abs te posco, quod quidem suae aetatis orat, laut uindicasse. Ad uersum emendandum a recensione Palatina proficiscendum est exempli gratia haec propono:

Plus pollicere quύm ello te dare postulo. Dandi autem uerbum et eo commendatur, quod praecedit hic uersus Dan savium Vmmo uel decem. Em istoc pauper es, et eo quod aliis quoquo locis polliceri et dare coniuncta leguntur: P 641 s. Nec damus i neque pollicemur neque adeo uolumus datum. Eo 998 s. Doni volt tibi l dare hic nescio quid. audin sollicitarier 8M 31 Nummum illum quem mihi dudum sollicitus dare. 635 Si mihi sit, non sollicear Scio, dareS noui. 742 Atque id sollicetur se daturum aurum mihi. M 1087 . Seruos politellus dare t suos mihi omnis quaestioni. M 1084 Quin iusiurandum pollicitus dare se, si uellem, mihi. Sed haec hactenus. itaque demonstrasse mihi uideor:

1 in neutra recensione fabularum Plautinarum memoriam integram a Saluam esse, sed in utraque menda latere unde e- quatur, ubiubi recensiones illae inter se discrepent, accuratemueStigandum esse, utrum Plautino sermoni conueniens sit. 2 non licere inde a principio arbitrari alteram recensionem meliorem esse, alteram deteriorem. ea ip8a uia aliquando continget, ut perdifficilis de sabularum Plautinarum retractatione quaestio certius soluatur. Liceat mihi do uerbomim compositorum structuris ea quae memorabilia sunt addere: si c0dices, item Spenge recto Gepperi tu salso omisit.

16쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

Ι. γOScere eadem Structura qua uerbum simplex insigne est. 1 pendet ex eo accusativus rei Mn 690 eandem Sc pallam. 2 accusativi et rei et personae: Au 763 Aulam auri, inquam, te reFOSco. 1352 Eum tu continuo vidulum refoScito.

Cu 1 s. Θιam tu uiminem l me reposcis' Τ 727 s. Quoi talentum mutuom l dedi reFoscam.

hoc enim Plautinissimum est pro talentum eum quoi mutuom dedi remoscam. In unum uersum irrepsit structura Ciceroniana: Τ 850 At ego ab huc puerum repOScam. sed hic correctorem manifesto teneo; nam pronomen hac contra uSum Plautinum positum est, quia Diniarchus ante domum patri astat, non prope domum Phronesii, quae a Diniarcho cum Callicis uerba facient in uersu 853 ista appellatur ut dubitari nequeat quin etiam hic non ab istac, quod numeri non admittunt, sed quod Plauti sermo postulat istanc scriptum fuerit apparet igitur ab hac ex istanc consulto, ut structura uulgaris Ciceroniana introduceretur, muta

II. postulare habet apud Plautum uim conquerendi ea persona, quacum qui conqueritur, ablativo ex praepositione cum pendente expre8Sa est, res, de qua conqueritur, Semei Structura

accusativi cum infinitivo, semel sententia causali quia): Mi 15 Utrum me e ostulare tecum aequom iet. Mi 695 Tum obstetriae eaepostulauit meci , parum missum Sibi. M 520 s. Mortuom illum credidit e ostiuare, quia percu iSSeon foris. III. Ex hac ipsa uerbi e ostidare notione Plautina apparet non recte hoc uerbum recensione Palatina traditum esse: P0 495 Bene dictis tuis bene facta aures meae uaeilium X-sostulant. nam de uerbi e ostulare ui conquerendi hic cogitari nequit; immo haec flagitatur sententia: multa ac bona uerba mihi secisti nunc uero aures meae abs te expetunt, ut bene dictis tuis bene acta auxilio ueniant; si minus, uerbis tuis ego fidem nullam habebo. huic sententiae aptum est quod recensio Ambrosianae oscunt pro e ostiuant tradit; ad quod uerbum commendandum alterum illud accedit, quod, cum uv. 491-494 et 496-500 anapaestici sint, idem huic uersui metrum fuisse conicias δ), quod per libri Me oscunt licet itaque Studemundi canticis Plautinis p. 3 demonstrauit libris manuscriptis commendari hos uersus

anapaesticos: 1 Ritach Palatinos secutus mersum ineptenarium trochaicum esse uult, quocum neminem consentire utO.

494 Unde tu serorande lucrum facias faciam ut mei memineriS, dum uitam riuiis. Bene dictis tuis bene facta aures meae auetiliume oscunt. a qua lectione cur Spenges recesserit, non intellego, qui, ut de uerbis faciam ut ex . 494 uiolenter eiecto taceam, Reform. p. 246 hanc uersus formam proposuit: Benedictis tuis in , benefactis aures meae auetilium poscunt atquo addidit se emendasse in benefactis secundum lautinum mihi est auxilium inam uoluit igitur haec: meae aures exposcunt bene dictis tuis esse auxilium in bene factis'. at primum nequeFOScere neque e OScere cum accu8atiuo cum infinitivo apud Plautum coniunctum est tum longo distat ab huius loci natura eorum locorum indoles, ubi mihi est aurilium in te legitur:

P 60 s. Prose adest exitium mihi l nisi quid mihi in test auxili. Ε 2 Epidioe nisi quid tibi in tete aurilist, absumptus S. Am 157 Neque quicquam in ero sit auaesii.)deinde infinitivo esse uersum Spengelianum carere non posse docent uerbi poscere exempla a me Supra congeSta. ῬOStremo

quod pro bene facta in codice Ambrosiano bene actis sic, non bene factis scriptum est, id neglegentis librarii calamo propter

homoeoteleuton excidi88 apparet. Praeter re OScere, e ostulare, e OScere nulla composita apud Plautum leguntur deposcere praeter u arg. Ira neque apud Plautum neque apud ceteros poetas scaenicos redit). Apud Terentium haec exempla ex8tant:

I. reposcere

Α 131 s. Nam ambos curare propemodum i reposcere illum est quem dedisti. II. Nostulare aliquid cum aliquo conqueri aliquid cum aliquo; cf. e. g. Mi 12 Conqueritur mecum mulier fortunas suas): An 63 9 Adeamne ad eum et cum eo iniuriam hanc e ostulem' Ad 9 s. Putant, i sibi fieri iniuriam ultro, si quam fecere ipsi eaepostules si expostules cum eis eam iniuriam quam ipsi fecerunt).

III. poscere deeSt. In ceterorum poetarum scaenicorum fragmentis unum exemplum Superest:

Enni t. 141 at ego, omnipotens, te e osco, ut hoc consilium Actiuis aurilii fuat. Sic codices Nonii sub orbo fuan Ribbec hos septenarios trochaicos constituit: ut esto, omnipotens Iu iter , id o posco, trado e silium Achsuis auxit fuat; in quorum uersuum alterius clausula saltem auxilio fuat cum ossio scribere debebat; cf. etiam Luch in Studemundi Stud. I 71.13 θ

17쪽

Gulielmus Abraham Studia Plautina.

Sed quomodo credam, cum uerbum simplex poscere Tacitus primus semel eum particula ι coniungere ausus Sit, e Oscere iam Ennium cum sententia finali conexuisse mihi rectius uidetur eri orem grammatici uel adeo librarii statuere quam omnem linguae Latinae

rationem euertere.

Accedit, quod uerbum e oscere apud nullum poetam Scaenicum de dis obsecrandis legitur sed his uersibus collatis: M 8644. Inuoco vos, Lares viales, ut me bene iuuetis.

Pae. t. 194. Te, Sol, inuoco, inquirendi ut mei parentis mihi

potestatem duis. Acc. r. 5 Te sancte uenerans precibus, inuicte, inuoco, lportenta ut populo patriae uerruncerit bene. Turp. c. 1184. Te, Apollo sancte, fer opem, teque, OmniFotens Neptune, inuoco, uosque adeo, uenti, . . .

Mo 528 Atque Hereidem inuoca. Hercules, e d inuoco. l μ)inc. t. 132 Erebo procreata fuscis crinibus Nor, te inuoco. cf. etiam Am 92 1061. 1093 As 781; nu. t. 302)mecum consenties inuoco pro is osco restituto hos discribi osso senarios iambicos: O At 9O, Omnipotens, te inuoco, lti trade consilium Achiuis auxili fuat.

II. 1. domi domo domum domo Si.

L domi 1 domi apud Plautum genetivus est his locis: Am 503 Edepol haud quod tui me neque domi distaedeat.1 1027 conmeminit domi. C III 5, 32 Insectatur omnes domi per aedis. ) 278 domi cupientes domum BCD, sed Plautus et iens constanter Am 132 Mi 997. 1049. 1165 P 74 cum

genetiuo coniunxit).T 841 domi cupio sic et Donatus, domum iterum BCD). Am 18 Id contigit ut salui poteremur domi. domi Nonius, domum rursus BDEJ res haud sacilis est diiudicatu sed quoniam Plautus potiri saepe cum genetiuo con iunxit , atque modicos talatinos iii domum manifesto exi te d Flecheisen, te ego Ritschi et Loren uix recte.

2 per domus conclauia aut omi per conclauia'. 3 accusativum cum uerbo potiri coniunctum hoc uno quantum seio loco libri alatini tradunt: R 19 Nam ho mi hau sit labori laborem hunc potiri. As 324 potitur bonum coniectum est pro codicum BDE Jὶ patitur bonum.

domi corrupisse modo intelleximus, Nonium recto sequi nobis videmur cs etiam uersus proximi clausulam domum.)2 domi east locatives ubi γλ Plautus saepissime utituri locos

enumerare non opus St, Sed de usu lautino nonnulla addam: Si ad locativum domi pronomen possessivum aut demonstratiuum accedit, Plautus non in mea Gm e. q. . . dicit, Sed

a meae domi in mea domo Au 32 C 518 E 499. 563M 158. 739 M 191. suae domi in sua domo ora 1 Tu 31. nostrae domi in nostra domo M 359 o 874 o 38. b. apud me domi in mea domo Mi 593. apud te domi in tua domo B 747. apud se domi in sua domo Mn 671. item apud matrem domi in matris domo Mu 28). penes me domi in mea domo i 733. hic domi in hac domo Am 128 Α 430 Cp 21.

hic nostrae domi in hac nostra domo Tu 261. Qui hanc exemplorum copiam respexerit et structuram in mea domo e. q. S. S. OSte magi uulgatam fuisse computauerit, hos tres locos corruptos Sse mecum consentiet quin etiam est ubi altera recensio genetivum recte tradat, altera Sermonem recentiorem Sequatur: Tu 261 nostrae domi BCD, in nostra domo A. Quapropter emendemus:

C III 4, 29 Quid illuc' clamoris obsecro nostrae domistr in nostra domo est BE J in nostras domo A).Ps 84 Nam is mihi thensaurus iugis est nostrae domi. stin nostra est domo CD in nostro Oomo est A testo Studemundo).C 208 Ita me Venus amet, ut esto te hoc triduom numinum Sinam esse istic ni, quin ego te liberalem liberem. in domo esse istac EJ).ΙΙ. domo 1 domo ablativus est bis: M 395 domo dignamota 509 domo e ertem. 2 domo locativo unde 3 Plautus plerumque cum uerbi motionis

utitur.

ad domo nulla usquam praepositio a de eae accedit. domo esse CLIV 1, 6 sumeret 648 promere Ps 355 rem dere C 685 adferre u 341; confortare R 58 trahere X- urire II 53 subripere As 884 564. 45. 664. 14.1138 suppilare M T 35 803 1 mrem 648 P 1376 esurgitare E 582 eicere As 161 extrudere M 357 prohibere Am361 arcessere S 676 mittere C ΙΙΙ 1, 7 proficisci CLIVI, 99;1 illud ΑΒ recte illud J Gepperi de codicis A lectione deceptus

istuc edidit.

18쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

Mdere 1 97 fugere C V 3 14 aufuster Cp 875 profugere Cp 18 pedem tollere M 831; egredi Au 79 r 809 exire Au 17 Mi 341. 376. cibis Am 502 E 46 II 8 S 29 ai 1010 au 105 BDE J ab quo Guiet recte deleuit, Goet et Vssin seruant abesse C II 8 48 - 423 A Palatini perperam ab quod iam Acidalius bono expulit - 681 libri E iterum ab

addunt, quod delendum est). Nequo igitur Mi 12 eae hac Manu fugere Plauti esse potest, quoniam is formam domu ipsam testibus codicibus ignorat nec magis

eae hac domu dixisset, sed hinc domo attamen uersum emendare non audeo, quia in Militis scaena altera inest, quam qualis nunc est a Plauto profectam non 8Se cum alia docent tum hic soloecismus ipse. Alibi domo est fere exemplo de me ipso sumpto' quodsi hos locos contuleris:

Tu 454 de me domo modo CD docta dico P 216 domo modo CD docta dico M 355 domo doctus dico

Am 3 est id nunc eaeperior domo atque Osa de me scio idem repones, ubi libri Ε Omi' perperam es de me tradunt: C II 3 8 Hanc ello de me coniecturam domo facio mastis quameae auditis.

et C II 1, 2 Hanc em de me coniecturam domo facio, ne ni Eine J foris foras E a quaeram. 'scf. B 45 s. Nunc amanti ero . . . ressias vias aureaSque oblidi, ut domo sumeret neu foris gi aereret et ui 39). Si ad domo pronomen accedit, lautus sic dicit: abs te domo, abs tua domo Au 341. ab se domo, ab sua domo M 534 814. hinc domo, ab hac domo Mi 341. unde domo, a qua domo P 1376. hinc a nobis domo, ab hac nostra domo C IV 1, 6. M 419 Multo edepol, siquid faciendumst, accie damni maimio, quam obprobramentum aut stastitium muliebre euerri domo sic BCD et Oeta a domo eaeferre nihil aliud significat nisi Ox aedibus oras erre' cf. Langen Nou. Ann. XXV p. 6894.). Verri corruptum esse iam alii senserunt inferri Guiet Ritschi, afferri Pistoris Lachmam proposuerant neque uero Plauti est vitium

alicui inferre aut afferre, sed stagitium facere As 85M 1032 208 C m 2, 19 II 625. 721. 730 M 237 o 609 P 440)- itaqu6 libros proxime secutus Veri Eoi scribendum esse 'conicio quod e 761 libris traditum et M 1153 a Bugio pro ecferri Ahac ferre BCD restitutum est sententiam huius uersus fero isdem' uerbis . 17 reddit Neque propter eam quicquam eueniet nostris 1 domi saepe idem significat in domi habeo, domi mihi est. foribus stagiti. in . 420 igitur domo dativus est, quae una forma in prisca latinitate in usu erat cf. Langen Analecta Plautinari Indicilection hibern Monaster. 1882 3 praemissa p. 5). III. domum domos)domum accusativus quater et J0cativus quo γλ persaeps apud

Plautum legitur, nusquam cum praepOSitione coniunctus. Vbi ad domi m pronomen additur, aut accuSatiuus Solus ponitur: Am 663 se domum recipit Mam. 145 meam domum ne inbitas. 1252 suam quisque ibant divorsi domum. P 814 nos abeamus nostras. y aut hoc modo circumscribitur:

ad me domum, in meam domum M 244 P 867 S 5904. ad te domum in tuam domum Mi 790 Tu 206. ad se domum in suam domum Mn 847 Mi 121 S 249. ad uos domum in uestram domum Mi 525. 35. huc domum in hanc domum Am 684 B 315 315. ad me huc domum in meam hanc domum M 555. item Plautus dicit: ad Oionem domum in lenonis domum E 364. ad meam maiorem siliam domum in meae maioris filiae domum S 66. ad dominum domum in domini domum i 1008. Codices praepositionem in salso addunt: Am 409 s. Aut quo non intro eo in nostrum domum i Quid,

domum vostram' ex interrogatione repetita Quid, domum vostram', quae recte praepositione in caret, manifesto elucet in interrogatione praecedente

uoculam in post Plauti tempora additam esse uide p. 185 adn. 1). domum intro ire habes etiam II 662. Τ 3824. Verum ego quando te et amicitiam et stratiam in nostram domum i uideo adlicere. Cp 911 Clades calamitasque intemperies modo in nostram aduenit domum.

praeterea domum aduenire quinquies in fabulis Plautinis superest. His tribus locis quominus in deleatur, numeri non ObStant. Aliter res se habet, cum ad domum domo domi adiectivum accedit namque ubi adiectivum post domum i no domi collocatur, praepositiones ut alias omittuntur, etiamsi pronomen OSSeSSiuum praecedat ubi uero adiectivum praecedit, eae adiciuntur: 1 M 831 Hune hodie postremum extollo mea domo patria pedem. Enni t. 231 Quo nunc me ιortam quod iter incipiam instressi' domum paternamne anne ad Peliae filius')1 hoc uno loco accusativus pluralis sententia flagitante positus est.

19쪽

Gulielmus Abraham: Studia Plautina.

2 S 506 s. Qui uos in patriam domum i rediisse uideo bene

gesta re ambos.

Mi 116 Ne ille mominis uereatur ire in in alienam domum. 115 Et infudi m et inpudentem hominem addecet

molestum ultro aduenire ad alienam domum.

2. De uocis foris numero ingulari.

Singularis foris iam Plauti temporibus, praeterquam quod angusta conclauis ianua C V 2, 16 foris dicta uidetur esse, non multum in usu erat; itaque nusquam nisi in certis compositionibus a Plauto usurpatus est:

1 foris erepuit uel concreueuit. 2 foris aperitur uel vertast. 1 Au 665 attat foris refuit. C V 1, 17 vostra foris creFuit.

Αm 496 erepuit foris li 105 sed erepuit foris liuo 1062 foris concrepuit.

C Ι 1, 15 Mi 154 6 404 sed foris concreFuit. Mo 507 oneremuit foris. l2 M 699 Mi 528. 1198 aperitur foris li 87 sed apertast foris. lFalso igitur Mi 1250 a Ritschelio Brixioque contra codicum memoriam introductus est singularis foris: Quin istro eam. occlusdst foris fringam. Sana non es. in libris BCD est: Quin etiam intro. occlusae sunt foris. Eaefringam. Sana non es.

cum Saracen emendes:

Quin eam intro. occlusae sunt fores 'instam. Sana non es. cf. Α 7b Fores occlusae t omnibus sint nisi tibi et Au 1034. Ex contrario Bothe sermonis Plautini peritissimus, quem Ritschi Brix Vssin suo iure secuti sunt, Mi 85 Venus me amat St, tace aperitur foris, concede huc clunculum aperitur foris emendauit pro codicum feriundi fores, quo metrum uitiatur; nam quamquam lauti est:

1 intro uereatur ire ego uereatur intro De ABCD, uereatur intro dbire Ritschi, aut hoc aut uereatur intro se ire Brix. 2 praeterea Plautus, in uersus fine, dicit operitur ostium C 108C IV I, 21 Μ 108 et onerepuit ostium M 348. 23. 3 M 410 crepuerunt B, e om crepuerunt CD inuito metro Mi 270 erepuerunt AB quos libros Ritschi Brix Vssin recte secuti sunt, concrepuerunt CD itaque Mi 32 pro codicum BCD Ono epuerunt bene substituit Ritschi erepuerunt neque recte Brix ab hac Rilachelii lectione recessit

et concrepuerunt fores B 610 C V 2, 54 ),

tamen non est fores Feriwntur, sed aedes aperiuntur Am 955 P 80 i 400. Praster illas quas supra dixi formulas uocis foris singularis bis exstat: C V 2. 16 forem obdo. 833 forem hane pausill ur um aperi placide, ne resa: ubi singularis consulto positus uidetur esse hanc ualuam solam'; nam orern significare posse unam ex duabus ualuis apparet ex Cp 831 aperite hasce ambas fores et ex o 453 pultando paene confregi hasce ambas fores , quo utroque loco de una ianua Sermo est. 3. de praeda, cum raeda. Cum ablativo praeda Plautus praeter has duas praepositiones de et cum nullam coniunXit. I. de praeda

1 de praeda dimidium dare Ps 1164. 2 de praeda praedam capere Tu 567. 3 de praeda mercari E 44. 108 in praeda mercari ΑΒ EJ, de praeda Studemundrecte, e praeda Gepperi salso emendauit. 4 de raeda emere Cp 34. 111 453 E 64. E 21 quam esto emi de praeda Α, quam emi eae praeda BEJ. recensio Ambrosiana una syllaba abundat, Palatina una syllaba caret: Goet Muellerum secutus Palatinam lectionem ita recepit, ut ego ex cassumeret; at quoniam libera praepositione de tradita locutionem Plautinae dicendi consuetudini aptam efficiat, nos pr0nomine ego deleto es Cp 111 ne cum Muellero post emi posito Plauto reddemus urim emi de praeda. E 608 Goet Camerarium ex parte secutus haec edidit: Neque illam abducit quae eae praeda emptaSt. Sed eccum incedit Epidicus. Pro quae eae praeda emptast codices habent quae est praeda B sed est in rasura et post est decem litterarum Spatium, quae est praeda E , quae eae praeda Eq; in propter senestram nihil legi potest, spatii autem angu8tiae demonstrant minus quam quae eae praeda en taStibi xstiti8Se. Secundum illos Epidici si Captiuorum locos, quo modo attuli, Plautum etiam hic quam emi de praeda scrip8iSSO Proximum est arbitrari sed et metrum et codicis, spatium et Palatinorum memoria quominus haec uerba restii sic EI.

20쪽

Gulielmus braham: Studia Plautina.

tuamus Prohibent conici igitur olim inis et in Palatinorum archetypo fuisse quae mihi emptast uel quae est mihi empta, eamque lectionem in codicibus Palatinis postea auctam Sse glOSSemate e praeda, quod sermoni Plautino repugnat. Godigii lectio quae eae praeda emptast cum Sermone Plautino parum congruit. II. cum praeda

1 cum praeda domum incedere o 647. 2 cum praeda recipere M 498. 3 cum praeda redire E 381.4 cum praeda ire E 394. )Pro cum praeda inuenies praeda onustus B 1069 ouans cedere et 909. 4. In tempore non esse Plautinum.

Plautus ut eo quo par est tempore' Xprimeret, aut transeri

uicies )J aut per tempus quinquies uide Brix ad II 143)J usurpauit.

eundem in tempore non Sum SSe OnSentaneum est, quoniam tem

seri in ten ore est sicut domi in domo e. q. S. S.; attamen in codicibus Palatinis bis in tempore exstat: Am T Atque Alcumenae in tempore auaeilium feram. Cp 836 Quantumst hominum optumorum utume, in tempore aduenis. priore loco sine numerorum detrimento forma lautina temper substitui potest alterius uersus numeri nescio an felicius quam adhuc sic expediantur: Quantumst hominum optumum optume, in /pso tempore iduenis. nam ubi pronomen accedit, in tenwore dixit Plautus in ipso tempore

P 1138 et C IV 1, 18. Terentius, qui sormam ten eri iam ignorat, in te infore scripsit. 5. de uerbi prohibere structuris.

Eis omissis uersibus, in quibus hoc uerbum cum enuntiat Secundario ne, quin aut cum infinitiuo coniunctum est, quoniam nihil illi habent Singulare, ea contemplemur exempla Plautina, ubi ex uerbo prohibere duo obiecta pendent. Am 36 Tun domo prohibere perestre me aduenientem postulas pC 493 u consilium iniere, quo nos lictu et uita prohibeant. A 51, Verum ello meas queror fortunaS quom illo quem amo prohibeor. 1 nescio an hoc loco pro codicum it ita scribendum sit redit, ut pronomen huc, quod inuitis libris addidit Goetet, repudietur. 2 As 733 formam Plautinam temper pro codicum tempore substituere Goet neglexit.

Mi 699 Me rore prohibent, Hi quae huius simili sermones Serat. A 83 Piems, pater, oculis dolorem prohibet. Α 1051 Neque me Iuppiter neque di omnes id prohibebunt, si uelint, quin Ti 87 Qui tu d prohibere me potes, ne mulcer 'Ps 134. Id te Iuppiter il prohibessiti Cp 804 Prohibete a uobis uim meam. 286 Quo illum ab illa prohibeas. C 605 Quid nunen Obsecro, parentes ne meos mihi prohibeas. Mi 1242 Prohibendam mortem mulieri uideo. Adibon Minume. Haec Structurarum copia 98 prima specie turbulenta uide

Primum quidem structura sollemnis prohibere aliquem aliquid ab aliquo uel aliqua re in seruata est his locis E 286 Cp 804-Cp 493 A 831 Am 361. deinde quia pro pronominum sis, hic ille, qui . . . . ablativo neutrius generis libenter accusativus ponitur aut uoce res circumscribitur), non alienam speciem praebent Am 1051

Iam cum nullum praeterea in uniuersa latinitate superesse uideatur exemplum, quo uerbum prohibere cum personae ablativo Solo coniunctum Sit sacere non possum, quin i 699 et As 513, quibus locis adhuc ablativus solus legitur, praepositionem ab addam; quam non modo numeri non repudiant, Sed uno saltem loco adeo desiderare uidentur:

Mi 699 Me ab uxore prohibent, mihi quae huius similis Ser

mone Serat.

A 513 Verum est meas queror fortunas, quom ciab ilio quem amo prohibeor. Difficilius est domi 1242 et C 605 iudicium, ubi structuram Draeger auctore inauditam prohibere alicui aliquid habemus. sed

unum certe Praeterea exemplum exstat:

Boll. Asric 31, 5 uel sine defensoribus aditum aduersariis prohibebant. Accedit similis uerbi defendere aliquem ab aliqua re et alicui aliquid structura. neque igitur opus uidetur esse his medelis: Mi 1242 Prohibendam mortem ria, muliere uideo. Adibon' Minume. )C 605 Quid nunc8 Obsecro, parentes ne d me meos mihi pro-- hibeas. 1 ad rem Plautus nusquam praepositionem a adiunxit, quod acitus constanter secit; apud Sallustium Caesarem Liuium Ciceronem praepositio a ad rem adiecta praeualet cf. Draeger Synt. I 517). - Lucilius XXV 42 . semel metri causa de pro a usurpauit c p. 207 de foro . 2 nec uoce esse a Ritschelio ante uideo rectius post ideo nec uoce iam a Ribbechio Brixioque ante adibon addita huius uersus alterum

colon persanatum esse Pinor.