장음표시 사용
51쪽
perire membratim, o toties per Stillicidia emiuero animam, quam semel exhalare Invenitur, qui velit adactus ad illud infelix lignum, jam debilis jam pravus,
ct in laedum scapularum ac pectoris tuber elisus, cui multae moriendi causae etiam citra crucem fuerant, trahere animam tot tormentu tracturam γ'
I Justam Maecenati defensionem a natura poεseos lyricae peti posse, recte ad h. l. annotavit ut Opf. p. 273. Ceterum hos Maecenatis orsus caliger in Epist. XXXm ad Pithoeum Ithyphallicos esse et sic constituendos censet
Debilem coxa Tuber adstrue denteS. Vita acuta Subdas, - cruce. Q.
Versu secundo Oza non οδι Scribendum V. oesi not. ad Petron. c. 43. p. Is . Debilis οπα pede, manu dicitur qui illis corporis partibus laesu est ac mutilus. V. Burmann ad Anthol. Lat. V. III. p. I49. - . . Heina ad Ovid. Art. m. II, 19. Tuber adstrue gibberem. - . . Si aeriam cruce, mafine hab omne meliore libri. v. Lista ud Senec. et Tacit.
A. 14, 22. Acidalius in pist Critio Centur. I. p. 334 rescribit Hanc mihi: scit cla vitam vel acutam
Subdo Sustineo crucem. Imaa. de Foen. TraPM. p. 765. Hanc mihi, Vel cuiuSubsidem cruce, sustine. - icol. Heinatus: Haec mihi vel acutae Subdat, sustineo, cruci. vel: Banc mihi vel acuta Subdas Sustineo, cruce. v. eibo m. - Ouuenu.: Siden austineam cruce, i. e. insidens ita ut dePrimar, Sus unere possim. - Burmannus: Hanc mihi vel acuta Si das, Sustineo, cruce. i. e. Si itam modo mihi das, vel in acuta cruce, sustineo. Sustinere Si perpeti quaevis mala. V. Burman. qui tamen . . malebat interpretari uuam protrahere. - and ad ron. Diatr. in Stat. I. p. 188 Hanc mihi vel acuta Se det sustineo, cruce. . . Hanc mihi Volo, etiamSi acuta cum cruce se det, et sustineo. eber ita v.
52쪽
3. Horatii ita a Suetonis, ut sertur, conScripta, p. 14 sqq. d. meliter Primo Maecenati, mox Augusto Horatius in gratiam insinuatus, non mediocrem in amborum amicitia locum tenuit Maeeenas quantopere eum dilexerit, sa
tis testatur illo pigrammate: Ni te visceribus meis, mrati,
Plus jam diligo, tu tuum isodalem
Ninnio in uideas strigosiorem ). sed multo magis extremis judiciis, tali ad Augustum elogio loratii Flacci, ut mei, est memor.
3 In Anthologia veter Latinor. pigramm et olimat. lib. V, p. CCXXV. hi versus ita leguntur: Ad Horatium. C. Maecenatis Cilniiaquitis Romani. Ni te visceribus meis, Horati, Iam tua uiso tu tuum Odalem
Ninnio niueas trisOgiorem. Hoc pigramma, sicut etiam illud quod sequitur, videtur esse fragmentum lacerum carminis ejusdem argumenti, admoralium absentem scripti. In eo latere aliquid Suspicor, quo Flacco scribat, si diutius abesse pergat, et Solum relinquat, ejus desiderio contabescentem Maecenatem illum reducem Visurum esse sodalem suum inno Vel innio strigosiorem, id est attenuato corpore instar jument desecti aut male curati macilentum Stri- 'Osua enim proprium de jumentis aetate confectis, emeritis ac debilitatis esse verbum docet Gronon ad Sueton Vitam Horat. Μetrum etiam suadet utrumque pigramma ejusdem esse carminis, quod Soparatum etiam legitur apud Pithoeum lib. I. p. 4 et λ. et Sestister. p. 89 et 2I2. - Pro Ninnio vulgo legebatur Nimi Ninnium sive innum esse parVum equum, ostondit Lindenbroq., cui accedit Burmann Nannius ih. II. Miscell. . . , relictis membranarum lacunis ita edidit:
Minio videas strigosiorem. quas divinatione temeraria supplore non ausum se fatetur. Ν quo etiam ausus fuit Rulsemus, in Venusin. Lecit. c. 30. φε- aius de poet Latin c. 2. p. 2 . Ninnio probat, et respexisse putat aecenatem ad innium positam istius temporis, propter macilentiam ridiculum, qui aliis imius Vel unnius Crassus V catur. s. Iani ad Hor. Vii. Gronovis ad Sueton vitam orat legit: Tu Titii sodalis Ginno me idoas strigosiorem. ubi metrum exigeret Titi putatque itis sodalis Ginnum sive equum aut mulum, pro male Vivo ac macilento mulo dici, ascenatemque respexisse ad quemdam ex Titiis sodalibus sacerdotibus vi-
53쪽
4 Anthologia veter Latinor Epigramm et Posemat.
Lib. lL p. CCXXIV. V. L p. 4ITSqq. ed Burmonn. )ἡAd Q. Horatium Flaccum C. Maecenas Cilnius Equos
Lugent, o mea ita, te amaragdus, Beryllus quoque, Flacce, nec nitentes per candida margarita, quaero,
Nec, quos Thynica lima perpolivit Anellos, nec avios lapillos ).
cinum suum, oratio etiam notum, qui jumento parum curato eius aedes crebro praetervehebatur. Sed haec nimis longe potita videntur Burmanno. Nimi Velmina legitur in editi mendosis Ninnio pro hinnulo dedit Pithoeus, inno Baaeter, utilo Batims Crus. Hinno me id stri9. exhibet asson, in vita Hor. p. 368. innio, Vel inni aut Ginno me id. atris conjecerat Heinsius. Γι-- a μος est brevis mulus
aut mannus, SiVe equu pumilUS V. quo excitavit Bur mann.
Areual. codd. Secutus, ita edidit, quasi Flacci, non aecenatis essent versus cs. Walchenaea T. H. p. 469 Sq.
2 Apud Isidorum Orig. lib. XIX, 32 6. mendosissime X- stant hi versus, prolixiore cura digni, tam in editione Vulcanii quam Gothostedi, hoc modo
Lugente mea vita nec maragdos Berillosque mi Flacce, meo nitentes Per candida margarita quaero, Νeo cortinalis me perpolibit Anulus, nec Iaspius capillus: in quibus numeris, Vere innumeriS, quum neque sensu ullus, neque pes aut caput conStent, mirum, quantum operae OSuerint viri eruditi in perpoliendis tam paucis versibus, tanta mendorum colluvie obsitis. In antiquissimo sidori codico Bibliothecae eidensis, cui vetusium subjungitur Glossarium, ita legebantur: Lucente mea vita nec maragdos Beryllosque mi Flacco nec nitentes Percandida margarita quaero
Νeo quos inica lima perpolivit Anellos, nec Iaspios lapillos. Lud. Orleiana ad Tac Annal. . 538:
Lugens te, mea iis, nec maragdOS,
54쪽
Berillosque, mi Fl. nec nitente Spiro, candida mam quaero, Nec quos etc.
Sereliser in lib. I. cataleci. P. 189. et Puhoeus lib. m. s. 96. ita sere ediderunt, ut exhibemus: Nuper, candida margarita quaero, Nec, ap. ita Vitiose Haec quos Thrnica etc. Pithoeus vero ii emendabat:
Lugens te, mea ita, nec maragdoS, Beryllos quoque, Flacce, nec nitenteS, Nec ercandida margarita quBero, Nec quos Thynica etc. rnebva Adversar. lib. XX. c. 2. Lugent te, mea ita, te muragduSBerillus quoquo, Flacco me nitent Nunc per candida margarita quaero; Νec quos Thynica etc. Laudat vimebi curiosae industricte experimenium, Successum non item Douga in Commentar. ad Horut. c. I. ita hoc Epigramma castigans Lugens te, mea Vita nec maragdos Berillos mihi, Flacce, nec vitenteSInter candida margarita quaero etc. Berillos inter candida margarita enitentes secit mutuatus distinctionum a Pliniano artificio. Idem Ouai sortasse roscri-hendum esse censuit Nec porcandida vel praecandida . . Gulielmius Verosimilium lib. I. c. . ita emaculare conatus est hoc posma Lugens te, mea ita, nec maragdos, Beryllos neque, Flacce, nec nitentes Semper candida quaero margaritas; Νeo quos Thynica etc. Notus mos, inquit, Romanorum ponendi in luctu annulo venustissime tangitur margarita mitentes semper candida Sunt eandidae, ut Virgil dixit erebra feci pro crebro. - m. Μareuius ad Horat. p. 53 tentabat: - Lugen te, mea Vita Deo maragdos, Beryllos neque, Flacce, emitenteS,Νoc mi candida margarita quaero. Nec quo etc. Torrentius vero ad orat. d. 2, 17, 9: Lugen te, mea ita, nec marctgdoS, Beryllos neque, Flacce mi, nitenteS, etc. Scriverius in necdot Philol. c. 74. logebat: Beryllos quoque, Flacce, nec nitenteSSemper candida margarita quaero. Idem in oditionis Pithooanae margine correxit: Lucentes, mea vita, te smaragdos Becillos quoque, Flacce, etc.
55쪽
Bis tamen virorum doctorum conjecturis praeserenda videtur Aleiati mendatio, quam affert Andr Scholiua Observ. Buman. lib. n. c. 6s: centes, mea iis, nec maragdos, Beryllos mihi, Flacce, ne nitentes, Νeo praecandida margarita quaero. Ubi Conar umiam Lusenti, et secundo Versu mihi mitte, doleto Haec nomine, maluisse addii; quo etiam expuncto Pontanus ad Macroh Saturn 2, 4. p. 612. d. Lugd. conjiciebat Lugent, o mea ita, te marctgdus, Berillus quoque et ipse; nec nitentos Nuper candida margctrita, quaero. sed in Omissis p. 688. ipso non multum huic hariolationi id tu tribuere. Samaaitia ad Vopisc. Aurelian. c. 50 emendat Lucentes, mea ita, nec maragdos Borallos, Flacce, nec nitentes . Nec percandida ic. Dempa erus in Etrur. Reg. 3, 28. p. 3I5 Lugent te mea vita, nec maragdus Berillus quoque, Flacce, nec nitentes Nunc per candida margarita quaero. quem Vero se um haec constituant, nemo facile perspicisi. cannesisterus ad Aviani sab. II. p. 22.: Lugent o mea vita, te mctragduS, Berillus quoque, Flacco nec nitent, ut Nuper candida in margarita, quaero etc. ubi in metro repudiatur. Arre o Lindemann. Corp. Grammaticor Lat. III p. 613):
Lucentes, mea ita, nec marct9dοδ,
Berulo mihi, Flacce, nec nitente8, Nec percandida marsarita quaero, Nec quos thynnie lima perpolivit Aneuos, neque iaspios lapillos. Tot diversis tentaminibus locum dedit opinio, perversa licet, ia-men ab omnibus sere recepta, qui Epigramma hoc Maecenato in obitum oratii scriptum crediderunt. At Horatius vita nanctus Si post Maecenatem. s. Sueton. it. Hor ina&kenaea T. A. p. 565. licet uigera in Venus Levi p. 409 locum illum in dubium vocaverit, putetque Maecenatem Horatio superHUSse. Vid. SuPra 9. 25. - assonius in vita Horat. p. 369. amylocti tur etiam Alcisti emendationem, reiectis aliorum Lusenti, u-sen te, Vel tusens te, praesertim quum mea vi a vix de amico jam mortuo dici possit. Et corte huic conjecturae adstipulatur cod. s. Isidori Leid. in quo Meente. Sed licet ex his satis constet, ad obitum laces versus hos non reserendos esse, difficile tamen est definire aut corii aliqui adfirmare, qua oca Sion eos amico scripserit aecenas. eque enim mirum si, Sonsum non patere apertum, quum plurima exciderint, quae acutissimi harioli sagacitati vix locum relinquant. Si tamen se Vinare liceat, fortasse est fragmentum lacerum carminis, ad Η
56쪽
5. Anthologia veter Latinor Epigramna et Poemat. Lib. L pigr. 53. V. L p. 29. d. Burmann ..hCybelae Matri. Ades huc ades Cybele, ea montigena ea, Age tympano sonanti quate flexibile captit Larus horrea flagella, comitum chorus ululet i).
ratium absentem scripti, quo impatientiam et desiderium suum amico procul egenti Versiculis pro more mollioribus expresserit Maecenas, seque omnem cultum et ornatum, Studiumque gemmariam deposuisse his indicet, neque amplius curaro beryDlos suos, maragdoS, margarita, ut iaspides, quibus alio tempora delectabatur os supr. p. m.): quod Diime rei ipsi convenit, quia amicos, quos prae ceteris diligebant, gemmis pretiosissimis non tantum comparsri, sed et Praeferri, apud veteres frequenter legitur. Id unice illustratur fragmento epistolae mollissimae Augusti ad Maecenatem, quibus Verbis si non ad hoc ipsum Epigramma, saltem ad Maecenati amorem erga gemmas, stylique ejus nimis discincti mollitiem respexit. V. p. 35.
annot 6 amarasdua pro mar. Scriptum suctoritate monumentorum veterum id rectius esse monuit Brouali ad Tibull. I, I 5.2, 4, 27. et ad Properi 2,I3 43. cf. Κορο Palaeogr. I. p. 35 . De margarito, genere neutro, V. quo laudaVit ut mannus. Addo, Grοnov. ad Senecae Med. V. 573. legere:
Beryllos mihi, Flacce, nec nitentes. Ic enae l. c. ita explicat ei transfert Si javai h plourerta perio, o mo Flaccus ma Vie que 'importeraten los omeraudes, es herilles, es plus lanche perleS, es anneauxdeciasperae plus beaux, et les ieu polis.1 Barthius Adversar. XVII, 3. Nescio Sane, inquit, an
umquam dictum pictumve sit, magnam eorum matrem monte genitam. Et si est, tamen inter praeconia ejus hsurdum. Legendum putem montires Deo; quod vel Idae vel ejus partis Dindymorum Vel omnium aliorum montium potius ominium signincat. Reyendi vero verbum ita corruptum est ut aliis certe plurimis scriptorum locis simili compositione cum serendi sit substitutum V. eundem in Abl m. crit. III, 2. Barthium .r sulat riatan T. I. Comment. p. 702. et ex loco Arnobi ac Theodoreti vulgatam scripturam defendit. Apud Diomedem Grammaticum lib. III. p. 514. d. v ach et Fortunatianum in Arie P. 2677. Vario modo legitur primus versus apud ilium: Adea Cybelle s. dea, inq. ο Cybelle fere montium dea os Seiον-psua Susp. Lecti Epist. 26.), apud hunc: Ades, inquit, oeι fera montium De cs. D. Vosa ad Catuit. p. 162. . minatus in charia quadam descripserat hoc fragmentum ex veteri Grammatico de versibus, qui eapoli apud Thaeatinos exstatus. ubi ita legitur
57쪽
An jure quodam de Maecenatis ragoediis sermo esse possit, dubitare licet Lange in Vindiciis pagos-
diae Romanae . l. , , Quod Becena tragicis accensetur', acceptum, Pinor, refert nonnisi inscriptionibus libellorum a se editorum, quorum alter Prometheus, alter Octavia. Verum quum Seneca 3 Promotheum librum appellet, non fabulam, apud Priscianum autem vel lectio incerta sit, quum fragmentum ex hoc ipso libro decerptum galliambo magis quam isagoediam spiret δ), Maecenatem ingenio, moribus ac stilo
plano enervem ex tragicorum choro excludendum esse
Ades, inquit, o Fbelo sera montium ea, Ades, et sonante impan quate nexibile caput. Proximum sic latus horrea flagello, comitum chorus ululet; ubi illa Proaeimum sic Grammatici ersum hunc proserentis osse orba Vidit Burmunnua ad h. l. Idem conjiciebat turria itera ea coli. Ovid. Fast. 4, 224. Properi. 3, 15, 35. Senec. Agamemn. 684.), Vel cum Sehrodero legendum esse monticola Dea coli. Catull. 4. Virgil Aen. 3, 3. , nisi cum Diomede et
Ades huc ades Cybebe, sera montium ea; aut, si haec offendant, ita: Ades huc ades Cybebe ea montium age es, Age impano sonanti et repetitionem illam elegantissimam GSe ratus, coli. Catuli. l. l. Vulgatum monti9ena tuebatur Oudendo ll. Diodori Sic. 3, 58. ρεῖα μήτηρ Comui de Deor. Nat. c. 6. P. I ed. Oaann et Fulgent Mythol. 3, 5. - Cybebe non Cybele scribendum esse intellexit lam Gudius ad Phaedr. Fab. 3, 20 Graeco κυβήβη dicitur vel Κυβέλη. v. quos a clavit ad h. l. Burmann. In sine pro Iule quidam alea scriptum habent malo. Ad rem illustrandam comparant Appuleii lib. Vm Miles. Arrepto donique flagello etc. Ceterum hi e sus Maecenatis habentur in Pithoe Anthol. I. p. 4 et in Sca- siseri Cataleci. p. 23 sq. Both. Scon. Post Lat. V. 5. P. I. P. 273. qui legit Ade in , o Cybelle .... dea et Onsnte tympano etc. I V. c. a Passovio Grundause de Gr. u. Rom. Literatum. P. s. add. Bahr p. 87 d. H. Vol. I. p. I37. et not. II. d. Al. I v. fragm. Ix v. fragm. 6.
58쪽
6. Priscianus lib. I 0. . . T. I p. 505 et 574. ed. rehi. Pecto, cujus praeteritum plerique exui, Spe tamen peetivi, Charisius ex protulerunt Maecenas
in Octavia ):Pexisti eapilium naturae muneribus gratum ). T. Seneca, pistola is, Fichert. p. 82. Volo tibi hoc loco referre dictum Maecenatis, vera in ipso eculeo elocuti Ipsa enim altitudo attonat summa ). Si quaeris, in quo libro dixerit, in eo qui
Promethetis inscribitur. Hoc voluit dicere, attonita habet summa. Est ergo tanti ulla potentia, ut sit tibitam ebrius sermo Ingeniosus vir ille sui magnum exemplum Romanae eloquentiae daturus, nisi illum enervasset elicitas, imo castrasset. Hic te exitus manet, nisi jam contrahes vela, nisi quod ille sero voluit terram leges. Poteram tecum hac Maecenatis Sententia parem sacere rationem, Sed etc.
Augusti res gestas a Maecenate esse conscriptas ex
Servii loco supra allato vidimus Iluc refero h quae 8. Plinius, at Hist. VII, 46. tradit:
I Kre1 in Ind. s. v. uae: in octavo os fragm. I. Frandae P. M. 2 Ser verius in collect Vett. Tragico. ap. Oth. Scen. Post Lat. V. 5. P. I. p. 260. : Dubitari potest, an Octavia nomen Tragoediae sit. Sane vorsus hie tragicus non est. Sed de Prometheo ejus, tragoediam inclino fuisse. Quae majoris indaginis sunt et curae, quam ut hie excuti possint.' Deirio ap. Both. . .: Prosecto vel mendosus est Priscianus, Vel octavia cujuspiam recentioris est Maecenatis. Si euasi mecenatis contendas V. Sust de Ill. r. c. 2 . , vicissim hanc Octaviam non tragoediam, sed comoediam misso contendam M. OVid. x Ponto 4, 6, 30. . Verum putarim potius intima cenatis Octavia insoli M. Antonii et Octavia matrimonium descriptum Vol non sabulam, sed quid aliud nam constanter SS. Prisciani ab in Oetaniam ρ Unus cod. Erehi in VIIII et alius pro gratum ahet datum. 3 ac loca id tamen Seheuer. s. v. ad Ono P. 388.4 Vid tamen Franda. p. 166. I67. 68.
59쪽
l Divo quoque Augusto, quem universa mortalitas in hac censura i nuncupat, si diligenter aestimentur cuncta, magna Sorti humanae reperiantur volumina.
Repulsa - proscriptioni invidia, Philippensi proelio morbus Augusti , fuga, et triduo in palude aegroti, et ut latentur Agrippa et Maecenas aqua subter cutem sus turgidi latebra, etc. ). s. Pliniuis, at Hist. IX, 8.: Divo Augusto principe, Delphinus Lucrinum lacum invectus, pauperi cujusdam puerum, ex Bajano Puteolos in ludum litorarium itantem, cum meridiano immorans appellatum eum Simoni nomine, saepius fragmentis panis, quem ob id ferebat, allexisset, miro amor dilexit Pigeret referre, ni ros Maecenatis, et
Fabiani, et Flavii Alfit Alii Aviti), multorumque esset literis mandata. Quocunque diei tempore inclamatus
a puero, quamVi occulius atque abditus, ex imo advolabat pastusque e manu praebebat ascensuro dorsum, pinnae aculeos Velut vagina condenS: receptumque Puteolos per magnum aequor in ludum serebat, simili modo revehens pluribus annis donec morbo X-stincto puero, subinde ad consuetum locum Ventitans,
trisus e moerenti similis, ipse quoque quod nemo dubitarii desiderio exspiravit. Hinc excerpsit C. ut Solin. Polyhissor C. XII, 7: Divo Augusto principe, in Campania delphinem puer
fragmentis panis primo illexit, et in tantum consuetudo valuit, ut alendum se etiam manu ipsius crederet Mox, quum prolusisset puerilis audacia, intra spatia eum Lucrini lacus vectitavit unde effectum, ut a Bajano litore equitantem puerum Puteolos usque veheret. Hoc per annos plurim' tamdiu gestum, donec assiduo Spectaculo desineret miraculum esse, quod gerebatur. Sed ubi obiit puer, sub oculis publicis desiderio ejus et moerore delphin interiit. Pigeret hoc asseverare, ni Maecenatis et Fabiani, multorumque praeterea SSet litoris comprehensum D.
60쪽
u. Sicloetio certa St Vid. P 49. ann. I.), haec ii scriptio sitisse videtur carinini de Suae visae rastom iliod suspicati sunt intpp. Senecae ).
Rufi ops p. 352. Blaestireli. l. l. p. 61. s. acieνι aer T. II. p. 35 I. Frondsen p. 166. Ficher Vol. I. p. 641 Add. erns rL . . . VI, 1. . Sq., cuju diSpritutionei dignani censui, quam integram . . tranScriberem: Quod C lumella librum Suum Cultum hortorum in titulo pariter, atqu ipso principio carmini inScripSit, id soriasSe, si quorundam eriditorum conjecturam e luimur, exemplo et imitatione aec natis secit, quem Seneca . . teStatur librum Scripsisse, cui tilitus Cultus, vel de Cultu suo fuit Seneca ex eo quaSclam pulticulus et commata electa producit, ut ii exemplis novitatei vel assectationem in oratione Maecenati Ostendat; quae ipsiu iuum non cohaererent, diStinxit, et VerSiculo cSSe ex longios uno carmine decerptos putavit Andreas Rivinus in disputatior altera de aeeenate, ut bono cive , g. 15. SSentit Lipsio, camen suisse Maecenatis ullum, et praeterea perSuadet ibi, tutum eum non alium cultum notaViSSe, quam Ortorum qu Maecenas in Exquiliis instituerit, repurgata a multi sordibus regione, quae nio Sepulcri Servorum et miserorum destinas morat, ut praedicat Horatiu Serm. I, 8 7 sqq. orto eos nomodo arboribus floribusque, Sed et aediliciis, praesertim turaltissima, effosso in profundum alVeo et ducto amne a se ercultos, et ad omnem ViSu et D SpectuS, Bliorumque SenSuulvoluptatem exornatoS, RiVinu existimat, aecenatem in Culiau descripsisse, ejusque descriptionis Vestigia in ipsis versicilis a Seneca productis, Sed paullum a Se mutatis, reperit. Celtum eidem est, ob hortum ita instructum Maronem Maecena Georgica sua dedicaSse neque enim temere ita ad eum incepissi Quid faciat laetas segetes cael quia cultu habendo Si pecori, i profecto ad Culium Maecenatis ipsi videtur respexisse Mevero judicio haec ratio admodum levis est, quum cultum principio Georgicorum non hortorum esse, sed curam res ouariae, manifeStum Sit Alia tamen loca Virgilii non neget reperiri, in quibu cultus Vocabulum de cultu hortensi, et sigilatim de cura inserendi mutandique arbores, adhibuit, ut Georsu, 35 et I. Et horum alterum locum, quem posterius iuvimus . . . , RiVinu ita intelligit, et firmandae opinioni sua accommodat, ut credat Muronem eo Maecenatem ulloqui, et artes, qua ille ipse ad majorem arborum cultum adhibeat, in uitu Suo descripserit, provocare. Loquitur de Silvestribilarboribus inserendis
.... tamen haec quoque si quis Darest, γ
uerint silvestrem animum: cultuque frequenti In quascunque voces Maecenas artes, haud tarda sequentu i