Symbolae criticae ad Senecae tragoedias

5쪽

SCRIPSIT

PHOGRAMM

7쪽

lia senecae tragoediis lectitandis quamquam multum et diu

Vel SAthl Sum tamen, ne Considenter haec fortique antino forasdem, scrupulo quodam impedior. Nam arduam rem aleaeque plenam aggredi iure Xistimatur is, qui Veteris alicuius scriptoris librum aliquem codicibus magis minusve mendosis memoriae traditum perspicit, Si menda sanare OSSit Senecae ver tragoediarum emendatio imprimis et lubrica est et periculosa. Huius rei quae sint causae, sciet quivis doctus et intellegens. Itaque superet criticus dissicultates coniciendi, quid veri simile sit Scriptorem ScripsiSSe, facile is, qui artem ricitam non profitetur, magnopere Verendum eSt, ne in eo genere elaborans non multum proficiat Ouam ob rem qualescumque sunt coniecturae ipsae, qua nunc Um Propositurus - de his ambigi consentaneum est; hoc est enim omnium coniecturarum proprium, ut, quamvis videantur fundamentoniti certo, tamen, Si verum quaerimus e arbitrio fluant conicientisque libidine, sonte haud ita liquido pauci eis, in quo inquiSivi, locis hoc mihi contigisse Sperare videor, ut viam indicarem, qua quoque loco via ad verum perveniri posset Ouam quidem ad rem idonean haec Sint, quae adiuvent, aequi harum rerum iudices

Duod quoniam, quorsum pectet diSputatio, apparet, priuS- quam ad propositum ipsum propius accedam, haud mihi videtur eSSe alienum quaerere, quae Sit emendationi regula. Ac de ipsis quidem codicibus cum quaestio profligata et adeXitum adducta sit, ne acta agere videar, non disseram malo me Conferre ad duorum singularem virorum auctoritatem, ei nardi Schmidii et riderici Leonis Oui viri in suo quisque genere diligentissime elaborantes tantum profecere, merito ut OVam aetatem artis criticae, quae quidem in Senecae tragoediis versaretur, condidisse dicerentur.

8쪽

artem OVOCavit, eruit, alter ver eum, ad quem omnis est criticis opera dirigenda, codicem, cuius in dubi antea fuerant lectiones, tam diligenter contulit, ut gloriaretur, Si quis eundem rursus aditurus CSSet, Una non multa, quae ipSe negleXisset, inventurum. in Sic illi viri viam muniverunt, o Strum est munitam insistere, idemque cum illi re consentientes, disserente vocabulis, praeceperint, religiOSeno id, quod nobis praeceperunt, equi oportet Schmi litus' quidem haec dicit: Talis igitur huc disputationis de codicibus summa

redit talis igitur cum sit singulorum codicum inter se ratio, si via et arte rem gerere Volumus, in recognoscendis novem prioribus sabulis hanc nobis principalem legem conservandam esSe adparet, ut ne a codice Florentino sine summa necessitate discedamus Hactenus ille similiter Leo Itaque in futurum quoque inquit, unicum recensionis fundamentum Etruscus habebitur, cui ubique interpolatae editionis lectio adhibenda est et, si quando prima Etrusci manus periit, eius apographum Ambrosiano codice et Vaticano inter se comparatis restitutum, reliqua emendatoris sunt. Haec siquidem testium sunt testimonia locupletium Etruscum si sequemur ducem, de itinere disputationis forsitan liceat nobis esse securis ferat nos dii deducatque eo, quo intendimuS. Hercules ad inferos descendit Cerberum inde abducere iussus. Unde ut ille victor redeat, chorti magnopere Optat , EVincaSutinam iura ferae Stygis Parcarumque colos non revocabiles' Herc.

fur. 558,550). Id fore Spem ait ille esse, quod Hercules iam antea

aliquando manus cum mortis domin conserens superior discesserit

, Hic qui re populi pluribus imperat, bello cum petere Nestoream Pylon, tecum conseruit peStifera manu telum tergemina cuspide praeserens effugit tenui vulnere Saucius et mortis dominus pertimuit mori 56, 565). Hac Herculis victoria a mortis domino reportata confisus etiam confidentius chorus Herculem

Bernardus Schnii lime emendandarum Senecae tragoediarum rationibus prosodiacis et metricis Berotini ld O.

D L. Annaei Senecae tragoediae Recensui et emendavit ridericus Leo M. De Senecae tragoediis observationes criticae. II. Berotini. Apud eid mannos

A. MDCCCLXXVIII VIus est . I, p. 6)

9쪽

abSentem Oneto Fatum unipe nianti, tristibu inseri prospectus pateat lucis et invius limes et faciles ad superos vias' 566bis 56η). Sed praeter hoc spei undamentum, terculi victoriani Semel iam partam, alio etiam chorus fundamento nititur Orpheus nonne inferorum regiam vicit carmine Eandem regiam, carmine quae potuerit vinci, nonne multo esse veri similius victum iri viribus , uae vinci potuit regia carmine, haec vinci poterit regia viribus' 50O, Ul). Orpheo autem victoriam poeta ita describit, ut primum generatim no de prospero totius rei eventu admoneat , immite potuit flectere cantibus umbrarum dominos et prece

Supplici Orpheus, Eurydicen dum repetit suanes 560-5Ti), deinde ad rei narrationem ipsam progrediens Orphea apud infero artis

suae delenimenta Xperientem inducat ,quae Silvas et ave SAXaque traXerat arS, quae praebuerat fluminibus moras, ad cuius sonitum Constiterant serae, mulcet non solitis vocibus inferos et surdis

resonat clarius in locis 5 2 4 6 doceatque, quanta sit illius

cantu effecta inferorum commotio. Huc qui pertinent verSus 5 Pbis 81), eos in disceptationem Vocaturus ita XScribam, ut Uno in conspectu et corruptos et emendatos videas

Destent Eurydicen 'i' Threiciae urMS, dessent et lacrimis difficiles dei et qui fronte nimis crimina tetrica

quaerunt ac vetere excutiunt reos

flentes Eurydicen iuridici sedent. Deflent Eurydicen Threicitam nurram deflent et lacrimis difficiles dei et qui fronte nimis crimina tetrica

quaerunt a veteres XCutiunt reos

flentes Eurydicen iuridici sedent.

Haec est codicum lectio, nisi quod . 577 deflent Eurydicen Threiciae nurus in A post versum 58 quaerunt a Vetere SeXcutiunt reos positus est et in E pro eiusdem 5 T versus Eurydicen extat Eurydicem. Sed haec levia grave illud idemque

SubobScurum graVe, quod magna e parte totius eo loci sententia continetur, subobscurum ideo, quia nemo adhuc Xstitit, qui, Threiciae nurus quid sibi vellent, explicaret. Duas fieri non poteSt, ut quisquam alias intellegat nisi mortuarum umbras ThraeisSarum, quae corporibus tumulis datis Stygia antra ingressae sunt. Sed

qui fit, ut hae Eurydicen deflere de innumerabilibus umbris dicantur Solae Ouia Eurydice ipsa quoque Threicia nurus est Sed quid huc patria ξ Nonne valde est ridiculum omnibus cantum audientibus certos quosdam Threicias nurus, deos, iudices eligi, qui ceteris

10쪽

obnitatescentibus ut praeficae, quae conductae plorant in funere, flendi officio fungantur Nonne contra eXspectamus in tanta tamque

nova re mulcet non solitis i vocibus inferos 575), insignis ut fiat artis musicae vis, nullius omnino, cuius quidem auribus modi acciderint flebiles, oculos esse siccos cfr. Schmidii de hoc loco disputationem, quae est in eo libello, qui inscribitur Observationes criticae in L. Annaei Senecae tragoedias enae 86 p. 6 S.).

Itaque quare immens e umbrarum numero nominatim proferantur Threiciae nurus, de reliqui omnibu magnum sit Silentium, cum nemo Sit, quin miretur, ad umbras esse reserenda nodosa illa vocabula Threiciae nurus si quis tamen nihilo minus defendet, eum Vehementer erraturum adducor, ut Xistimem. Neque vero umbras omissas hoc quidem quisquam loco desiderabit aut requiret.

Nam illa de Orpheo et Eurydice fabula idcirco, ut supra diXi,

poeta narratur, ut ita spes confirmetur chori Xspectantis cupientisque Herculem inferorum evasurum esse Victorem. Evadet autem non

si umbra vicerit, sed si umbrarum dominos perdomuerit; quibus perdomitis cum nonnihil sane concedendum sit utilitatis ad omnes Omnino inferos redundaturum esse, versu 566-568 ,fatum 'impemanu, tristibus in fetis prospectus pateat lucis et invius limes et faciles ad superos vias ), quoniam non ad vincendos istos dominOS, sed ad devictorum pertinent fructum et utilitatem, quominus ad Umbra quoque referamus, triste inferos V. 566 interpretantes Cum omne inferos, tum eos maXime, qui gravi dominorum iugo Oppressi Herculis victoria Xsolventur i. e. umbras, nihil impedit illud tenendum est nihil non interesse subigi OS pene qUOS arbitrium et ius sit. Itaque dicitur semper de dominis umbrarum

Parcarumque Olos 550 hic, qui re populis pluribus imperat 56O;

mortis dominus 565. Neque aliter Orpheus efficere potest, ut inseri morem sibi erant nisi ita, ut OS pene quo Summa rerum apud illos est, in suam partem trahat, deos deas et iudicos; itaque dubium non St, quin ei, qui T vocantur inseri, eidem Sint atque ei, quid O vocantur umbrarum domini, soli dei et iudices umbris non declaratis aut significatione appellatis. Duae cum ita Sint iure illos poetam nominasse, iure has omisisse videmus. β)

inque milios Gniecturam deneni Eurydicen Tartareae mirus' non probo interpretandi causa haec ille addit: lil est, omnes omnino mulieres in inferno,