De purgatione animarum separatarum

1쪽

1 3.

DISPUTATIO TMOLOGICA

PURGATIO ΝΕ

SEPARATARUM,

Sub Praesidio

DN. MICHAELIS MULLERI,

SS. Theol. Doctaris & Professoris, Ecclesiae

Tubingensis pastoris, Patroni multis venerandi nominibus,

defendu

IOHANNES GODOFREDUS TULLA,

M AULA THEOLOGORUM NOUA ad diem ε. de 3. Decembris horisque solitis.

2쪽

Vi Ro

Sacra Caesarieae Majestati Consiliario, & insulae Q

Generosis, Maxime Brenuis, Ma nisis, Nuia

Feclesiarum August. ConfessCURATORIBUS ET ADIUNCTIS.COIlegitque Augustani

ADMINISTRATORIBUS

Gymnasii Annaeant

SCHOLARCHIS,

--simo observari e cultis sacrum vult

3쪽

VIRI Sc enervisis, Maxime Strenuis, Magnificis, Nulli

Senatoribus Reip. Augustanae ac Consuli.

PDaeceptori meritissimo.

Dominis Macenatibin, Patronis atque Cognaro,

humilimo mentis assectata debirae Igratitudinis declaxationem Studiiq; sta ulteri rem inmmendationem constera

Respond.

4쪽

Eximio & indefesso Theol. Cultori, Domino I. G. TULLAE,

Salarental

Non sine dulci mem'ri recolo Parenth Tui desideratis

mi uitam,irum Theologiae Cultores, me Philosophiae st diis tunc operam navante , hie Tubiugae praeclarε actari, quem juxta cum Commilitonibus Baraim, Hambaris. Rumerebis melioris notae tune Studiosis aliisque. in publico etiam sinctioris eruditionis specimina edentem non semel audivi; Majori tamen cum animi delectatione Auguste Vindelicorum eumdem ante hos tredecim di quod excurrit, annos, Verbi Divini jam diu tunc Ministrum praeclarissimum gratulabundus resalutavi, exquisita ple- rubique laude ab auditoribus celebratum, cujus etiam colloquiis non una vice intre amicos me oblectavi. Nunc vero cum in Te, Tulla Docti e, Parentem redivivum quasi intueor . paterna dilige rix in studiis sacratioribus vestigia legentem, rem suam alacriter aepolemice di homiletice agitantem, eaq; via laudatiss. Dominum D trem. Verbi quoq; divini Ministrum, egregiis ausibus inisquentem; Sau. ex animo gratulor Familia Pulsane, nihil magis habens in votis, quam ut, peraΗo Apud nos cursu Academico, digna laboribus Tuis praemia in quantur. Specimere vero Theologicum, quod in publico, examinata animarum separatarum purgatione exhibebis, favorem Tibi Hirorum bonorum facile conciliabit, quibus in bonis

literis proficiendi studium displicere nunquam potest; quod ut s licissime Meniat, animitus exori Scribebam Tubino E Muiso d. ar. ovemb. 1696.

5쪽

troversiae, quae nos inter ae minaxo-cathoi cos. ut at Calvinianos, Socinianos, imprimis h i diernos ranaticos versantur, si vel ad captum lectorum, vel ad rei momenta aestimantur, hos habent fatum, ut quo remotiores sunt a vulgari notitia , communique Doctorum pertra . - . ruti ne, eo plerunque majoris habeantur, una. inexhaureo labore in devia illa se i nnuant, in tenebria illis lucem aliquam affundunt. posthabitismum tam aestimatis illorum studiis, qui obvia di plerisque in i m in Partem nota solicito labore pertractant, di ex rei funda in is a inint ε. Ita homines in abditis sive gloriam seu um- v mmqu sapi/ntiae haud vulgaris venamur, opinione nostra, quam rei oritate majores. Nobis vero propemodum diverso. Pri μα--tia; qui equidem maximo se laudamus cunctan aura, quibus aliquid profectuum in quacunque sit iratura sudore suo di indefessa diligentia impetrant, dum & libernaturae. de historiarum Theatra di artium Mechanicarum Acroa Leria nonnisi curtofissima ingenia requirant, ipsaque experienti

mater toecundissima nos doceat. 'uantum aetas haec nostra ma avrum nostrorum annos elegantiorum artium, inventorum, e

ouxuum 3nvadenda proph gloria superet; Qui tamen in The. βοgiae malo decurrunt, illi prudenter omnino di publica cum Mut late non minus horas suas in scribendo collocare mihi vi Mentur, tr. non neglectis, quae subtiliora sunt, suumque eti m- m habent, ea tamen sepius meditentur, doceant di scrib ut, quar apta nata sunt haeressum fundamenta subruere, de pro ra

τione conorum, cuique sua mensura dispensatorum. solicito lis - traudea de imposuras seductorum, luci publicae omnium

6쪽

oculis exponere. Eo rth consilio hac vice aliquas theses pro Exercitatione Academica de purgatione Animarum separat tum a peccato exponere allubestit; ne vero ullibi a regia verit eis via illae aberrent, faxit, qui in via, vita ae veritas. .

Acturi itaque verba de argumento nostro LP purgationis terminum consideramus, qui non notat nobis aut adversariis etiam Roman Catholicis, purgationem ab Apostolo assertam, seu emundationem singuine Christi ejusque merito factam r. I h. r. 7. quae ex rei veritate ad omnes omnino homines spectat, confid rata ex Voluntate Dei aκtecedente, in qua Christus est agnus Dei . totiens Peccata mundi. Ioh. i. 10. ex voluntate autem Deic se

queu e expensa, actum ipsum emundationis per fidem desisnat, sui cum physicus non sit, omnem peccati rationem de foraritem in fidelibus abolens. r. Iotat. lo: moralis tamen est, ae Per i Putationem utriusque obedientiae Christi reatum propter cu IRm contractum omnino dissolvit, ae fidelium coram tribunali irino absolutionem fundat; nulla facta poenae aeternae in te Poralem mutatione. quae de αγυφω est de ἀν ἀγροαφν, de merito Christi infiniti valoris dedecorosum . qua de re suo loco. Eκ sententia vero adversariorum significatio illa purgationis etiam non potest obtinere, quia comminiscuntur talem animarum emun i : dationem. quae leparationem illarum a domicilio corporis dermimioquitur, cum Apostolus agat de isti καθαρισμω. qui obtined ia. Batuviae, qui fidelibus contingit eoe tempore. quo Evangelium . de Christo ipsis annuntiatur, de vocantur ad secietatem illam de unionem spiritualem cum DKo v. . cum fieri fine dubio non Possit, ut igne illo, qui intensive insernalis est, torqueantur. qui: Per reconciliationem ex fide. amicitia Dei fruuntur, qui adhuc. in via sunt ad coelestem patriam, di suavissima Evangelii cons latione perfunduntur, imo pacem habent cum DKO per fidem in Christum. Rom. s. r. Purgatio igitur ex mente adversari rum talis intelligitur. quae fit post mortem, de in qud, ut verbis Decreti Tridentini Sessione IX. die 3. Dec. 116 3. publicari ut muti anima in purgatorio deuat s eimmineragiis potiastinum Mero

7쪽

uinaeisinae uti remur; quia, ut G erus docet in Enchirid. p. i..ucri cra- --ra pomae temp. Mi hac vita migradit, ne 3se recta μνοῶ mutur in eoesum, quo nihil inquinatum aut inmuta-- fioες---, neque in in mum, cum non meream VH-- ---aasta. Est igitur locu liquis medius, in quo avis . --- P νω ruri quae jam ingratia Deiconstitutae poeia, Iesum teinpinx ibus peccata Ra explanta alia autem purgatio aut eminaram inm fiat eπ stpere operato acceptabilis illius saeriasin auaris aha - fide di bono motu, aut actu charitativo se infimn linein nraimae purgandae intendentis, ae qua rationae inlisinsuffragia operentur, anper modum meritorum, an Pomm .m -δ,-- aPmicantium, at consequente an actione aliqua rhysica. noin vaeatum istum pinnae remporalis dissolvente. sea deae-- -- nre per infusionem sanctitatis inhaerentia. imo iplam maculam peccatorum emersente; haec illius generis dogmata istat , ut ea inventoribus suis dilucidanda interim teli quamus. donaec nostram quom M -- discursuum catena exia

Talem rein purgationem sive mundationem a peccato, ex mente quidem Papistarum, metuere an sperare debent arimae sua re animas subiectum esse illius emundationis, verba d Cerit textus Tridentini modo allegati, nempe corporibun s domiciliis suis exutas, sive a mnsortio cum corpore orsani tomediante morte, sejunctas. Hoc est, quod vult quoque Petrus o Som, qui Conismon, murtembergicae se opposuit; qui subjectum hujus purgationis facit sidetor, qui ex hac vita decedunt min sene purgati. utque duos facit creasti uim gradus. quorum aliin At ι

8쪽

quidam volari. BAE. L c. X. rarum tamen memor eorum, qua

modo dixit Bellarminus, c. XI statuit, communem esse sente tiam Theoli. ignem illum purgatorii verum N proprium ignem est, ejusdem speciei cum nostro clementari. Quod probat authoritate, licet non expressa, Scholasticorum, Gregorii di Augustini. imprimis vero dictorum Scripturio de igne damnatorum, qui cumeommunia sit futurus diabolo dc angelis ejus, ideoque in pu satorio etiam posse agere in animas; de modo vero illo agendi in animas scribit, illum non constare in hac via; eo ilitarem tamen ita probat: Sient potvit miri s ritin cami, ut illi vitam com--aicaret, ita potest miti s ritus igni, ut ab illa pomam trahat, licetino ε utrimque unionis sis prorsin incognituri capite vero XIV. Beb rem docet, poenas hasce purgatorii esse atrocissimu nempe damni di sensus cum quibus nullae poenae hujus vitae sint compa. -ndae . quod ipsum pluribus probat tum aiscursiibus physicis. tum explicatione Thomae di Bonaventurae, quae hac in Pete. . non placet. s. Il .

Mens igitur sine dubio Papistarum est 3r per allegata esse

debet, quod perae propter perpessionem poenarum illarum pu latorii sussiciens vindicta sumatur pro peccatis. quae in anima-us post mortem supersunt, sive quorum reatu eatenus co

stringantur, ut praestita satisfactione , Christo pro poenis aerese rus, ab animabus tamen satisfactio fiat divinae justitiae pro poenis temporalibus, dolore autem illo purgatorio eousque proset diente de intensive de extensive, ut proportio sit inter reatum eae Dj0jtitit ν Corale '

9쪽

peccatis post mortem remanentem, S poenam illam purgatoriam; dimitti tunc in regnum gloriae a justitia divina talem animam, antea. stante adhuc commercio cum corpore de mediante poenitentia Papistica, cum Deo reconciliatam, quae tamen maxime adiuvetur, ejusque liberatio ex purgatorio igne matur tur. fi frequentes pro tali in specie anima habeantur missae, si indulgentiae Papales pro ipsa praesenti nummo redimantur, imprimis vero opera supererogatoria religioλrum eidem commu- 'ni centur, & coram Deo 9uasi in selutionem numerentur, accedentibus imprimis orationibus sive intercessionibus super Rirum aut totius Ecclesiae pro animabus in igne illo emundatorio ardentibus. . IV. Patefacit hanc mentem Ecclesiae Romanae Martinus quoque Becanus Lotolita, qui aliquot conclusionibus totum negotium explicat; Prima Concisio: Animae iustorum existentium in purgatorio duplici poena aspiuntur, Ud damni, alterasensis. Poma damni in eo consiliit, quod debeant carcre.caelesti gloria, donec omnino pur- gotae 1int, Sc. fumasens , in eo conjistit, quod patiantηr aliquem cruciatum M igne pyrgatorii qui acerbior est, qnam ulla calamitaε aut tribulatio hujκs vitae, quia aequitas postulat, ut, qui in hic vita neglexerunt agere p enitentiam pro suis peccatis, cogantur postea graViorem poenam sκ tinere, quam hi sustinuissent, quia poli baac vitam est tempus infiitiis, in quo rigidius agitur cum illis, qui paenam meriti irunt. conclusio fec inda: Maxent aκtem in i ta poena, ni li aliunde inventur, d0- nec perse te expiatae sint, proportionatu reatui parua temporali. cui ob noxiae sunt. Conclutio tertia: Posseunt vero juvari per11 fragia viueutium, Mi citius liberentur ex ita poena. qκam alioquin liberarentur, flsuffragia pro illis non fierent. Sκnt autem tria genera 's'Lagiser My . r. Sacri rum Mi se. r. Oratio. 3. Opera quaeἰibet poenalia Ssati factoria, Mi eleemo 'ne, inunia, peregriuation ς 1imilia. Vide taliare pitara in Theol. S rhol. Becani p. m. i 43. additis discursibus quoque antecedentibus. f. V. Pa eique haec sententia Ecclesiae Romano . Catholicae vel maxime ex ipsa praxi , experientia; nullum certe templum aut sacellum in toto Papatu reperire licet, in quo non sacrificia mis-

10쪽

salica & suffragia pro defunctis offerantur, nullum monasterium aut Clericorum Collegium invenies, in quo fundationes in quietem animarum separatarum, quibus illa a peccatis seu reatu potius peccatorum mundatio coemitur. non habeantur, quin ex hac vitae scena discedere vix potest aegrotus, lectoamxus. Romanae addictus Ecclesiae. qui, si imprimis lautioris sit fortunae. parastalys non habeat Monachos, aut alia Sacerdotii Romani organa, a quibus non audiφt instare tempus emendarum missarum di indulgentiarum inrequiem animae. imo cui non certatim offerantur variorum Religiosorum missae di preces , quod concertantium Monachorum studium Magnus ille

superioris seculi Criticus Eramus in Colloquiis delineavit; quo

de mundationis animarum commercio non abs re enunciare queas: Laudat venales, qui Uult extrudere merces.

s. VI. Nobis vero, qui Austu ne Confessioni addicti sumus, expositum hoc de animabus separatis purificandis dogma Romanutotum & ex omnibus circumstantiis duplicet, idque tanquam seductorium. S a patre mendacii prosectum pronunciamus, s quentibus arbumentis persuasi. I. Quodcunque dogma peccatorum expIationem di animarum salutem concernens destis

tuitur Scripturae μπήυςου testimoniis, illud innumerum dogma. tum orthodoxae Ecclesiae recipi non potest. Atqui tale est dogma de animabus post mortem igne purgandis & emundandis. E. Major propositio multis ex rationibus potest confirmari, de

quidem r. exinde. quia dogma, quod concernit expiationem peccatorum ex ratiocinio humano adinveniri nequit, cui non constat, an Deus velit admittere satis factionem sive propriam, sive alienam pro peccatis, cum ex justitia nocentes animas di reatu peccatorum constrictas aeternae damnationi addicere possit. humanaeque indagini tota de sacrificiis doctrina sit incognita, impervia, imo ne quidem cogitabilis a. ex eo, quia dogma, quod concernit salutem animarum, sive in hac vita sive post mortem promovendam, ex revelatione haberi necessario debet,cum modum di media salutis praescribere solius Dei fit, qui salutem illam conferre potest ;3. ex eo, quia, quae Pontificii proferre solent de purgatione illa animarum post mortem ex Scriptis v