De Andocidis oratione quae est de pace : dissertatio inauguralis philologica

3쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS PHILOLOGICA

QUAM

CONSENSU ΕΤ AUCΤORΙΤΑΤΕ ΑΜΡLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

DIE IX. M. DECEMBRIS MDCCCLXXVI HORΛ XII PUBLICE DEFENDEΤ

ADVERSARI0RUM PARTES SUSCIPIENT:

MAX EBELINU, STUD. THEOL. MAX ERBE, STUD. PHIL.HALIS SAXONUM FORMIS PL0ETZIANIS MDCCCLXXVI.

5쪽

Cum imprimis Κruegeri i) 0pera factum Sit, ut nemini

iam liceat, 0rati0nem quae fertur de pace eum Lacedaem0niis faetenda pr0pter err0reS, qui in ea inSunt, Veritati rerum factarum repugnanteS And00idi abiudicare, h00 reliquum eSt, ut e l0remuS, num rati0 dicendi, qua qui eam scripsit usus eSt, cum prima 0rati0ne And0ssidea et secunda ita c0ngruat, ut hanc qu0que 0rati0nem re Vera And0cidis esse iure e0lligamus. Ac fuerunt quidem iam ante n0Stram aetatem, quibus hidem ingenium et Scribendi c0J0r ex hae orati0ne atque ex reliquis illis elucere videretur. Sed ab iis 0mnibuS, quamViS redie iudicaVerint, orati0nes And0eideae parum accurate inter Se c0mparatae Sunt, quamquam ad huiuS-m0di quaesti0nem prudenter diiudicandam rebus Vel minuti8simis haud parvam vim tribui necesse est. Quae enim, cum per Se mai0ris Sint m0menti ad And0gidis artem 0rat0riam dicendique e0nsuetudinem dem0nstrandam, quaSi ante omnium 0culos p08ita Sunt, ea rhet0r aliquis vel quisquis alius orati0nem ad illius exemplum fingere V0lebat, sine ull0 lab0re in

d0kides tiberseigi ete. 1832) p. 250-76. cf. Blass. Att. Bered8amh. I., p. 322 8q. γ Quartam quae Vulgo tertur Andocidis orationem spuriam esse

nunc inter omnes con8tat. V. Bla88. l. d. p. 325 sq.

δ) Haesi sunt verba Vatoken aerii Stulteri Lectiones Andoci- deae p. 205ὶ. Qui vir d0ctus quam negligenter orationes Andocideas inter se comparaVerit RPparet ex Verbis quae de quarta orati0ne fecit l. c. p. 24 : isVis dicendi, inquit, hin hae oratione elucet admirabilis et pr0rsus And0eidea. et P. 25: seMihi quidem visus est idem stilus in hac orati0ne atque in reliquis, quae sine contr0Ver8ia sunt Andoci- deae, eadem dicendi vehementia, eadem libertas. Multa quoque insunt, quae uni Videntur convenire And0oidi.

6쪽

levi0ris m0menti videntur esse, facile multa eum fugisse Verisimile esset; qu0d idem regenti0ribus h0minibus d0etis aecidit, ita quidem ut in emendati0nibus faciendis ea qu0que re-m0Verent, quae And0gisti pr0PSu8 c0nvenire intellegemuS. Atque Blassius M), quamvis multus sit in rebus minutis traetandis, tamen, ut par erat, permultas quae afferri p0ssent reliquit. Quae cum ita Sint, n0n temere agere mihi Vide0r, qu0d nunc eg0 And00idis uSu rhet0ri00 et grammati00 perluStrand0 huius tertiae et reliquarum 0rati0num quae sit similitud0 de-

caneam esse gensuit p). Idque ita fagiam, ut praetermissis eis, quae in universum de And0gidis rati0ne disiendi a Blas-Si0 iam Satis bene pr0lata Sunt, Statim ad Singulas reS illustrandas deSgendam. Itaque ut haed 00mmentati0 Via ac rati0ne pr0gedat, eum de peri0d0rum e0mp0Siti0ne quaeram, n0u curab0, qua rati0ne Sententiarum habita And0cides hane vel illam Drmam ambituum paraVerit, quamquam Π0n ign0r0, Varia rerum quae aguntur et Sententiarum gravitate ag p0udere VariaS peri0d0rum Struetura8 effici.

Atque And0eides, ut erat Simplieis 0rati0nis amantissimuS magnaeque artiS euers, peri0d0rum e0nginuitati, quam ab aliis illius aetatis seript0ribus mirum quant0 Studi0 eXeultam esse c0nStet, tam parVam curam tribuit, ut praecepta quae de ea re a 80phiSti S data erant partim SpreviSSe partim 0mnin0 ign0rariSSe videatur. Ν0n qu0 ille nullas peri0d0sc0ncinnas finxerit, quand0quidem ipsis sententiis quae in medium pr0seruntur Saepe 0rati0nis aequabilitas efficitur; sed plurimis certe l0gis eam repudimit. Cuius c0nsuetudinis ea tantum exempla asteram, ubi quae insunt ine0neinnitates

7쪽

facile vitari poterant et quorum similitud0 tam eximia est,

ut unius eiusdemque oratoris ingenium elare ex iis eluceat. Quare eius imprimis generis Structurarum rationem habeb0, quae λέgις κατεύτραμμένη V00atur. Ubi cum bin0rum Vel plurium enuntiat0rum aliud ali0 praeparetur, aliud ad aliud referatur, Singul0rum Verb0rum et t0tarum partium aequabilitas si n0n necessari0 postulatur tamen saepe facillime pa

Αe primum And0cides multarum peri0d0rum c0ncinnitatem perturbavit disparibus Verborum et partium numeriS Variaque l0ngitudine admiSSiS. Qui usus frequentissimus est in eis narrati0nibus, in quibuS res iactae Vel teStim0nia, quibus pr0ferendis 0rat0r anim0S audientium in suam sententiam trahere studet, saepe nulla arte aliud ad aliud asseruntur, ut nullus 0mnin0 rhythmus efficiatur. Sed multo clarius illa ratio ibi cernitur, ubi plura enuntiata ea que aliqu0 m0d0 in

φθφἰνατ0ς -, lo ς σκυρήν εοτιν, i V περὶ των νόμων και των ὁρκων τῶν γεγενημένων. VideS primum enuntiatum et Secundum ex binis partibus e0ΠStare, quarum Seeunda quaeque ab , ως initium habeat, tertiHm una c0ntineri, quamquam Per Sententiam 0rat0ri licebat aequabilitatem 0mnium membr0rum parare. III. g. 12. ἐκεῖ μεν-καθαιρεῖν, i εν δε τοῖσδε-o,odo-

tres binis membris c0ntinentur, quarta un0 membro aucta eSt

Quae eadem fere rati0 eXStat in hac enumerati0ne: III. g. 20 τεθνεώτων μεν αυτοῖς-το πλῆθος, i τῆς δε γῆς-τετμημένης , lχρήματα δ'εἰ νηνοχότες, ῶν στέρονται, l πολεμήσαντες δεκτλ tertia pars a ceteriS differt app0Sit0 enuntiat0 relatis0, qu0 0ratio e0 facilius carere p0terat, qu0d paullo p0st Ando-

) Ea inconcinnitatum exempla, quae ad certas quasdam figuras sermonis vitandas ficta videntur esse, asserentur p. 22 sq. 1.

8쪽

cides omnia illa, quae a B0eotis Suscepta Sint ad Orch0meni08 devincend0s, frustra facta eSSe his VerbiS indicat: και ταυτα μάτην πεπόνθασι. Atque hiS tribus l0eis inter se simillimis e0 maiorem vim tribui V0l0, qu0d aequabilitates iam per complures partes Satis accurate SerVataS tandem praeter exspectationem perturbari ex iis intellegimuS. Ali0rum Ver0l000rum, qu0rum qui Sque pauei0reS parteS contineat, Similitu-d0 haud ita eximia est. Inter quos et 80li mem0ria digni Sunt, ubi intra pauc0rum membr0rum sineS 00ntraria c0ntrariis 0pp0nuntur. Sunt enim ab And0cide antitheses n0nnullae in m0rem Antiph0ntis i) ita paratae, ut rhythmus disturbetur e0, qu0d quae Verba alteri membro cum altero c0mmunia Sunt Semel p0nuntur; qu0 sit, ut l0ngi0res partes brevi 0ribus excipiantur. I. g. 119. της μεν ουν ου ἐπιdικάζου, i Tnς dε εγ . . Qu0rum membrorum quae est inaequabilitas e0 mem0rabili0reSt, qu0d in alter0 alia larma Verbi επιδικὰ 69aι subaudienda est atque quae in alter0 legitur. III. g. 12. κQὶ φευγοντας νυν μεν ουκ επάναγκες ουδένα καταδέχεσθαι, i τότε δ'ἐπάναγκες. Vides illius et huius antithesis Sedundam quamque partem ne κῶλον quidem integrum eSSe Sed κόμμα breViS-simum '. Sed ut pergamus, And0eides in ea re sibi c0nstat, qu0d non multum ei Serm0ni S 0rnament0 curae tribuit, qu0d Ρ0Situm est in aequabili verb0rum 0rdine. Nam cum alii illius aetatis Script0res Summ0 Studi0 eniXi Sint, ut quam Verb0rum disp0Siti0nem in una parte peri0di parRVerant, eandem in reliquis Servarent, tantum abest, ut And0cides in hae aequabi-

cf. Bla88. l. D. P. 129. ) Quam eandem consuetudinem Andocides in prima oratione SerVnt, cum enuntiata conditionalia, quorum alterum positive alterum negative dicitur, inter se opponit ita, ut in secundo quoque membro

legatur formula illa, ut ita dicam, H δε μή nullo alio Verbo app08ito. I. g. II εὰν φηφίσησθε- εἰ δε μὴ κτλ. g. 120. εἰ μεν συ βουλει - εἰ δε μὴ κτλ.Quare placet mihi Reiskii coniectura eademque ad sententiam aptior quam quae lectio libris manuscriptis traditur: II. g. 22 εἰ δε βουλεσθε pro εἰ δὲ μὴ βουλεσθε.

9쪽

litate efficienda magnam artem c0nSumpSerit, Ut nonnUll0rum ambituum conginnitates iam ineli0atas subito sive de industria sive null0 00nsili 0 deleverit verb0rum 0rdinibus mutatis. Sed haec, quae dixi, maXima eX parte ad λέἔιν κατεύτραμμένζν Spediant. Iam Ver0 ut 00mpluria de t0t0 Usu And0cide0 Verb0rumc0ll00and 0rum dicam, 0rat0r ille in ii e qu0 Ille re plerumque ad qu0tidiani usitatique serm0nis e0nsuetudinem aceedit, et ne 0mnia quidem c0ll0cati0num exempla quae aliquantΠm ab ea recedunt magnae artiS Speciem praebent. Quare n0n multa haberem quae de hac parte artis 0rat0riae dicerem, Si in. 3Πim0 eSSet, en tantum adumbrare, quibus And0cides ab aliis script0ribus differret. Sed qu0niam mea intereSt, Ut Unam eandemque dicendi rati0nem et in hae tertia orati0ne et in reliquis exstare quam plurimis exemplis asserendis c0mpr0bem,n0n metuo de iis qu0que Verb0rum c0ll0epti0nibus fusius dis- Serete, quaS etiam in ali0rum Script0rum usu fuisse satis certum Sit. Ac primum emi ali0rum tum And0didis frequentissima c0ΠSuetud0 in e0 est, qu0d Verba, quae l0gica rati0ne quam arctissime inter se c0niungenda esSe putamus, m0d0 breVi0rem0d0 l0ngiore spati0 interiect0 dirimuntur. Quae diremptio Saepissime fit verb0 digendi, qu0d 110s didimus, Vel simili inter verba enuntiati ab 00 pendentis interposito: I. g. 5. πο

Saepe deinde verbum praedicatum inter alia eiusdem enuntiati Verba eaque inter Se arcte c0haerentia interlicitur: I, g 39 τούτων ε In των ἀνδρῶν το ἔργον. g 46 τους πρυ-

10쪽

τάνεις κάλει τους τότε πρυτανευοaντας. al. II, g 28 τὰς των

Pr0110mina deinde etiam ab And0eide saepe liberius c0l-l0cata sunt: I, g 11 θεράπων υ μ ἐν ενθάδε ενος τῶν ἀνδρῶν - ερεῖ. g 117 ῶν υπ αυτου εἴνεκa ἐπεβουλευθην. g 146 Κλεοφῶν αυτ Γν ο λυροηοιος ωκει. al. II g 12 μέρος εγῶ Ουκ ανελ ιοτον ἔχοιμι. III, g 38 εν δrdoηκοντα. και πέντε ζ μῖν ἔτεσιν ἐγένετο ni. Iam Simplicem Verborum 0rdinem orat0r eo efficit, qu0dea, quae alii membr0 cum ali 0 communia Sint, aut ante primum quodque aut p08t ultimum qu0dque p0nit. Neque 0puSest ad hanc c0nsuetudinem illustrandam exempla, quae multa in una quaque And0cidis orati0ne exstant, afferre. Sed ab hac Simplieissima e0ll0cati0ne satis saepe recedit illis Verbis, quae dixi, p08t primum qu0dque membrum p0Sitis Sive nullo cert0 00118ili 0 sive qu0d in eis verbis, quae hiS pr0cedunt,

C0mpluries deinde c0nimeti0nes, a quibus enuntiata, Si