Studia Theocritea [microform]

141쪽

Producitur brevis syllaba finalia in simplicem consonam desinens ante sequentem vocalem: co ἔβενος, ω XV. 123 thos II). Retach l. c. 81: De Ausru stetit aut gleicher Stus mih inem Vocativ . dem paulo supra: . Bel vocalisci ausiautende vocative han dis kurge Endsilbo in Folgo os inhallens de Stimmo und dernaturgemus sic ergebenden aus in der Arsis Τh0sis dio Stelle einer unge vertreten dies istim so eherbei Vocative mit urger consonantiacher Auglauissilbemoglicli, da dies prosodisch et v a schwerer ist'. libris gachi supra laudatis omnes collegi locos Theocriteos, ubi producitur vel brevis vocalis finalis anto simplico liquidam initialem Retac Stud. 16-18 vel brevis vocalis in media voce posita ante liquidam geminatam Retach l. c. 90-92 vel brevis vocalis finalis ante voces a vocali incipientes olim vero in fronte digammo instructas RZach eue eitr. 5-6 vel brevis vocalis finalis ante initiale primigen. of Rg. l. c. ), - primigen. Ret. l. c. 10 vel brevis syllaba finalis

in consonam desinens ante initialem Ocalem RE. 1. c.

55, 8 77, 78 80, 81, 3, 5, 87, 97, 98, 101 104,

108 subductisque rationibus inveni illarum productionum sex et quadraginta in epicis carminibus exstare, duodecim in bucolicis, in mimici tre . Plus quam dimidia pars earum productionum, quae in epicis idylliis inveniuntur, in carmine XXV legitur, ubi duodetriginta hujusmodi productiones nobis occurrunt; quibus exceptis tamen idyllia bucolici et mimici generis productionum frequentia longe superantur ab epicis carminibus. Quae quum ita sint, etiam his in rebus ad Homeri consuetudinem propiuΗ

accedere videntur pica heocriti carmina.

142쪽

D ancipiti vocalium , t u monsura. Non alienum mihi visum est, quae hac de re apud Theocritum Observavi, paucis exponere VerbiS.

privativum Vel negativum, quod vocatur longe saepissime breve est. Producitur autem initiale in duobus Vocabulis, quae in versum dactylum alio mod includi non possint: θανατος quindecies, ακανιαto semel ακα- νυατου tus, XI. 1 in exitu versus eadem verba leguntur Hom. Od. XXI. 181 in eadem versus sede). Copulativum, quod dicunt, α ubique breve exstat in απας, δελφεις, αδελ ρεη, λοχoc, αμα. De copulativo disputunt Curtius i. c. 23, 392 685, 41 et lemmi. c. 90-94.Ρrothetico denique α ancipiti usus est heocritus in his vocibus: αείδω plerumque breve est , producitur autem

XXIV. 75 ειδοισα thesis). - otδέ et Otδη voces ubique a brevi α incipiunt. Apud Homerum semel tantum producitur vocalis initialis verbi αειδω Od. XVII. 519 ειδε in fronte versus. Dc hoc verbo cis Supra p. 37. αγηρ hoc vocabulum a copulativo et incipere putat Curtius i. c. 307. Apud Theocritum hanc esse vocis mensuram docet Rumpe l. c. 7: V quinquies, γηρ

143쪽

semel, voc. avερ; plur. ανέρες bis Selle l. c. docet initialem hujus vocis vocalem apud Homerum plerumque brevem esse, produci vero in Il. XII. 382-va et

Ubique breve estis verbi αεtνω. - Dei prothetico es Curi. I. c. 78 sqq. 720-726 Clemn l. c. 41-54. ipsius stirpis est αμαο, initiale longum est in X. 16 p tiveta Iot thesi Ι) X. 50 αμ vovetας thesi ΙΙ), sed breve in XI. 73 11ασας ars V. 23. De hoc verbo id Curi. l. e. 323 ubi monet initialem cliteram etiam apud Homerum et Hesiodum ancipitem esse. Vidi longam AS VOcalem

ars I), quod vocabulum ex ἀμαω natum est. Rad. ὰρ magna Vocabulorum copia, quorum Originem ex is radice repetivit Curtius i. c. 339-341, ro-Vem Omnino SerVanto vocalem. Hujus generis sunt ἀραρίσκω, αρα, μειων, μιοτος, μι τεuc ἀρεοκω, αρετη,

' Apης,-ρt sparticula inseparabilis), ἀριθμος ejusque derivata etc. Excipiuntur tamen haec: ΙΙ. 105 ἀρα arsi II), quod idem atque interrogandi particula ἄρα esse nequit ch ind. yth. IV. 78); ἀναριθis ot XV. 45 thesi IV - correpta vero antepaenultima XVI. 90-υ ρtθνιοι ars V. ). - ἀριδ νιος ἀριθliaco ἀριθμητος ubique ab brevi incipiunt. καλος saepissime brevis est paenultima longa in his:

144쪽

stat hoc vocabulum apud Homerum ubique longam Praebere paenultimam, quae productio inde explicanda est, quod ex j ortum esse videtur, unde etiam prodiit geminata liquida formarum comparativi et superlativi. Os Curi. I. c. 140. Vide etiam G. Meyer 8, 281. - καλως, quod bis tantum V. 119, XI. 5 apud The critum nobis occurrit, brevem habet paenultimam. t λαος α longum invenitur V. 18, breve XXVII. 15. Media syllaba apud Hom. plerumque longa exstat, brevis tantum bis Ιl. X. 39, XIX. 1783. - λαθ XV. 143 vide supra . 87. αγαρtoeto impransus XV. 147 longa antepaenultima praeditum est. CD Hom. l. XXIV. 124 o Od. XV 2, ubi vetuvoveto ptoto olim scripserunt. Behher correxit Evtuvovet αρ latov, eumque secuti sunt Curtius Stud. ΙΙ. 175 seq. et nos l. c. 199. Christest XXIV. 124 luetuvowe' flpisto odidit, Fic Od. XV 2 vetvvovet'

απα ultima syllaba producta excipit vocabulum avocali incipiens bis II. 56, XXII. 86. Ceteris locis positioni debetur productio.

Ultimam syllabam dativorum in t desinentium antiquissimis temporibus longam fuisse primus credo, docuit Hurtet, quam sententiam etiam amplexi sunt Curtius Stud.

IV. 477, nos l. c. 18. Zach eue Bethr. 6. Haud scio an XXV. 138 σθενε hi, thesi Ι unum productioni debetur longum t loci uδατι υι ει XVI. 62 thesi II) sit exemplum Theocriteum dongae vocalii in exitu dativi usurpatae.

145쪽

Fere toties breve t legitur. - Formae bisyllabae hae inveniuntur: μω XXV. 200, ιρου XXVIII. J.tGOς-tooc formae longam paenultimam exhibentes sunt Io XVI. 10 thesi I), Io, thesid) ΙΙ. 46 XVII.

De compositis Hia alia utuntur mensura a brevit incipiunt IocuIoc, Gola ατωρ, a longo GOπαλης, GO Fαρι M. ibo, adverbium ubique brevem tenet octilem initialem. Apud Homerum semper longum usurpatur i, quae men sura primigenia esse Videtur; riuum enim cloo e pri-

146쪽

135 mari flos c ortum sit cis Cur l. c. 78, nos l. c. 129 sq.), producti t vocalis fortasse debetur consonis os, quae olim in media voce positae erant. ομνις semel anceps invenitur t XVII. 73 pute ars VI. Formae plurales ubique longum t tenent. πρι Saepissime brevem praebet vocalem, longam ter:

ancipiti vocula mensura apud Homerum Vide no l. c. 25, de etymo nos l. c. 346 Curi. Grundκ. 284. Chetiam Curi. Stud. V. 477, Zach l. c. 54 Sq. υς omnes quae apud Theocritum exstant formae hujus vocis breve tenent , quo etiam praedita sunt δρυι- νος et δ=uzol Lo Vocabula. Longum vero u in δρυμος invenitur CD Curi. Grundg. 23 sq. θυγατηρ semel tantum produetam praebet syllabam

primam XVI. 102 uretetερες thesi Ι); ceterum ubique

breve u servatur. Satis constat Homerum hujus vocis in omnibus formis quattuor vel quinque syllabas continentibus metri causa producere. θbu apud Theocritum nisi in significatu sumendi, sacrisscandi usurpatum non est. Hae inveniuntur formae: θ5tovet IV. 1, vetii, II. 33, 2 UI V. 81 ἔθuci V. 11, θύσας V. 139. Selle l. c. 304 monet hoc verbum apud Homerum etiam in formis praesentis et imperfecti longum tenere, ubicumque in Significatione furendi usurpetur breve autem exstare in illis formis, quum uore, acriscare significet verbum excepto tamen θυε d. V. 222) CD Curi. l. c. 259.

147쪽

- 13 - uανεος ter legitur in carminibus Theocriti tur ducta quidem vocali ut apud Hom.), ut in versum includi possit vocabulum. Voces junctae, quae Sunt κυπι- αν.rva et uetvὀFρυς, u breve tenent. uδωρ primae syllabae vocalem productam inveniri undecies, quatuordecies correptum ratione subducta invenit Rumpe l. c. 288. Adjectiva, quae sunt δαettvoet,uδατοεις, primam syllabam propter metri necessitatem productam habent i hujus stirpis etiam apud Homerum uncepS St.

XXXI. D vocalibus finalibus elision summotis ). vocalis eliditur:

' Iam in eo erat, ut formis imprimerentur ea, quae rante decem menses conquisit - de hac re conscripseram, quum magno cum meo dolore igni consumpta sunt Omnia quae est cauata, cur de elisione postremo loco et paucis tantum verbis disputem.

148쪽

c. in vocibus indeclinabilibus: XV. 21 λλα, 26, 144 κα 68 αμα, 99 σαφα, 128εννεακαιδεκα, 143 έωτα ); XXII. 7, 104 κατα, 17, 103, 109, 123 141, 169αλλα, 5, 181 αρα-ρα, 113-tt α. voealis eliditur:

A. in nominum declinatione: a in Oc. Sing. :

149쪽

XV. 87 παυIασθε; XXΙΙ. 170 πειθεσθε; c. in vocibus indeclinabilibus: XV δε 7 bis 37 41, 57 84 93, 113, 128, 132;eta οἴτε 101 115, 117 bis, 137, 138, 139 141 XXII: τε μητε, ιτε, μηποτε 7 8, 1 bis, 33, 34 42, 55 56bis 61 73, 110 11 4, 134, 157 δε ηδe, οδε, τοιοIδε, Otκαδε, Ouδε, αδε, ταοδε 12, 14, 15, 19, 2l 32, 34 37, 38, 39 44 46, 7, 59 60, 62 66 71, 78 80, 86 88, 90, 1 bis 96 98, 99, 101 105, 108, 110 112, 113, 116, 123 125 126 127, 128, 138 144, 145, 146, 149, 151, 153, 156 163, 166 67, 168, 170 171 175, 80, 181 183, 185, 191 192 194, 195, 202,203, 204,221;or 87, 5, 123 κε 161.

vocalis eliditur: A. in forma verbali:

XXII. 19 πολ Iovet: de qua vide supra p. 32); B in praepositionibus: XV: επὶ 8, 20, 2 84, 133, ποτ 10 XXII ἐα70, 74 142 192, 205. vocalis eliditur: A. XV. 138 τουτο XXΙΙ. 5 66

B in ΙΙΙ pers sing. Verborum:

150쪽

Inveniuntur igitur elisiones in id. XV septuaginta duae, in id. XXI centum triginta tres. Ex quibus emer

git idyllium XV in lisione adhibenda ab idyllio XXII

longe superari in hoc enim carmine e centenis Versibus fere sexageni singula tenent elisioni exempla, quadrageni fere octoni in id. V. Saepissime a vocalis elisionem patitur cujus vocalis lisae in dyllio X triginta tria, unum et nonaginta in dyllio XXI exstant exempla EX Vocibus, quarum

finale elisione summota est, frequentissime nobis occurrunt particulae, quae sunt δε et et juncta Vocabula, quOrum posterior par altera illarum vocum est cujus generis elisiones in id. XV duodeviginti, duodeseptuaginta in id. XXII insunt. Ad olisionum frequentiam quod attinet do vocalem proxime accedit l, quae Vocalis in id. XV victos oxios, in id. XXI vicies quater elisa est; neque Vero quemquam fugere potest poetam in id. XV hujusmodi elisiones pro rata parte multo frequentius admisisse quam in id. XXII. um sequuntur ι et O Ocales, quarum illa in id. XV sexies in id. XXI septies haec in id. XV quinquies, in id. XXII novies elisione summovetur. α diphthongi elisae bina utrumque carmen exhibet exempla. Omnes versus incisiones, excepta thesi sexti pedis, elisionem admittore videmus. Inter incisiones ad elisionum frequentiam dispositas haec intercedit ratio: