De turbata vetere quae a Lycurgo instituta erat Lacaedaemoniorum aequalitae [microform]

1쪽

CICAE PRESERVATION GRANT PROOECT

Nationat Enoowmontuor ine Humanitiss

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

AUTI OR Crome Cari. TITI E me turbata vetere quae a Lycurgo instituta erat

Lacedaimoniorum aequalitate

5쪽

-- -

cita in

PC A

7쪽

mi mellem

erge benit intabet

9쪽

IP ublies seribendi ante hos sex annos vel oblata opportunitate vel per muneris rationem imposita mihi neeessitate in interiorem Spartanorum rei publieae statum a condicionem inquirere

institueram. Quo tempore quamquam et ego ipSe Suspicabar, et meeum omnes, quibus patriaeurae ordiquo erat, saelle intelligebant, multos et apud nos esse, qui alia commutata et innovata,

alia instaurata et emendata, alia denique novis praesidiis et adminiculis ulta vellent et eonfirmata. non tamen propterea suturum esse arbitrabar, ut nihil omnino in re publiea sibi laeere palam vociferarentur omniaque unditus evertenda esSe lamarent qui subito in ipsa etiam civitatis sede atque domiellio exstiterunt novi Lycurgi Solones, Servii Dolebam equidem istos homines, qui soli sibi

sapere viderentur scientiamque Suam pro una Vera venditantes quaecunque sancta et inviolata a patribus aecepta ad hanc usque aetatem summa pietate ac religione tenuissemus, ea omnia abiicienda perpetuaque oblivione obruend aeSSe enserent. Multum sane aberat, ut sapientibus illis similes essent quos Plato in nobilissimo et a plurimis deeantat Ioeo Solos bonos rerum publiearum conditores esse dieit, viros vere sapientes vel studiosos erte verae sapientiae, recti honestique amantes, ab omni fraude a vanitate, a turpitudine et temeritate abhorrentes, iuStos, temperantes, sortes atque prudentes.

seuales viri quum praesunt civitatibus, tune illud unum praestantissimum genus rei publicae exsistit, aristocratia veri nominis, qua ut nihi optabilius generi humano, ita nihil rarius aut dissicilius est inventu. De hae ristocratia . . optimorum imperio et quantum distet ab ea vel nobilium vel divitum imperium, quae oligarchia aut plutocratia vel timocratia est, consule accuratam Lu Eae expositionem in adnoti ad orat de Socrate cive habitam et Lugd. Batav. R. 17 96 editam p. 63-τε. illimanu Staatarech desisIterth. p. III. Goetilin de Aristocratia veterum in Act Acad. Ienens. Ι. p. 465. Schoeniann Antiquiti iur. lihi. r. p. s. Oligarchiae enim vim et potestatem apud veteres non tam in Paucorum, quam in divitum dominatione positam fuisse sapienter monet Aristot Polit. IV, 3 s. μωλον τοί- λεκτεον τι δημος μέν ἐστιν ω- ωελευθεροι κυριοι, σιν, λιγαρχία δ' ταν ι πλουσιοι. Cum quo comparandum ea dictum Isocratis Areopag.

28, 0 πστον ἐν μαυτον επιδεῖξαι βουλόμενος - ολιγαρχιων Ουδε πλ.εονεξιῶν, αλλὰ δικαίας κω απιμίας πολιτείας. et peiorem nullam rei publicae formam veteres politi ei iudicarunt quam democratiae lirentiam, en illiman I. I. pag. 10 sq. cuius pariter atque universae illius δημοκολάκων nationis egregiam malo lene pubI. I. p. 48 exhibet imaginem eorumque artes ut κολακείαις μοριον, πολιτικῆ μοριο ειδωλον atque αντιστροφον Ο ποιίας ἐν ψυχs Gorg. p. 63. D. q. deseribi Audiendus inprimis Cicero, qui Servium Tullium nova sua per classes distributione id potissimum egisse docet, ut unam non in mutivussima, sed

10쪽

In his igitur tot tantisque omnium rerum conversionibus quum Optimi quique maxime de re publiea desperarent, iuvabat ex perpetui eontroversiis adeoque Seditionibus in aera Musarum delubra refugsro. In otio enim ac silenti quid sapientissimis omnium temporum viris de Optima civitatum sorma deque earum condendarum et instituendarum modo ac ratione placuerit explorare in eorumque splendidissima simulacra tamquam in speculum intueri Summa est voluptas. Ita laetum est, ut ad ea equidem, qualiacunque essent, quae ex abhinc anni literis consignassem, nune data eadem seribendi occasione redire statuerem.

in lac tetium potestate essent et curavisse, quod semper in civitate tenendum, ne Iurimum alerent Plurimi Cic. de ne tibi. II, 22. Contra regia potestas veteribus a Diis prosecta visa nam χι sunt Homeri reges, διογενer, διοτρεφεῖς, sed eorumdem auctoritas erit limitibus circumscribenda. V. Aristot.

ωρισι ιενοι , et qui simile quid de Lacedaemoniorum regibus narrat Dionys Halic V, 4 και μέχρι πολλOsδuitεινα ἐπι ζητGς τισιν α βασί .εμι, διοικουε ιεναι, έπερ et Λακεδαιἴιονιων. Sed tantum aberat, ut reges quidquid animus ferret sita ibidine et arbitrio gerere posse existimarentur, ut a divina sua Origine degenerare dicerentur, si quid crudeIius e superbius facerent Mala fama enim ab optim quoque principe maxime extimescebatur superbia autem alioquin optimo opprobrio habebatur. Quapropter Cicero pro Ligari 14, 10 gregie regium nomen se re in civitate sanctum fuisse dicit, Ociorum Ner regum et amicorum Sanctissim tm. De pietate ac verecundia regiae maiestati in optima quaqtie re public maxim debita aurea sunt Briigge inaniat,

clarissimi viri in summo orussorum senatu hoc ipso anno pronunciata et in ieringeri atholis che Vierte Jahraschris sit Wissenschastis Mulist eu Folge. Iahrg. III. I est l. p. 147 1iteris repetita. 33uamqi iam ab omni publicorum negotiorum tractatione recedere et in turpi otio consenescere vix bono cive et liberalioris ingenii viro dignum esse videtur AristoteIes qui deni licet quaestionem Politie. VII, 2 propositam

πυτερος αἰρετωτερος βιο, Ο δια του συμπολ.ιτευεσθαι καὶ κοινωνεῖν πολεως η μαλλον ὁ ξενικος κά της πολ είας α s. λυυμ,ένος non solvat nec utrum vitae genus praestabilius sit accit rate definiat, aliis tamen locis

plurimis honi ac sapientis viri esse declarat quantum possit servire rei publicae eamque omni naodo tueri

atque eonSerVare nusquam nil ampliorem virtuti campum patere, in quo exerceri omneInque suam Vim expromere possit. Apagistri sententia in discipuli non omnes probant. Dicaearchi enim Cicero ad Att. II, 16 scribit agriam eii Theophrasto controversiam sitisse, quorii in ille τον πρακτικον βιον longe innibus anteponendum esse censeret, hic τον θεωρητικο ni ulto praestantiorem esse contenderet, qui taliae et ipse

multos de re publica libros composuit multarumque civitatum leges et instituta diligenter persequutus est. Nolo de Peripateticis et veteribus Acadeinicis dicere, quae Cicero de in IV, 2, 5. 22, 1. de Div. II, , et Acad. II, 36, 1 Iaudat. Stoici deniqu teste eodem Cicerone de in III, 20, si sapientem volebant rempublicam gerere et administrare. an quae Cicero scribit de ne tibi. I, 5 Verba praeclara quaeque ante duo fere milia annorum nostrae aetati scripta esse videntur, iam illa Perfusia, quae sumitrit sibi ad eaecusationem, quo facilius otio perfruantur, certe minime sunt audienda, quum ita dicunt, accedere ad rem Publicamylerumque homines nulla re bona Unos, cum quibus con arari sordidum, consis' autem, multitudine praesertim incitata, miserum et Periculosum sit sitam ob rem neque Vientis esse acciPer habenaS, quum insanos atque in mitos in eius vulsi cohibere non possit, neque liberalis cum impuris atque immanibus adve sariis decertantesm e contumeliarum verbera subire vel aespectare vienti non ferendas iniurias Proinde quasi bonis et fortibus et magno animo praeditis ulla sit ad rem Publicam deundi causa iustior quam nem eant i, bis, neve ab iisdem lacerari rem ublicam patiantur, quum ipsi auaeitium ferre, si Viant, non queant, ea ex Stoicorum sontibus Ilixisse apparet. Septem autem viros illos, qui prae caeteris Pertini ersam Graeciam sapientiae laude ne Iaruerunt, constat omnes praeter Thalem ilesium civitatibus praefuisse et aut egibus latis aut rebus publicis administratis bene de sitis meritos esse. Vide Diog. Laert.', a Aelian Var. Hist. III, 7. De Socratis, qui quidem ipse deIem rei publicae opera in praestitit, discipulis Aristi pylis dicebat rugiendam, Antisthenes capessendam esse rem publicam sapienti. Cf. Augus in de Civ. Dei

XVIII, i. De Puthagora nota sunt omnia. Quare perperam Cicero eum de Orat. III, 11, 5 Democrito

et a naxagorae adnumerat, qui totos se a re publica ad tiosam rerum cognitionem transtulerunt.