De Aristotele contra Wolfianes, sive de carminibus cycli Trojani recte inter se comparandis disputatio [microform]

11쪽

Ionsilium est, Iocos Aristotelis, qui de Odysseae et madis deseriptione et arte sun disertiores, uberiore disputatione ita enarrare, ut et quid quamque recte ille, et de quo judicaverit, Iane Pemoscatur. Exko simia de Iliade parva, Aethiopide, reliquisque quae Homericis

AristisisIes postposuit carminibus accurate quaeretur. Sed ipsorum etiam Homericorum formam ut demonstremus eandem tum fuisse, quam uno videamus, disceptationes quaedam requirunt doctorum

hominum, qui Aristotelem ita loquentem audire sibi visi sunt, quasis quasdam artes Odysseae in suo exemplo ne legisse quidem significet. Censuerat ita jam se fortius, qui Biadem et Odysseam versibus francicis redditas cum annotatis et dissertationibus diduanno ΜDCCLXXXI. Is enim suspicionem suam, qua episodium Oh seae, quod in Niptris legitur de cicatrice ad emassum accepta XIX, 3--μο, subditicium esse vidit, Aristotelis testimonio firmari opinatus est. Pravam popularis es interpretationem arguit num mntbelius in illin Annalibus encyclopaedicis anni MCCCXVII. Fase. V. s. mensis tui, quanquam neque suspicionis istius vim satis expendit, neque Aristotelis Iocum ad enucleatae sententia PerUL cuitatem perduxit. Controversiae ab his agitatae ineuriosi P. Ring

12쪽

titis et Bem: Herachius eundem, quem antea Mehefortius, era runt errorem. Quorum ille in annotatis ad Odysseae I eo pertinaciae processit, ut duos alios Aristotelis Iocos, qui judicio adversarentur, interpolatione insertos esse fingeret. Bernardus vero hie schius in 1ibenoraeviusculo, quem olim de forma genuina Odysseae conscripsit, non solum P. Is illius loci particulam male decerptam in ejusdem opinionis fidem adhibuit, sed etiam p. a. alterum, qui Odyssea descriptionem habet, manifesto iudicavit esse iudicio, extemmam partem Odysseae ab Aristotelis libro abfuisse. Quod interpretationis vitio repertum erat, assensum facilem habuit a iis, qui carinina Homeri Pisistrati jussu demum consignata non ante certi'resorma constitisse putabant, quam Aristarchi, a librorum copia in .

amictiores, madem et Odysseam omnibus interpolatorum commentis auetas edidissent. Nihil horum satis considerate creditum est. Nam ut Pisistratum taceam, de quo alibi satis superque disputatum est, Iiteratiore, quae ab ipso illo ducitur, aetate carminum illorum formanusi admodum mutari amplius potuit nequo quod scriptores, qui uexandrinam aetatem Praecedunt, versus nonnullos vel omnino desi- .deratos Te immutatos Iaudant, ea res gravioris discrepantiae aut licentiae indicium habet, quam etiam post Tammaticorum negotiatima eadem carmina versata est, et aliquatenus omnis generis et

aetam scriptores amixit. Ab Alexandriniaci poetae tum antiquissimi tum ceIehratissimi exemplis aliquanto plus diversitatis deprehensum esse, quum aingviorum versuum aut vocabulorum formam exigerenti quam iuauia quis miretur Quanquam de Zenodoti audaei diversitatis, quae in exemplis fuerit, conjecturam ne citius aperemus, jam Wolfius ipse

13쪽

eou. , Urbium quidem illa exempla, quantum ex scholi-um iri misis intelligitur in eandem I rumque lactionem --pirabant. Omnino dea hoc genere accuratius quaerendum erit, ut, qui quisγε grammaticorum sequutus sit, et num quidquam ab antiquorum libro-- fide ad damnandos Iocos Profecerint, Certo cognoseamus. lino tantum breviter profiter clicet, ne minimam quidem vocem erumpere viti antiqviore aetate, quae Ioeum ullum in suspicionem vocatum prolat aut criticae, quae obelo censetur, principem aliquem enodoto priorem esserat. . QuamVis enim mature exorti sint, qui Hommineo mores, inventa denique vel dicta varia reprehensione aut lubitationea erent, tamen ii, qui inde a crebrescentis Ioctionis, hoc est ab ipsius Pisistrati et Amasidia aetate, a solaendis Quamodi quaestionibus λυτα- nomen invenerunt, allegoriae Potius machinam mmaque inte x tandi effugia quaesierunt, quam ut sacri poetae opinionem tollendis, qui incusati erant, ocis sustinere studuerint. Quod quum ipsum documento sit, de rhapsodorem interpolatione tum quid- nnuam sitisse suspicionem, non magis hi scriptorum mentionibus desideritos in eorum exemplis locos subodorari licet. Imo qui Ioci tum a granis malleorum notatione tum a nostris dubitationibus sunt a Metissimi, emisipsos a Platone, Aristoisti, aliis, citat Megirmis et Homericos. sed Ummis, quod Propositum eat iam

oti me argumenti delectu justaque fabulae in unam actionem comprinensione duobus maxime poetices Iocis Aristoteles Praee 'it utroque ita. Mi primas Iomero deserae Eorum Hieronis. S. Odysseae, auem M. Biadis descriptior em accuratius . definivit epicua non

14쪽

hi elamim simili complexione uisud in asse, in quihu 7 Pinemnque - eodemque . tem res in uno , ut pluribus even-nt,: Na, .ntilla tmerii se necessitudine copulentur, junctim tamen, exponita oporteat Neque magis, si alterum ' alteri temporis quidem serie nexum in 'o sed in unum contigua finem non conspirenti Epicorum nimiillud i potius esse ut unam actionem conficiant, quae a Prineipio Pe amo κ' dium ad exitum procedens integra sit suosque habea numistos, i Ihac . devique quasi anima quoddam reci unum et integrum, quo ius, tam Pico generi voluptatem vere excitet Iam . poetas quidem aere plerosque secus fecisse; quippe qui circa hominem unum, et tempus unum et actionem multarum partium versati. ainia Vela Cypriorum et Biae dis minoris auctores; quorum rationem eo , maxime existimari posse. quod utrumque poema inultim tragoediis ci argumenta' suppeditaverit. Quare, inquit, in hac quoque re divinus videatur Homerus ad cet rim, quod non bellum, quamvis principium et finem . habena, totum isaesare aggressus est sed 4na parte desecta, Epigodi oeteris mina adhibuit, velut navium catalogum et alia k quibus 4 poesin di

stinguit meo illa cap. a. in quibus maxime comparatio, qua I

adem Paratam et Cypria Homerico carmini postponit, nos convertinde e Sed Horimum est, i ut alterum Ioeum, qui de Odysseae com positione est. diligenter exponamus Octavo Igitur,capite ita illat docet primum fabulam unam non esse, quae circa unum hominem ---tur, uni enim infinita passim evenire posse, quorum e quibusdam nihil satuumn Itaque etiam unius hominis ejusdem multa esse actiones, quae in unam Retionem non coeant. Quare reprehendendos esse Poetas, quicum que HeraeIeida sive Theseida sive alia id genua poemata composuerim.

15쪽

mnantes, quum Hercules fuerit unus, fabulam quoque de eo unam orae debeo. His positis ita Permi: Maa, o υκος, - - καὶ τα αλαι- - - Πασωπῶ, μο-- ὸ 'rire paron σασθαι ἐν τῆ ανγευ λω, - ουδεν λιπερ γε κω ἀναγκα7Mεῶν νεικος Θάτερο γενεσθα ἀλλαπερ μίαν πραξιν, οῖ λεγομεν, τη 'Οώσσειαν νέστησεν. Integrum timissoripa lacum; quem qud Knightius hierachiusque ea parte, quae post ἀγερμιι sequitur, detruncatum exhibent, ipsum arguit, eos

enunciat complexionem parum animadvertisse. Qui si illa ν - Θασεν - γε emotu in Ioquendi usum exegissent et haec ipsa cum proxime Praecedentibus vidissent esse jungenda, Et totam de Aristo telis testimonio opinionem confestim abjecissent Μultis autem Tatia inibus redarguitur interpretatio, qua Aristotelem dicere volant, illud de lyaseivulnerato in Odysseam non esse admissum. Primum e - - ποίησεν τε πω exra verso positum est αδ- περὶ μι- ρον τὸν 1'Oδυσπειαν σπιεστησεν, ceteris explicandi caussa interpositis , quae simul in caussa sunt, cur 'Oδυσσειαν in fine dixerit, non σο ιιχον I simila quid Deinde γενέσει est evenis8e discernit enim usus -- oommunis tum Aristotelia τα γε ορ-α, facta, quae historiaellunt, et ετα προ τυνιε- α πεπραγμωνα. c. 7, 1. II, I et . quae aguntur, quae Per imitationem exhibentur aut exhibita sunt, atque

16쪽

Ipsa fabulae actione continuntur, et denique reo iam , quae poeiactfingentis operam sunt exporta, Mea D. 7, 5. . Neque tam- φν-μ in semper sunt vere sint in e R. - Mihi , se etiam n tu, epica ἀποπροελία, quum agentes et omentes inducti noni une,.γιγνοῆμενα persequitur c a s. , et in fabulit scenicis, a quid nam oram agitur πράττεται sed tanquam foris mente is commemoratur aut comistur, id quoque γιγνεσθαι dicitur e 14 2. Apertum igituν est, vel ex hoe qum demonstravimus, usu verbo τε θεωμέ m τερρο γενεμαι nullo pacto de ipsius poetae opera accipi posse,

qui si Odysseam omponat, non necesse aut consentaneum sit, ut in eam omnia recipiat. A qua interpretatione etiam verborum m- ab ἡ εἰκῶ vera sententia revoc e. s. et Ili, Ist . menique particularum κερο et δε non copulandi simplieiter se distinguendi via est, quam . . Planissime reseras latini nunc .- nunc, a tum -- tum. Itaque ex prava interpretatione hanc potius recepimus sententiam . Octysseam enim quum faceret, is intulit Ommita, . quaeq-- isti evenerant, ut nunc uiseratum eis in vi maθεν, uno i staniam rimulasse in e ctu, quorum s tintim Myenisset, neutiqu--ε-- conctentaneum erat verum quoque evenisse acta es c unaim

actiomem, malam volumus P dysseam composui . Doci rata div lati ut Iane perspiciatur ratio, animadvertendt--t, aristotelam omni illa praeeeptione hoc ea ere, ne quis unius alicujus res,anuvin vis condicione dissimillimas, quoniam in eodem evenerint, in unum opus bene cedere putet. Ηa enim merrte 'nunc duo tua Ponuntur,

ae in eodem quidem innita 'Aeneriant, sed tem

quorumque meutrum neutri non modo necessitati ratione QIA, sed

- , L.

17쪽

levissimo quidem caussarum nexu copulatum ait, ' ut id

unam actionem Prosecto non pertine n Illa vero, in is et quae seq. ita siubjunguntur, mi verbo quidem posita ea empla Pectent, judicio vero simul omnia, quae eidem diversa evenerint, attingant; nam ratio omnia, unius rei ad alteram Θαπέν πω Θατερον, non Hiis atque etiam in Itera de made disputatione . 23. Θάτερα μετα πειρη eumvir dixit. . Propter huno judicii ambitum etiam invertere paullum verborum ordinem licet in hunc modom: ulta st-OFssi evenerant, quorum neutiquam necesse erat unum si Venisset auerum quoque evenisse, ut in Parnasso vulneratum esse, In d lactu i vim insaniam simulasse quare ne Homerus quidem omni riua eventarii Odysseam recepit, sed ea noIum complexns est, quae in unam actionem recte amplicarentur oc orationis progressu sium esset Aristoteles, continuo decerneremus, exempla ista ita esse adjecta ui num vere Homerus eorum Iterutrum, an neutrum reo perit, ne iceretur quidem. Atque etiam hoc, quo nunc subsequi

videmus, ordine verbis, ah seq. non tam quid Odyssea hahea quid non significatur, quam eventorum illorum inter sese quae M Tatio expenditur, iis tamen ut simul, quid omnino admitti potuerit,

doceatur. Jam vero, quo delectus prudentia manifestiua sentiretur, con-Itius Profecto erat, non duo exempIa subjungere, quumm utrum' que Pariter ab Homero missu esset, sed ea, quorum alterum sere in Odyssea exstaret, alterum, quia neque ex tuo neque ex alio admisso. Ptum esset, non Compareret. on minore igitur admonendi

halliditate quam dipendi brevitate Aristoteles ex iis, quae Orssi evenerant actione Odysseae priora, duo delegit, quorum alterum tuam

18쪽

effectu attingebat, alterum minus re eque dubium est, quin ea, quae sunt circa bssis etcatricem ast dyssea actionem Pertinere oensuerit. Quum enim gnitionibus, ut infra videbimus , Plurimum tribueret, in earum vero numero EuryoIeae agnitionem ceteris aris ferret epigodium quoque illud quo coepta narratur cicatrix ab illisqvidem rationibus integraim et intactum habuit. Praeterea versuum

XIX, 295-M.' apud Platonem de rep. I. 334 A. mani' umtestimonium exstat obseurius quoddam de Ieg. XII. inii. 9 quod pridem adhibitum ab interpretibus Rochaortium vi movit, ut mala

imito versus a trecentesimo nonagesimo nono demum numeraret. -- nunc neque tuos versus neque subsequina Pisossimn a Platonianes Aristotelis exempli infuim medimus esse vero Iocum interpolailano depravatum, quum Variis sermonis indiciis tum eo argui arritramuae,

quod episodium condicionem interpellet, qua neque Eurycieae neque Myssi narrandum tribui potueri Verum hae alias. Nuno, Postquam quid Aristoteles de utriusque carminis inventione vi judicaverit satis intellectum est, duo maxime consideranda Putilanus, quorum alterum in rerum ac fabularum, quarum Homero optio suppetierit, arietate ac copia versatur, alterum audem spectat, qua Homeruε

19쪽

' Oraim M. Graec mam, intelligentissimo cuique Persuasum erat, Pset limpicos inmimeque Homerum' antiquarum rerum et, sequi ac pro uero famam, et concera sib Itholais ornasse aes finxisse 'tis I

herrima sunt in eam sententiam Pindarimem. v M. Thucydidis Lis miras et Platonis de Ieg. II1. M in iudicia quihus accedit, quod Aemtiorem monitis temperatum est, Herodothi illud II, 20. Horum suspiciones quum Aristoteles ad artis rationem ae disciplinam

revocaverit: . videtur ille quidem ad nostra magis placita fabularem memoriam ex parvis Principiis ingenio poetarum sensim Paullatimque anctamino inutii modis en iam credidisse. Velut ε. illustrabo enim, quaalvelim, exempla, Thucydideaminaein famam inam, qua Gra cis Principes Propter sacramentum Tyndaro Praestitum ad repete dam Helenam eoiisse ferebantur non alio modo impugnat, quam quo e Pluribus quae tradita sunt amplectimur probabiliora. os vero, qui fabularum cum auctoribus aetates dispicere solamus, smmmentum istud a Stesichoro fortasse aut inventum esse existimamus, aut offecentiore certe commento in arminis Iuce positum Schol Ven. n. β, 339. Mein. p. 78. Similiter ergo aliquis in animum indu erit iudicaturum fuisse Aristotelem neque id tamen recte. as enim quum egregium iliud laudatumque o. s. reperisset: ι--τερον καὶ σπουδαιοτερον ποίησις σαρίαιό εοπίν' - κεν γα ποίησις μολλον τα -- , ἡ Γ ἱστορίαι - καθ' εκασπονδε ειν sane non solum fabulam ex rebus sive traditis sive fictis texendae liberrimam poetae fecit optionem, sed etiam ab Homero plura aut liberi aut parum etiam probabiliter fici esse dixit. . . Dubitansibus enim M Ach eorum mauo respondit . .

20쪽

- exemplum 'mitis uin, quae radiis orniandi veritatem vi maria pere sicam narratiomem . viten tar iet , duanaetioliis ineundem p gmmum hon Poeta arte satia' rideantur venditari poeti 25 4 et iso 2s, . .' Huic igitae vixerit, ut una annuuis laveri meae se Lais., qvi l .mnino i ii sine moti ex tradisia me infra tradi minisoriem, sed ex mindicionis, menta με Macriptae, Iegaui uniussinio nis onmentiam pertexere poetas Jubet. Veruintamen idem ab Homero etiam visodia ex traditia multa adscita dieit et omnino is se

deis finxissent, non elebratas aruum sed irevenias agi deline i P. -- studiis tum nutrita tum Miata esse auspicantur. Is bellum Troianum Eodem fore, M ivlo narratiunt, se gressu evenisse,is: irisae heroas inos omnes tiamque patrasse vicem firmite eredidit Quod quum, propter Ommanom 4llum in eorum de moxia 4 binari eorisensum me se statuendum ierit, tum certis exemplis P. svinus melltare; etsi non omina, quibus aeriptor aliquis MinoisIema Morem Maerit, uno pro est jurasi ammasse diomnus, ut 'Memachin quatis .am in matrimonium duxisse: ap. Eustain ad Odyss: πὰ .is. γ' M. ; primum Thesctum plebis libertas favisse, idque ipsum testari nreum, qui in satalogo solos Athonienses πρων appellatrinis hoe alterum de suo addit mrt Thes. 25. aut versum stodi p. 365. Rihia Troeaeuli dic-a referre Phat λει 2. . Haec atque similia ut in medio relinquamus qua mente e huerit