De Aristotele contra Wolfianes, sive de carminibus cycli Trojani recte inter se comparandis disputatio [microform]

51쪽

MI Odysseae quandam tinuitassilien Nnevis liqua ornasse. Iiae enim tintinues, quibus alium odum rustra quaerebam, em illa deniqus num Homericae aliquatenus similem in istabam, beneao eommode recipere visa es Dico autem has Pausan. , in 'E

X et m. a. remoue metroni αε- ν σστοις ινυου κεν σην Κλυμένἡν θιγατερα εἴνα, γένεο πληι δε αυτὴν Κεφαλη - Δηιονος καὶ γενεμαι σέ - - . 1φικλον παῖδα - Haec Pausanias in explicatione Nemow quam Pobgnotus, in desine Delphica pinxerat. Sed addendus videtur te ι--jusdem locus, in quo quod non Noato sed ipsum poetam Hergiam Troegenium dictum ouat, id similiter faei atquet in inradia Iaudationibus in quarum prima auctorem ' ipsum probabiIiter ponit, in eliquis vero, sesum carmen. I, 2, 2. -υ ν ἡ Ἀντιο- Πίνδαρος μεν

tisipam elogiis quartum ' accedit Medeae, quam versiculi ares . sinoi ad Aristoph. Equit. 3I et in argum indeae Eurip. e o sus allat Aesoni robur juvenile reparasse narran Videmus igitur

quattuor feminarum, et eamm Ridem, quarum nulla neque ad tempus Νostorum neque ad ullum e heroibus litis pertinuit, mentiones diser-ilammas, non quales passim in quovis carmine incidere possunt, sed Surie uti patalogo Miquo heroinaom exspectes Quod eas: omneσ- s

52쪽

unt illi, quod Haoae fertur, armini attribuimuἡ ω - .spe . hendes, ei 'spreta eoru tandi levitate eitationan fidem revarentur, quaa au camis τους οστους, aut Poetam σω σου Nο- ποι-αν --n Ficiter ponunt. Νο plurae praestare testimoniis possutiuis carminavi nomine voeitata, quam reum epicum magiae vel minoris incerti, alterum Stesietiori a rihum. Nam de Eumolpo Il. v. aches. in diis iis in XIV, L imita inceris, misele luine m- , νοσαν τῶν Ελλο- non posse alium intelligi nisi eorum, qui Troiam evat inint. Ita quum citationes istas eo loco habere videamur, quo fides

suaserit a tim quoque firmiter tenemus, . ipsam ostorem. a me non alio reditus narrasse eredamus nisi eorum, qui rodam fumantem Teliquissent, ne e anmmam carmini de alio fuisse tempora, nisi quod in descriptione nostra Trojanarum rerum quintum posuimus ' Itaque minarum illis quasi tabulis vix alius reperiri Ioeus potest nisi in epigodio. Ac mihi quidem in Nεκυία expositas fuisseant iis divitiatia Quid enim num fortunae aliquo ludiurio laetum est, ut Maeram et Clymenam, quas Usses in suo heminarum x censu leviter aggregat NI ), in ostis aeduis exornatas legamus 2 ' Accedit quod, amam praeninium obitu messisse, im quis sum uinc Ioco narratum optime hahet Antiopan magias non Thebanam

53쪽

uit,. nam Homerus, eae .uam; - --m quoque de suo addie diu. M acis, nihil ma certi conficere; et fuit fortasse auua, in eo acquiescere δε et semis a issas et res i-ua in episodia ejiciendas diu rem. Verum ne lusisse quidem Osuitebit, si cyclicorum existini torea iniquiores tantum iis concesserint, ut meis Commentia elega tis potuisse videamur. Ergo an quidem olesiviscar quam, alterum, in ostis Orci ejusque monstrorum m-tionem fuisse, Pausaniae estimonio sciri, alterum, seminarem laudationes ad eun-d a lacum pertinere, colligi tantum posse a dicam tamen, quid ultra condecerim. Quum Procli omissionem aliquam e Pausaniae verbis cognovissem, de ejus excerptis nihil amplius laborabavi, sed de illa Homeri imitatioue qua Hagias quoque regni inferni claustra

solusisse incolasque monstrasse videbatur, in univereum sic statu bam In ipsam Odysseae actionem eum non incurrisse, neque lysias errores denuo ractasse, Persuasissimum ha bam; neque igitur alteram quandam Ulyasis Necnomantiam aut altera ejusdem eum. heroianti colloquia fingebam. Sed, quemadmodum Arcituum in Aethi Pide, quum in imilas personas uel res incidisset, plura ad lassis exempla emnxisse, et Masinum in atriis sociorum Priami alia gam retulisse videbam, si H agiam post Odraso με - αν suam . .

quam conformasa' Putabam mimus autem quominus quae mm

rus Uyssi tribuerat, ab Hagia admenelaum translata esse divinarem, Strabonis illipediebat silentium, qui quum plurimas aluiquiorum deuenini erroribus quaeationes, atque eorum am, iqui data eos su oracindagavissent Iegissa re rugo, tamen ne ψ Nilum qui

54쪽

ducto eme, satis ad conjectandum speciosum erat. Nam n quem Imum Aegisthus demitteretur, eum attinuerat sane suis in tris exodinare Clytaemnestra vero convenera heminas. e mustitissem is hae condectura, nisi altera illa quae in dyriea legitur Naeruis animum alio vocasset. Eam interpolatione asellam et e carini, quidem His eas confictam, mihi dam dudum alte insederat: mque tamen

ex ostia Hagiae Achillis illum sermonem repetebam v ω, --. aut ex Aethiopae Arctini, quae Achillis exsequias habebat, alteram

Agamemnonis sed interpolatorem a ostiis antiquioribus pros isse putabarn, ad eosdem vero Hagiam sua quodammodo domPosuisse. Potest prior suspicio, ut interpolator ille Hagiae ostis usus esse videatur, ab aliis magis probari ego illud manifesto apparere arbitrabar, Agamemnonis et Achillis sermones neutiquam cuilibet tempori apsest, tum forte habitos posse videri, sed totum locum, qui a v. 15. usque ad T pertineret, ita esse comparatum, ut Agamemnonem tum Primum ad inferos perirenire primumque cum Achille congredi videremus. Hinc illud est, quod Agamemno, stipatus agmine eorum,

qui simul eum ipso Aegisthi dolo occubuerunt, ad Aetiissem ejusque amicos accedus bino etiam, quod Achinea magnifieam, quam de tuo habuissent opinionem ineassum cecidisse eo ueritur, Iongeque illi melius fuisse dicit, si ad Trojam fatum explevisset; in denique, quod micem Agamemno, quanta de illius corpore pugna fueris, quamq- dignis um extulerint exsequiis, longa narratione PeraequNino mae ollinia mi inepte tum demumdfingunine esse Ioquuti: 'Si sinu cissima muta eris p ipsum, quem subesses dixi, adventum Prim im

55쪽

diseriis verbis opstessum leges. Parem seire inne Ioeum in re inmisit interpolator ascvrit, Qui quod Amphimedonteiri ab Agamem non. Ἀ-ellari volnin hoo mihi sequutus videtur, ut comparatio illa Clytaemnestrae et Penelopae, Ulyssis et Agamemnonis, quae Per me tam quodammodo carmen pertinet, in sine quoque efferretur si, Is 202. . Ex hoc igitur loco mihi subnata est suspicio, eam veterem fuisse ostorum sormam, quam in suo carmine Hagias u que tenuerit, ut Agamemnonis umbra in Orcum et in conspectum Rehillis perduceretur. 6mmodus videbatur et gravis ad Mutinis sententiam Agamemnonis ongressus cum eo, quem fatales reditaret tumulo vaticinantem nihil ille audiisset nequct inu puto suspDeioni meae obstare, quo Hagiae aetas sic tum Aethiopis testatur hillem jam heroem divinisque honoribus conseuratum novit 'Ceterum ipse video, heroinas illas, quas in eadem mcyia apparuisse sumpsimus in musmodi qualem modo adumbrava Agamemnonis deductione minus quasi obvias haberi, quam si Clytaemnestrae cum Amissa descendens iis ipsis agoegabatur; quanquam in tali Nevia, qualis Odyssea est altera, certe sanguinis potu aliisve machinis ἀ

56쪽

citando mox uos opini in erit 'Sed praesis Guinino jam naena imminere hariolationibus quartunia alius nullus, is ceris, erit,aesa inres Coulmoneantur, quam muli loci e rininis quam ' --πι- recipere potuerint ut nequaquam necesse sit eam ad . .

Postquain carminis, quod de Editu victorum s. quinto Troil uaru ii rerum tempore fuit, composiιionem, Madus et transitus, urn aetanta denique quaedam persequuti sumus etiam eos, qui me rin habilitatibus nimium; nibuisso utent, hoc inmen Concelsuros es e spero, Hagiam non annalium more narrationes Priorum Continuassene e nulla arte partes toti ιιemperasse, sed reduus infaustos eoCaxmine esse complexum, quod et aussam divinam, et sententiam Miquam ab humavitatis sensu repetitam, et denique concinnitatis in nun tiaueret, quantum' u gumenti iniquitas admittere dam in Pearmina emendum est, quae Arctinus ejusque aemulus L che duquarto temPore . de expugnanda urbis condicione comPosuerunt. Enriun dispar sane Tatio fuit neque enim eodem. Hi sun initio. Sin antequam- alterum carmen cum altero ommittam is, Propter Impeditam rei rationem id ipsum demonstrandum est, fuisse duo de eadem Trojanarum rerum parte carmina diversorum auctorum. Id quod his o inficit argumenis, inrisistola carmen, quod Diadem Pa vam is ipse et r.erus appellai, Me inviarum illum vecensum ultra

Procli excerpta usque ad shaecorum discessum Perductu; P4usanias

57쪽

vero e quadam Illi Peratae eschis plura affert, quae aut de novi turno proelio quo expugnata est roda sunt omnia, aut inltra etiarn pertinent D. Jam haec ii emis, posset illa quidem eadem haberi, ac muria partem Mutino inseripiam Proclus exhibet. At enim, minus hanc auspicisne amNectamur, manifesta discrepantiae indicia obstant. Procli enim Persis etsi lacunam codicis non negligas Astyanactem Uyssis opera interemptum narrat ut illud consilium Graecorum subesse putes eis. Quin t. m. HI, 25 sqq. , udus a Lesahe interpositam mentionem nega Pausanias, quippe quum ille Puerulum a Moptolemo potius et propria saevitia necatum tradide- in eis Iocus ipse P. Eetetam ad Lyc. 263.). Iterum diaere- Pantiae exemplum est in exitu Priami, quem P ocli Persia in ipsa

ara, altera vero Pausaniae ad portam a NeoptoΙemo obtruncatum

habet His ab Hermanno aliisque jam monstratia tertium quoddam accedit hoc Proclus tantum de Aethra Demophoontem et Acaman-

egetem ab Admeto, Lycomedem ab Agenore esse vineratos X, 25, si Besa. δAdmetum a Philocteta. Agenorem a Neoptolemo caesos. Eiusdem eo Meini manu ereidisse Astynoum et ioneum. Coroebum vero moti huius, ut i eaeiqua uinaverint, sed Diomedis Axionem enique, Priami lium, urnati in m. 4. o, I, 2. NeoptoIemo Priamum non ad ipsam avia aram est hin ah

tmerum ad loream ae Interfectum. Astyanactem vero uno Graecorum iu u

58쪽

bre uate magnam tegi posse rei a Poeta harastinea arietatem et ..ia

Wamertim qui Quintum Smyrnaeum comparaveri XIII, 496,qM Iiena pr0b bile ducet, in Arctini Perside ea fuisse, quae Pausar ias de thra in astra sponte progressa atque illa actione prodit, qua Desemo oon aviam ab Agamemnone et Helena redemerit. Hae .uux omnia certissime arguunt, Procliis Arctini illam Persidem ab eo ea mine, cujus Pausania meminerit, diversam ruinae. Porro autem Ar stotelis Procli, Pausaniae et tetEae testimoniis in unam arguine lationem recte digestis hoc consequitur Carmen, quod Pro Ius MD aes Iliadi parvae nomine appellatum rasini tribuant auctori, in Amorum judicio usque ad Graecorum discessum Pertinuisse. ι Hujus Parte Posteriorem Pausaniam peculiari Ilii Persidis vocabulo cogntestaminabuisse, eamque ipsam eidem inscripsisse Lesehi, Priorem Ver quae tum quidem separatim a multis egi solita sit, soIam Iliadis Pareae appellatione significatam, certo poetae non asseruisse V PRum

vi 26, 7. X, 26 I. . Sed haud temere ad certiora progredi licet ;Primum Iliadem parvam summa probabilitate ipsi Leichi assignamus.

Deinde quum neque ullo modo credibile sit, eundem Poetam eandem belli Trriani partem duobus carminibus diversa quidem narratione esse Persequutum, neque unquam veterum quisquam Iliadem amam Mino impertire voluerit assumpsi duobus testimoniis, quorumiaturum retino alterum madi paratae Palladii surrepti mentionem tribuli D, recte concludere videmur: alterum carmen, mii Persidis

59쪽

umnis e ver-- sinasum, quod Arctino vin collisvio recte uineis, Imru, - ab eo an videm a quoniadem parvam --di essis proraemissim, sedi 'en in te, quae imbis urbis e minusnem opi spe t insimiluer omnia esse eomplex unci atque Lesesiis viam. Iau:Lauiusque carminis et similitudine et dissimilitudine ognua hemidem uel intelligimus, mi Pluinias p. Clam. AMM Meom. , ara uinxirexit au namre debueriti in quod δημιλλῆσθαι τον Δέσπασωπίαν Minil minara m issicit eis verbia neutiquam hoc subest, quod Pla s. i 4Lesbiaciri uennero de velo p. p. 82. et C. GuyΜuinero p. astrui minesse visum, ut aequasses illi evadant et mo ne cum rha psodia uiam, qua Mutin Persidem pronunciarint, in eo vin publico

os uendisse istis quidem verbia tractuu Lem a. Sed quum earnuue M oia expugnata composito Arctini Persidem vicisse videretue,c uri 3Pη Coincertasse violorque discessitiae dictos est translate. Ilinterpretatione aut lavis erroris suspicione si repugnantiam testim. nniarum eo onere non iee vir Phaniae illud, etiamsi rassum I. Mi Patriam habuit, prorsus putarem ejiciendum. unc eum non

60쪽

inertia poetarum aetates onniduse, sed istines bri s m nix te comparasse Censeo. duo quale sit jam propter Aristo eIomitatissaeque nostrae rationes, quantum ejus fieri potest, cognosceris studeamus. Et atatim ah alio Metinus prineipio Permdem instituerat,mae posthac D ehes usus est. Ille enim quum uerum quod do viseeedentibus Dei carmen, Aethiopidem, Aiacis nece et septutura RetinuissM SAEM. Pind. R Isthm. IV M., insequens Pronimis a rim L ines in armorum iudicio aut Maes o Myssis Itie -- diri potuit. Jam a quo exordio Aretinus suam Persidem inceperi

et uis utro aptiorem ad arminis ondicionem introitum sumpstiis videat , do mere quidem non possumus nisi probabilitis. Maais ac nymia contentio, Pectu varis Eonruem atur, reotius Potuit aut Achillis exsequiis anneeti quoa Arctino placuit, an eam Pariem hin praeparare, in qua Ulyssia virtus et prudentia enituit; quan--1.1 in pliarib millis, qua ab armorum judicio usque adrante rectum a Neoptolemo Eurypylum pertinent, Gyssia opera minus in- almis tost.' Mam ratiotiem L chea mihi ita ingressus2 esse videtur. . Ipsum exordium, si quis conjecturae Iocus est, versibus illis duobus quos legimus sub unetvm habuit Mensum eorum, qui tum jam ceciderant Gra

eorum' ortissimi, similem fortasse estoris sermoni Odyss. Ius et recentiorum epicoram Iocis, qui ilium imitati esse putantur, Quinti

oceasum extremo doco deploraverat, consequens erat, singulari