장음표시 사용
21쪽
sem etiam potest g 19 αλλα καὶ 6v pati lis Lovo κακως ληαε. Commendatur autem coniecinra mea similitudine litterarum, cum facile possent verba:
οἱ δὲ ταμ α ob opinio τοισδε διακηθέναις, πιακαλεGαμενοι δὲ inelnsit hanc particulam Schesbius Relahium et Emperium secutus, recte ut videtur. vota παρι ας καὶ vii γραφὴ ἐμο- Tobrio mi αρξας η προφαοιν. hillem cum Frangi nihil mutari vult, cum verba egeugmatis figura bene explicari posse ei videantur. At haud recte verba καὶ mi Impo coniunguntur um απικαλεσαμε-
22쪽
quia ipsa τραφη quaestores in rem inquirere coegerat. Quam ob rem equidem locum sanum non puto, neque cum ceteriS loci emendatoribus facio, qui audacter eum temptaVerunt. Scribunt enim elahius et Emperius oth παραδιυτας ηυτρα p lv. Qua in coniectura maxime id offendit, quod ad unam eandemque corruptelam tollendam duplex instituitur emen
tatus est. Bahius y enim in verbis δια τα εχθρας offendens scribi vult δι' ὀtα ἔχθρας. Secutus eum est Scheibius, qui coniecturam illam in textum recepit. At temere. Eadem enim verba ας εχθρας etiam inara traduntur, ubi Schoibius quidem eandem Bahit ineudationem recepit. At me quidem iudice sotitentia a Bahi desiderata ipsis verbis traditis inest. Nam in Q orator dicit haec: δει 'ula ας θιγὶ 1OVOM ODSIκληlLατος την πια αλλα και της θρας η προφαotv lδέναι. Neque dubium est, quin et εχθρα hoc loco significet in iniicitias, in quas ipse orator incidit, ita ut vertendum sit thrmiissi aber aucti do Grund nserer eludschan kennenlernen. Quare verba tet τας εχ λγας utroque loco retineuda mihi videntur, cum significent: egen threr i. e. de personiichen Feindschasten.
23쪽
consensio. Nam Seheibius arklandum et Emporium secutus mi δ' div Σισθαι χρηνιατ o scribit, Rauchensteinius autem et Frohbergerus a Sauppii partibus δέ ante δεῖσθαι inserentis
stant. At quamvis positionem τη id πολιν. . . . Thv v Ilvia . . . apud seriptores Graecos ipsumque Lysiam inveniri haud negaverim, tamen si coniectura particulam inaerimus, Vulgarem usum sequi malo, praesertim cum eaden sacilitatefieri possit. Quare cum cheibi scribi volo: hv 'uxi v. . . Altera autona coniectura, quam Marklandus et Emperius hoc loco protulerunt cum γενέσθαι mutarent in πευεσθαι, omnibus sero viris doctis probata est. Meinehius' autem haec scripta fuisse suspicatus est: πα - δε δεῖ est id πολt τε σθαι lxtκρα, At iam a Rauchenaseinio et Gebauer expositum est, hanc coniecturam sententiae obstare, cum haec, quae verbis
istis insunt, triginta viri appeterent of g 703, sed ea re,
quae nostro loco narratur, neque Omen neque vellent perficere. Nam pecuniam modo ab inquilinis expressuri erant,
cum ipsa civitas iam inopia urgeretur, de qua re Lysias ipse permulti locis verba iacit. es. XIX. 11. XXX. 22. XXI. 13. Quae cum ita sint Lysias scripsisse mihi videtur, Athenienses in penuriam iam venisse. Quae sententia verbo tradito avgσθαι fulcitur. Itaque hoc retinendum esse atqueptas γε σθα adiectivum ἀσθε excidisse censeo. Atque persaepe apud Lysiam IlIvgoθα invonimus coniunctum cum adiectivis, etiam ubi oratori verba praest erant. Confer or. XIII. st 32 ἀλλ' u oti .α σε ξαρ- α τε σθα α ἐπι- τιο Ἀθηυαtω ἁπα ων ἐποιησας. Similem rusum viri docti
24쪽
invenerunt Hud Thucydidem, qui persaepe nomina substantiva cum strino i coniungit, ubi verbis uti poterat, et Thuc. III. 23 3 et quod annotant interpretes.
Jure mea quidem sententia userus 3 in lectione ob τά ixo δοκοbotv boo Mint τετευνθα offendit, cum negatione retenta particula γαρ instam non admittat interpretationem. Deindo Vseras octo intelloxit, ironiam tum demum elucere, si heramenem et Themistoclem paris participes emo condicionis narretur. Hoc enim ipso Theramenes apud Plutarchum Lys. 14 agit, ubi ἐπὶ σωτηρ Oroum muros sese dirui me simniat, quo eadem de causa Themistocles construxerat. Ρergit autem ayserus: Lysias hommonstri dis Aohnlicthoth Dur in verachitaene rugiehnug, en e Mido ala Befrugerhinsulit, mi dem n dentenden utoraehiede, das dersino die Lagedamonier de andere die sigenen Landsleute
Si enim Lysias hos viros permultum inter o distare dicere voluisset, simpliciter narrasset Gliti ταρ ,κοδινιγὶmvαὐτά, ueto δὲ καθεiu. Quae addidit: Λακεδαtiiovuo δαι covatque totu πολχας ἐξαπατησας demonstrant, Lysi'm, qua inro isti viri similes suorint, quamvis ronice, enarrare. V serus igitur, probantibus Scheibi si Muppio scribendum esse censet: και αρ Lot oxobo: t uraeto τε savησθαι. At facilius atque sortius idem, quod illo vir doctus voluit, estici potest, si scribimus oum Iti μοι δοκobat lo Ἀξtot 7εIεUoθαι.
25쪽
Ut ox verbis insequontibus, δὲ ἐκω ἐμη- καὶ pracestant. ἐκ τω πεπραγμέvom in mota apparet, participia κο α et Hori masculini sunt generis. Quare Franchenium invoco to: αρα iure offendisse confiteor, quamvis eius emendationi propter nimiam codicum contemptionem non amentiar. Corruptelam senim in verbis uixi urto petivore inesse opinatus pro his scripsit ore et Timocim 8 La πιας ραπOt , quum emendationem Rauchoiasteinius in textum recepit. At quamquam etiam aciliores prolatae sunt coniecturae a vaero Getto, TimGερα ut φαtvotio, a Sauppio πως tam κερα μιν ἀπα φαιvoteto, tamen urtopαἱvotio retinendum me censeo, ut paulo post demonstrabo, atque una OX tacitoτερα mihi corrupta videtur. Scribi autem volo: πως πιστοτερος ulli DTO- ραimito, corruptelam ex antecedentibus κove o HowαeXortam eme existimans. Sensus igitur loci hic est Voluerunt eum invitum rem indicare videri, ut paulatim maiorem apud vos fidem naueisceretur. Cum re vera haec ratio apta videatur ad animos indicum sensim decipiendos verbum πο- φαικα me quidem iudice suo loco positum est.
Behhorus iam post ii, q*taliaeet recte articulum τα in- Seruit. Neque minus probata os emendatio, si omnino licet ita dici, FoerisOhii pro ou 2αΤ scribentis ob ἐπ'. Nationem, quam codex alatinus ante uota habet, editores omiserunt at quomodo in textum venerit, vix potest
Si enim legit Lampros. s. l. I. p. 265.
26쪽
monstrari, quare ex ou corruptam idque recipiendum esse
Menda, quae in verbis 8 καταλέτει ὁ κατηρ ob ἐπεξηλθε huius scripturae codicis dilatini insunt, ut removeret, auctorcodicis C hae scripsit: et ou κατελέτη, λειποταξio δέ, et ouκεπεξηλθε. Jam Stephanus iuro in hac mendations offendit atque legendum esse coni it ora καταλε hic et tet qc υκ ἐπεξηλθε. Quam emendationem ab Emperio, qui ori καταλεγεὶς ου παρην, λειποταξιω δὲ ori ou ἐπεξηλει proposuerat atque a Kaysero hac in parte enuntiationis illum secuto, neglectam Borgkius et Seheibius comprobaverunt. Ego quoque rectam eam puto, cum in or. IX. similia nobis occurrant: 'Aφικόμενοι προσαμ at εἰς τη πολιν, ruetro, uo Whvας ἐπιδεδημ q-κῶς κατελέγη αματ της. ro ἐπεξηλει Reishius scripsit ἐξηλει, quam emendationem Vserus Seheibiusque probaverunt. Deinde Taylorus verba τρατοπέδερ 16voc mea quidem Sententia recto mutavit in πατοπεδευ pavoc. um pro δει κατον Sohottus et Emperius δεῖ α 6 scripserunt, et pro To των Stephanus πλαω scripsit Seheibius autem utramque Oniecturam recepit. quidem HV βωληdet καὶ ratioc
vsrba serri non possunt, vserua scribi vult uti παρασχε. Equidem, ut omnia recte procedant, pro ob ἐξηλει propono οἴτ' ἐξηλει, pro ob παρέσχε ouet παμπε. Totum igitur locum sic restituendum esse iudico: στρατεinc ab is timiως - αυτι in ναι, ora καταλεγεὶς πλὰγὶς obe ἐξηλει Fratiaev
27쪽
alio modo locum sanare cupiens legi voluit irretia tδεδοκινυαον voc. t ne hoe quidem apte diei intellegens Marklandus scribendum esse contendit: ' ω ιππευε δεδοκt-linois voc. Mihi vero post tetraguatu, quod in codice Palatino est, a librario tu missum esse videtur, quod perfacile excidere potuim elucet.
dum videtur Hrtωv, quod accommodatum sit ad id quod so-quitur: τη δὲ προτεραίη γ ἀνηIMO. Ah omnes hi viri docti coniecturam librarii codicis Laurentiani neglexerunt, qui quidem hoc loco recto ductus iudicio iustissimam, ut mihi quidem videtur, protulit emeno s. praef. edit. p. XLVI.
28쪽
dationem λαβων κατSχρησαeto. Quae verba Optime quadranti ingenium Aristophanis, de quo in Q haec narrantur:
Accedit quod eadem verborum coniunctio in 23 nobis occurrit, ubi leguntur: ὁ δε α ταυτας λαβων κατεχρηοατο. Conserri potest otiam g 32, ubi haec invenies: προς δε
quidem obstare videtur mondationi librarii codicis Laurentiani nempe quod recedit a litterarum similitudine. At participium tetrωυ, quod in codice Palatino est, ita comparatum mihi videtur, ut non dubitandum sit, quin librarius, cum in archetypo vox legi non posset, participium finxerit. Quare sola sententia nisi locum restituamus licet.
Verba t=t Vtκ0psi xt η καὶ α=toto p αυε eum explicari non possint, Schoibius mittit. Roishius autem, quom Behheruso Rauehenstein ius seeuti sunt, scribi volitii: et 'Apimopstritomissis verbis πρι Νικοφη Li η και.Μuellerus Schoibium sequitnr, arbitrans orba ab illoromota supra ou lv αλλ' ' coptoto p tκρι Ταlxvou ni explicandi causa cum fuissent adscripta alieno loco postea inserta me. Quo argumento mihi non persuasit. Neque sto Rotshii partibus in nomine Νικοφ p. offendentis Quam- Κayserus legerat ἁλλ' η.
29쪽
vis enim etwIρουροὶ in p. se 'Apimo pisouc praecedat, tamen orator ostendens, Aristophanis bona haud maiora fuisse a ferre poterat, etiam eius patrem divitiis haud abundasse, quod re vera etiam in profert, quodque eo magis oratori asserendum erat, cum ut Xa 11 cognoscimus, Nico-phemus dives fuisse diceretur. Tum etiam in haec nomina coniuncta leguntur. Quare verba tradita sic restituo: αλλ' minis ἐνθ 1εtσδε, α Ναοφηνι ρ α 'Apt IzOφανε . . . Quod attinet ad illa verba πρι - quae in Odieibus sunt, mihi ad eptu, quod ante et v ναυμαχία Rκησα legitur, interpretationis causa superscripta tum salso inserta esse videntur. In insequentibus Savppius Behkerunt secutus subiectum desideravit infinitivium haα atque Ovωνα inserendum esse coniecit. Qua in re Rauehensteinius cum illis viris doctis inre conspiravit. Pro I lx v obetus scripsit η ην tu, sed cum dativus iam pra cedat, nullo pacto ferri potest emendatio. Rauchensteinius autem recte mihi videtur secutus esse uricenses scribent I h licv. Frolibergerus autem mea quidem sententia iniuria maxime offendit in particula Alv, cui contrarium deesse putat, quRre I lx V X avols v lv exortum putans scribi voluit:
At mo quido iudice orator duplico hoc loco instituit
defensionem. Narrat enim quomodo et pecuniae et Eupolloetilis inopia sit intellegenda. Quare I lxε ob lv
30쪽
Pro se, quod ante ἐκειvo traditur et a ceteris editoribus omittitur, Seheibius και scribi vult. Equido facilius seque minus apte in Mi vocem istam mutari posse puto. Multo difficilius cognitu sunt verba:
Reishius quidem ante αυτ pronomen uia ερα inseri voluit. FoerisOhius autem laciliorem emendationem quaerens proposuit cosset iso'ερIti, πολε ταυτ' aett. Qua in coniectura articulus missus minus quam dativus me offendit, in quo Dobreus quoque et Sauppius haesitaverunt. obreus igitur scribi voluit Quoet et ' a'ερI in παλα ab πολεως ταυτ' dati.