장음표시 사용
31쪽
Sauppiu antem scriptum fuisse τε ip 'DI της πολεως ταυτ' ἔστα coniecit. Ego quoque ob sententiurum conexum tempus futurum hoc loco desidero Rus γα iustam puto emendationem. Ceterae ver coniecturae magis mihi videntura tradita scriptura recedere, quam quae possint probari. Equidem sub παλα vocem πολλα latere existimo, ut haec verba respondeant antecedentibus: πειραIOlμαι. . . λtIα κατα ista ρο παρασκευασαIθαt. Deinde Sauppius iure lectionsim traditam καὶ obet' ro, repudiavit, cum haec verba neque cum antecedentibus neque cum sequentibus verbis bene congruant.
At quod ipse particula et omissa proposuit ouδ' Isi, mihi non satis placet. Quod voluit, perfici Oh t, si scribimns: καὶ ou kIo, . . qua emendatione facilius loci dissicultas tollitur.
Καὶ με δη, ω vδρες δικασται, χοα- ταρ χα to iovis. tio vαι Ουδεπωποτε, λεπωργει uri Di .Qv lov, εἰ oIouet φTεRGzἔρως του παtδα καταλει με, αλλα πολυ λαλλο εἰ νιγὶ προειl Moc Torqoo, et προGταχθέντα. Hunc locum lacuna mutilatum librarius codicis Laurensiani sanare conatus est scribens . . . MO lxv Gθηυ, ε . . Sed haec coniectura ne ad usum quidem linguae Graecae accommodata St. Rectius Reishius scribi voluit . . . Mov, ἐνεθυμηθηυ, ε . . . t ne hoc quidem verbum cum altera sententia: ει LI T=Odet,p. oc tot Io, α ποταχθέντα apte coniungitur, cum orator dixisse mihi videatur, se haud morantem aec damna reputantem ossicia erga rem publicam suscepime. Eadem est causa, cur non possit Scheibi probari coniectura . . . MOv, ἐνευ600 . . Rectam autem viam Oci sanandi ingressus est Rauchensteinius, cum Scriberet . . cOV δει- fIO6p. iv, ε . .
At magis respecturus sum Lysiae dicendi rationem legens: . . . δέου, IODILη δεtvo svaei et . . . Nam etiam aliis locis verbum substantivum additum reperitur. Jam locum a me tractatum Sequuntur sententiae loco nostro simillimae in h24:
32쪽
περια lio, CLIII. 17. VII. 35. XXVI. 9. XXX. 32. orat. XXIV. I R
Quam corruptam codicis Palatini scriptnram ut corrigeret, Sauppius legendum esse coniecit ou Qv αμ νεχαχρ ilματω με υκοφαντει, ει νιος ἐχθρον Iuto με illa. o tint νευδετα Neque dubito assentiri Scheibio in praef. d. p. LVI. disserenti, hac coniectura omnem perire concentum. Rauehensteinius quoque, qui coniecturam Sauppianam receperat, improbatam e Verborum ordine removit. Atque C eius emendationem eruit, qua quidem aequabilitati a Lysiastudiose observatae consulitur, lecti autem tradita ita mutatur, ut sere plane exterminetur. Scribi enim vult virlinguae Graecae sane peritissimus o tu Iα Dεκα χθρἹματ- συκοφα at ouῖ iis ἐχθριν Iuto με illa.ωρεῖταt. Obetum secuti sunt cheibius et Rauchensteinius, nisi quod hi viri docti in priore enuntiationis parte Sauppi auctore ante κοφαντε inseruerunt pronomen με, quod etiam codex Chabet, ni fallor, ut concinnitatem conficerent. At quamvis belus lectionem traditam perquam mutaverit, restat particula si v quae Verborum responsioni repugnet. Quare et
eam mitti voluit Frohbergerus. At ipsa odicis Palatini lectio indicare mihi videtur, qua ratione locus satis facile
sanari possit. Eodem enim modo, quo una Vox ante mκο- ραντε exciderit, duo Verba arte inter se coniuncta a librario omitti potuisse mihi videntur. Quae cum ita sint, ante κοτα ει Xcidisse suspicor: Lot ἐπιβουλευε aut similia, cum etiam in or. X. hic locus exstet: καὶ 12 δη ouco huc τὰ χρ illi.ατω ἔνεκα ἐπεβουλευο α αυτ ρ, quocum comparanda est or. XI. ta si verba restituamus, et concinnitati
33쪽
conveniunt e magna in iis acetiae sunt, cum verba atlia τα - χρηματω μοι ἐπιβουλευα, o o ρα ε ab homine
dicta, qui paulo post g 26 disserit: περὶ ὀβολο μ6vovπolobi ιαι tota λοIouc risum omnium senatorum commovere debuerint. t ne facetias restringat, orator non plura de hac ro addit, cum alteram illud se 'o,iet 4 6 με ανιω- ρειτα accurativa refutet. Locum igitur sic restituo: ει iuvIα Dεκα χρηματων 1O επιβουλευει, συκοφαντει, ε δ' sic Umv
drat, sed ayseri parum similitudinis cum tradita scriptura habet, ad quam propius accedit Scheibiana. Attamen emendationem non probaverim, cum haud sine consilio pronomen primo huius enuntiati loco positum videatur. Quod Sauppius quoque intellexerat, cum scriberet: 'sub Iα ὁρω A Ouλῆ, . . . At ne hanc quidem emendationem, quam nunc Rauehens inius quoque Userum secutus reiecit, defenderim, cum iam librarius odicis Laurentiani laeuuam ex Lysiae usu dicendi bene explevisse mihi videatur. Legimus enim in illo libro ἐτω ταρ, ω βωλη, παντας ἔμαι ous . . . Eadem plane ratione in ges legitur: Io δ'ut1αc, I Pq, αφως Dp.αι δει ... cf. g 1. VII. 12. 40. Etiam inor. VII. gra et in or. XXII. g 11 ιον.αι, post allocutionem
34쪽
orationi inseritur. Accsedit quod nostro loco lacuna ibi, ubi auctorem codicis C eam invenias puto, facit intellegitur,
eum librarius verba ensu coniungenda facili error etiam scriptura conectere Pomet.
35쪽
Hanc corruptam codicis Palatini scripturam Schoibius intactam di textum recepit, uni ei de certa emendatione
non constaret. Nec temere, cum probabilitatis speciem vix ulla ex iis coniecturis, quae prolatae sunt, prae se erat. Neque verbis traditis, nequo sensui concinunt, quae a librario codicis o coniecta sunt: Am ω ἡ παντες . . . , cumeausalem vim hoc loco iam in coniunctione ciet inesse appareat. mperius igitur aliter loco mederi cupiens scribi voluit: ora τι αὐτων πα-ε et . . . Multo aptiorem lectionem constituit Sauppius, qui cum ei vox excidisse vid0retur,
Facilius eadem rations estermannus coniecisse mihi videtur: otobetot 'o ες. Attamen haec emendatio satis ingeniosa mihi non placet, cum coniunctis ciet eandem pra beat vim causalem. Useri coniectura γε sueto tibIαντες Sehoibi quidom verisimillima videtur, ita tamen, ut scribatur: ωοτε obe αυτ δεtoα ες, quod Rauchenstein ius recepit verbo autem a styser inseri novum argumentum non inducitur. Deinde cum ἐνυπ08 1, aliis quoque locis Lysiacis cum dativo coniungatur, mihi sub et Meto dativus latere videtur, quodium alterus voluit coniciens scriptum fuisse: Geta pπαντες . . . Eadem enim ratione 2 1ποδέ, cum dativo coniunctum nobis occurrit in or ΙΙΙ ot απαIt, lxποδι, vhlabo IεISvητα Σινι 1, ouetost, deinde in or VII. g 14 . . Ac αγ.πέλοις p.ποδῶν iv, et in or VIII. g 19 et id ob eliduou hl1ποδεἰ, bis tu aetαt. Quamvis autem alter assentiardativum desideranti, coniecturae eius non Stipulor, cumsaestior et aptior mihi videatur haec: ora obeto, παντες . . . At ne qui in pronomine totam sententiam vi quadam esserenti offendat, addam locum ex Or. VI. g 1 desumptum: ou αρ obto Hεta It ti Gu7κεtlμενα, ε 'Avδοκιδ tii λεκα etsi v
36쪽
Verba codicis Palatini magna difficultate laborare multae
Variaeque interpretum coniecturae satis indicant. mendatione autem hoc loco prolatae lectionem traditam nimis neglegere mihi videntur, quam ut probari possint. Descriptura codicis Laurentiani . . vi uri ἀπαντων quo T, non St, cur Verba faciam, cum appareat, scriptorem illius libri oriculum evitasse Marhlandi ver lectio . . . Duurth άπα ω ὰθ ρέων . . t. vix cuiquam probabitur. Neque editores uricenses scripturam codicis X satis servaverunt,
Atque iure iam Frangius eumque secutu Scheibius in particula et offenderunt. Frangi autem coniecturae: D DThραπὰ ω αυτω et t. t. id obstat, quod in codice Palatino syllabae u littera praefixa est, quae utrum et sit an Κuyserus quidem dubitavit. Neque ayserus in ipse hoc respexit. Nam locunt nostrum maiore corruptela laboraro existimans eum sanari voluit, cum scriberetur vi, vetes ἀπαυτω συλληβδην . . t. Quod ut proponeret, or. XIII. gi ei persuasit, ubi haec exstant: se id o πολλοι 'Iαυ, καθ' ἔκαπου- περ αυτων hκOData, uvδε υλληβδη περ παWωυ. Neque cheibi sententia, qua uu
scribendum est, scriptura codici commendatur. Idemque dicendum est de . R. uelleri' coniectura . . . ἀπαντωνἄlμα . . t. t maxime in his coniecturis offendo, quod aut litteram illam in codico alatin syllabae u praefixam
Ann. Heideib. 1854. p. 232. es. De emendandis aliquot ocis in orationibus Lysiae , 7.
37쪽
negleXerunt, aut nimiam me corruptelam viri docti statuorunt. Quae cum ita sint, mihi quidem perimasum est,
Qitem ensum haec verba etiam in or Ira 30 t 7 praebent, Alteram autem ex iisdem syllabam a librariis omissam esse, permultis loci probatur. Unum locum laudo, ut in libris Lysiacis quoque hanc corruptelam inesse ostendam. Legitur enim in orat. XVII. 4 εξ αυτω αποτρα pae, quae verba certissima Reiskii con
Natus sum eo artet anno . . LVIII die X. m. Junii in oppido superiori Silesiae, cui nomen est Zuelg, patre Ignatio, matre Maria Magdalena e gente Κergel, quos adhuc superstites esse maxime gaudeo. Fidem profiteor catholicam. Postquam litterarum elementa didici, gymnasium Noostadiens adii. Maturitatis testimonium adeptus autumno a. h. s. LXXVIII. Universitatem litterarum Viadrinam adii studiis philologicis operam navaturus Per et semestria schola frequentavi v. v. ill Dilthey, eriZ, eumanu, Reifferscheid Rossbach, einhold. Seminarii regii philologie sodalis sui per no semestria extraordinarius, per tria
semestria Ordinarius. Praeceptoribus meis summas ago gratias eorumque memoriam pio gratoque animo semper sereaturum me esse polliceor.