De vulcano in olympum reducto [microform]

11쪽

JUultis in picturis vasariis Graecis, de quibus infra

accuratius disseram, inveniuntur repraesentationes Vulcania Baccho in Olympum reducti. Quae quamquam inter Se similes sunt, tamen, si singula picturarum partes et particulas respicimus, jam statim intellegimus ad diversa exemplaria diversas picturas composita eSSe. Quamobrem operae pretium memet facturum existimo, si in hos sontes, qui in literarum et artium monumentis requirendi sunt, accuratius inquisierim atque OS demonstraverim, quo modo pictores vasarii hisce sontibus sint usi.

Fabula autem Vulcani a Baccho in Olympum reducti adjuncta est et artissime cohaeret cum sabula Vulcani ex

Olympo in terram detruSi, quae eam ipsam ob causam in nostra quaeStione minime negligenda videtur esse. Qua in regione fabula nata sit, Si quaerimus, in insuluLemno, ubi Vulcanus jam antiquissimi temporibu colebatur,

eam exortam eSSe certi argumentis minime confirmari potest.

Quod ne rellerus' quidem contendit, qui tamen putat

12쪽

in illis torris insulisque, ubi montes ignes evomentes VRS gignerent optimas, sabulae originem fuisse. Qua propter Aetna mons, Naxus Chius, alia insulae podem jure afferri possunt. Hoc quidem constat poeta Atticos in Lemno in

Jam sabula Vulcani reducti apud poein epicos adhuc superstites nulla fit mentio: Hocti tantum Vulcani fabulam tradiderunt. Quam quidem Homerus duplici modo enarravit detruditur enim Vulcanus de Olympi limit altero loco a Jove altero loco a Iunone Iuppiter autem filium in terram dejecit, quod matrem adjuvisset, ut ipse Vulcanus dicit matrem adhortatus, ut Iovi obtemperet: Il. I, 589-594. αργαλεος γαρ 'Oλυμπιος ντιφερεσθαι. ηδν γαρ με καὶ λλπι ἀλεεμ ιεναι μεμαῶτα

Vox αλλοτε in versu 90. respicit ad ea quae lippitor dicit: Ιl. XV, 18-24.

13쪽

- I η υ - ιν τε H ἐκρέι ω φοθεν, ἐκ λαοδoiινακμονa ληκα dico, περὶ χερσὶ δ δεσμον ἰγγλα χρυσεο αρρηκιον; συ ἐν αἰθερι ai νεφέλκὶσινεκρέμον ηλάστεον δἐ θ εοὶ κατὰ μακρον Oλυμπον, λυσαι δ ου ἐδυναντο παρaσταδοπι οὐδἐ λάβοιι ει, ριπιασκον τετ&γων πο βηλου, φρ αν ἔκθεαι γῆν λιγηπελε ον Haec fabulae ratio mihi quidem esse videtur vetuStior. Posterioribus demum temporibus, cum sabula unonis a Vulcano religatae ad sabulam Vulcani annecteretur, argumentum paullum commutabatur: ut enim ultionis causam afferrent propter quam Vulcanus matrem in soli religasset, poetae fingebant Junonem filium suum in Naxum insulam detrusisse et eam quidem ob causam quod claudus fuisset ). Quae tabulae conversio est posterior: holidi nim dicit περικλυτος αμφιγυ,ήεις 'Il. XVIII, 394-399. 'H tibi ιιοι δεινή τε καὶ aiδοι δεος ενδονι ιιιι ἐσάω , οιαι ' ἄλγος ἀφίκετο τῆλε πεσονzasi λὶτρος ἐφιῆς ἰοτύτι κυνολπιδος, ν μ' ἐγέλοσεν κρυφα χωλον ἐοντα τοτ aν πόθον ἄλγεα θυιι , εἰ μι ι χυρυνόμη τε Θετις θ' υπεδε ago κολπο Eυρυνοιιζ. θυγάτri ἀχθορροου Ωκεανοio. Alteram nutem Homeri tabulae conceptionem cum altera mirum quantum Plato confudisse videtur, cum de omero in puerorum eruditione adhibendo verba faciens nostram fabulam illis annumerat, quas pueris narranda ESSE Oncensui Affert' enim Iunonis religationem Vulcano

I Quibus de causis assentiri non possum etckero Gotterlehro I, 659 qui dicit vetustiorem sabulam esse eam, ex qua Vulcanus ex

Junone sola procreatus it.

14쪽

- 6 factam cujus rei causa in eo continebatur, quod Vulcanus dejectus esset in terram a Junone. Nihilominus autem Jove dejectum Vulcanum Plato dicit. Aliis poematum epicorum, quatenus servata sunt, locis nostrae tabulae non fit mentio, neque apud Homerum neque apud Hesiodum neque quantum scimus in carminibus epici cycli In hymno autem in Apollinem Pythium tabula eodem modo affertur quo tu i adis libro duodevicesimo versus Rutem Sunt mutilati i:

δεξατο καὶ μετὰ ησι κασσιγνsi TVI κο ιι σεν. Fuisse autem poetas epicos qui comicorum more fabula in Vulcani reducti tractassent equidem concluserim ex reprae Sentatione ea, quae est in vase Clitiae et Ergotimis. Franςοisvase picta. Nam viri docti jam demonstraverunt aliarum omnium repraesentationum sontes, ecquibus Ergotimus hauserit, in carminibus fuisse epicis neque ullo pacto intellegitur cur in ingenda unica caena tam parva o tam secundaria ad alium sontem recurrerit. Ad poetas lyricos transeamus. Nemo est qui neget fure omnia quae de tabula in poesi lyrica tractata com-Ρ0rta habeamus incerta esse, cum poetarum lyricorum opera maxinia ex parte deperdit Sint duo autem Versus servati, alter Alcaei alter Sapphus, carminum ignotorum

15쪽

- Iragmenta quaedam abrupta. Quorum poetarum verba insuper mutilata vel depravata in codicibus leguntur attamen a viris docti recte videntur esse correcta Behkerus enim illa quas affert Apollonius Dyscolus Alcaei )ti στε Θεων ιηδέν' 'Oλυμπίων λυσεατεργεθεν sic logit: υστε θεω ιι ηδεν 'Oλυμπιων λυσαι ἄτερ ne 'εν, qua ratione digamma H de quo verba lacit grammaticus, restitutum videtur loco aptissimo. Qua emendatione comprobata si ad nostram sabulam resertur Alcaei versus, hoc quidem constat, poetam Lesbium miram Vulcani artem qua vincula Iunonis fabricavisset carmiuo celebrasse Vulcanum autem a Baccho in Olympum reductum, ut ibi Iunonem Solveret, eum cecinisse minime elucet. - Eodem sero modo ius sese habet in Sapphus' versu a Prisciano' sic tradito: δαρευς φαισει κεναφεστον αγεινδεια Neuii, Hermanni, Berghi correcturis probatis legendum est hoc modo ' δ' Aρευς pala κεν Ἀφαιστον αγον βέqe. Sappho ergo certamen 1iter artem et Vulcanum factum CommemoraSse patet, sed dixeritne etiam in eodem carmine Vulcanum a Baccho in Olympum reductum, demonstrari nullo modo potest. - Maxim autem dubitatio si de Stesichoro,

cujus molitio fit in scholio enset ad Il. F, 92. Λιο

2 cf. Bergh. poetae lyrici Graeci ed. 'ig. 34. lagiti. 11. 3 cf. Bergh. l. c. g. 898. Dgm. 66. 4 od Hert VI, 2 intra tamen in quibusdam os productum terminantibus Graeci poetae eum pro Proserentes 'Aρευς, pro laevit ut Sappho: -δαρενς . . .

16쪽

αυδῆ. τον νηφαιστοτευκτον ιιιφορεα δε εο δ παιδὶ πα-ρισατο, πιυς μετὰ θάνατον ἐν αυτ p ντου ποτεθῆ τὰ οστα ιστορε Στησίχορος Amicitiam magnam inter Vulcanum et Bacchum fuisse hac ex adnotatione scholiastae sequitur sabula reductionis ipsa non affertur. Pauli autona veri est similius indarum tractasse sabulam istam, atque hoc ea de causa, quod ii Rio et Suida auctoribus comperimus poetam illum fabulam Junonis a filio roligatas

versibus persecutum esse Fortasse illam sabulae versionem protulerat, ex qua non Iuppiter sed Juno Vulcanum ab Olympo monte detruserat. Fieri enim potuit, ut indarus diceret propter claudicationem filium ab Iunone dejectum esse, claudum autem atque debilem eum suisse quod Juno sola Jove preto filium procreasset, praesortim cum

illud, quod lutarchus' de indaro tradidit huc referri possit; qui dicit secundum indarum Iunonem filium νευχαριτων peperi8Se. indari autem Plutarchus mentionem sucit, ut demonstrct vocem χάριτες Surpari e SenSu quo amoris gratia is Llebesgunst ). Ceterum utrum Pindarus magis celebraverit Vulcanum, qui matrem vinxisset a Junonem, quae a nullo nisi ab ejus filio vinciri potuisset, nullo modo explorari poteSt. Jam de poetis scaenici eXPODO. Ut temporum ordinem ServemuS, Siculorum comoedia priore loco asserenda est, altero loco rama Atticorum

17쪽

satyricum. - . uellerus 3 primus titulum comoediae Epicharmeue in Suidae' lexico servatum ad nostram sabulam rettulit. Uelcherus , Grysarus ), Bernhardius , A. Lorengius lauro uellerum secuti sunt. Eo vero loco Muellerus' de argumento comoediae sic conjecit: eiu

Stroit des evergoties mi seiner ulter Hera geWis gangat einen Famillong Wis vor, de aus dis lustigste eis da-durchaeendet wurde das Bacchus de aulaebrachien Solin, de in seinem Zor de Olym vertasSen, guminem grOSSeu Zechgelage lud und naclidem ercilin gehori trunken e- machi in inem auschendenariumphguge nach de Olympguriichsuhrte. Quae argumenti expositio mihi quidem Omnino probanda videtur. uelleri autem interpretatione illius tituli commotus Wolcherus' statuit Achaeum, tragicum Atticum in dramate satyrico cujus titulum ' paιμος nonnullosque Versus Servatos Athenaseo' debemus, idem sere protuliSSe argumentum atque Epicharmum in comoedia quae 'Dφαιστος - Κωμαοτα inscribitur. Quam elcheri conjecturum elegantissimam Urlichsius yy comprobaus si ag-

2 s. v. Ηρας δὲ δεσμους imo υἱεος Πλάτων voLτείας β καὶ παρ' Ena μοι ἐν κωμασταῖς φ Ηφαωτου. 3 O uellori inchiridion archaeologiae tertiis iuris recens. 367, 3. 4 do oriensium comoedia g. 73 q. M s. v. Epicharm in Erachii et ruberi encyclop. univers. tom. 35 Pg. 350. n. 25.

18쪽

Vulc. δωρ δε νίψαι χεῖρa ου προσθεν δίδως; Bacch. ναί a τραπεζά γ' εκποδέων πaερετaε. Neque abnuerim, non inepte sed app0Sit excogitata esse quae Hichsius' prosert. - Post Grysarum Orongius de argumento comoediae Epicharmeae Verba fecit uberiora. Muelleri sententiae eum maximam partem equi jam supra commemoravi. Minus autem congruit Uelcherus cum Ur-

liclisio, qui reductionem irati dei in Achaei dramat satyrico tactam judicavit esses dolo Bacchi, qui callido dissimula-

1 cs. Nauch, Tragicorum Graecor fragm. g. 582. fragm. 16. 2 l. c. g. 9 sq. Verba ejus haec sunt: Scena in Lemno insula in Vulcani officina ost. Adveniunt Satyri laetissimo agmine, quos sequitur Bacchus. Primo miratur Vulcanus, etiam num quum iam plures deorum nuntios, in quorum numero artem suisse supra coniecimus, repudiavεrit, novos semper hospites eum tentare, ut redeat, quod se nullo modo acturum esse strenue confirmat. Bacchis autem, salutat prius amico, non id agi, inquit, ut redeat Vulcanus, sed O potius consili id a se iter cum tant comitatu susceptum esse, ut familiarem suum quovis modo hilarem reddat. Atque seipsum taedio Olympicae miseriae ad veterem hospitem confugisse. Illiconim nil esse quam rixas turbas, taedium simulque, quam misere nunc

in Olympo vivatur, festive describit. Quo nuntio exhilaratus Vulcanus se ita inimicos ultum esse laetatur Olympicorum miseriam Satyri quoque fortasse choro cecinerunt. Tum Bacchus eum ad epulas invitat, quas initio quidem satis tergiversanter Vulcanus accipit, quaerens, quid tandem sibi Bacchus ministrari velit. Ille lautissimas epulas pollicetur. X hoc colloquio versus, qui nobis servati sunt, petiti videntur. Epulae parantur, Satyrorum cantibus ornatae. In quibus quum Vulcanus ebrius factus est, quasi per pompam, quae post Onvivium agatur, sin impositus proficiscitur Satyri sequuntur, Bacchi astutiam laetissimis carminibus celebrantes. -

19쪽

- II ViSSet, quae Vera esset causa, cur hospes venisset Uelcherus enim majorem vim tribuit personae jocosae atque ridiculae, qualem Vulcanus in Olympo praebuisset secundum

Epicharmi comoediam, his verbis ): Rech gut is die Or-

Waren. ' Rud Scio an non inutile sit novam addere his conjecturi8 hoc autem per Se patet, di nnia Sutyricum Achaei si e modo, quem Urlichsius protulit, institutum fuit, ab illis Siculorum comoediis, qua DOStro Sermone .hΤrRVPStien' appellamus, sere nullo modo diversum fuisse.

Achaeus igitur pro imitatore Epicharmi habendus est qui comoediam illius Atticorum dialecto, urbanitati, ingeni accomodaverit Epicharmi est meritum quod fabulam Vulcani primus in scaenam induxit. Titulus autem Κωμασταί invenitur praeterea apud quattuor poeta comicOS, apud

Amipsium, Phrynichum Eubulidem Philippum. Ex quibus

Sitne unus vel ulter imitatus picharmum dijudicari non potest Attamen intor omnes viros docto constat omneScomicos, qui in Italia inseriore floruerint, picharmum aemulatos esse ) Qua propter fieri potuit ut fabula VAφαι-

1i lein Schriste I. g. 293 Sq. 2 cs. Hor. Epist. ΙΙ, , 8 Dicitur lautus ad exemplar Siculi properare Epicharmi. -

20쪽

rebus Ortasse commutati reScriberetur.

Fabula Vulcavi dejecti et in Olympum reducti quomodo

ab scriptoribus posteriorum temporum tractata Sit, copiosius exponere hujus loci non est, quoniam ad noStram rem illi tantum scriptores veteres pertinent, ex quorum libris vasculari hauserunt. Quamobrem satis erit haec afferre. Jani Hyginus' sic loquitur Vulcanus Jovi ceterisque diis Solia aurea ex adamante cum secisset, uno cum ediSSet Subito in aere pendere coepit. Quod cum ad Vulcanum miSSum SSet, ut matrem quam ligaverat solveret, iratus quod de coelo praecipitatus erat negat se matrem ullam habere. Quem cum Liber pater ebrium in concilio deorum adduxisset, pietati negare non potuit tum optionem a Jove

accepit etc.

Neque copiosiora sunt vel ba Apollodori ): Ηρα ἐ

ὶ ed. Maur Schmid Jenae 1874. ab CLXVII. 2 I, 3, 5. 3 I, 20, 2 cum picturam iri templo Bacchi Athenis sabulam re

praesentantem vidit. -