De moderatione incvlpateae tvtelae ad orationem Ciceronis Milonianam [microform]

41쪽

astam reditum illius vis ignotum fuisse huius iter neressarium; illius etiam potius alienum hune prae se tulisse se illo die Roma exiturum, illum eo die se dissimulasse rediturum hune nullius rei mutasse eoonlium, illum ea am mutandi eonsilii sinxisse: huis, si inflaretur

rem prope urbem expectandam illi, etiams hune non timeret, ammaeeessum ad urbem nocturnum fuisse metuendum, rel. Sed haec omnia merae sunt coni essurae, quibus nihil inest veri, quaeque clarissimis penitus euertuntur testimoniis Satis enim constare arbitror, neutrum eo die alteri insidias secisse, sed sorte fortuna rixam illam , quae LODII caedi occasionem dedit, accidisse. En verba AscoNii, testis sane locupletissimi omnique exceptione maioris:

Itaque eum, infriar Milonem Clodio fecisse, posuissent et Mores, quia falsum id erat, nam forte illa rixa commissi fuerat , Cicero apprehendit, et eontra Clodium Miloni fecisse insedias disputauit; sed

ita constitit, ut diximus, neutrius conjilio pugnatum esse eo dis, rum forte oleurrisse ex ea rixa feruorum ad eam eaedem peruentum:

et iterum Videbantur non ignorasse iudices, inscio Milone initio vuLneratum esse Clodium, sed compererant, osquam vulneratus esset, iussu Milonis occisum. Si ,11LONI insidiatus suisset chonius, nae ei serui XXX cum MiLo amplius CCC et inter hos etiam gladiatores, secum haberet, haud suffecissent. Quid quaeso facilius ei suisset, quam ope atque auxilio tanti seruorum agminis Lo Du laqueos effugere λQuod si autem cicER hoc voluit, CLODIVM MILONI Perpetuas

struxisse insidias, unde quaeso hoc ipsi constitit qua ratione id Probatum dedit 3 At mortem MILONI minatus est Lovius Palam verba sunt et c. tap. 9. cfictitabat, consulatum Miloni eripi non posse, vitam posse. Signiscauit ho faepe in senatu, dixit in contione quin etiam Dra Favo,

42쪽

uonio, quaerenti ex eo, qua spe fureret Milone vitio, respondit, irradu ilium, ad summum quatriduo periturum quam vocem eius ad hune M. Catonem attin Fauonius detulit. Audio. Sed dudum alii monuerunt, solas minas, nisi cum praesentissimo coniunctae sint periculo, ad moderamen in culpatae tutelae haud lassicere. Benes κυκcA: Nihil essetιstius homine verba metuente, idemque de r. II. 3a. Ille magnus et nobilis es, qui more magnae ferae latratus mi nutorum canum fecurus exaudit. Deinde, quod praecipuum est, vicissim etiam, i Lo saepe CLODI minatus erat, ut ASCONIVS resert his verbis: Notum tamen erat, utrumque mortem alteri saepe minatum se, et sicut suspectum Milonem maior, quam Clodii familia faeiebat, ita expeditior et paratior ad pugnam Clodianorum, quam Iouis fuerat, adeoque in pari ambo versabantur culpa, nec CLODI minae, ILONEΜ itidem minitantem excusant. Poterat sane ΜILO LODI iamiam vulnerato et in tabernam proximam delato , quiescere, nec esse debebat ultor iniuriae, punitor doloris sui. Recte 1vvENALIA XIII. I .

Turpe semper putatum est, hosti insultare iacenti eundem auistem iam sanguine madentem atque absconditum, exturbata, ubi latet, taberna, rursus in medium protrahere multisque vulneribus occidere, id plane inhumanum atque nefari uni est. Hoc ne barbari quidem iaciunt aut latrones, qui dudum omnem exu runt humanitatem, nedum ciues rei p. in qua leges sunt et magistratus, qui illos contra inimicorum vim atque tela defendere possint. Bene cic in or post redit cop. 6. Ego, in qua civitate nihil valeret senatus, omnis se impunitas, nulla iudicia, vis et ferrum iu

43쪽

in foro versarentur, cum priuati se parietum praesdio, non legum tuerentur rempublicam esse nullam putaui , idemque de Leg. III. RNihi es exitiosius eluitatibus, nihil tam contrarium iuri et legibus, nihil minus civile et humanum , quam omposita et con tituta republiea quidquam agi per vim, et pro Caec cap. XL Nee iuri quidquam tam inimicum, quam vis, ne aequitati quidquam tam infesum es , quam conuoeali homines et armati. Restat ultimum cic En Nis argumentum, quod tamen ipse, ut supra iam monuimus, quodammodo infringit, quoque in oratione, quam reapse habuit, haud usus esse videtur. Ita scilicet ratiocinatur: Qui sceleratum et perniciosum reip. ciuem aut hominem interficit, non habendus est ne sarius. Mi Lo occidit sceleratum et perniciosissimum hominem

Ergo, ILO non est nesarius habendus. Quid quod non modo nulla poena, sed laude potius et praemio dignum esse iLOME contendit, quod hominem tam perniciosum e medio sustulerit, et rempublicam a ciue tam periculoso liberauit Graeci homines, inquit cap. v. deorum honores rLhuunt iis viris, qui tyrannos necaverunt. Qiιae ego vidi Athenis pquae aliis in urbibus Graeciae quas res diuinas talibus insitutas vioris quos eantus quae carmina prope ad immortalitatis et religionem et memoriam coniserantur. Vbs tanti tonseruatorem populi, tanti sceleris vltorem non modo honoribus nullis adficietis, sed etiam adfupplicitis rapi patiemini Sed ni fallit Asco Nivs, ipse, qua perspicacia erat, vLLIus satis intellexit, quam debile, aut quam nullius potius momenti esset hoc argumentum, propterea quod, qui

bono publico potest damnari, non ideo etiam indemnatus, praesertim

44쪽

ait MancELLVS in I. IS. D. de relig. Minime maiores lagendum p tauerunt eum, qui ad patriam delendam, et parentes, et liberos interficiendos venerit quem filius patrem, aut pater filium reidiisset Hefeelere, etiam praemio adsciendum omnes consitverunt. Ecquis autem non intelligit, quam diuersae sint eae species, quas ARCELLVS ante oculos habuit, ab ea, de qua nobis in praesenti sermo est ΜIL sane CLODIVM non reip. causa, sed ut suo satisfaceret odio, et inimicum e medio tolleret, interfecit Bene,ARcELLVS incit. I. v. addit sine feriere. Alia enim iusta caedes est, alia ini sta. Qui publica auctoritate , qualem habet magistratus, Occidit, quando furor aliter reprimi nequit, aut iussu magistratus, ut carni sex, iuste occidit. Plane autem alia causa est priuatorum,

quibus iniussis ne perniciosissimum quidem ciuem nisi scilicet

inculpata tantur tuto la, adeoque eaedes necessaria sit occideresa est. Ipsi adeo perduelles, antequam damnentur aut puniantur, audire oportet, nisi ex huiusmodi causae cognitione principi aut reipublicae periculum immineat, ut recte monet LEYSERSp. 373. Idem quidem Sp. 7 . quo doctrina IOANNI PARVI de caede perduellium priuatis licita vindicatur, scribit: Quis ei-vem perduellem et ommuni print i a reipublieae exitium mathinantem, quem ne magno reipublicae discrimine in iudicium trahereis quit, priuatim impune occidit. nimuero Lonius, etsi facinoroissus, nequaquam tamen ea in causa erat, ut tanquam ei duellis,

poenae ab eo sumendae aut periculi uertendi causa, occidi a priuato iure posset Ipse occisus A EsAn aliis pulcherrimum g aliis

g CICERO in Philipp. II. n. s. caedem Caesaris gloriosissimum factum dicit, et o D . scribit: Haec igitur non cogitas, nec intelligis , saris esse viri fortibus diatessse, quam sit pulchrum, beneficio gratum, fama gloriosum, rorannum occidere inique haec olim communis sere fuisopinio.

45쪽

aliis eontra pessimum facinus videbatur, ut refert Acietvs -- mal. LI. P. CLODIVS eo tempore, quo occidebatur praeturam petebat, multosque asseclas habebat atque amicos h). Si reapse perduellis fuisset, iure damnari poterat atque puniri, inauditus autem ac indemnatus occidi a Mi LoN ausu priuato haud debebat. Quodsi, ut facile omnes concedent, recte scribit Lo Ys.cΗΕΜANVS in iur crim Tom. I. p. N. Si non earnifex, sed alius priuata auctoritate occidat eum, quem mori tradendum iudex pronuntiauerat, Occidens a poena immunis esse non debet. Neque enim solum ita impeditur, quin exemplo iunius ceteri reuocentur a criminibus, feces etiam periculosum, armari velut singulos ives in quemquam capitalis eriminis conuictum et damnatum, ita Di exceptis peculiaribus iis humanae vitae eondisionibus, in quibus id leges expresse permittunt, nunquam ne metu poenae quis possit id ibi usurpare; quo quaeso iure ciuis ciuem , quem reipublicae perniciosum, seu

opinio. Vid. rc de O . II. I. NEPos in Times cap. I. et in Au..t cap. . SENECci indip. u. ψ3. ::- iuueritur peremtum nemo, quem inessi in timet, - idemque nonnullis placuit recentioribus. Plures, qui hue pertinent, scriptores citantur in I PENI Bibc iuria eiusque Suppl. subis regis,dium L. C. SCHRORDE in eum itir nat fociat et gent. g. OR . eribit Princeps, qui manifes proposito tu exitium reip. imperio abutitur, vocatura rannus. Populas itaque vranno resistere eumque cogere potest, ut o rannide abstineat et intra limites salutis publicae imperium reducat; in obsidium vero a pacto subiectionis recedere atque vrannum abdicar

potest, quod fit de bronifatione. Quidquid autem sit, CLODIus non

sui tyrannus, adeoque male CICERO eius caedem cum caede tyrannorum comparat.

h c Loo iv iisdem vitiis, quibus noeens erat, gratiosum suisse, scri

46쪽

bellum haberemus punitiuum paucissimiqus vitis uii εδεεuri

essent, sed omnes fere in perpetuo mortis viverent perlauim Sapienter quidem olim monui FERIANDRA: Non tantum in eos. quisetcant, animaduerte, sed et illas, qui nocere iam parant, prohibe. Sed aliud est prohibere, aliud occidere, valetque etiam hic, quod P. YRus ait Ees optima est, non exsirpare sceleratos sed scelera. 3Manet igitur, quoEunque bdo rem intuearis, a L O, E M II eaedem nefariam, crudelem, immanem, iuste damnatum esse, poenamque scelere promeritam uilla cicERONEM autem malam causam diserte quidem et ingeniose, sed nullo tamen iure infaustoque successu defendisse. Neque adeo miram dum teste scoNi I. e. p. R. maximam parrem multitudinis populi infensam suisse, non solum aratiorax, sed etiam propter in visum CICERONI patrocinium, quod scilicet I LONEM tanta studio defenderet.

i De bello punitiuo A. F. RE IN HARD id Sami Iurim Au alte P. I.