[Quaestiones Aristophaneae alterae] [microform]

발행: 1899년

분량: 24페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

3쪽

Aristophaneae alterae

PLACE Berotini

7쪽

QUAE AUSPICIIS REGIS AUGUSTISSIMI

BIPERATORIS GERMANICI

A D. XVI. M. OCTOBRIS A. MDCCCXCVIII

9쪽

VNIVE NATIS LITTERARIAE

RECTOR ET SENATVS.

.evaeuente necessitate publicae lectionum academicarum enumerationi aliquid prae- sationis litteraria praemittendi Aristophanem, a quo proximi prooemii argumentum petitum erat, nondum manibus posueramus, ac licet intervenerint quae vehementer animum operamque oecuparent amplamque disserendi materiam offerre viderentur, velut Baectylide carmina, certatim his temporibus a doctissimi tractata et explanata, tamen eum tramitem quem ingressi sumus retinere paulisper a persequi maluimus nisi quod ad Equites, do qua fabula, modo edita et emendata a Zachero, tum verba secimus, dedita opera redire animus non est, et qua iam parata arant, hac tela interrupta, repetere nolumus alia quaedam Aristophanea disceptabimus, quibus aut ipsi Aristophani aut ex Aristophane aliis scriptoribus aliquid si sἡr po est utilitatis conseratur. Sed multa non sunt nequo ulla gravitatis aut iucunditatis laudo insignia, qua tamen seditasse adolescentes, quibus haec studia cordi sunt, admonere possint, ut a nobis proposita et aliqua tenus explieata suis observationibus persequi a perficere velint. Initium nobis disserendi faciunt Ecclesiamsarum versus, quibus vetulae am torea aptanti adolescentula idem venationi dedita respondet.

γ aeia me δε συο -ae ἐμὲ τοι θεωμένοις, -- em Morino mota, rimae alia lapido uni exposita neque id agimus ut dubitationes de aeripturae integritate, quae quod sciamus adhu eritaeorum nulla suerant, moveamus primi. Sed sermonis ausa quae dies non uno nomine digna sunt quae euriosius expendantur.

10쪽

Primum, quod ita loquitur ωον ἐρήμας τρυγήσειν, genua dicendi agnoscitur quo idem 'Aristophanes usus est in Vespia v. 631, eum senum choro exceptam Philocleoni or tionem ha laude prosequenti

ει μετως μοντος is hoc modo respondeto ουν ἐρήμας εν οντος ἐψαους τρυγήσειν; καλ- αεν- ιὸς ἐγὼ ne sui πρά--ς IQuibus interpres Graecus hae adscripsit nam ad Eeolesiaetusas nulla est adnotatio)παροιμια ἐπι των δεως vi πραττοντων ως μεδενος ἀ- Ἀντιπράττοντος, ἐρή-ς πη ις' c notum est ἐρήμας τρυγαν proprio eum dici, qui e φυλάς aliasve quas fruges nemine impediente vel nemine praesent qui tutari possit decerpere aut colligar instituit. Quare hae figura usus Phil a dicit, insitim putasse e illo non respondente facilem victoriam reportaturum, id vero secus accidisse. Non aliter adolescentula in re alia eadem adhibita metaphora putasti, inquit, me non praesente destitutast uvas Beerpere posse', sed haec ad ερήμους eum additis παρομης ἐνθαδε His addit quod suapte natura in illa voco inesse intelligimus I. in pS. Alterum in eiusdem sermone quod attendi volumus hoc est, quod ad illa quae dicit - ἐρηριας os παρο- ς ἐνθαδε ἐμο τρυγι μει has adiungit et προσαξεσθαι τινα δενσα addit enim id ipsum cuius causa modo tralata oratione usa est, quasi parum fuerit, familiari metaphora sensum expressisas, nisi figuram exo erit verborum

Et nos hanc duplicia abundantia molestiam patienter serra Nam quo sententia oonstaret, nihil opus erat dici nisi haee,oi Hur πονήσειν δενσα, aut omissa omni tralatione ε- ου παρουσης ἐν δ has προσάξεσθαι - λωα. Neque putamus criticos frondatores luxuriem orationi sale domantea illa praeterituros fuisse, modo tam iacito osset, reseotia quae superesae iudicantur, numerorum intemtatem susten. tara quam a saetio aermonem pedestrem si quid ultra necessarium trahi videtur cando ad concisiorem sormam redigere. Nobis posta consulto vadetur adolesoentulae orationem non nimis astrinxisse sed quo magis vulgarem loquendi modiam illinaretur liberius incedentem sociam ut ne abundantiam quidem ultro se offerentem superbius

S quis nunc quaerat, quo res haleo pertinet Diae, ut Flavisi usarum exemplo intelligatur,aelatoni adimere non litore, qua non possunt non dari Aristophani. Etenim Socrates in apologia sui in scripti librisi fidam habamus ita loquitur p. 18oεπειτά εἰσιν -- s me meo πολλοὶ M. - χροωον ῆδε α ν - vaesam, et M aeo ἐν vinum istri in uroris me. υρῶς is si

SEARCH

MENU NAVIGATION