De animi immortalitate quae decreta et praecepta Cicero tradidit, collecta philosophi ipsius, quam maxime fieri potnit, verbis ad viam quandam et rationem revocata [microform]

1쪽

Nationat Encloismont for tho Humanities

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

immortalitate quae decreta et

praecepta Cicero tradidit, collecta philosophi ipsiuS, quam maxime fieri potuit,

verbis ad viam quandam et

rationem reVocata

4쪽

Camera operator:

in s

5쪽

n προ- ae

SN A

d Cro ru

7쪽

te in hune τ

8쪽

De animi immortalitate quae decreta ei praecepta Cicero tradidit, collecta philosophi ipsius, quam maxime fieri potuit fuerbis ad viam quandam ei rationem revocabat IOA. Idrier. Schulna christi en Tom Diretior

9쪽

sereri et praecepta Cicero tradidit, collecta philosophicipanus, quani nummo fieri

potin verbis ad viani quandam et rationem revocabat

uita lamnalitas

morieni consequetur DCa - 20, 73.

Ad quam sententiam auctoribus uti optimis os adferri videtur, cur Deo esse credamus, quod uti sumus, et quidem omni aviiquitate, quae quo propius gens tam sera, nemo omnium tam sit immania, cujus aberat is, ortu et divina progenie, hoc melius ea mentem non imbuerit m rum opinio: - inviti desertasRe, quae erant vera cernebat. Itaque imum ibu Dii prave entiunt id enim vitioso more eme solet, erat insitum pristis, esse in morte sensum neque omne tamen eas vim et naturam divinam arbitra excessu-vitae sic deleri hominem, ut unditus interiret tur; nec vero id colloeutio hominum aut eonsensua Idque quum mestim aliis rebus, tum e pontifiei jure effecit, non institutim opinio est confimais, non I et e ceremonii sepulcrorum intelligi licet, quas a gibus omni autem in re consensio omnium gentitura rimis ingeniis praediti ne tanta cura coluissent aut ex naturae putanda At qui est igitur, qui avom tam multa tamque varias posteris tradidissent, nee mortem primum non eo lugeat, quod eos orbato vitae dolatas tam inexpiabili religione sanxissent, his commodis arbitriaur cognitum perspectumque habuissent, vigere animum in morte nee quamquam eorpus oecidat, hominem Atque haedi ita sentimus natura dure, nudia ipsum penitus evaneseere. Itaque statuisse videntur, ratione nullaque doctrina; υ haeret enim in me mortem ipsam non esse humanae vitae consectricem tibus, mortem non interitum esse muri tollentemue ex ea sequi interitum; sed potius ad aIiam multo atque delentem, sed quasi migrationem commutati qeIieiorem vitam sis, qui recte vixissent, ducem opti nemque vitae. D Aeque vero Me ita disputandamam solere exsistere. D Ut porro irmissimum Oe censeo, ut animos idcirco Mon interire in obari ponati, quod mortuorum torporibu vis quaedam in a -

Ninneia, quo e consolatione Cieeroni adseripta, eris quidem Consolationem aliquam ae eonae ipsisse ipse ammat de Divin. H. e. I. sumpsimus, his igitur Ioeia laudandia librum, qui - : Maeri, ture M. T. Gemonia opera philosophiea. Ad exemplar Lo uenae adiis Berotini 1745. Samuhus Ambrosii aude. Biblii. Reg. et Aead aetenti privit. M ita adhibuimua ut numerea libri paginam, teris a sinistram Quaque paginRe zo- Iumnam denotet, litera , ε dexteram. Tuae L 12, 27 Cona pag. 72 h. Cona pag. MI , q. Lael. 4, 13.

neratione digna putetur, quae si istore debeat, deleri morte animos, sed immortalium a moriri ve luti sepulcra quaedam mortalia corpora uine quari non et majora et firmiora multa suppetant, qua

Fuse. I. 13, 30 et L DTuae. I, 13 30. DTuae. I, 12, 27

10쪽

planum fieri possit, qui animos simul eum orporibus laticae pro patria Ferret ad mortem. AElein

interire contendat, eum contra rationem, vivi nixum tioso Themistocli, licuit Epaminondae, licuit, ne et ratione pugnare. uuoda argumentum quaerendum vetera et externa quaeram, mihi sed inhaeret ea ait, naturam ipsam de immortalitate animorum tacitam mentibus suasi uareviorum quoddam iungrium judinare, illud maximum est, quod omnibu curae futurorum Idque in maximis Ingeniis altissimisque arant et maximae quidem, puae post mortem v animis et exsistit maxime et apparet facillime. otura sint. Duuibus ex cogitationibus atque operibus quidem dempto quis tam esset amens, qui nemper linnihil aliud, nisi divinos esse illos et empite os aboribus et periculis viveret Loquor de prineipibuas olligere possumus; nam si aedificiorum magnitudinem qui poetae onne post mortem nobilitari volunt atque ornatum, si monumenta iterarum, si pecuniae unde ergo illud . . . Etiam opifices post mortem vim infinitam in res maxime stabiles et admirandas nobilitari volunt uvid enim Phidias sui similem p effusam, si plurimarum maximarumque rerum adep- ciem inclusit in clypeo minervae, quum inscriberetionem cogitare voluerimus proseet intelligemus, non liceret duissi nostri philosophi nonne in iis haec nunquam laeturum fuisse hominem, nisi diutur libris ipsis, quos scribunt de contemnenda gloria sua

nitatem temporia ipsamque aeternitatem plurimum nomina inscribunt suodsi omnium onaenaua -- ad se pertinere existimaret uid procreatio turae vox est omnesque, qui ubique runt, Ongen- liberorum, quid propagatio nominis, quid adoptationes iunt, erre aliquid, quod ad eos pertineat, qui vita filiorum, quid aestamentorum diligentia, quid elogia excesserint nobis quoque idem existimandum est D significant, nisi nos sutura etiam cogitare Quid illud Νam ipsa gloriae cupiditas, honorum silis, opum aenum dubitas, quin specimen naturae capi deceat ex divitiarum assidua procuratio quid aliud indicat, nisi Optima quaque natura quae is melior igitur in o cogitares hominem in posterum nec eodem vescendiminum genere natura, quam eorum, qui se natos ad Vivendique Studio, quo caeteras animantes duci, homines juvandos, tutandos, conservandos arbitran demus, humanum animum detineri.

lar D emo mihi unquam persuadebit . utis irrm S. D hae abjeeliora atque humiliora nec ullis,

Seipionis Paullum inui duos avos, Paullum et Asri' ,, k, L . . . . .. , nataeae terminet ireumferipta.

eanum, aut Africani patrem aut patruum aut muli08 uεd sit, uir. . . . ra ait . . praestantia nee ulli praestantes viros tanta esse conatos, quae ad OSie lan ieefε. 1 ndis 4M om n tri buta νritatis memoriam pertinerent, nisi animo Fernerent, eontemplatorem esses ipsum eoem rerumque coesosteritatem ad se pertinere. An senSe', 'i'n' lestium, frui magnarum obscurisaimarumque rerum tantos 'abore diurnosque nocturnosque domi mili aetentia, . iiiij fel ad excolendos ad integritatemtiaeque suscepturum fuisSe, Si iSdem finibus gl0ri in ...... innoeentiam mores, vel ad comparandam must suam, quibus vitam esset terminaturu' ' onne muli clatrorumque evnitionem, re ad Mereendam in melius suisset, otiosam aetatem et quietem in uli' drtri obarerisque rebus memoriam mentemque labore aut contentione traducere me ne8ei qu0 eetineant nonne hae ipsa tantiae talia divinum modo animus erigens posteritatem Sempζ eiae uiurnium ostendunt nee illius naturam aliunde, prospiciebat, quasi quum excessisSe e iis, ium ζ eoelo delibutam a deductam D divinaequenique victurus esset. Nuod quidem ni ita Se haberet, menidi eum esse non solum munus, sed etia parieὼ ut animi immortale essent, haud optimi 'riv quo praeeipuam a propriam' quod si secus esse quis animus maxime ad immortalitatem gloriae niteretur ρ quani putei, haut sane melle, quid multis et firmis-0ul' vero in 'ae repuhlica io laniosque Viro', D Armis in hane sententiam argumenti respondere Pos rempublieam interfectos, cogitaSSe arbitramur' 'i' sii, inveniei Sic enim plane cognosci ac Sensu ipso .demne ut finibus nomen Suum, quibus Vlia, termina dijudicari potest: summam esse paeneque incrediretur em unquam sine masna Pe immortuit bilem in animis eleritatem ae festinationem, cujus

ope, quam corpus non modo cert mensium, sed vix DConsol pag. 570 . etiam annorum spatio perficere atque exsequi posset,