장음표시 사용
21쪽
avelative ne uisa itaque quum ad vitae terinium Iam quum bonis in deriderio et Iuctu mora ait - umpti pervenerim in adium emis nauetudinem solatio maxima et spe niturae ae propinquae ingustatuistis et ad c suavissimam vel eonsuetudinem gloriae me profecto, permiatos optimo ore via eonvietum redihimus 'Ima vero, nune aliquid fortissimoa civem hauriane illo quidem cineredihil anaequi ne putant, qui suum Ponti viderunt et ea ealamitates, sed immerentea; ergo non ae ea in angustias, per qua penetravit Argo, aut ii, qui Meani miseriis ponendas; mihi enim miserum, quod Roin retia viderunt quod tandem syeetaerium fore u ntractum D quae nota in maxime tam , suum totam terram eontueri uectit ejusque fugienda vitandaque est D, culpam autem nullaminum ritum, formam eis moeriptionem, tum et esse, quum id, quod ab homine non potuerit praestari,itabitisaea regione et νratim omni evitu propter Venerit. - ' Accedit, ut non recte aetatimemus, vim frigoris aut alaria vaeantea D quodque nune quae poena divina sint, et opinionibus vulgi rapia facimus, quum lamati curia eum- , ut pectare amur in errorem nec vera temamua morte, aut do--aliquid velimus et visere, id multo tum faciemus lare corporis, aut luctu animi, aut offensione judicii
ιiberis totosque nos in contemplandia rebus per hominum miserias ponderamus, quae fateor humana viciendisque ponemus propterea, quod et natura esse, et multis bonis viria accidisse serieris autem ἐneat in mentibus nostri insatiabilia quaedam cu Poeno tristis est et praeter eos eventua, qui aequuntur,piditas veri fidendi et me ipsae Deorum illorum, Per se tym maxima Crimini a tem dumeae ea mena quo pervenerimus, quo faciliorem nobis cognitionem divina, Pulle conata et eae vexandia livorum an . rerum meleatium, eo majorem cognoscendi cupidi mi et ea fama mortuorum, ut eorum exitium et
tretem dabunt. υ judicio vivorum et gaudio comprobetur. J, Quid , ergo' eos, qui singulis vitiis excessunt aut etiam Iu-ο vitam vere vitalem, omnibus bonis et gau ribus, propter damna aut detrimenta aut erueiatua a eireumfluentem suam quum eogitamus, aliquos miseros esse dicimus, an propter vim turpi- eum demum Dei justitia perspicitur. Conser nostram ludinemque vitiormn Itaque poenas Iuunt non tam
Iongissimam aetatem cum aeternitate: quanti tandem iudieiic quae quondam nusquam erant, hodie muli eat ista hominum gloria, quae pertinere vix ad unius sariam nulla uni ut in tamen, persaepe falsa sunt , anni p-tem exiguam potest D Vide, quam mora ait sed ut eo vitent insectenturque turiae non a
terribilia iis, quoriim cum vita omnia exstinquuntur, dentibus taedis, sicut in fabulis, sed angore eo non iis, quorum Iava emori non potest exilium autem Maentio fraudisque cruciatis. D At eontra tantuminis, quibus quasi circumscriptus est habitandi Iocus, e cesse illud, quod rectum, quod decorum appella- non us qui omnem orbem terrarum unam urbem esse mus, quod idem interdum virtutis nomine amplaet ducunt Te miseriae, te aerumnam premunt, qui te mur, ut omnia praeterea, quae hona orporis et o heatum, qui florentem sutas; tuae libidines de or iunae putantur, perexisse , --ta videantur, nequent, tu die noctesque cruciaris, cui nec sat est, malum quidem ullum nec, ni in unum Iocum collata
quod est, et id ipsum ne non ait diutumum, times; te conscientiam stimulant maleficiorum tuorum, te metus exanimant judiciorum atque legum quocunque adspexisti, ut furiae, sic tuae tibi occurrunt injuriae, quae te respirare non sinunt uuamobrem ut improbo I a d. 2, i.
22쪽
Mais o dolore optimum atque hi anissimum visum homirio tura neque ood minati eri, in Oetavium, M. filium, familiarem meum, eonfici tantia bonis, quisu in Frauniam eo pomerint, vidi ne vero emel ne ad breve tempus, sed et ut maget, Sed prosecto ut coiso erpentium virus saepe plane et diu. Quos Di immortalest ille, cum pliarmacorum genera multa, eontra inopiae talanatistem omnes artus ardere viderentur, metatus perserebat Eollertia et indusina, eontra turpitudinia voluptatem n e tamen miser eoae, quia ummum id invium pudor e ver undia, si eontra doloria morsum phi- - erat, tantummodo laboriosum videbatur; at Iosophia nobia data ea Deorum immortalium eo essu aer, si in illae et flagitiosa vita adflueret vo atque munere quam ut nemo satis pro dignitate lau-ismatibus D dare queat, si quam plurimi mentia trammiuitatem, animi moderationem, in voluptate imperium, induin etiam Deo singulari quadam providentia recta omnia inmmam quandam vim ae fortitu-
hominum in aerumnarum coIIuvione fluctuantium a dinem in uni aereptam referant neceare eat. DIuti prospexisse ex eo apparet, quod Philosophiam '' - , nobis donarunt et ad beatae vitae blaetationem et '
ad constantiam cleramentum miseriarum, D uodsi vitam omnem perturbari videmus errore quae medetur animis, inanes sollicitudines detrahit, et inscientia sapientiamque esse solam, quae nos aeupiditatibus liberat, pellit timores, imitatur divina et libidinum Impetu et formidinum terrore vindieet et omnia humana inferiora virtute dueit Ac philo ipsius fortunae modice ferre doceat injuria et om- sophia quident nos adversu omnes vel temporum vel ne monoeiret vias, quae ad quietem et tranquillitatem sortunae vel naturae insidias munivit: quae ita sortis erant 'λ quid per Deos optabiIius sapientia, quid est, ut nullius injuriae impetum extimescat ita lenis praestantius, quid homini melius, quid homine dignius
et suavis, ut omnes acerbitates acile mitiget a mol- an Sive oblectati quaeritur animi requiesque curaliat ita demum utilia et fructuosa, ut totam se a m m. quae consem cum eorum aiudiis poteat, qui humana utilitate liberalissime porrigat atque expli Semper aliquid anquirunt, quod specie et valeat ad cet. ec ver aecus debet; quae enim humanarum bene beateque vivendum vive ratio eonstantiae vi miseriarum cumulum optime norit et aeutissime per tulisque ducitur, aut haec ars est aut nulla omnino, piciat, 'ni ea patiatre mariare Iovis neque o Per quam ea assequamur iam quid profitetur
mana moerore confecto oririlio praesidioque isti in Dii Jovir perfectunam ae, sui uesibam auia aerio ait: quid tu miseritia quid fit nostra paruioet, ut δεet contra fortunam emper arm laboriosium aut te riua aut quid prodesset ad tua, ut omnia praesidia haberet in se bene beateque
Metum in natura ad supera erectum accepisse, ut vivendi, ut e et emper denique beatur. D uidcoelum contemplari, ut eorum majestatem cogitare, enim videatur magnum in rebus humanis, cui aut alias immortalibus mentem et rationem, ut utilia aeternita omnis totiusque mundi nota sit magnitudo DCognoscere . honesta in turpibum secernere aequa Hic est ille moderatus, hic soriis, hie et aaeentibus amplecti, ab iniquis abstinere posAemus, voce denique e cadentibus quum reliquis commodis, tum maxime ipsa et ratione frui, quae nullis animantibus concessa liberis, parebi et Obediet praecepto illi veteri neque est quaque taeterim omnibus, quae sub coelo sunt, enim laetabitur unquam nec moerebit nimis, sed sem-
viventium naturis antecellimus Inania hae rideri per in se ipso omnem spem reponet sui. , duo si
23쪽
Itaque suamquam eat tanta, corruptela malae imus, elaborandum sti a Philosophia igitur omnium eonsuetudinis, ut ab ea exstinguantur ignieuli a na m ter ruum, quid est aliud, nisi donum et inventum tura dati exorianturque et eonfirmentur vitia eontraria, s Des m ae nos prunum ad illorum cultum, deinde tamen beata vita in Matra potestate est D et a g jus hominum, quod situm est in generis humaninabimur, ει Noa trademur philos&phiae urandos, Boeteiate, tum ad modestiam maMitudinemque animi με praereripta ervantea Ilae mamime graniter erudiVi eademque ab animo tamquam ab oculis ca---οgeque vivere utque etiam impliciter, fideliter, ginem diSpulit, omni supera, insera, prima, vere hominum amice. Ita sit, ut mater omnium media ultima Videremus Dbonarum rerum aptentia Elt, a cujus amore Graeco
verbo philosophia nomen invenit, D omnium virtutum uae intuentes atque suspicienipa quanta animi prineeps, 1 totius hominis custos et procvratrix D tranquillitates humana et uerrestri consideramualomniumque, quae bona fiunt, parens educatrixque D in illa cinniti virtutis exsistit, emorescunt genera qua quidem nihil a Diis immortaIibω uberius, nihil partesque virtutum, invenitur quid sit, quod natura florentius, nihil praestabilius hominupi vitae datum speciet extremum in boni , quid in m lis ultimum,
es. Haec enim una nos cum aeter res omnes, quo referenda sint officia, AEu es degendae aetatis tum, quod est dissicissimum, docuit, ut nosmet ipsos ratio deligenda. uibum et taIibua uehus exquisitia nosceremus conjunctamque eum divina mente mena hoc vel maxime essicitur, ut vir us ad beate viven- nostra se gentiret, D cujus praecepti tanta vis, tanta dum sit se ipsa contenta. yy Itaque si reditum in sententia est, ut ea non homini cuipiam, sed Delphico OeIum patet optimo et justiasim cuique expedi ia- Deo tribueretur. Νam qui se ipse norit, primum aliquid simua, , haec MoeIestia semper spectato, illa 'sentiet se habere divinum ingeniumque in ae auum, mana contemniis , totamque vim bene vivendi, si- Eleut simulacrum aliquod dedicatum putabit tantoque quidem iantum remanet, quod virtute et recte factis munere Deorum semper dignum aliquid et faciet et consequutus sis, D in animi robore ac magnitudine gentiet et cum me ipse perspexerit istumque tentarit, et in omnium aerum humanarum cohiemptione ae intelliget, quemadmodum a natura subornatus in vitam despicientia et in omni virtute fouit, neque, venerit quantaque instrumenta habeat ad obtinendam alte spectare si viae atque hanc aedem ei aeteream adipiscendamque sapientiam, quoniam principia rerum domum coniueri, te sermonibus vulgi d eris nec in omnium quavi adumbrata intelligentias animo ac mente praemii. humanis spem posueris aera tantarum: conceperit, quibus illustratu sapienti duce bonum suis te portet illecebris ipsa virtus trahat ad verum virum et Ob eam ipsam ausam cernat se beatum decμε. uamobrem meditemur et omnino statu- fore. D amus, nihil prorsus humanum esse dolendum: non
24쪽
mortem, quam jam optimam esse Ognovimus, non egeatatem, quae aepiastae maxim Mes ausa a Diis
immortalibus tribuatur, non exilium, eum orbis terrarum omnibus pateat, non aetera generis ejusdem, quae vulgi opinione gravissimis in malis numerantur;
-uum enim tam grave marum apparebit quineae eo bonum aliquod multo majua vitoque optabilius magno Deorum beneflcio aliquando eouisatur. J am si verum est, quod a Theophrasto alicubi proditum memoriae mandavimus, o bem terrarum theatrum esse quoddam magnum divina mente repletum, in eo autem medio collocatos esse homines a Deo, ut cum ortuna, dolore, morbis, egestate casibusque permultis assidue Iuctentur, Deum vero ipsum, quantum quisque pugnando valeat quamque viriliter fortitudine divinitus accepta utatur, desuper Spectare hoc, inquam, si verum est, dubitari prosecto non potest, quin Dii eos it caros habeant et muneribus prosequantur, qui, si e vita revocentur ipsi vel auos revocari videant, Hacres laetique Deo pareant
nihilque propterea mali sibi accidisse judicent. )
Itaque qui Deorum voluntati paruerunt nihilque Se, quod ab illis ultro daretur, moleste erre declaraverunt, . . . qui nihil in Ae ipsis, sed in voluntate divina se ipsos ae sua ponunt et Iocant omnia, neminem laedunt, omnes liber Iitate, benignitate, caritate amplectuntur, nulla re eruciantur, nihil appetunt, omnium vitiorum se acto impetu cupiditatumque radicibus ex animo penitu evulsis, ' qui denique in corporibus humanis vitam imitati sunt eorum: )eos divinis honoribus jure dignos maiores nostri cenauerunt eosque cum iis immortalibus aevum agere Eapientisvimus poeta non immerito cecinit ' uuae
eum ita sint, omnis futuri post mortem temporis cura Dii relinquenda est, quorum nos e Iiberalitati velaapientiae permittere a piumque At 'L Quodsi igitur mora Asidua aut memoria nos, ut meliores almus admonet nec patitur ad ea nos animum adjungere, quae aliquam nomini nostro vel intemperan-
uae vel injustitiae notam possint inureret D mma',
quoniam natura auram vitae nobis dedit i aquam pecuniae, D in optimis rebus exerrema eoque almus animo, ut diem obitu niuatum nobis putem
De animi immortalitate habea, quae dici possint quae etiam atque etiam eonsidera, ei dubitabis, quin Deus generi humano consulat quin justissimussit Cernes vero virtutis aestimationem omnium maximam esse ' ejusque amplitudinem ae vim tantam, ut Critolaus, quum in alteram librae ancem animi bona imponat, in alteram corpori et externa, tantum propendere illam ancem putet, ut terram et maria deprimat, D ceraeaque, ubi virtua ait resque magnae
sumendae laudabilesque virtute gestae, b eo mε- aeriam et aerumna non posse, tantum Iaborem Posse et molestiam. D
uuae cum ita sint, quia non intelligat, quum
Deorum immortalium vi et natura, ratione, potestate, mente, numine, sive quod est aliud verbum, quo Ianius significem, quod volo, natura omnia regatur: hominum vitae singulari bonitate et beneficentia ' consuli et provideri Tantum igitur abent, ut i mere ac fortuito at et creati simus D et nostrae res aliis negligantur, mut diligant nos beneflci generique hominum amici neque universo generi hominum aestim, sed etiam insulis, qui ubiquerint, quamnque in ora a parte terrarum et mi-
25쪽
que aetati Damia immortalibus eo uti et prouideri arieat, I praesertim quum bina ratione tuntur D eque aliter habere sileat, anima hoc roridum, sagax, multiplex, aeutum, memor, plenum
rationis et consilii, quem vocamus Hominem ma Hara quadam Onditione generatum eas a summo Deo D solum est enim ex tot animantium generibus atque naturia particepa rationis et cogitationis, eum aetera sint omnia expertia uuid est autem ratione divinius quae eum adolevit atque persecta est, nominatur rite Sapientia. Ex quo vere vel agnatio nobis eum e Ieatibus vel genua vel stirps appellari potest. Itaque ex tot generibus nullum est animal praeter hominem, quod habeat notitiam aliquam Dei Demo eram homo a uua ex omni propemodum generenaesua ait aliquam notitiam Dei, nisi vitae iniquitate Deo iniquus at pie invisua evaserit, ad Deum
eerte evolabit, idque elemitatis humaria De nur-ximum ae Armissimum arsumentum eat, stodum hominem divinae voluntatis participem conariumque eoistere, ut, quamquam agrestibus silvestribuaque in locis natus it tamen ipsa oeente natura et me Deum et colendum ac verendum esse, dubitare non possit. rem dignam, in qua non modo homines, sed ipsa etiam pecudes obstupeseere ne a fieri possit, etiam erubescere oporteat cognatum eas hominem Deo, nullum Hiud in terris animal, nisi hominem ο- Ium, Dei cognitione imbutum esse nec quidquam esse aliud, quod animo e divina mente hausto praeditum ait, tantamque inesse homini caecitatem atque
socordiam, ut divinae cognationi immemor avemetur migrationem ad Deum Νec enim aliud esse mora, quam migratio ad coelestes super que sedes existimanda est, nec id soIuni ratione quadam aequitati veritatique consensanea, sed etiam sapientissimorum hominum maxime firmo statuique consensu. J