De Horatianorum carminum libri quarti octavo [microform]

1쪽

aS partis the Foundations of Western Civiligation Preservatio Project

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

uso,' that uso mantis liabis for copyriunt infringement. Tnis institution roservos ino right to refuse to accepi a

inoulo involvo violationis tho copyriunt lain.

3쪽

DE HORATIANORUM

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAR Em

Master Negative

Original Materiat a Filmed aristius Bibliographic Record

Rostrictions on se:

5쪽

association to information aridamas Manasemont

Conti meter

l. l

2.5 2.2

6쪽

ram SCRIPSIT

7쪽

do qui nitretur aut queratur alia abhinc octo menses Teubneri omnium tarii promissa esse alia nunc prae8fari, qui Sollemnem commentationem pro- grammati gymnasii nostri additumi erat urn professor gravitate valetudinis, quominus eam absolveret, impeditus est. Quod cum miseratione collegae optimi atque carissimi aegre tulimuA, tum quod paucae reliquae erant hebdomades, antequam libellus typi describendus esset, coeperat re in periculo e88e, ne alter iani anno programma gymnasii Friburgensi sine commentatione ederetur. Nolui igitur rectori gyiim ii nostri, viro illustrissinio atque de me optime merito, a nae petenti, ut quae de Octavo camsine libri quarti darum o

ratianarum conscripsiηAsem vel OnScripturii QS8em, in eum Sum commendarent, repugnare peranη, si quae minia accurate commodeque dicta essent, qua mihi utendum orat festinatione ac prope tumultilaria opera excusatum iri.

8쪽

In textu cor stituettilo nullam speciem probabilitatis in sensu elegantiae ductam, serum proba satis antiqua exemplaria Principatum habere necesse est.

Ib omnibus Q. Horatii Flacci carininibus libri quarti Octavum uberrinaam arti criticae Xercendae raobore materiem sati constat. Jam Benticius, qui prinius o Guieti illius observationcs critica marginibus librorum suorum Scripta omittam critica ratione usus inmorati a suηpiciones movit, in hoc uno carmine vorsutia IT Obolo ut ita dicati notavit eum deinde utimannus cs commentationem, cui titulus: do oratio ut non Horatio , Mythologitomo alteri adiectam secutua est. Quorum uterque unum VerSum Septimum decimum ut purium uri amovisse satis habebant. Multo vero longius progre88us P. HODan 'eerlhampius quati ior versus l4-li e textu eici voluit.

9쪽

Neque iis, qui Batavum illia in hominem grammaticum secuti sunt, quatuor illis versibus damnatis res ad liquidum perducta visa est, immo vero Omnessere homines docti, qui post editionem illam a 'eeri inpio abhinc plus quadraginta annos factam oratii carminibus interpretandi operam dederimi, de hoc carnaine, utrum ita, ut nobis traditum sit libris manu scriptis, oratio tribuendum, an, si interpolati quam Vocant subesset, quot aut quinam Vereus subditici eiciundi essetit, gravioribus levioribu arguinentis disputaverunt. Qua in re diiudicanda quamquam, ut fit plerumque, alii in aliam sententiam inclinaverunt versibus pluribus paucioribus amotis adiecti transpositis, tamen sero omnes haec tria in carmine vituperanda oratioque prorsus indigna esse

conclamant:

Ρrimum quidem Scipiones alterum cum alter ita commutari, ut quod alto tribuendum erat, alteri laudi detur. Horatium vero tam graciter in historia populi Romani peccavissu tamque rudem suisse memoriae rerum geatarum negandum esse. Accedere deinde, quod in eodem versu 17 metrica quoquo lex neglegatur, quod ab Horatiana illa consuetudino naaxime abhorreat. um totum carmen, cum legi illi a Meinehi in Flacco statutae, qua Omnia carmina lyrica tetrasticham exhibeant compositionem, repugnet, ita ut nobis libris tr ditum sit, oratii esse non posse, sed ut iustus i. e. quaternarius versuum numeru efficiatur, aliquot versus aut excidisse aut aliquot eorum, quo libri exhibent, interpolitiori oberi statuendum csse. Quin non desuerunt, qui totum carmen poetae Venusino prorsus abiudicare non dubitavcrint, ut K. Ohmius et nuperrime Adollas Messiingus. Quae omnia cum non solum ad hoc carmen constituendum, Aed etiam ad quaestionem de oratii interpolationibus diiudicandam maximi sint momenti, cumque, ut Ad. iesstingus indo scholar in universit liti GryphisWald. 1874 pag. 3), quem modo laudavi, recte monuit, vix aptiore exemplo demonstrari possit, quoties et quantopere hac aetate mutatae sint criticae rationes quam hoc ipso carmine, haud ingratam ore meain de hoc carmine industriam sperare ausim, si omnia, quantum fieri potest, interpretum argumenta quid quodque valeat in arbitrium vocabo. Qua in re exponenda i saepenumero ad ea nobis recuretendum fuit, quae iam ab aliis ad lucem prolata sunt, uisessi illud de me quoque dictum velim litterarum Horatianarum materiam tam infinitain aliique inmensam esse hae aetate, ut non tam augenda quain

certa quadam ratione diiudicanda videretur. CL euiset, Charistoristi dos Horag. 1843, pag. 9 seq.)Ιam primum de versu septimo docinio fino incendia Carthaginis impiaeμ), loco illo notissilito, nobis disputandunt est. Qui cum tanquam sons atque origo

interpolationis habendus sit, intrum non est, quod iterum atque iterum ab hominibus criticis agitatus est. Priinus in eo, ut supra monui, enueius, pater tanquam et princeps ariis criticae Horatianae, offendit. Alterum nil ait ille bellunt unicum cum tertio confundi, an Carthagineui incenSam esse a

P. Cornelio Scipione Ae1niliano, filio quidein L. Paulli Aemilii naturali, nepote vero superiori Scipionis adoptivo plus annis quadraginta ab alterius obitu, neque omnino illum Scipionem minorem potuisse attingi ab Ennio, ubpote qui iam anno 85 a. u. c. mortuus esset. Quare illo versu 1 historiae fidem vehementer violari. Deinde metricam quoque legem, quae ultima syllaba

choriainbi apud oratiui vocet terivinari flagitaret, ita neglegi h Non incendia Carlthaginis impiaeq), ut versui illum salsario et historiae et artis ignarissiino tribuere linime dubitet Orestius ad tollendam loci difficultatem, incendia poetice pro cladibus vult accipi et laudat ad probandum hanc vocis interpretationem Vergil. en. I. 566 .virtutesque virosque aut ianuincendia belliμ). Afferre potuit et in Siliuin Italicum Ι. 358. Deinde de castris binis Syphacis et Hasdrubalis a Scipione incensis es. D. XXX. .

e. q. s. crematiSque Carthaginiensiuna navibu quingentis portuque os iv.

XXX. 43. ait posse intollegi. Ita incendia Carthaginis ad combusta castra navigiaque spectare dicuntur. Quod navium incendium Livius l. l. his verbis describit istam lugubre suisse Poenis quam si ipsa Carthago arderet.'

10쪽

Artificiosa sane interpretatio, qua qui utuntur, ii, ut Hemeniannus de interpolationibus in carm. Horat pag. 37 recto monuit, statuant oportet Horatium grammaticis soli hominibu a, non aequalibus carmina sua Scripsisse. Neque enim dubium est, quin vel maximam, quam poetis libenter concedinius dicendi libertatem, oratius egrediatur dicens incendia Carthaginis μ, intellegens vero castrorum Syphaci incondia aut belli Carthaginiensis . Accedit, quod, ut Seliuolgius, qui nuperrime oratii carminare e Suit, recto nonuit, vi cogitari potost, cuti do incendiis Carthaginis , quae in iam aevum apud Romano clara notissimaque serebatur res gesta, terna sit, non incendium urbis ipsius intellegendum esse, sed naves crematas

aliasque belli devastationes, quae res haud scio an non ulli alii nisi annalium

scriptori ut Livio aliis nota suerint. Et quaenam prosecto re gesta digna esse potuit, quae cladi annibalis pariter adderetur, nisi ipsum Carthaginis incendium 8 Alii hoc loco omnino non de Scipionibus, nec de maiore ne de minore, Sermonem esse putant neque Ennii Rudini annalium scriptoris, mentionem fieri, sed Verba: eius qui domita nomen ab Africa lucratus rediit de quoris Mescae domitore . victore intellegenda esse sol. erbe in Zoitsc si mr AlteriumsWiss.l830, pag. i. neque ipsum poetam significari, sed Ennii nomine artem poeticam induci. - Quae interpretatio admodum mira est. Neque enim clarius neque magi aperte nitiua ignificari potest. An ut exemplum asseram, cum de Dircae cycno sermo est carni UH. 2, 25), quis non Ι'indarum, si deisAeoliae fidibus puellae s c. IIII. 9, 12), quis Sappho non intelloget sos scholia

Horatiana ad h. l. Quae cum ita sint, Martini quoque sententia repudianda

est. Qui postquam primus vir. 45-19 verba non celeres fugae reiectaeque rectrorsum Hannibali minae, non incendia Carthagini impiae eius, qui domita nomen ab Asrica lustratu rediit spuria esse censuit cf. conuuentat erit pringrammatis cholast. Osnan. 183i pag. 3 sqq. - qua in re plurimi deinde eum secuti sunt, Calabras Pierides ad Ennium spectare negat idemque esse

putat atque Dauniam Camenam, cuius Horatius . ΙΠI. 6, 2 mentionem lacu, neque quicquam aliud nisi poesin Oratianam significare. Quod si ita se haberet, oratius in eorum hominum fallacium numero esset reserendus, qui aliud dicant, aliud sentiant. Neque minus aperte verbis: Deius qui . . . rediit Scipio declaratur. Sed Carthaginem a Scipione minore deletam esse quis nescit At nec Scipio Africanus minor, o incendium Carthaginis ab Ennio, ut qui anno 585 a. u. c. 169 a. h. n. mortuus ait os euiset, Rom. Lit.-Gesch g 100, edit. ΙΠ), laudari potuit. Quem errorem manifestum cum omnes fere turpiorem esse consentiant quam ut Horatio attribui possit, locum aut ita interpretantur, ut dissicultatem sustulisse Horatiumque macula illa liberavisse sibi videantur, aut locumferri posse prorsu negantes versum septimum decimuin ut purium e textu eici iubent.

Αo Ritterus quidem os Philolog. I. pag. 581 locum ita sere interpretatur tribus rebus Scipionis praeclara facta posteris hominibus tradi primum statuis

imaginibusque, in quibus illius facta essent inscripta hincisa notis marmora publicis ), deinde iis claris rebus gestis, quae a lacinoribus illis tanquam o sonteprbseetae essent, quarum altera in Hannibalis ex Italia discessu, altera in ipso Carthaginis incendio cerneretur; neque enim Carthaginem a Scipione Africano

minore unquam exstingui potuisse, nisi iam antea Scipio maior rebus egregio gestia Carthaginiensium opes bellique subsidia paene oppressisset afflictasque

reddidisset tum denique laudes Scipionis melius atque clarius quam imaginibus atque rebus iis, quae Scipionis maioris lacinora postea secutae sunt, Ennii carminibus praedicari. - Quae interpretatio tam arcessita tamque artificiosa est, ut Ritterus nisi desperatione coactus eam non videatur ampleXu OSSO.

Quamquam enim Carthaginienses proeliis ad Uticam factis gravissimaque clade a Scipione maiore illata in id discrimen erant adducti os Liv. XXX. 4: