De Horatianorum carminum libri quarti octavo [microform]

11쪽

ut neque iacturana restituere neque opes suas quanavis egregie Hannibale post altorum bellui Punicum rem publicam administrante ita reficere possent, ut

Romani bello postea pares essent, tamen excidium Carthaginis Scipioni illi maiori nullo iure laudi dari potest neque in ruinis illius urbis ullius alius nisi Scipionis minoris virtus meritumque cernitur. Maior ille Scipio licet summa

apud Romano gloria famaque usus sit et minori quamvis duci clarissimo dignitatis gloriaeque amplitudine praestiterit os Valer Maxim. IIII. 1, 6: Non defuit maioribus grata mens ad praemia superior Africano exsolvenda, siquidem marina eius merita paribus Ornamentia decorare conati sunt voluerunt illi statuas in comitio, in rostris, in curia, in ipsa deniquo Iovis optimi maximi colla ponere voluerunt imaginem tua triumphali ornatu indutam Capitolinis putiunaribus applicare voluerunt ei continuum per Omnes vitae annos consulatum perpetuamque diciaturam tribuere... t. lib. VIII 15 1: Imaginem

in colla Iovis optimi maximi positam habet Scipio Aselo maior), quae quotion cunque lanus aliquod Corneliae genti celebrandum est, inde petitur, uniquo illi instar atrii Capitolium ost ): tamen minime inde probari potest, si poeta Scipionem maiorem laudibus persequitur et ad gloriam praedicandam Hannibalis ex Italia discessus, vol, ut inse videbimus, illius post pugnam apud Zamam commissam Adrumetum fugae mentionem tacit, alterum quoque prae ceteris in bellis Punicis rebus gestis gravissimum clarissimumque acinus, incendium scilicet Carthaginis, eidem Scipioni maiori recto tribui. Quod si jure liceret, tum e. c. Miltiadi morito honori dandum est, quod Cimon filius apud Eurymedontem Persas ficit. Quae iamia respicionica dubitare non possumus, quin ea, quae V l prinseruntur, a rerum fido graviter abhorreant. Quid Versum 1 propter hunc erreorem ut Horatio indignum damnandum eiciendumque esse iudicabimus, ut Bentiet auctore plurimi secerunt An Horatium rerum a populo Romano praeclare gestarum tam igna um tamque rudem suisse putandum est, ut aut Carthaginem non secundo bello Punico sed tertio deletam isse ignoraret, aut

ii Scipiones, viros prae ceteris egregios, alterum cum altero ita confunderet, ut minorem Ennii laudibus praedicari crederet2M vhrius quidem Flaccum tali uerum Romanarum ignorantiae accusare

tatione de interpolationibus, qua apud Horatium omnino statuenda esse negat, praemissa in loc versu poetam in aerum gestarum historia peccaVisse lutat;

sed postquam Luc. Muesserus locos quales c. IIII 4, 14-18 et c. I 20, - 12

est, quod versus 17 damnaretur. - Teutatius Rom. Lit.-Gosch g 235, 6, odit. Ι)Horatium, utpote qui libertino patre natus sit sermon H. 6, ), historia p0puli Romani parum institutum esse censet cf. l. 1. Nichi die starke Sette de Hormis die romischo Geschichte die de liburtino patre natus nichi mi de Mutte mitta ingesogen have. . ) prioribus vero Romanarum rerum meriptoribus, qui veterrimam historiam sibi proposuerant scribendam, quominus in eo studium conserret. illorum scribendi latione ab elegantia plane abhorrente deterritum

esse optime monuisse mihi quidem videtur Eteniim aerum gestarum memoriam

apud Romanos imaginibus in atriis hominum nobilium positis posteritati proditam esse constat. Quae aes gestas Romanorum iam a puero discendi occasio cum poetae humili doco nato plane deesset. historiae notitiam misi in rerum scriptoribus haurire non potuit Quod si Flaccus neglexit, minimo hercle Vitio ei vertemus Namque antiquissimi illi annalium scriptoros, ut M. Porcius Cato,

L. Cassius Hemina. L. Calpumius Piso Frugi, T. Caelius Antipater, Valerius

Antias, alii ipsorum Romanorum iudicio nam incondite cf. Fronto, spistul. pag. 114. ed Nab.), tam exiliter cs. Cic. Brut 27, 106 atque sine uli nitore

12쪽

a ac palaestra A. Cic. de Iem. I. 2, ), tam invenusto atque longinque cf. Fronto l. l. re geΗta retulerunt, ut intrum non videatur, si Horatius, qua fuit ingenii elegantia, in illorum scriptis parum eruditus erat. Accedit, quod Flaccus ex propria ingenu indolo inprimis philosophiae studium bonasqu artes amplexus est os euiset Charaliteristi desinora pag. 37 sq. 74 Q. Recte igitur Horatium in errorem incidisse conicere licebit. Quem errorem si accuratius perspexeris, non tam in rerum gestarum quam in litterarum fiori historiam apparet Ennium enim iam anno 585 a. u. c. Obiisse ignorans Scipionem minorem laudibus esserentum facit. At Horatius ipse, quae fuerit suado Enni sententia, manifesto declaravit epis II 3, 25 sqq. 1, 5 sqq. sermon. 10, 54. Qui ita iudicavit, eum in Ennii studio non ita multum tempus con-Sumpsisse perspicuum est neque ob eam rem dubitari potest, qui Horatii parvi interfuerit investigare, quonam anno Ennius mortuus esset aut utrum Scipionem

minorem laude persoqui ORSet necne. .

At nunc metrici: Quomodo, inquiunt, Horatius versum fingere potuit qualem: Non incendia Car thaginis impiae , cum post primum choriambum sine ulla exceptione caesura sit ponenda Etenim nullis, ut enueius monuit, locis mediam vocem diffindit caesura, nam quod legimus . U. 12, 25 dum flagrantia de torquet ad oscula , habet sibi excusationem aliquam, quod praepositio de s separata tanquam it a verbo ipso itemque o. I 18, 16: Arcaniquo fides prodiga per lucidior vitro. Itaque Rese l. l. eos locos ad caesuram versus septimi decim defendendam non recte assert. Sed in adhibendis vocabulis cum compositis tum nominibus propriis, si metri rationem spectaveris, poeta latinos magna usos Aa libertate quem

fugit 3 cf. Luc. ueller, de re motrica pag. 363). Ut unum tantum

eXemplum asseram, oratiua c. II 13, 21 vocabulum Proserpina prima brevi Hurpatur, cum omnibu aliis locis prima longa aus sit. f. c. I 28, 20,

Sermon. II 5, 110. Fuerunt qui Carthaginem vocabulorum compositorum instar ab Horatio

adhibitam esse dicerent, ut quae ex artha - hadatha i , quod idem os atque Nova urbs Neustad0, formata sit cf. Ochar geogr. acr. II cap. 24. f. archer, Horag. Dritto Liuserung 18b p. 3). Quamquam enim ex lauti fabula, quae inscribitur Oenulus, conicere licet linguam Phoeniciam a Carthaginiensem Plauti quidem temporibu Romanis minime ignotam fuisse, tamen veri simile non est Horatium in eam linguam discendam studium contulisse. Sed in nominibus propriis adhibendis maiore libertato Octi uti licitii. Graecos et in nominibus propriis et in appellativis illam caesura legem neglexisse notum est. Sapph sin b6 ιισι δο ποτα uel δαν tu κινγίνοον inero.)es Alcaei lag. 33 επειδη ἐγαν θλον α φνλ oνιοες. - 1rg. 81 lit νοσας τον ἀπ' Ilρας πυκινον bol a. l. cf. Rossb. et estph. in Metria pag. 761 seq. d. ΙΙ.)Nonne Horatius hac quoque in re exemplaria Graeca Mars Oct. v. 268)imitatus lego alia servata excedere potuit Accedit, quod vix cogitari potest interpolatorum in verbis auia in seriem inserendi tanta libertate metri usum osse. Nam si scripsisset: Non Carthaginis in condia , caesura acillime

defenditur s. c. II 12, 25 a. p. 87 263 377 .

Iam ad illorum hominum sententiam examinandam pervenit disputatio nostra, qui in hoc carmine propterea haeserunt, quod numerus versuum legem quandam ab Horati in carminibus componendi Observatam turbaret Meinerius

enim Horatium carmina lyrica vel ea, in quibus idem semper versus repetitur,)ita compοηuisse putat, ut omnia numero quaternari dividi possint. Quam legem qui sequuntur, si in carmine octavo, quod uv. 34 contineat, duo vel ex vel decem vel quattuordecim versus aut excidisse aut aliena manu additos esse statuant portet. At quibus argumentis innitu Metaerius legem illain stropharum tetrastichariam suaserit, ex eiu inmoratium protegomenia intellegi non potest et quamquam Luc. uellerus de re metr pag. 117 sqq. certissimum esse censet Horatium Omnia carmina quaternis ver8ibus continua88e, attamen veteres

13쪽

grammatico Systematum, strophas vulgo nuncupant quaternis versibus constantium praeter Sapphicum et Alcaicum et quaedam Asclepiadea metrae tribu Asclepiadeis et Glycone versu aut e duobu Asclepiadeis et Glycone et Pherecrate constantia dicimus nullam omnino habuisse notitiam ipse dicit. Nam neque apud Caesium Bassum, aequalem Neronis, huius doctrinae apparet vestigium nec magis in cantici Senecae poetae tragici quae ubique versuum Horatii lyricorum aperte declarant imitationem. Qua cum ita

sint, quomodo Christius sententiam suam Vershians desinora in Sitgungsberichtode Munuli Ahad. 1868. p. 35 hau cino ungoradon ah vonoemen auteder latiunde nil orgsallige Venusinische ichtor gowis koine Odo demstan die chro de Schulo und die obortioserun do mochischen Melther SchnurStrach enigegon probare possit, plane me fugit. Nam Sappho et choriambicos tetrametro et pontametro Aeolicos binorum ver8uum systematis composuis Hephaestio tradit cf. Bergh, poet lyrio Graec. ΙΙΙ d. III p. 874, qui loco Hephaestionis collegit); immo vero Horatium etiam Asclepiadeos versus minore qui vocantur ita adhibuisse veri similo est, ut etiam impari versuum

numero carmen componeret. Nam Hephacatio librum secundum et tertium Sapphicorum carminum ea, quae κοινά vocat systemata, complexum esse tradit;

minore Asclepiade libro quinto comprehensa fuerunt auctore Atilio Fortunat. II pag. 353 in edit. Keilii Om V pag. 295). s. emem. l. l. p. 52 seq.

Certum vero, quod ad lyricorum Graecorum strophican rationem attinet, iudiciti Statui omnino nequit, cum ea carmina, quae metro illo composita sunt, nisi mutilata

ad nos non pervenerint Libri primi carminis primi, libri II carminis 30 cf. 11, Ι 8, III 2, III 10), in quibus idem semper repetitur versu Asclepia-

deus, numeru VerSuum in strophas quaterni versibus constantes potest redigi; in quarto carminum libro hoc unum carmen metro Asclepiade minore Ompο-

situm est. An Horatiu strophicam illam compositionem hic neglexit Librum

quartum sex fere annis post priore tres libros editum esse putandum est

cf. Franke, fasti or pag. 77 sqq.). Facillime igitur fieri potuit, it Horatius,

etia1nsi in trium priorum librorum carminibus componendis sine ulla exceptione legem tetrasticham observavit - quod, utrum de industria actum sit necne, ignoramus , postea compluribus annis praeteritis in carmine maturiore aetate composito illam componendi rationem mitteret, sive quod compositioni implici, in qua idem semper repetitur versus, minus aptam et varietate plane carentem,

sive quod superfluam osse postea cognoverat. Τeusset: uber Horaκμ 1868 p. 17sq.)Ηoratium ita sensisso eo veri similius videtur, quod in hoc ipso libro quarto etiam in aliis rebus eas, quas in prioribus carminum libris sibi proposuerat componendi leges, reliquit. Ita v. gr. in libris prioribus tribus in metris Sapphicis caesuram post quintam syllabam, penthemimerum vocant, adhibuit tribus tantum

locis c. Ι 10 1 12, 1 25, 11 exceptis, cuius in locum in libro IIII caesuram

post tertium trochaeum κατα τριτον 9οχαιον plurimis locis substituit. c. IIII undecies; II 6 sexies 11 quinquies, carmine saeculari, quod eodem sere tempore composuit, undeviciea). Quibus in rebus Horatium a priore componendi ration ea de causa decessisse euisellus l. l. putat, quod caesuram post quintam syllabam, quam ex versu heroico . hexametro et trimetro iambico in illa lesbiaca metra mixta ipse transtulit rhythmo non ita respondere postea intellexit. Versum Adonium deinde in prioribus libris quater cum versu antecedenti ita coniunxit, ut unum verbum in duos versus divisum sit duoque versus Maai

unus intellegendi sint; os carin I 2, 19 25, 11; I 16, 7 III 27, 9; in libro IIII ne unum quidem huiusmodi invenies exemplum. Tummoratius in hoo libro, ut iam Lachmannus ad Lucret pag. 66 et 219 adnotavit, long vocales non elisit. Quod enim ad illud spir et ' in carin 3, 24 attinet cf. Lehrsit Horat pag. XVIII). Cum enim in satiris, quae 21 13 versus continent, e gr. plus nongenties Dialoephe quam dicunt usus sit os Ieepius: de elisionibus Horatianis ), in hoc libro IVI octies et quadragies tantum adhibuit eamque ita, ut huius libri synaloephae minimum habeant offensionis. Nam ut Lehrsius isDie Verschleilangaei Horag 4. I animadvertit, in illis duodequinquaginta synaloephis, quarum undeviginti tum insequenti et in his ter decies 4que

14쪽

- et ), quinque cum est , sedecim cum praepositionibus, ct cum nominibua aut verbis officiuntur, nihil os duri. Accedit, quod Horatiua in anacrus versus

Aleiae in libro I quinquies, in libro II tor, in tertio bis brevem admisit syblabant, libro IIII auten nunquam hac libertate usus est. Cf. euise l. l. pag. 16). Quibus in robus ab ea, quam in prioribus libris observavit scribendi

rotione, hi illic poetati decessisse nianisca n est neque dubitari potest, quin Horatius etiatu quod ad strophicani illam omnium carininum legem spectat, quae si quidem omnino statuenda est, sententiam postea mutare potuerit. In epodis quoque non olunt quaternarium illum versuum numerum, sed etiam rationem stropharum binis versibus formatarum semel epod. 17 eum neglexisse videmus. Quae cum ita sint, Verauum numerum non satis praebere arbitror, cur

aut duo aut sex aut decem aut quattuordecim aut duodeviginti eiciantur versus,

aut, quod rellius edit. I et II proposuit edit. III pag. 584 ab omni vel

lacunae vel interpolationis significatione in hoc carmine abstinuit), lacunam duorum Versuum, qui post v. 17, aut, ut Riese annal. Flecheis. 93 a. 1866 pag. 481 censet, post versum 25 excidissent, statuendam esse putemus. Restat ut leus lingi, qui nuperrime commentation indici cholarum in universit GryphisWald anni 1874 addita), de hoc carmine egit, mentionem faciam. Affert locum Vellei Merculi II 102: Quo tempore M. Lolli, quem veluti moderatorem iuventae fili sui Augustus esse voluerat, perfida et plena subdoli ac versuti animi consilia per Parthum indicata Caesari fama vulgavit; cuius mors intra paucos dies fortuita an voluntaria fuerit ignoro. Sed quam hunc decessisse laetati homines, tam paullo post obisse Censorinum in iisdem provinciis graviter tulit tritas, virum demerendis hominibus genitum. Sicut apud Velleium Lollii et Censorini memoria copulata ait, sitialiter apud Horatium utriusque viri laudes ita coniuncta esse, ut carmen, quod Censorini gloriam praedicet, illud Lollii γκω ιιον ut ita dicam sequatur. Quam rem casu accidisse Messtingua negans aut Velleium Horatii carminis memorem fuisse ait quod quidem ea de causa veri non simile putat, quod Horati apud Velleium ne

tum quidem mentio fiat, cum Augustea aetatis ingenia enumeret, aut Horatium vel eum, qui carmina in ordinem redegit, propter Velleium audes Censorini cum Lollii coniunxisse, aut utrumque Scriptorem mortibus Lollii Censorinique et tempore et loco simillimis permotum memoriam copulavisse. Propter Velleium vero ordinem carminum innuitatum esse credi non potest ex Messtino sonumtia, cum Velleiu auctor pariatii notu Sit. Sed in libri quarti carminibus collocandis Ioratius eandem atque in ceteris

libri rationem secutuΗ Ηt. Et nim cum metrorum varietatem quani minimam efficere studeret, carmina, quae eodem metro composita erant, ne e XeipienteS

succederent, evitabat. CL ahn, tria quaestionum Horat pag. l. lese l. l. pag. 476. ouste in Zestschris si Alteriumsw. 1842 pag. 1111). Ita in libro quarto quoque ea carmina, quae metro Asclepiadeo condita Sunt, paribus intervallis excepto carmine optimo ita collocata esse vides carin 1, 3, 5, 8, 10), ut alia alius metri, et Sapphici c. 2 6, 11 o Alcaeici c. 4, ), interposita sint. Solummodo in fine libri bina carmina eiusdem metri se excipiunt c. 12 et 3 metri solepiadet, 14 et 5 Alcaeici). Metrica igitur ratione Flaccussacillime adduci potuit, ut carmen, quo Lollii labores oblivionem impune carpere

Se passurum non esse dicit, post carmen Censorino datum poneret.

At alia de causa Messiingus carmen ab Horatio scribi omnino non potuisse cen8et. Nam v. 13 Non incisa notis marmora publicis de tabulis honorariisμ, quas Augustus cs. Sueton Aug. 31 in foro prope aedem Martis Ultori posuit, esse intellegendum. Cum autem veri simile non esset Statua aede nondum persecta atque dedicata esse positas, Horatio carmen abiudicandum esse, ut qui iam anno 746 a. u. V Kal. Dec. - ex igitur annis antequam templum Martis dedicatum est inomnisen in C. I. L. I. p. 393 - mortuus SSet. Non ita recte iesstingus disputare videtur Fac enim Versum 13 ad statuas illas ducum Romanorum spectare quod MOmmsen quo

15쪽

est), in soro suo dedicavit; sed sorium estinatius necdum persecto Martis templo publieatuin esse Suetoilius vit. August. 29 tradit. Nonne igitur Horatium paulo ante litam diem obiit, initi anni 746 a. u. carmen Acrip8iSSestatui potest Neque absurde coniecit Heynemanus il l. p. 43 poetam alendis Januariis eius anni, tuo die ut conSulatus inibatur i, strona mitti solebant, carmen composuisso. Qui,d si verum St, liber H Parminum non, ut vulgo creditur, anno 4 publici iuri saetus est, sed eo, quo oratius

mortuus St.

Sed ne a quidem interpretatione opus est. Equidem versum 13 ad intum ab Augusto in soria piisita Spectare negandini esse puto. Nam publicis notis laudos, quae publice, i. e. Ouinibu notae sunt, significtantur. Quae statuae eum publicis locis sint positae, propalam laudem virorum clarorum notis suis praedicant. Neque in ea re quicquam interest, utrum a privatis hominibus i. e. privato sumptu an public suerint statutae. Quae imagines, publici noti incisae iis opponuntur, quae publice notae SNe i. e. ab hominibus plurimi nosci ea de causa non potuerunt, quod, cum in aedibus hominum privatorum OSitae essent, pauci tantum hominibus clarorum

virorum praedicabant praeclara facta. Sed publicis locis statua elogiis incisis positas esse T. Livium testem nominarisse sat habeo. Qui ipse vidisse talia1nonumenta videtur cf. XXXVII, 6 h Nam et Literni monumentum fuit . . . et Romae Xua portam Capenam tres Statuae erant, quarunt duae ubili et Lucii Scipionum dicuntur esse ). Horatio Romanisque haec legentibus quaedam artificum monumenta ante oculos suisse putandum est. Cf. Cic. Cato 17, 1:,carmen incisum in sepulcro. Cf. Teuiset, Rom. Lit.-Gesch g 81 et 83 edit. HI). Neque alio locos quibus Horatius verbo publici utitur, ab hac interpretatione abhorrere apparet. Ita II 8 8 publica cura in Si cura, quae non unum tantum persequitur hominem, sed omnes pariter premit. ΙΙΙ. 24 4 mare publicum mare significat, quod publico . . communi omnium usui patet.

Ιam ii rebus, quae in universum monendae erant in carmine etaVO constituendo quaeque gravissimae ab hominibus critici prolatae sunt, absolutis ad singula transeamus, in quibu interprete minime offenderunt. Iani prini in versu, ubi codicibus elleri sigiis utinivr auctoribus legimuη commodus aliquot libri corruperunt in commodis Peerkampius flandit in hac voce, quia non recte sciat p8iu verba hquid hic sibi velit id vocabulum. Commodum emi hominem SSe humanum, lenem iacilem, sed in donandis itineribus non moruin lenitatem, sed animi liberalitatem comi. Sed Horatium ipsum de voci huius notione consulatims: epist. Ι. 9, 9 et II 1, 227 commodus eandem vim habet atque benignus, utilis, humanus, placiduη, lubens, quod idem hoc quoque loco intellegendum esse censent Acronis quae seruntur scholia es ad hunc locum). Quam notionem benignitatis . humanitati huic loco aptissimam apud alios quoque scriptores invenies, es. Cicer in Verr act. I lib. III g 23: Apronius, qui alii inhumanus et barbarua, isti uni commodus ac disertus videretur. Quare eerthampi coniectura: Donarem patera atque Corinthia . . . ' quamviSingeniosa, superflua vanaque videtur esse K. Lehrsius cum totum carmen Horati indignum atque Spurium, tum primos versus admodum miro ineptosque so dicit es Horat pag. 129); nam Horatium, cum Censorinum tales delicias nihil habere cognovisset, dicere non posse: ReSe amico Sive amicorum deSiderium praevenientem pateras daturum esse, si sibi essent. Nam ne tum quidem Censorin daret, si haberet dona. At vero facilitate quadam iocosa hoc caruienpraestare iani Lachmannus Philolog. I. pag. 164 recte Dionuit. Quae quidem iocatio in his verbis: dirite me scilicet artium optime cernitur: nam cum de amplis splendidisque ulneribus dixerit, iocose addit illa verba Deinde non minus apte pergit Verum otiamsi haberem dareque vellem tibi dona luculenta, tu ne acciperes quidem ea, quippe qui aliis rebus gaudeas, carminibu' carmina Vero dare possum. Quo in sententiarum conexu tantum abest, ut iniri quid aut inepti insit, ut etiam eleganter aptissimeque poeta et suam in Censorinum

16쪽

bene vob)ntiam ductaret et Censorini ingenii elegantiae atque eruditioni optimas tribuat laudes, ut qui non pateri aeribusque, sed id quod virum sensu poetico praeditum decet, carminibus maxime gaudeat. Sed absurdum esse ait Lehrsius: Aera tibi donarem, pateras, tripodas, si artibus iis abundarem, qua Parrhasius et Scopas fecerunt. Non ita puto medium quoddam huius ratiocinationis membruui Lehrsium oblitura esse Schuelgius cf. orat pag. 382 recte vidit . .Pateras amicis donarem, aera, tripodas, neque tu, Censorine, pes Hima munerum erres immo vero etiam meliora quam illa ambpere dona picturas, statuas, quale artifice illi, Parrhasius et Scopas, protulerunt, si haberem. Apparet statuas et picturas exempli cau8a munerum afferri. Horatius Xemplorum enumerationem, quam in protas incepit, in apodosi ita persequitur, ut gradatione utatur. Simili modo carin L 20, 10 ad ea, quae modo nominavit vina, alia eaque nova exempla adiecit. Tu bibe Caecubum et Calenum, ego Falernum non habeo. Ut in versu quarto carininis VIII libri quarti ita hoc quoque loco supponendum est: tu bibes Caecubum et Calenum, ego ver tam pretiosa vina non habeo, tu etiam alemum et Formianum habes, mihi talia vina non Sunt. Vv. 4 to Schuelgius, qui nuperrime Horatii carmina recensuit, intempolatos esse putat, cuia et sententiarum contextu et nationi repugnent cimorat. pag. 383). Nam totiu loci argumentum in eo versari, ut immortilitatem nullare melius quam carminibus impetrari dei nonstretur. Quare ineptum abAurdumque versum 1 sonare, qui monumenta publica et statua notis inscriptas ad gloriam nominis OnServandam apta esse dicat Nimis arcum tetendisse Schuelgius

videtur: Inerviunt an quidem, ita Horatium sensisSe apparet statuae atque Dionumenta gloriae virorum clarorum praedicandae OSterisque prodendae, sed non plus valent quam carmina Statui marmoreis non clariuημ quam poe8i, quae ad Servandam nomini memoriam aeque ac seniarmora commoda sit,

facinora indicantur. Quid hic mirumst Quo melius quid muneris sui pretium

sit perspiciatur, carnaina 'um latui comparat. Neque ea comparatio ab Horatio

aliena est. s. arm. ΙΙΙ. 30 1 sqq. epis II 1, 248-250. At alia quaedam repugnantia in v. 15-19 inesse videntur Turbari enim ait Lehrsius contextum addita mentione rerum gestarum. Ipsa iam facinora Scipionum victoriasque laudes esse illaa, quae duabus rationibus, statuis et carminibus, praedicentur; neque vero rebus gestis viros laudari posse, sed re ipsa aut usi aut monumentia egere, quibus laudentur. Quare sententiam Ociis comparationem statuarum et carminum absurdam videri interposita descriptione ipsarum renungestarum. Sed universa totius carmini indoles non modo non subvertitur et ad irritum redigitur illa rerum gestarum mentione, sed clarius ea re intellegitur

poesis laus: Non statuae titulis inscriptae, immo ne ipsae quidem res praeclare e Atae hominum, deinde affert quaedam egregie lacta Scipionum,

in posterorum memoria manent immortales, sed omnia oblivione interitura sunt neque unquam remanebunt, nisi quae poetarum carminibu aeternis celebrantur praedicanturque. - Quo in sententiarum nexu nihil inepti aut contrarii potest inveniri. Quod vero Lehi stu putat versum 1 propterea absurdum esse,

quod inscriptiones hominibus mortuis memoriam solam conservare et renoore, non ero, ut Statuae, Vitam quoque redire possint iubere, monendum est

statuas ab inscriptionibus omnino dividi aut seiungi non posse; nam sermo est de marmore publicis elogii inscripto, quibus duces mortui, cum tu hominum

memoria remaneant, tanquam redivivi atque immortales ante oculos poSiti sunt.

Quare nec feerlkampi nec Lehrasi de hi versibus sententia probari potest. Ad versum 17, de quo iam supra universe quaesivimus, asserenda Sunt, quae God Hermannus Beritate de Saclis Geseliselias de Wiss. 1846 I. apag. 280 monuit. Qui Benueium vituperat, quod Carthaginem delendam esse

cen8uit. tenim caesuran illam, in quo Bentleius offendit, natura nominis

proprii satis Musari neque Benileium, ut qui v. IIII. 14, 17 hspectandus incertamine Martio syHoratio tribuere non dubitaret, habere, cur versum ii, de quo agitur, improbaret. .,Incendium bero a librario quodam scriptum Se putat, qui, quod in libro manu scripto suo mutilato legeret ...endia CarthaginiSμ,

17쪽

benevolivitiam ductaret et Censorini ingenii elegantiae atque eruditioni optimas tribuat laudes, ut qui non pateri aeribusque, sed id quod virum sensu poetico praeditum decet, carminibus maxime gaudeat. Sed absurdum esse ait Lehrsius: Aera tibi donarem, pateras, tripodas, si artibus iis abundarem, quas Parrhasius et Scopas fecerunt. Non ita puto medium quoddam huius

ratiocinationis meinbria in Lehrsium oblitum esse Schuelgius cf. Orat pag. 382 recte vidit ., Pateras amici donarem, era, tripodas, neque tu, Censorine, pessima munerum erres iuuii ver etiam meliora quam illa accipere dona picturas, statuas, quale artifice illi Ι'arrhasius et Scopas, protulerunt, si haberem. Apparet Statua et pictura exempli caua munerum afferri. Horatius Xemplorum enumerati mem, quam in protas incepit, in apodosi ita persequitur, ut gradatione utatur. Sintili modo carm. I. 20, 10 ad ea, quae modo nominavit vina, alia eaque nova exempla adiecit. Tu bibe Caecubum et Calenum, ego Falernum non habeo. Ut in versu quarto carminis III libri quarti ita hoc quoque loco supponendum est: tu bibes Caecubum et Calenum, ego vero tam pretiosa vina non habeo, tu etiam alemum et Formianum habes, mihi talia vina non Sunt. 6. 4 ct 15 Schuelgius, qui nuperrime Horatii carmina recensuit, inte polatOS SSe putat, cum et sententiarum contextui et rationi repugnent sc Ηοrat. pag. 383). Nam totius loci argumentum in eo versari, ut immortilitatem nullare melius quam carminibu impetrari demonstretur. Quare ineptum abAurdumque versum 14 Sonare, qui monumenta publica et latua notis inscripta ad gloriam

nomini conServandana apta esse dicat Nimis arcum tetendisse Schuelgius videtur: Inerviunt sane quidem, ita Horatium sensi88 apparet' statuae atque monumenta gloriae virorum clarorum praedicandae posterisque prodendae, sed non plus valent quam carmina; intui marmoreis non clariua quam poeSi, quae ad servandam nomini memoriam eque ac naarmora commoda sit,

facinora indicantur. Quid hic mirumst quo melius quid muneris sui pretium

sit perspiciatur, carinina 'um statui comparat. Neque ea comparatio ab Horatio

aliena est. s. arm. III. 30 1 sqq. epist. U. 1, 248-250. At alia quaedam repugnantia in o. 15-19 inesse videntur Turbari enim ait Lehrsius contextum addita mentione rerum gestarum. Ipsa iam facinora Scipionum victoriasque laudes esse illas, quae duabus rationibus, statuis et carminibus, praedicentur;

neque vero rebus gestis viros laudari posse, sed res ipsas aut usi aut onmmenti egere, quibus laudentur. Quare sententiam loci . comparationem statuarum et carminum absurdam videri interposita descriptione ipsarum re ngestarum. Sed universa totius carminis indole non modo non subvertitur et

ad irritum redigitur illa rerum gestarum mentione, sed clarius ea re intellegitur poesis laus: Non statuae titulis inscriptae, immo ne ipsae quidem res praeclare geΗtae hominum, deinde affert quaedam egregie facta Scipionum,

in posterorum mentoria manent immortales, sed omnia oblivione interitura sunt neque unquam remanebunt, niSi quae poetarum carminibus aeternis celebrantur praedicanturque. - Quo in sententiarum nexu nihil inepti aut contrarii potest inveniri. Quod vero Lehrsius putat versum 1 propterea absurdum 8Se, quod inscriptione hominibus mortuis memoriam solam conservare et reno re, non ero, ut statuae, vitam quoque redire possint iubere, monendum est statuas ab inscriptionibus omnino dividi aut seiungi non Osae; nam Sermo mi de marmore publicis elogiis inscripto, quibus duces mortui, cum tu hominum memoria remaneant, tanquam redivivi atque immortale ante oculo positi sunt. Quare nec eerthampi nec Lehrsi de his versibus sententia probari potest. Ad versum 17, de quo iam supra universe quaesiVimus, asserenda Sunt,

quae God Heranannus Beritate de Stichs Geselischas de Wiss. 1846 I. apag. 280 monuit. Qui Benileium vituperat, quod Carthaginem delendam esse

censuit. Etenim caesuram illam, in quo Bentleius offendit, natura nominis proprii satis exuuΗari neque sentietum, ut qui . IIII. 14, 17 sespectandus incertamine Martio ) Horatio tribuere non dubitaret, habero, cur versum 17, de quo agitur, improbaret. .,Incendium M vero a librario quodam scriptum esse putat, qui, quod in libro manu scripto suo muΙilato legeret ...endia Carthaginis ,

18쪽

Sanadoni, qui impendia fiscripserunt et Doeringi, qui stipendia scripsit, haud

improbandas esse arbitratur ipso vero proponit dispendia Quas coniecturas, si, quae supra monuianus de incendiis Carthaginis, necum reputaveriΗ necessaria non esse concedes Aliam coniecturam certkampius biblioth crit nova

vol. I. pag. 426 proposuerat iisΝοὐ Carthaginii incendix perfidae ) qua in carminum editione anno 1834 facta retractata Versu 14 17 delevit, tum semientia facilis it vera hi quattuor versibus interpositi. dissicilii fieret atque ἡ deleres illa fugae hi8toriae fidem violarent. Sed quamquam ne Livius quidem

XXX. 20: haec accusans querens e diutina possessione Italiae est detractus )Hannibalis in Africam reditum fugam appellavit. tamen poetae discessum illum fugam nominare licuit Neque enim, ut iam illarii recto vidit Hannibal ex Italia nisi necessitate coactus decessit. Ceterum Itonianos nimio quodam patriae amore ductos in narrandis iudicandisquae hostium rebus, rudi qui sua ipsorum ante uini praeclara facta lauilibu persequerentur, minii accuratos suisse satis notum est An ut continorum uri in Romanorum Iemannibal, iudicio riuale fuerit, ea, quae Livius XXI. . sispersidia plus quam Punica, mihi veri, nihil sancti . . ', et Silius Italicus I. 566. ἡ fideiquo sinister i. sui . . devius aequi, armat in nullus divum ludor de horibus mannibalis , inhumanaque trudelitate tradunt, si modo Polybium aliosque scriptore audiuius, num in ira et studio rilli retulerint, summi, iures dubitari potest Flaccus ipso . ΙΙ. 6. 36, dirunt' mannibalem appellavit. At celeres illac fugas ad aliam aemspectare puto. Livius enim XXX. 3b tradit: - Hannibal cum paucis equitibus inter tumultum elapsu Adrumentum porsugitμ Quid L Num , celeres fugas ad illam fugam respicere negabis Neque enim clade Hannibalis illa a molius significari potuit quam fugae mentione. Quae duae res est Hannibal victus fugatusque et Carthaginis excidium, ut iam supra monui, cum primaria atque marime egregia acinora a Romani haberentur, poetae ante oculos versabantu Ceterum Horatius c. II. 13, 17 quoque celer epitheton quod dicunt cum stiga coniunxit.,

Martinus, ut monui, primus verba: non celere fugae reiectaeque retrorsum Hannibalis minae, non incendia Carthaginis impiae eius, qui domita nomen ab Africa lucratus rediit interpolata osse dixit; cuius rei ignarus postea Lachmannus l. l. iisdem fere rationibus contanotu eandem Sententiam protulit, quem deinde Moinckius, Hauptius, inhorus, Henius, Gruppius, L. Muellerus a. Secuti Veraus ita constituorunt: Non incisa notis marmora publicis, Per quae spiritus et vita redit bonis Post mortem ducibus, clarius indicant Laudes, quam Calabrae Pierides neque etc. Lachmannus in v. 8 in iuuetur inepta quam vocat elua in s haesit. Neque enim ait ille Vergilium neque Ovidium neque Horatium in carminibus et iambis pronomine hiου Sse usos. Bentletu ad c UI 11, 18 caput eius f pronomen huius in carm. IIII 8, quamquam vituperandum esset et pedestri soli rationi proximum poetae vitandum, tamen amoveri non licere, sed serendum esse putat. Horatius in carminibu praeter hunc locum semel tantum III. 11, 18 agit tissimo quidem loco), in sermonibus et epistulis tricies pronomen is Odo hoc modo illo casu usurparat. Cf. epist. I. 1, 65 his qui ), serui. I. 3 80

heum qui cs. 4, 88; ΙΙ. 3, 177 hid quod es opist L 1, 24 serm L ,108 he quod ); epist. I. 1, 47, L 1, 1 hea quae ). Sed hac in re se niones et epistulae minus valent, cum pedestri rationi epist. II. I, 2b sq. Serm. I. 4 42, II 6 17 propiores sint. Sed ropertium et Tibullum eo

pronomine uti Hermannus l. l. monet compluresque locos affert. Idem recte addit pronomen in versu 1 ea de causa ponendum fuisse, quod cum vi quadam pronuntiatum utque subiecti loco usurpatum sit. Iam aliam quoque rem mihi liceat hic adnotare. Horatium in carminibus de industria ternis ad probandam illustrandamque sententiam exemplis usum esse neminem fugit. Cf. carm. II. 4,

2 sqq. U. 6, 1 sqq. I. 16, 33 sqq. ΙΙΙΙ. 3, 3 seqq. a. m. Τeusset Ueber Hora 1868 pag. 18) Moo quoquo carmine v. 30 seqq. Hercules, Tyndaridae,

19쪽

Bacchia enumerantur, qui meritis virtutibusque inniortalem consecuti sint gloriam. Quodsi versus illos eieceris, duo tantum exempla Aeacus et Rourulus)relinquuntur atque concinnitas ternoriam exemplorum Scipio, Romulus, Aeacus, Hercules, Tyndaridae, Bacchus), qua servati illis vorsibus facillima aptis-ηimaquae cernitur, ad irritum redigitur. Accedit, quod, ut Dillenburgerus vidit, Calabrae Pierides, si celeres fugas et Scipionis omnes res gestas expuleris, vix ferri possunt, ut quae gestis illis tanquam undament nitantur. Cf. Schuetκ, Η . pag. 383). Neque enim cogitari potest Horatium, cuiu quod lacri iudicium de poesi Enniana supra dixinmΗ, hoc loco Ennii tanquam poetarum principis

s. exemplaris meminisse, si de rebus gesti virorum clarorum quorumlibet generatim dicere vellet; nam tum aliorum meliorumque poetarum carmina, quibus virorum sortium laudes celebrantur, asserret. Apparet itur ennium ea de causa nominari, quod de Scipionis rebus gestis, qua et in Ennii annalibus

prae ceteris et peculiari libello ci Teiisset, Rom. Lit Goseli. g 02 4 d. ΠΙ).

praedicatas esse Otum est, mentio erat sacta cc Lehra, orat pag. XXXI). Praeter eos versus, de quibus diximus, v. 28 et 33 plurimum dederunt,

in albus homines critici offenderent. Versum 28 isdignum laude virum Musa vetat mori primus Lachmannus l. l. hoc loco serri posse negat. Deinde, ut

strophicae legi par eniceretur numerus, Lachmannum secuti sunt Meinelaus, Hauptius, inherus, L. Muellerus alii. Qui versu8, inquit Lachmanus l. l.), quamvis per se bonus hoc loco male sonat neque Horatio tantae ineptiae possunt insimulari, ut ad eam quam v. 25, 26, 27 protulit sententiam probandam etiam causam quandam sive rationem versu 28 addat. Neque minus inepta Sunt quae sequuntur: ,Caelo Musa beat , nam pedestri orationi adstricta procedunt . At verΗu 2 non argumentum s. causam quandam inducit, sed ad ea Templa, quae modo allata unt, respicit eaque complectitur. Simili modo ea, quae deinde V 29 sequuntur verba: caelo Musa beat , ut iam Peerlhampius

monuit, ad nova deincep exempla adicienda dicuntur. Neque umino huiuη- modi collectiones rhetoricae ut ita dicam apud Horatium rarae Sunt et Carm.

I. 28, 15 seq. sese omnes una manet nox et calcanda semel via leti, c. III.

2, 25 hos o fideli tuta silentio merces ad ea, quae sequuntur, paucis verbis colligenda dicta sunt; II b, 29 seq. senec Vera Virtus cum semel excidit,

curat reponi deterioribus et quae antecesserunt et quae Sequuntur paucis

comprehendit 'U. 4, 65. Vorsum 33 Lachmannus l. l. interpolatum motarit, icum ruptam Membrorum compositionem turbaret planeque ex carm. III. 25, 20 subditicius videretur Verba eius sunt haec: Der ingeschaliet Ver toro die Symmetrie de Salae durch miissiges eiWerk.. Omitti sane posse hunc versum Lachmanno concedendum est. Sed si ea de causa, quod tria verba utroque loco posita sunt, interpolationem statuendam esse iure licet censeri, tum Horatii carminane admodum circumcidenda comminuendaque sint verendum est Neque enim eiusmodi iterationes, quotieaeunque numini cuidam epitheton quod vocant mansadditur, apud Horatium rarae sunt Ita I. 19, 1. IIII 1, 5 de saeva matre Cupidinum . L 28, 20 H. 35, 17 de saeva Proserpina . Necessitate loquitur; Ι. 35. 17 et III. 25 clavos gerit Necessitas , et quae sunt alia eius generis De iterationibus. quibus Horatius usus sit, AEL eesset, uberinor pag. 19) Quare quo careri possit quodque abundanter dictum sit. id rectene

spurium danmaveris admodum dubitari licet; iterum enim atque iterum mone dum est talibus argumentis, quae e sensu rupti venustique repetuntur. in arte critica actitanda nil omnino probari. Compositionis vero ratio huius carminis hoc versu non modo non dirimitur ut Lachmannus putat, sed etiam hoc ipso versu expulso concinnitas quaedam desideraretur Nam et Herculem et Od ridae ille impiger , hi clarum sidus epithetis ornati sunt, Liber vero careret quod . nisi cum Hercule et Tyndaridis coniunctus afferretur Liber, mirum non

20쪽

26 hHora Medectes aetne orte nich ohne spieiung. Nam his locis IIII. 8, 33 et m. 25, 20 cum, ut Hememannus l. l. pag. 46 recte sensit, poeta

ad inminem Liberi imaginem respiciat, sollemnibus a tritis verbia utitur. Metricam quoque rationem hunc versum eici vetare censet Hermamus l. l. pag.

276); nam binos plerumque versus ita cohaerere atque coniuncto esse, ut unum

reddant enuntiatum. Quare ut versus 31 hclarum Tyndaridae sidusμ cum sequenti cohaereat, i etiam Bacchi laudem binis versibus contineri ex concinnitatis lege statuendum esse. Nihilo minus vero, ut legi illi Metaehianae, de qua

iam supra disputavimus, satisfaciat, versu 33, quem per se spectatum haud auspectinii iudicavit, eiecto versibu alii transpositis extremum carmen ita constituit:... Sic Iovis interest

oblatis epulis impiger Hercules, Liber vota bonos ducit ad exitus: Clarum Tyndarida sidus ab infimis Quassas eripiunt aequoribus rates. Alia quoque sunt, in quibus interpretes haeserint. Ut iam supra monui, Peeritam us 14-17 eiecit quod iis versibus sententi facilis et Vera .non marmora incisa motis publicis clarius indicant laudes eius, qui

. . rediit difficilis fiat. Etiam . 24 sqq. hinvida Romuli: ereptum Stygiis

suctibus Aeacum virtus et favor et molestiores esso putat, quam ut Horatii esse possint. Romuli enim nomen, cum Iliae Mavortisque pueri menti modo facta sit, mittendum esse deinde Aeacum una cum Scipione, Romulo, Hercule, Tmdaridis . Libero, rudi qui omnes Meritis rimaque maiores clarioresque Sint iudice illo insemo, non apte afferri posse. - Ηο quoque carmenieerlhampium sua demoratii carminibus sententia adstringere apparet Neque enim quicquam, nisi quod tam aptum et rotundum omnibusque numeris absolutum atque

persectum sit, ut nihil demi possit, quin elegantia minuatur, moratio dignum esse statuit cf. eerthamri ad carm. I. 16. 13 Quae ratio iudicandi quam 2 perversa sit, tam saepe monitum est, ut non sit, quod addamus es. Teutal, liberior . pag. 20 sq. Hememann l. l. pag. 8 sq.) Prienius in in Mus. XIII. pag. 341x praeter eos Versus quos Lachmannus 'purios notavit, '. 29 so metrica quadam uationes interpolatos esse censet Carmina enim

Horatiana tanta artes diligentiaque composita Asin existimat, ut, quemadmodum

apud poetas tragicos antistropha et pari versuum numero constet si eodem atque stropha metro conditum sit . ita in Horatii quoque carminibus duae vel

etiam plures eaeque inter se quodammodo coniunctae partes sint discemendae, quarum altera alteri, quod in numerum versuum A. stropharum attinet, accurato respondeat Quam quidem compositionis rartem in hoc quoque carmine ita statuendam esse censet, ut, ea, quae Versu 1-12 proseruntum, cert, quasi nexu contineantur alteram lartem versu a incipientem, 'vola quae priori respondere debeat, plus tres strophas continere vetet. Itaque decem

veraua vult amoveri. - legem illam Priensi plane fictam esse quis non videt2 Vehementius veri cupidiusque in Venusinum aeriri χον potest quam huiusmodi legibus Oratiana consuetudine alienis si sunt qui in 'ri' critica utantiar. Prienius illa ratione ductus arm. H. 13 quod quadraginta versibus constat, in sedecim redegit versus libri IIII. carmen , quod quinquaginta duos versus continet, in ringinti quattuor aeducit. eiusdem libri carin. qu0d sexaginta versibus constat. in triginta duo redegit a. m. Talem disputandi rationem vel Gruppius. qui quam acer quamque vehemens in oratii 'armina exstilarit arbiter notum est A. Minos, pag. 396 aperte vituperat gisDe Ve lasse geh mi Melater Winhur u erke, ... sein sinetistae Urini dari nataden gegebene Probeae problematisc Worden ) Ne virum irast ceteris '0-nandum silentio praetereamus, Mod Hermannus il l. audacioribus 'ersuum transpositionibus ita usus est, ut sere novum carmen fingeret. languidum esse Versum: eius laudes clarius indicant , cum aliquid certi atque Scipionis proprii hoc loco praedicandum isset Neque re a Scipione gestas Verbis ieius, qui domita nomen ab Africa lucratus rediit ab Horatio ipso antepositas esse. Deinde