장음표시 사용
21쪽
strinxit et obstrictus Promisso Vadimonio optime tamen enlleius reiecit sententiam eorum, quibus Videtur tertio casu respondere Vadato dictum esse. Constat enim responde Verbum in hae sormula absolute poni. Quod quum negligeretineindorsius non reputavit, quam immutabile fuerit et fixum forense dicendi genus. Ipsam Vero coniecturam enitet ut supervacaneam librisque mss. adversantem alius erit praetermittere. Ceterum ut hic vadato, ita contestato
usurpatum reperitur ab Ulp. I, Ira T. D. pro testibus adhibitis. In testato Cic. de invent. II, M. arto Sat. I, I, 94. Plura suppedita Ruddim II, 29 Statb not. Vadari quid sit docet Ern. clav. Cic. et Heind. ad h. l. and lit de in ius vocando. Gai. IV DIS3-1S I. Salmas de mod usur. c. o. Nempe legis actionibus per Aebutiam legem duasque Iulias sublatis, quum ab septimo, ut Videtur, saeculo per formulas itigaretur, si quis in ius vocatus ab adversari eo die non sinisset
negotium, Vadimonium faciendum erat, quo promitteret, se praestituta die in iudicio sisti ex quo res dicebatur in vadimonium esse. Osi hac causa cognita iudices dabantur a praetore. Atque adum nomen sponsoribus inditum est
propterea, quod his datis fideiussoribus reus habebat potestalem vadendi, quo vellet. Iam tum homini male sedulo in ius eundum fuit ad litis contestationem, quod ni fecisset Perdere Iitem. Quo quidem nunciat poeta rem significat sagrantem eoque deductam, it vadimonium dies v cognitionis disserri amplius non potuerit. Atque Gaius hac habet: sunt admoma quibusdam ex causissura . . in Satisdatioris, quibusdam cum satisdatione, quibusdam recuperatoribus suppositis, i. e. ut qui non tetUrit, is protinus a recuperatoribus in summam Oadimonii condemnetur eaqus Singula diligenter praetoris edicto significantur.
Et si quidem iudicati depen3ire vitur, tanti et vadimonium, quanti ea res erit sqq. Cic. orat. Pro Quint. V. S-42. Garrulus difficultatibus amictus suis advocat sibi Horatium Io-eutione forensi Hic ades etc. Solebant enim amici potentiores reis vel gratia et auctoritate sua Vel Perilia iuris opitulari advocati, et nulla quidem accepta mercede lege Cincia Eun. II, 3, S. IV, , s. lautus Amph. IV, 3, 3. Quaeso, ut advocatus mihi adsis. Ascon. ed in Cacc. 4. Cic. de seneci. . Taeit Annal. II, 5. Ovid. Rem Amor. 663. Cic. Att. I, I pro Rosc. I interpr.
alibi. Hic adverbio digitum intendit in tribunal praeloris. Huc, quod in libris
quibusdam legitur, cur Bothio elegantius Visum sit, non liquot. De ista autem vocali me pronominis non elisa sed correpta s. aenil de metr Terent. . IR
qui nec ab epieorum consuetudine Galienum esse exempli: commonstravit
Horatius ad preces comitis molesti surdus excusat pedum infirmitatem et 1gnorationem iurium. Videlicet in iure iis receptum erat, ut lantes ante tribunal praetoris advocali clientis causam iuvarent, ius suggererent eique omni modo patrocinarentur. Cf. Ern. l. v. stare. Terent. horm. II, 1, 2 Ruhnken ad
Toront Eun. II, 3, S. Cic. pro Quint. S. g I. Iniuria igitur sprevit Bothius explicandi genus ommentatoris . Cruquiunt, qui propriam morbi laterae vim
seeutus recte Tistimavit, si Vale esse si vires habeo. Alioquin oritur lautologia in eiusmodi sermone conciso tune intolerabilis. - Civilia iura poetice pro singulari numero ius civile, de quo Gaius in ipso institutionum i gressu haec habet: Omnos populi, qui legibus et moribus reguntin partim suo
proprio partim communi omnium hominum iuro utuntur: nam quod quisque πυ- ω ipse sibi ius onstituit, id ipsius proprium est, Ocaturqus ius civile, quasi ius proprium ipsis eivitatis Ac paulo infra Constant autem sura ex legibus, I biscitis, senatusconsuliis, constitutionibus princ*um, edictis eorum, qui ius ed cendi habent, responsis prudentium. Responsa autem prudentium sunt ententias et prnion 3 eorum, quibus permissum est, iura condere. - Post verbum inquit
locus esse debet maximae distinctionis notae Nam ut vulgo interpungitur, pro quid pronomine ab interrogatione alternata utrum flagitatur Quod quidem praeter Belsigium, qui hoc tum significavit, in nemine lum animadversum esse, mirandum est eo magis, quia negligentia eiusmodi, qualem aio illi admisit Livius. Prorsus pugnat cum huius diligentia loci ae Itaque proximis ve his Tene relinquam an rem inferrogandi signo claudendis propria contianetur et absoluta nunciatio. Piers. I, 2 quid faciam' - Comiti incerto et te giversanti succurrit Moralium ad speciem humanitero quasi esset de salute eius sollicitus, re autem vera cum irrisione quadam Me sodes De hae particula blandientis vel eXhortanti, Cic. Orat. 35 libenter, inquit, copulando verba iumgebant, ut Solis pro si aude S, si pro si vis sqq. - Sed καιρος iste eo precibus Octae nec admonitionibus obsequitur, sed vel cum existimationis iti que dispendi praee odere coepit Quocirca in proxima nunciatione de se loquitur Horatius ut captivo ambu lutoris indefessi. - Cum victore, qui se stando pervicit Terent Andr. V, 3, 21. . Suet. Caes. I.
V. d. Iando aliquando post varias ambages garrulus accedit ad id, quod
22쪽
caput est huius sermonis, qua de causa omnem an olestiam Horati, devorandam dederat, dum quaerit Maecenas, quomodo tecum V 44- S. Minc repetit i. e. exorditur. Me indorsus verbis usus Lam- bini interpretatur Sermonem interruptum ab hoc principi repetit Melius ab hac Maecenatis mentione principium sermocinandi invenit Ita Cic. pro Cluent. sis, Repeto paulo altius iudices De Grat. SI AE tam ius repetita oratio. Legg. I. I S, s alis et, ut portet, a vile repetis, quae quaerimus De Orat Ι,sI liv. rues Auctor ad Her, I I Quint. IV, τ alia. - Ηeindorsius consequentia verba multifariam sexata non satis recte videtur inter personas loquentes divisisse. Nimirum laec: Iaucorum hominum et mentis bene sanae. tribuit garrulo quem tum Turnebin et Torrenti ad versum usque octavum et quadragesimum continenter dicentem facit. Iniuria, puto. Aculissime iam Lambinus cum orphyrion viderunt, enunciatum istud: paucorum hominum et . b. s. nequaquam convenire personae garruli. Etenim Vereor, ut hae elliptica brevitas cum illius verbositate conciliari possit Deinde haec verba tam nude et caesim posita sunt, ut subit, interpellantem sane deceant, continuo loquentem, qui sibi ipse respondet, non lem Tum garrulus neutiquam opinatur. Maecenatem difficiles inditus primos habere, sed id ipsum ab Horatio Versu demum sexto et quinquagesimo admonetur atque prosecto garruli non dam refert audare Maecenatim prudentiam rim amicorum aestimatione spectatam, quam persuadere oratio, ut sibi viam ad illius favorem palefaciat, quoniam ipsum aliorum commendatio in tanto felicitatis gradu collocarit. Denique haec verba maxime sunt consentanea Horatio, qui, perspecto statim garrulieonsilio, importunitatem retundere et ab hoc conatu deterrere studet Cf. v. Fuit in eadem se lentia Reifigius et Frid. Iacobsitis, qui nuperrime Verm. Schr. V. p. 145 de hoe doco sic scripsit: si die Frage des udringlichen:
Maecenas quomodo tecum antwortet Horaa, de nichi mehr an de eigent- lichen Absicht seine Begletters .eifeta ann so, das e in Don setaer Beroer-btinc abatischrec ei a tes Paucorum hominum et mentis dens sanae. Haec ille more suo egregie Xposuit, de reliquis prorsus assentiri NO IOSSum.
Nam proxima verba non dubito quidem, qui garruli sint, neque tamen de Maecenate dicta sed de Horatio, cui haud obscure in memoriam reVOcatur, eum O lunae tantum beneficio per Virgilium Varium qne Maecenati commendatum iam florere gratia et familiaritale potentissimorum hominum Nunc enim propior mecenatis amicitia in invidia flagrasse multorum ex Sat. I. s. J5 sqq. unus-
quisque intelliget. Cf. Iacob Verm Schr. p. 44. Quod quum ita sit, hae vulgari suspicione ab invidis et obtrectatoribus disseminata de selicitate Horati
quam casus obtulerit ipsi, confisus garrulus, quae est eius impudentia, in os dicit poetae Nemo dexterius fortuna est te usus etc. Sic enim primiatus scriptum fuisse puto. En Verba scholiastae Cruq.: Nemo est is felleior am estis Maecenatis. Agnoscis opinor, hunc, quisquis erat, enarratorem, euron me in suis olim Xem pluribus reperisse. Haec autem personae designatio sacta pronomine substantiu res est pernecessaria, quia alioquin enunciatum Obscuria talis vitio aborat, quod ipsum omissa per incuriam te Vocula Iargani praebuit dubitandi materiam et occasione in errandi. Ad Maecenatem huc verba spectare improbabile est ideo, quod illo fortuna dextro . e. callide usus Is dici nequit. Audi enim Propert. Eleg IIJ, S Maecenatem iam tum praesectum urbi
sic allocutum: Maecenas, eques Etrusco G sanguine regum, Infra fortunam qui cupis esse tuam. sqq. V. 20 da Sat. L6,5 dicitur Maecenas prava ambitione procul. Itaque Cruquius ista verba existimat signiscare rebus suis moderate consulere, nemini invidere, omnibus gratificari. At Vero reclamat loquendi usus, exvitio quidem, ut recte animadvertit Heindo sus, eam in sententiam Horatio dicendum erat sapienter fortuna sua utitur radversatur etiam ea alio, quod sequentia verba cum his arctissinie sunt copulata, quae prosecto diligentius montemplanti apparet aliter esserenda fuisse, ei
garrulus praecedentia Verba non admoralium conversus fecisset Ilaque sente tias artim, ut in sermone, ellipticus, arbitror inter se colligatas esse hoc modo: Garr. Horati, quomodo tecum Versatur Maecenas H. Amabo te, hic elegans est
spectator hominum Terent Eun. III, I, IS , qui paucis tantum utitur, qui fugit omnes improbos Horat Sat. I, 3, 60 sqq. , inprimis cautus, dignos assumere amicos, prava ambitione procul quae Verba Sat. I, s I ab mein dorsi perperam intellecta pro commentario nostri de hoc loco iudicii habenda sunt G. Pulchre mehercule dictum, apae sutendum est, temet neminem dexterius o tuna usum esse, quum huius Viri, qui paucos tantum ferre potest, non solum compar veris et retinueris benevolentiam, sed primas adeo partes apud eum agas. Haberes autem adiutorem non contemnendum, hunc hominem δειατικως pro me si velles tradere Maecenati, qui quidem secundum illic gradum obtineret. . Quo facto ferre hunc certe commendationis tuae fructum, ut meo auxilio brevi omnes alios gratiae et audis tuae aemulos a fautoris summi familiaritate remo-
23쪽
veres. - Quod dum promisit garrulus non sane cavit Vocem nequitiae indicem, cui sic respondet Noster, ut circulo illi Maecenatiano perhonorificum posuerit laudis monumentum. - . 46. Osset qui gravius quid Sonat et arrogantius, quam si transposueris qui posset ferre secundas. Cetorum haec oculi petita est e re scenica et admonet dicti, quod est apud Stobaeum ori leg. V, ιδ p.
quis scriptoribus comparati vitae et mina est Valde usitata. Eam ante oculos habuit Augu4tus, quum moriens circumstantes interrogaret: cquid iis videretur mimum Vitae commode transegisse neque propterea, ut censet telandus Et R. H. Κlausen Zeitschr. L. Altherth. . ISa . ro. 0. 1. , Omne Vitae suae acti Ones honestas perpetuam simulationem iudicasse putandus est. Cf. Loebel liber
V. S. 49. Summosses coniunct. Iiusquam p. aptus X misso nuncia Ocondition. si tradidisses. Reis. In tempore vis quaedam est: Non diu erit, quum submotos gaudere posses aemulos. Esnc approb. Ie in dorso. - Ouisto etc. Ad rem, in qua animus cum praecipua vosmptate immoratur, cf. Sat.
I, , a sqq. discntentiam Tacit dial do orali 1 su Nam statum cuiusqusae securitatem melius innocentia tuetur quam eloquentia. - Bene fecit culleius, quum vivitur formam ex codd. aliquot suis restitueret. Nam non solum Venustior est vulgato vivimus, sed etiam, ut iam Hein dorsus animadvertit, modestiae ratione commendabilis quum hac dicendi specie caverit Iloralius, De s
me Maecenati aequiparare videretur. - ere. Apud Cic. do orat. III, MYeor verbum a subst res in priscis numeratur, quae sint poetarum licentiae liberiora quam oratorum. Reis. - Ulla, quod hic suo loco positum potestatem asseverandi habet, salso intulit ea I, I, 2. V. 50 malis i. e. 1lagitiis Schol. Cruq pro invidia, simul tale, insidiis o c. Per euphemismum, ut Baz ter dicit. - 1 Sat. I, I, 101. de hac syncopea Κlachnor p. XXXVII. - unquam, quod augendae sententiae causa Ouaesto addidi poeta, scite defendit eindorsius contra Benileium, qui studuishet
.idi. V. 51 52. Est locius uni AEuique suus Est hoc modo quaedam
eontinuatio utriusque Versus facta, quae maxime decet satiram sermonis instar
properantem Sat. I, 2, 2. m. 3, 80 mura vide piadmirohn. p. XXXIV sqq. qui primus de hac arte morati in dividendis sub finem exametri verbis
accurato disseruit. - tqui, profecto, nos Ia Plaut. ers. IV, 4, 30. V. a. Accendis quare Schol. Cruq hoc dicendo multo me magis, .cendis, ut cupiam ei familiaris esse. oin dorsus duo hic constructiones cons tas censet. Quant rectius Boisigius accendis i. e. auges Cic. de orat Ι, 25, II ac Ann. II, 3 Spem . sc desiderium, Ual e i. e. Dur. U. sis Velis etc. Persentiscimus irrisionis aculeos, quibus oratius sectatorem pungit dicens quae tua virtus. Elliptica formula est quam horae expedivit eriκon ad Sanci Minerv. 2. v p. 209. et Rulin h. dicit. in Ovid. Ieroid. I, 75. - est qui vinci possit eoque. Hic Flacci mentem insignitor patefecit Benti eius: Conscius scilicet suae facilitatis Maecenas, sere inviti m expugnari posse ab improbis regitatoribus, aditum adversus tales intercludit ianitori, nomenclatori, cubicularis, duris et Orosis ervulis mandando, ne quem nisi ex intima amicitia ad se intromittant. - Quae garrulus pro sua
virtute i. e. confidentia ovκ ἐστιν αναιδου ζῶον ευθαρσέστερον , Perperam accipiens dicit Haud milii deero. CL I, I, 17. - Deducam, recte vertit Frangiscus ociter in Graecum αντασῶ τριοδοισι, προπεμ 'co. Enimvero Theophrasti ρεσκος est qui μικρον προπέ/ιφας καὶ ἐρωτησας, πOT αυτον χνεται . . λ. .cera autem τους απὰναι ασκοντας δεινος προπέφιχ ραι καὶ erroκαταστλῆσαι ς τὴν οικίαν. Tacit dial de orati. s. Quis Salenum nostrum praeclari imum vatem deducit aut salutat aut prosequitur Nil sine magno. Risum movet
necessario gravissima sententia in ore hominis levissimi. Feliciter aulem Boisi-gius in comparationem vocavit illii Hesiodeum O . et dies SD: 1χ αοετ laidρωτα θεοὶ προπαροιθεν θηκαν. Nec dispar est sententia Phocylidis: ουδῖν
V. 0-ss. Agit significantius est et a memoriae fide praestabilius quam ait, quod miror probatum esse Othio, quum agere et corporis et vocis et mentis agitationes complectatur. Cf. Donat ad Terent. Adelph. V, 3, 3. Fuscus Aristius Sal. I, 10 inter eos numeratur Viros, quibus placere cupit Noster, atque e interpreti ad p. I, 10. Od. I, 23 elucet, hunc grammaticum, poetam et oratorem facetum, ad iocandum proclivem et Horatio inprimis carum fuisse. - ulchre Cic. ad sum X, 23, 3. Lepidum pulchrs noram. Terent.
24쪽
iis et onfusum sermonem nterrogandi respondendiqus expressa Schol. Cruq. Pressare manu scriptura est incera, quam licet dudum ex codicibus quibusdam revocaverint Lambinus et ea tamen in novissimis Horati exemplaribus visitur prensare, quod Propter tautologiam tolerari nequit, quoniam ante vellere se coepisse poeta dixit et impallentiae signa tanquam Per gradus apparent. Lentissima, quae quum reSsa non respondent sensti carere identur. Epod. XV Lentis adhaerens brachiis. p. II, 1, 17S: Exanimat lentus spectator, sedulus insat. Lentus frequens est OnVicium amatorium. s. Ruhn-keni dictata ad vid. Horoid. I, 1. - Male salsus non est insulsus, ut Vulgo male sanus pro insanus icitur, sed quasi maligne Sanus, qui dissimulabat, se scire, quid sibi vellet Horatius. Reis. - Meum iecur urere bilis. Acrone vehementer irascebar, melius indignabar. Od. I. 13. . lihi iecur ira vel bile ardere, fervere, uri, tumere dicitur. CuiVi enim assectu propria sedc assignabatur libidini et irae in iecinore, sanguinis ossicina riplicatius cle hac re t perdocte egit Ruperi ad Iuven I, 5. V. 67- S. Utitur hac degressione oratius, ut illudat Iudaeis, qui uim
videntur alios quovis persuasionis genere Variisque machinis in doctrina et disciplinae suae societatem pelleXisse. Neque caruerunt successu Sat. I, 4 n. Doctioribus autem Romanis Plerisque invisi erant propter sdem obstinatam, morem sordidum et adversus Omnes alios hostile odium, ut narrat Tacitus hist V, 1. Notabiles sunt eo nomine Versus Iuvenalis Sat. XIV, 96 - 10s: Quidam sortiti metuentem sabbata patrem, Nil praeter nubes et coeli numen adorant: Nec ristare putant humana carne suillam, qua pater abstinuit, mox et praeputia ponunt: Romanos autem oliti contemnere leges Iudaicum eviscunt et servant et metuunt sus, Tradidit areano quodcunque volumine Moses. Non νιonstrare vias, eadem nisi sacra colenti, quaesitum ad fontem solos deducere verpos. Sed pater in causa, ut septima quaeque fuit luxti. Ignava et partem vitas non attigit ullam.
. . f. Rup. annot ad h. l. Fuscus autem Aristius detinet et vexat poetam misere Iaborantem Mose simulans se Iudaica superstitione prohiberi, quo minus iam secreto eum ipso eo loquatur. - Verium tricesima sabbata quaenam
sint, nemodum videtur Xtra omnem dubitalionem posuisse. Ac primum quod altinet ad pluralem sabbata legitur idem Graece Matth. XXII, I. Mare. I, 21. Ioseph. Antiqq. III, 10 I κατα δε βδομην ηυεοαν, i τις ceββατα καλειται, alibi. Tricesima autem sabbata scholiastae intelligunt neomenias quando veniant Calendae s prima luna per sabbata. Quibus adstipulatur caliger de mendat. Temp. III. p. 309, cui iis Vestigia Plerique recentiorum interpretum presserunt, licet loquendi usus prorsus res rogetur. Qua re permotus I. h. Ialinus cum Lambino, Dacier. Sunad. Hagedorn. Torrent aliis de esto assat, cogitat, quod medio Aprili colebrabatur. Annum auten Iudae a. d. X. Cal. Octobres incipiebant nempe annum civilem, cuius hic rati haberi nequit, quum de sesto die
agatur diam seriae numerandae Sunt secura dum annum sacrum, qui capit in lium a Deomenia mensis Nisan i. e. Aprilis. Xod XII, 2. Itaque Ialinum existimo in errore versari, praesertim quum nec temporum computatio Salis constet, nec assali nomen habeat sabbati. Non mullo diligonlior est IIc in dorsius, qui in lania Romanorum ignoratione omnium earum rerutar, quae ad Sacra Iudaeorum pertinuerint, bium esse dicit, an certus eorum festus dies a poeta significetur nec ne Sed res ali ter se habet. Quid enim Non opus est, ut Propter scholiastarum commenta poetam credantias ab usitata loquendi conmetudine et emendata descivisse, aut infesti Iudaici notatione per negligentiam aut inscitiam lapsum esse, quoniam recte' inita leniporis computatione sabbata ab initio anni sacri tricesima incidunt in ipsum primum diem conopegiorum XV. Octobr. Etenim se menses lunares
ab Aprili ad Octobrem complectuntur sabbata viginti quinque. Quemadmodum autem septimus quisque dies sabbatum est, ita festis diebus septimi mensis ad unum omnibus sabbatorum nomon tribuebatur. Atqui primus Octobris dies est 1oslum buccinandi si vo sabbatum XXVI. s. iam XXIX, 1. Levit. XXIII, 24. Sequit iu dic Tisri quintus vulgare sabbatum XXVII. Decimus dies ostpoenitentiae vel supplicationis XXVIII. Num XXIX, T. Levit. XXIII, 27. Duodecimus sabbatum vulgare XXIX. Cui succedunt tricesima sabbata die Tisri decimo quinto, primo scenopegiorum, quae Semper OnStat castiSSime celebrata et, quod maXimi momenti est Romanis salis nota suisse Levit. XXIII,3 - . lut Symp. IV, 5. Nec dubito, qui Tacitus de hoc festo loquatur Hist. V lin. -12 Beck nomine non addito. Beland antiqq. sacr. p. II 42I. Dieitur etiam sestum tabernaculorum et complectitur integros septem dies a XV. Tisri usque ad XXI. Primus autem huius septimanae dic et ultimus sacerrimi erant et praeter ceteros dicebintur subbata. mi omittere non licet, quae I Reita
25쪽
ad GoodWimmo nes et Aaron Bremae Saurmann 1722 p. 289 exposuit quodes tempore scenopegiorum arborum, agrorum et vinearum munera in horrea iam risis collecta et largis dei benesciis grato laetoque animo frui possent ineolae, vocatur id festum collectionis Exod XXII, s. Deuteron. XVI, 13 - 16. Noe etiam ad notitiam gentilium prae ceteris pervenit, eosque in illa opinione Irmavit, Bacchum praecipue ea festivitate coli. A Iudaeis autem festum καἱ iotii et a Philon et Iosepho oori rariarii appeliatur. - Duduin haec perscripta erant, tium e nota quadam age dorsi ad imilationcm huius satirae iocularem scripta comperi, Francogallum nomine albonnais in commentatione actis litterariis 3Ic moires de Trevoux a 171 p. z03 inserta proxime ad verum accessisse. Is cnim ab Horatio significari censo Iudaeorum subbala magna sive estum requietionis et Octii lenitue, quod supra ostendimus congruere cum Sabbal vicesimo claVO. - Curtis. Tacit. II isl V, circumcidere genitalia instituere, ut diversitate noscantur. Futile si seli Oliasiae somnium, cui corrigendo miror magnum Gosncrum vel tantillum temporis rihuisse. sed lepidissimam sane indignatiunculam Guillelmus Buxter essulit in Horalium exclamans quis miretur eiusmodi convicia homini Epicureo atque agano excidisse ure igitur Henrico Glareano diaboli organum videtur oppederei. e. ανταποπέρδειν contemptim dixi pro adversari Aristophanem imitatus, cuius tui. 18 et ac si excitavit ammo indorsius Schol. orph. Oppederct
i. E contemnere eos ac religiones eorum deridere. - ii m. Recte quidem
Benileius ad Sat. II, , s assentitur riderico Gro novi saepius observanti, Vis tu a vin tu ita dissere, ut illud sit non interrogatilis modo, sed orantis, hortantis, sagitantis, iubentis. Sed perperam istud vis tu invitis codicibus hic loci
reposuit, quo tantum abest, ut Fuscus oratium ad laedenda Iudaeorum sacra hortetur, ut manifesto seria quuovis et graViora negotia dissuadeat. - Superstitionem simulanti amico respondet Horatius, se eiusmodi scrupulis non sollicitari. At ille sum, inquit, paulo infirmior, unus multorum. SchOLAcr. i. e. timidus vel superestitiosus et hac de causa colo Omnes religiones, quia nimiam religionem infirmitas facit et metus. Uti in m illi rum των ἐκ του πολλο δημου εἶς Luci an som. v. est, qui non audet supra Vulgus Sapere.
Tandem Horatius ab ultima spe depulsus indignationem erumpere alitur intem rogatione hac: Hunccine solem tam nigrum in Lustum surrexe Κirchne P. XXXVII mihi CL praetor Heindors ad h. l. rebs gramm. p. 37S Sed Praeter spem aeripitur, dum casu venit obvius illi adversa -
rius Quibus verbis lucem attulit accurata obscrvatio Batavi hominis eruditissimi Rulgeri vivensi, qui in Nocti. Hagg. libro III. . . p. 354 disserit haec:
certus quodammodo ac dubius haereo, quis adversarius hic sit intelligendus, an idem, qui radatus hunc hominem erat . 3 an alius Si omnia rite pers do, τί idem fuisse videtur, sed alius ab hoc diversus Nam si idem esset, quid causas excogitari potest, cur eum demι tu ius rapere mallet, quam pati, ut adsimonium desereret atque ita titem perderet Quid enim amplius quam reum condemnari volebat Praeterea an denuo antestari necesse erat, quum iam antea antestatus esset tum, quum primum in ius ruperet ac madaretur, quod cum antestatione feri debebat ut docet Sigonius de iudiciis Lib. 4. IS Porro quid opus erat, aliquem antestari, et obtorto collo in ius rapere eum, qui iturum se nondum negaverat, et venire adhuc ultro poterat et ceris venturus fuerat. si adesse ei in iudicio Ioratius o terat. Num suod io talem eam .eui deposuerat. id certe nesciebat adversurius: aut si inde comectavit, quod hora diei tertia quo tempore veniendum fuerat in ius. iam praeterita erat, quid magis peccavit hic reus, quam alter, qui et ps horam quartam praeterire passus erat, nec iudiciosos stiterat Alium ergo hic intelligi, quam prior ille fuerat, adversarium puto. Quae riuidem observatio ab omnibus interpretibus Iraetermissa uam videtur plausibilis, ut assensionem cohibere nequeam. am quae hic narratitur non conveniunt si qui vadimonium leserturus irat, sed 'ui rim, in ciui vocatus ire nolobat Hunc licet obtorto collo post intestationem in ciui rapere. Plaut. Curc. V, 2, 23. Accedit quod magis nos moVet imago importuni, si liligiosus et obaeratus angitur IIo sensisse videtur vetus scholiasta dicens adversarius creditor uac sententia Iucratum etiam veri speciem ideo, quod tricesima sabbata incidunt in ipsos Idus Octobres, quo dies usuri creditae pecuniae foeneratori solvenda erat. Horat. Epod. HI AET Cic. in Cat. I, or
Praetermitto ruinas fortunarum, quas Omnes impender tibi proximis ridibus senties. Inclamat . . increpat feliciter entleius e codd. restituit pro vulgatac frigidiore scriptura: exclamat. - Ante stari Hic aptissimus Plinii locus ab Meindorsio commemoratus II. 103, in aures ema memoriam Iocus, quem tangentes antestamur De extremis huius satirae verbis: Gies me servavit Apollo, fluctus in simpulo eXcilarunt interpretes ad eburneam statuam Apollinis in soro Augusti positum cserri non possunt, 'uii petenti e sacra via Caesaris hortos trans Tiberim ac templum Vestae transeunti tangendum
26쪽
Augusti sorum non erat, ut recte animadvertit Bulgor umens. Quid inittar Apollo deus est αποτροπαιος, αλεξι,ακος, cui in primis cordi sunt poetae. Nihil igitur magis consentaneum, quam poetam se dicere ab Apolline iervatum esse. f. d. I, 2I. - Ceterum animadverte sollertiam Horati, qui de more suo animos lectorum iocoso sermonis siue a molestiae eontemplatioue suae ad hilaritatem risumque traduxerit. -