Qua arte Hecuba Euripidea composita sit

11쪽

mod rex conseius sit supplica rea ipso ohibene velit militum catervam etenim solam eum Troadi s ultionem se perseeuturam, famula per Agamemionem tuta ex castris subduet invitatum Polymestorem, ut quam eierllime cum liberis adimeo amaeeurrat. Atque adnuitiue lieel tantum mulieri attam se non iusse daturum, nisi ventis contrariis naves hi forte retentae essent, graviter amrmet 8s m M. Abeunt uterque, et Hec a quidem parauimal supplicium necessaria. -- αmnarum ML - 952J. Sequenti chori eant sane pulehem. tam Troiae expugnationis imago adumbratur: quae res eum iis, quae Statim geruntur, apto ita eohaerere videtur, ut quemadmodum tum temporis Graeci fraude eperint Trojam, sic Troades nune simili fraude Polymestorem ireumveniani. - Earoduc 25 1295 . dam ea impudentia, qua insignes sunt melastissima homines iidemque interrimi, eum Hecuba sermonem instituit Polymestor qui stipatus satellitibus cum liberis in scenam proeessit is enim saluta. simulata comitate et pietate regenam, cujus sorte perlissime constraeari ait a diis perturbari omnia rimis), tum exquis se illi, quod quum in Thraeiae montibus commoratus esset, venire adhue cunetalus sit modo sibi reverso servam sorte occurrisse. eeuba vero, quippe quae mimum prae ira vix oculos in hominem convertere possit, quum hujus rei causam callide ex pudore suo luetuque repetendam amrmarit, mox interrogautem eum, quidnam sibi voluerit regina, recuperata asile priore Onstantia, servorum catervam statim dimittere jubet: an peeuliare aliquid regi se ejusque liberis imperiituram. Qua re facile impetrata, simulatque ui par est, ex Polymestore quo modo Polydorus se haberet, quem optime valere impudentissime ille mentitur, mira constantia piaesivit, alternis versibus mox ei, ut cum liberis tentorium introeat, persuadet magnam ibi se abseondidisse pecuniam, quam regio usque liberis, hos enim adesse indieat, ne, si patri quid aeciderit, rerum ignari sint se demandaturam. Et Polymestor, quamvis jamjam suspieionem quandam movere videatur, tamen eneca aviditate abreptus temere mulierem prosequitur. Atque vixdum de laevitabili seelestis divina justitia horus gravem sententiam leni jam eum miseratione dixit, quum intus exaudiuntur Polymestoris prae Moribus et ira in Troades frustra saevientis lamentabiles clamores, dicacissimae subinde voees ipsius Beeubae impotenti gaudio exsultantis. Hae vero statim in seenam prodiens irruenti jam in lentorium hor atque ab ea, quid patratum sit, quaerenti Oeeaeeatum Polymestorem liberos rucidatos gloriatur. Subsequitur ipse ille misere laedatus et, quum instar ferae omni torvitate Troades hue illuc fugaias insecutus inani furore

se insanire ' x undi ius persentiscat, lugubri carmine ii 55-lios tunc planetus eroees

Qua tuam plerumque Euripidem egregium animi Metuum pieuntem tuisse consta inter aestimatores, tamen ne in hae quidem re plane ex iniit poeta, ni adstipularis r. aeolisio eum generaliora quaedam tum de Polymestoris Irore haeee a m enit Naevis a suis Theor. V, p. 28M Mindiseria, aber is enerosehe a rhei vortronile is di Wnth, mi dor a gehlendet Polymesto die Reeuha ha thren B lettorinnen emist. At num aete Ohis seelas videhimur, si, quod apud Mahespearium emue suo jure admiramur, id idem, tanquam offensionis aliquid maheat, apud Euripidem vituperamus

12쪽

tunc moesias effundit querelas, usque dum audita voce Agamemnonis cum militibus incedentisium demum videatur deferbuisse dam vero hie, quasi rerum connexus rorans inscius, mox causam capitalem insiliuit, ipso judice, reis et iisdem accusatoribus Hecuba et Polymestore. Atque verbosae audiuntur utriusque perorationes, quae tamen et nobis quidem satis languidae neque ipsi Maimorum commotioni, qua litigantes perculsi sunt, accomodatae videantur. Alter igitur gratiam ei miserationem principis eo aptare studet, quod primum Polydorum se intemseeisse in solum Graeeorum commodum simulat, ne forte post modo eversae urbis iudex evasurus sit, tum quod ea quae modo perpessus est, alacri ore eum seminarum exsecratione depingit sit 32-il82); altera ex illo verborum me exorsa, quo sophistae injusta quaelibe mirifice obtegant ii 92 caedem ab isto propter solam aviditatem laetam esse argutius argumentatur ii 87-i238J qua re fit, ut dat judicio mulieris causa prorsus obtineati Attamen Polymestor, ut qui, quum illa expiat scelere immodice laetetur, iracundia denuo excandescat, postrem Hecubam in canem' mutatum, Cassandram et Polymestorem Clytemnestrae serocia necatum iri vaticinatur, ipsa muliere summa cum sui neglectione singula perscrutante. Tum demum Graecorum princeps expelli jubet in desertum hominem, qui ne si quidem periuriis et maledictis pepercerit, Hecubam autem liberorum Ossa uno inferre lumulo dam enim exorsis subito ventis seeundis in patriam redituri sunt Graeci.

De fabulae virtutibus et vitiis nobis judicium proposituris eam viam ingredi lieeal, ut quid ipsi sentiamus, ordine exponamus, quum criticorum suffragia gravissima, quae lamen saepius nil aliud nisi male alterum alterum pessime institutum esse Onani, assim pereenseamus. Atqui, quod in eouba maxime ostensi videntur esse recentiores, id in eo positum est, quod quum Onjuneia Polyxenae immolatione intra unius dramatis fines eum Polymestoris

an fortasse putabimus, in uripidem etiari cadere, quod de Anglo celeberrimo elamitare sibi sumpsit Voltarius quum dicat Comeille init inεgal omme havespeare mal le εnie de Corneille init , elui deSh e qu'un eigneu est . εgar cruns homine M ovis 33 Ηartvng. quod Hecubae mutationem inqui noli credere poenam esse crudelitatis, miro in errore versari consentaneum est. Ceterum conseras Cicer Tuse quaest. IlI, 20 Hecubam putant propter animiaeerbitatem quandam et rabiem fingi in canem esse conversam. Fabulae exitum, quasi prorsus ridetidus esset et eurrilis, sic explanare iacui Gruppio, viro eruditissimo Ariadn. p. 58 r Polym verkundetrahe, si verde in inen und verWandet merden. Naeh-dem dis 6nigin vo Troia hiernae hei thm sie des 1heron rhundigi machi Agam dem an ein Ende, indem er Aneri ebiete de ii undis halien Extremum hoc plane somnia v. d.; in vero ex Agamemnonis verbis οὐκ ἐφερεν στομα im tale quid eruisse sibi visus est, interpretantis munere mala

mnetus est.

13쪽

vindieta res inter se diversissimas temere conglutinarit poeta, aetionis quam dicunt unitatem, ut in aliis haud paueis nostri fabulis, si in Hecuba graviter laesan esse clamitant 3 3. Neque vero illud notasse satis habentes Sehlegetium, Gruppium, Hermannum si sequeris, fabulae exitus et res propositae et personarum mores iam foedi sunt, ut vix Ostragoedia dignos habeas. Itaque, quonam iniquius quam verius iudieasse censemus viros illos eximios, argumentum sabulae ita jam pervestigandum erit, ut ab eorum criminalionibus poetam defendere periclitemur. Atque primum quidem, quo planiorem nobis ad stabiliendam nostram sententiam aditum aperiamus, in utramque sabulae partem ita inquiramus Hermanuum, alios secuti, tanquam altera ab altera prorsus sit muncta. Jam igitur, quum de priore parte, quae Talthybi narratione absolvi dieitur, prius agendum sit, ab Hermanni judicio ieeat exordiri. Qui, quum dieat totam fabulam continere duarum tragoediarum argumenta, tempore quidem, non re Oriuncta p. l5 , paullo post vel in eum abiit mirum sane errorem ut in priore partereete compositam et bene elaboratam tragoediam sibi deprehendisse visus sit p. 6). At

primum contra Hemannum monuerim prorsus eum falsum esse, qui Polyxenam primariam partem agere eontendat. lenim quae tantum abest ut eum ullo agentium revera confligat, ut certa statim consilii sponte et lubentissime nimieorum consilia sua faciat, ea ad summam quidem admirationem, sed ad vere tragicam miserationem metumque nullo modo movemur. Unde etiam causam, qua sententiam suam fulcire iudeat vir summus, inanem esse elucebit, quum generosam mentem puellae eos sensus spirare opinetur, qui maxime proprii sint tragoediae. An sorte ii primarias in quavis actione partes satis explevisse putandi sunt, qui talem animi magnitudinem prae se ferant, ex qua nulla unquam contentio, nedum tragica, oriatur 3'ὶ Quod si haud sane statuendum est, reputes, quaeso, Polyxenae arte ita esse Omparatas, ut in Heeubam inde ab initio tragoediae speetatorum attentionem et studia vel maxime

Conseras inprimis . Schleg. Dram. Deciam. I, p. o. Heim praei. Hecubae . Io, Gruyν. Ariadn. p. 372, ivsdors de chronol tabul. Eurip. p. 35. Ceterum quod docet ruppius Ariadn. p. 36b res gleb hei Euripides Niehis au analysiren, vel es ei itim im Sinne aes soph Ies gesprochen gine Compositio glebi, - verissimum quidem illud, quod Sophoeisam compositionem si quaeris apud Euripidem, reperies nullam. Idem vir doetus omnia omnino in arte Euripidea reprehendenda sudiea in ipsa Hecuba eumulata esse porro si quae singula laudanda, hae surripuisse Euripidem Antigonae Sophoeteae. Quod quum ponat . . utinam staret promisso promisit enim se probaturam esse, quae posuerit.

γένοιτ' αν. - mannianam tragoediam chlegetius hisce laudibus ornavit p. 252)r die erste tilne at Sehonhelten vo de AH, vi si dem Euripides orgiiglie gelingen, Bitare arte Iusona, MeibKeAer sehuta una eae sthiser Emebun in inen f henis vitiamen rid. At mirum quantum sallitur vir egregius, quippe qui, quod adit in Iphigeniam, Nacariam, reehthei uxorem, quae quum suorum salutem reeuperaturae sponte vitam vileiani, hane ipsam minime ducunt intolerabilem, ad Polyxenam reserre non dubitet. Nam Polyxena, cujus moribus duri et ferre quid inest, ut eam viraginem paene dixeris, praeeipite

14쪽

eonvertantur. Quare ab ipsa e tia, quae sola eum vere nusera evadat uim lartiter constigat eum rebus adversis, primariam partem agi rix est, quod monem. Verum Gultam s. maxime nos miserari, Melibae soli nos metuere eoncesseris, si porro quemnam ad finem tragiea, quae inter mulierem et Grae00s est, nienti Polyxesae in statione perdueis ii, cogitaveris, propter hune ipsum rerum exitum pro tragoedia poetam uobis proposuisse vivas ineram alamitatem, qua seMiua innocentissima eaque omni, qua se defendere possit, pedestituta subito vi aperia in ummam miseriam vi datur summaque muria adseratur dari vero Polyxenam quidem, quae tanta generositate mortua sit, victricem evasisse oonstat, at Mevbam omni ex parte sileeubuisse iis, a quibus muris eoinmissa sit, non minus in aperto

est. Quid igitur Nonae ipsa illa Polyxenae mira vietoria Graecorum injusta causa quasi quodammodo vel expiata ipsiusque injustitiae moeulis purgati videtur Hoe autem, si quid video, foedum est, quoniam ea ante cilios exponiis injuria, quae ipsius actionis deeursu quasi ab infamia videatur liberari, quum simul liae generositate, qua per se exscis et alti quid toti aetioni aspergitur, matris miseria eo magis illustretur. Sed jam posteriorem sabulae partem, quam in Polymestoris vindiola ver-ri ima ita perstringamus, eam ut praeter Hecubae partes eum priure ibi euiumuue habere parumperponamus. Quod si secerimus, eri spestem quandam veritatis ex Hermanni judiei illo do sim p. 16J, secundum quod exitus fabulae praeter nomen et versus nihil habet tragoediae, eruemus. Anus proponitur, quae conspectu lii irueidati ad rabiem subito erecta per plane singularem Graeeorum principis ignaviam ipsa de oecisore lii dirum supplicium sumiti Itaque habes alleri hominis seelestissimi agitio alterum mulieris graviter laeessitae im-silum, quorum uir magis offendaris, haereas incertus. Non enim satis perspicias, quanam gravi de causa res tam terribiles, ut quae, quum indignationem potius quam miserationem animique sedationem metant, per se partim tragicae videantur, Oram spectatoribus omnino agantur. Aeeedit alterum idque gravissimum, quod res, quae proponuoiur, parum probabiliter procedunt. tenti Hecuba qui fleri potest ut filium occisum esse a Polymestore et ipsa meertissimo habeat ei persuadeat Graecorum principi Numquid visum illud nocturnum, quod sibi obversalum esse amrmat nec tamen, quale fuerit, satis indicat, tanti momenti est, ut in re capitali argumenia Ompensare possit An precibus mulieris commoveri opinaris virum timidissimum, qui Polymestorem, licet oportere eum poenas dare non possit non intelligere, foetum habeat Graeebrumque invidiam revera magis quam injustitiam servae illatam perho rescat Parum id verisimile nec minus tamen feminae, quam iracundia exardeseere Videat, indulget. Τ'

grandi illa onstantia, qua necessitati pareat mortemque subeat, excellii qua re euam fit, ut virileni virginis indolem magis admiremur quam eua sortem, quae ipsi exoptatis sit, miseremur. Non magis Gruppius Ariadn. p. 276 poetae in Polyxenae moribus proponendi eonialium intellexit. ' aud dubio, in errore versatur Bartiing. Eur regi. p. 5IM, quum dieat , neque redibile esset

15쪽

Sed ante armia mi latur tintiam, quae quidem nulla alia re naei viso quodamo muro nitatur, serotia repeine orta Naariue id haud sane mirareris, si conspeet Poly eo corpore terrore pariter a doloribus uerbissimis o lupas tam fraelo animo anum -cilere videres quae tamen eadem ad irae diam praeter opinionem impotenter abripitur. inia denique, me deineeps ab oenis aguntur, machinas di minas, quibus uuionem assequitur e vit-em ipsam tam dire a lani, haec vix exdusantur nisi in ea semina, quae meas agis non potuisse putanda mi Quamquam id ipsum ex hac sola fabulae parte non explieinis. in Quae si ita sunt, utramqus partem, si eum emanno, Sehlegetio aliis v. d. ab altera alteram divelleris, tantum habere offensionis, ut ne ura per se stare possit, eviciSSenobis videntur. θὲοδ idem in pthna ii qse tragoedia diei te metes, modo hane eandem faelitandae eritieae rationem interis i. e. quae comunctim linum faciant, est ut membra qua libet disjecta perstrinxeris. Sin et ad priorem partem posteriorem revocando utramque ex poetae consilio explicaveris, eum consuli et arte aliqua singula si quidem adornasse invenies, in persecuti conderet tragoediam, cui suo quaeque loe apte inservirent, totumque poneret, cujus partes graviore sane quan temporis vi illo inhaererent itaque furto illi atque sine altero debili judieio, pio de singulis huius sabulae partibus per se minis modo Multimis, alterum idque plenulli latini opponamus, ut primum ipsum consilium, ex quo quasi interno mcul omnia, quae aguntur, nexa atque suspensa sunt, adumbrare, tum illud quomodo in rem personarumque inoribus proponendis persecutus sit meta, meleare

studeam s.

dam igitur, quid sibi odii poeta, quum res tam diversas unius labelae finibus eircumseriberer Atque illud quidem ei, qui lotin tragoediae argumentum respexerit, primosam aspectu dubium videri non possit, qui res mulleris agantur, quae temporum gravi e sensim in eum nisi servorem et insaniam detrudatur, ut terribile quoddam facinus om-mitui. Sed poeta ut nil aliud tanto lanore esseeturus fuissei, haud set an egregiam quandam

licere eminae regem vietorum socium impune pessumdare, nisi viro Graeeorum principes i. c. Agamemnonen et Uuarem uariis ene tisis obstrielos habeat; qui, eum verbis conteras, quae idem . . monet: -udo ex trinus theris, qui quasi ex inuisagio aestuat super uer ι, votis orbatur: -- gratia alterius iusta lunebria, alterius ultionem consequitur. Ulixem num obstrictum habeat necne, id ad Polymestoris supplicium nil valere, non minus adparet quam eum virum quippe immolata Polyxena Beeuhae quam maxime invisum in sabulae exitu aptas nullas agei posse partes. Iam vero quonam quaeso beneflet eor

elliasse ihi putanda est Agamemnonis ratim Mirum an in modum sus es v. d. quum de Ca sandra cogetet contra Agamemno tantiam hos ut Cassandra graua at misaraumiem moveatur, ut me ipsa aliquamdiu moretur viri consilium admitιendae Polymes-r . vidicina vo . D Praes. p. Is uermannum vides Euripidem doeantem, quoui ' ex ipso lanulae exitu leguima oriri possit tragoedia, etsi vir sagacissimus, quum poetae te iungatur, multo dim illius, inquit, erat de Polymestoris acinore condere tragoediam.

16쪽

animi affectuum unaginem in oculos exposuisset, a numquid tragoediam, valde sane quaereretur. Alitus igitur res illas cogitantibus iragica nobis proponitur ea contentio, in qua sublimitas humanae Oluntatiis, qualem prae se ter Hecuba, jura hominum, quippe quae sita sint inhumani generis societate, a polentioribus summo arbitrio laesa victrix quidem tuletur, sed lanien ita, ut ea ipsa superiorem esse voluntatem divinam penitus persentiscani spectatores. Quare noster principaleni personam esse voluit mulierem initio innocentissimam, quae, quum

ingenti injuriarum mole flat miserrima, postremo illas quidem sua ipsius vi vindicet, at ipsa maneat miserrima, quum in jure suo ab arbitrio defendendo, ipsius justitiae modum e cesserit. Sic quodammodo, quae apud divinum Sophoclem ad Antigonam chorus dieit;

in Hecubam videntur quadrare. Eam igitur mulierem eum Graecorum primoribus sic confligere videmus, ut ipsa, quum dignitate sua non minus quam summa erga liberos pietate instigal pedetentim ad aeerrimam ulciscendi cupiditatem propellatur, justitiam ei reverentiam, quae et inferioribus atque infirmissimis debeatur a Graecorum potentia defendat, si vero, quum summas deinceps injurias innocentissimae inserant, hujus ipsius jura non iam in exercitus quam in suum ipsoruin commodum eum mira legum divinarum neglectione despieiani atque contemnant. Quamquam miserrima, quaniunt potest, primum paret neces8itati et, quod averruncare nequeat ualum, postremo ut animo erat valido, sibi persuadet. At quum cesseri Ulixi, in Graecorum ommodum Polyxenam ad supplicium abducendam esse asseveranti, vixdum quamvis misera sit et gravissime laeessita, ipsius stliae eonstantia et generositate mirum quantum aequo et corroborat animo evasit, quum subit - neque tamen Pro sus necopinato, graviore illo et inaudito malo obruitur. Quid jam miraris, quod hane ipsam mulierem, quae quam firmi pariter aiqvo servidi animi sit, modo experius es, nee prorsus consectam concidere nec patienter merum illud scelus serre, sed bo in diserimine rerum in summam vindicandae necis Polydori cupiditatem demergi vides lude nova ejus eum Graecis contentio, quoniam, quem puniri velit, is socius est eorum polentissimus. Hune igitur virum, quamvis omnium sit sceleratissimus, servae gratia, cui ne salis quidem ille num occisor fuerit necne, constet, ab iisdem in jus vocari putabis, qui ipsi modo in miseram gravet impietatem committere non dubitaverint Nihilo tamen minus in sola Graecorum Ope omnis vindictae spes posita est. At rursus eos, a quibus modo receni Polyxenae immolatione laesa sit, hac ipsa injuria sibi devinctos habet. Quare Agamemno, licet, ne videatur ipse in solum servae commodum regem socium punivisse, omne a se vindicandi scelerisonicium removeat, exoratus tamen in ipsam mulierem ultionem perede eonseri Atque jam fatali rerum ordine res adeo prospere procedit miserrimae, ni, quum ab ipsis Graecis poenassumere non possit, aperta eri illorum proditione Oeium eorum, suum ipsius alterum inimicum, pessumdet ideoque in hunc omnem, qua excandeseat, iram atque urorem essundat, hujus unius crudelissima clade omnes, quibus undique obruta sit, iniurias quasi una gravissima

17쪽

plaga expiet. Et proseet si qua est in humaria voluntate posita sublimitas, ea vel maxime eonspieua sti onstanti illa mulieris malis cujusvis generis amiciae conlentione atque ardentissima neque ullo impediment Daeta eupiditate injurias sive removendi sive illatas ulciseendi, qua quidem ad summam tragicam miserationem metumque excitemur. Sed misera quae severissima laesae justitiae vindex evaserit, quum non potuerit non machinis, mendaeio, omni denique insania justam suam causam inquinare, nec tamen id ipsum ex divinis legibus admitti possit, si sua quisque jura nullis humanitatis ineulis coercitus immodice defenderit, ipsa jam in gravissimam culpam incidit. in tristissimus tragoediae exitus mulierem omni Omnino praeter ipsam ultionem solati orbatam eum filia, quae sola omnium liberorum superest, ei Agamemnone dira vaticinatione exsecratur Polymestor, cui lamen inselieissima feroci quodam gaudio insaniens respondet.

Si haud sane dulcem habes suavemque sabulae solutionem, a gravem illam quidem et eam, quae sola tam terribili et grandi argumento accommodata videatur. Eo vero ipso, quod oblinei Hecuba eademque misere suceumbit, quamvis, quid habeat in se praesidii exeelsa humanae mentis natura, mirum in modum ostenderit, sublimius diversis inter se mortalium studiis videbitur ipsum tragicum, cui ad n uin omnes inserviunt agentes, satum, ausa illa simulque nis eriusvis tragicae aetionis quo quidem fit, ut variae illae hominum agendi rationes legibus quibusdam aeternis, quasi suprema quadam justitia destinatis constringantur v. 847). Si in ea contentione, quae inter Hecubam ei Graecos exorta est, quamquam eum Ulixes et Agamemno, quorum uterque plurimum ambitioni plebisque gratiae tribuunt, et Ulixes quidem simulata civitatis salute, tum maxime Hecuba, quae singulorum jura victrix luetur, habent aliquam excusationem, tamen Hecubae studiis pariter atque illorum musti quid adhaeret, atque justum remanet solum illud salum iis superius, quod ipsa tragica contentione edicitur, non eaeca quae dieitur necessitas, ad quam nec omnino revorabant veteres ea . quibus vita humana confunditur, neqne ea revocanda sunt, quae in nostra sabula proponuntur. Itaque hae ipsa, qua nulla ador est, sati sublimitate in Hecuba, quantum fleri potest, mei arbitramur eam, quam Stagirites dieit, perturbationum in ipsis spectatorum animis purgationem. tenim, quum, quidquid in humana natura alti sit et exselsi, id inserius esseeognoscatur rerum innium ordine a divina voluntate constituto, exeitata tragica miseratione et metu, vulgares hae animi perturbationes mitigantur inque justum modum rediguntur et eommutantur quodammodo in reverentiam supremae justitiae debitam. D in Oeta eruditus atque philosophus, qui nil enixius asseeuius est quam ut tragoediis quasi gravissimis et

18쪽

severissitnis exemplis suae aetatis hominum mores exsoleret atque meliores redderet, ipsum denuo Atheniensium animis inculcare videtur, esse revera firmas atque fixas leges. quihus quantaeatique sit an praesens rerum onmium perturbatio, regati r ρανς φν-- κοσμος.

Quamquam nostram, quem inerepans Sohlegetius sophistam permnatum, Bemharibus metam hiocrauis vocare haud gravatus est, aestimatorum larique plebis gratiam immodio captasse atque id praecipuo egisse, ut spectatorum animos quam maxime percellaret, leunt. Ad alterum illud p eis recurramus. Nam si qua fabula Euripidea, hae nostra eo armari put grus, Oetam, quamvis probare populare imperium, antea detestatum luisse es natam plebis Mentiam, qua quidem justi imustique diserimina miseerentur. Ea vim est exercitus conditio, Et quum secus euuat ipse princeps cum aliis, id consili eapiatur, quod plerisque potassimum arrideat atque eam ob causam ab Ulixe, quo magis in exercitus gratiam se insinuet, maxime sulciatur. Is igitur, quum videatur in solum Graecorum ommodum suasor exstitisse duri sim illius de Polyxena immolanda decreti, revera praepotentis plebis libidini ambitiose indulget. Quare, quamvis speciosis argumentis, ut est vir allidus et rhetoriam sophistarumque illius temporis artibus satis imbutus, Hecubae illud deereium excuset, a Troadibus recte nominainro. 3 i): noras ερρεον, κοπις, ἡδυλογος, σημονηριστἐς atque male audii ab ipsa sesuba, in quae hisce vi in castiget v. 256J:

Cf. Suppl. 412 Bacch. m. Jam vero, lanta videtur exercitus nimia potentia, ut, quum vel merum scelus Polydoro occiso patratum sit, ne id quidem expiare velit rex Graecorum, qui tamen plus quam Ulixes humanitali et justitiae tribuat, sed potius timide, fluctuanti quadam inconstantia, ipse vindietam respuat, ne exercitui invidiosus laturus sit cons. Hecubae

verba v. 888 ἐπεὶ δ ταρβεῖς, τυ σοχλιν πλέον νιμειςJ, at prodit sociuin amicum, ut

Hecubae satisfaciat, utramque partem fovendo. Sic ipso hae singulari rerum connexu fit, ut Hecuba, quae modo ante ab ipsis Graecis eam, quae ei debeatur, justitiam mei non sit, mox nova Graecorum injustitia, quae simul in socium eorum, Polymestorem cadit, cogatur, in ipsa ura sua tueatur idque nimirum eo majore libidine, quo gravius modo assiorem licentia violata sit.

19쪽

Quae si ita supt, id linum consilium per totius aetionis decursum eonstanter poetam persequi censemus, ut ostendat ex suprema iustitia νομα, nulla potentiorum aperta vi ei libidine ηrmam atque exeelsam humanae mentis naturam aut prorsus frangi aut impune laedi posse, sed quum videatur ab omni auxilio esse destituta, tandem sua ipsius vi victrirem at iue vindieem obtinere, quamvis in sua dignitate defendenda potentiorum ulpa non possit quin novam culpam in se ipsam eonferat. Itaque stat revera mulieris sententia, qua ad miserationem laustra commovere studet Ulixem v. M):

quamquam immolata Polyxena, non sine usi causa prolata videtur Talthybii illa dubitatio

Errat vir honestissimus, errat item homo nefarius, qui eas omnia regi impudentissime jam fatetur, quum hisce verbis miseram irrideat '. 9573:

Etenim sabulae exitu docemur, non infirmiores et inseriores impune summis injuriis amictari, sed certis quibusdam legibiis divinis res humanas regi, unde deos esse nos redere, quippe justitia non arbitrio omnia moderantes Quod idem ieeubam Graecorum principi summa fiducia amrmantem dicit poeta v. 798J:

ἡμεῖς μἐν οὐ δουλοί τε κἀσθενεῖς σευς' ἀλλ' - θεοὶ σθένουσι rem κείνων κρατῶν νομος ' νομιν γαρ τους θεους ἡγουμεθα καὶ ζωριεν ἄδικα καὶ δίκας χυρισμένοι δ' Rehol ad . o recte explicat: διὰ το νυμον γὰρ του θρους γιγνωσκομεν. Cetem n poeta σο O voce νομον Vix provocat ad Sophoetea illa ἄγριαπτα κἀσφαλ θεων νη μα quibus respondent potius

v. 84 ο νομιοι quippe vulgares agendi rationes adstringentes, sed quum abolis de diis tralauetia malam 2clam habeat neque lis deorum sanetimoniam emci e aiahiliri putet, poni quasi numen sup emum legem quandam naturae, qua suum euique tribuatur. Hane igitur legem, qua quidem devinetos deos ipsos non posse nngit non sustitia et aequitate omnia moderari, saeere, ut deos esse eredamus. Cons. diag. - τοῦ εἰ θεοί τε δρωσιν tυρον, ου εἰσὶν θεοί. Eo autem vas, quem v mo necuba testatur, ertae Ain utensium leges videntur indieari et Harm. ad . 22M.

20쪽

Ostendeudo eo consilio, quod in Hecuba tabula componenda perseeutus sit poeta,.quum peram modo navaverimus, id quidem effectum putamus, ut salsos esse eluceat, qui nostrum duo tragoediarum argumenta in unum temere eonsarcinasse opinentur; sed juvat singula quaedam, quae noris momenti sint, accuratius retractare atque collustrare. Atque primum quidem constat, ne quid prorsus inexpectatum eveniat, providere metum esse poetae exponendis in ipso actionis uitio iis, quae nescio quo pacto postea in eundem finem conspirenti Nec facile intelligentem lectorem fugere potes brevi illa Hecubae in scenam prodeuntis monodia 59-979 expositionem quandam actionis subsequentis contineri dam initi dramalis bene a poeta provisum est, ui erga ecubam summa excitetur spectatorum misericordia. Qui, dum miserum illius habitum animumqne denuo metu et angore perculsum conspiciant, cum mala, quibus adhuc amicta est mulier, regina olim, nunc captiva in servitutem detrusa,

reminiscentur, tum maxime rerum, quae Venturae sint, summa expectatione tenentur. Tum

has quidem res ex utriusque partus seminae, Polydori et Polyxenae salo exurum esse poetam non minus in aperio est, quam ex ipsius Polydori tristi conditione rituram principalem matris rerum commutationem aεταβολήν . Quid enim, quod de visis illis noeturnis ita queritur misera, ut ad stlii satum praecipue intenda animum eumque ut tueantur inprimis deos obsecrat Nec mirum hoc in regina, quae, quamvis sit infelicissima, tam elati et constantis animi sit, ut, quum vere maternis sensibus moveatur, simul ambitiose in pristin aulae ple doris memoria versetur. Atqui Polydori salus si conciderit, quum unus ille supersi filiorum Priami, omnis jam regni instaurandi spes amissa est. Quare intelligas quaeso, alictuus momenii esse verba mulieris haecce v. 7s :

ξεινον πατρίου φυλακαῖσι.

Cl. v. 73. Quae si tanta vi primo Oe collocantur, si porro, quae sinum sequuntur ιωκον, νεον, ad Polydori res maxime reseras necesse est, cuinam non statim persuasum est, actionis

eardinem in his ipsis Polydori rebus positurum esse poetam Et si quis non modo extremam hujus anile partem ad spectra de Polyxenae sortuna versari objietat, quid tandem hoc ad rem Num inde id, quod solum quaeritur, eqlligi licet, priore parte contineri primariam partem immo freti, ut par est, arte et ingenio poetae, quem consulto et non sine iusta causa hune rerum ordinem instituisse paullisper putabimus, nunc quiden id potius reputemus, quo jure noster, qui tamen modo matrem de filii sat maxime sollicitam esse satis indicaverit, eam sub nem caniici in solis filiae rebus tristissimis cogitatione defixam faciat. Au