장음표시 사용
11쪽
claudere posse, tum etiam valvulam dilatationis ostii venosi et ventriculi participem esse, quum extendatur et attenuetur, tum dilatationem atrii dextri non effici sanguinis regurgitatione, sed impedimentis circulationis in pulmone aut in valvula mitrali positis, tum porro Strepitum systolicum, in valvula tricuspidati auditum, aut in valvula mitrali oriri et tantum deduci, aut vibrationibus anomalis valvulae tricuspidati S nimiS extenSae esset, denique un-dulationem Solam venae jugularis nequaquam signum eSSe inSufficientiae valvulae tricuspidatis. Itaque haec insufficientia relativa in illis tantum CaSibus nostra opinione locum habere potest, ubi pulsus venae jugularis plane perspicuuS QSt, id quod raro evenire videtur. Quum demonstraverim. qua in re insufficientia valvulae hujus cernatur, ad describenda Symplomata morbi gradum faciam et primum quidem Symplomata anatomica, au Scultatione et percuSSione cognoscenda, enumerabo, quae diagnoSin morbi Confirmant. POSteriora enim circulationis impedimentis excitata phaenomena hujuS valvulae vitioSae revera non disserunt ab iis, quae valvula mitralis prosert. De variis commutationibuS anatomiciS pluribus verbis loquar, quippe quae apud patrem beatum a duobus medicis vario modo explicatae sint.
Ad dignoscendum hoc valvulase vitium duo symptomata graviSSima Commemorari solent, alterum nempe Strepitus SyStolicus, audiendus in loco quodam thoracis, atrio dextro respondente, alterum in nullo alio morbo Cordi S tam PerSpicuum, nempe pulSatio venae jugularis internae . quae emeitur Sanguine inter quamque cordiS contractionem in hanc venam regurgitante. Quae Symptomata Si perSpicua Sunt et Si perSUaSum nobis est, pulsationem venase jugularis synchronicam eSSe ventriculorum SyStolae, nihil dubitandum esso puto, quin malum in vitio valvulae trieuspidatis cernatur. Attamen haec Symptomata a curatissimo examini Submittenda sunt, perquisitionibu S aegroti repetitis persuadere nobis debemus, utrum strepitus revera ab introitu atrii dextri in ventriculum dextrum originem ducat, an a Sinistro deduentur, num porro pulSus Venae Ventriculorum SyStolae exacte re Spondeat, an undulatio tantum venae Sit, quam in multis aliiS morbis cordis, imo in catarrho bronchiali per longum tempus protracto obServamu S. DUO enim genera motionum venas jugularis distinguenda sunt, primo motioneS Undulatoriae, Secundo pulsatoriae. Alterae apparent, Valvula venae jugulariSlsufficiente, alterae non Sumeiente. ἡDie Pulsa
12쪽
Cium, motionem venae revera eSSe PutSatione m nec landulationem.
Motio undulatoria systolica aut dia8tolica esse potest, quod ex hoc pendet, Utrum ventriculus dexter, an atrium deXtrum Sanguine abundet et justa vi se contrabat, ita ut ictus contractione provocatus venae jugulari tribuatur. Crebrior est Dudulatio systolica, quippe quae conditio, Scilicet hypertrophia ventriculi dextri, multo crebrior sit; rarior est undulatio diastolica ob raritatqui atrii dextri hypertrophiae. In hae motione undulatoria valvula venae jugulariS, ut jam Supra commemoravi, claudit, motio autem pulSatoriatum demum apparere potest, si valvula jugularis insufficiens evasit. Talis autem insuffcientia adhuc, Bamberger auctore, in insufficientia valvulae tricuspidatis sola observata eSt. Ubi igitur venae pulsationem videmus, dioere oportet: insufficientem eSse valvulam venae jugularis, et quidem positam in insufficientia valvulae tricuspidatis. Grave hoc habeo, insufficientiam valvulae jugularis primariam nondum observatam esse, quod fortaSSe cogitare POSSimuS, venae pulSationem ad primariam venae jugularis valvulae insufficientiam reserendam eSSe. Fortasse autem Pros. Traube Spontaneam venae hujus insufficientiam obser-Vavit, quia apud patrem beatum etiam venae pulsationem eX inSuffieientia venae Spontanea ortam dijudicavit. Ad quod Symploma poStea loco proprio revertar. Qua eX re valvula venae jugulariS claudere non amplius poSSit, Si vitium valvulae tricuspidatis per longius tempus perstiterit, facile est intellectu. Regurgitatione enim SanguiniSPerpetua vena jugularis valde dilatatur, valvulaque, paullatim magis magisque amplificata
et attenuata postremo ampliuS venae lumen claudere non poteSt.
Quod ad strepitum systolicum pertinet, in loco thoracis audiendum atrio dextro reSPondente, grave eSt phaenomenon etiamque magis diagnosin affirmat; non autem, Si deficit, judicare debemus, valvulam non esse insufficientem. Saepe enim StrepituS non auditur, quia cor non justa vi Se contrahit. Saepe hoc videmus, Si cum dilatatione ventriculi hypertrophia non simul evolvitur, itaque cordis contractio infirma est. StrepituS etiam VaritS temporibuS, quod ad sonoram indolem pertinet, mutatur. Tempore illo, quo Pros. Traube Patrem meum perquiSivit, Strepitus admodum erat infirmus, dum nonnullis diebus post SO-noruS evaSit. Gravitate porro eSt locus, ubi Strepitus audiendus est. Dum in insufficientia ValVulae mitraliS StrepituS maxime Sonorus est loco apicis cordis, in insufficientia valvulae tricuSpidatis loco altiore clarissime audiri potest. Quod ad aliud porro symptoma pertinet, hypertrophiam Secundariam et dilatationem ventriculi dextri, tam locum in hoc valvulae
13쪽
vitio habero quam deficere potest; quin etiam Opinor, secundum leges circulationis sanguinis hypertrophiam et dilatationem ventriculi dextri vix exacte declarari posse, Si locum habeat. Etenim sanguis in hoc morbo non subsistit in ventriculo deXtro, numquam enim est major Sanguinis quantitaS quam Statu normali, e contrario quantitatem sanguinis diminutam eSSe puto, quum continuo SanguiniS aliqua parS in VenaS cavas regurgitet. In illo tantum casu, ubi inSufficientia valvulae tricuspidatis cum insufficientia valvulae mitralis conjuncta eSt, id quod Saepe evenit, non raro ostium venoSum deXtrum Solum endocarditide afficitur, dilatatio et hyportrophia ventriculi dextri reperitur. Atrium deXtrum mox eodem modo valde dilatari, facile est intellectu, quae dilatatio eo gravior videtur, Si vitium valvulae mitralis Simul existit. Aliud Symploma nullo modo negligendum est, infirmitas Soni secundi arteriae pulmonaliS, qui eo magiS perSpicuuS eSSe Solet, quo gravior regurgitatio SanguiniS in atrium eSt, et quo minuS hypertrophia secundaria ventriculi dextri explicatur; sin talis hypertrophia orta est, levis tensio arteriae pulmonaliS per eam compenSatur et pOStea hoc ad dignoscendum valvulae tricuspidalis vitium
grave Symptoma descit. Maximae autem auetoritatiS duo tantum Supra Commemorata sunt
Haec etiam apud patrem ObServabantur, strepitus qui in loco thoracis atrio dextro reSpondente audiebatur eo tempore, quo Traube patrem eXplorabat, tam levis, ut alio modo
Tum Symplomata constituit haec:
13 Exstat parva ventrienti dextri dilatatio, 2 Auditur strepitus levis eodem temporiS momento, quo ventrieuli Se contrahunt,3 Vena jugularis ostendit pulsationem. Quomodo haec phaenomena explicanda sunt 3 Pro Cordis vitio, inquit, diserte hoc
malum habendum non est; Strepitus enim eSt mimis leviS; quem magiS Sonorum eSSe oportet apud virum, qualem videmuS Patrem, cujuS cor fortiter Sese contraheret, Si revera vitium valvulae eXStaret. ΜOrbum porro, ait, ita progreSSum, ut hydropem pedum eXCita- Verit, OStendere etiam oportere Strepitu Sonoro impedimentum Sanguinis circulationis in
corde. Denique, Si pulSatio venae jugulariS internae, illo tempore jam valde perSpicua,
posita esset in valvulae tricuspidatis insufficientia, strepitum etiam hoc morbo excitatum Sonitum pulsationi venae respondentem ostendere debere. Haudquaquam igitur inquit, levitas strepitus congruit eum aliiS phaenomeni S. Attamen etiam pulSum, ait, Venae jugulariS non esse pathognomonicum Signum hujus morbi, quum non eXaetissime SyStolae cordis synchronicus Sit et denique insufficientia per Se exstante valvulae jugularis excitari queat. Quod ad hanc rem periinet, infra de ea breviter disseram. Secundum phaenomena igitur ObServata conclusit Pros. Traube, morbum non con-
14쪽
sistere in valvulae tricuspidatis iuSuffcientia, duo enim Symptomata in aliis casibus hujus morbi pathognomonica alio modo explicari posse. Forsitam cogitari poSSe propter Signa morbi jam commemorata, hypertrophiam primariam et meram ventriculi dextri exstitisse, conjunctam cum inSuffcientia Secundaria venae jugularis, ad quam StrepituS referenduS Sit. Etiamsi vero ab eo discedimus, quod hypertrophia certe levis ventriculi dextri, quae in hoc
casu eXStitit, nullo modo cauSSam praebere potuit majorum impedimentorum circulationis Sanguinis, omnino etiam dubium videtur, num hypertrophia cordis mera locum habeat; fo taSSe noS haud erraturOS puto, Si, omneS hypertrophiaS Secundaria eSSe phaenomena atque in valvularum vitiis poSita, profiteamur. Methodo igitur excludente ad alteram deducimur conclusionem: Morbum non consistere in hypei trophia ventriculi dextri. Alius porro morbuS, inquit, ad quem animum attendere possimuS, degeneratio cordiS
Pimelosa est. Neglecta autem ea re, quod degeneratio cordiS pimelOSa in omnium Organorum pimelosi reperitur, morbus igitur cordis tunc Semper est Seeundarius, dum hoc in casu cor certe Sedem exhibet morbi primarii, omnia alia Symptomata e corde profecta huic opinioni non Sustragantur. Hoc igitur modo vitium valvulae, hypertrophia mera, degeneratiopimelosa excludebantur. Huncce rem intuendi modum valde ingeniosum esse, haud negamus et conclusiones ex his morbi Signis collatis diaetae sine dubio reetae essent, Si praemiS- Sum primum, pulSum venae jugulariS et Strepitum Systolicum in hoc caSu non esse patho-guomonicum inSufficientiae ostii venosi dextri signum, constaret. Jam vero difficillimum
habeo, in casu concreto diSerte profiteri. Strepitum revera non eSse pathognomonicum morbi, qua in re commemorare licet, Saepe aut OPSia valvulaS graviter mutataS repertaS eSSe, ubi inter vitam strepitus fuerit levis, et vicissim Strepitu sonoro levem tantum Structurae valvularum mutationem apparuiSSe. Probe memini casuS cujusdam, quem Pros. Bambergernobis enarravit, in quo filum tendineum per Sinistrum cordiS cavum anomalo modo pergenSStrepitum Sonorum excitavit, qua re vitium valvulae mitralis dignoscebatur, donec autopsia mulieris morbo acuto eXStinetae Strepitus cauSa reperiebatur valvulae autem plane incolumeS apparebant. Jam, ut ad diagnosin morbi in hoc casu conereto redeam, a priori opi-
nor degenerationi cordis Pimelosae refragandum esse, quippe quae degeneratio admodum rara et cujuS Signa inter vitam omnino non certa Sint. Causa, qua Traube ad hanc dia- gnosin adducebatur, fortaSse ea erat, quod cordis Soni valde exigui erant; hoc autem Signum non tam certum et pathognomonicum eSt, ut diagnosin hujus degenerationis confirmare POSSit; neque hac re StrepituS explicatur, qui, etsi levis, tamen erat audiendus et nullo modo ad insufficientiam valvulae jugularis referri poterat; nam si hic StrepituS a valvula venae jugularis ortus eSSet, eo in loco, qui huic valvulae reSpondet, maxime SotioruS fuiSSet,
id quod aliter sese habebat. Quod ad phaenomena consecutiva pertinet, degeneratione Pi-
meloSa orta, confiteri debemus, Similia esse illiS, quae vitio valvularum excitantur; retardato
15쪽
enim cordis impulsu, quem haec degeneratio profert, elementis contractilibuS diminutis, etiam
tota Sanguinis circulatio retardatur et Seriore tempore eodem modo StaSeS Sanguinis in venis nascuntur, Sicuti in vitiis valvularum. Jam vero ut in casu concreto ad historiam
morbi patris revertar, Schontein et Freri hs hunc morbum pro insufficientia valvulae tricuspidatis habebant. Alter argumenta non diSerte eXpOSuit, alter, exploratione exacta instituta, Strepitum Sane Sonorum, imprimis in valvula tricuSpidati audiendum, reperit. Idem in valvula mitrali audiebatur, Sed tantum exiliS et conductus. In valvula mitrali praeterea cordis Soni audiri potuerunt, qui omnino puri, Sed admodum exiles erant. Quod simplici modo explicari posse puto. Etenim si per insufficientiam ostii venosi dextri magna sanguinis pars quaque cordiS SyStole in atrium regurgitat indeque in venam cavam Superiorem et inferiorem, pama tantum SanguiniS portio per arteriam pulmonalem in pulmones emitti potest, ut Oxydetur. Proinde quoque parva SanguiniS parS per venaS pulmonaleS atrium sinistrum et inde ventriculum sinistrum ingredi potest. Ut autem minor Sanguinis pars in
arteriam storiam vehatur, SubStantia cordiS muScularis non tanta indiget contractione, quare etiam tensio valvulae mitralis et stortae minor et Soni cordis eXiliores sunt. Itaque in quaque insufficientia valvulae tricuspidalis ventriculus SiniSter atrophiam perpetiatur Oportet, id quod revera evenire videtur; in illis autem casibus, in quibuS hoc ObServabatur, simul Stenosis valvulae mitralis exstitit, itaque difficile est dictu, numne huic assectioni illa voluminis diminutio ventriculi sinistri imputanda sit 3 Denique etiam secunduS SonuS arteriae pulmonaliS apud patrem multo erat eXilior, quin etiam, Si recte memini, plane deficiebat. Seriore tempore ad hoc phaenomenon haud amplius respexi, neque Satis diserte tota hac de re loqui possum. Haec Secundi soni arteriae pulmonalis attenuatio etiam grave signum est insufficientiae ostii venosi dextri. Tempore jam illo, quo pater a Pros. FrerichS eXplorabatur, pulsuS venae jugulariSPlane erat perSpicuuS, eodem quidem temporiS momento, quo ventriculi se contrahebant. Imprimis hoc signum exactissime investigabatur, quippe quod, Si plane perSpicuum eSt,
certo ad insuffieientiam dictae valvulae referendum sit. Praeter pulSationem quoque undulationeS venae observabantur, respondebant autem diastolae ventriculorum et in eo erant Positae, quod Sanguis, in Venam jugularem compulsus, inter diastolen refluxit et tali modo deminutionem voluminis venae effecit. Jam vero, si Phaenomena, inter ultimam explorationem obServata, intuemur, nempe
I) Strepitum systolicum plane clarum in valvula tricuspidati ibique fortissimum; 2) Pulsationem venae jugularis SyStolae Synehronicam; 3, Debiles sed puros cordis sonos in valvula mitrali; 43 Infirmitatem secundi arteriae pulmonaliS Soni, nihil amplius dubitabimus, morbum patris in insufficientia ostii venosi dextri positum fuisse.
16쪽
Diagnosis igitur hujus morbi, si aegrotum per longius tempuS Observare licet, ut videamus, quomodo pulSUS venae jugularis se habeat et num StrepituS ConStans Sit, non est difficilis. Pulsus venase etiam apud patrem ab initio morbi usque ad mortem eXstitit.
Jam plures men SeS, antequam morbUS commutationem valetudinis induxit, hic venae pulsus a pluribus hominibus observabatur, quod postea comperi. Verumtamen morbum cum insufficientia valvulae mitralis confundere poSSumus, nam hic quoque audimVS Strepitum Sy stolicum et venae jugularis intumescentiam ObServamus. Strepitus autem ille maxime Sonorus auditur in cordis mucrone, et quod ad venae tumeSeentiam pertinet, non Semper eXStat, et si locum habet, motiones abnormes non Sunt pulSationeS Sed undulationeS, quae certum rhγthmum non Sequuntur. Nam Si aegrotu S motiones oXSpiratoria S facit, quibus vena impletur sanguine, probe videmuS, ha S motioneS Sy Stolae Ventrieulorum non reSpondere.
Quae tumescentia in hoc morbo stasi sola sanguinis in vena jugulari ob hyperplerosin pulmonalium vasorum es scitur. Denique in in Sufficientia valvulae mitralis aucta intonsitas secundi arteriae pulmonalis Soni signum est gravi SSimum, quod a majore tensione arteriae et adaucta reperCUSSione sanguinis pendet. Quod Sγmptoma, ut facile intelligitur, abest ab insufficientia valvulae tricuspidatis, e contrario hie secundu S arteriae pulmonali S SODUS, ut Supra commemoravi, eXilior eSt, quam Staiu normali. Jam vero seri poterit, ut sub strepitu ipSo systolico et venae pulsu tamen morbus non cernatur in insufficientia ostii venosi dextri, sed simpliciter in atrophia valvulae jugularis. Revera fateri debemus, venae pulSum sine insufficientia venae jugularis valvulae relativa, sicuti de hoc vitio valvulae tricuspidatis jam tradidi, oriri non poSSe. Hic scilicet est Statu S demum Consecutivia S, oppleatur neceSSeest atrium dextrum et contractione atrii paullatim plus atque pluS SanguiniS in venam re gurgitet, priusquam in Sufficientia relativa valvulae jugularis evolvatur; sua sponte hic Status haud facile emergere potest, et si emergit, tamen haec valvulae atrophia Certe Venae pul Sum non efficit, corde incolumi. Insufficionita igitur valvulae jugularis hoc loco nullo modo reSpicienda eSt, quum
Seriore demum tempore formetur, vena sati guine oppleta. Quomodo alitea Se habet strepitus systolicus 3 Fiseri potest, ut strepitus in valvula jugulari audiatur, tum autem certe conductus est. In sufficientia relativa hujus valvulae Strepitum oriri non pOSSe exiStimo, Sanguis enim frictionem non perpetitur, quippe valvula laevi S eSt; etiam Si vero oritur, non magnae dignitatis esse puto. Quam saepe audimus Strepitus in venis colli, aut accidentales aut in anaemia positost Denique, quod gravissimum est, insufficientia valvulae jugulariS numquam phaenomena consecutiva inducit, quae cum vitis valvulae tricuspidatis ob-
17쪽
Quum do diagnosi differentiali hujus morbi aliorumque similium locutuS Sim, graviSSima quoque Symplomata anatomica commemoraVi, quare reStat tantum, ut reseram, quaenam haec circulationis sanguinis impedimenta Sequantur.
Quaeque insufficientia valvulae tricuspidatis, sicuti quodque aliud valvulae vitium,
impedimenta in omnibus circulationis organis excitat emcitque, quum organismus totus intimo commercio cum illa contineatur, varias organorum aegrotationes. Omnia fere organa, Si morbuS per longius spatium protraetus est, aut texturae aut functionis alienationes OStendunt omnesque istae aegrotationes impedimentis circulationis simpliciter explicari possunt. Primum cor graveS mutationes perpetitur. Sicut supra retuli, ventriculus dexter dilatatur. Itaque hic ventriculus paullatim tono musculari privatur et propterea saeuitate Se rite contrahendi; quae res alterum principium noXium siStit, quum postremo Cor non ampliuS Circulationis impedimentis satis resistere possit. Sinister autem ventriculus aliquanto atrophi-CUS fit, quum parum Sanguinis per arteriam pulmonalem ei adducatur; itaque etiam tensio Systematis aortici minor redditur et quidem eo minor, quo major tenSio SyStematiS VenOSi. Hic, quemadmodum in aliis valvulae vitiis, compensationem videmus naturae, qua deficiente Sanguinis circulatio multo prius plane haesitet necesse foret. Etiam in cordiS motu reperiuntur mutationeS.
Diminui solet cordis actio, soni sunt exiles; hanc autem rem, Sicut in omnibus cordis morbis, non magni aeStimare debemuS. VaSa, tam arteriae quam venae, eodem modo mutantur, imprimiS venae promer SanguiniS Stasin varices concipiunt, et illae ipsae venae, in quibus jam statu normali sanguinis cursui magna impedimenta Superanda sunt. Ita apud patrem varices eminentes vidi venarum cruriS, qui poStea, quum hydrope Permagno erura tumeSeerent, non ampliuS ObServabantur. Symploma graviSSimum, quod, Si impedimenta circulationis per aliquod tempus exstiterunt, intrat, hydrops est. Hic illi S in locis primum secundum leges physice8 apparet, ubi sanguinis fluxui maximum impodimentum superandum est, itaque in extremitatibuS inferioribus, et primum quidem in pedibus. Quod ad hunc hydropem pertinet, eadem Sym-Ptomata in hac valvulae assectione observantur, quam in insuffcientia valvulae mitralis. Initio pes solus tumescit, praecipue si aegroti corpus multum moverunt. Quod oedema, aegroto quiescente, noctu nimirum, plerumque cedit; aegroti tum horis matutinis urinam savam uberrimam edunt. Id etiam iterum iterumque apud patrem observabatur, oedema illo tempore semper pede limitabatur. Paullatim tamen, si circulationis impedimenta per-Petua sanguini S regurgitatione gravissima fiunt, etiam phaenomena hydropica creSeunt, oedema
18쪽
latius extenditur et mox hepar quoque intumescit. Tunc Oedema non amplius plane cedit, et si nonnunquam natura ipsa aut adhibitis medicamentis diureticis aliqua seri quantitas ex tela cellulosa reSorbetur, tamen excitata renis actio Secretoria non diu perStat, impedimentum cireulationis continuum et tensio venarum eXcitata serum largiter per libras restituit, si medico adhibitis medicamentis aliquot unetas urinae renibus extorquere contigit. Jam quod ad legoni inter omnes notam in morbiS CordiS pertinet, quae aquam Semper a partibus insorioribus ad altiores adscendere docet, in inSuffcientia valvulae tricuspidalis ipsius exceptiones locum habent. Iterum iterumque enim apud patr0m obServavi, hydropem manuS ortum eSSe et quidem graviorem manuS dextrae, quam Sinistrae dum hydrops extremitatum inferiorum paullo decrescebat. Quod simplici modo sexplicari potest. SanguiS enim in venam Cavam SVperiorem regurgitans postremo minimas etiam venas digitorum opplet, itaque eXSudationem excitet necesse est; difficile autem est interpretatu, quod, quum haec regurgitatio Sanguini S perpetua Sit, oedema non persistit, et quod tunc praecipue intrare solet, si in eXtremitatibuS inferioribus tensio per aquam diminuta est. Quod ad aquam pertinet, non continuo, Ut ego quidem observavi, eXSudari Solet, difficultor etiam parva aquae quantitas demonStrari poterit. Parca quantitas sertasse SempereXSudatur, Symplomata vero non eXCitat. Certo autem tempore a vasis major aquae quantitas editur et tunc graviorum caussa est dolorum. Apud patrem hoc per noctem fieri solebat et quidem primis horis matutinis. Αquam intra hoc tempus accrevisSe, Semper bene cognovi; etiam quod ad asciten pertinet, tam percussione quam palpatione Sola abdominis ejuS augmentum demonstrari potuit. IpSe quoque aegrotus non ignoravit, Si aSeiteS acerevit. Num exsudatio aquae semper certis temporibus intret, dirimere non poSSum, quum Compertum id non habeam, continuo autem certe aqua non exsudatur, nam id si fieret, hydropS poSt breve tempus periculosum ambitum aSSequeretur. Hoc etiam loco commemorare licet, me illo tempore, quo aquae major quantitas a vasis edebatur, frequentioreS PutSUS vidisse. PutSus patris fere Septuaginta ictus obtulit, auctus vero est tempore exSudationis
uSque ad octoginta quinque, id quod non semel sed saepius observavi. Quod mirabilius eSt, quum Statu normali sub mediam noctem minimi pulsus sint. Responderi mihi potest, augmentum pulSuS in hoc casu a dolore exsudatione excitato pependisse, et parS aliqua ad dolorem fortasse referenda est; sed exstitit etiam auctus pulsus, si pater magnis optidoSibus Somnum effecerat; conjiciendum igitur sest, intor sexsudationem arterias vitalitate
aucta gaUdere. Praeter oedema manuum interdum oedonia faciei, praecipue genae, ObServaVi. - Jam
plura dicere nolo de hydropse telas collutosae et de ascite, quum eadem Symplomata ODserantur, quae in vitiis valvulae mitratis. Id tantum dispiciendum est, hydropem in insuf-
19쪽
ficientia valvulae tricuspidatis celerius irruere, quam in alia valvulae assectione; causa in eo posita est, quod sanguis directe in venas cavas regurgitat. Intumescentia quoque hepatis, quae semyriSticatio hepatis ' vocatur, in hoc valvula ovitio mature intrare videtur. Ultimis quatuordecim diebuS apud patrem gravissime intumuserat et palpari potuit sub costarum margine et Sub proCeSSu Xiphoideo. Num hydrops semper latius se extendat et hic morbuS hydrope omnium organorum mortem asserat, dirimere non possum; arbitror autem, in hoc ipSo morbo hydropem nunquam gravissimum fieri, Sed mortem multo priuS Stasibus sanguinis in cerebro induci.
Jam reactionem hujuS valvulae assectionis in Cor, va Sa et Sanguinis circulationem exposui, et nunc demonStrare conabor, quo modo ulla organa hoc circulationis imp0dimonio assiciantur, utrum commutatio eorum functionis tantum a circulationis impedimentis pendoat, an a nutritione mala per Sanguinem alienatum. Jam a priori cogitare oportet. sanguinem in valvulae vitiis mutatam craSin experiri, diSquiSitioneS autem Chemicae nihil certi docuρ-runt. Quod do indolo venosa sanguiniS dieitur, revera ita esse habet. ut propter staSeS major quantitas venosi SauguiniS eXSiStat; num Sanguis arteriosus etiam indolem venosam habeat, nondum demonStratum eSt. Etiam craSiS hydraemica, quae larga exsudatione aquae essicitur, non est qualitas chemica, Sed exSudatio aquae a mechanicis modo cauSis pendet. Nihil igitur eserti scimus de commutationibuS SanguiniS, Certe,autem CommutatuS QSt, non bene enim est oxydatus. Propterea etiam ratione aliena organa hoc Sanguine nutriuntur,
quod perspicue ostenditur. Si affectio valvulae per longius spatium procossit. l) Systema nervo sum. Symplomata ab eo prodountia indicantur animo male insecto, indisserentismo, inertia et, si doloreS non vetant, Sopore. 23 organa respirationis. Puto, in hac ipsa instimetentia pulmones levissima symptomata pathologica Praebere, dySPnoea,'aegrotum tam vehementer veXaDS, modo adlaphragmate adscendente propter aSciten pendet. dum in insuffcientia valvulae mitralissimul oppleta Pulmonum vasa ad dyspnoeam conserunt. In insumetentia autem valvulae
tricuspidatis pulmones anaemiam experiuntur. Tamen dySpuoea in hoc morbo Saepe reterrima est, aegrotuS atrocem praebet saciem, omneS venae faciei Sanguine oppletae sunt, itaque eadem Symplomata tunc obServanturi quae in affectionibus valvulae mitralis, ea aut in disserentia, ut in hoc morbo morsiex oedemate pulmonum aut Sustocatione non timenda sit.
3. Organa abdomini S. GraviSsime afficiuntur organa abdominiS, partim sanguine mutato, partim P SSione aquae exSudatae, partim denique impedimentis circulationis. Primum hepar maturo tempore intumescit. Impedimenta enim circulationis in vena cava inferiore longius sese extendunt, primum quidem ad venas in illam inosculantes ho-paticas, usque ad ramificationes minimas, tune ad ramiscationeS capillares venae portae.
20쪽
postremo ad vasa - tomachi, inteStiui, lienis, pancreatis, quibuS omnibus vena portae componitur. Symplomata ab hepate proficiscentia sunt dolores regionis hypochondriacae dextrae, qui praecipue digitorum pressione excitantur, et, hepate graviuS tumente, color iet ricus cutis, imprimis faciei. Stomachus et intestina jam maturo tempore male afficiuntur: anorexia, digeStio alienata, obstruetio alvi signa sunt hujus assectionis. FortasSe secreta stomachi, intestini, imo glandularum abdominalium mutata sunt, Secundum theoriam morborum conjicero quidem hoc licet. Omnino organa digestionis eadem Symplomata Praebent, quae in dySpepsia videmuS. Peritonaeum eodem modo, si malum cordiS per aliquod tempuS exStitit, afficitur. StaSes enim in venis ejus caussam praebent exSudationis Seri intra cavum peritonaei; haec autem exsudatio magis magisque auget hydropem jam exortum, PreS-sione in venam Cavam eXhibita. Etiam renum Structura et functio mox alienantur, ipsi etiam afficiuntur hyperaemia illa venOSa Ouintiam organorum, quae degenerationem parenchymatiS asterre poteSt. Quod ad renum eXCretum pertinet, ad urinam, semper diminuta est ejus quantitas. In primis morbi Stadiis quantitas urinae saepissime mutatur, si, ut apud patrem, interdiu oedem a pedum Ortum erat, permagna urinae Secretio intraverat, oedemate inter noctem decrescente. Quum demum hydrops non ampliuS Cederet, etiam urinae copia ad minimum redigebatur. Pater intra totum tempus, quo eum ObServabam, certe non pluS quam Circiter unciaS Sex vel octo quotidie edidit, quamvis medieamenta diuretica Strenue adhibebantur. Praeterea urina nubila erat et Sedimentum deposuit, in quo largum acidum uricum et Salia urica erant. Triptophosphatum magnam multitudinem vidi. Nonni illis autem diebuS Urina plane erat clara, colore Succineo, eademque manSit. Omnino copia et qualitas urinae magniS mutationibuS Subjecta est, quas fortasse positaS.eSSe puto in tota aSSimit tione et nutritione organorum. Id tantum commemorare licet, nullius fuisse dignitatis in
Secernenda urina, utrum aegrotus aquam biberet neo DE.
Hoc phaenomenon grave habeo quod ad therapiam, quum ex hac re intelligamus, Regrotum aqua Suppeditanda vexandum non esse. Quod ad organa genitalia pertinet, haec etiam hydrope afficiuntur et maximo intumescunt, quod idem apud patrem ObServavi. De omnibus his asto tionibus permulta dicere POSSim; quum autem eadem Symplomata in valvulae mitralis vitis se ostendant, non amplius de illis loquar, Sed breviter tantum Commemorabo, etiam aegroti vultu morbum gravem exprimi. VultuS anxiuS, triStis, Color cyanoticuS genarum, labiorum, alarum nasi, oculi languidi, OS dolore diStortum, x Spiratio laborioSa. extremitateS frigidae apud aegrotos miseros cernuntur. Denique de compenSationis studio naturae aliqua dicenda mihi sunt, quia de hac re plurima disputantur. Etenim putabant, naturam in morbis cordis varia impedimenta, quae valvularum
vitiiS oriantur, compenSare studere et in morbis nonnullis revera hoc aguOScendum ESt.