Petri Gruteri Epistolarum centuria, cum Apologia eiusdem in qua instituti ratio redditur

241쪽

i ρ ς PETRI G R v T E R Ialas pando, in quo ante me viri magni seculum nostrum vide & in eo Lipsium & Erasmum. Duces illi mihi in hoc itinere : & si laudem omnem mihi praeripiant, forte & acui pa purga ni: quod maiorum vestigia implere a- pard sapientes honestissimum sit. Praecellisse a ut e meos recto itinere nemo negabit, cui aceto cor

acre est. Itaque pari passu sequi, ut aemulationis taedium, ita vel longo intervallo comitem esse, diligentiae laudem habet. Sed & exprimere vel in peius, ut saepe non ineptum , ita ad altiora tendenti , futurae limael non

contemnendum augurium . quanquam s maletriam aspicias: communis ea omnibuAsalpectrale. Si stilum; suo quisque filo & magonio eum adornat. Neque ille peccat qui fusiori alveo neque hic qui depressiori ripa fluit. At plagii reum te prodis, inquit, &simiam Lipsit. Tu vero, ut capiaris, eXplica inquam, quid sit Lipsius quid simia. Si ignoras,

male mihi in vitium obiicis sequelam hanc. ει ut ita dicam si meitatem. Si sciS, vitium tuum est, quia probo exemplari me abducis ad nescio quas eloquentiae rugas. At ignorasse te quo loco statuam 8 inter eos, qui tanquam noctuae seculi hujus lumina exhorrescunt; aut inter eos qui allium graveolens condi mentis regiis anteponunt. At vero ut tibi iv

dicio

242쪽

APOLOGIA. 1ρ dicio tuo beatus sis, cur Psittaco suum χα non invides t qui quidem avium auspicatissuma vel hoc nomine quod eicum hominibus balbutire unice datum est. Si ergo voculata una articulate enunciata feram commendat, cur homini hominem noxium expressisse , tum multis& variis combinatis sententiis.Attamen gradum siste , ne confitentem deprehendi credas. Lipsium me imitari asseueras; ego nego, & a stilo argumenta adduco. Excutiantur membranae nostrae : brevitatem.

& in stilo lineas an Lipsio abscribis 8 qui solus

scilicet Laconitini auctor, neque ante eum alius compresse locutus est. Plinio acumen, Sallustio nervi, ipsi Ciceroni brevitas deest. Annon enim ad Atticum epistolae tanquam ad puncta conscriptae ρ Brevitatem ergo no-sram cuiatem dicis f Lipsit serio hactenus, ut opinor , quia verbulum alibi mihi gratiam fecit. Hoc si in culpa , jam manus do i &torum me in Lipitum transformo. Qui non λ Cum curionus diribitori examinanti nullum non in Lipsio reperiatur. Artuna sum emungas & hanc animam hauri. Si

verba quae in publico fundi , solius Lipsit peculia' testaris , jam & ipse Cicero, Plinios , Salustius, Lipsiani erunt ' : & magni isti trium. - viii ex Lipsio balbutientes.

Quod

243쪽

r g PETRI GR u TERI Quod si verborum aucupium, & stili quas

conferruminationem alibi haberi posse fateris, quomodo simiam tantum Lipsi j me appellast Quia, inquies, manifestarium te prodis,

non unica voce, sed contextis multis, &ad periodorum usque consummationem 3 non secus ac Salustius, qui emendicator Verborum

Catonis, ni fallor, olim dictust Hem palo pectus pertundisi Egone quicquam a Lipsio sinistra manu λ nunquam verum dabitur; & si dabitur cum venia erit legis repetundarum , . Si casu simile quid excidat, indicta causa a cruce liberor. In publico enim sum, aere tecum victito, non tamen de tuo fertilior. ita in una arena studiorum, eundem saepe pulverem colligimus, non tamen laudem. Quia ut

ille inquit. Acripti gratiam cumulat sanctitas scribentu. Ingenue fateor, per Lipsium nos profecisse; sed & alios qui indecoro saepe ore inviti laudes eunt ; pessima gratia & beneficiorum sinistra compensatione. Multis enim Lipsius profuit, non verbis tantum sed & rerqui in ingratorum pecorum numero sunt; Mquantum penes eos est, Omnem veterem famam eum decoxisse student. Causa nulla,nisi

quia in causa forte dissensit, & in religione se-jHgem se declaravit. Nam sane aliud praetexi Vix posse credam, cum diligentia viri ad successu

244쪽

Α ΟL GI A. Iyseelsus rei litterariae multis documentis munis do approbata sit. Non eum attollendum ac sumo: suo sibi praeconio parto contentu S, dc meliori tuba, si opus tentandunti illud tantum adnecto, non ine negare minervat huic ferulae a me deberi, Beatus enim egoui disci

ψplinae infimum ordinem nanciscar: & prosecisse quoquo modo gloriae imputo. Neque . unquam immemorem vel invidia vel oblivio obrepet. Hoc tantumde plagio abstersum volo; nee in puerili secta censeri me patior. Etsi enim non pauca nostra eandem classem obtineant , ea tamen scum venia viri dicam

non illius propria sed ab eodem rivo ad me deducta ex quo ille hausit. Multa Lipsius ex aliis habet: quae forte & in nostris expressa. Sed cave ne nobis furto imputetur, quod illi laudi dicitur. Non enim ea a Lipsio nobis eis mendicata sed pleno ostio, eadem via adeun. dem thesaurum penetrare facile suit ι etsi uevideo minus mihi gloriosum. Imitatio ergo haec nostra est, ut & Lipsit; neque fraudi e st, si disciplinae rationem forma quandoque simili reddamus. Dun modo anxietas absi t: Se

decentes lineas sedulo exprimere aemulemur. Neque vitiosa haec exercitatio, si Ciceroni 'eredimus. Cui a philosophis mutuata multa,

saepe in probram versa. Cui ille, miram inquitio Ma

245쪽

PETRI GRYTERIm a Cerdonibus Laus ergo haec imitationis; quasi milia inveniendi facultas paratur e intelligentia & judicium acquiritur : Et magna , ut inq uit illegratulatio si nonnulla tu, magnus pudor, si cuncta ille melius. Quanquam auda X haec conistentio , cum sti minis parem laudem affectare; proba tamen quia vel secreta vel publica labores tuos Sc profectus declarat. Quid autem elaboraverim hac d iligentiae semita, alius iudicer. Ego certe hoc a firmem , postquam serpera lira abjeci , proprio fulcro pu-dem me uti incedo, sed meo curriculo nec Veisla aliunde mutuo. Si antecessi sie negotiu; satis habeo subsequi vel mensura loci longa: nam pares passus semper moliri, arduum; recal secte vero ex integro ct subinde impetum fractum emissums resiumere gloriosium e t. Atque ita quam tam ab Archetypo laboris decido mecum ipsie experior. Solatio interim est, hac uti cynosura:ad quam in felicem portum gressus regere datum. Ut enim emgiem suam quisque , non nisi abo iaptimo artifice fingi optat: ita animum forma ri non nisi ab erudito decet. Quicquid quorundam vanitas ob ij ciat, hanc laudem sequor. Et quidem ingenue, ut scholasticum quem hic agimus decet. Quo genere hominictit Plinius ait, nil plicius, aut sincernu aut m

luis est. Itaque qui alium hic quaerit, frustrara

246쪽

ra saepe quaestione e st abiturus. Pruris enim

bucco victito tanqiram cochleae falcem in aliena trimessem no immitto. Ut Paragraphos qui nobis injunxit, justitiae suae ipsius Oblitus sit; quae suum cuique tribuit. Et qui siphones urinarios extorsit, praesagii sui male conscius, 3c causas 5e symptomata consudit: impius quoque Theologus, qui sacra sua lusibus nostris inerrare voluit. Fateor sublimia haec, o sum habere & majorem laudem. Sed illis haec auspiacanda , quorum sacramenta sine noxa peris duellionis non mutanda. Nam de jure quod civile vocant, expertes sumus & extrarii. Deliquido autem , quod medicum dixeris, aliquantum magis domestici ; utpote in quo Doctoralibus etiam donati. Abstinui tamen

manum ut ne moretum alienum insercirem:& in porticu nostra perstaremus , quae syllabas tantum examinat. Forte an olim digniora A sculapio daturi, cum thure supplicabimus. Nunc mola salsa sussciat, aut quo rustici litant, lac. Quae tamen ipsa non ingrata Diis, qui ab animo pondus capiunt. Quo arrabone, medico i sti me obstringo et ut pacatior haec vel legat vel praeter legat. Nam de Theologo laxior mihi cura , cui paginas nostras exesse jubeo, ni Prisciani serota malit:cui dinsua larmare non animu,&ad ipsa sacra via

O a sernere

247쪽

PETRI GRVTER Ire eloquentiae gradu, peculium est. Itaq; nil hic alieni termini, qommistum; proprio nos limite continemus. Minori fortassis laude, sed lemolumento tamen suo probandum. De poeta porro isto & historico bona verba; nisi . vel epigramma aut fabulam debeam. Nam

de illi somniasse in bicipiti Parnasso; Sc hule

somnia extollere magna laus est. Uera vobis debemus ut intactos probos relinquamus nec usu in humanis vestro vos defraudamus. At si sciatis non cuivis adire Corinthum licet , aut nobis aequum qui abitersasse tantum maculas otii voluimus hac epistolarum situla. Itaque qui seria haec a me flagitat, tantur isdem facit, ac si quis apud poetam hunc,vertistatem, apud historicum illum candorem quaerat: quibus uterque ut plurimum excussi. Na& ille mendacia dicere, & vera mendaciter: hic in hanc.aut illam partem animo factiosus inclinare consuevit. Sed non haec ad me Uitia derivo, ut me velem aut purgem. Quin laruam tollo;& nec poetae nec historici titulo jacto, nec personam sustineo. Abstinui etiam serio, vel ubi sese occaso ingerebat; ut ingerere abunde illis solet, qui nullam non laudis messem demetere optant. Nos vero nostra simplicitas impraesentiarum trahit e atque ex una ra vel laus vel vituperium, vel neutrum is

248쪽

Nam &'unus saepe lector lassicit vel nullus.

Dimi nobis scripti nostri rario constet : quae laudabili hoc otio, severa saepe studia inter. singuere voluit. Sed quo longius feror, eo propiori limite domi sistor. Ad Peripateticum illum eo: qui Ciceronis sibi nomen, nescio an in familiam ascitus, arrogavit. Hicsbi visus, omne tulisse punctum nec ut caeteri circa sandalium oberrare. Andromedam certe no stram tetigir, 3e de stilo dicam dixit. Res difficillim.& in qua omni b. Stisfaci re paucis coiscessum, cum sola aestimetur. Nam in caeteris no . vitas ipsa rei lectorem intentum habet; utilitas curiosum dc avidum. Itaque fructus sbi quisque carpit, soliorum nullo delectu habito. Quae ipsa saepe manu calida defrondant, quod in umbrare inhiantibus soleant. In nostris autem an non nudae verborum cortices,

sine rei alicuius sartu, aut medulla Z Quost ut otiosivi pecurua lector in hu tantum racet, hoc est elocutionem examinet. in qua quot capita, - tox sensus, quot sensus tot linguae.Quarum in persti angustissimo gyro restringere, tantidem est aes mare in vasculum colligas. Hinc tot arota, aut eloquendi formae; 6c ut similes sorte reperias, pares nunquam. Quid miri ergo si

probare illi lacunas nostras nequeam , qui ex O sonte

249쪽

fonte illo Eloquentiae Cicerone ; stili eam. pum irriguum habeat. Nam Virtute forvLae, id evenit, ut te deceat, quicquid

habeas.

Nobis non tam licet esse beatis, ut titulo illo gloriemur. Quod nasutiori vel audaculum videatur, & ferula dignum: si squalido Se inclisereo sermone latui praeceptoris laudes con. culcet. Quod hodie nimis quam frequens. Nam ad hunc fontem quot ranae aqUatum eunti quot stagna uliginosa foetida ex limpicia illa profluente derivantur l omnibus tamen Cicero agmen ducit : infelix Centurio, qui tot lixas primipilanos habet. At Ciceroniani, per me est e licet: nec enim hanc hederam illis invidemus, si vini veteri g & edentuli apud eos copia. At Uappam quaVis nautea viliorem condunt. Proferte lagenas : hem nectar cujus odos Demissis pedibus in caelum rotat Eum in odorem canat Ilippiser cotidie. Nee tamen salse hoc dictum; quin rationcs ex ipsa vindemia in magnam messem ratas dabo.

Tibi inquam dico, quo sacramento stipendia meres 8 Ut longas, inquit, sesquipedales , dc

quas uno spiritu non absolvas, periodos consferruminem. Ita me Musae ament, ut Ciceronianus es, nec te vitia pulmonis agitant. Nos a sitima

250쪽

asthmatici sumus, & per angustum trahimus

breves suspiritus. Quid tu ergo, malum mihi aut morbum aint naturam sugillaS, quam ne furca quidem expella. Et ad tuas nos trahis ipse partium transfuga t non enim ita Cicero praecedit aut praecipit. Sed nativam illam elo.' quentiam stilo plano & enodi testa tur; no na lia super alia phantasiuata congerit, atq; uno velut roborario claudit. Sed de laudibus illius premo Jc ad Rhetoricam te ablego, purum et pute Ciceronis exemplar. Hanc seras quod animo tuo sat erit, ut adoptivus Peripateticus

celebreris. Sed tam peccat, inquies, qui parcit quam qui pio fundit. Atque hoc fortassis co piae signum, illud penuriae. Sed notam hanc deleo , quod ut ille inquit, pressio pom stra

mo ex vistolis petatur: & Ciceronis ad Atticum tales. Obscuritas quandoque ultro accersiis tur ; ut inumbremus secreta nostra ; vel prudentiae alterius reservemus. Multa enim, indicio solo clara, apud eos quibuscu sermo tui Hieroglyphica quandoque satis sint. Brevi

. talem porro alioru saepe occupari opibus metimur: ne quas amoris causa scribimus damni culpam auferant. Quae observata mihi in hisce schedulis teliamur: ut saepe ab omnibuS, quandoq; ab uno, identidem a nullo intelliga