장음표시 사용
11쪽
addicamus. Cur viri docti his indiciis obsecuti non sunt 3 Hoc ut intellegamuS, videamus nunc, quaenam argumenta proferant ad statuendum temporis terminum, p0St quem Sextum fuisse putandum sit. Argumenta duo Sunt Primum Sextus do dum II 258 Basilidem Stoicum commemorat. Eum Marci Aureli Antonini praeceptorem SSe conicitHaas. Sed dubium hoc esse ipse confitetur. Duo enini Stoici sunt nomine Basilidis, quorum alter Secundo R. Chr. n. saeculo fuiSse Videtur, alter Marci imperatoris praeceptor fuit. ' Sextum veri similius est illum dicere, quia, quod Zelle optime monuit, ' in libris quos scripsit ad Versus dogmaticos nullius philosophi enesidem aetate minoris mentionem facit. Certe igitur hoc argumentum omittendum est. Deinde simillimae erant philosophorum Scepticorum et Empiricorum medicorum sectae rationes.' Quo modo factum est, ut inter philosophos Scepticos Satis magnus numerus medicorum mpiricorum esset velut a Laert. Di0g. IX 116 Menodotus, Sextus, Saturninus Empirici dicuntur. Neque igitur mirum est Scepticae Scholae principum, qu0 enumerat Laertius Diogenes, partem in Galeni Scripti commemorari Laudantur Zeuxis, MenodotuS, Theodas atque etiam, ut viri docti putant, Herodotus Sexti Empirici magister. Neque fieri potuisse dicunt, ut Galenus Sextum, quem constaret medicum fuisse, Silentio praeteriret. si vel ante Galenum vel Galeni temporibus floruisset.
SeXtum ergo necesse SSe minorem Galeno fuisse. Hoc si concedimuS, Sane profitendum est Sextum ante Secundi Saeculi finem non fuisse. Sed primum opponam huiusmodi argumenti non nimium tribuendum esse. Liceat monere
Ciceronem Lucreti carminis, quo Epicuri praecepta optime explicantur, quamquam bene n0Vit cf. ad Quint fratr. H9,3 ,
tamen in eis quae de philosophia scripsit nullo loco mentionem facere. Deinde hoc considerandum est Galenus adversus Empiricorum sectam hos libros Se composuisse ipse testatur Περι τῶν διων βιβλίων IX Galeni Scripta min. rec.
Novem igitur opera sunt et libri triginta quattuor vel
etiam plures. Quorum ex numero nobi adServantur 'Tποτυπῶσεις ἐριπειρικaί,φὶ Προτρεπτικὼς π ἰατρικγῆν - Sed
finem deesse ultima libelli verba indicant τουτο δ' ambδεικτεον φεξγῆς - fragmentum libelli Περὶ τῆς ἰατρικῆς ἐριπειρίας.= Ergo duo fere e triginta quattuor vel etiam pluribus libris exstant. Reputantibus nobis tam exiguam partem Scriptorum, quibus Galenus de Empiricorum secta diSSeruit, adservatam esse certe haud ita mirum videbitur in eis quae supersunt Sexti mentionem non fieri. Offendat vero aliquis in eo, qu0 et Scepticae Scholae principes, qui proximi Sexto anteceSSerunt, non Solum Menodotus et Theodas,' sed etiam Herodotus ipse Sexti', Male hoe loco Muellerum Galeni verba distinxisse equidem credo.' Haec verba corrupta esses intellexit Hiberimus Rhen. LII p. 614 adn. 6; quem si sequeris, numerus librorum tribus augetur;
12쪽
11 magister saepius in Galeni scriptis commemorantur, primus Sextus silentio praeteritur. Certe hoc aliquam admirationem haberet, si esset Verum. Sed erravisse demonstraturus Sum Viros doctos, qui Herodoti Sexti praeceptoris Galenum mentionem facere dixerunt. IIaas De philos Scept. Successioniblis p. 8 adn. 2 novem asser locos, quibus Herodotum illum commemorari putat. Quos priuSquam excutiam, hoc unum praemittam Menodotus et Theodas, qui Herodoto antecesserunt, et Sextus, qui ei SucceSsit, Empiricae sectae medici fuerunt. Ergo Herodotum quoque, Si quidem medicus erat, hanc sectam secutum esse opinabimur. Certe
in medicina a dogmaticorum disciplina fuisse philosophum Scepticum non credemus. Quibus expositis excutiendi nobis Sunt loci, quibus Herodotum a Galeno laudarimaas putat: Gal. VI 516 . Halicarnassensis Herodoti verba quaedam II 36 laudantur Gal. VITT5, 10 haec leguntur: Eυρυφων
δικος ἀξιουσιν. Quibus locis hunc addam VII 701,10ὶ:
quia hi loci sententiis plane congrui sunt, alicubi corruptameSSe. Atque erodoti nomen, quamvis duobus locis in-Veniatur, falsum esse equidem cenSe et Verum Sse, quod VIIJ01, 10 legitur: υρυφων τε καὶ Προδικος Primum enim, si Herodici nomen legendum esse dicimus, facillime 90SSumuS Xplicare, qua ratione memoria nominum X 474 corrupta sit in codice quodam initio scriptum erat Gρυφον
tum alius librarius male descripsit υρυφον a μοδοτος καὶ Προδικος Alterum argumentum hoc est Euryphontem scimus Cnidium fuisse. Item de Herodico quodam Cnidio, qui discipulus Euryphontis fuisse videtur, nobis traditur.' Veri simillimum ergo est Galenum h0s duos dicere. XIII T89 et 801 Galenus duo Critonis medici medicamina affert, quae Criton Herodoto se debere ipse testatur Critonarchiatrus fuit imperatoris Traiani; y ergo ne Herodotus luidem, cui medicamina illa debuit, ultra Traiani temporassoruit. Magister igitur Sexti Empirici, quem exeunte Secundo saeculo viguisse dicunt, fuisse non potest. - Gal.
dilucide apparet erodotum illum, quem Galenus dicit,
Ρneumaticae sectae medicum fuisse, et Verborum Vim conturbavit Zeller, qui, ut Galenum de Herodoto phil080pho Sceptico et Empirico medico c0gitare probaret, haec dixit ' :
Ogwen eu eisen. In eodem libro tribus aliis locis XI 430, 4; 442.6 443, 4 Herodoti mentio fit. His locis Galenum
eundem medicum neumaticum dicere nemo negabit. Quibus ex locis uno, quo Galenus dicit Herodotum neglegere atque aspernari ea quae sensibus percipiuntur p. 442,6ῶς ἐν τῶ ara μευsanoac τισι τῆς ἰσθήσεως του του νικῶνυπαρχοντος , ptime confirmatur pertinacem Dogmaticae disciplinae medicum eum fuisse. - novem igitur locis,
13쪽
- 12 quibus Ηaas Herodotum Sexti magistrum laudari dicit tres prorsus removendi sunt, duo pertinent ad medicum quendam, qui ante Traianum vel Traiani temporibus floruit, quattuor ad neumaticae sectae medicum. Quibus locis duos addam, quos Haas neglexit. Apud Gal. VIII 751,2 Herodoti cuiusdam mentio fit, qui Agathini discipulus erat. Inde apparet eum neumaticae sectae addictum fuisse et temporibus Archigenis, qui eundem Agathinum magistrum habebat, i. e. exeunte primo post Chr. n. saeculo floruisse. Hoc loco probari equidem censeo omnes locos, quibus Galenum Herodoti medici mentionem facere Supra Vidimus, pertinere ad eundem medicum neumaticae sectae addictum, qui floruit eXeunte primo . Chr. n. Saeculo. Neque dubitabis, quin ad eundem is quoque locus pertineat, qui reliquus estsXVIIa 999, 12 , quamvis ex eo nihil accuratius concludere possimus. Hic Herodotus Sexti magister nullo pacto fuisse potest. Nam Herodotum Scepticae scholae principem intomittam Sextum, si neumatici illius discipulus esset, iam
ineunte Secundo Saeculo necesse esse fuisse ampiricorum medicorum Sectae, ut Supra exposui, addictum fuisse opinabimur certe Pneumaticos, quorum praecepta, quippe quae e Stoicorum philosophia derivata sint, a Scepticorum doctrina plane abhorrent, Secutus non est. Ergo Herodotus Sexti magister a Galeno non laudatur neque Verum est quod viri docti opinantur Sextum primum a Galeno silentio praeteriri. Denique aliud, quod summi 0menti est, accedit. Ingenuinis quidem Galeni libris Sextum non laudari bene viri docti dicunt. Sed laudatur in libro, qui inscribitur no-aγωγη ἰ ἰατρός Gal. XIV 683,18 , quem iniuria Galeno ad-
Scriptum esse hodie omnes consentiunt. In altera huius dissertationis parte equidem probaturus sum hunc libellum, quamquam genuinus Galeni non est, tamen Galeno vivo
13 eonsciiptum esse. Inde apparebit Sextum Empiricum post Galenum certe non fuisse Galeni aequalis fuisse potest, quia alii quoque Galeni aequales in libro illo laudantur. Ex his quae exposui satis, ut puto, intellegitur omnia argumenta, quibus Viri docti Sextum ante secundi saeculi exitum non floruisse probare conantur, irrita SSe, immo multa indicia a nobis exigere, ut priori aetati eum attribuamus. Quibus indiciis aliud accedit, quod sumitur econtroversia quae est de aetate Ain aes id em i. De huius quoque aetate certum testimonium nobis deest. Itaque Zelle coniecturis eam in hunc modum reperire c0natus St Phil. d. III ed. IV. p. 10 sqq. : Certe suo iure ponit Diogenem Laertium I 116 philosophorum Scepticorum seriem integram atque continuam nobis tradere: Hsaκλειδου
eludit ergo ex hoc loco elier, qui principes tantum Scepticae scholae a Laertio Diogene enumerari putat, Sextum septimum Aenesidem successorem fuisse. Atqui exploravitii l. p. 1 adn. 3 Platonis successores usque ad Antiochumphi minusve vicenos annos, Zenonis SucceSS0res Sque ad Panaetium vicenos senos annos, Aristotelis SucceSS0re HSque ad Andronicum plus minus vicen0s Septeno anno Principatum scholae tenuisse. Itaque cum ne Scepticae quidem scholae principes amplius vicenos septenos ann0 Scholae principatum tenuisse et Sextum anno fere 10 p. Chr. n. mortuum esse Sumat, Aenesidemum non ante SeXtum . Chr. n.
annum floruisse efficit. Alii viri docti' negaverunt Laertium Di0genem principes tantum Scepticae scholae laudare. Sed
14쪽
hoc omittere possumus. Certe inter Sextum et Aenesidemum, quia vix dubium est quin Diogenes continuam magistrorum et discipulorum seriem enumeret, quinque hominum Saecula fuerunt. Aequantibus nobis singula saecula tricenis annis Aenesidemum eodem fere tempore quo Zelle dicit floruisse hac quoque computatione efficitur. Contra adduci vix possumus ut credamus eum ante ultimum primi a Chr. n. Saeculi decennium non floruisse hac de causa: hotius Biblioth cod. 212 nobis tradit Aenesidem librum, qui in- Scriptu erat Πυρρωνειοι λογοι, dedicatum fuisse τον ἐξ
Photius L. Aelium Tuberonem Ciceronis amicum dicat. Inde apparet enesidemum quoque Vel Ciceronis aequalem Vel paulo tantum minorem fuisse. Bene igitur, ut puto. Goedeckemeyer l. l. p. 211 circa tricesimum a Chr. n. nnum eum floruisse dicit. Inde quoque sequitur Sextum, Si quidem continuam seriem Scepticae scholae principum Diogenes nobis tradit, cum tardissime circa annum p Chr. n. 150 floruisse, praesertim cum dubium Sit, num reapSe unuS- quisque Scepticorum principum tam diu quam sumit Zellerprincipatum tenuerit, quia ut idem monet 0 Semper discipulus magistrum secutus est, Velut inter Menodotum et Herodotum Theodas enodoti condiscipulus principatum tenuit. Quibus expositis restat, ut pauca dicam de eis quae apud Suidam s. V. Σεξτος Scripta legimus Σεξτος Xaιρωνευς.
' σκεπτικὰ βιβλίω δεκa. Σεξτος Λίβυς φιλοσωνος. επτικὰ εν βιβλίοις , Πυρράνεια Ρlerisque Viris doctis persuasum est Sextum mpiricum a Suida cum Sexto
Chaeronens Plutarchi nepote et Sexto Africano confundi. iContra alii viri docti re vera Sextum Chaeronensem M. Aureli magistrum eundem esse ac Sextum Empiricum medicum et philosophum Scepticum existimant.' Sed quamquam e ei quae Supra eXposui apparet temporis angustiis nos non impediri, quominus hoc credamus, et quamquam Voligrasty reliqua quoque quae obstant refutare conatus est, tamen adduci non possum, ut his Viris doctis assentiar. Quis enim credat Scepticae scholae philosophum magiStrum
fuisse M. Aureli, qui per totam vitam Stoicae disciplinae Studiosus erat Voligras quidem credit et testimonium affert utropii VIII 12 , qui litterarum tantum Graecarum scientiam M. Aurelium a Sexto didicisse narrat. At et imperator ipse Ela auro I9 et alii Suidas l. l. CaSS. Dio LXXI 1, 2 testantur tantam inter M. Aurelium et eius
praeceptorem fuisse amicitiam, quanta nunquam eSSe potuit inter Scepticum et Stoicum philosophum. Quae cum ita Sint nos quoque credemus vel a Suida Sextum Chaeronensem et Sextum Empiricum confusos vel memoriam illius locie0rruptam SSe praeSertim cum ea, quae de Sexto Chaeronensi ab aliis nobis traduntur, prorSu non congruant cunieis, quae de vita Sexti Empirici comperta habemus, Velut nusquam traditur Sextum Chaeronensem medicum fuisse.
cf. Sep Pyrrhon. Stud. p. 8 et 121 Voltera in Rerue de philologie N.8 26 l902 p. 195 sqq. I. I. p. 202 sqq.
15쪽
De libello qui inseribitur ἰσαγωγ ῆ ἰατρος Galeno addicto
Usaγωγη -ους qui inscribitur libellus in Galeni operum editiones receptus XIV 674-797 uelin ab
omnibus fere recentiorum temporum viris doctis ponitur innumero eorum, qui iniuria magno illi medico ergameno attribuuntur. Neque ero quisquam adhuc hanc opinionem argumenti firmare studuit neque de vera libelli origine sententiam omnibus probatam aperuit. Itaque hanc quaestionem, praesertim cum ad Sexti mpirici aetatem certius definiendam multum Valere Videretur, accuratius pertractare animum induxi. Primus Aldinae editor lib0llum Galeno abrogasse videtur; neque enim testimonia antiquitatis, quantum equidem scio, neque codices eum in suspicionem Vocaverunt neque interpretationes latinae, quae Aldinae graecae a. 1525 editae antecedunt. Insunt enim huius libelli capita a-ι in duabus omnium Galeni operum interpretationibus, quae editae
sunt Venetiis a. 1490 et . 1502. Aliam libelli interpretationem editioni Aldinae antecedentem investigare non potui. I enim libri, in quibus inesse interpretationem Acheman in Historia iteraria Claudii Galeni dicit, ' omnes falso laudantur. Neque enim inest in Georgii Vallae lacentini Volumine, quod et hunc libellum et alia Galeni aliorumque Graecorum opera continere chermani dicit
est Geo,gio ulla Placentino Interprete. Hoc in volumine hec continentur Nicephori logica Georgii valle libellus de argumentis. I
legitur Galani quoque introductorium neque tamen in ipso volumine interpretationem in hunc modum inscriptam invenies, et Francisci Philelphi operum editiones, quas Achermann laudat, sane praebent alieni mediet ad medie ham introductoram antecedente epistula Georgii Vallae, qui
libellum illum Iacobo Antiquario ducis Mediolanensium secretario misit, Sed interpretatio est libelli Περὶ ἱρεσεων
Primi igitur Aldinae editor et Basileensem qui curaViteditionem libellum in νοθοις posuerunt propterea Scilicet, quia Galenus eum inter suos non commemorat.' Eorum opinionem secutus Iacobus Sylvius M Galeni quadam adnotatione nisus Herodoto medico libellum addixit. Contra Charterius in edit oper Gal. vol. I p. 405 hac sententia improbata Galeno adscribit libellum, quem conciSa oratione uniVersa medicinae praecepta complecti dicit Achermann ' controversiam diiudicare non audet, sed addit haec: Si
Galeno scriptus est, ad eos Saltim non pertinet, quos Galenus προς ε 3Ooιν scriptit; sed ad eos, quos ad tironum risum conscriptit,
postea ab iis evulgat . indevicesimi quoque saeculi quidam
in Fabricius I. I. p. 483; ueh l. l. p. CCXXXVI. ' Orationes Phil. hi eum aliis opusciuis Venet. p. hil de Pingis 1492 ed sine not. typograph. oratione Phile hi Venet. Barth de Zanis de Portesio 1491. f. Fabricius I. I. p. 441; nehnes p. XLVIII. Ordo et ordinis ratio in legendis Hippocratis et Galeni loris per Iacobum Sylvium Paris. 1539 p. 11: Introduetio seu medicus Herodoti
liber, non Galeni, ut eae commentario Galerii 3I particinae secundae lib. sexti uidemion liquido apsaret. Dicit hunc locum: .. . των ν
t Fabr. l. l. p. 441; ueh l. l. p. XLVIII.
16쪽
certe Galeni esse posse praedicaverunt; sed plerique et qui praecipue in his rebus versati sint velut prenget, Fuctis,' MeWaldi i eum genuinum non esse consentiunt. Sed accuratius, quid de vera eius origine censeat, solus M. elimani docuit. Is enim Pneumaticae sectae medicum medio Secundo p. Chr. n. Saeculo libellium composuisse putat, sed Herodoto medico neumatico propter temporis difficultates adscribi eum n0n posse.' Libellum spurium es Se probRtur Spurium libellum esse et iniuria Galeno adscribi non inde concludi 0SSe perspicuum est, quod neque alibi neque in eis quae Galenus conscripsit Περὶ τῆς raξεως των ἰδιο νβιβλίων et Περι των δίων βιβλίων commemoratur, praesertim cum alii quoque libri, quos genuinos Galeni Sse nemo negat, in commentariis illis non laudentur.' Immo Spurium eum esse nisi ex libello ipso, quia testimonia veterum scrip-t0rum desiderantur, probari non potest. Itaque ut hanc quaestionem diiudicemus, primum quaeramus quibus in sententiis placitisve scriptor libelli a Galeno differat, deinde in eiusdem sermonis consuetudinem inquiramus. Quod ad sententias attinet de medicinae doctrina in universum Scriptorem non nimium a Galeno dissentire infra
E. Zarnelie Symbolae ad Mi Pollucis tractatum de partibi seoallinis humani p. 11 adn. 19.' E. Gnrit Geschicti de Chirurgi I p. 459.' Goedechemeyer Grectitate des graect Meptirismus p. 267.' Sprenge Geschielit de Armoetandem d. III p. 152. β Puseliniann mndbve de Gractichte de Mediri I p. 391. ' Pauly-Wiss. III 590.' M. eliman Di Deiιmatische Schule bis au Archigenes p. 5adn. 6 Hermes 3 p. 546 et p. 547 adn. 1.' confer, quae de his rebus disseruerunt albsseiseh Iahrb. f. Hara Philles suppl. XXIII p. 693 et Η. Schoene Galemus de partibus artis medicativae p. 16ὶ.
videbimus. Attamen in artis vocabulis quibusdam aliisque singulis rebus adeo a Galeni ratione differt, ut iniuria huic libellum addici appareat. Comparemus haec:
λέγοντaι. 12, 12 βλεφάρων δε τα
Ex his locis apparere puto Galenum aqqον cartilaginem palpebrarum τον μετaξ χονδρον, Morpeolatte nominare, scriptorem libelli oras tantum palpebrarum Liar deri etaρσους dicere. Eandem sententiam proferim Magnus Die augen- heilla nil der alten p. 435.
Galenus igitur ψιν eum solum locum n0minat, qu0 0m mittuntur inter se oculi tunicae CiliaradrpergestenH, apud Scriptorem libelli vocabulum eandem significationem habet
17쪽
Scriptor libelli eam ossium coni ctionem, qua OSSRm0Veri possunt, yθρον appellat, συνήρθρωσιν eam, qua nequeunt moveri. Contra Galenus hoc coniunctionis genus Ουμφυσιν nominat, συνώρθρωσιν eam gogo Speciem qua ossa motus facultate parva et modica praedita sunt.
Ergo quam capitis suturam scriptor libelli βεδεαίαν nominat, eam Galenus εὐθειαν dicit cf. III 753, 10 . quas ille κροτaφιας, eas hic λεπιδοειδεις cf. II 744,9 .
Gal. Π 744, 2 εξ orci γίγνεται τῆς λης κεφαλῆς τὰ πάντα os cogis
Ex his locis apparet scriptorem libelli illud os, quod
Ergo του Ψυχικου tantum νευρεατος idem n0men et eandem Sedem profert uterque.
Praeterea ea, quae Script0 libelli p. 712, 3 sqq. dicit de oculi tunica retiformi et de tunica, quam αδηλον appellat,n0n congruunt cum eis, quae Galenus de oculi structura docet. Sed de hac re infra accuratius agam p. 35 Sq. Deinde Vocabulum φαρυγετρον T21, 5; 43,9 Galenus nunquam Surpavit pro φύρνγξ, quod legimus e g. ΙΙ 867, 4;ΙV 647, 16; ΙΙI 249, al. Tum molare dentes Scriptor libelli p. 722.4 μυλίτας dicit Galenus οριπίους SiVe viviaς
appellare consuevit; cf. II 753, 12, 18; III 866,1 869,i; 870, 15 871, 17 877, 12 878,14 879, 12.
Atque haec quidem de artis vocabulis omitto enim quandam differentiam esse inter definiti0ne του συνaιτίου et του συνεργου αἰτίου, quas in libello p. 692, 1 et 4 et quas in commentario ad Hippocratis librum Περὶ τροφ=ῆς XV 302, 1 et 303, 3 legimus, quia Spurium hunc commentarium esse Α. Nelson praedicavit argumenti Sane nondum editis es. Sitz.-Ber de Beri Akad 191 p. 128 . Videamus nunc de genere dicendi. Qua in re libellum genuinum Galeni non esse imprimis eo probatur, quod in ii Lit u ad-
18쪽
mittendo et evitando aliam rationem ac normam equitur Galenus, aliam liuius libelli scriptor Galenum constat verba ita colligere atque collocare, ut quatenus fieri potest effugiat concursionem Vocalium paucis tantum atque certis c0ndicionibus eum hiatum admittere viri docti demonstraverunt. Comparantibus nobis cum hac Galeni noma consuetudinem Scriptoris neglegendos esse manifestum est eos hiatus, qui vel aphaeresi vel elisione tolluntur, velut 675, 12 ξυσχοίνου ἐμπαγείσης 678,10 τεσσaga ουν 681, 17 ο υποφορα; 687, 3 ἐπὶ νθρωπίνων. Neque enim inde quod codices ' saepissime elisionem vel non exhibent vel in hac re dis- erepant, quicquam potest concludi Praeterea non alienum
est a Galeni consuetudine, quod scriptor admittit hiatum 1 post articulum, velut 675,2 οἱ πύ 677, 15 oois 679, 16 et εἰς.2. post pronomen, Velut 682,2 υτ εχ 684, 13 μεν
Libros eorum, qui hanc rem fusius tractaverunt, enumerat Alberius Minor in dissertatione quae inseribitur De Galeni seis Περι δυσπνοίας Marpurgi 1911 p. 49. ' De eodd. quos inspexi vide appendicem.
9 in pausa orationis: 675, 1 ciba, τις 678, λογικοι ,
Denique hoc quoque litatus genus Galeno tolerabile suit j 676, 14 cf. 677, 1. 15 678,2 ἀρχὴ η cf. Gal. V 187, 100 563, 14 ρχη i.
Quamquam Vero haec hiatus genera non abhorrent a Galeni consuetudine, tamen monendum est frequentiam imprimis eorum litatuum, quos enumeravi sub T- in hoc libello longe procedere ultra Galeni normam. Hoc inde fieri puto, qu0d Galenus huiusmodi quoque hiatus quantum iter potest vel positione verborum vel similibus artibus evitare studet, velut hiatus vitandi causa eum scripsisse puto I 65, 12 δε εἰσιν ειθισμενοι pro δε ειθισμενοι εἰσὶν et VII 02, 11 di δερ υπαρχειν asset pro di θεοῦ εἶναι υστεοῦ contra scriptorem huius libelli has artes plane neglegere nemo negabit, qui cognoverit saepius eum hiatus facillime eVitare potuisse, scribentem e. g. p. 627,5 εἰδεναι δυνa 'raι
Accedit, quod praeter haec hiatus genera Satis magnus numerus hiatuum in libello exstat, quos Galenus nullo modo admisit. Satis habeo eos enumerare, qui inveniuntur in capitibus a- 674, 6 δοκεῖ ευρετῆς 677,17 ἱστορια αρχεται; 679, 2 μεταβήσει 1ro 679, 10 cf. 682.9 χαρακτ/ὶοίζει υν; 680, καθοδεκὰ δνύγουσιν 681, μεγεδει λλοτριοm 681, 13 ἐλλείφει λλοτριον; 682. θερaπευτικνη φων; 682, 14 νύγει εἰς 685, 2 τεχνη εἰκοτως; 685, 8 ουχὶ συνageta τους; 685, 9 τέχνη νομίζοιτο 687, 15 bH βύνει θ 688,5 υγχύνει αυτου;
et Ioli Petersen In Gai de pia . Hipp. et Phit. libr. quae8ti. O it. Diss Gotting. 1888 p. 45.
19쪽
693, 6 ara Oa 1Iδη γεγο ιεν πύθη 693. ηπ-λαγεὶς ἄρτι vel ρτιως detraliaγείς. Detectis his artis vocabulorum et generis dicendi disserentiis nemo iam negaverit iniuria libellum Galeno addictum esse, nisi turbatur quis forte uno loco, quo libellum genuinum SSe primo aspectu putes confirmari Laudat enim scriptor duo haec, quae ipse composuerit, Scripta: τ περι θωτης ουνθέσεως v aρμύκων p. 760, 13 761, et ὁ περι πλοψ φαρμάκων p. 760,16. His verbis conicias Galenum indiligentius proferre ea quae ScripSit Περι συνθέσεως φαρ-
est nunquam Galenum libros suos quos de medicamentis Scripsit eisdem verbis citare aut eodem modo quo hic factum Videmus nunquam eum libri titulo numerum singularem articuli anteponere, Semper fere addere nar-
Accedit, quod Scriptor alterius libelli inscriptionem bis dicit esse περι ρίστης Ουνθέσεως paρμύκων contra in Galeni librorum titulis illud astorii non inest. Denique nequaquam Galeni proprii fuerunt hi tituli velut Criton medicus scripsisse Videtur Περὶ γῆς των paρμήκων ο θέσεως sal XΙΙΙ 786, 17 , Dioscuridis autem Περι πλων φαρμύκων exstant libri duo.' Neque igitur inde quod
imi liber non idem est ni nobis asservatur Περὶ vi δεαεως φαροιάκων cf. Rhein Mis 44 1889 p. 225 adn. 2.' Pertinent haec verba ad libros qui sunt Περὶ κοάσ. a δ .F. . ri. φαροι. cf. Rhein Mus 44 1889 p. 223 adn. 3.' Liber non adservatus idem est qui VI 269, 15 citatur cf. Bh rin. με. 444 226. M Omitto XVI 160, 12, quia haec verba non aleni sunt; cf. Sitz.-Ber d. Beri Ahad 1916 p. 138. R et M. eliman Die Sehris de Diosis rides Itis ἄπλεῖν
20쪽
esse immo vero mirum esset Galenum in hoc libello, quo uniVerSae medicinae materia tractatur, exceptis illis scriptis nullum ipsius librum commemorare, qua in re eum nimium
Quoniam libellum genuinum Galeni non esse satis videtur probatum, deinceps quaerendum est, quid de Vera eius origine erui possit. Atque ita quaestio instituatur, ut primum de aetate, tum de scriptore libelli disseramus. Quaerentibus igitur nobis, cui fere aetati libellum vindicemus, primum, ut Statuamus unde temporis in lucem prodire potuerit, percensenda nobis Sunt nomina medicorum, tui in eo laudantur. Obstat nimirum liui quaesti0ni, quod non solum Sexti Empirici sed etiam aliorum quos Scriptor laudat medicorum aetas adhuc in ambiguo est. Attamen inde a Galeni temporibus libellum componi potuisse satis me probaturum spero. Omitto omnes medic0S, qu0s ante secundi . Chr. n. saeculi initium floruisse constat. Quorum
in numero Ctesiphon 764, 10 quoque videtur ponendus esse, de quo nihil amplius nobis traditur; sed eundem esse crediderim, cuius medicamenta Celsus quoque V 18, 31 p. 200, 10 arx et Galenus XIII 27, 13 936, 7 asserunt, si quidem apud Celsum elatisontis, quod codices praebent, recte in te hontis mutavit Caesarius. De reliquis satis explorata est aetas Archigenis 684,9 699,6 , qui Traiani temporibus, et Sorani 684, 7 , qui sub imperio Traiani et Hadriani floruit. Deinde alterii. Chr. n. Saeculo adseribendi sunt Proclus 684, 5 , quem ultra secundi saeculi finem non fuisse inde apparet, quod Galenus eum laudat ivb2,1 εἰ δή oo τὰ Προκλου a 'Pqγίνου aὶ
Ἀπολλωνίου του Κυπρίου, κεῖνος δ' η 'Oλυριπικου φοιτ τῆς), aequalis Galeni erat Gal. 53, ... του νυν τι ζοντος
'Iovitai ou . Ium Antipatrum 684, 5 secundo saeculo addicemus. Eum Galenus quoque una cum Pr0clo, MARSea, Dionysio aliisque primi et alterius . Chr. n. saeculi medicis laudat X 52, 1 v. s. Sed apud Galenum duos medicos, iuibus hoc nomen erat, distinguendos esse Weliman demonstravit,' quorum alter Augusti temporibus floruit, alterum aequalem suum esse Galenus ipse testatus est VIII 293, 8sqq.
ουν ριοί ποτε ... Illum scriptor libelli non dicit, quia Antipatrum post Thessalum Neronis aequalem fuisse praedicati itaque Galeni aequalem eum dicere equidem pro certo habeo. De Sexti Empirici 683, 18 aetate priore huius dissertationis parte actum est. χίσσινος ille Vel Βισσίνης, cuius medicamentum ad Vesicae ulcerationes utile scriptor memorat 749,8 , quis fuerit, expl0rare n0upotui. Sed medicamentum illud idem esse puto, AEu0d
ruptam esse inde quoque intellegitur, quod codex Monacensis huius libelli statiso formam praebet. Restat, ut Me Leonida 684,8 videamus. Eum priores viri docti, qui
Codices et editiones huius nominis formam λυμιακος tradunt. Sed Olympiacum medicum non novimus; immo Olympicum fuisse docet Galenus, qui item ni scriptor libelli eum una cum Menemacho et Sorano laudat X 53, ... μνεμαχου καὶ το ἀγνοῶδους λυμακου καὶ με- χυτο ' πολHωνίδου καὶ Σωρανου cf. X 54,9. 11. 12, 55, I, 67,9 .