Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

발행: 1831년

분량: 552페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

311쪽

νια μειζων, η τότε μυ , οτε Δεινία διάφορος ιν i ετυχεν, ἡμας κακῶς ποιεῖν ri , 6 δ-rΘε es τοιαυτας διαθήκας,

ποιῆσαι Fεαυτου; καi τις αν ευ φρονῶν, ὼ ανδρες , τοιαυ- τα περι ο αυτου βουλεάσαιτο ι ἔκ τ' - τουτων et ' λόγων erga nos benivolentissimum gerebat animum, Voluisse Vehementius confirmare tabulas, quas iratus olim cons cisset. 1 o. Atqui si id nos sateamur, vosque ipsi credatis, re- Putate quaeso cum animis vostris, Cleonymum ab aduc sariis maximae insaniae insimulari. Nam quae maior ve- Sania esse Potest, quam Cleonymum , cum inimicitias fovebat adversus Diniam , et in nos hostiliter egisse , et eiusmodi testamentum secisse, quo non illum puniebat, sed sanguine coniunctissimos iniuria adficiebat: novissi me vero, licet is et consuetudine nostra uteretur, nosque omnibus praeponeret, solos inquam et ex fratre nepotes voluisse, ut isti aiunt, exheredare Z Quis, rogo, o viri, mentis compos de coniunctissimis suis ita decerneret 'Quapropter advorsarii hisce sermonibus faciliorem immo eausae cognitionem vobis effecerunt. Nam sive Cleony

312쪽

DE HEREDITATE CLEONIMI. 29I

μεν αμοῖς ρυα ετ μψαν εἰσαγαγειν, ἁλλα φ τον ελ- Θοντα τ ὰρχον ν nr τὴν Θυραν , απέπεμ-ψα καὶ δυοDτοῖν παντιοτατοιν Θατερον μελλο e , . Tin ουσιαν ἔξ ιν βεβαιωτεραν a , ii η -εἰνφ, μὴ ποιηGντες, την mus eo nomine magistratum arcessivit, quod, ut nos inquimus, delere tabulas vellet; adversarii quidem nihil amplius habent quod dicant: sive ita vecors sali, ut nos in perpetuum nihili ducendos existimaverit, qui tamen et geuere Priores eramus et summo usu cum illo coniuncti vos ipsi iure videlicet meritoque has tabulas rescinderetis. o. Praeterea cogitate , quod etsi adversarii dicunt, Cleonymum implorasse magistratum, ut it Iis donata firmaret; non sunt ausi tamen aedilem adducere, quamquam id ipsis esset imperatum: immo eum, qui venerat, a seribus prohibuerunt: quumque alterutrum maxime contrarium esset eventurum, ut nimirum nut facultates firmiore iure haberent, aut Cleonymi, si minus manda

i) Cod. amiar. τοιουτοις. et Orationum Isaei prima orcline est de hereditate Cleon1

313쪽

ISAEI ORATIO

ta sacerent, in offensionem incurrerent; illum laedere , quam donum ab eodem percipere maluerunt. Atqui ui-hil his incredibilius esse potest: eos videlicet qui arcessito magistratu tantum lucrum cssent acquisituri, quasi damnum metuerent, a mandati cxsecutione abstinuisse Cleonymum autem horum utilitatis tantam Curam gessisse , ut et Posidippo, qui mandatum neglexisset, iras-ccretur; et Dioclem, ut in crastinum vocaret magistratum , rogaret.

12. Quod si, o viri, testamento illis legaverat Cleonyinus facultatos, ut ipsi aiunt; mirum mihi videtur, quod emendando, firmius illud se essecturum existima-ini. secunda de Menoelia item hereditate . ut o codicibus ambrosiano et mediceo aliisque patet. Iamvero Aldus, qui primus Isaeum edidit, codice mutilo quum utorctur. ab hoc loco primae orationis ad sequentis clausulam transilivit. Quum tamen sentcntiam hiare videret. lacunam spatio interposito indicau i t. Aldum autem reliqui utile nos editoros sectati sunt. In romano chisianae domus codice locus huius orationis eum clausula secundae connectitur , Mullo adiecto lacunae indicio.

314쪽

DE HEREDITATE CLEONYMI. 293

διαθεμενον ταυτα ορθὼς εχεω ἡγεις ' η υείθουσω υμἁς cναντία verit. Reliqui enim homines eum testamentum scripserunt , sinem donandi secisse putant. Quod si addere aliquid iam scriptis voluit, cur codicillos non condidit Z

quoniam ipsum testam uti exemplar a magistratibus auferre non potuerat. Et abolere quidem nonnisi eam scripturam poterat, quam apud magistratus deposuerat; licebat tamen eidem aliam condere, si collibuisset, omnemque nobis in Posterum Controversiam de medio tollor .i 3. Nunc si nos sorte concedamus, voluisse Cleonymum tabulas emendare, iam certe omnibus patet, se casTecte fecisse non esse arbitratum. Atque ex hoc etiam adversariorum impudentiam discite, qui illud testamentum ratum esse confirmant, quod ipsum testatorem fatentur non hunc a se conditum iudicasser vobisque suadent, ut

315쪽

ISAEI ORATIO

ρους τους αντιδικους χιιιν Π HI οικειοτατων 3 M,ον - , contra leges et aequitatum et ipsius defuncti voluntatem sententiam seratis.14. Isse vero est omnium impude Itissimus sermo cum dicere audent, Cleonymum nihil suarum facultatum a nobis percipi voluisse. Atqui, O viri, quosnam alios eas habere maluisset quam nosy quos et prae Omnibus ne cessariis ro familiari sua vivens iuvabat. Μulto autem mirabilissimum esset, si quum Cephisander, adversariorum nostrorum cognatus, aequum Censeat, nos quoque in Partem hereditatis vocari; Cleonymus contra nobis adfinitate longe coniunctior, quippe qui nos in familiaritatem

suam receptos educavit, resque nOStras non secus ae suas

cordi habuit; is, inquam, unus nos ab hereditate depellere voluisset. Iam quis vestrum sibi persuadeat, adversarios benivolentiores esse et moderatiores erga nos quam hominem coniunctissimum Z Λut eum quidem, cui plane Diuitiam by Coos e

316쪽

DE HEREDITATE CLEONYMI. 295

οἰκειοτα-' ae, εξ ων Aps αυτω ωρος τουτοκ ἐγενετο κ δι necessarium erat nobis benefacere . turpe autem negligere, nihil suarum facultatum nobis dedisse: hos vero, quibus nulla necessitas benefaciendi est, neque ulla ex neglectu ignominia imminet; nobiscum ea bona communieare, quae ad nos prorsus non adtinene Haec , inquam, o viri, a fide vehementer abhorrent. 35. Praeterea, si eum Cleonymus obiit, eo adhuc animo erga nos et adversarios nostros fuisset, quem gessit cum huiusmodi testamentum scribcbat; aequum so-ret, vos sermonibus adversariorum fidem adiungere; nunc autem plane contrarium deprehendetis. olim quippe Cleonymus inimicus Diniae erat tutori nostro , neque adhuc consuetudine nostra utebatur, et his omnibus adversariis nostris erat familiaris. Posica vero et horum nonnullis iactus est inimicus Cleonymus, et nobis fami-

317쪽

ISAEI OBATIO

liarissimus esse coepit. Et qua quidem de causa Cleonymi animus ab adversariis nostris aversus sit, OpEPOSum est diceret sed tamen ipsius magna indicia exhibebo, quo-Tum etiam testes exhibebo. Nam primum quum Baccho sacrum saceret Cleonymus, omnosque necessarios, multosque o civibus advocasset, Pherenicum prorsus non invitavit. Rursus paulo ante obitum quum Panormum iret Simone comite, occurrissetque sorte eidem Pherenico,tion tulit eum salutare. Praeterea quum de ea simultate sciscitaretur Cleonymum Simon, ille et Odium aperte Assus cst, et minatus etiam se aliquando, quo animo in Pherenicum esset , Ostensurum. Ut autem constet me vera dicere, testes voca. TESTES.16. Postquam igitur cognovistis , o Viri, quomodo e ga nos ad Versariosque nostros adfectus suerit Cleonymus; putabitis, inquam, eum adversus nos, quibuscum amici Panormus portus Atticae a Ptolemaeo in tabulis memoratus. Diuiti eo by Corali

318쪽

DE HEREDITATE CLEONYMI. 297

cissime versabatur, ita se gessimo, ut ne appellaret quidem in tabulis; his autem, quorum nonnullis erat iris eti-Sus, magnopere Curasse ut universam hereditatem ads

r roty eosdemque, hac simultate intercedente, plurimi secisme; nos vero, quibuscum erat ei tanta necessitudo cib nivolentia, maluisse pro xiribus damno adficercy Sano si isti vellent aut tabulas aut mortuum vituperare, haud scio quidnam aliud apud vos essent dicturi: quum videli- ct et tabulas haud recto consectas significent, et ipsi testatori non probatas; cum dem vero tam furiosum declarent, ut ab eo inimicos pluris factos adfirment quum sa- miliarest ut iis, quos vivens non alloquebatur, facultates ab eodem esse legatas; consuetudine autem devinctis Iacpartem quidem aliquantam fuisse donatam. Quare quis

319쪽

ISAEI ORATIO

ipse ut inique iactas improba it; adversarii reapse abrogant, eum a nobis quoque aequam portionem hereditatis percipieudam ceuseut 3 nos demum insuper vobis demonstramus et legibus et aequitati et ipsius testantis me uti adversari. i 7. Existimo autem, ius nostrum vos ab ipsis adversariis evidentissime posse cognoscere. Nam si quis eos m-get , cur sibi Cleonymi hereditatem vindicent; utique respondeant , quod et genere illum aliquantum adii gant, et idem eos ad tempus aliquod benivolentia complexus sit. Iamuero utrum pro se an Potius Pro nobis haec dixerint 8 Nam sive propter generis adfinitatem oportet fieri heredem, nos sanguine propinquiores sumus: sive propter adsectum , Omnibus Prorsus exploratum est , Cleonymum nemini vehementius quam nobis studuisse.

320쪽

Quare non ex nobis sed ex adversariis ius huius hereditatis adeundae discendum est. Iniquissimum autem esset, si quum ceteroqui pro iis suffragia ferre soleatis qui alte utrum Ostenderint, so nimirum aut genere aut benivolentia priores fuisse apud mortuum; nos , quibus utrum que manifesto adest, solos indignos hereditate Cleonymi iudicaretis.18. Quod si sorte Polyarchus pater Cleonymi, avus noster, adhuc viveret, et necessariis ad victum careret; aut si Cleonymus obiisset, relictis filiabus pauperibus; nobis profecto, propter propinquitatem , tum avi senec tam alere necesse foret, tum Cleonrmi filias aut in matrimonium recipere, aut dotatas aliis collocare. Atque

Consonat Terentius in Phormione a. i. 65. Vertim si cognata est maxume. Non fuit necesse habere : a d . id qtiod lex itibet Dotem daretis: quaereret altam Mirum.

SEARCH

MENU NAVIGATION