장음표시 사용
201쪽
eam. Novam Cano icuram Regularium ordinem duodecimo taenio, hoe est anno millesimo cent simo vigesimo instituit S. Notaenus , in Dic eis Laudunensis loco , qui Praemonstrinus dicitur, quem ipsi sartiolomaeus Episcopus Lindunensis in Galliis eo emit , ae nascentem ordinem fruvit ac propagavit, quinque Monasteriis in Dic, eesi sua codiditis . Sancti Norbereti Institutum ap. probavit Caeli a Ir. Pontifex Maximus, Hon
risu II. eonfirma it, Ac Innoeentrias II. Getas II. Eugenitis II. Hadrianus IV. Alexander III. Duius m. μό-ur DI. Clemeaea III. multillhunc ordinem Privilegiis donarunt, quae in Bibliotheea Praemonstratensi sunt excusa. S. Aus stini Regulam sectantur Canonici Regulares Pti
monstratenses, & Constitutiones austeras obserinoni ex Sancti Norbani disciplina . De hoc
Praemonstratensium Canonicorum Regularium o dine Herimannus , qui hoc tempore vivebat ,
ex Monacho Laudunensi S. Vincentii , factus posea Abbas Sancti Martini Tornacensis , in Historia Restati ricinis Abbatiae S. Martini ridiuace is, quae extat Toma XII. Spiei legit D cheriani , haec scripsit e Sie pre Dei grariam
tirmi tempore profecis , ψ nullum . Praeter H- pomus, videamus Adie tantum fructum in Mes fecisse. Nam eum nee m cunis huis eius iri Resimur an a sit, iam fero centum Monasteria a,quacibus Has per drereses orbis panes cuin fructa audisimas , ita ut etiam i. Hier m
m usque Remia rerum semelne . Sed de huius celeberrimi Praemonstratensium Canonicorum R gularium ordinis exordio ac propagatione plura legesis apud P. te Palso in Bibliotheca Praemonstratensii, Atibertum Misaeum in Chronico l/α- monstrarensi. Obiter tantum dicam, & μνων ωm, & Canonicos Regulares Praemonstrat enses ab eo institutos non gestasse olim , etiam mChoro , vestem lineam , seu ut vocant , PermuleeAm. sed solum Cappam albam, ut liquet ex multis depictis tabellis in antiquis Prae. monstratensium Abbatiis etiamnum asservatis, in quibus S. Norbertas eum habitu albi coloris, cum Cappa alba, & eappucio ac cingulo super scapulare eiusdem toloris , absque veste linea , depingitur . Similem S. Norberti antiquam effigiem nulla linea veste induti exhibent Continuatores Bollandi in Ae :s Sanctorum Tomo I. mensis Iunii . Unde hoc unum singu-
ari observatione dignum colligit doctissimus Mabilimius in suo secundo Scripto , quod
Galli Factum vocant , ubi diserte asserit, D minteamn esse veros Canonicos Regulares, tu inruia Dominicani, non secus ac Praemonstraten. es, qui sunt veri Canonici Regulares, Cappam gestant eum hoe solo discrimine, quod Domini-
canorum Cappa nigra sit, Praemonstratensium vero alba; tum quia etiam Dominicani, perinde ac premonstratenses , sectamur Regulam s. Augustini, quam S. Dominietis Canonicus Regularis, eorumque institutor, ipsis servandam prinposuit. Sed de hoe in Colloquiis nostris in Hali riam iaculi XIII. iterum redibit sermo, P se tim in Colloquio sexto, ubi data opera agemus
da institutione ordinis π. Nedistorem Sem Dominicam iure ac merito dici possint Can luci Regulares breviter inquiremus. D. Lep- audivi a viris eruditis, mnitos Equestres ordanes religiosos iaculo XII. Qisse in
staturus, quorum nomina , ossicia , ae in ENelesiam promerita cum necdum satis explorata a tin , ea a te in praesentia perdiscere cupio. M. Intra Equestres Ordines religiosos, qui XII. iaculo instituti reseruntur, celebriores se,
tunt ordo Hospitalariorum s. Joannis Hierosolvamitani. ordo Militum Templi, seu Templari tum , ordo Equitum sancti Sepuleri . Ut
Sanctae Mariae Teutonicorum, ordo de Calatia.
Ecclesiae reddita obsequia paucis hic expen/emus . In Primis , Equitum Hospitalariorum . leu S. Ioannis Hierosia mitinia ordinis infinitio , sicut narrant milielmus Arehiepiscomis
Tyrius lib. XVIII. do Bella 'Dore eap. v.'AeIaeuus de Uunaeo in Hist. Hiemsolym. eam Iri in hunc modum au. MXCIX. initiam habuit . Amat iram qui Normanni erant eum inpius merces peregrinas Hierosolymam ac ferrent . Calipham Egypti muneribus sibi ben
volum reddiderunt. & ab eo obtinuerunt. ut
prope Ecclesiam sepulchri Dominici Eeelesiamtatinorum construerem, dictam postea Ecclesiam nocte Mariae de Latina, quia Abbatem Ae Monachos more Latinorum divina celebrantes My. steria in ea statuerunt. Illuc deinde certatime fluente, pietatis ergo, Peregrinorum multitudine , cum ram Monasterium illud , quam Monasterium Sanctae Maria Magdalenae pm per grinis mulieribus Latinis ab ipsis fundatum non sufficerent ad excipiendos omnes pauperesti infirmos , praedictus Abhas & Monachi Xenodochium, ieu Hospitale & Capellam in
honorem Sancti Ioannis Eleemos arsi Patria chae Alexandrini in eodem loco construxerunt . Postquam vero Hierosolyma a Christianis capta suit , Gerar s , qui diu da Mandato Abbatis in praedicto Hospitali pam peribus inservierat, adiunctis sibi quibusdam aliis,
habitum regularem suscepit, vestibus suis albam crucem exterius afligens. Hoc pacto Equitum
Hospitalariorum Oianem sumpsisse initium asse. runt duo illi laudati Scriptores I illelmus Archi. praesul Tyrius , & Iacobus de Vitriaco . Verum
in hae narratione unum est , quod iure meistito negant Equites Hierosolymitani, qui appellantur Duites Melit enses. Nellant enim Geryadtim dedicasse Sanelo Dauni Elemmos aras riosipitale, quod Hierosolymis aedificavit , affirmantisque , nullam unquam in ordine Ecelesiam in honorem Sancti Ioannis Eleemosynarii suisse eonstructam , aut aliquod Festum de eo celebratum . sed Sanetum Dannem Baptistam semper ordinis Patronum agnitum , vaerin petannum Festa ab antiquissimis temporibus da illo salia, eiusque mentionem in voti ab Equitibus Hierosolymitanis, quando prosem nem emittunt, fieri solitis , semper habitam.
Huie autem perpetua: i totius Ordinis Sancti
202쪽
Donis me Vmmis οὐ traditioni offerie non debet testimonium mimimi Archiepiscopi Tyrii contrarium asserentis , quia certim, ne con-nat . praedictum myuelmiam senitibus Hier klymitanis parum aequum filata , praesertim post dimidia inter Clerum Hierusolymita utrita eosdem Equites exorta , quod hi nimiarum is si, Episcoporum iurisdietione subtraxi .sent, Et ab A stasiro IV. Pontifica Maximo privilegium obtinuissent bonorum a se possessiorum decimas eisdem non solvendi o Fides itaqu. IMIlrimo Archiepiscopo Tyrio adversus Equites Hierosolymitanos adhibenda non est , exploden dumque commemum , quod ex eo Iambus de VLyriaco , multique viri docti exscripserunt , scilicet Hierosolymitanos Equites, postquam divitiis abundarunt . elitrasse Patronum suum Sandrum Ioannem Eleem yminiam , At Sanctam Joamne, Baptistam in elux locum adoptasse. De rebus sinis Equitum Hierosolymitanorum qui olim Rhodii , nunc Melitentes Equites dicuntur )legi possunt libri editi a Paritiamne, Bosto, Bor
Ordinis Militum Templi, seu Equirum Tem-Plariorum primi institutores Herunt duo Equites , Hugo de riganιs , de Godefridus de Sanintio Maonim, qui certum domiellium eum ne dum haberent , Baldiantis IIo Hierosolymorum Rex locum in PMatao , quod secus Templum Domini ad australem plagam situm erat . eis ad habitandum concessit anno MCxoi I. iidemisque Iratres Militiae tempti , seu Templatii dictiuuit. Horum Instituti finis erat , vias publicas custode re, fideles ab infidelibus , & peregrinantes ad loca laera Christianos a Praedotium in si
diis . de Christiant nominis hostium incursibus
defendere, ac tutari - Novus ille Equirum Templariorum ordo confirmatus est in Concilio Trecensi in GaIliis anno Mcxxv Iriis celebrat , Prae-
fide Marrbio Cardinali Epistopo A lianensi &Sedis Apostolicae Legato, ipsisque traditκ Regula , & praescr*tus albi coloris tabi rus , cui postea super pallium Crucem rubeam attexi cura. vit Eugemus III. Papa anno MCxLvx- Floruit multos annos fama celebris hic Templariorum ordo , sed tandem divitiis nimium locupletatus in tot abusus Et vitia lapsus est, ut in Generali Coneilio Viennensi in Galli ix anno MecexI. sub lemente Vis Summo Pontificae habito fuerit suppressus, abolitus & exime us, sevi ost demus in nostris Colloquiis in Historiam decimi quxili Ee-eusiae saeculi. Huia Templatiorum ordini similem at inmmilitarem Ordinem, seu Multum s. Sepuisset, anno Mcxx, instituit Alphonsus VI. Aragoniae Rex . qu bos ex officio incumbebat Christianos in Armonia a Mauris defendere se & ad Valentiae . Murciaeque Regna Mauris eripienda aditum Puder iis Horum Equitum S- Sepulchii praesidio adiutus ideo A*honsus Aragoniae Rex.
celebrem, victoriam de Saracenis ad Henr GI re. tulit . sicut narrat Orderi r lib. I r. Hi floriae
Ecialeskallicae. ubi illos Equires S. Sepulchri, qui hoc praelio magnam sibὲ Sloriam Perirere, aPpellat Vratres ac Pamis. eo quod ut recte explkent Pentis de Marea lib. 3. H -- Βλιν maeeam aI. isti Equitas S. sepulchri pro Insignibus Palmam elegissent . Ioarines Briae Martineae in Historia S. Ioannis Pennatensis libro S. cap. 24. optime demonstrat , Em Equites S. Sepulchri in variis Aragoniae Ioeis aduersus infideles ab Alphox a UI. Rege institutos, plane diverὶς sutia se a d emplariis , de quibus mox sermonem habuimus is
ordinis Templariorum istuς est ac pr pago Ordo Beata Mariae Teutomorum s cnius insititutionem OnvHires in Chronico cum Minciinxi x. copulavit . Set observant viri eruditi . vhinum hac tu is deceptum fuisse . illitisque Equitum Teutonicorum ordinis Insiturionem accuratius ab Interpolatore Chronici Aqhuc ineliis ni referri ad annum Mocta ubi scribit in
Mexci. Februari, die xx II. Caelestinias Papa , huius nominis III. eonfirmauit . Primus fiasus oris uis Missister errarus fuit He erus wώρω . ordo ille fuit iandatuD a Te iacicis . seu.- libus Germanis, pro susceptibne Pauperum , Pe regrinorum & Infirmorum , qui ex Teutonicae gente , seu ex Germania erant otiundi . misius ordinis Equites Cruces nigras albis chlamini- .
bus intextas hahebant . Sc militiae solemni voto sub patrocinio Dei- arae Uirginis sese obstringebant . indeque dietus illotuiti ordo Eo
ordinis Teutonici.& rebus ab eo vestis late disisserit Prima do Dusbum Sacerdos ordinis Teutonici in tuo rarenteo prussae . quod publicauit Anno Mcccxxv r. Legendus est etiam Triue-mius in Chronico Hirsan giensi ad annum Me- xc Ir. ubi accurate Ordinis Teii luci initiae narrat . Addam hic dumtaxat , magno huic. ordini multum Beatae Mariae Teutoni eorum unitum postea filisse alium militarem Ordinem Gladis rerum . qui in Livonia , anno M Lxxxvi. ad debellandos Crucis inimicos fuerat institntus, sicut resert Arnoldus Abbas Lubecensis in Histola μυ-um libro 7. cap. 8. & seq. Ditebantur autem illius Mili raris ordinis Equites Gadisori, quia 'fessionis Gae si num in f-mae gladii . quo pro Deo certabans ιπ sias vosti. bur praeferebant , sicut testatur Idem --- Demque in Hispania duodecimo saecula multi ordines militares . seu Caiatra se . Sancti Ixώ-n- δε mirere , & Sancti Iacobi ad desensionem Christianorum adversus. Saracenos fuerunt instituri. His ordinibus Militatibus , quibus floret Hispania antiquior est , reste Maurim in Annalibus Cisteretensibus . ordo Calarravae quemmarus Ra'rendus Abbas Hieris , quod est Cisteretensis ordinis celebre Monasterium in N varra. una tum D ara Vel qui Monacho , Bequondam strenaro in officio militati, & a iuventute cum Sanctio Navarrae Rege enutrito . insitismit anno millesimo centesimo quinquaeselim. octavo, sicut probar Bollandus in Commentari. His orico de Mara Rarnundo Abhate Fitorii ad
diem Io mensis Februarii . Hunc ordinem fumdavit
203쪽
davit Beatias Romundus ut Calatravam urbem , quae in summo dii crimine vertabatur defende-Tet contra Saracenos , quorum impetus , ope
Ioonis Archiepiscopi Toletani collecto exercitu , repressit . iisque deinceps impugnandis condidit hunc novum ordinem militum Calatravae In- si tuti Cis erciensis, quem an. MCLXIV. At Mnaeo III. Pontifex Maximus confirmavit suis litteris, quae extant in libro de Origine re Constiturionibus ordinis Caias υ . Ide in Pontifex Alexander III. approbavit anno inlxxx. Ordinem militiae Sancti Iacobi in Hispania institu. tum ad desensionem Christianorum adversus S racenos , litteris datis anno decimo sexto Pontificatus sui, in quibus gratulatur, quod nobiles quidam non solum possessiones terrenas , sed & cor- Rra sua dare in extrema quaeque pericula pro inino decreverunt, statuitque, ut habeantur in ipso ordine qui coelibem vitam ducant, oe sint Miam qui ad procreandam fiboum , er incomi
rantur . Sed de his Mil: taribus Religiosis ordinibus , qui duodecimo Ecelesiae saeculo ad Chri. sianos a sutore & incursionibus infidelium tib randos instituti nt, haec dicta sui liciant . Si t men plura de his scire desideres, consule Aiabem tum Mineum . & P. Labbo Soc. Jesu in Origi. nibus ordinum Equestriam . Legendus est ei. iam Raris in Hularia ordinum militarium Hispania a
D. Audivi nudiustertius rem certe singularem de ordine Religioso in Galliis duodecimo Ecclesiae saxulo, seu anno centesimo supra millesimum a Venerabili Roberio de Arbriseus sundato , qui appellatur Ordo Fontis Ebraldi , Gallice de F-revraud . Aiunt enim , Risenum de Arbrisello voluisse & statuisse , ut Abbatissa Fontis Graiadi esset totius ordinis Mater , Caput , & Antistita non solum Sanctimonialium . sed etiam Monachorum , ita ut viti Religiosi sua Abbati s se obtriuia exhibere , eiusque regimini
sese singulari voto addicere teneantur . Id autem , ut candide fatear , mirum omnino & in. solens mihi esse videtiir . At enim , cum Deus , ut legitur cap. A. Gene. v. I 6. dixerit mulieri r
sub viri potestate eris , ετ ipse dominabitur tui equi, sodes, Ordo magis praeposterus esse potest, quam viros regimini ac imperio mulieris subditos este λ Hune meum itaque, si placet, exime scrinpulum, & ostende, quid tu de Roberto de ArMAsello, & de ordine rimis Ebratri ab ipso ianda.
to sentias λM. Sentio. RoberiMm de inbrifelio , Theologum Paris ensem doctrina & pietate clarissimum, tam in vita , quam in morta de Ecclesia O. Prime meritum esse . Fuit enim Summorum Pontificum , Legatorum , Archiepiscoporum, E- Ulcoporum , Et illustrium Scriptorum testimoniisti laudibus maxime celebratus, Regibus , uises-pis, ct 'ineipibus, Geritis,oe quibuslibet popularibus acceptus, sicut testatur Batarios Dolensis Episcopus coaevus Auctor in ejus vita . At ii e et Robertiar de Arbris lis Ecclesiam universam sanctitate sua vivens de mortuus illustiarit ,
calumniam tamen passus est a Roseelina haeretico, & a quibusdam aemulis, qui, ut Apostolico huieviro in simiae notam inurere possent, sinistros de
eo rumores sparserunt , atque diabolicam calumniam de propudiciis illius inter mulieres accubitu , de Sanctimonialium cum viris permixtim ne, cujus sceditatem vagitibus infantium proditam fuisse dictitabant , comminisei ac vulsare non erubuerunt improbi illi homines , quibus meus prava , & talax lingua. & odia v
nenata, & sacrilega mendacia. His salsis rumoribus in Runtum de Arbroelio a malevolis te.
mere sparsis deceptus est non solum G Ab. bas Uindoeinensis, qui , licet Rureto amicus esset . ad eum tamen, sicut in superiori Collo. quio observavimus, aerem scripsit epistolam, sed etiam Masiodus Episcopus Redqnenss eumdem Robretum de Asirifello multis de rebus, quibus omensionem populis creare dicebatur , redarguit in epistola, quae sub ejus nomina circumfertur , eleganti quidem , sed acrioris Flo exarata ; quamvis non desint viri doctismi , qui gravissimis ducti coniecturis autumant. eiusmodi epistolam non a Morbodo religiosi μsmo Redonensi Episcopo scriptam fuisse, sed
vel a Roscetino haeretico , vel a quodam Ct rico saeculari aegre serente , quod Roberius
de Arbrifello , ebregius Christi praeco , indepravatos tum temporis Clericorum mores . in turpem Beneficiorum Ecclesiast eorum nundinationem . in sacrilegas Presbyterorum cum concubinis eopulas , & in alia id genus vitia his temporibus longe lateque terpentia Apostolico et lo inter concionandum inveheretur, hanc comtumeliosam epistolam scriptam ac vulgatam fuisse. Sed nec ea epistola , etiamsi a Mae Odo
Redonensi Episcopo seripia suisset , neque alia Gufidi Abbatis Vindocinensis, ullo pacto san.ctitati Roberti de Aurifelio officere possint . Primo , quia Gogridus Abbas Uindoeinensis.& Marbisus Epi opus Redonensis hujusmodi epistolas scripserunt deceeti salsis rum ribus spxrsis a Diaboli administris , quibus f
lemne est , eos praecipue , qui sceminis ad sanctiorem vitam informandis operam navant, allia cujus turpitudinis infamia notare , ut continuo spernantur , & omnia, quae antehac seminarum salutatia consilia penitus abjiciantur . Ea diabolica arte impetitus est S. Hieronymus castissimus Doctor, qui ut homo parum pudicus a multis traductus est , quod Matronas, & Uit-gines quasdam Romanas , pietate & sacrarum litterarum studio praestantes , assidue invis ret , ut eas in viae Christianae persectione diri. gerat , sicut ipsemet testatur in epistola ορ. ad
euam . Quid igitur mirum . si ministri Diabolisamam Robent de Arbribello sceminas ad sanctio.
rem vivendi normam instituere satagentis contumeliis selsisque rumoribus lacerarim , quibus
per malignorum obtrectatorum ora volitantibus
decepit Gofidus , & μνεοδει has ad Roberisberium de Atar selis epistola s scripserunt . non ut illum redarguerent, sed potius ut de sit. sitate criminum , quae a malignis detractotibus
204쪽
silis ei impingebantur , cereiores ab ipis fieri
Praeterea. quam iniquo & malo affecto animo fama tam frustra Eo Roberra de Αν deus sparsa
fuerit , manifesto indicant tot en mia . quibus ' viri egregii & coaetanei eum p secuti sunt . Umanias II. praedicandi officium ei iniunxit . Paselatis II. eum appellat Magnae Remgienis v/rum. G Religionis Minis Θωυ mire in-ssentem . Petras Pimviensis Epascopus ait , eum esse virum Apostolistim , qui tonitruo D in
teros alios . nodecimi saeculi Scriptores pnetermittam, qui exim Ias Riseni do Aῶνυ IIa dctes celebrant . IIMVAmtis Neubrigensis Scriptor Anglus, & Canonicus Regularis indinis S. Au-puli ina . libro i. H: storiae Angl. cap. IS. Roberauni de Arbris is impianis la dat, et inque doctrina & pietate parem facit cum duobus ali:s Abbatibus . qua duodecimo saeculo non modo litteris , ted omnibus quoque virtutibus eminuerunt , videlicet eum B. Semardo Funda. Iore Congregationis Tarionentis, de cum B. Vι- ali, qui Saviniacensis Coenobii in confinio Nor- ann zar, Aremoricae & Coenomarum anno MCXII. conditor fuit : In tranqmarinis panibus , sicur maioribus aecem , inquit Willelmus Nembrigensis , tres memorabiles visi una tempore re . Icilicet Roboratis et anc minatus de Arbusculo, Bernarino, of Vitatis . Hi non ignobilito emisi i
providerent . Rebentis itaque famosissimum auuae Μ nisterium I aenimarem de Fonte Ebraudi construxit , er rutilaribus duci init informati it . Bemarisus vero προή Tisoniam , re Vitalis aptiis Sa-vimacum Monachis regular/rre institaris, sues quisqμe ab atras peν quasdam praceptisMm proprisIAE: nauiιnxis. His momentis. & locupletis limis coaevorum probatissimae fidei scriptorum testimoni:s, facile Robertas de AHroesu vindicatur a calumna is , quibus eum incessere non pudnit m levolos quosdam & est tontes obtrectatores.
Quod vero Rosenus de Arbris ta non solum Sanct imoniales, sed etiam Monachoς ordinis a
se militati imperio & regimini Abbatissae subim
terit , ac tingula voto devinxerit, nemo eum
juste carpere potest. Voluit quippe Roberius de Asiris tio suum fundare Ota: nem super verbis Chtilli Domini in Cruce pendentis dum M tri suae dicebarin lire , eere flaus tuus: Discito vero Ioanni , Eece Mater tua , ex quata accepit eam Discimtax in Da. Sane , Ro. eνtum M AMnsolio in Institutione Sc ordinis
sui regimine rein prorsus novam non rentasse pio.
, ii uiuidem ordinis confirmatio, quam ipse pau-
eos post annos a Summis Pontificibus Pas o
tim Petro Pimviensi Episcopo, qui erat ei am cissitnus. & in cuius Dioecesi Coenobium Fomis Ebraldi situm erat. Romam squidem profectis Episcopus ille Pictaviensis & sancti huius Instituti siue u uberes declarans, uelle a Pontifice
Romano eius confirmatronem, protiationemque
Romanae Sedis Roberio is Horis A impetravit. Praeter quam quod, pluu:sse Deo regimen illud in hoc ore: ne Fontis Ebraldi a Riseno de Am seuo institutum satis paret ex propa tione ejus, em ordinis , quem duodecimo saeculo pro
Dei voluntate sere ad quatuor aut quinque mil ira Sanctimonialium iam excrevisse testatur Sm
genus Abbas San Dionysianus in Epistola ad
gemum III. Pontifizem Max. quam P.
Sirm naeis edidit in Notis ad Ginridi Abbatis
rogabant Roberim, de Arbris is ut novi Ordinis Monasteria suis in Dico esibus conderet. Re. es di Principes novas domos beneficiis aupebant. n Angliain & Hispaniam penetrabant novi imuit uti Religiosae Coloniae. ibique, tota Iacuti v taptare e bara, in Der fervebant instauio , sicut se tibii I τι. Dimus Malmesbiniensis . qui x II. laeculo vivebat , irbro s. ae G IΤrs Regtim AngI. Ex ea Itaque Fontebraldensis Ordinis conis
firmatione facta a summis Pontificibus & ex ejusdem propagatione, quam Episcopi, Reges .
ad Principes omni studio promovere is es rent , falsi convincuntur omnes calumniae , quibri nebulcnes qu dam Venerabilis Rob. ride Arbrihilo nomen infuscare , regimen. qnodin suo Ordine instituit, improbare . summam , quae de Sanctimonialium ejusdem ordinis casminis
te de Sane imonia apud nos omnes erat . Opunionem imminuere atque labefactare moliti
sunt . Uerum Roberti de Arbe felio , de Fonte-braldensis ordinis ab eo fundati sancti tu lo
ge lateque nota. de maximis praeconi Is cel.
brata, putidis illis calumniis superior extitit, c.tque Deus, ut RoberrMr de ArbrVAlo triumpharet de omnibus illis aemulis , quos ipsi virtutum splei Aor , populorum ad ejus concio. nes incredibilis concurius, serventissimus in vi. tiis reprehendendis etelux, vitae severioris studium, novi Ordinis in innutio, mulierum ad vitam reli-plosam conversio , 5e summa apud Ecclesiae saeculique Principes gratia & attictorii appepererunt. plura de virtutibus Roberti de Arbia. sello legesis apud Baldrieum Dolensem in A. temorica Epit conum , & apud Anonymum Fontis Ebraldi Monachum coaevum , qui eius vitam scripserunt . Utramque Roberti de Ambris Io Vitam edidit Butandiar inter A eta Sanctiarum mensis Februarii ad diem XXV. & in
Commentario ad ea indem Vitam praevio varia
ejusdem Ueine .bilis Fundatotis Ordinis Fontis
205쪽
EBisd: eollegit elogia, quae P. Joannes a Manu Fisma Fontebraldensis Monachus congessit, di inseruit in Dissertatione duplici de Epoola confra B. Robortum de Arbris io conficia. D. Nihil aliud , opinor , tibi occurrit dicendatri de Religiolis ordinibus , aliisque piis Fun. dationibus , quae saeculo duodecimo ori sinem ha
M. Ad seculum duodecimum rς strenda etiam est fundatio Beguinarum, quas nonnulli tr inunt , a Sancta Biana , Pippini Landentis filia , & Sanctae Gera dis sorore, nomen Ec Originem accepisse . Sed id gratis dc sola nominissimilitudine innixi asserunt . Contra vero . Besainarum institutionena Auctores coaevi Sc sup- Pares acceptam reserunt Lamberto pio Leodie n. Ii Sacerdoti . qui anno millesimo centestino se. Ptuagesimo florebat , ut videre est apud Cha- ρουιuum lib. a. Episcinorum Dodiensium pag. II 8. . Egidius quoque Monachus Aureae , allis in Episcopis Dodiens bus cap. 12. hanc Bequi- suarum Institutionem eidem Lamberro adscribit. Sulcitavit Deus Spiritum Saneti cujusdam Sacer seis visi redigio i , qui Lamberatis te Beguer , quia balbus erat de Sancta Corastophoro die ba-
quia ipse ρνιmur extitit , qui eis praemium ea-pit,ιs seroo & exemplo praedicaυit . In Concilio Uienitensi in Galliis sub Gem me V. Pontifex Maximus anno MCCCXI. celebrato Begui. nae , quod per Germaniam talia spargerent dogmata , damnatae sunt, & abolitum earum Institutum . Sed , ut observat Continuator mugii ad annum M CCCXVI. Non obstante eon di
-nt ἰ eum longe melius sit ear sie esse, quam Iaxatis haben/s ιn saeculi pomριs oe nitinibus agari s inter ipsas enim sum mitis bonae er re- Iigiosa personae , ef inteν tuas ex rcentur opera putaris . Quamvis igitur Gemenr U. in Conci. lio Viennenii Beguinarum statum reprobaverit , permisit tamen Ioannes XXII. libro 4. Extravagant. Commun. Cxp. Ratio de religiosis domibus , ut mulieres , quae nec sunt culpabi. Ies nec suspecte . sub hab: tu riguinarum vivm Tent, immo , extanti, telle Pondares in Annalibus Ecelesiasticis ad ann. MCCCXI. in Formulario litterarum Apostolicarum Marini Goti , qui sub Innoceario IV. de deinceps vixit , di ver a Pontificum Diplomata in savorem BFguinarum , quae in Germania & Belgio magno
numero pullatarunt . pro earum conservatione a molestus tam Clericorum , quam Laicorum ,
de quibus etiam late d:sserit Petrus Coenr C nonicus Antuerpiensis in sua Disquisitione II isto. rica de Origine Boguinarum anno MDCxxIX.
edita . Durat adhuc Beguinarum Institutum tam
in Belgio, quam in Dioecesi Leodiensi , & quae
illud profitentur, possunt ad nuptias transvolare. Superiunt etiam adhuc in Belgio aliqua Beguardorum, qui in eodem Concilio Viennensi suppressi fuerunt, Monasteria. Sed de Beguinis, Beguai dis, qui etiam Frasticelii dicebantur, in de eorum er-
roribus in concilio Generali Viennensi proseri-
D. Doctrinam , & Disciplinam tam Eeci si asticam, quam Monasticam , que duodezgo Rcl ae ας. o. viguit , Probe nunc pers inciam habeo ; at subiit animum difficultas circi doetrinam Moralem astius saxuli , quam ex da- pravatis populi Clericorumque moribus valde eo ruptam suille suspicor . Tunc enim , ut saepius
observasti , Laici in Coeno vitiorum haerebant . Ecelesiasticas facultates ac decimas usurpabant
in Ecclesias dominabantur, vel potius νranni
dem exercebant, ut uris, rapinis, incendiis, privatis bellis ,. Incestis nuptus , aliisque id penus vitiis erant Impliciti . Sed quod gravius est si
cui populus , ita Sacerdos . Beneficiorum Ecclesiallicorum nundinatio , sacrilegae Presbyterorum cum concub: nis copulae , Bonorum Ecelesiasticorum dissipatro, pluralitas Beneficiorum , av
Jera Consι, naec , inquam, vitia his temporibus longe lateque in Clero serpebant. Dicebat auistem mini nuperrimo vir quidam severioris doctrinae , istain morum corruptelam inductam suis.
se a Theologis Scholasticis duodeeimi saeculi qui argutis quibusdam rationibus plus aequo indulgentes legem Dei emollire , & relicta regia
Sandiorum Patrum via, avitam Christianae Moralas doctrinae integritatem labefactare coeperunt . Dicas igitur , amabo an revera Theolosi Seholastici duoderimi saeculi doctrinae Moralis puritatem novis , laxisque opinionibus corruperint M. Doctrinam Moralem Christianam a The logist Scholassicis duodecimi laeculi suisse eorruptam , merum commentum est . & intinanis e
lumnia , quae a plorum libris , qui adhuc supersunt , manifesto falsi convincitur . Nullum quippe in eorum operibus of .ndes vestigium
earum laxitatum , quas molliores quidam posteriorum temporum Casuiliae excos: arunt .
Quamvis igitur iam Clericorum , quam Laicorum mores fuerint duodecimo Ecclesiae Leeu-lo haud parum corrupti, Moralis tamen Christianae doctrina pura dc illibata permansit , de ad ejus integritatem conservandam Summi Ponti fietes , Concilia , Patres, Theologi scholastici duodecimi saeculi omnes suas curas , vigiliis , &labores contulerunt . sicut facili negotio intelligas ex ea, quam hic attexam, Synopsi Doctrine Moralis Christianae , quae eo saeculo in Eeeles a
Et primo . prolixior quidem essent , si hie
proferre ac sigillatim expendere vellem omnes Canones , quos Summi Pomifices , & Concilia variis in locis convocata ad compescendas grassantes duodecimo Ecclesiae saeculo morum corruptet is condiderunt . Satis erit praecipua ab his sancita Decreta referre , ex quibus certo
constabit , Summos Pontifices de Concilia nihil antiquius duodecimo Ecclesiae saeculo M. builla , quam ut Christianae Moralis doctri.
nae puritatem sarIam rectam conservaret . serpe
206쪽
Serpebat latissime duodecimo laeulo usura . hanc
labem Concilium Lateranense Generale tertium sub Almandro III. Summo Pontifice anno MCLXXIX. celebratum penitus extermina. vit, omnesque Usurarios gravissimis poenis asdixit Canone vigesimo quinto his verbis :suia in omnibus fere toris crimen usurarum ita anumit , ut multi , aliis negotiis praetermissi , quasi lieite usuras exerceant , re qualiter utri preTestamenti sagina eondemnetur , nequaquam M. tendant ; ideo eonstituimur ut usuraris manifesti . nee is Communionem admittantur altaris, nee
ad Chrsianam , si in hoc peccaro decesserint , s
pulturam. Sed nec eorum obiationem qui mam a ripiar . Qui autem acceperis , ain res Christianaerea iderit sepiasturae, di ea, quae acceperit, redde. re eompeliasin , s donee ad arbitrium sui Diso
pi sarisaeiar , re ab Osscii sui maneat exuinioneso pens s. Simonia impune grassabatur in Clem , &Monasteria invaserat ; hanc gliscentem pestem radicitus extirpavit idem Concilium Iateranense II l. Canone VIII. ubi contra Simoniacos
haee statuit : Cum in Feelesiae comoνe omnia δε- boant ex Maritate tractari , er quod gratis receptum est oratis impendi , horribile nimis est yuia
in quibusam Eeelesiis locum venalitas perhi ταν habere, ita ut pro Discopis , vel Abbatibus . ImqMA eum Me personis Melesiasticis ponendis in Dde, seu intraducendis Presburis in Ecclesiam . necnon pro spuisuris ct exequiis monuisum e BenedιEtionibus nubentium , seu aliis Saerameneis , aliquid exigatur , ct ille, qui indiger , non νιοι ista percipere , nisi manum impsere eum- verit largitoris - Ne igitur Me de eaerem fiat , er υνι pro personis Fecisastris dediarenaeis ad Sedem , vel Sacerdotibus instituendis, aut mortuis sepeliendis , I, etiam nubemtias benedirendis , seu eiiam aliis Sacramentis aliquid exigatuν districtius inhibemus . Et Canone decimo lineit idem Concilium , ut Monaehi non pretio recipiantur in Monasteris , non peculium pe mutausin habere - Si quis autem exacturpis sua receptione aliquid dederis , ad saeros Or.dines non ascendas . is autem, qui receperis , officii sui privassem mula Hin . Si vera peeulium habuerit , nι si ei ab Abbate pro iniuncta et fu
νιι administratione permissum , a Communione r m eatur auraris . Et qui in seiremis cum prem
is inmensus fuerit , nec oblatio prs es fiat , nee inter fratres recipiat sepulturam . Uerum , quia plures erant , qui usuram & Simoniam , aliasque morum corruptelas sibi licere autumabunt , quod progressu , ac diuturnitate temporis invaluissent , altasque radices egissent ; hane fausam opinionem convellunt Patres eiusdem Con-eilii Lateranensis tertii Canone septimo his verbis : Putant pti et ex Hoc sibi licere, quia I
g.m mortis de longa inυalMisse consuertitae arbi-eranaMν , Mou satis , quia copiditate eineati sunt , atten entes , quoa ιauro graviora sum crimina , qtianto inutius animam te licem tenuerim auum eam . Graviter etiam Perrus Cantor , qui dum
decimo Ecclesiae saeculo sorobat . in Summa
Morali, quae Breviarium dieItnr, earpit eos qui
morum corruptelas consuetudine , & errantium multitudine roboratas sbi licitas esse existimabant . Non minus peccar, inquit, quia cum muntis, sed magis peceas ἰ nec minus αrdebis . quia eam pluribus. Qui post multimisinem , via P-iatum excusari a peccato credunt, similes sunt PLlato loanti manus suas, er diremi: Mundus fiam a savuine ώujur s non Danieli, qui ait: Sangia nem annoeenum condemnasis. vira Dia, redito Miadisium .
Sed prosequamur alia praecipua Capita do. Eltiuae Moralis duodecimi Ecclesiae saeculi . B norum Ecelesiasticorum Clericos esse dispensa. tores dumtaxat , non dominos , doctrina erat omnium Ecclesiae Doctorum duodecimi saecu. li eonsensu probata . Ita docuit Minas Be nardus Epistola a. ad Fulconem data . ubi haec habet : Conceditur ergo tibi , ut si beno ae
semis , de altari visas , non autem ut de alta νi luxurieris. ωι de atiari superstar, tit intae comis pares tibi frena aurea , Ietias dep/Has , GLearia Gargentata , varia ariseaque pellicea a GLιο re manibus omam piamurra diser easa . D nique . quidquid praeter necessarium victum ae simplicem Nessitum de altari retines , tuum nomes , rapina es , sacrilegium es . Et in Epistola XLII. ad Henricum senonensem Archia episcopum inquit e Gamant nudi , Hamant f a. melici : nostrum est quod e Miris . nostr πα-
delitis subtrahιtuν ρυω inaniter expenditis .-. duo donique maia de tina prodeum radire eup Aditatis , dum θ υοι vanitando perisis , re aeas
Doliando perimitis . Sancto Bernardo sueti-nunt duo insignes ejusdem saeculi duodeeimi Viri Amia uι Lexoviensis Episcopus . & P trus Mesensis , quorum primus in Sermone habito in Concilio Turonensi sic eritur : Possum,1 litate disitias psisdere , si tamen uos non
reputaverimus dominos . sed ministros : Si intellexerimus , latrimonium pauperum esse patrimonium C sti , si proventibus Ecclesiae , si
Pauperum necestaribus erogantur . Alioquin fures oe in ner nos ratio manifesta tamineis , Fres alienas , invitis dominis praesum erimur amb/tria eontrectare . De redituum Ecclesiasticorum
dispensatione per Episcopum facienda se in Epistola XX. loquitur Petrus B ensis r Re--
ber se immensisas . Non militibus , sed pauperibus erogare parrimonium Crurifixi, cuius isse nandominus . sed tutis est , iat misereatur ει comm det ad usus mentium , anquam reflammtarius dADen πιον : Ex quibus Testimoniis certissime liquet, hane fuisse doetrinam Moralem duodecimi Ecestae laeut i , Clericos hahere dominium in reditus Ecclesiasticos honestae eorum substenta. tationi superstites . sed quidquid ultra victum &vestitum eis superest, in pauperum subsidium c dere debere. Polysam iam spiritualem, seu Beneficiorum pluralitatem Concilia, & Patres duodeeimi saeculi distae e prohibuerunt. Sufficit hic referre Canonem decimum Iertium Concilii Lateranensis sub Al
207쪽
aeandra III. Pontifice Maximo eelebrati . qui
his verbis exprimitur e stita nonnalli mo iam inseritiae non me entes , Dignitaras diversas E cusia eas . er pisares Eee esses Parochiales cori. rea factorum Carionum Instituta nituntuν M MATere et ira m eum unum inscium vix imi
is sufficiam . stipendia sibι vindicens pluram aeum e ne id de eaetero fias districtius inhibe.mur . Cum igitur Ecclesias , vel Meis 'eum Ministerium eommitti debuerit . talis ad hoc να- sona quae ινν , qua residere in lora , ct euramaius per so ipsam valear exercere ; quod si a Lere fueris actum , er qui recerris , quod contra Sanctos Canones recepis , -ι nar ω qui dia ris , largiendi m estate privetur . In hoe Canona XIII. Mut di in sequenti XIV. Patres Concilii Lateranensis m. exhibent multiplicem desormitatem , quam habet Beneficiorum pluralitas . Primo , quod quis unius otheium vix implere potest , plurium stipendia sibi vindicet. Secundo officium Sacrum , ει propter quod Beneficium Ecclesiasticum institutum est . residentiam postulet Ministri Ecclesiastici ; residera autem in pluribus Ecelesiis Benefietatius haud potest . Temo quod iustitiam distributivam lae. dat plurium Beneficiorum in unam personam coacervatio , ex quibus plurium Clericorum vi tute & litteris conlpicuorum posset inopia subim vari . Quarto, quia Beneficiorum pluralitas is vel ambitionem te cupiditatem , distblutionisique & vagationis causam , unde certum continet periciatim animarum . ut dicunt Patres eiusdem Coneilii Lateranen iis Iri. Canona X lv. Merito itaque Prema Blesiaesis, Scriptor duode. cimi Leculi , in caput r. Ita perstringit Cle Meos , qui , non utilitatis Eeelesiae 8c salutis animarum . sed suae dumtaxat ambitionis & empiditatis habita ratione, plura Beneficia possident . Plerisae sunt , inquit , qui non dieam
animarum , de quisus reisondere tenentur in die stamenaei iudieii , sia vis Fecissarum δε-- --memm cognoυ runt . Adiunguaer Mesesiam Eerte. Praebendam Praebendae, domum iamia , a. artim apro . De tati s dicis Urias et Vae μὰ -niuo tis iamiam ad domum ere. Clerita , qui nihil μἀsdere debuerant , presumum omnia po
. tit vo o Psalmina Mamvir , in labore Bom num non sunt , ct cum obminibus, non Ragesia ίω χιαν , H-γe te is eoo superfia , en. Certe, qui eum hominibias remporanter non flagellabum in aerema sunt cum dammitat flagella pas xi . Postreum , ut brevitatis ergo alia quamplurima praetermittam purioris Moralis doctrinae Diniartiri a documenta , q- in operibus Patrum & Seriptorum Ecclesiasticorum duode. ei mi saeculi passi in leguntur de inimicorum di- Iectione, de eleemosyna pauperibus eroganda . de charitate erga proximum , de vera cordis raritione . de sincera memtentia agenda, s
cupiditatum castig ticina. di da sedula mau. torum Dei observationa ς His, inquam, minsis purioris Moralis Christianae praeceptis obiter tantummodo obismaho. doctrisam , quae , ad veram & stabilem Cotilis in Deum eonversi nem , necessitatem amoris Dei super omnia ci- . lecti admittit . suisse servulgatam apud Sanctos Patres, & Scriptores Ecclesiasticos duodecimi imeuli. num instar omnium laudabo Sanctum Berna crem , qui in Epistola XI. ad Giganom Priorem Canusiensem dierete docet solam e haritatem I sem esse , quae converiit animas: Nec timor, i
quit , nec amor privamr eumenis animam . M tam interdam utilium vel actam, sectum numquam . Facit quidem etiam serviast non nunquam
macula est , ain animas moenere mis. Charitas vero e πυerris animas , qaeas facis re volumarias .
Ita tenus mellifluus ille Doctor , & praestantissim im saeculi duodecimi decas Ac ornamentum. D. In momentoso salutis meae negotio puriori doctrinae Morali Christianae mordicus adhaerebo , nee probabiles sequar hominum opiniones , sed viam simplicem , angustam , & arduam , iuxtaeoncilium Lactarerii Fremiani, quem, te suasore, identidem lego,& euius testione magnopere delector, hane autem viam Lactantias. Cicero Christianus . fibro vi. αvinarum In litur nuti case . 8e R depingit aureis verbis I me auxem via FAE est verisaeis ct sapistia , ω virginis σ1nstitiae, arum omnium fotu unus est , una se des, re simplex est, quod paribus animis , sum
maque concordia unum sequamων er eoumus Deum, or aneum, q-πium parerioribus virtus data est zω - a quoniam ad bonum oci summum a
3M sublime est , nisi cum summa di euitare ae M.
bore πω potes m euiri. Errant ergo velut in minia magus, nee quo ferantur inrauisunt qui nee viam cernunt . . e iacem se Amur M. iam. Eadem nam. que ratioue ham vita viam eseri oportet , quaru aisa iter navibus quaerituν , ε me nisi aliquod. celi lume. Asem ne, incertis eurM- vagamtir Grifitiis aurem Weesse iser vita remere nititur ,
non aeream de re amene , sed Giam . re κε verritis loquar , non hominem sequi de&t ,
o se ire caelesti δε- ad corpus referre ..mnia , sed ad mentem : non Mis vitae dare ope ram , sed aeterna . Iraqua si sentis in catam sem. per amendas . . solem , qua oris r , obserere .etim e habear visa γasi navigii Meem . fuaisonte in viam pedes dirigeamur re iuua e teste timen , quia sanis mensibus mcilia Harias faties , quam his , quem earne mortali videmm .
208쪽
seipienda igitur Dei lex est , qua nas ad Mesere dis ae . tua sancta, ilia e testis era. Ad hane intissimam vitae humanae Regulam , quam suppeditat Lactam/tis . In res meos exigere mviribus satagam , di omnes vias ineertas , da hias , ae perieulosas sollicite deelinans , sepius cum Uate Regio Psalm. XVI. Uers. X. di- eam Deo optimo Maximo , in non loqua
εαν as meiam vera hominam . propter Uer ba Ia ιaram tuorum ego eumdivi vias da