장음표시 사용
181쪽
aeae. qnae Clericorum eoniugii haud parum si, data erat, strenue incubuit. Omnium Sancti An. selmi Cantuarienta Archiepiscopi operum Editionem postremam, eamque uberrimam & accu.
ratissimam adornavit parisiis Gabriel Gerberonitis Monachus Benedictinus Congregationis Sancti Mauri anno MMLxxv. & genuina eius opera a spuriis adhibitis perdoctis Censuris, secrevit. Vitam Sancti Anselmi Cantuariensis , Archiepiscopi duobus libris scripsit Ea reus , natione Anstius. Cantuariensis , Ordinis Benedicti ni Monaehus , Sancti Anselmi discipulus ει Auditor . deinde convictor , & laborum ac exiliorum individuus comes . Compluta alia opera composuit Ea reus Sancti Anselmi discipulus , quae
tam edita . quam adhuc manuscripta reserunt
BalaM, Pissens, aliique Scriptores Angli . Sed
inter opera Ea res praecipue a viris eruditis Commendatur ea, uuam scripsit . Historia μυο--m , sex libris distincta , quae tempore Baronii necdum prodierat . Ac quam iam citatus Gabries Gesieronius cum f. Anselmi operibus edidit. In hae Hisoria Nisorum describit Eadmotis rerum mutationes insolitas , qua: suis temporibus in Anglia contigerunt , & in hoc potissimum veri xur, ut ea , quae inter Reges Angliae & Sanctum Anselmtim Cantuariensem Archiepiscopum gesta sunt , inconcussa veritate designet . Quatuor etiam opuscula . quae olim Sane o Ause mo inscripta inter opera eius delitescebant , videlicet Exeoliantia Beriae Mariae Met nis- De
qua σν Virrinibus , quae fuerunt in Beata Maria Vergine ... De Beatu tibine Caelestis Patriae De
similitisinibus Saneti Anselmi haec . inquam . quatuor opuscula Eadmeis discipulo Sancti An selmi vindaeavit, fit sub illius nomine edidit Gabriel Gerbreonitis ad calcem Sancti Anselmi operum . Non defuerunt alii Scriptores Angli ,
qui duodecimo Ecclesiae inculo doctrina & pi
tale conspicui fuerunt , quia tamen monasticam
vitam professi sunt . de illis , eorumque Operi his in sequenti Classe , quae erit quinta Uir rom illustrium duodecimi saeculi , commodius
D. In hae quinta Illustrium duodecimi saeculi Seriptorum Classe , quae illos omnes complectit ut, qui in diversis Orbis Nationibus monasticae vitae cultores extiterunt; primum locum obtinere debent Abbates , qui doctrinae , vitaeque
sanctimonia caeteris antesteterunt . Deinde , frquemur Monachi , qui eodem saeculo pietatis & eruditionis laude in variis orbis regionibus claruerunt. Recense itaque in primis praecla
in Gesta & opera Abbatum, qui duodecimo sinculo scientia eum vitae Sanctitate coniuncta m anum Ecclesiae splendorem contulerunt. M. Inter omnes Abbates, qui duodecimo saeculo doctrina & pietate florueriint , nullus fuit aut Sanctitate illustrior, aut doctrina purior. aut in scribendo elegantior, aut in Ecclesia auctoritate maior Sancto Bernarao natione Gallo , &Monasterii Claraevallensis in Territorio Lingonensi Abbate vigilantissimo. Is quippe pro restau
randis & ampliandis Ecclesiae rebus multa itinera
& labores suscepit, saepiusqne ad Principes Chri
stianos Legationes oesit , quibus pietatis & religionis eausa susceptis magno animi studio ae se-lici exitu perfunctus est . Pereum Maleardum in Comitio Senonensi , Giuretum Porretanum Epi scopum Pictaviensem in Synodo Remens convicit. Henrisum Haereticum , Petri de Bruis distipulum , confutavit. Guiues m IX. Aquitaniae Ducem ad meliorem frugem reduxit & ex Sehi iamatico Principe, Principem obsequentissimum Ecclesiae secit . Ad sedandum Petri Donis schi Dma multa gessit, scripsit, aut dixit tam in Concilio Dampis in Galliis coacto . anno Mcxxx. quam in Concilio Pisano, anno Mcxxxxv. habito . Innuentiam II. maxime iuvit . tantumque
rationum vi apud Antipapam , Victorent IV. dictum, valuit, ut exutis ille vestibus Pontificalibus Innocentium legitimam Pontificem adierit.& pacem petierit, quam etiam obtinuit. Ecclesiam Mediolanensem tumultuantis populi factio. ne turbatam oratione, miraculis, & eloquio pacavit, atque Ecclesiae reconciliavit mellifluus it. te Doctor . Sanctitatem ae disciplinam adversus dissolutos mores incomparabili studio & ardore defendit. Litteris undequaque missis . 8e Sermonibus ad Principes, populumque habitis ita omnes ad recuperandam Terram Sanctam anim vit, tantaque aut ritate usus est, ut Conradiam Romanorum Imperatorem, Gλυieum vii. Galliarum Regem , Neo risiam Flandri, Comitem.& H nrisum Blesensem. aliosque orbis Christiani Magnates monitis suis excitatos ipse manu propria Cruce signarit, totque Cruces , maxime dum in Galliis Cinciatam anno MCxLv I. praedi caret, populo expetenti distribuerit , ut eiam earum Rastem praeparatum seminaser Potiu/ , quam
dedi et , minius sis vestes suas in Crures βλου re re seminare , sicut testator Odo do Divisio Monachus Sancti Dionysii , & in Abbatia eiusdem Monasterii Stigerii successor . qui septem libellos edidit de Maeotiri VII. Galliarum Regis
prosectione in orientem, quos Pereus Franciseus Chi fletias in asserto genere Illustri Sancti Berna di e tenebris eruit . Multa egregia opera scripsit sanctus Bernarias , in quibus Laicos , M nachos , Cleritos , Abbates . Episcopos , ipsos quoque summos Pontifices in Eugenio III. quondam discipulo suo , ad quem libros quinque De Considerarione direxit , erudite , secunde, solida& pie docet , instruit . informat, & omnibus congrua sanctioris vitae documenta prebet : --dus Arendi eius, inquit noster si xtus Senensis . in sensitas ostieis indagandis , re in moribus
fismandis fere semper versatur . Oratio isique tris er ardens, ita delectae, er ardenter inrem dis , ut ex suavissima lingua eius mel or lae horum fluere, re ex ardemissimo eius pectore igni
torum affectuum incendia πω ere Udeantur. Ορο-
ra Sancti Bernardi senuina ea sunt, teste Bellar-mino in lib. De Serimoribus Ecclesiasticis , qua Gaias Mus diseipulus Sancti Bernardi & alumnus, eiusque Vitae Scriptor Historicus recenset libro I. Vitae ipsius cap. ultimo. Verum, genuina Sancti Bernardi opera a supposititiis nemo certius disti
182쪽
xit ae secrevit, vel de iis doctius iudicavit, quam
Clarissimus Ioannes MabiILaius in sua castigati Dsima S. Bernindi Editione anno MDCLxv I. Parisiis publicata, & digesta in duo Volumina, in
quorum primo genuina opera reseri , in altero Volumine reponit dubia At spuria Sancto Berna do perperam adscripta. Plures etiam eiusdem sane i Doctoris Epistolas & Tractatus e MSS. C dicibus depromptos . ha tenus ineditos, in lucem emisit, & Observationes pro more suo doctissi
Sub initium duodecimi saeculi floruit Ruperius Abbas Monasterii Tuitiensis, quod a Sancto H riberio Colonienti Archiepiscopo constructum est e regione Civitatis Coloniae Agrippinae juxta Rhenum . Fuerat Rupertus antea Monachus Coenobii
Sancti Laurentii in Monte Leodit, sicut tellatur Renerus eiusdem Comobii Monachus in libro De Viris iuvistribus sui Monasterii. Multa opera ramin iuventute , quam laifi aetate provectior composuit Ruperrus Abbas , inter quae potitIimum commendantur libri Ia. De αυinis metis, quos ejus genuinum laetum esse male a quihuidam nep ri , luculenter demonstrat Gabriel Gerberonius indoetissima & uberrima Apologia, quam Pro Rupeuo concinnavit. Nonnulli moderni Scriptores, secuti Baronium in Annalibus ad annum Mcx I.
R Bella mintim in libro De Scriptoribus Ecclesim
sicis, gravissimum errorem circa Sacramentum Eucharistiae Ruperro impingunt , asserentes, eum
hypostaticam panis & vini Eucsatastici cum Uer. Divino unionem admisisse. Verum , quamvis negari haud possit , Ruperium duriora bus & o,scuris suis locutionibus huic opinioni locum de.
disse, adeo ut haeretici eum inter suos connumerare minime dubitent : illum tamen ab hoc e rore sui s se prorsiis alienum evincunt viri eruditi, non solum , quia nullus veterum ad posteriora usque tempora hanc erroris notam Ruperto inussit, et si multos aemulos habuerit s led etiam , quia in epistola Nuncupatoria libris i a. De Diυinis
eiis praefixa, & pinim in iisdem libris Berem
garianam haeresim clare oppugnat Rupertus, suam que mentem Catholicae fidei apprime censent
laeam explicat asserendo, panem s υιnum muta.
ri 9 e-υerri in Carpus re nuMin m Cbristi . Qui certe loquendi modus hypostaticam Uerbi Divini cum pane Eucharismeo unionem penitus excludit, non secus ac ille , qui his uteretur u cibus : Natura .humana in Conso conversa es in
Verbum Diυιnum, aperte censeretur negare uni
nem hypostati eam Verbi Divini cum natura hinmana. Sed plura ad vindicandum ab hoc errore Enpertum legesis apud Gabrielem Gerberoniam loco citato, & apud Naratim Alexandrum tomo 6. Historiae Eeele μc.e, art. 8. cap. 6. De Scriptor
se quae iunctim edita sunt, adde sequentia . Resis gestae Episcooram Doriensium oe Abbatam Lia Laurentis lib. V. Tres priores Perierunt ἔ qeo minos duos in Epitomen contractos evulga-- runt PP. Martene & Durandus Vet. Monu is mentor. IO.IV. a quibus pulter in eodem volumi-
is ne habemus .' De visa vere Apostolisa Dialem. - νum lib. V. sicut & in Anecdotis tomo I. si iidem Collectores dederunt Epistolam ad Limis xelinum Canonicum ζ quia ratione Monaeho-- rum ordo praecessit ordinem Gerim m.
Inter insignes Abbates , qui duodecimo E elesiae saeculo doctrina & pietate claruerunt iureae merito censendus venit Gosidias natione Gallus , patria Andegavensis, Coenobii Vindoeinensis. Ordinis Benedictini, Carnotensis Dioecesiis rAbbas. & B. Priscae Cardinalis . Is quippe in
bano II. Pashali II. & Cal o II. charissimus suit & Sedi Apostolicae ira addictus , ut pro
ejus utilitate aede sensione duodecies Alpes transcenderit, ac ter ab eius adversariis captivus ductus suerit. Epiitolarum libros quinque , Sermo nes undecim , & tractatus octodecim scripsit, ex quibus quantum fuerit in sacris studiis,& Can nibus exercitatus , sicile iudicari potest . Inter eius epistolas una est, quae ordine quadragesima septima extat libro quarto, ad Robertum de Arisbris si ordinis Fontis Ebraldi fundatorem , quem his verbis monet Garidus Abbas Vind
cinensis : famincrum quasdam , ut dicitiar . niamis familiariter tecum habitare permittis , quibus priυata verba saepius loqueris, re eum insis etiam ct inter ipsas noctu frequenter cubare non eru
bυcis me si modo agis , vel aIiquam do east, novum oe inauditum , sed infructiao iam genus Mart ii λυ ni ηι : Hanc ad Robentim do AH festi epistolam non esse legitimam Gosidi Uindoeinensis Abbatis prolem credidere Drmo dur editor epistolarum ejusdem Gonridi . BOIIan. Eus in Commentario praevio ad vitam B. Roberti de Arbrisello , & Ioannes a Manu Firma Fontebraldensis Monachus in Disseriatione duisplici de Disola eontra B. Roberaum de Arbes elis D eonficta. Verum, periti alii Critici hanc epistolam scriptam ad Roberrum de Arbrifelu vindicant Garido Abbati vindocinensi , tum quia legitur in antiquissimo Codrce MS. Cenomanensi
eadem manu scripta, qua caeterae eiusdem Abba. tis epistolae, ut testatur Simonias , Ium quia etiam Mabillonias in Musaeo Italico omo I. pag.
p. loquens de Bibliotheca Reqinae Sueciae , asierit se in ea vidisse Codicem complectentena epistolax Gostridi Abbatis Vindocinensis, ipsius aer te scriptum, & has inter epistolam ad Rosen do Arbris si, cujus nomen sola prima littera R. designatur. Ait etiam idem Mabulonius pag. I 6 se vidisse Florentiae in B:bliotheca S. Crucis , quae FF. Minorum Conventualium domus est Codicem MS. aetate Gomridi Abbatis exa.
ratum, in quo inter eius epistolas ea reperitur,
quae scripta est ad Robera m de Arbris Io . Quamobrem , negari non potest , hanc epistolam ad Roberrum ae Arbrifelio vere a Ginrado Abbata Vindocinenti fuisse scriptam . quae tamen ossico. re non debet famae & inculpatae vitae Roberti de Atardevo . ut , ostendimus in sequenti Col. loquio . Galliam & universam Ecclesiam lanis
ctitate illustravit Aposolicis aedificavit viris tutibus. Hanc siquidem epistolam scripsit Gos Adus falsis delusus rumor:bus a malevolis in
183쪽
Robertam do Asirifolio temere in vulgus sparss. Quod sane mirum nemini videri debet, eum ipsemet S. Bemardus Claraevallensis Abbas factioni adversus Sanctum milielmMm, electum det comsecratum Archiepiscopum Eboracensem in Anglia innocenter adhaeserit, & intontem praesulatu mulctari curaverit, Mortuo squidem Archiepiscopo Eboracens , pars maior IVillelmum Thesau. rarium elegit Episcopum , & Henricus Uintoniem sis Episcopus, Sanctae Sedis Legatus, illum consecravit. At Ouens Archidiacono eiusdem E clesiae , homine turbulento & facti Olci , interce. dente , variae per Ansliam advellus Arais Amsparsae sunt criminationes, quae S. Bernardum seduxerunt, esse ceruntque ut Sanctus ille Docior adversus S. Willelmum se liberet ad Summos
Pontifices Innocentium II. Caesostinum Ir. Lucium II. & genium m. eumque Sanctum Archipretulem appellaret in suis epi- solis Idolum Eboracense, pestem communem, se
mum nequam , εκ virum in Sedem Eboracensem non per ostitim, sed argenteo, tir aiunt, sarcula
intri sum . Et tamen tunc Anglia sanctiorem Praesulem Alelmo Eboracensi non habebat, neque maiori apud alios multos viros pii ssimos existimatione pollentem. Unde patet , magnos ac pios viros falsis relationibus quandoque decipi , de trahi in sententias a veritate alienas. Sed sicut criminationes adversus Wille um taboracensem Archiepiseopum excogitatae non im- dierunt , quominus Honorius III. Pontifex Maximus enm SS. Cata loqo adscripserit, ita haecepistola Glfidi Abbatis Vindocinensis ad Robo eum de Arbrifesto. quae falsos dumtaxat rumores R malevolrs lparsos continet, nullum tanctitati, morumque innocentiae Roberti de Arbrisella praeiudicium inferre debet, ut fusius ollendemus in Colloquio secuenti. Caeteros Abbates, qui duodecimo sareulo variis in locis eruditionis laude conspicui fuerunt, paucis hie indicabo. Floruerunt iub initium duodecimi Ecclesiae siseul i Iuulphtis, Franeo, 3κ. B remo ur, quorum primus, seu Inguiybus , fuitratria Londinensis, & Abbas Croylandensis, qui tui Coenobii stripsit Historiam , cui tamen varia a Regibus Angliae sella intexuit. Ilaee Hilloria Ingulabi , quam continuavit Petrus Blesensis , cum aliis Rerum Anglicarum Scriptoribus edita
est a Sollis Londini anno MDXCVI. sed au-elior , ae longe correctior prodiit Oxonii an . 686. suppletis lacnnis, de addita Petri Bissensis
continuatione, quae in editione Saviliana deerat.
Franco fuit Canobii Asflegemensis in Brabantia Ordinis Benedielini, qui stripsit libros i a. de
Gratia Dei, qui extant tomo 23. Bibliothecae Patrum. Berengetis Abbas S. Maximi extrat Muros Trevirenses, Ordinis Benedicti ni . edidit li. bros tres de Inυentione , ω laude P. Crucis , libellum do inserio Ligni Dominici, & Sermones aliquot PP. Quae opera extant in Bibliotheca. An. Ielmus , Gemblacensis Monasterii Abbas, Chroni. con Sigeberti ei uidem Ccimohii Monachi continuavit ad annum usque MCXXXVI. Rodulphur,
Abbas Monastem S. Trurinis, Ordinis Benedi
ctini in Dicrees Leodiensi, scripsit Chronioen
Monasterii Trud ensis libris I p. quos edidit Lu- eas Dacherius tomo T. Spici legit. Item Vitam S. Getherii Episcopi Cameracensis , ab eodem ea meheris editam tomo p. spicilegii. Composuit etiam septem libros contra Simoniacos , qui extant in Bibliotheca Gemblacensi , εα epistolam ad Siborium Priorem Coenobii S. Pantationis qui ab eo quaesierat, Antequa ratione liceat ali. Mid exigere pro si semicine preerorum in Monaste nisi Proqixam & eruditam Rοδεψbi epistolam ad quaestionem a Siberio propositam una cum litistetis Siborti ad Rodulphum edidit doetissimus
Mabilunitis, Tomo 2. Analectorum. Veliatis cognomento Momalisis, Coenobii LLaurentis apud Leodienses Abbas seripsit episto
iam de Contineκtia Contregatorum aure Commuianionem . quam mulgavit Mabillonius tomo r.
Analectorum pag. 33 p. ubi de legibus continentiae Coniugalis, quam certis diebus praeseribunt Canones, plura erudite observat idem Mab illo nisi . Plures Abbates doctrina 8t pietate eelebres in Gallia duodecimo saeculo extiterunt, quos inter praecipue eminent Petor murisius Abbas Clumaeensis , Guillelmus Abbas S. N Moriei prope Remos, Gueri r Igniacensis Monasterii
in Dioecesi Remensi Abbas , Arnoldus Abbas Bonae vallis, in Dicecesi Carnotensi, Seria Monasterii S iniaci, quod est in Dioecesi Abrinia censi. Abbas; Isaae Abbaes de Stella in Dioecesi
Pictaviens, tamus, Insulensis, Coenobii Ripa. orii in Dioecesi Trecensi I. Abbas , Amiama Abbas Amicumsae in Dioecesi Gebennensi , ε μα- νὰαι Coenobii Claraevaellensis Abbas electus, quorum stripta hie breviter, quantum fieri poterit,
recensebo. In primas, Petrus Maurit s in Ar. vernia ex nobili senere natus, de Abbas Clunia. censis electus anno MCXXIlI. morum gravitate, vitae sanctimonia, eruditione exi mia excelluit& Venerabilis cognomento appellari promeritus est, quo nomine ab I imoentio II. 8c maenis II. Summii Pontificibus insignitur. Eum S. Bemardus in epistola 2 6. ad Eugenium II. appellat Vas in M. uinem mentim gratiae re veritatis , refertum plurimis bonis , Virtutis exemplar, disciplinae summam Doeulum Sanctitatu, Scripsit Petrus Venerabilis Epistolarum librorfex , Traetatum adυresis Itidior :Tractatam adυersus Petro sianos, libros duo, do Miraeutis, Sermones quatuor, Hymnos o Rithmos quosdam , & simula Congresationis Cluniaeo is, quae opera excusa iunt in Bibliotheca Patrum ,&rmensentur in vita ejusdem Abbatis Clunia. censis, quae extat in Chronico Cluniacensi . Gisit
Iesmus, ordinis primum Benedictini, Ae Abbas
S. TModiniet prope Remos, arctissima necessitudine cum S. Bernardo Claravallensi Abbato iun.ctus suit, cujus post mortem , abdicata Praesectura, Cisteretensem Ordinem in Monasterio Signia esto si professi is est, ac multa scripsit opera, quae edita sunt tomo 4. Bibliothecae Cisteteiens . Guerrietis. Bernardi Discipulus,& Igniacensi; Mo nasterii Ordin:s Cisteretensis Abbas composuit piissimos & ei e cantissimos Sermones, qui extant in Bibliotheca Patrum tomo γJ. Pas. I 69. Amno
184쪽
MUM, Abbas Bonaevallis in Dioecesi Carnoten- ximo Cardinalis EpIseopus Albanensis e manu ,
si, ordinis Benedictim , Sancto Bernardo . dum missusque in Gallia Legatus adversus haereti eos adhuc in vivis esset, amicissimus fuit , ut liquet Albigenses, scripsit librum do Peregrina, Ουἐ- ex epistola Ito. quam S. Bernardus in extremis late Dei, & aliquot epillatas, quae una cum epi- positus ad ipsum se ipsit , ut se ejus precibus stolis Petri Abbatis itidem Clanevallensis, & Sese commendaret. Scripsit Amia r Abbas Tractatum monibus Gamri , qui Prem in Praefectura Cla-G septem verbas Domini ιn Craue prosatis : Tra vallens successit , editae sunt tomo tertio Buctatuan de operibus sex aierum, Sermonem delaώ- bliothecae Claraevallensis . Ex tot eruditis iuxta distis s. Mariae Virginis. Tractatum de Cardin. - ac piis Abbatibus , qui 'duodecimo Ecclesiue si libus Gripi opesibus, qui olim S. pri- per- eulo Clanmallensi Coenobio praefuerunt, facile in. peram adscriptus sulti Medisationes υarias . quae telligere potes. ordinem Cistexciensem ea aetato opera in unum collecta, & Amudo Abbati, em in Galliis maxime floruisse. rum legitimo Authori , restituta prodierunt ad Angliam tres insignes ordinis Ciste ensis A, ealeem S. Curiani operum Oxonii anno IMM bates duodecimo Ecclesiae saeculo illustrarunt, vi- Scripsit etiam idem AmoIdus Ahias plures epi- delicet Giuisertus , AElredus , & Bad imis e solas, & Auctor est libri secundi do Visa Sancta gnomento Devonius , quorum primus , seu Giue Lernaria, ut demonstrat doctissimus Malislaniat bonus de Hulandia sub S. Bernardo Cisteret ei, in suis Notis ad epistolas S. Bemardi pag. Is . sis ordinis Monachus, tuna Suinis rensis A, Seris Abbis Monauerit Saviniaci, quod in Dioe- bas in agro Lincolniensi , magnus sui S. Bemeesi Abrincens in Galliis situm est. ordinis B nardi aemulator , & elegantissimos quadraginta dictini, Sancto Bonarri familiaris suit, eique, octo Sermones in tria libri Camisi Canti να-
ac Coenobio Claraevallensi ordinis Cisteretenss Capita scripsit . ibi incipiens , ubi S. Boruindus non solum Monasterium Sotniamin , eui prae- scribendi simul & vivendi finem secerat , qui politus erat, sed etiam triginta alia , quae ipsi una cum Epistolis quibusdxm , & Aseetieis eius.
velut ordinis Capiti parebant. tradidit ac per- dem Abbatis Dissertationibus extant in Appen. petuo addixit . Post obitum S. Bemardi ad Cor. dice operum S. Bemardi editionis P. Mabula, nobium Claraevallense Serti. abdicato regimine , nii tomo I v. Alia opera edidit Giuisertus , quae secessit . ubi pie obiit , & sermones a se con- resert Ioannes Arseus lib. de Mustribus Ser prori. ieriptos reliquit, qutas tomo VI. Bibliothecae Ci- bus Angliae . Alter , seu AElredias natione A sterciensis publicavit P. Beraramsi ser . Va- plus, ordinis Cisterciensis Monachus, & Abbastios itidem Sermones composuit Urae , Cille Rievallea sis i Eboracensi Dioecesi , scripsit sediciensis Ordinis Monachus , tu in Abbas de Stel- mones XXXI. De ineribus Isaiae . aliosque variis Io, quos una cuin ejusdem Abhtis libro de Ani. de argumentis & solemnitatibus Sanctorum tma & epistolas ad Joannem Episcopum Picta- vestiti Charitatis libros tres : libros totidem vientem mox citatus Nerirandus Tissire edidit tm Dialogorum De Spirituali Amicitia : Dinariamino v I. Bibliothecu Cisterciensis. Alanus, patria de Iesu mero duodenni , & alia nonnulla ope- Insularius, ac subinde Gallo-Flander, in Cano- ra , quae resert Pirseus lib. de mustribus Analia bio Claraeuallenii vitam Monasti eam professus , Seriptoribus. Tertius, seu Baldianus , eograomem postea Coenobi i Ripalmi recens in Dioecesi Tre- O μυ- . oxoniae in Anglia natus , Ccen censi comi incti prunus Abbas fuit , inde tamen bii Mesensis , ordinis Cisterciensis , Abbas. ed ictus . ad Episcopatum Amisi orensem pω- tum vigorniensis Episcopus . ac tandem Aris ectus eli . Sed cum huic Ecclesiae per tredeeim chiepiscopus Cantuariensis , edidit Tractarum annos praesuisset , Episcopatur , de licentia Sm De Saeramento Cormiar er Sanguisu Do-dis Apostolicae , nunc nam remisit , & ad tuam na , & quosdam alios libros . quos coli Ciana sum reversus est . Multa elucubravit git ac publieavit Berirandus πιθων Tomo Ropera, de quibus legendus est Henricus de Gam Bibliothecae Cisteretensis anno MDColl. Hie ac o in libro de Scriptoribus Ereti stiris cap. praetermittere haud possum dum alica eruditos xl. Vitam S. Bernardi ab eodem inano scriptain Abbates , qui duodecimo saeculo in Anglia et in lucem emisit, & editioni suae operum Sancti ruerunt , quamvis ex Anglia oriundi non fiam . Ennardi praefixit . Ioannes Mabillonitis anno ruri . Primus est Gubertus , . sive GHi binis MDCLLVl. Ameritia non longe a Vienna in cognomento Crispinus patria Normannus cui Gallus ex illustra familia oriundus , ordinis Ci- in Beccensi Coenobio, una eum S. Anselmo M ileteiensis Monachus , ac S. Bemaria apud Cla- nasticam vitam egit, ac postea Ninmonasterien-ramvallam Discipulus fuit , exinde Abbas Alt, sis in Anglia factus Abbas, celebrem Disputati tumbr. in Dioecesi Gebennensi , ac demum Epi- nem, quam cum Iudaeo quodam Mopuntino dascopus Laulanensis consecratus di a Friderio I. Christianae Relisionis veritate olim habuerat . Imperatore Cancellarius Imperii renunciatus est. litteris mandavit. & in Dialogi Ermam redegit Composuit oelo Homilias do Lauribias B. Min sub hoc titulo: de Fide Eeriesiis eunt a Iud - .ria μι - , cura Ricbarri Gιbboot Soc. Iesu Hoc Guberat Abbatis opus , quod GabrisI Gedi edito Audoinari an . MDCLIII. ac deinde im beronius inter Ορera S. Anselmi xnno MDCL- seriae fuerunt ad calcem S. Leonis operum Lux XXV. integrum inseruit, perperam nonnulli co duni MDCX III. & in Bibliotheca Patrum sendunt cum alio libro , qui inter S. AEMUt itomo aci. pag. Iraa. Henricus Abbas Claraeval- opera extat sub titulo i altercatio is suis σlaniis electus, & a Clemente III. Pontifice Ma- Ecclesiae. Alia ejusdem Giuerti Abbatis opust la
185쪽
ta memorant Pataut , & Pirseus lib. do Ilim 'ibas Anglia Scriptoribus . Alter Abbas. qui Angliam eruditione sua illustravit, quamvis natione Anglus non esset, suit Hugo Gente Gallus. Patria Ambianensis, qui Radingae in Anglia pri-inu, Abbas factus est, dein Archiepiscopus Rotomagensis creatns. Scripsit tres libros contra Haereisticos sui temporis sveae Eeel μου ejus Miniseris dAlberieum Ostiensem Episcopum Sedis Apostoli. cae Legatum , quos Meas Daeberius ad calcem Operum Guiberti N igentini Abbatis edidit. In Germania notuerunt FHenus S. Florini Sconhaviensis Abbas, Uie J ta e; us soror Abba. tissa Sonhaugensis in Dioecesi Trevirensi ordinis Benedictini; & Hildetardis Monasterii S. Rutem si in Monte ad Bingam Moguntinae Dioeeeseos
Prope Rhenum fluvium Abhatissa. Sermones tr decim contra Catharas composuit E bertus Abbis, di vitam metabriae Abbatissae sororis suae , cuius extant Vi mn, leu Reυ latibnum libri tres, &Epistolariam liber unus , typis impressi Coloniae anno MDXXVIII. Gildetardis Abbatissa sanctitate & divinis Revelationibus illustris suit , qua scripto traditas Fug nius III. Papa, & primores Germaniae & Galliae Episcopi ac Abbates , in
quibus S. Bernardus , examinarunt atque probarunt. Nec solum Eugenitis III. sed etiam Ana. pinus iv. Sc Hadrianus I v. Summi Pontifices
Hudetadidim suis Epistolis honorarunt , eiusque
orationibus se ac Romanam Ecelesiam comm nisdarunt. Scripsit tres Revelationum libros, plurimas Epistolas, librum inscriptum Seivias , id est de scientia υiarum Dei, Ac alios Tractatus , quos Πλιεemitis Abbas lib. De υiris Iliustribus ordinis San. Eii Benedicti cap. cxix. εκ lib. Seriptoribus Ecel fasiris commmemorat . a
- a Liber Divinorum operum simplieis,, Hominit scriptus an . II 63. S a Trithemiose tanquam ab ea S. Virgine datus indicatur . ., ego per hos annos e MS. Cod. Membran. evulsavi in secundo volumine Miscellan. M. M lura i cum meis accessionibus; quae editio hisceis annis evulgari Lucae cςpit. Denique, in Belgio, praeter L Norberium, Praemonstratensium ordinis I nlli tutorem sanctitate di doctrina illustram, de quo in sequenti Collinquio disserendi sese opportunior dabit occaso , praefulsit Philippus ejusdein Premonstratensis ODdinis Canonicus Regularis & Monasterii Bonae ei. primo lapide a Binchio Hannoniae oppido siti secundus Abbas . Scripsit Commentaria in Cantica Cantiorum , librum De lapsu primi h
minis ετ damnatione Salomonis, libros tres De Cimνι corum dignitate, scientia, eontinentia Scc. Vitas
aliquot Sanctorum selectorum, varias Epistolas, nonnullaque Poemata , Ac alia opuscula, quae Nicolarus Chamari Abbas Bonae spei, edidit Dua
D. Longum satis texuisti Illustrium Abbatum
duodecimi saeculi Catalogum : veniamus modo ad Monachos, qui eodem saeculo variis in locis ali. qua nominis celebritate claruerunt, & quorum hactenus nullam mentionem keisti.
M. Septem praesertim Monachi in Galliis doctri.
na & pietate duodecimo simulo relebres extit runt, videlicet Gulgo Carthusianus, Hugo a Sancto Victore, Hemeio, Monachus ordinis Sancti Emnedicti . Ga redus Monachus Claraevallensis, Petrui Pimυiensis, Benedictinus , & mgo Pictoinus ordinis itidem Benedicti ni Monachus , da quorum Scriptis breviter hic agendum est. Gulgo in Delphinatu natus. & quintus Carthusiae Maioris Prior, scripsit vitam S. Husonis Grarionορ tirani Discopi. iubente Innocentis II. Pontifice M
ximo . cui ipsam nuncupavit . Hanc vitam Hensebenius . & Papebraebitis inter Acta sanctorum mensis Aprilis ad diem primum publicarant . Alia opuscula edidit Gulgo Carthusianus , quae in Supplemento de Scriptoribus Ecclesiasticis eniam erat Casimirus Oudinus , ubi tamen male ait, Sanctum Hugonem fuisse primum Carthusianorum Fundatorem. Hugo a Sancto Victora, Canonicus Regularis Sancti Pietiris arisiensis, vir fuit in divinis Scripturis eruditissimus, & in saeculari Philosophia nulli priscorum inferiori ut ait Trithemias. Multa opera Hugo a Sancto Victore eruditione singulari scripsit , quorum indicem texere nimis longum esset . Hic dumtaxat obiter observabo, nonnulla opera Guigoni I ctorino attribat, quae tamen non ab iplo. sed 4b Hugone Corbeiensi in Gallia Monacho, De Folirio dicto, quIpostea fuit S. R. E. Cardinalis, edita suerunt, sicut testatur Casimirus Ο-iutis in Supplemento Sciaptorum Ecclesiasticorum, lihi ex MSῖ. Codi cibus a se visis demonstrat . libros quarunt de Claustro Anim librum De Medicina Anima , aliosque quosdam , Hugani Victorino perperam attributos, vindicari debere Hugoni Monacho Cor iensi , De Folieto nuncupato, cuius meminit Dirbemius in Chronico, & aliqua ejus Opera recenset, inter quae duo mox a me lauda. ta , & Hugoni a Sancto Victore falso adscripta reperiuntur . Riebardus a Sancto Vincire suit discipulus Hugonis a sancto mctore. & quamvis nationa Scotus esset, floruit tamen in Galliis, ut pote Canonicus Regularis ordinis S. Rugustini in Coen, bio Parisiensi. eiusdemque Prior . Eum S. Bernamdus in gravioribus Theologiae dissicultatibus consulere solitus erat, extatque Ricbatat a L RHον Tractatus De tribus umoriaris personis ad Bet- nardum Clarae vallensem scriptus. Extat fit alius Tractatus ejusdeni Auctoris De Inearnato Verbo ad Bemardum Abbatem Clar vallensem, aliusque sub
hoc titulo: me arationes nonntillarum dissetistat scripturae ad Bernardum Cia vallensem . Multa alia
perdocta opera edidit Rιcbardus a S. Ivlore, quae recentent Trithemius in Chronico , Beliarminus, Si Labbeus lib. De Seriptoribus Si noster sinus S nensis lib. 4. Bibliothecae Sanctae. Prodierunt RAcbardi a S. Visore opera Venetiis anno MD cxx I. Se Rothomagi Mocl. Heraeus Monachus Dolensis mdidit Commentarium in Epistolas S. Pauli qni salso adseriptus S. Anselmo inter opera ejus habetur. Extat etiam in B bliotheca Claromonta. a , teste Labbeo, praegandis Comme ita ius MS. eiusdem Heruei in I aiam Prophetam ad Ioannem D lensem. Epistolam Encyclicam , quam scripserunt
Monachi Dolenses, & in qua Heraei vita & Scripta
186쪽
pta continentur, edidit Iareas Dae rivis Tomo
a. spici legii pag. si . Ga redus Monachus Cla-rrvallensis scriptit Epistolam de rebus in concilio
Rem nsi in Ora Gilberai Pometani actis, quae extat inter Acta Concilii Remensis. Petrtis Pieta-viensis Monachus. Ordinis Benedicti ni , Petro Venerabiti Abbati Cluniacensi Carmen Panegyrucum cecinit, Ec ad ipsum scriysit Epistolam . A ctor est etiam idem Petrus Epitaphii Gelasii II. Pontificis Maximi. Hugo Pictavisus, ordinis S.
Benedicti Monachus coenobii Umeliacensis, quatuor libris complexus est ejusdem Monastem Historiam, quae extat Tomo III. Spici legit Dache.riani . Hie praetermittere non possum Drogonem insignem Monachum, S. Ioannis Lauilunensis in Galliis Abbatem, qui ab Innocentis II. Summo Pontifice Romam vocatus, Episcopus Cardinalis Ostiensis e reatus est. Scripsit Sermonem De Passione Domini, item librum De Creatione s Redemptione hominis, Opusculum De septem Donis Diristis Sancti, & Tractatum De Horri eanonicis. Quae opera extant in Bibliotheca Patrum ιIn Italia duo eximiae eruditionis Monachi Coenobii Cassinensis , Leo videlicet. Ec Petrus fio.
ruerunt . Leo gente Campanus, dc a patria Amrseantis appellatus, ad Cardinalitias Insulas a Pa. sehali II. Pontifice Maximo evectus est. Scripsit Chronicon Llinasterii Cassinensis tribus libris comprehensum a tempore SUSeneaicti usque ad Desiui νitim eiusdein Monasterii Abbatem, qui postea Pontifex Romanus electus, Victor III. nuncupatus est. Hunc Leonem Marsicantini Monachum Cassinensem Baronius in Annalibus. Scrisυinus in Apparatu sacro confundunt cum altero Lesius
Monacho itidem Cassinensi, qui Urbano II. suit ab Epistolis, & Registrum eius composuit, quique a Paschali II. inter Cardinales Diaconos adscriptus est. Verum sicut iam a viris doctis Observatum est, Leo Marsicanus Cardinalis, qui Chronicon Cattinense tribus libris composuit. 8c ad mortem usque Victoris III. Papae perduxit, diversus est ab altero Leone Cardinali, qui Epistolarum insani II. Registrum edidit, sicut inanifesto dentonstrat Petrus Diaconus in I: bro De Viris Illustribas eap. go. ubi de Leone, dicto Marsicino, dicit, eum Sanctitate Ac Monasticis
disciplinis ad plenum imbutum , Ac in Divinis Scripturis apprime eruditum fuisse. Capite vero in-iequenti loquens de alio Leone Cardinali, affirmat, secisse Registrum Epistolarum Urbani II. illumque studio ac eloquentia insignem extitisse testatur. Confundi itaque haud debent duo isti Leones ejusdem Coenobii Cai sinensis Monachi. &postea S. R. Ecesesiae Cardinales. Chronicon Ccenobii Cassinensis a Leone Marsicano coeptum, &ad Desiderii Abbatis tempora perductum continuavit Petrus patria Romanus, de Monachus Cassi.
nensis, suamque continuationem absolvit anno MCx L. Praeter istud opus, innumera alia opuscula a se consecta recens et Purus Monachus Cas-
sinensis cap. 68. lib. 4. Chronici Cassinensis, sed pra sertim librum de viris Iutaribus Caenobii Cassinensis, qui extat Tomo XXI. Bibliothecae P,
itum Editionis Parisiensis. De Abbate Ioactimo,
qui x D. Eeesesiae saeculo in Italia floruit, deque
eius sanctitate de vaticiniis, sat superque diximus, sub finem Colloquii tertii. Quapropter, eviter hic annotare sufficiet, Abbatem Ioachiamum quinque scripsisse libros de Concordia veteris ae natat Testamenti, Psalterium decem Cho darum , Commentaria in Ieremiam Prophetam, in Isaiam , ct in uonnulla Capita Nahum, Mais eue, Zachartae, o Amutata Propiatarum , nec non librum adversus quamdam Petri iam mi
opinionem, qui in Synodo Lateranensi I v. sub Innocentis III. damnatus est. Plurima alia A, batis Ioachimi Scripta recenset Ac MSS. extare reseti Carolus Du Vista in Bibliotheca Script
Infinitus profecto essem, si hie sigillatim ro-
censere vellem alios Monachos, qui x II. saeculo doctrinae 3c pietatis laude claruerunt, quique Uitas , Miracula & Gesta. Sanctorum scripserunt. Iis itaque reserendis, brevitatis ergo, superies bo, totumque Illustrium xi I. saeculi Monachorum agmen claudet Alorus, primum Leodiensis Γλ- nonicus, indeque t preto iaculo Cluniacensis M nachus, qui tres libros De Sacramento Comoris S Sanguinis Domini a bersus Berengarium edidit. 3ι extant in Bibliotheca Patrum torno II. P . 2II. Scripsit etiam Asterus Tractatum De M Ie.Urerisdia . oe Jιιstitia, cujus Praefationem docti s smus Mabillonius publicavit tom. I. Analectorum pag. roa. Et integrum Tractatum se aliquando in locem emissilium pollicetur.
se Fidem a Mabillonio obstrictam liberarunt
se P P. Martene & Duranu, evulgantes Anecdotisse tom. V. pag. Io . hunc Algeri tractatum imis tegrum suo titulo Dr Misericordia, JGisia, is oedo iliis, qui extra Ecclesiam sunt, apposita etiam se iterum prelatione Sc elogio Nicolai Leodiensisse in eundem Algerum ram a Mabillonio excusis.
Pervenimus tandem ad sextam Et ultimam duo.
decimi saeculi Scriptorum Classem , in qua de iis Auctoribus sermonem instituere debemus, qui de Theologia Scholastica, Ze de Iure Canonico scri serunt, ut igitur ab his Scriptoribus, qui Themlogiam Scholasticam suis lucubrationibus illustr tunt; initium sumamus, ostende in primis, quaenam fuerit origo, quive progressi is, Theologiae Scholasticae; dein, referes celebriores Auctores, qui duodecimo Ecclesiae saeculo in tradenda ει propaganda Theologia scholastica studium operamque posuerunt 'M. Theologiae Scholasticae nomen duodecimo
praesertim saeculo invaluit, eiusque professores Sehο-lastici suere appellati, tum quia, ut inquit Eu stom. r. Historiae Uniυersitatis Parisiensis pag. 38 eam ex Philosophorum instituto Discipulis in Scholis tradebant; tum quia etiam Scholasticorum more disputabant, altercabantur, ac saepius quaestiones ventilabam, quae extra Scholas nullius, aut saltem exi sui usus esse videbantur . Hujus introductae Theolosiae Scholasticae quatuor Antesignanos constituit Gualterus de Sancto Victore. videlicet
Petrum Maelaraeum , Gilbertrem Pomerauum , Petrum Lombardum , ct Petrum Pictaviurem
contra quos libros quatuor scripsit, in quibus eos
187쪽
zrebro sebo olims appellat . Paulo pilis studii ,
quam par fuisset , saeculo duodecimo impensum est promovendo Theologiae scholasticae Imperio , Dialecticaeque subtilitatibus excogitandis , magis quam caeteris liheralibus artibus excolendis , ita ut gravissimi deinceps enterserint abnsus . Non. nulli quippe pis doctrina Aristotelis Merenne
decertantes iustae modiocritatis terminos praere r.
gressi vitiosam omnino di Theologiae Prosesb.ribus plane indignam in Faeultatem Parisiensem invexerunt Theologiam , graves nimirum seriosque & sua maiestate sacros Tractatus suti
libus quaestionibus, vanis inventionibus, Usidis & ieiunis argumentis, ridiculisque distincti,nibus de sollitionibus dehonestantes . Alii bella. tricem Theologiam sie in delictis habebant &caesim ac punetim ita in arena digladiari seste bant, ut in suis argutis, subtilibusque de rebus Theologicis disputationibus ne verbum quidem de Seriptura, Patribusque ultro citroque proserrent . 5t quod festivum ae lapidum erat, omnes ouaestiones Theologicas ad stivolas exilis Diale. eiice regulas exigeient , quasi ex Arporis arti
stra suspensa esset Religio. Huae gravem In Facultate Parisiensi serpentem abusum ut radici ius extirparet Gresistus IX. Pontifex M xlinus , ad Magistros Parisienses an. MCC xxviii. scripsit epitiolam, in qua significat , se graviter adrno dum, ac moleste ire, Theologos Pariue: stis ad varias descendii se Philosophoruin tricas , inanesque quaestiones Ostentandi tantum ingenii causa
excogitatas : Tacti dolore cornu intrinsectit . in quit, amaritudiue re leti fumus absinthii, quia . Reue auribus nostris est iurimartim , quodam vadvox ouisti vanitatis iit uter Hiienti, ρομοι a Pa
rate, Caelestis paginae inretieestim Sanctoram P rrtim stualis certis terminis Amitatae . quos transgredι non filiam est temerarium , sed 'U8anum ad doctrinam Philosoborum naturatium inclinan ad ostentarionem sientra , non prefectum ali
Hi seu Th.Mogi ,sed potius Theophanti. Cum enim
I eologiam secundum approbatas traditiones Sanctorum exponere debeanι, ετ non carnatibus arnus,
sed Deo potentitas defletiere omnem altitudinem emrou niem se a resis Mentiam Dei eretivum in obsequium Christi omnem redigere intellectum sis si doctrinis υariis s perurinis abducti redigant
Eaput in eatidam . er orisse cogunt fumuiari R ginam --μ uitur huiusnodi sigma teme rium m perversum, ni eancer se at . O infriae pluri' κυον oporteatque Rios perditos plorare Rac Iem , proeletrium υobis ainboritate mas mus er districto praeripimus quatenus, revicta vesania penitus M' dicar et , sine ferimento mundanae so eotia doeotia Thologicam puritatem , non adulteramea υerbum Dei PRA Uhorum Amontis. sed contenti terminista Patribus institutis, menter audismum vesrorum fm tu eaelestis eloquii sagineris era. integram Gre .goria IX. ad Theologos Parisientes epistolam re tert Bulaeus tomo 3. H, floriae iniυ statis Pari sirinis pag. Iasto
Non hare eo tamen impraesentiarum dim, quod velim improbare studium Theologiae Sch listicae, euius potius utilitatem in sequenti Colloquio contra Heterodoxos , qui eam cane pejus ει angue odio prosequuntur , asseram ac
vindicabo , sed solum necessarium esse duxi historice referre , quam male de Theologia Scholastica , Ilatim ae duodecimo taculo prodire coepit , meriti sint quidam arsuti .homines, qui
eam in captiosam ac mere sophisticam conve terunt versutiam , de rebus divinis cavillantes inorosinas , argutantes subtilius , in tricis unice morantes , contorta & aculeata vibrantes
sophismata per ruingendis oculis , Deo faciendo , & in scandae quam inquirendae εe limandae veritati aptiora . Sed , missis illis otiosis hominibus , qui duodecimo taculo , repudiata silida germanae Theologiae forma , se suosque auditores vanis , frugiique expertibus commentiet pascebant , veniamus ad celebres illos Seriptores . qui eodem iaculo Theologiam Scholasticam in meliorem formam redegerunI, eamque, collectis veterum Patrum sententiis , auxerunt , exornarunt , illus rariant . Inter illos primas tener . ac sacile omnium Princem est PetrusLombamaeus maturae farnae de exist lanationis Magister , natione Insaber , Patrix Novariensis, qui ex Academia Bonomenti ad Parisiensem se transtulit. At postea ad Episcopatum Parisiensem anno Meox. vel MCLx. assumptus est . Excelluit praesertim in Theologia Scholastic. & in Academia Parisiensi gradus Doctorales instituit . exemplo Gratiani, qui, ut mox dicemus . leosdem Gradus in Iute Canonico iam Bononiae instituerat , aut instituendorum author fuerat . De Perro iamb do haec habet minutis Gauda--s : Petrus iambardus Theologiae SA lis Parisiis Praesidens feri r quatuor libros semen-riarum , isus mag-m ct arduum , quo opere quo hodie via maxime tituris r India ramisso rum . Inυeniuntur etiam sermones Muni de di
ver u fuemnitatibus ab ipso serint . Noster Si retus Seneosis libro 4. Bibliothecae Satvriae ait , o nὲnes Theologorum scholas Petrum Lombardum singulari quadam venerationis exeellentia Magi- Irum Smientiarum appellare, Zt in eius Theologia Compendium innumerabilia disputationuin
volumina eruditissimos clarissimarum toto Christiano orbe Academiarum Theologos elaborasin se. Fatendum tamen est, non omnes Petri iam. b. Hi sententias esse seceptas , sed nonnullas eommuni Theologorum calculo explodi quarum ex-t.u index ad calcem libri quarti lententiaram . Omnes Petri Lombardi nivos ad Articulos qua
tuordeeim revocat Sanetas Antoninus parte 4. : r. II. cap. 8. Fettur Petrum iambardum Gratianum . oe Permm Comestorem , sermanos fia. tres fuisse ex adulterio procreatos , quorum m ter de peccato, quo tantos viros Pepe erat ,
vix dolet e potuerit , Sed haee historiola inter aniles sabulas reponenda est . cum certi ssima constet Perrum iambardωm Insubrium si iis, di patria Flavariensem ; Gνatianam ex Etrutia in Oppido Clusio oriundum ι Petrum vero
188쪽
Comessarem natione Gallum , patria Trecensem. Qui igitur fieri potuit, ut tres illi insignem virinationibus adeo diversi ex ejusdem matris utero prodierint apaga fabulam. Petri iambatdi Magistri sententiarum scribe di modum imitati sunt Massor Anselmus, La dunensis Decanus, qui per quadraginta & amplius annos Theologiam publice Parisiis professus est, de Robertiis Pullus, quorum primus, seu Anseiamus, congestis hine inde ex veterum. Patrum seriptis sententiis, totum vetuς ac novum Τellamentum interlineati marginalique Gycissa illustravit. aliaque reliquit opera, quorum plera quo adhuc inedita sunt. Habuit Anselmus discipulos celeberrimos, videlicet mitisimum Compe
sensem, qui fuit postea Episcopus Caralimentis;
Petrum Abaelardum, Gaufriatim Primnem, dein Rothomagensem Are hi praesulem. aliosque. Icelma elogium, annumque eius emortualem LMeas Dachmin in Notis ad opera, quae publicavit, Gubent Abbatis Beatae Mariae de Novigento Pa -ο4ῖ . deseripsit ex Chmni eo Canoniel Laudunensis
coaevi haetenus inedito mimus Pullus in Anglia natas, studiorum cania Gallias petiit, &P risis scientiaς eum sacras, tum prophanas didis
Ir- ejus succetare Cardinalis reminciatuς est R isnus Punαν, ediditque ino sententiarum libror, quos Hugo Autl dua Monachus Coni reparionis 3. Mauri eruditis Notis illus raros publicavic Parisiis anno MDCLV. sub finem duodecimi saeculi duo celeberrimi in Gallis flornerunt Theologi ,
videlicet Prems inmestor, seu Manduenor dictus,& Petrus Cantor, quorum ptimus gente suit Gal- us, patria Trecensis, ejusdemque urbis Canoni. sus & Decanus. Celeberrima Peria Comestoris sima excitati Parisiemes, eum ad se vocarunt, & Α- eademiae Parisiensis Cancellarium constituerunt. Scripsit ad Guillelmum Archiepiscopum Senonen- sein H Uriae Ee iust c.e libros sexdecim, in qui bus Hastoriam saetam a prinei pio Gena fens usque ad finem Actiirem Apostolori in in Compendium redegit. Sermones. & alia opera quae edidit,.
adhuc Parisiis in Coenobio Canonicorum Resularium Sancti Victoris, & in variiq Bibliothecis
notata In libro, i quam sub ementito nomine R
deriei Riarisuo, inserimnm Ptextos de Ar libris Tormis anno MDCLXIV. Hispani ea lingua edidit. At duoe istos Tractatus Perr&m Cm messorem parentem non habere, sed nostro Vincentis Beumacensi vindieari debere invictis mo- metiris, sed praesertinx ex peritorum Criticorum consensu, fle styli similitudine demonstrat noster I uisur. M Mi in libm, quem Parisiis anno MDCCVIII. pobliei iuris seeir, sub hoc titulo : Summa S. Homo suo Ane oνi vindieata, &
m es coniecturas , quibus laudatus Petrita de
AH a timosus indi ars Praedicarorum aemuluω duos
istos Tiactatus Petro Comessori asserere. & nomo Vineemia Beuameensi abiudicare nititur, perdomcto ex sustilat pag. sos. & sequentibus. Pereur 1 πιον , celeberrimus Theologus suit, υita eris entia clarus, ut ait Nauatur in suo Chronico - , Eum etiam plurimum laudant Vimensius Bel -υaeeni in Speculo Hi flori ali lib. 29. cap. 3μ
Auerisus in Chronico, sed praesertim Dedus de , Visnare Cardinalis in Historia Occidentis cap. 8 ubi de Petra Cantore haec habet: Coepit fuere re
stercleusis cum fiusset amplexus Petrus Ca- ων , necdum expleto probationis anni migravit e corpore. Haec autem Abbatia tingimuris
a Iostiuo Suessionensi Episcopo an. MCxxx II- fundata est quo. e S. Bernata. familia Mon
chos milit . Pereus tuit co nominatus, Camaris
euod in Ecelesia Carhedrali Patisenti Cantoe .suerit. Varia composuit opera, quae in es versis . Bibliothecis adhuc MSS. habentur, ut testatur semistis OMAExus in Supplemento de Scripturia: ibiss Euies seisii . sola ejus summa Moralis, quae dicitur VerAm Abbreviarum, eo Quod a his verbis incipiat, typis excula est Montibun
D. Mils, quaeso, de Theologiae Scholastieae Origino, & dε illis Pt sessoritiis. qui in ea XII.
seculo excelluerunt, dictum sit. Nunc a te per- . comari velim, nutri eodem tactilo duodecimoer
Iut: s tam Civilis, quam Canonici Prosessio ii, Seholis suerit institui a & una cum Theologiae sebo isticae studio Publice coeperit exerceri M. Jutis Civilis Professionem , quam sextoeta es ε si .e saeculo instinuerit Jubtinianus Imperator. quaque ab eaus aevo ad xi I. utque saeculiun , hoe est, per sexcentos seciust annos neςlecta omnino ac propter inundationes Barbarorum in Iliatam frequentes, priscRIumque legum se seu Roman . rum contemptum, & exoticarum introductionem. pene extincta erat, primus Irnemr Iutit contuli uxperitissimus in apertam lucem revocavit circi
annum M XXVI. sicut communiter scribunx H; sotici. Ex tineri Schola prodierunt viti peri. tissimi, quorum alii eamdem Iuris Civilis Pro sessionem tu Italiae servarunt, alii in Gγlliam.& Angliam, liinc est. Platai s. & Oxonium . ubi illorebant lusiliorum Academiae, intulerant circa, an. MCL. ut scribit Valenti s risertis lib. 4-Histori Is ii Cmilii Romani . Verum . quia multollares Ad Iuris Civilis, quam ad Theologiae stu-ium sesae conferebant, veriti Romani Pontifices, no Juris Civilis Professio invalesceret, ac sensim sine sensu a Theologiae, caeterarumque Diiciplinatum Scholis sudiosos avocaret; sub excomm
nicatamnis interminatione inhibuerunt, ne M
nachi , immo ne Saeculares Clerici, Presbyteri.& in dignitxtibus. Ecclesiasticis constituti ad audiendum leges admitterentur . Id sancitum ab
Honorio Di. Pontifice Maximo anno Iri
189쪽
serturque lib. I. meret. tit. ult. cap. Supre is euia, ibique leguntur haec verba : Gia vera Theologia pudium eupimus ampliari , ut dilatato Di r utoria Iam fani los suos faciat longiores , Myμ fidos Cauatiain circumcintia mino inexpugnoiniati bellararum , vultas resistere valeas ascenisenti
fur ex ad-rso , ad Archidiaconos, Decanos, Pt M os, Praepoguor , Camores , er alias Cleritas persuasus habenter, necnon Pres teras Me exemis
di volumus ct man mus . Hoc pacto Iuris Ci, vilis Schola minus frequentari , contra vero Iuvitis Canonici & Theologiae Prosessio vicere ma .is di celebruri ecepit . Ad promovendam dum decimo saeculo luris Canonici disciplinam duo Clarissimi Viti Iυο Carnotensis Eniscopus , di
Gratianas natione Etruscus . Monachus Bononiensis, omnes suas curas, Hulustriam, studia &labores contulerunt. Inter caetera quae ficit IDO, de quo superius Selmonem habuimus . Canones Sanctorum Patrum, S Cone illorum Generalium edidit in lucem, S eompendiosum Decretum appellavit ψ quo ante in ιani . tempora Petilexa grata cI aener nnos usi sunt Iuristae , de quo
opera se ipsa Ι- habet in suo Prologo : Ex.
choantes , sic ea , qua ad quaeque negotia disti. πώ -l deficientia pertisent Iub generatibus rLttilis Hylam Onesimus, ut non sex quaerenti ne cessa totum votamen evuυere. Porro licet in Galliis duodecimo Ecclesiae heculo vigere coeperit
iuris Canonici studium , illud tamen in Italia , de praesertim Bononiae . magis fuisse excultum . ex eo maxime patet , quod sicut hi , quὶ Artes liberales, & Theologiam perfecte callere cupiaetant, ad Parisiensem coninuebant Academiam . ita, de illi, quibus intis Canonici scientiam in animo erat in ipso sente haurire. Bononiam p. tebant, telle Ne amo lib. 2. de Naturis Rerum ubi inquit: Itinis peritiam sibi memineat Bononia, Ied Caelestis Scripstira deriales Artes Uiυitarem
Parisiensem caeteras proferendam esse eouvincunt .
Huius Prosessionis inris Canonici Bononiae insi-
tutae Originem aeceptam referre debemus Gratia.
no Bononiensi Monxcho, qui Corpus Decretorum Pontificiorum, fle Canonum Ecclesiallicorum conflavit , quod Evenitis LM. Pontifex Maximus in Universtatibus, seu Stuuiis Generalibus, m xime Bononiae. publice praelegi iussit, At sugge. rente eodem Grattano , gradus quosdam Acade
micos excogitavit non tam annorum, quam Proinfectus . scilicet Baeca laureatus , Licentiatus &Doctoratus, ut hocce specioso titulo studiosos ad Ius Canonicum amplectendum excitaret. 8e Privalestis accenderet. Aliqui ante Gratianum Col-
lectiones canonum dederant, ut Dion uis renguus, Cresconius, Ba Mardur, ειν, de si qui alii sunt, solus tamea Gratianuι id obtinuit, ut pa blice in scholis praelegeretur, de multorum do. EMIimorum uirorum Commentariis illustrare.
Iuris Canonici scientiam utilem , ac praeseristini Clericis necessariam esse in consesso est apud omnes. At sicut XII. Ecclesiae saeculo in The logiam Seholasticam , ita de in iurisprudentiam. seu Iuris canonici doctrina nonnulla irreplerunt abal - quos jure ac merito eruditi ejusdem sidiculi viri improbarunt , & imprimis Stephanus Torvaeensis Episcopus , qui Romanum Pontificem , ut inutiles Commentarios Theologiae , de inextricabilem Decretalium sylvam suceideret,
vehementer in epistola 2s I. adhortatur his vero bis uiua fiant apud nos in confusione obsei rem Iacrarum, studia titer aurum . dum dis pusi s lis noυitatibus ant Eunt, oe Magistri acriae p. tias invigilant, quam Actrina, πουσι νωntefitie fammulas . Commoraria 'mantia super Threi gia constri na, quibur auditor suos demulceam detineant, dee iam, quasi nondum s ement Samesoram opuscula Patrum , quor eodem Spiritia L. Seriptinum legimur exm is quo eam cumρ Dise credimus Apostolor 9 Pro eas . Ignota oe
pitis sibi Regis i uri , oe altilia eius savi aerisa
arataque omnia: nec restat veniamibus ad nuptiar
re Piaiantur, evuiamur . me involucro prolata in
medium ea , qtiae in Conciliis Sanctorum Parrum salubriter ius rura sunt, nee formam conssus, nec finem negotiis imponunt , praevalomiMI σφυlis , quas forsitan ad eant. oe seductitii fias nomino Romanorum Pontificum iam propbeta in cubiem lis Ivis confingunt ae eonsscribunt. Novum υρ menex eis re actum s in scholis solemniteν legitur , ct in foro venHiter exmuitur , oec. Haec amnia , Pister, eorretitionis Apostolma manum d siderant , ut uni dimitas docendi , discendi , disparandi oti .ctoritate vestra certam redigatis ad Iormam , nasermo dιυinas attritione υulgari vilesiis. Ex hac
Stephani Tornacensis declamatione saei Ie intelli. Rere potes , quanta diligentia in studio Theolo piae Scholasticae, δι Iuris Canonici abllinere da-bes a spinosis, ieiunis, ae figidis nonnullis quaestionibus, quae verae de germanae Theologiae, nec non iuris, riidentiae tenebras offundunt , quaeque tam in scholis, quam in sero, aeternae discord: aesemina serunt ac fovent . Alte in animo tuo de sin
190쪽
mini Sacerdotum liceat Contatiorum Canones e facta Patriam is nisare, totusque dei Meps inevmbe in
studium Theologiae ad scriptura Saerae & sanctorum Patrum directae normam, ad Historiae &Disciplinae Ecclesiasticae veritatem exactae, quam vel ad emendandos fidelium mores, vel ad restituendam collapsam Ecelesiae Disciplinam, vel ad convincendos diversae factionis homines , qui an liquitatem nostris auribus crebro inculcare , &hoc velut objecto muro sese tueri solent , longe Plurimum dignitatis ει amplitudinis emolumenti atque utilitatis habere compertum est. D. Tuis sapientissimis esnsiliis tu hentissime parabo, & ne te diutius detineam domum sine cunctatione propero , ut in codicillos meos res ram tot illustrium virorum , quos hactenus percensuisti, nomina ; quibus , ut eandide fatear , meam memoriam haud parum oneratam esse sentio.
M. Tuos, per me licet , familiares repete lares , sed eave , ne in deseribendo Catalogo Uirorum Illustrium, qui duodecimo saeculo floruerunt, praetermittas Romanos Pontifices , quorum
seriem dedimus in secundo Colloquio, quique singulari doetrina , & eximia pietate Ecclesiam
maxime cohonestarunt . Extant etiamnum in
Aeana Conciliorum Collectione complures epIstolae, quas Romani Pontifices , qui duodecimo laeulo universae Ecclesiae praefuerunt, ad sanetemdam Disciplinam, ad componendas id temporis
enatas controversias. At ad varia emergentia Ee-elesiae dirimenda negotia scripserunt. Hadrianum IV. Pontificem Maximum, praeter ITultra, quas
conscripsi epistolas , A uctorem esse Catechesum ad Populos Nomergiae Ac Sueeiae , Homitiarum quarumdam, libri δε Letatisne sua , δc alterius libri de Couemtione Beatissimae Ilirginis , resert
Areu lintis Oidianus in Additionibus ad Ciaem
Do μεῖν - , de Diseiplina eram Ecclesiastica tum Monastica , re da Ethica Chrsianis .uod rimi Mesesiae Iaculi. D. T IT aliquas disticultates in promptu habe. rem, quxs tibi in hocce Colloquio proponere possem, data opera per aliquot dies perlegi Censiariinores Masdeburgenses , qui Centuri duodecima cae. q. fidenter affirmant, antiquam Ecclesiae dγctrinam densis errorum tenebris suis. se duodecimo Ecclesiae saeculci consepultam . Sie enim scribunt: Sincerior ealestis domina caligiosmiata , quam quidem humanis traditiones oe firmenta induxerunt, obses ara oe quasi sepiata fuit. Rarusmi erana Mesosia Doctisos, qΛιbtas dotiri a
pura curae esset, ac auter mille Q, unum reperies
Episcopum , animarum salutem in amplissi o sua munere pectantem . ReliqMum Duco'rum , vel, tit, recitas dicamus , Anticorisi Dcitirum mures ,
saeculi Iediabaris iuxum, delictas , gloriam o di. gnitates. ae pro fur σμου rei laevis e fissis oenis pagatio doctrina verae, quam quidem ini nunquam di diserunt. Sic estraenata lin Sua , stylique petu. tantia nefarii illi haeretici in Ecclesiam Roma. nam nassim in suis Centuriis invehuntur, & ia
ejus uoctrinam, omnem calumniarum faecem, &contumeliarum sentinam evomere non verentur .
Contra igitur illos haereticos religionis ac piet
tis omnino expertes, obsecro te, ut in presentia
ostendas, doctrinam Ecclesiae Catholicae, seu Romanae . quae a Christo Domino . ab Apostolis prosecta et . ne leviore quidem alienae doctrinae amatu perstrictam, nee peregrinis ritibus , & ab. horrenti hus a prima inlli tutione Sacris suisse duodecimo saeculo corruptam.
M. Adeo per se odiola est omnis novitas, ut eius artifices & molitores ipsi . etiam cum eam esserunt in lucem , Et commendare populo stu dent . nihil a se vehementius . quam novitatis
odium deprecentur ; malintque carere inventi lauda, quam adhaerescentem ad res novas offensonem suspicionemque iustissimam subire . Hine
haeretici nostri temporis , dum suos spargunt eris rores ac nova sua venditant flagitia. ubique plenis Meeis antiquitatem erepant, ubique Apost tum Pa tam Auctorem, Ae prima , quae vocant aurea, Ecclesiae saecula, doe rinae sibi normam de exemplum Religionis praedicant Ecclesie vero Romanae novam astingunt doctrinam , atque in ejus sinum sordes e rum intoIerabiles, morum. que torruptelam irrepsis te clamitant. Sed proclive est his haereticis 'arvam detrahere. Et multis evincere momentis, quod , scut Apostolica doctrina per undecim priora saecula iugiter tu Eeclesia Romana pura & illibata permam sit , ita & duodecimo saeculo sarta tecta suit
conservata, nee ullis erroribus aut novitatibus respersa.
Et primo quidem vehementer mirari subit. quod tam perfrictae frontis audacia asserant is
Centuriatores Magdeburgenses . rarissimos duodecimo laeulo fuisse Ecclesiae Doctores , quibus d itina pura curae esset , ac inter mille vix unum reperiri Episcopum , animarum salutem in amplissimo suo munere spectantem . Huaut atrocis ealumniae falsitas vel ex eo maxilne putet, quod , praeter clarissimos Scriptores , quos in luperiori Colloquio laudavimias . sola Academia parasientis innumeros duodecimo saeculo Α-thletas sortissit nos , fideique acerrimos produ
xerit defensores , e quorum numero prodierunt quinque Summa Pontifices meritis & virtutibus, non minus quam scientiarunt fulgore com*rcui, Innoeentitis II. Caeles ι nur II. Hadriiuus IV. Urbanus III. 8c Inuocentias III. complures
Cardinales 3 Archiepiscopi di Episcopi puritate
doctrin.e & integritata vitae commendabiles, nee-
non Abbates di Monachi Regularis vitae prosessione sanetissimi, Sacerdotes λnique omnis gradus & Oidinis perillustres , de quibus lata disse. rit Lucius tomo 2. Hisoriae Universitatis PMAsiensis. Praeterea, doctrinam , quae saeculo duodecimo in Ecclesia Rotiram obtinuit , melius perspe