Spicilegium Romanum a cura di Angelo Mai Sedulii Scoti, Aug. Card. Valerii, Ant. M. Gratiani, Card. Ioh. Commen doni et P. Bembi, A. D. Sennazarii, Iul. Valerii, Ant. Galatei, Iul. Caesaris Capacii, Onuphrii Panvinii, Procli Lych, Sancti Augustini ep

6쪽

SPICI LEGIUM

TOMUS VIII.

8쪽

DE AEDULII OPUSCUM POLIT m.

I. Lltrum Sedulii seoti opus de rectoribus Hristianis

prelo eommitterem, parumper dubitavi, quia nec deo-rat qui semel editum diceret, et tamen eruditis plerisque omnibus ignotum erat, neque in publicis bibliothecis, quod Miam, extabat. De hoc ita scribit Faustinus Areualus in protegomenis ad Sedulium seniorem cap. II. num. 61. Goldastus, ut ex Labbeo num. 45. liquet,. possidebat ms. Opus Sedulii inscriptum de restimine . principum. Schoeti nius, qui bibliothecae fabrieta- . nae medii et infimi aevi volumen sextum edidit, re-- fert, Sedulium se reetoribus christianis, et convenien- . tibus regulis, quibus est res publica rite stisennanda,

. Lipsiae an. 1819. editum in 8. memorari a Fabricio; . fortasse in paucis schedis mss. quas ad sextum v -- lumem paratas reliquit. Addit Schoeti nius, Frehe- . rem ad Petrum de Λndio de imperio rom. II. lG. serio here, se anno 161 2. hunc librum anecdotum ad y . tum parare, ex eodem libello octo disticha adducere. Nicolaum Cusanum de concordantia cathol. praef., lib. 3. Non invenio quisnam alius libraim viderit,

is aut ' de eo locutus ruerit: uo se indignum opus certe, est, quod ad huius temporis novitates convellendas . recudatur. Extat in codice Vat. palat. 591. etc. D. cap.

u 9. laudat pietatem Caroli magni, et Ludovici inliti qui. regnare coepit I post patrem in anno 8l4; adeoque S

. dultu huius operis auctor ante saeculum IX. non no-- ruit, et videtur esse ille ipse quem laudat Ilepidam- , nus, et fortasse Sedulius scotus, euius manu psalt

9쪽

VI EDITOR S

is ritim graecum scriptum recenset Moiitlauconius pa- . la Ogr. gr. III. T. p. 23G. . IIa tellus a te alus. Unuqergo Sehooti genius seoli Sedulii lioc oditum opus dixit, et quidem alieno testimonio fretus. Iam vero etiamsi id forte dictum sit vere do quo dubitare licet, nillil tamen impedit, quominus liber ex hominum ci I spectu usuque ereptus, ineditorum instar haberi possit. Nunc ad meas quoque manus palatinus codex Venit, qui non est alius, ut suspicor, quam illo ipse a oldasto olim in Germania visus: etenim id exemplar aluio lsill . in Palatinatu apud Heidelbergam adhuc erat, neque Romam nisi anno l622. cum palatina hil,liotheca Dii gravit. Quum vero hunc codieem et tantulae molis et summae raritatis esse viderem, veritufi Rum ne quo Cayli aliquando periret, atque ita OPus Priscum, et pro illa aetate non contemnendum , sempiterno exitio intercideri t.

Haec potior, inquam, graviorque libri imprimendi mihi

causa fuit. Il. Etsi autum vocabulum scottis ad Sedulium in codice non adiungitur, ut tamen de re dubitare prorsus non licet. Etenim Hepidananus in suis annali hus ad annum Christi I CCC XVIII serit it: Sedulius smitra clarus hah tur. Itona Trithemius quamquam Seduli Os varios confunditi postremum inter Sedulii opera librum epistolarum recenset, clitem ait incipere Sedulius seo sena . Est autem in otissi inum quot doeli viri religiosi sub Carolo eiusque i Posteris ex Analia alquo Hibernia , quae tunc erat Scotiaὶ in Gallias ad florentissimam Carolingloruin aulam Venerint, praesertim post Aleuini magnam apud eos regnatores lglorialia. Λnitum quoque scripti libri praecise mihi vi- .deor deprehendisso. Etenim Sedulius Cali. IX. P. 28. Carolum magnu in postremum in romanis imporatoribus in Ominat, et mox addit, a Deo sui mo adordinatum Lud - virum imperatorem. illud, inquam, vocabulum ador li-

10쪽

natum, Videtur PromuR Rignificare ini porri cum Patre SO-cietatem, quae coepit anno D CCC Xlli , Caroli tilliuio; sequente enim excessit e 'via. solum post so reliquens I udovicunt in peratorem. Libri igitur ortus extra annum D CCC XIII statui vix i,otest. Hinc etiam tactum Dulo, ut titulus non singulariter de rectore christiano sit Dositus, sed pluraliter, quia duo christiani rectores illo anno erant . . tque hoc oΡero; per imperii provincias vulgato, Sedulii nomen celebre evaRit, ita ut auctoris claritatem quinto post editionem anno Ilepidamnus adnotaverit. Neque inutilis Ludovico Caesari Ithor fuit; otenim his quoque Sedulii liraeceptis ad regias virtutes informatus, elementissimus et iustissimus limite ps evasit, et rcligioni ac praelatis ciuA summe addi eius. Curio post illos vi teres Coinstantinum ac Τheodosium nulli principus religiosiores suere, quam Caroli magni maiorcs ac Iiosteri, quorum illustrem memoriam et annales retinent, et alia innumera monumenta testantur. Est autem hic ipso Sedulius scotus, cuius in divi Pauli epistolas extant Collectanea, in Matthaeum autem conservabantur Parisiis nam.

apud Iesui tres, teste Iobbeo. Nobis quidem non iniucundum accidit ut tria Sedulii opuscula lectoribus Osferremus I. Expositiones in argum uta evangeliorum IIatthaei,

Marci, et Lucae, quas tomo IX. Script . Vet. p. 159-l8 l. exhibuimus. II. Praesens opusculum de reetoribus christianis. III. Explanationes in praefationes S. Hieronymi ad evangelia, quae in aequeute volumine demum Dare-

iὶ Latinae omittitionis sturtiows nolo hae obiter notitia Dandare, nempe me seliolia quaedam in prisco codice vidi e ad Mart. Capellam, cuius in ealce litteris quadratis levitur ii Me inscriptio: Expliciunt stlossae se- ιιnclι ιthri de nuptiis PhιIotviae et nereur ιὲ, .uynei Martiani Felicis pyllae afri earthayiniensis, quas fertur compos Misso sεν ERUS seho. ει tim/s ur his Roma