장음표시 사용
171쪽
III. Anti- papa. Gregorius Roma fugatus &
i 38 His TORIAE ECCLESIASTICAE pa coronam misisse sertur, cum hoc versiculo,
Petra dedit Petro, Petrus diadema Rodolpho. Pugnatum ergo vario marte inter Henricum & Rodolphum fuit; sed Rodolphus victus tandem atque o cisus est in. Iogo. non sine agnita divini judicii aequitate, quod eadem dextra, qua juratam Domino fidem fefellerat, percussus esset. Interim, cum novis diris hi Henricum serviret Gregorius, ab Henrici factione iterum damnatus est, ejusque loco Guibertus , Archiepiscopus Ravennatensis, In Pontificem electus, ac si opto nomine Ci mentis III. Hemricus porro, Rodolpho victo, in Italiam venit ; obsessaque non semel Roma, Gregorium, qui Normannos suam ad opem advocarat, fugere tandem Salernum coegit, ubi& mortuus est an. Io 8s. Atque hic finis suit Hildebrandi, turbulen
tissimi illius Pontificis, cujus fastum
172쪽
COMPENDIUM. Saeculum XI. I 39 non Germania sellam ac Italia expertae sunt, sed de Gallia , Anglia, Hispania, Hungaria, BOhemia, Dania, Polonia, Sicilia, Sardinia, denique ipsum Graecorum Imperium ;siquidem Regnorum illorum omnium , non spiritualem modo, sed& temporalem Monarcham agcbat, ausis iniquissimis ac superbissimis, eO-que selo dignis qui se Ais κἀν o. σμα Claturus erat. Quin & habentur, inter ejus epistolas, Decreta quaedam Dictatus appellantur, stiperbae iIIius vereoque Antichristianae doctrinae testes; quales hi sunt prae ' caeteris , is bd solus Romanus Ponti- ,,fex jure dicatur Universalis; Quod ille solus possit deponere Episcopos, Vel reconciliare, etiam absque Sy- nodali conventu; Quod cum excom municatis ab illo nec in eadem do-Dmo permanere liceat; Quod illii,soli licet, pro temporis necessitateia,novas lcges condere; Quod solus
,,possit uti imperialibus insigniis; Quod
173쪽
I O HISTORIAE ECCLESIASTIC Eseselius Papae pedes omnes Principes sedeosculentur; Quod illius solius no- semen in Ecclesiis recitetur ; Quod unicum sit Papae nomen in mundo; si uod illi liceat Imperatores dep i,nere; Quod nulla Synodus , abcrique praecepto ejus, dcbct Generaselis vocari ; Quod nullum Capitu lum, nullusque liber Canonicus h Dbeatur absque illius auctoritate sesQuod sententia illius a nullo de beat retractari, & ipse omnium so- ritus retractare possit; Quod a nemi-
sene judicari debeat ; Quod Roma-
sena Ecclesia nunquam err Vit, neci,in perpetuum errabit; Ouod Roa manus Pontifex canonic ordina ritus meritis beati Petri 11. I itanter Mefficitur sanctus; Quod C. licus non habeatur , qui non Concordat
Romanae Ecclesiae ; Quod a fideliaritate iniquorum s h. e. Regum ac Principum a Romana Sede dam-rinatorum in subjectos potest absolv Drei &.c. is Quae quidem Decreta
174쪽
COMPENDIUM. Saeculum XL IOIita iniqua atque tyrannica ipsis Pontificiorum sanioribus videntur , ut ea pro genuino Gregorii statu haberi nolint: Verum, l1ve haec scripserit, sive non , hoc tamen certissi- Iaaum est , ejus facta his consensisse. Mortuo Gregorio , non ideo Schis- iisnaama exstinctum est ; Electus quippe 'μ est, ab ejus factione, Vctor III. post Gre- post hunc Urbanus II. dum interim gQx VII lGementi III. sive Guiberto, Hemicus Impo adhaeresceret. Ab illo Urba no ΙΙ. dum in Galliis versaretur, celebratum est Concilium Claro
montanum, an. IO9 S. quo , inter
alia, Bellum Sacrum, ad Palaesti- Bellumnam Saracenis eripiendam, primum Chuzs decretum est. Operis instigator suta gnatis susinrat Petrus quidam Eremira, patria ζό-ia' 'Ambianensis , qui, clim in Syriam Urbani IIeiter fecisset , Christianorumque sub titta, o Saracenico jugo gementium statum mone. U. e plorasset, redux in Europam sa '''Τ'ccie illius militiae classicum cecinerat.
Igitur , suscepta e lana rubra Cruce
175쪽
I o HisTORIAE ECCLESIASTIC EAsellus Papae pedes omnes Principes sedeosculentur; Quod illius solius no- semen in Ecclesiis recitetur ; Quod unicum sit Papae nomen in mundo; ἡQuod illi liceat Imperatores depo-i,nere; Quod nulla Synodiis , abcrique praecepto ejus, debet Generaselis vocari ; Quod nullum capitu-Mlum, nullusque liber Canonicus h Dbeatur absque illius auctoritate; AQuod sententia illius a nullo de beat retractari, & ipse omnium so- Ius retractare possit; Quod a nemItane judicari debeat ; Quod Roma- sena Ecclesia nunquam erravit, nec Din perpetuum errabit; Quod R manus Pontifex canonice ordinaritus meritis beati Petri indubitanter Messicitur sanctus; Quod Catholicus non habeatur, qui non Concordat Romanae Ecclesiae ; Quod a fideli- tate iniquorum h. e. Regum ac Principum a Romana Sede dam-tinatorum in subjectos potest abselv rei &c. is Quae quidem Decreta
176쪽
ita iniqua atque tyrannica ipsis Pontificiorum sanioribus Videntur , ut ea pro genuino Gregorii foetu li heri nolint: Verum , lsive haec scripserit, sive non , hoc tamen certissimum est , ejus facta his consensisse. Mortuo Gregorio , , non ideo Schic
ma exstinctum est; Electus quippe est, ab ejus factione, Victor III. S post hunc Urbanus II. dum interim Clementi III. sive Guiberto, Hemicus Imp adhaeresceret. Ab illo Urba no II. dum in Galliis versaretur, celebratum est Concilium Claro-
montanum, an. IO9S. quo , inter
alia, Bellum Sacrum, ad Paltastinam Saracenis eripiendam , primum decretum est. Operis instigator rat Petrus quidam Eremita, patria Ambianensis , qui, Cum in Syriam iter fecisset , Christianorumque sub Saracenico jugo gementium statum explorasset, redux in Europam sacrae illius militiae classicum cecinerat. Igitur , suscepta e lana rubra Cruce
post Gregor. VII. lBellum Sacrum a Crucesignatis QR
177쪽
i i His roRIAE ECCLEsIΑsTICI ce quae tessera militiae fuit J humerisque imposita, ad expeditionem principes illam procedunt Hugo Magnus , Philippi Galliae Regis stater, Roberrus ' Normannorum dux , frater Regis Angliae, Robertus Comes Flandriae, Raimundus Comes Tolosanus, Gotho-fredus Bullioneus Lotharingis dux, cum Balduino & Eustachio fratribus, si1que Viri principes, una cum imis mensis hominum cujuscunque ordi- his multitudine, qui variis defuncti periculis , captisque Nicaea , Edec C IR , Antiochia , aliisque urbibus, Hierosolyma tandem eXpugnarunt,
vju Rς in 1o99. primumque Regem Cre sol 6.- runt Gothos edum Bullioneum. Circad 3 8 Vi eadem tempora , an. nempe Io 9 Phiιiuua & 96. Philippus Galliae Rex, ob da-Re, b tum Beriae uxori repudium, adstita Bertae di- que ejus loco Bertradam, ab UNPapa n, bano Pontifice excommunicatus est; communi mox, remota Bertrada, In Integrum restitutus: Quam tamen postea recepit, &, accedente Paschalis II. dis
178쪽
& singulari vitae sanctitate sed qualem tempora illa ferebant) Claruisse Clunia perhibentur , undo & uterque Divis adscriptus est. Habuit haec aetas Scriptores non paucos, cum Grae- Scriptores cari , tum Latinos, sed, quos eXimios dixeris i nullos. De Religio- XI. ne subtilius quam antea disseri coepis TheoI tum: verum illa subtilitate, non tam lit tacta ad verum eruendum, quam ad eta ri coepta. rores defendendos atque incrustaniados utebantur , quemadmodum in lite Eucharistica patuit. Inter Graecos Τheologos, eminet Theophlac- rataphrarus , Bulgarorum Archiepiscopus , Mistis. sed qui nil sere in Commentariis Archiepe: quam Chrysostomum exscribit. Inter Latinos eminent Fulbertus & Do Κενιών.
Carnotenses Episcopi , Petrus Damiani ; Lanfrancus & Anselmus , mimi.
179쪽
Archiepiscopi Cantuarienses , alliaque , quos, tum in Caussa Graeco rum , tum in caussa Berengariana, supra memoravimus. Apud Ansel-rnum Cantuariensem, quo non alius
subtilior fuit, rcperias idem fere a gumcntum pro existentia Dei , quo usiis est novissimo SKculo Carte s. Sunt Historici non incelebres ; in Graecis, Gregorius Cedrenus, Leo Grammaticus , Iohannes Scyliteta, Historici Byzantini; Iohannes Xiphilinus , epitomator Dionis I in Latinis , Hemmannus Contractus, Marianus Scorus, Lambertus Schasnaburgensis , Ade-marus , Glaber Radulphus, Berrho dus Constantiensis , &c. Neque omittendus Michael Psellus, vir in Aula Byzantina illustris, & in omni Scientiarum genere pro temporum captu versatissimus. Cultus divinus, ignota Plebi lingua, huic aetati prae sertim debetur , desuescente magis mag1sque Latini sermonis usu, quem tamen in Sacris retentum Pontifices
180쪽
Romani curabant: Unde, cum inrtistius Boliemue dux a Gregorio VII. petiisset, ut cultum sacrum Lingua Slavonica celebrare sibi liceret, I nuit Gregorius; contra quam, d Centis ante annis, a Iohanne VIII. Pontifice, in gratiam Sphentopulchri Moraviae Principis Concessum fuerat. Dedere & operam Romani Pontifices , speciatim Gregorius VII. & Urabanus II. ut Officium Romanum, ossiciuna sicubi serte nondum receptum, ubiaque admitteretur: Quae lis in Hic sim rece-pania , inter officium Vetus, -- L P , zarabictim dIctum , & Officium Ro- p:gna haumanum, ludicra admodum ratione Hispania. disteptata est ; nimirum singulari cem
tamine , & probatione ignis; Quibus in congressibus, licet victoria penes ossicium vetus fuisset, Romanum tamen , Pontificis jussu , M- Alphota Regis voluntate , introductum est. Superstitionum nullus finis; Su. erili-
Cultus Divorum , B. Virginis, Angelorum , reliquiarum, &c. nOVis