Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

451쪽

INSCRIPTIO ORCHOMENIA II. .

TAB. XL. Ephem. Class. Tom. XIII. p. 332. Tom. XVII. p. 38 l. Walpol. Tom. II. 567. Bockh. Tom. II. p. 399. Cochereti. M S.

Η Νc inscriptionem Orchomeni repertam primus vulgavit Leakius in Ephemeride Classicu. Viderat quoque et exscripserat Cocherellius. Decretum est cui similia extant quam plurimu) quo Agedicus προξενδι cum multis aliis muneribus ab Orchomeniis ornatur. Hujusmodi decreta semper iisdem sere verbis concipiuntur. Pauca ad hujus inscriptionis calcem exscripsi. Plura lector sacile inveniet y.

lineae scribitur vi in utroque apographo. CL Gruter. cc CXIX. tivus in ων desinit, per ιμ som' De sormula Θελ cs. auc- niantur. In inscriptione Leakianatores quos in nota ad p. 90. advoca- inedita legimuS πολεμαρχιόντων, et vi. Quod vocem τιουχαν attinet, lite. in inscriptione Lebadea quam videram ι saepe a Boeotiis post vocalem ad calcem inser. Sequentis) ειλαρ- injectam esse multa ostendunt. Wal--Εustathius quoque p. potius reete appellat inscriptionem I 643. l. 32. ασσων et μαλλιον ineditam apud Cocherellium, ubi pro ασσον, μαλλον Dores dixisse genitivi nominum quorum nomina. notat.

452쪽

L. l. ΘlOΣ omittit Cockerellius L. 2. Dixi in opere V Post dii, ad calcem lineae scribitur α in utroque apographo,' debui autem dicere utrumque apographum

454쪽

ικυς', xv ειμεν αυτυ γας L. 6. In Leakii apographo scribitur προξενιον. 'Aλμα ἄρχοντος. De hae genitivi forma haud opus est ut moneam lectores. Archontem summo apud Orchomenios mugistratui nominieSSe a praecedente inscriptione didi-

eimus.

' Hoλεια pro 'Aio λέα. H sc. pro Aι ponitur, ut in praecedente inscriptione vidimus.' Προξενοι. Homines ita dicebantur privati, quibus in patria urbe degentibus honorificum hospitii juscum alia civitate intercedebat; his id muneris erat praecipue injunctum ut sedulo prospicerent ne quid publiea istius ei vitati, res a civibus suis caperet detrimenti; legatos illine venientes hospitio exciperent, ad populum deducerent, atque ut iis bene Set, procurarent. ' Ualckenaeci ad Ammon. Lib. III. c. X. P. 20 l. Cf. quoque eundem et Larcherum ad Herod. VI. 58. Κ n. ad Greg. de dial. Ion. j. I 62. p. 553. ed. Seharsὶ praeter auctores quos advocavi ad p. 90. 'Εὐεργετην. Titulus orat hon risicus eorum qui de aliquo bene meriti erant, quem civitates Graecae privatis impertire solebant. CLWol L ad Demosth. c. Lept. p. 282. Sturet. Lex. Xenoph. in voce Fisch. ad Plat. Apol. Socr. 26, 12. Xenoph.

ἐστί. quem locum mala vertit Stur-gius. Id. ibid. 6, 1. 4. πρόξενoeυμων και εὐεργετος. Sed idem mos apud Persas quoque valuit ubi nomen εὐεργετων in libris regiis seriptum α-γραπτο servabatur. Cf. Thucyd. I. I 29. et ibi Gotileb. - ε γονως. Tacite corrigunt Boekhius et Leakius ἐκγο--. Sphalma typographieum esse credit Boisso nudius. Eph. Clusa. XVII. p. 382. Sed notaudum videtur ambo ap grapha eandem exhibere lectionem, et eundem vocem occurrere intra in

inscr. Oropia in apographis et Leakii et Tupperi in duobus loeis, et in i scriptione quoque Tanagraea.

455쪽

ν, κη ατελίαν, κῆ acroὐλιαν Τ μυκιau. CL qua de mutatione diphthongi o. in ι, in praecedente in- aeriptione attuli. Quod Digamma attinet, vocem Oiaία cum digamma vidimus in tabula Petiliana p. 83. et infra in inscriptione Thebana videbimus. Cum Digamma quoque hanc vocem scripsisse Homerum testantur Κiddius atque Κnightius. Cf. quoque Dionys. Halicarn. p. 16. ed. Hudson. et Bar. L oll. Prae . ad Xen. Eph. xxv D. 6 4.' επασιν. Haec vox interpretes miro torsit. Missonadius quidem Eph. Class. Tom. xv II. p. 382. et Walpotius Tom. I. p. 467. εγκτασιν legendum docent, quamvis postea p. 393. et ad Herodian. p. 39. Boisson ius in textu επασιν Stare posse viderit. Bockhius Tom. II. p. 399. εππασιν quod in quibusdam marmoribus legitur Boeotice pro εα-etrasti positum dicit. Nec dubium quin

recte. Hesychius. 'Eμπάσεις. εγ- κτησεις. Ita enim recte hunc locum correxit Κusteru3. Postea idem. πλ

sonantes praepositionum in compositione hoc modo mutasse vix opus est memorare; ε σιὸν, ε - leguntur Dorice pro ελ τῖν, εἰς ταν Mam. Ox. p. 569. l. 26. l. 35. ἀμμενομεν apud Alcarum. Hesychius ἐττων,

hac re VOX propria est. Docet quidem Valesius Emendati. p. IIO.ὶ κτῆσιν

et ἔγκτνισιν 10tur Se differre, et, ut C-tore Ammonio, si fides Walpolio, Valesii enim liber haud ad manus

est κτῆσιν τῆς γῆe posseSSionem esse in terra propria, εγκτησεν

in aliena. Ubi, ut mihi videtur, sallitur omnino Valesius. Imprimis enim locus Ammonii quem

κτηματra eodem modo explicare quo

τεστιν εν ξε,13. Huic loco autem nihil est eum nostra phrasi εγκτῆ- ω. Praeterea κτume τῆu γῆς HuS- quam occurrit; articulus enim Sein- per omittitur. Nee ista Verba possessionem in terra propria Graece significaro possct ego credo. Κτῆ cvel εγκτη - γῆς est jus comparandi agros V ut bene Taylorus ad Dem Sth. de Coron. p. 503. vel Libertas emendi iandos V ut d Ο villius. Misceli. obs. II. 355. Κτῆ-ois hoc sensu reperitur apud Demosthenem in decreto Byzantinorum p. 503. ed. Taylor. Sed proculdubio magis in usu ost, quod in inscriptionibus, quas hic Lectorum gratia exscripsi, notabitur. Infra in

456쪽

σας, κῆ τα αλλα οποπτατυς αλλυς προξενυς κη I5ευεργετης '. L. 15. Leakius quem sequitur Bockhius habet κῆ κατα σιω πως. Cocherellius κη. a...cie iis . cie. Sed qui hanc cum aliis inscriptionibus conseri, de mea lectione haud dubitabit. huli. Antiq. p. I . insta in inscriptione Oropia, et in decreto quodam Delphico. Cum ham munera et in bello et in pace coneedi dicantur, nescio annon μελεια de rebus venalibus ab Agedico aut in urbem inserendis, aut efferendis dicatur. In inscriptione enim infra posita legimus datam esse Hermio di nemu

sint haec munera hoc in marmor haud memorata ex aliis marmoribus insta positis Leetor discet.

457쪽

σιν καὶ τὰ αλλα τιμία οσα καὶ τοῖς αλλως προξενοις καὶ εὐεργεταις' πανδε προξενι

lege 'Aλιαν. εκκλησίαν. Ταρ ντῖνοι. Vox occurrit in Herod. I. 125. in inser. Corcyr. apud Mouis. D. I. e. 28. in inscr. Rpud Sinet. p. LXXII. ei in decret. Bygant. apud Demost h.

χεα ματα. Mos Vulgatus. CL decretum Melitensium apud TorremuZE. Inscr. Sie. p. 82. ανάθεμεν. θέμεν Od. Λ. 314.

458쪽

Hoc decretum una cum tribus aliis iisdem prope verbis conceptis in Corcyra repertum est, et quo tempore liber Mustoxydii publici juris iactus est, in Museo Francisci Prossalendii servabatur. Omnia in tabulis

aeneo- cupreis scripta sunt et eidem aetati tribuenda videntur. Caetera cxscribere haud opus est.

379. Pind. Ol. V l. 54. Decr. Ilyz. apud Demosth. ubi supra. Moserat hujusmodi deereta in publico aliquo loco suspendere. CL decretum Agrigent. apud Smet. p. 72. Torrem. p. 79. Decret. Gel. upud Torrem. P. 84.3 CL infra p. 288. Bo σκου. Dod wellus dat et hie et supra, οκον, sed nomen Thessali cujusdam BoIs κοὐ occurrit apud Xenoph. Anab. 5. 8. I; inveni quoque hoc nomen in alio quodam marmore Elginiano in quo recensenturci ναθηοατα in Amphiarai templo.

Φιλιαe-ολκη PF M. Miaris se. erat Graecorum, si quis oculi, oris, pedis, &e. morbo laboraret, posteaquam resectus sit, partis asseetae imaginem Diis dedicare.

459쪽

Boissonade in Commentatione Holstonianis Epistolis subjecta, et in Eph. Cluss. XVII. p. 566.

ευεργεταις του κοινον των Axaρνάνωνυπαρχει. Boissonadius lite multa de usu dativi pro genitivo. I Ieindor sium ad Plat. Theaetet. l. 5. et ud Sophist. f. 2. eum pluribus aliis advocans. Toι aut scriptoris aut exscriptoris negligentiae tribuendum est. De Apolline Acticeo idem advocat Inipp. ad Suoton. Aug. I7, 18. Dion. Cass. I.. l. l. Pro Aγητροροχου, -λοχου legi vult Boissonadius. Articulum ante nomen patris saepe in decretis omitti

Exempla E scriptoribus congessit Scharserus ud Bos. Ellips. Voc. υ - .' Πόπλιον Λευκιον. CL Cie. Parad. I. et Vat. Max. UI. 3. l.

460쪽

Haec inscriptio Actii a Ponquevillio reperta, a Bar- biseci de Bocagio cum Boissonadio, qui publici juris in

Volsienianis epistolis secit, communicata est. Haud rara sunt marmora quibus pluribus eodem tempore decernitur. Dialectus semi-Dorica est, quod quoque vulgare. Apographum in linea quinta mendosum est, neC ego corrigere possum. Boissona dius in VOCE KOυροπου. .ci nomen mensis cujusdam Acarnensium latere credit. Forsan legendum Κορινθίου, ut sensus sit. Scriba Proeto Diapithis f. e matrice urbe Corintho. Diuitiam by Cooste