Fundamenta stili cultioris in vsum auditorii adornauit, et syllogen exemplorum adiecit Io. Gottl. Heineccius jc. et antecessor

41쪽

utrisque

commuis

niter r

I4 Fun/amenta viti Scribendum ergo Aua, non inuos adlisise, non adiisere. Formam enim illam i ignorant mon, menta vetera, eamque sella debemus typogra- In diphthongis ae vel οε οὐίnarie separa

tiquissimi codices non minus ae diplomata v tum saepius praeserunt ae, quam .e, ceu obseruarunt Herman. Conrinpius in crasura dipum. Lindan. μ' & Μabillonius de re diplomat.16 r, I . III. Littera v ab Attis , v in medio ei fine litterarum recti fima adhibetur. Seribendum ergo Ῥι, pro ut , suuo Pro iuvo , uua , pro uva . Veteribus enim non alia nota erat fitara liti xae illius, ouam v. Quoties autem illa in medio voeahulo Oeeurrebat, eam lineola iungebant litterae 8quenti, et inde nata figura, rea, Sane hane seribendi rationem primos illos elegantioris litteraturae vindices adcurate seruasse, , nouum. admodum esse illud u voealis , et mcon nantis discrimen, editiones auctorum vetustiores satis euincunt. Multo recentior quoque

se a n qua hodie multos sine dis erimine uti animaduertimus, siue illa littera voealis sit, sive consona, siue initio vocis, siue in eiusdem medio oecurrat, e. g. unde, ualde, uulnus. Suum

euique pulcrum. Sed talia fere exemplo earent,& κακέ.λίαν redolet adsectatum istud nouitatis studium.

v III. i Sunt et regulae communes litteris maiu-seulis et minusculis, quarum tres hic potissimum dabimus, prae reliquis accurate Observandas ' P. Priores regulae ad litteras Graeeast ultima

42쪽

Partis L Coux I. I ad litteras in compositione vel mutandas vel

hendae sunt. Male ergo scribituτ Author , L thum , Thuseia, .Anthonius , Miumnia , SDdus, Tyro, Hyems , Stylus , Lachryma, S

Pro Raerea, Rhemi, pro Rema. 'Constanter tamen etiam numi & lapides iussient Rhenus en Rhodanu&ω III. Ubicumque non repugnae euphonia , Aneompositione retinenda eo Onans utrima prae,risnis talias consana vel praepinionis , mei inus Meis inmatur. Hinc recte dicitur Adgredior , At signo, Expiro, Exsilium vis quum contra a redotiant illa ; adcipio , eontega , gnosio , obgannis , et quae sunt huius generis alia. ,

9 Non placet haee serma Masteo V qui si erudita praefatione , Hilarii operibus Uer

nae cDI xxx. rectas praemula ν pag. D o . thographiam amiquam commendans , as die: 'lim tamen urgemur baee regula Mnd quaque , Da , ur etiam Exsilium serebere te neamuν , quamisis quia tam e veteribur grammaticis edisentibus is Enimuero quum et veteres graninatici edicine, et in monimenos . optimis ita scribatur vocabulum, ere)- et' mologia ais ex et filiam hanc sexmam serat , et vix serendus videatur , qui scribendum

43쪽

Io Funiaa,nta nΠι existimet exe ιον pro exsenator; non video , cur in exsilium agi oporteat exsilium scribe duvique sit exilium.

v IIII. Α vocibus abbreuiandis maxime in mi-i M. Vo. nuscula scriptura, quantum fieri potest, ab- cum . stinent eruditi J, qui et operam dare solent, ne male vox quaedam diuidatur ' .'ὶ Veteres Romani in uncialibus literis

multa abbreuiare selebant. Nain ut Valerii Probi, Magnonis, aliorumque libellos de N iis praetermittamus, notum est, Iani Grutexi Brinesii Inferiptionibus subie tum esse indicem litterarum singularium, quae int gras voces designant, qualem etiana ex lapidia. bus Sertorius Uratus; ex numis consecit Hubertus Golzius. Sic scribere selebant Pr. pro praetor , S. P. Q. R. pro fetu tus populusque Romanus, Lub. Pro lubens. Ast in scriptura minuscula recte et ordine facies, si omnia sine abrehrevIatione exscripseras . Neque tamen reiicie . dae sunt abbreviationes praenominum Romanorum, quae et veteres vix umquam, nisi vel una

littera, vel binis, vel pluribus seribere sistebant . Sic una littera exprimuntur praenominar A. id, carus, D. id est Deeimus, L. Id est Lucani, M. id est Mareui Μ' id est

; duabus: CM id est cau/υ,, SP id est

y-νur, cet. tribus id est Sextus , cet. ded accuratiorem horum praenominum indicem dedit, quotquot litteris exprimi coniueuerint sottendit Carolus Sigonius singulari de nom-ous propr/rs Romanorum libello, qui subiunctus eu commentario ipsius in fastos Romanos. . Locum hic habet regula, quam in bame etiam Quinctilianus rastitui. Oratoriar. Do. I. cap. 7. diuidend4e sunφ. voces, qu m

44쪽

Parris L Caput I. Iradmodum id patituν earum origo emininis. Alias enim in simplicibus et primi ibis vulgaris syllabarum ratio obtinet. Sic recte diuidituraru hex, dieitur enim a spectando abstemius, est enim a temeto. Ita et ab-0ο, --θῖο , etiam , neg-orium, po est. Hine facile patet , pro is esse a prodeo, prasit a prodo.

Vocabula Integra parum emendate a mul- -mInatis scribuntur, maxime nomina propria , quae , si antiqua sunt, merito ad vetusta 'gi: monimenta, tamquam ad Lydium lapidem , exigenda sunt ). . . Falso ergo vuIgo seribitur innulius ,

pro Aemilius. Aenobardus , pro Ahenobarbus , Brundusium, pro B undisiium , Carthaginensis , pro carthaginiensis , Adrianus, pro Hadrianus , Annibal, pro Hannibal , Moeeenas veI Mecenas, pro Maecenas . Mauritius, pro Mauricius , --liogabalus , pro Elagabatas , ' isanor, pro mea-τον, Palilus, Pro Paullus, Schaemia, pro Scae- Mola, Ptolomoeus, Pro Ptolemaeus , de quo VI- . de sis ea, quae monuit Henricus Stephanus deabusis Graecae linguae p. 97. editionis , quam

m.x nitidiorem, et obseruationibus doctiminis Io. Henta Rhomayexi, viri in his litteris eximii , et cuius praematurum discessum merito luget res publiea litteraria, auctam, daturum speramus clarissimum . priderieum Guillelmum Rolossium, tanti magistri vestigia pleno grada prementem. Plura nomina propria ex numiser. marmoribus integritati sitae restituit Eet ehiel Spanhemius de Usu et Praestant. Numism. disseri. II. p. 83. seq.XL Denique nec omittenda alia quaedam v

45쪽

sHu metabula , quae perperam a plerisque scributi, tur, quorum breuein indicem e prolixiore Cellarii dabimus' , ne in his nimis vide

,.. nur critico indulgere superellio. o In recensendis voeabulis perperam ple rumque ilaiptis tota pars posterior orinograpni.emitaria occupatur. Potiora tantum hic notasse suffciet. 'Aiaci ν. seribendum est, non hallueindia . Est enim idem , ae a luee abe N. Videatur Festus Pompeius voce alueinatio , Gellius es. Art. lib. Xyra. 1. Dubiae originis hoc verbum est , quod alii ab hallus vel halivae , Gellius ab , alii aliunde arcetant . Sunt , qui distinguenda putent hallucinis et ait ei nor et sunt, quibus haec σιμώνυμοι videntur. Mihi seoprobant illa Isaaei Vossit ad catullum p. m. Disuntur allucitae vel alueisae a privat va paria- .ula a vel ab et lueeo , unde et alucinari velathicinari quasi ablveinari quidam diei existimant

Fari vatione aves nocturnas alueos veteres vWνunν, Philoxeni Glastae r νυκτικέπε. allicus, bu-ho. Sed et Seruius ad VIII. Eeletam , ululaei aves a re eu-ia est, a 'tu nominarae , quas vulgo alueos vocant. Me Iege, non ubicos,

mora seribendum , non anchora. Est enim ea vox a Graeca αγκήκ. Ares. vetus & genuinum est,syro quo male vulta seribitur aeereh. Cellarii ortur. Eat. r. 6. Cortius ad Sallust. h. xso. is i. Auctis semper olim scribebant vetere , es recte quidem, quia ab augendo dicitur. Vndesturia sunt illa auibον vel autor, quae recenti bibiis sitne in delitiis, quamuis posterius patri-lo sit tolerabilius , et forma artus Pro .rUus defendi quodammodo possit. Vide Henr. No risium in canotaphia Pisassa.

46쪽

υνιιυ L Caput L Ps .caetiis antiquum 8c genuinum est, pro quo inale hodie' seribunt eal.M. Attamen et hoe in marmore est apud Gruieta pag. I LΡUI. caerimonia , non autem ereemonia, scribunt veteres. Neque assam sci ibendi rationem fercv is origo, tradita a Valerio Maximo Histori

camara scribendum esse, non eamera , civeuit V. CL Petrus Burmamus ad Petrum DB

II 3 . . . .. . '

comissara. scribendum esse , non eomme 'a svel derivatio docet. Est enim a Glaeco κωμος sVide Fostum voee eomissatio. . . 'Femina , Pro quo vulgo femina se ibitur ,

sed sal . Est enim a semine dictum. Id vero fine. diphthongo scribi, exi Festo discimus . In lapidibus sane sere semper seribitur Fraaeisa Vide Gruteri Inferipi. pag. eecLv IIII. α

Incribesco veteres eodices habent . Vnde perperam vulgo seri ne Aerebrosa. Α edit analogia. Quemadmodum enim a xuber sit ιρρο, ab μεν acesco , ita a ereber erebesco . Exeeptio tamen est in nigre , a quo segresco. . . In dies, en πιλώ, sn postreum, divisim stribunt Veteres. Perperam recentiores eoniunctimandies, inprimis, in ageνum Multo minus sinrenda illa imprimis , 'amposterum. Vere enim haee sent duo vocabula, Lare ma sere tam repraeserunt vetera mommenta. Y ia hac voee non temere reperies . Non raro tamen veterex seribunt lassuma. Et sine quum proeul dubio haec vor; a Graeco descendat, non multum reserre videtur , utram adhibeas iliteram, modo constanteT ean dem seribendi rationem teneas. Vide Obez AGdanii Praefat. in LucretMam .

47쪽

m Etymologia docet apud Varronem, Iam gua Laiana Vm 33'. tum marmor apud Grut rumis IaLxxxx III, 8.' . Littera eum duplici T semper habent libri veteres, re lapides apud Aldum Manutium Orithogr. p. 8. et Sponium Miscelian. Prad. Ania

Litus contra simplici Τ semper exaratur in marmoribus et codicibus. Cellarii Orthogr. e. ro . Maenianai non moeniana. Vide Asconium ad Ciceronis Divinationem, c. I 6. Obseenus secunda vocali scribendum esse vel inde patet, quod a Graeco σκη, ἡ descendit', Varro de lingua Latina n, s. Vnde male vulgare obsoenus Per OE tuetur Scaliger de caudia Lat. . linguae Paene per AE habent libri veteres et marmor apud Gruterum p. IacLv. Vnde recentiori scr1barum consuetudini debetur pene . Solebant enim

hi medio aevo diphthongum illam vel simpliei E, vel certe E eaudato ς exptimere. Videatur Conringius censur. Diplom. Landau. Mabillonius de Re Diplomar. ILI. II. p. y8. Patris;ns eum C; non cum T, scribendum. Sane ita constanter legitur in marmoribus et Graeeis scriptoribus, quibus semper placet sor-

Postumus frequenter legitur in numis et mar moribus t raristime posthumus. Adspirationem quoque ex hac voce exeludi, iam dudum iussie

EutychIes Grammat. p. 23 II. et recte. Est enim

superlativus a comparativo posterior. Quod adeo verum est: vi id negare non possint et ii , a quibus posthmnus a post et humatus csse dicitur. Diuersa enim esse vocabula existimant ρ stimur, quod idem sit ac postremus, et ρψώ-

48쪽

ne id quidem verum est . Mortuo enim parente natus ideo postumus dieitur, quia eius lib rorum postremus est. Uidie hoc, qui antea in alia omnia luerat, magnus Culaeius obseruari III, quSaeeulum eum diphthongo . Ita numi et fides. Nec primae syllabae quantitas permi

est, ut hoe nomen cum vulgo grammaticorum a sano vel sequi derivemus. ι . .

Seorsum, non seorsim. Est enim a se et stim. Cellarii Orthogr. t. 146. ' . . - Sallemnis, non solennis aut solemnis, est enima folio et omnἰ. Vide Cortium ad Sallust. pag.

Sollira et . Soll. λιs duplex. L postulant . Utrumque enim est ab osta voee suo. Vid. Festum in voce solitaurilia, et Cortium ad sa1

tum p. I 63. Strategema, non stratagema. Henr. Stephanus de abusu Graeeae linguae p. 96. edit. Roustianae. Torus sine adspiratione, non, ut vulgo m Iunt , thorus eum adspiratione. Vide Cellarii Orsia r. p. Is*φ . Traeesimus et vire ius. Ita veteres libri, non Ggesimus et trigesimus , qu merito proseribis Dausqueius. Sane ut a viginta et triginta dicitur vietes, trietes , viseni, trieem , ita et me- ,rito dixeris tricesimus et '

XII. Sed lassicere haec , arbitror de orthographia ; .similia enim facile quisque, suo Marte obseruabit . . Ad ETYMOLOGIAM quod attinet , illud praecipue cauendum est, ne vel aliena, vel peregrina vocabuli, ea ad

tribuatur signifieatio' . Id quis tamen in

49쪽

vulparibus dictionariis fit frequentius, quam quisquam crediderit. mura eiusmodi vocabula, quibus p

regrina adfingitur notio, cum eura collegit Cellarjus an Antibarbaro III. p. Is s. Ea huc era ribere esset superuacuum . Neque enim quisquam nitidi ii Is stili studiosior earere praeclaro illo opustulo potest. Addi tamen mere tur Francisti vavassoris de us er usu quorum

dans verborum eum simplietum , sum eon ames rum, tractatus , quem eum notis una eum

eiusdem alictoris tractatu da Iurioa edictione, reeudi curauit V. CL Io. Einardus xappius, Lipsie cI Ioeexxir. 8. Acutissimus quoque in. genuina vocum significatione eruenda, prost, gandisque notionibus spuriis suit vir incomparabilis Iq. Fridericus Gronovius, et adhue die est vir magnus, quem honoria eaussa nomino, Petrus Burmamus, ex quorum notis et opibus ille Cellarii catalogus maxime po- init locupletarI.

XIII Abstinem Deinde' illud quoque haud suaserim, ut

1.Δ',Σ. Vocabula , quae ab omni analogia abhoracabulis , rent, admittantur ). Recte enim dictum est h. bii. Caelare: tamquam se pulum , sic fugias Mauditum arquo insolens verbum.. Multa eiusmodi finxit barbara 'schol

meorum et glossatorum turba, quae deinde a. . a exicorum scrietoribus. veluti ciuitate donata

Iunt, licet ab ipsa Latinae linguae indole plane abhorreant. Nos quaedam dumtaxat exempli, - loco reeeviebamus. Sie E Contra hodie vulgare est: e. i. g. 7 non autem sic olim loquebantur veteres. N que

50쪽

partis L Caput L 1et . que Falogia permittit, ne praepositio regat adverbium . Allegant vulae pro hoe vocabul Tacita Annal. XII, 47. locum illum in mendo eubare, animaduertit D. M. Gronouius . Veteres habent Contra, vel Contra ea, quoi apud Comelium dispotem occurrit. Immo et e contrario oceurrit apud Taeit. Hist. L 27. O 88. II, s. III, s . Fieri potest, ne quum in codiee aliquo legeretur per abbreviatibnem econtra , pro e contrario , librarius indoctus id pro integro voeabulo acceperit. Extrinseens et Inrrinsecus . adiectiva non minus, quam adverbia Extrinsee et Inisi ree plane nsurda stat. Quis enim , adverbium s eris, unde haee vocabida sitne, in adiectivum transsoreset, aut aliud inde fingat adverbium feeεὶ Quare adverbia sunt cee Asia suus, adiectiva exterior, inter T. Pientissimus veteribus auctoribus ignotum , in selis oeeurrit lapidibus apud Gruter. In erat .

ccccLxv, g. Iacu I, 9. DcVIII se Io. Uxoratus pro marito vulgus dicit, sed eo tra analogiam.

Dubium est, an in hune eensum reserenda sievox vel voees potius In Praeferisiarum , de quibus dubitat Cellar. Amibaxb. p. 123. et euri postaris p. I78. defendente huius meis an logiam V. C. Iae. Perletonis ad Sanctii MA serra. II. p. 37. Id certum, insistentis formae vocabulum. veteribus non ignotum sui', adeoque auctoritate se tueri. At aliter sentit Seiopp. .udici de stilo histor. p. ος. ubi hanc loquuti iam, tamquam lutulentam reiicit et quψ ea non usi euent ser tores optimi, Cato Fannius, Ne P , Geicias, Met ex argentea aetate Apuleiusee Minueius pelta. Ut analagiae non aduers xi hane formam, ostendat Sanctius, o genitiviviunxisse veteres, existimati Peridonius vera .rta