장음표시 사용
51쪽
a Fundamenta S/ἰlituis per essipsin vocis tempore exponit. Sed se, re velim , quid sie temtus praesenufrum. F teor, me nondum intelligere loquutinnis istius analogiam. . . XIIII.
Parum quoque accurati sunt, qui In declinatione nominum ac pronominum , verisborumque coniugatione aberrant . Quum vero nemo ignoret declinationum et con-augationum paradigmata: licebit nobis quaedam tantum, quae vulgo negliguntur, ob
'PObseruationes assae esseae sunt, quae hue non pertinent, gliae vere grammaticae , minime negligendae in elegaritiore latinitate. Tales sent quae sequuntur. I. Ambo et duo accusatiuum pluralem mas cunnum apud meliores auctores, non ambos et duos, sed ambo et duo formant . Cie. epist. ad diue6. Praeter duo nos . eps. VII, 2 duo parietes dealbare, epist. ad Art. VII, .ms duo delegi. eps. V, 8. suos quidem ego ambo vniee di ago. Virgil. Georg.
Si duo praeterea tales Idea tulisset. Conseret merentur Io. Hid. Gronou. ad UM. XXXV, Eri et Graevius 'ad Sueti claud. VII. Ita et alii aureae aetatis scriptores loquuntur, veluti Sallust de Mil. Iug. eap. 21. qui ambo vetes adeant. Et e. 28. filium, et eum eo duo fa-liares ad senatum legatos missis. c. I Mduo quam fidissimos ad eum mirieret. Varro deo rum lib. LI. I 8. duo Hllitas, et ι. III. e. I. d uros. Π. Quo
52쪽
II. Quoties post si vel ne sequitur quis pro
aliquis: toties seruanda est declinatio pronomunis aliquis . Cicero pro Archia eap. r. S; qua exeressatio dicendἰ ; non si quae exerellatia. IIL Verbum Revertor apud meliores aucto res, veluti Ciceronem . Caesarem, Liuium , praeteritum active format , reuertit , reuert 'runt , reuertisse Reuersus est primi dixere ADeonius Pedianus, Phaedrus et Valerius mus. Immo et Taeit. Annia. XILai. non sum d Usus ad te , sed reuersiis. Utraqtie forma verbi in usu fuit , reuerto et reuertor, uti dia Nerto et diuertor , praeverto et praevertor squamuis serma neutra in praeteritis, deponens in praesenti et temporibus inde formatis fit se quentior. Optimum tamen est participium ν uersus. Vide Cellari An 3barb. p. III. et curipo ster. p. 167.
xv. In particulis diei non potest , quanta sise Nee ἔπta sit lingue Latinae elegantia . Hic ad earum tantum signincationem et usum
'ὶ Praeelarus de partieulis LM;nae Unguae exstat libellus Hor. Tvrsellini aeeessionibus haud
contemnendis locupletatus a Iae. Thomasio eia D. Conr. Sehuvaretio, L Uae eI Iaecviris. et eI Iaccxv IIII. 3. Nos denuo quaedam exempli eaussa monebimus. L communiter non . idem est , ae vulgo ,
Cieero pro S. Rosc. Amerin. 37. se Roserus omnia eum chrisogono eommuniter possidet. II. Hactenus et adhue ita ditarunt , ut illud de loeo, hoe de tempore adhibeatur. Ci cero eps. ad Att. XIII, II. Sed haee hactenus. Et ad diaers V, io. Caesar adhue de m eis 'suntAmin. Fund. Mili culi. B . --
53쪽
gna nihil adhue nobiNu . Hactenux tamen pro adhuc est apud Tacit. Agric. I . Dispecta esset Thule, quam hactenus nix et hiems abdebat. Cellar. eur. post. p. ADT. III. Iuxta non idem est ac secundum. Perperam itaque dicunt r-, Axtad;- uinum oraculum. Remus dixeris, iuxta modo praepositionem , m s aduexbiqini, idem que notare, ae prrea, post, aes ali mo . Fline dieitur: sepultus taxiamiam iam. Nep.
erudisus. Sallust. Beli. Hinc, dicit . etiam inata ac , iuxta atque , taxia cum . Ex M. pila collegit Iac. Perimn.-Sanct. nem,
IIII. suamnis non promiscue usurpandum proeeis , tametsi , lisei. Est enim contractum ex 'muniuis, ' .amue. hine iiademum. loci .r Be ponituri ubi solvi in has 'oces potest. Virgilius Eel g. II. . I;Quamuis ille nigar , quamuis tu candiaua esse* . . . 'Id est, quantumui ideae , quam Amui idus.
54쪽
id est, A. quando domita . . VI. suod et it quomodo disi ant , paucinorunt etiam qui in usu harum particulariam notu aberrant. Respiciendum' est ad comma a tmedens, quod quoties sequentis caussa est , vel in saltim debebat, toties poneodinu .est , ut. Sin minus e vel 'el accusatauus eum ἰκ- sinίttam. Recte ergo dieitax apud Plinium G I. Frequenter hortatuW ex , , ut ep; las , F. quan paullo curastur scripsissem , eallorem . 'NCausia enim, cur epiligeret, debebat esse hq
tatio . Recte etiantidicituri tanta λ ma exstann merita tua, τι tagrato .miasi vivendum, moris dumiae viriatuae . . Caussa enim , cur ingrato moriendumst, est magnitudo meritorum. Contra ea dicendum: spera ,. eum μ. havia dissim .lem futurum. Spes enim non est eaussa , cur ille sui similix suturus sit, Esc quibus sane Par tet, quamisHA. vulgo diea ιμ-tur, ivereres, enim. semper hic usii ase sole M. Vide Cieer. Faradox. III. et de fato-I2-- xv LNulla. in re faellius Iahmi tirones , , Cauenta quam mi STN TAXI ...uta vero haud sit, reMlas, quae in libellis granishao taὰρ lieorum omnibus habenim', repetere': ' se quemur et hic infiitutum hostrum .' et de vitiosa systini animaduorsiones ,*inari
55쪽
I. Euadere ante et post se habere nominatia tuam , recte obseruant grammatiet. At multi eamen elegantius a se dicere putant: tu euades A visum doctum. Notanda ergo regular Eu dere nomMatiuum personae , et aecusatiaum reἰ
eum praepositione in sinulo,cid si de per- .s a loquimur, nominatiuo reus est: s de re, accusativo eum: prae positione an. Liuius L 39.
uenis euasit indolis regiae. Cie. ἰn Bruto T. Albuetas perfectus uisureus euaserat. Tent. Adelph. III, 4. Haec lisentia euadet A alia quod malum. Nimirum proprie notat
terminum, ad quem quid pertingit , uti recte obsesuavit Cortius ad Sallust. de bello Iug. e. r
p. 72. et Gy2.p. 6s2. Vnde non modo eum pra
positione λ , sed et eum adverbiis ad locum
Iungitur. Sallust. I g. e. I . Hucetae, Misi a pater , benscia evasere rent. Andr. I, 2. v. . Her Iemster lenisas , verebar , quorsum mmaderet. Vbi Donatus et ad quam partem erum Perex. Et euadere est, per quamcumque disseu satam ad aliquia peruenire. 'II. Genitiuum adstiscunt verba aestiniandi . Sed iis perperam vulgo Meensetur verbum C am. Nihili ergo est phrasist parui hoc euro , Pro qua veteres et parum hoc euro. Cessar. libata. p. 23 IIL H,i dativum alias postularet eonstructio, ibi saepe usiis exigit praepositionem cum ace sativo vel μblativo, et versa vice. Hine Latunis ignota est Φnimis eommunicare eia , pr qua diem4umr eo unicare eum quo , vel ia ser quos. Cicero epist. ad diuers. I, 7. ex pro P. γλα m. Nee Latinum est tantaliare eum atquo, pro quo veteres semper dicunt conciliare alisui ,
56쪽
Meis L Cap. L , Caec de bella. Gaia. VII, 7. Sie. et A bere ινα- bris perperam disitur, pro studere. Veteribus enim placebat syntaxis et incumbere is sturia , - - eurans, ta rempublicam, ad laudem, adrer publieae salutem, ad bellum. Exempla collegit Cellaci p. 337 .
IIII. ne, quo, qu=ns an numquam rem
piunt suturum subiunctivi , sed exigunt eoni gationem periphrasticam. Cave ergo dieas, ne seis an veneris, pro nescio an venturus situ . V. oties iubeo rausativo persenae iungitur , toties exigit infini haum atauum 3 . alias passivus ponendus est. Sic redi e dicor librum a
ferri Assii, seruulum iussis librum adferee. N
que tamen σολοικα, sed rariora tantum sitnt νιμ
heo lib., tabeο vr, ceu exemplis compluribus demonstrant Iae. PeriZon. ad Sanct. Mineris. Π, p. ixs. Cellata Antibarb. p. 238.er 236. . VI. Adgiectiva eum infinitivis non temere ii ingenda sent, quia hoc Graecismum redolet . . Plerumque enim Latini vel gerundium , vel f pinum, vel eoniunctionem ut eum coniunctivo Prout res postulat, post adiectiua selent usi Pare . v. c. eupidus discend3, Deati ad inteli gendum, vel 3ntellectu, dignus, qui cur laudetur, misabsie visu. VII. in dubitatiua sententia reeetere viae eonsueuisse Ciceronem, iam obseruauit Cellaris in Antibarb. p. 218. Semper enim elegantiores priore loco virium vel enclitieum nes posteri re dmum an ponunt. Curi. III, . inexandro,
virum, preseueraret, an abιret, saxo sneerto.
od si tria sint quaestionis membra, primum comma ne 3 Posteriora exigunt. Cic. pro S. RHG41. stuaero abs te, Ane, qui postulabana, Adjn; erant , qui impetrarent f an iste nomcommouebat, pro quo postiuabant f an νεν . a
57쪽
re. Ita enim semper loquitur Cieero . Prius tamen placuit Seneeae ad Marc.. 29. et fueton. de Gramm. I Male quoque dicitur et
XVII. Praecipue hic Iocum inuenit syntaxis ORNATA , Pippe quam vulgo praetermit
tunt grammatici. .Ea vero quum partim im
positione , partim an additione, partim in abiectione , rartim denique in commuta itione 'iocum consistat; de singulis non ab
xv III. Ad positionem vocum quod Attingi , quamquam is est lingμ e Lptinae genius ,
ut in ea verborum Wdo non tam arctis a gibus adstringatur, ae .in aliis ginguis: caue tamen existimes , 'plane nullum in e
58쪽
mnis d. in f I. grvectorum ordinem' . Quare non perinde est, qm ordine eest e s v eabula, sed observantae sunt regulae quaedam, quae diei non potest . quantum elegantiae sermoni Latino concilient' ' . . in 'Ureris ergo, quo iure feriberes tuerit rae. 1odoteus sueta 3 de etia. er
bo pryria sedes est, nullus certus et M t bais to in , nullus umquam Dis sie ristinarus ordo , si eius mutatio deformis et inelegans Asset. Sane quantum ratio hune virum docium μgiat, vel inde patet, quod ordo verborum, in poetis facile tolerandus, in oratione seruta plane ab nus esset suturus I Ait Horaeius caseisin. Lib. IIIL Od. XV. v. I. L. Phoebus volentem praelia me loquἰVictas et urbes Acrepair, bra. Iam si quis In prosa oratione, eodem servato verborum ordine, diceret: pater volentem se Dor filiam Oeeidere , miseras et anetuar , eo gauνν, gladior quis, quaese, serret Ita loque tem Θ Ex suo sane clarissime patet, in Latina quoque lingua ede aliquem verbimim ordi nem, certasque adeo regulas, quae nisi obse uentur, confusum ac hiulcum inde nasci opo
Vere ergo ordo et collocatio verbo rum in eloquentia omne sere punctum adeo, ut quidquid orationi gratiae inest, pereat, si verborum turbes Ordinem. Elegantissima sitne Ua Cieeronis de Orat. I, T. cogitant; mni faepe numero , et memoria vetera r etent; , per e
in optima republiea, quum et honoribus et rerum gestarum gloria florerent, eum vitae cursum B tene-
59쪽
. renerepotuerunt , ut rei ta negοιία με Menti , vel in otio eum disnitate esse possent. Iam ver horum tantum collocationem muta , et verio dum hunc in modum refinge r minae fraxer ssaepe numero: ma; eogitanti , et repetent; memo
quum et honoribus florerent, et rerum gestarum orta , eum potuerunt tenere eursum urtae a semet ne tersenti A nagotio, veι eum dinstare esse. oleur ιν otio. Tuam fidem , Iector, an pristianae elegantiaeCiceronianae vel vota vel vestigium . seperest Nonne eoquum potius aliquem auu. calonem, quam Ciceronem audire tibi videris p Et tamen verba onmia Ciceronis retenta , s lumque immutatum esse ordinem et eollocati . . nem verborum animaduertis. Qiae quum itasne, quantum hae in re positum sit momenti,
fatis superque intelliges. XVI ULOperae pretium itaque fuerit , potiores , t u. pertinent, regulas paullo accuratius exponere, idoneisque illustrare exem-ylis' , ut quis sit hac in te linguae Latinae genius, tanto facilius possit intelligi.' ) Mulei iam inde a renatis litteris prodi runt libelli de elegantiis Latinae linguae, in quibus etiam de ordine et eo noratione verborum Praecipere solent auctores. Sed quum et hiemulta parum adcurate, multa perperam dieantur: nos ea, quae certa mnt, consectabimur. Da dians. Voc τῶuus non statim ab Attis , sed plerum-tione. que 'ὶ ps .iquo. verba , nonnunquam etiam Axegidae. poste ore periodi membro locum occupat. Neposta prooem. I. Ron diobisst, fore plerosque , Attice, qui hoc genus scripturae leue , ae non saetis dignum summorum τί rum personis iataeent. Ci
60쪽
PH A L-I. gero ia ot aer. I. Verum di ilias . aenomaias essesne me tibi saeptin Mem roganti , an esseere M , 13 - νοννο , diu mulsumque, , rubisau;. Vbi vocativus in postremim denique periodi membrum elegamex reiectus est.' Attamen, si adfectus exprimendus sit , vo
cativus et primum statim locum vecte o eupat , et nonnunquam bis vel ter repeti is aur. Terent. Andν. L . v. 47. O Ufir, M
di est . . Ego utrumque adfectus euiusdana esse existimo , uti illud Ciceronis ad cu arrem ; - frarer , m frater , m; frater a II. casus obliqui, si id sensus orationis ferar is
nis peribit peri Mi venustas. .
.. III. Propositiones , taeidentes Logkὼ voeatae , eleganter adiectivis et substantiuis , aut certe re-ιquae orationi interseruntuν. Che.catata. III, Profecto quon iem tuum , qui hane urbem eondidis Ibmulum , ad Deos immorνales beneuolentia , fama extulimus. Hic propositici, quἰ hanc urbem eo didis , incidens est. Idem catin D , Io. Anteponatuν omni o Pompeias, cuius res gestas aHque virtutes . Fem , quibus solis eursus , regionibus ac temrnis conpisentur. Hie denuo incudens propositio , quibus solis cursur , non tuisset elegantiorem locum , quam intex avi diuum et, substantivum occupargω.. . IIII. Idam tenendum est de ecpropositione, P eeomparat 3-s , aus verba malo . et praestat, se-γώ- . Haec enim eluanter comm aliuo su aug