장음표시 사용
431쪽
autem odio tabui, plus aliqui ' continetur . quam ea sententia, nempe suppliciu', quo posteri Esau reiecti fuerunt, hoc est, non tantum reiecti ab haereditate. subiecti Israelitis, quod conti nebatur in praecedenti sententia ; ideo non postunt immediate referri ad illa verba', ante-
am aliquid egi'ssent, sed solum ad probandum
impletum fuisse id quod dictum erat, maior, id est populus qui ex maiori descendit, Druiet i
1- Αd secundum, quod erat ex Augultino. re-' spondeo iudicium inscrutabile appellarisb Au mistino discrimen praedestinationis, di reprobationis, non quia non sit causa reprobationis, sed quia dum est communis causa , qua duo possint reprobari , inscrutabile iudicium est,
cur reprobetur unus , non autem alter neque
docet Augustinus in eadem persona absolute considerata, inscrutabilis esse iudicium cur ille
reprobetur,non autem praedestinetur, potius enim docet, ri iste qm non liueratur, Itum agno
stat in his autem , qui iam sunt iustificati, ait Augustinus,esse inscrutabile iudicium,cur quibusdam detur perseuerantia , alijs autem non detur huius enim nulla esse potest causa in illo, eui perseuerantia non datur. Caeteruin reprobationis semper est idonea causa in omnibus, qui reprobantur. 5 Ad tertium neganda est paritas rationis, quia prima vocatio a Deo procedit ex complacentia dandi gloriam , quare si coniuncta cum alijs effectibus gratiae concurrit ad salutem, numeranda est inter effectus praedestinationis, quia est effectus voluntatis Dei, quare re ipsa ex m-tentiope homo ducitur ad vitam aeternam; per missio autem, ut primo aliquis cadat in pecca-zum , non poteucsse ex complacentia cxcludendi aliquem a gloria, & ideo non potest esse effectus reprobationis a gloria,hoc est, Iolu n-tatis illius, qua aliquis excluditura gloria, effectus enim huius reprobationis ex ea complacentia esse debet, ut saepius docet P. Varq. disputatione eitata, praesertim capit. 6. estque manifestum, si spectetur ratio effectus praedestinationis. DispvT Tio LXXXIX.
Qui sint effectus reprobationis Auidsit certum in hae disputatione, or in εοο sit di cultas. CV. I. Permisio in posteriora peccata,vel ut aliquis non resurgat a peccato, est essectus re pro
ι ationis. CAp. a. Permissio inprimum fleccatum non es esse. ctus renuationis. Cas. 3. VolunIin Iliae excludendi a gloria , ali. quando es ante praeficientiam morsis in peccato. l quandosos istam. Cap. 4. C a s v Y L
OVoniam pntdestinatio,& reprobatio cau- rsam non habent, nis ex parte effectus, ad ciuem terminantur, ideo ge causa praedestinationis, aut reprobationis agi non potuit, earum aliqui effectus notarentur. Ex ditiis igitur primo est manifestum exclusionem alicuius a gloria, R deputationein ad supplicium, esse eis esum ultimatum reprobationis, ae Oinnium certissimum; licet enim hic effectus aliorum ses nis, tamen coparatione voluntatis Dei rationem habet medii ad ostendendam diuinam iustitiam , quare per reprobationem . quae est pars prouidentiae, & sertur solum ad media mari.&esci potest, sevi effectu, illius ini in secus , scut diximus de gloris eatione re spectu praedestinationis esse illius et sectum, non extrinsecum, sed intrinsecum, & volitum per illam,quatenus prouidentia est relata solum ad media . Secundo similiter in certum in Angelis permissionem existendi in peccato usque ad instans damnationis suisse etiam reprobationis effectum, quia illi sc gratiam acceperunt. vet si
aliquis eam amitteret, recuperare non posset,
ut docet Fulgentius de fide ad Petrum c. 3. ante mediuin, quod utique eu Dei voluntate fuit excludendi a resno eos, qui in peccatum incuderant ; fuit enim ea Dei voluntas ex compi centia puniendi eos , qui in peccatum inciderent; idem autem est iudicium, si in hominibus aliqui adulti, vel insantes breui aliquo tempore te mortem careant auxilio susscienti ad iustificationein; est enim par ratici de ea permiς sone permanendi in peccato sine potestate erillo resurgendi: potiori iure mors. quam Deus
supra exigentiam naturat aliquando accelerat, ut peccatorem puniat, numeranda est in hoc es sectu reprobationis, scut contra mors accelerata iusti inter effectus praedestinationis nume
Dubium autem esse potest de permissione 3
illa, qua Deus permittit in peccato manere illos, quibus dat auxilium sumetens, quo pos- snt ex illo rc surgere , aut permittit cadere in posteriora peccata, licet det auxilium sutiiciens, quo possint in illa non eadere. Videri potest huiuimodi permissionem esse non posse eis, ctum reprobationis , primo quia talis permisso non potest esse ex complacentia exclu dendi a beatitudine illum , cui datur auxilium susteiens , ut possit a peccato resurgcre, aut non cadere in alia peccata ; procedit enim hoc auxilium ex complacentia bcatitudinis , quae complacentia incompossibilis videtur cum complacentia excludendi a regno coelesti , ex qua oritur negatio auxilii e scacis ad iusificatio non , aut ad nou cad cndum
432쪽
laum in nona precata. Secundδ, quia perinisi sio eadendi in noua peccata stilum per peccatum potest conducere id finem illum excludedi peceatorem a beatitudine: ergo non potest eligi ex illa intentione sine complacenda pe
Permisso in osteriora perestra, velut eliquis non resiciat apeccato es esses in re'
bationis. Robabilius tamen videtur utramque per A missionem esse polle effectum reproba O-nis, quod s. Tlio m. sisn scat artie. s. ad 2. at
cens , reprobationem esse causam derelictionis a Deo. Et clarius perrariens t. contra gentes,GI6 . Probatur prin δ ex modolloquendi seri-Pturae, I. Reg. cap. 2. ubi, cum Heli sacerdos filios reprehenderet, ne illa facerent, quὰ retrahebant homines a sacrificijs,dicitur in hunc modum; Non avisurerunt vocem patre flui, quia
luit Dominis occidere est Et s. Regum , cap. a.
Non acquumt Rex populo , quoniam auersitis fis υτ eum Dominis. Quibus locis icte particu rauiales plane significant voluntatem puniendi praecedentia precata, scilicet per mortem, &in primo loco dieitur, fuisse causia gratia negatae , per quam filij illi sacerdotis audissent pa- , trem voluntas autem illa Dei puniendi hermortem fuit essetius reprobationis: ergo Iuniliter negatio illa gratiae, quam Deus, negauit, ne fugerent supplicium illud. Secundo, quae Augustiuus docet de peccato originali, ruod causi sit reprobationis in pueris, qui us non applicatur remedium iustificationis, plane ab illo etiam intest igitur in illis , quibus applic ri posset, neque applicatur ob incuriam
parentum, rgo perm Issio manendi, aut cadendi in peccatum , etiam cum auxilio sussicienti esse potest effectus reprobationis punitiuae. Ecpositiuae. Tertio a priori ratio est. quia quidquid sit de intentione essicaci exeludendi aliquem a gloria , simp x tamen complacentia huius supplicii propter contracturn peccatum non est incompossibilis eum simplici eomplacentia contrarii boni, simplex eo m- placentia duorum obiectorum principalium incompossibilium , non est incompossibilis in eadem voluntate, dummodo rationes formales boni mouentis diuerse sint , hoe en linmodo eidem voluntati, ape plahet inessicaciter aliquid facere propter unam rationem,& illud omittere propter aliam, ut Rutem ne gatio gratiae egeacis sit reprobationis effectus , satis est si pr*cedat ex sola simplici voluntate excludendi aliquem a gloria Iergo potest esse effectus reprobationis , non obstante illa complaeentia beatitudinis , ex qua dantur alicui media sussiesentia, eui denegantur efficacia. . Ex qua ratione patet tesponsio ad primum
argumentumr Ad seeundum autem respondeo negando antecedens , quia licet permissici primo eadendi in peccato solum possit concurrere ad finem iustitis . praebendo mat riam illius, nempe peccatum , permissio tamen cadendi in alia peccata alia ratione, nempe perstitiam quatenus est negatio cuiusdam boni, est utilis ad finem iustitit, de in puni turille, qui iam in peccatum lapsus est, quare hae e secunda permissio effectus reprobatio uis puniatiuae eri potest , atque ut impediatur emendatio criminix puniendi; hae enim ratione dam-rratis negat Deus gratiam iustificationis, ut priuatioue huius boni puniantur,sicut ae Angelis dixit Fulgentius. C A ν v x vi.
Permissio in primum reatum non est esse. 9 in reprobationis. Meundo dubitatur , an prima permiso in spectatur postes effectus reprobationis, videri potest saltem in illis pueris, qui non habent remedium sussiciem . quo iustificentur, quales sunt hi pueri, qui virtu te eiusar uintiaturalium iusti non possunt, permissior em primam in peccatum originale. sine spe resurgendi ex illo oriri ex voluntate exclude a beatitudine illum, qui tale peccatum contrahit,n 2e ex intentione puniendi peccatum primi parentis: hoc autem satis est , ut talis permisso sit reprobationis effectus Probabilior ridetur sententia contraria ob Ti rationem iam traditam , via prima permisoὶn peccatum non potest esse utilis ad excludeni dum a beatitudine illum, qui incidit in pecca- tum, nisi per peccatum ipsum sar maliter, qu tenus peccatum est se ut permissio in primum
peccatum actuale non potest oriri ex compI centi poenitentiae: ergo ea Zermissio non potest esse effectus reprobationis alleuius a beati- f
Antecedens probatur, quia in Deo nulla est seomplacentia excludendi aliquem a beatitudine, nisi ex complacentia illum puniendi i ad huiusmodi autem exclusionem a beatitudine, quae est punitio eius , qui excluditur , permissio pruno indendi in peccatum non est utilis immediate per se ipsam , prout est dς negatio gratiae a peccato diltineta , potius enim ipsa ratio peecati est materia punitionis ergo permissio primo cadendi in peccatum non potest esse effectus reprobationis alicuiusi gloria; potest quidem negatio gratiae eme enfectus iustitiae punientis peccatum primi pa rentia , non tamen potest esse effectus iustit punientis ipsum , qui i beatitudii e excludiatur, quod necessarium erat ad eTectum reprobationis ; is enim effectus es debet ex affecta exeludendi a beatitues,e illum, in quo est talis effectus, excludendi, inquam, ratione suppli-ςῆ , Deus enim halusmodi exclusionem noci
433쪽
dum est de mediis, quae dantur adultis. Prina δ l vitam suturam .Eandem sententiam ex institu quidem de his, quae illis dantur antequam incidant in peetata actualia i deinde vero de his, quae illis dantur non obstante malitia peccatorum actualium. Pro intelligentia notandum
est , medium ad aliquem finem duplieiter dicito probat Paulus orosus de libero arbitrio,
sol. I s. & I7. Indusitatu, inquiens , sententia est Deum adiutorium suam relatiss gentibus proptersas clementiam submmistrare. Et alio loco , Euιδεηtsi e constat nemini hominum deesse Dei aria- sussciens,nempe rem te,&proxime,lta, ut in l imam, praesertim cum sedatior rasistat, o institi-
ter ipsum.&sne nihil aliud mediare debeat. Est autem certum non dari reprobis media , quae proxime sussciant ad beatitudinem , me dium enim proxime se sciens ad istum esse ctum non est sue perseuerantia' in gratia vcque ad mortem , quae perseuerantia nulli reprobo datur;immo vem multis eorum non datur gratia habitualis, atque adeo neque fides actualis , quae sunt media magi re nota omniis no necessaria ad illum essectum. Igitur quae-mo tantum hine potest de medio , quoὰ sit re.
Irmitas. Idem sere arsumentum est s. Prdisper. a. de svocatione gentium, cap. 23. ubi constare ait, per omnia saecula Deum omnes homines v
luisse saluos fieri , Quia non alium δε mon baim; inquit quam Dei braeficiis o prouid/ntia. Fauni
vires generationibas inderemur impendat. Id vero signifieant verba illa Ioannis, cap. I. Illuminas
omnem hominem venum em ira hunc mundum : nam
lieet illa interdum Augustinus interpretetur per distributionem accomodam, quia nulli il- mole suseiens ad eum finem , quale est illud. luminantur nis a Deo, seut illa i. ad Timoth. quod est proxime sustiens ad media miniis
remota, quae etiam inter se ita sunt ordinata, utra ult omnes homines flauseri; communior tamen expositio est ea extendi uniuerse ad om- id. quod est magis remotum suis ciens si ad a- nes, ut diximus quaest.Is.ad art.6. Constat prae-
liud, quod propinquius conserat ad finem. In qua disputatio e aliquorum Theologdirum sententia est, quemadmodum Deus aliquibua infamibus negat media susscientia ad applicationem baptismi, se etiam negare 1liquibus reprobis media susscientia, quibus possint aequirere sdem , &alia, quae sunt necessaria 'dterea, ea loca intelligynon solum de voluntate, qua Deus ante praescientiam peccat; primi patentis prouidit gratiam in primo parente omnibus posteris susscientem, sed potius de aliali Oluntate, qua non obstante malitia peccati mriginalis omnibus hominibus saltem adultis ex Christi redemptione credimus prouidisse me lalutem. Argumentum est a simili apparens, diu susscientia, ii in illae uoces, Illammat omnem quia peeratum originale commune est insent thominem, se agnitionem veritatis venire, o Foc pia bus & adultis quare si ratione illius peccati alii l sιrum es coram Deo saluatore nostrat aperte signi-
. I :- ι' ι' .cxant aliquem Hectum ab Incarnatione di-
istinctum , qu; a Deo proueniat, quatenus est saluator per Christum, ut dixi, saltem adulti
ad quos tantum illae voces . Illuminat . &ugnitionem veritatis venire e proprie pertineri possunt.
Dieendum est istitur in agultis . antequam 4 habeant sdem, saltem esse ex Christi redemptiniae gratiam ad operandum , congruentem
rationi, qua si illi bene utantur ratione a Deo praefinita, certo habituri sint auxilis propinquiora ad fidem & iustificationem ab originali
peccato, ut docet S.I hom. I. r. qu. 8s. art. 6.8Qquidem post fidem comparatam futura auxilia, quibus possit homo proxime iustificari, aperte signifieant ucrba illa Ioan. i. Devit potesatem f-tios Drifera his qua credunt 1n nomine eius; post iustis eationem autem certum est sutura auxilii,
quibus iustus possit perseuerare: Deus namque sua gratia semel iustis eandos hon geserat, nempe in dandis auxiliis ad implendam legem , ninab eis prius deseratur, ut definit Concilium Tridentinum sessione s. capite Ii
quibus infantibus negatur medium gratiae su D
helent, non est unde colligamus aliquibus et iam adultis propter eandem causam non de hegari., Communis tamen sententia videtur eerta, quidquid sit post eontractam malitiam heeca torum actualium,ante illam tamen omnibus adtillis diri thedia susscientis gratiae ad haben-gam sdem, & omnia quae sunt neeessaria ad si-lutem. Sic s. Thom. 3. p.q. 8 Lart. I.& q. Iq. de veritate,art. I .ad I. ubi, sι aliqua, inquit, natritis ins luti Dctam naturalis rutunis sequeretur in appetita soni. Haga mali cert tm e es tenendum, quod ei Deus reuelaret illa, pia sint ad credendumne
cessaria. Certissime, ait, tenendum esse , quod diximus, raro autem S. Doctor asserit aliquid esse cert3 tenendum, nis illud huiusmodi se, quod sne temeritate negari non possit & i. a. q.
Sy. vllirri. si homo cum peruenerit ad Uisn rarω-nu; se ipsum ordit auerit ad debitum finem secundis quod in illa arate stapax discretionis, cansequerar perrutram rem isηem petrari originatis. Probatur aperte ek s. Augustino libc I9. de ciuitate, cap. i3. in s ne, ubi, Deus nosteri inquit, naturarum
sapienti stimus cognitor hominibus dedit quaedam bona ad pacem, o societatem reusai pacto amo. ut quicunqae mortalis talisus bahis recte iniusti rit .accipiat a Iora ad fruendum Des , qui aurem perperia, neque illa accipiat inhaec amittat.Vbi Augusti reus plane constituit ordinem inter bona commodata hi e vitae & illa. quae reseruntur ad arrubal in I. Pan. D. I
434쪽
C A p v et II. omnibus Mustis dantur auxiliasu cientia,
ut speecatis resurgant. 3 Aior concertatio est an etiam postquam rei cumque malitiam peccatorum actualium Deus reprobis det auxilia, quae proxime aut saltem remore susticiant ad conuersionem , quae quaestio propriam habet sedem I. p. q. 86 Breuiter tamen hoc loco dicendum est uniuerse smnibus peccat ribus conseret auxilia susscire
tia, quibus possint ad neum per poenitentiam
reuerti. Probatur ex verbis illis Matth.M. Verire ad me omnes, qui laboratu, ct onerari estis. ct ego νsciam s. Praeterea etiam S. Petrus Epist. a. cap. 3. Patienter vir nolens aliquas periri, sed omnes ad poemrentiam reuerti. Quibus plane signuficatur nullum omnino esse peccatorem, qui non patienter a Deo expectetur, ut possit per poenitentiam eonverti : non potest autem iure nouo auxilio sanctae cogitationis, bc gratiae pra uenientis: dicendum est ergo omnibus peccat tibus conferri aliquando auxilium aliquod, quo proxime, aut remote saltem conuerti possint,
hoe est, possint aliquod bonum sacere, quod lia facerent, certo etiam reciperent aliquo: aliud auxilium, quo proxime possent conuerti.
c Ex Patribus autem id plane docet S.Augustunus etiam eo loco, ubi non pauci putant docere contrarium, nempe in expositione propositi num Epistolae ad Rom. num ita. dum enim agit de obduratione pharaonis, in qua includebavit maxima gratiae destitutio, quae lege ordinaria in pectatoribus contingit in poenam praxedentium peccatorum,ait Augustinus: sa tindurati.
pracedenti impietati tribuuur, cum tamen Damni non auferatur liberum volantatu arbitrium. De ad Gedendum Des , siue ad impietarem, ut consequato
nos iudicium: ergo ex lententia Augusti ut Qui ciens auxilium, quod necessatium est ad conseris uandum usium liberi arbitri , etiam ad credendum Deo,non aufertur per obdurationem, quae accidit in precedenti impietate, Porro auistem in obdulatione est maxima negatio gratiae, quae propter peccata contineat.
Idem docet auctor libri de praedestinatione, di eratia, qai nomen praesert August. c. I q. dc Is. ex dilcipulis autem S. August.Prosp. Iibro ad articulos Augustino impositos, alias ad obiectiones Uincentianas relponsioneis. Nemini Deus
carrectionis adimit νram. Et infra, non est ergo consequens,ut Deus quibus poenitentiatu non dederit.r
fiscentiam abstularit. Qui, verba necessario intelis ligi debent de his, quilam sunt in peccato, Damhi tantum indigent correctione, & pcenitentia, a quibus correctionis via non aliter auferri potest, quam per ablationem gratiae sufficientis doeet igitui S Prosiper hanc gratiam a Deo non auferridi oppositam sententiam Augustino esse imposi-ram. Qu od vero dicimus de auxilio lassicienti, quod Deus conserat ad pinoitentiam, non est itast accipiendum ut illud sit aliquaDei motio emtinua, sicut duratio vitae, quae motio desinat praprimum non esse, perinde atque usus rationis, ut, non nemo arbitratur, nam experimento constat diuersarum rerum cognitionibus saepius memtem auerti, ut nihil cogitet Je conuersione poe-- nitentiae sed ita est accipiendum, ut Deus sm1lpius pulset, cum illi placet, ita ut nullus sit pee-- cator, qui in hac vita viuere permittatur, queme Deus aliquando non excitet ad poenitentiam,isivi recte explieat P. Mol. in concordia q. q. dis L- & s. P. Val. hoc loco diu.97. c. I., C A P v T IT, Obiectionei soluuntur. -li intra ea quae diximus in priori parte hu- g
l ius disputationis obiici potest. Primo, noni omnis, sed aliqui tantum reprobi induranture per negationem gratiae, ut ait August. atque e non indurantur, pur solam negationem gratiae efficacis, nam haec gratia omnibus rept is mis Igatur , saltem comparatione illius peccati a quo, nunquam Iiberantur: igitur indutiinthr pet ne .lgationem gratix sulficientis. Respondeo negam iido consequentiam, non enim indurantur per ι illam negationem solius gratiae efficacis, neque pet negationem gratiae sufficientis, sed per ne -lgationem gratiae essicacis a Deo signit catam.
ε Sieut enim aliqui confirmantur in gratia, non .squidem per solam voluntatem dandi gratiam ef-tificacem, sed per voluntatem, Si significationem ttillius voluntatis ita reptobi dicuntur induratiisper nUationem gratiae efficacis , adiuncta. lignificatione diuinae voluntatis negandi talem, gratiam
i Seeundo obhc; potest Augustinus de eorem ν
lcitione, Ac gratia cap. i I. ubi dum agit de auxilio, quod primus homo habuit, ut posset peris leuetare, hoe est, de sufficienti ad confer uanis dum bonum quod receperat, inquit:Maurem hoc
adimariambo ni defviiser quoviam non latis natu- ira erat,n sine diuino adnuoris possis premores νει tet non utique sua culpa cecidisti, adiutorum s Πρ- pede iusti, Me quo manere non posset, inc autem quibus deen tale altiIarium. paeva peccati est, tale autem adiutorium tantum erat suffciens. Loqui
autem videtur de poena peccati parentis primi: quod si loquitur de poena alterius peccati, saltem efficitur adiutorium suffciens a Deo aliis quando auferti in poenam peccati. Respondeo, Augustinum hoc Ioeo non agere de auxilio sufficienti ad faciendum illa, quae ordinantur ad acquirendam denuo iustitiam, de quo auxilio disputamus, sed de auxilio suffieienti ad tenenis dum perseueranter bonum iam receptum, quod adiutorium certum ist deesse in his, qui iam iu stitiam perdiderunt, idque in poenam peccati, vi Augustinus docet: hunc autem esse leo sum plane eonitat ex distinctione a iiij ad recipiendum bonum , & ad illud tenendum cum perleveran- tu,quam Λugustinus proxime adhibet inquiens:
435쪽
Eu in nabis per Dei gratiam in bono recipiendo, operseueranter tenendo. non solum posse, quod νοω--. verum remm peste quoὰ nissumia. quod non fustin bomine rime, ν num enim horum in illa fuit, atterum non fuit, nam ut recιperet bonum, palla non egebar, qvia nondum perdiderat. Non ergo ait Augustin. de auxilio necessario ad recipiendum bonum, de quo est quaestio, ted de auxilio necessario ad conteruandam sanctitatem iam receptam, quod diuersae rationis est,& ad diuersa opeia reis setti debet, non enim Omnino eadem sunt opera necessaria ad aequitendam lanctitatem, & ad illam consseruandam, nam poenitentia necessaria
non est ad conseruationem sanctitatis, sed potitutemedium est post amissam sanctitatem. Tettio obiici positi ni vetba ex loco citato in Epistolim ad Romanos, ubi paulo ante verba, quae retulimus, dum loquitur Augustin. de obduratione Phataonis, inquit: Non hoc illi impur tur , quod tunc non sitemperauerit, quandoquidem obdurato corde obtemperare non poterat, sed Fia dignum se pravit, cui cor obduraretur. Per quae
Augustin significate videtur , eam inobedientiam non suille imputandam Pharaoni ad peccatum , qui ex obduratione taliter erat dispositus, ut non posset obtemperare, sed quia per infide. litate. praecedentem dignum se fecerat, cui cor obduraretur. Respondeo, Augustinum nequa quam docere illam inobedientiam non obtem perandi sui de sine peccato, aut libertate in trinis seca, etiam post obdurationem sufficientem ad
peccatam, statim enim docet contrarium, ut retulimus , ait enim per eam obdurationem non
auferri liberum arbitrium ad credendum, aut ad impietatem; constat autem sine auxilio se sit cienti non esse libertatem: docet igitur August. obdurationem, quae polata est in negatione grariae non suisse imputatam sicut pcimam debitam peceatis Pharaonis propter inobedientiam, quod
obtemperare noluit, nam potius ea obduratio
intecedenter suit causa illius inobedientiae, sed propter demeritum praecedentis infidelitatis, quae in Pharaone suit ante eam obdurationem: itaque particula illa, Quod, in illis verbis non est
relatiuum nomen, quod cum pronomine, Hoc,
designet inobedientiam Pharaonis, sed potius est causalix coniunctio, ut senius sit, non ergo hoc, id est , suisse obduratum per priuationem gratiae , illi imputatur tanquam poena debita, quod tune non obtemperauerit, id est, quia tune non obtemperarit, quandoquidem obdurato Orde obtemperare non poterat, hos est, quia
potius ob cor iam induratum obtemperate non
potuit, Ied quia praecedenti infidelitati dignum
se praebuit, cui cor obduraretur haec enim posterior pars asti mans aduersaliua, &causalis necessario pollulat partem antecedentem negatiuam,&caula leti', ea n scilicet, nou imputatur, quia tunc non obtem Eerarit, quem lenium particula, quod. melius quam alium respicit. Quarto obiicies, illae voces: obtemperare non poterat.
negationem lignificant auxitij sui hcientis, di libritatis au obtemperandum.
Respondeo, non semper, immo potius Αu- togustinus per has voces intelligit tantum imponsibilitatem consequentem, quae eli ex negatione
gratiae essicacis, lib. t .ad Simplicianum q2. cum dixisset, illos esse electos, qui congrue vocantur,
subiungit: Sed quia ad alios ratu vocarioperuehri, qua moueri non potkerint, ideo nonsant electι Eelaepius de bono perseuerantiae, cap rq ubi inter
alia: In masa, inquit, perditio reticti sitim Iudei. qui credere non potuerunt factu in c. noectu βιο m onu virtutibus, id est, nos potuerunt potestate e
iicaci, quae est impossibilitas tonsequens, quomodo explicandum esse illud verbum notauit P. Vasq.disp., s.c. .& dis 97 c. i. Quinto obiici potest S. Proiper, qui loco etiam tra nobis citator Nullum . inquit, boni possibilitate dissoliri Deis. quia qiis se iuuertit a Deo. σθω velis, 2 pos, quod bonum est . M sustulit. Quae verba non possunt intelligi de solablatione gratiae e scacis ad conuersionem: ergo intelligi debent de lassicienti. Responde quod prosper hoc loco uniuerse loquitur de omni, qui se auertit a
Deo, 3c tamen conuat non omnes, qui mortaliter peccant, priuati auxilio sussicienti, aut ess- caci ad conuersionem : non igitur laquitur dε possibilitate , quae auferatur re ipsa ad conuersionem significat ergo illum,qui lethaliter peceat, auferte a se pote itatem volendi, & faciendit bonum meritorium xternae vii , quam omnis,l qui peceat mortaliter,a sie aufert. Ratione etiam huius intelligitur illa sententii : Deus vel gratiaueminem deserit, nempe inhabitare, & inhabitatione adiuuare ad operandum merito tir essprivi deferatur abbomine consentiente . scilicet in
peccatum, quod causa sit expulsionis inhabitantis lanctitatis. Alii obiici possunt ex diuinis liueris, quae reis tacite dissoluit P. Va .disp. I cap. . lorum autem
circa illa verba i. Ioan. c. 1. Est peccatum ad moristem non duo. N pro eo oret quis, quae lignificant illud peccatum non habere remedium. Notanda, lepi&setenda est expolitio S Augustini de correctione,& gratia, c. ii. ubi ait, per peccatum in mortem lignificari peccatum, quo Idurat utque ad mortem, quod scilicet ante mortem per e nitentiam non emendatur, certum est autem ta- Iis peccati nullum esse remedium, neque tamen impedit, quominus tempore antecedenti mortem, fuerit auxilium sussciens contra quodcunque peccatum.
Secundo obiiciuntur verba Christi Matth. ii . .
Ius dixerit vistam contra viritam sanctum . non remittetur eι. neque in hoc taculo, neque infulino. Respondeo, tensum non este, peccata, quae comtra diuinitatem fiunt nunquam deleti per poeni tentiam , ted quod nisi per pcimitentiam eme dentur, in utroque saeculo puniantur, quod IV-daeis contigit peccantibus ex malitia contra diutis nitatem, qui etiam in hoc saeculo per coecitatem,p priuationem gratiae puniti lunt. Sic Athanasiusq68. Ecchrysostomus Hom. 92. in Matth.
Aug. aliter respondet Epist. so. prope finem, &bG. contra Ctescent e 8 esse peccatum fina Iis
436쪽
imp iitentiae, quae omnem gratiam expellit, &ideo neque in hoc saeculo, neque in alio dimitti.
'Tettio ob ij eitur illud ad Heb. 6. INUitae ess' illia qui Mnel illumimur gustauerunt donum caeleste, rata siunt, rursus remunt ad yaemrentium. νιπ- reuii gentes bimet ijseum Filum Dei, ct flevim habentes. Respondeo ex Augustino litat. de vera, de salsa poenitentia, Chryloth. & Thea. phylact in eum locum per renouationem ad poenitentiam intelligi remistionem per bapti. smum, qui renouatio dicitur, de quhdam est reis praesentatio mortis Christi, quae repraesentatio Sa. ramentalis in b)ptilmo iterari non potest, quare Paulus ad Heh io. ait: Voluntarie peccanti ι. non relinquitur tali ra=ropeccatis. Eodem sensu Concilium Tridentinum sessione 6. cap. II.
iustificatos a Deo hon deleti, nisi ipsi Deum de .serant, loquitur de gratia sussicienti a d perleve.
randum, & operandum meritorie, non tamen,
ait negari illis gratiam, qua possint c uerti.
DI spvTA Tio XCLAn omnibus paruulis reprobis prouiderit Deus sulficiens remedium. Sunositiones Vo maiori intelligentia qua-
providisse Deum remedium sufficiens.
Suppositiones pro maiori intelligentia quorunis.
t tum eli primo in hae disputatione insania tes qui line baptismo a que,aut sanguinis de. cidunt post promulgatam legem Euangelicam,
non consequi lalutem, siue in utero matrum, siue extra moriant ut, sic enim S August de origine animae cap9 Ris .inquiens; Non est Catholicus,
qui ait, infames morte prauent s. antraruam bapti- Mentur,pose perhevire ad indu genti cm peccati dei
sinatis. Quocirca iussu Pii Quinti in Romana eis ditione operum S. Thom. ablata sunt quaedam verba Caietant s. p q. 68 art E. de ii quibus significibat pueris existentibus in periculo intra ut rum matris sine bapti imo esse posse aliquod te
medium conita peccatum originale . Quare etiam
probandum non est, quod ait Gabriel in .dis ' Mart 3 dub a aliquos ex infantibus, qui moriuntur in utero matris, saluari Dei voluntate, iscut aIis in v telo matrum an tui ati sunt, ante.
quam aliquod remedium illis applicaretur, conis stat, inq am, id non esse probandum ex verbir. ugusti ii iam citΛtis, ex quibus est manifestumsdei sententiam esse lege Dei ordinaria post pi mulgationem legis Euangelicae nullum om inoinfantem tiluati sne remedio baptissimi illi applicato secundo est ponendum ad hoe, ut Deut dici. xtur prouid i se remedium sufficiens his paruulis, non satis esse baptismum ab illo fuisse institutum cum generali efficacia, qua posset prodesse omniis bus, quibus applicaretur , nisi etiam prouiderit remedium sui sciens, quo possit baptismus applicari. Probatur manifeste ex remedio adultorum, quibus non diceretus, mum prouidisse sussciens remedium salutis, ex quo saluari pol. sent, nisi etiam prouid isset remedium, quo illi pollent recipere sacramentum ab iplo instituistumi si enim dec euisset Deus alicui adulto negare gratiam , qua posset velle recipere bapti. smum, sine dubio diceretur nega se auxilium sussctens, quamuis instituisset baptismum eum ea communi esse acta , qua prodesse posset 6-mnibus, quibus applicatetur. Ex quo si, ut hoe loco quaestio non sit desunicientiarentedii me litotum Christi, aut haptismi, sed dε remedio me lenti, quo paria uli, phssit applicar emedium pro omnibus institutum. Cum autem ce tum si, Deum voluntate an. Itecedenti, quam habuit ante praescientiam peccati primi parentis, prouidisse omnibus hominibus sussciens temedium salutis, nempe in ea gratia , quam dedit primo parenti in possema transsundendi , quaestio est de alia voluntate, quae in Deo fuerit post priscientiam huius peccati, an Deus, non obstante ea communi damna,
tionis causa, omnibus di singulis prouiderit immedium susscien 1 ialtem remote, qudi possent ab illo peccato liberari, nempe operando allis quod beneficium gratiae, ex tespectu salutis tu. iuscunque, quod beneficium, si non impedit tur,deinde sequeretur aliquod aliud, quod pto pinquius posset concurrere, eo modo quo diximus adultis omnibus prouidisse Deum rem dium saltem remote sus se iens, per quod possent consequi aliud propinquius medium, ut per ensectum unius venireti r ad altetum medium, Et tandem ad medium proxime sussciens. Praeterea, cum remedium baptismi insantibus solum applicari possi extra uterum matrum , ut Deus dicatur, sinstulis phouidisse medium sus. sciens , necesse est illis prouidisse medium sunsciens, ut nasci possent, nisi medium illud aliqua voluntaria causa impediretus a ideo controuersa haec maiorem di meultatem habet in his paruulis, qui in utero matrum moriuntur virtute alicuius naturalis causae, quae humana diligentia superati non possit.
437쪽
C Α μ v T II. Prima opinio docet, non omnibus paruulis
Deumprouidisse remediumsu ciens.
a Rima sententia est, Deum non prouidisse ius. I sciens temedium omnibus paruulis, his scilicet, qui moriuntur, antequam humana dili gentia bapti l mus illis possit applieati, siue illi iam nati lant, siue moriamue in utero marium. Pro hac sententia est Gregorius in i .dis 4s q. . post medium, atque illam etiam signifieat Gabriel loco citato, di alii Theologi tecentiores.
stiuncula it. ad i. ubidinit, pueris in uteroma trum non posse applicari remedium,quod multi alij docent, & eettum est, nillilli alim. msutem patiem ostendant, in qua lauati possint. an Deus tamen illis provide te remedium, urnasti possint, S. Thom. non dieit; est autem editum multis, qui motiundit in utero matris propter culpam eiusdem matris, prouidisse temedium suinciens, ut nasci. 8t saluati possient quamuis sint
ex illis,qitibusS. om. ait, in utero matrum non
posse applieati ullum salutis te medium, quare idem iudicium esse decet de alijs Doctoribus, qui nihil aliud docent, quam quod retulimus ex
s Probatur baee sententia primo testimonio s. Augultini multis locis, praesertim autem Epist.
Io I. post medium ubi: Quomodo inquit, dicuntur Omnes bomnes gratiam fuisse accepturos. nisi eam
sua voluntate resipuerint, cum multis vim detur par. Ruias, qvi non baiem contrariam voluntatem, ct aliquando cupientibus parentibus, ministris quoque paratu, Deo volente non nondum, eum repente, ant quam detur . expirat is, pis quo, ut ac ιperet. currebaut tandem lententiam repetit alijs loci, Epist. llos. lib. de natura & gratia, cap. 8.& de bono per seuerantiae c. 12. In qua sententia voces illae: istente non detur . significant ex Dei voluntate accidere, ut non detur, ac pioinde in Deo non esse voluntatem, qua hi 1 paruulis prouiderit sufficiens remedium.
6 Secundo probatur, quia huiusmodi patu uti non aliter prouidet temedium , quam per voluntatem adultorum , constat autem pet hane voluntatem non illis omnibus piovidisse , saepius enim absque parentum negligentia fit, ut illis remedium non applicet ut , quod manifestum est in his, quis ne culpa parentum, Sc quorumcunque adultorum, moriuntur in utero matris,& de his, qui iam nati sunt,testatut S. AuguAstinus Epist. io s. ubi agens de his mortibus inopinatis : qua . inquit , tandem hae merita pra-ceferunt i Parmularum nulla fiunt proprie , si parentum attenderes bona, siant ista, purumst 3 repentinu martibis sine baptismate perimuntur. Idem
mnino significat S prosper lib. de ingratis eap 3l. ubi dum agit de eadein morte, expresse ait, eam tribui non posse metitis patentum, cum multim ij ptiorum parentum, nullo patentum studio.
laluari potuerunt, cum potius contra filiis peccatorum remedium detur bapti sint, post quem statim moriunt ut,& saluantur. C A v v T II1.
reior en opposita opinio. Contrariam sententiam defendunt lilij re- 7
centiores Theologi , inter quos est p. Suar. lib. . de praedestinatione eap. . atque in re valde dubia in hane sententiam videtur magis inclinandum, & quod attinet ad insantes iam natos ea est expressa sententia S. prosperi Itb r. de voeatione gentium cap. 13. cum enim cap.ro. Iibri eitati proposuisset hane ipsam dissicultatem, quomodo Deus velit omnes homines saluos fieti, cum tanta insantium multitudo ex ita vitam relinquatur aeternam, tal . respondet: Non irrestriose arbitris meri, quod σι pastorum dierum homine/ ad illam pertineant gratia partem , 'a sempeν uniuersis est impos nationibus. quas bene
vid=entur oram parentes, ct ipsi per rasilem tisarentur, omnia namque exordia paruulorum sub arbitrio iacent volantatu aliena. Et in fine cap. Qua
stilem gratia nequo issis, qui renati non sint. mparentibαι defuit, sed his , qui renari non seunt, per parentes.=qxia contingit pueros hos ivdelium venire ad testatem Melium, oe baptιtario necessatio autem sententia Prolpeti intelligenda est v-
niuerse de singulis insantibus nullo excepto, nam illam tradit ad explicandum, quando sit veta it Ia sententia, vult omnes homines falaos seri, in qua putatincludi insantes, . s autem vel unus relinquatur,ea veina vera non essenti ad intelligendum autem illa verba per accommodam vel incompletam attributionem , ut aliquando in- tetpretatur Augultinus, nihil tonserebat po- telia, illa , qua asserit, potuisse saluati mulis os Insantes, quorum parentes usi non fiunt gratia , qua si vii fuissent, eorum quoque fili j mu A
Ex sententia autem s. Augustini nullum este stertum testimonium, ratione cuius oppositum diei debeat, manifestum est, quia sicut Epis i. io 7 dicit, baptismum aliquando Deo volente non dari, quamuis ministri, di patentes oppositum procurent, ita etiam in eadem epistola,& lib. 4.eontra Iulianum cap 8. agens de eadem te, ait, tam in paruulis, quam in adultis esse hoe ludicium in serutabile, cui in maioribu , di minoribus velit Deus uni, non aIleti subuent te, quod necessatio est intelligendum de voluntate con-lequenti, per quam detur gratia immediate et, ficax, non autem de voluntate, qua Deus ante praescientiam peccatorum actualium voluerit a licui adulto negate auxilium sussciens: cum e go dicit de paruulis Deo nolente, de procuranti bus parentibus aliquando non dari baptismum, commode intelligi potest de voluntate conseisquenti, per quam dandum esset auxilium immediate e Teaa; hoc autem state potest eum voluntate , qu4 Deus iam dederit auxilium sui scient. Fin
438쪽
urgamus enim cognouisse mortem puero imminentem ex morbo, de parenti inspirasse deliciet tum bapti Eandi statim infantem, patentem
autem distulisse ob aliquam causam , postea
autem cum mors imminere videretur, parentem vocasse Sacerdotem, dc quamuis posita tunc fuerit maxima dii uentia, Sacerdotem non potuisse peruenire ante mortem , in hoe casu
manifestum est , Deum illi puero prouidisse auxilium sufficiens ad applicationem baptismi,
α sine culpa parentum , qui non gnouerant pueri periculum, Deo nolente non sutile mihi-itratum baptismum: ergo ex hoc quod August. doceat etiam sine culpa Sanctorum parentum, nolente Deo fieri, ut alicui non applicetur ba tisimus, non colligitur illi puero non prouidisse Deum sufficiens remedium ad salutem. S Si autem Augult. in hac re non conita dicit,&S. Prolper post tangam diIputationem a Jrmat, in eius potius sententiam inclinandum eli, quoniam sundamenta, ex quibus Prosper eam lententiam colligit non leui momenti sunt. Primum est ex verbis Pauli l. ad Tim. 1. Vast omnes homines satiras ad agnaisnem veritatιs-re , quibus etiam paruulos comprehendi ille affirmat, de ante illum docuerat Auguli lib.4.
contra Iulianum cap vltivbi: Moquid illa tamι- Mn sium .ut non pertisum ad id iisd dictum est. mnes homines .ctc. Explicat autem eos vestire ad agnitionem veritatis, quia veniunt ad regnum,
ubi certa est cognitio veritatis, ait, id ablur' dum esse in ea sententia comprehendi solum adultos , quorum voluntas laepe Tepugnat, non autem paruulos, quotum nemo repugnat, limcet ergo inter se differant Augustio. ει Prosper, quod August. per distributi inem accommodam de adultis di paruulis ea verba interpretatur, Prosper vero omnino uniuerse i consentiunt tamen, ea esse intelli uda de adultis, de paruulis, di merito , quia Paulus eius sententiae causam
reddit: Qι - νηas in Drau Minum, O unus me diator , qui dedit se Uum redemptronem pro omnibus . est autem unus Deus etiam insantium, &pro eorum redemptione Christus se ipsum de .dit. Igitur ex hoe antecedenti voluntas Dei in is
sertur circa salutem omnium etiam paruulorum; ex hac autem voluntate recie colligitur ensectus aliquis gratiae lusticientis, quam Deus ex Chiilii redemptione, ae proinde post praescientiam peccati erga lingulos operetur, Ut recte M hoc ipsium propositum urget eum locum P. Valent. I. a.disp. 8. l. I. puncto 6.s secundum fundamentum Prosperi est ex eo , quod Christus dederit se redemptionem pro omnibus, quod ut intelligatur, sciendum est propter illam expositionem Augustin. per distributionem accommodam , fuisse illi impositum inter alia, quod Christus non pro omnibus , seu pro omnium salute de redemptione sit passus, ut patet ex Prospero libro ad articulos Augustino impositos, alias ad obiectiones Uincentianas obiectione prima, ad quam Prosperrespondet, quod ad magnitudinem piet ij, de
unam causam generis humani, sanguinem Christi esse redemptionem totius mundi, eos tamen , qui sne regenerationis Sacramento peris transeunt, redemptionis alienos esse, nam licet
mnes recte dicantur xedempti, non omnes ta men a captiuitate eruuntur , quibus similia d
xet ad capitula Gallorum cap. s. di sententia 9. ubi tacito nomine Augussini: Qαι dicit, inquit,
rem aus, novi ad Sacramenti essuri virtutem,
Ut autem sensus, Christum quo ad sufficientiam redemisse omnes, quamuis non omnes efficaciistet a captiuitate liberauit, per quae non significatur solum pretium sanguinis Christi fuisse sucficiens pro redemptione omnium hominum, nam etiam fuit sussiciens ad redemptionem malorum Anselorum, quos tamen non redemit,
quoad iusticientiam illiust ergo sententim sensus est redemisse omnes quoad susscientiam , quia omnibus dedit remedium sufficiens, quod potissimum urget S. prosper cap. 13. & 3t. libri citati : Uaharatum eis. inquiens, ut m cunctis sola probaretuν natium Deι omitibis hominibus aevis
est,ut Apostolus aιι ι. ad Tιmotb. 1. 9 4. Sal ω a. inruam hominum, maximemeliam. Quasenuntia, inquit, si tranqu/llo confiderer ur intuita, totam, de quia ammis. controaesam dirimit: dιcendo enim qua in salaator omnium , confrmat bonas tem Dei super uniuerlos homives egegeneralem. adi urenia
aurem maxima si/lium. Usendit esse partem generisbamani, qua ad salarems'ecia libis benescιω ama. aeutin , est autem Deus saluator etiam insantium , qui moriuntur in utero matris n n minu quam aliorum reproborum; ergo propter illos ad eorum salutem aliquem effectum gratiae operatur peculiarem non minus quam propter sngulos adultos.
D fundamentum oppositae sententiae, quod sumebatur ex verbis Augustini, iam 'diximus. Ad secundum dicendum est, non esse hie quaestionem de nomine ι an Deus prouiderit
omnibus paruulis remedium per metita, aut per industriam, & curam patentum , aut aliorum adultorum, sed quaestionem esse de re, an iri v luntate adultorum operetur aliquid Deus , ut
quicunque paruuli saluati po,sint, x siue id sat
per curam, prouidentiam, ad quam adultuse et intentione salutis pueri moueatur, aut ex alio quo alio fine, quem Deus tamen ordinet ad latuis tempueri, fieri enim potest, ut mater eonsulectrei familiari, non autem saluti pueri , e domo
exeat tempore, quo si non exiret, ruina domus simul cum puero occideretur , quo ea su Deus mouendo matrem puero consulit , quamuis nihil illa de eo emolumento cogitaret. sic igitur
439쪽
uniuerse est dicendum, Deum uno, aut altero modo prouidere cuiuscumque paruuli saluti,
mouendo voluntatem adultorum ad aliquid faciendum, vel omittendum libere, quod si illi sacerent, vel omitterent , infans non moletEt ut in utero, sed nasceretur, ut baptizati posset, vel certe intra uterum bapti Zaretur , quoci interidum aliquo inlitumento fieri posse graues Doctores amrmant, & verum est. Hoc si dicamus dogma redemptioni Christi pro omnibus quoad lum cientiam melius explicatur,& magis congruit his, quae de prouidentia circa salutem O mnium reproborum, saltem antequam incidant in grauem malitiam peccatorum actualium, necessatio dici debent; potius enim videtur ab sui duin Deum habete eam beneuolentiam erga quam plurimos, qui repugnant, non autem circa illos, quorum nemo repugnat, ut Augustinus at gumentatur lib. . contra Iulianum cap. 8.
Qualis sit in Deo voluntas eirca salutem
Prima surs ver sententia Coa. Secunda pars veras, eluia. Cap. r.
x DCnimus in hae disputatione in Deo esse
L quandam voluntatem , quae tanquam ad rem volitam vere, & proprie terminetur , non tantum ad salutem praedestinatorum, sed etiam rebrobotum, quod satis probatum est,q 6 art 6. ubi etiam probauimus, eam voluntatem esse in Deo actum liberum; non autem solam neeesa riam complacensam, secus enim etiam circa salutem daemonum, atque eorum redemptionem dicendum esset, ese in Deb timilem voluntatem ei, quae circa salutem homi nom est , nam per necessariam complacentiam non magis putet Deo salus hominum, praesertim poli lapsu qarm laissus malorum Angelorum, m utra te u h Meest ratio boni possibilis id Ires ad itiani indam diuinam clementiam, ita hue verba pausi ii ad
Timoth. cap. x exponentia dixim meo man
Doctorum sententia de actu liberti volanditis
1 Diximus autem eadem quaestione in Deo non cse a ct im liberum sine aliquo asse -ctu ad extra,& ex terminat one& respectu stimis pro ex operatione ad extra esse definiendum, an aliquis actus liber sit distinctus, nec ne, qua feex eodem cap. definiendum est, an voluntas, de qua asimus, communis sit praedestinatis S reprobis hominibus tantum , an etiam Λngelis,
praeterea an circa quemlibet reprobum in Ueoiit peculiaris aliqua volunta terminata ad eius salutem, ex eodem tamen uss ct i d finiendum est, an voluntas Dei erga salutem reproborum litante, aut post praetcientiam peccati Dico primo, in Deo ante praestientiam peccati svoluntas fuit libera unica, &coinmunis circa salutem omnium hominum. Probatur aperie ex
effectu gratiae, quam in statu innocentiae Deusdedit primo homini in omnes homines trant sui dendam , si ille in obedientia praecepti impoliti perititisset, utique in communem omnium salutem, in quam unicus ille effcctus ordinatus est: suit ergo in Deo virica ilia, & communis voluntas solum circa homines, non autem circa Angelos ille enim effectus non fuit ordinatus insalu tem Angelorum. Dim ieeundo, in Deo ante praescientiam pre- qcati esse peculiarem voluntatem ei rea salutem euiuscumque homi ,& cuiuscumque creaturae intellectualis. Probatur argumento, quia quicunque a Deo creatur, ut sit particeps beatitudinis ipsius, cuius acti oriri voluntas in Deo est ante praescientiam 'tari. Hanc voluntatem antecedentem in Deo signfiidauit Damas a di fide, capiter9. in fi eum enim dixisset, De , primaria
volim tale,& ex se se siluari omnes ,rnionem reddit, inquient Ne se emissiunt λr ratis snem es ore, sed ad lac ut bonitaris iρ spart kρνι essenuis. ubi ex intentione qua Deu vomnes creri, i cdnfirmat eam voluntatem, quam propterea dixi, esse peculiarem circa unu in quemque praedestinatum, aut reprobum, quia constituitur per terminationem particularis ctionis, aut etaetus creationis, scilicet, uniuscuiusque.
Dico tertio, etiam post prescientiam peccati s
primi parentis est in Deo unica, dc communis voluntas circa salutem omnlam hominum ex
parte effectus distincta a praecedenti. De hac voluntate post praeserent tam mecati intelligenda sunt verba Pauli risit omnes homines saluos fieri: nam illam sentenriam probat Apostolus,ex effectu edeth tofici, quiens; Vnus enim nudator Dri ct has 1 mi dedit semetipsium pro omnibus. Hato Hrenorimatem esse unicam&commu- in risistit ex vhico effectu Incarnationis: Au De in comis unem salutem praefiniuit, Oe Aec in lani mandauit, intelligenda autem estiis Dere hetia voluntas post praescientiam peccati pri plitentis,& subiectionis hominum ad con- famnium originale peccatum, verum ante pr scientiam peccati originalis re ipsa contracti, sevi beatissima virgo ex eo remedio praeseruari potuit, similiter etiam potuerunt alii praeserua - ti; iste ergo effectus in Dei pia finitione fuit ante praescientiam originalis peccati te ipsa, & absolute futuri. Demum haec voluntas constitui
potius debet per habitudinem ad effectum In
440쪽
carnationis & Redemptionis, quam Christi vois luntas obtulit potius, quam per habitudinem adi stitutionem baptii mi, aut ad alium effectum gratiae, nam institutio baptismi non fuit abloluta in salutem omnium , sed eorum qui illum rectispere potuerunt , effectus autem Incarnationis&Redemptionis omnium saluti fuit utilis.s Dico quarto praeter eam communem volui talem est in Deo post praeicientiam peccati originalis te ipsa contracti peculiaris voluntas circa salutem cuiuscunque, efficax quidem absolute circa praedestinatos, conditionata autem ex parte rei volitae circa lingulos reproboε. Probatu haec propositio ex disputatione praecedenti, quia nullus est reprobus, propter quem non operetur
aliquid Deus in eius salutem ordinatum , idq; ex meritis Christi, qui est saluator omnium, significat hane propositionem Vega lib. . in Conis cilium Tridentinum in fine, ubi ait nullum esse, cui non aliquem fructum attulerit mors Christi, loquitur autem de paruulis, Ec adultis
Quo autem sensu voluntas haec dicatur condi. tionata , diximus ad ML s. nempe non esse con inditionatam ex parte bonitatis, quae moueat ad
volendum , nam haec in esse possibili ablolute conuenit cuicunque rei a Deo volitae, consideratae etiam sine conditione, ted solum ex parte obisiecti matre taliter voliti, nempe si in illo talis conditio reperiatur, vult enim Deus saluari illum, propter cuius salutem aliquid non omnino
absolute semper, sed sub hac conditione, nisi stet
per voluntatem liberam creatam, qua media est
efficiendum id , ad quod Deus tuum effectum
Dico ultimo, in hoc genere peculiatis volun - tatis voluntas illa, qua Deus vult salutem cuiuiiscunque praedestinati est maior illius beneuolentia, & dilectio, quam voluntas, per quam amat salutem cuiuscunque alterius non praedestinati. Probatur manifeste ex Scriptura, in qua ratione praestantioris beneuolentiae praedestinati appellantur dilecti,& electi. Ratione autem manifesta est eadem propositio ex effectu ipsius, nam quidquid sit de inaequalitate in entitate physica,
quae esse lolet in beneflatis diuinis,constat unum gradum gratiae in fine vitae esse maioris utiIitatis, quam multo plures,qui non conseruantur usque ad finem vitae, beneficium enim maxime politum est in hac ratione utilitatis, & emolumenti, beneuolentia autem pensatur ex ratione bene fi .eii: ergo beneuolentia Dei erga quemcunque praedestinatum, quae causa est gratiae in fine vitae , malor est quam circa quemcunque repro bum. Ob eandem rationem gratia praeueniens, cum qua aliquis operatur,quoniam , Deo datur scienter, di insallibiliter, ut faciat voluntatem contentire,maius est beneficium, quam quaecu que gratia praeueniens iussiciens, quantumuis ea sit intensior, quia non datur cum ea congruitate,
di insallibilitare, de qua re fusius tractat Pater VahueZ disputati