장음표시 사용
401쪽
rcspicicnies ad haec verba Pauli, inquiunt i Ahaes gratia. qua nadestinati vocamur. isin c. mur Oauriscamur. Et sanctus Augustinus de correctione, & gratia cap. s. ait, illa vcrba Pauli, quae in codem cap. proxime antecedunt: nis quι secundam propo tum vocari sunt, ait, explicari per illa: uius aurem praed sinu i/, hos o rorauit, &c. Quibus si milia docet lib. de praedestinatione Sanctorum cap. 47. & de dono perseuerantiae cap. 3. & 34. & s. Fulgentius lib. i. ad Moniamum cap. II. IIaec, inquiens, omnia, id es , νε- cutionis inrtia, iussi utrans augmenta . o Ho-ν carronis pr. ιa in praeiasmatione semper mishabet.
7 Minor autem proposito, nempe, quod nullum meritum esse possit primae gratiae, a qua Omne meritu procedit, videtur manifesta sen tentia Concilii Tridentini session. 6. cap. s. ubi explicat, ideo hominem iustificari gratis, quia nihil eorum, quae iustis rationem praeccdunt, mercetur ipsam iustificationis gratiam, quod nositis probasset Concilium, s praeter illa, quae iustiscationem pr edunt. csscnt alia, quae ex ipsa iustificatione sequantur, quae no obstante hae dependcntia esse possent illius gratiae meritoria.& ante Concilium Tridentinum Hieronymus in illud Ephes i. Vt essemus sancti. Et S. Augustin. i. retractas num c. 23. &de praedestinatione sanctorum cap. is. N ex utroque Concilium Araus canum cap. 23. colligunt, gratiam,quet homini datur. ut si s delis , aut sanctus. non essem meritis fidei, aut sanctitatis: Num sesset, hominι Lretur. quiasilis, utit functus futurus est, non autem ut fit. Per quae manifestὰ docetur id, quod datur, veprines pium, & medio ira, ut aliquid sat, non dari ex illius merito. Quare Augustinus Epistol. ro . initio , di saepe alibi d
cet, gratiam primam non dari secundum meri ta, quia praeuenit voluntatem bonam, & dat merita, quae omnia non recte colligerentur, si
id quod est principium meriti dari posset ex eodem merito: Prima autem gratia principium est Omnis meriti, igitur ex nullo merito esse potest. Α priori autem ratio est quia voluntas dandi te, quae si praemium, &quae datur ex merito ex parte agentis est posterior; quam meritum suturum, eI quo 1cilicet, voluntas mouetur ad dandam rcm,quq cst prsmium; ntra vero voluntas dandi rem, qui est principium meriti etiparte eiusdem agentis est prior quam futurum
meritum i implicat autem contradictionem, eand cm rem ex parte agentis priorem esse , &posteriorem comparatione alterius eiuslem rei: ergo contradictionem inuoluit, rem, quae est principium meriti, esse illius praemium , Miaque in hanc contradictionis implicantiam reserendum est argumentum, quod ex Conciliis,MPatribus attulimus, nam sne illa eorum argu mentum vim non haboet; ex ipsa enim rei natura argumentatus est Augustinus non dari secundum merita idi quod est pes neipium omnia meriti, nam boe antecedens, neque Augustinus probat ex reuelatione, neque probari potest, nisi ex sola rei natura, R implicantia con tradictionis. C A p v et II L
A timenurum solutio. AD id Vero, quod pro contraria sententia a
adducebatur de usu armorum, per quem usum solui potest armorum pretium, respondetur ex doctrina S. Tho. I. z. qu s . Hq. articis. ad 3. explicando disparem rationem, nam in his rebus, quet ab hominibus dantur; multi actus coniunguntur prctio istimabiles. qui non procedunt a rebus quibus quis utitur, quod enim in acie miles expcctct aduersarium, aut iliatum sortiter aggrediatur , quod sciat qua ratione congredi debeat, non procedct ab armis ips datis quare esse potest non solum pretium, sed etiam meritum, quo compensetur res data: at vero in operibus numanis nulla prorsus est bonitas pri mio digna, quae no procedat a gratia, tanquam a principio, propterea in his compensationibus . in quibus ratio habetur, non
quidem honestatis primi odignae, sed utilitatis , qui cum alia utilitate commutari possit. semper prscedit contractus, atque voluntaria
qu tam obligatio, que non dependet sicut a principio a re illa, quae ab alio accipitur, est aut tem ipsa obligatio in se utilis, & pretio et stim l bilis , ratione cuius detur res issa, quae compensanda st per usum illius ad quem aliquis
per contractum obligatur,&quamuis nihil aliud esset, ea esset satis , ut usus rei posset esse compensatio rei datit at ucro honcstas primio digna, cuius habetur ratio in prs mio, aut merito, nulla esse potest, neque in obligatione ali quid faciendi, neq: in opere ex obligatione facto, que non Oriatur cx gratia, qua propter primet gratis nulla meritoria compensatio esse potest. Contra huiusmodi doctrinam inter alia ει- flagiani Massilienses obiiciebant, fore , ut exhortationes essent inanes, & inutiles. si prima gratia ad consentiendum exhortationi necessaria, nullo prorsus modo esse possit ab illo, in quem dirigitur exhortatio. Respondendum est negando consequentiam. Primo, quia ille qui exhortatur, extior tatione, & operibus suis, S prsterea etiam alii impctrare possunt primam gratiam, qua hi, qui admonentur. est, o lationi possint pie consentire. Prsterea etianis ne his meritis frequenter Deus gratia sua mouet illos, qui admonentur, atque adeo in hunes nem prouidet gratiam externam admonitionis, ut loquente homine exterius, ipse intorius animum pulsci. Qua propter ex necess-tate prim g gratii , 'us dependere non potesta voluntate eius, qui admonetur , nihil impeditur pridicationis utilitas. Quod vero pro eorundcm sintentia dici posset saltem e
402쪽
consensu, ut conditionaliter futuro . si detur gratia, sumi posse rationem ob quam gratia detur ; si intelligatur de ratione in genere causae
meritoriae, refutat Augustinus de praedestina tione Sanctorum, a cap. I 2. N de dono perseuerantiae, cap. s. Prosper lib. I. de vocatione gentium, ca. .alias 21. quia nullus est laude dignus ac proinde neque praemio ratione eius, quod
facturus esset. quia ex hoc capite non potest se mi ratio dandi potius praemium, quam suppliciu propter mala, quae iacturus esset. si in tentatione constitutus non adiuuaretur gratia, itaq; solum habemns rationem eius , quod re ipsa quis est facturus, ut praemium, aut supplicium illi detur, de qua re fusus disputat P. Suarest lib. a. de praedestinatione, cap. 3. D spvT Tio LXXVILΛn praedestinatio sit in potestate eius, qui praedestinatur.
Ara intelligendum, an in potestate cuiusq;
fit te ipsa consequi salutem per gratiam, qua a Deo accipit m plicari oportet, an, & quo sensu in cuiusque adulti potestate si esse praedestinatum, nam certum est loquendo, vi ἡieunt, in sensu composto nullum posse s ne praedesti
a Sunt autem nonnulla eerta in hae disputatione ex his, quae diximus duabus praecedentibus, primum est, praedestinationem secundum persectionem increatam in Deo existentem, quam includit, es. non posse in potestate eius . qui praedestinatur; certum est etiam, praedestinationem secundum respectum, quo terminatur ad aliquem ipsus Mectum, nempe ad perseuerantiam esse in potestate hominis, non quidem naturali, quia per hane potestatem non potest homo aliquid esscere. quod ad esse stus praedestia nationis pertineat, sed supernaturali, quam scuticet homo a gratia habet, ut possi pie operari, S perseuerare in sanctitate. An vero hoe si satis, ut dicere possimus,praedestinationem esse in potestate eius, qui praedestinatur, de nomine magis, quam de re est controuersa.
In qua dicendum est primo, pradestinati
tiere non esse in hominis potestate ea ratione, qua ad omne ipsius essectum terminetur. Pr
batur manifeste. quia prima gratia ad qua pra
destinatio terminatur non est in potcstate hominis; illa enim gratia, quae dicitur praeueniens, atque in gcnere gratiae praeiacntcntis est . omnia prima, non fit per liberum hominis consensum, sed potius ante illum, ut virtute illius gratiae consentire possi, &consentiat. Illud autem dicitur esse in nostra potestate, quod per no struin liberum consensum, & elestionem fieri potest, ut docet Arist. 3. Ethicor. cap. 3.& S. 'Augustinus lib. i. retractationum, c. ra. ergo prima gratia, ac proinde praedcssinatio, quat nus ad primum ipsius effectum terminatur, non est in hominis potestate. Dicendum est cecundo, in hominis potistate qesse, ut prima gratia, quae ips datur, si essesti spraedestinationis, de ut praedestinatio ad illam terminetur , non cum solo respcehu generalis prouidentiae sed cum respectu prouidentiae particularis , quae dicitur pixdcstinati . Haee secvnga concluso sumitur ex his , quae docet P. Molin. in hoc artic. disput. I. membro viti m. p. Valentia in hac quaestione punis Gq. g. g. probatur autem, quia ut diuina volitio . terminetur ad primam gratiam cum respectu peculiari praedestinationis, necesse est , ut illa prius apprehendatur sub ratione gratiae congruae, di esse is, quia praedestinatio formaliter est praeparatio, & volitio gratis escacis; licet autem hominis voluntas non sit causa primaestatiae, est tamen causa requisia, ut illa Di fratia esicax, non quidem aliquid influendo in ipsam gratiam, sed faciendo cum illa consensum liberum: ergo voluntas hominis causa est requi sta, ut Dei volitio terminetur ad prima gratia cum respectu praedestinationis, hoc est sicut ad ratia escaeem, & congrua illi, eui datur. Vne etiam voluntas causa est, ut prima gratia r spectum illum habeat ad perseuerantiam, S ad salutem,sne quo respectu praeparatio talis gratiae non e ct pr destinatio. C A p v T II.
ua ratione merum prarismi rionem esse in resate pra- is nati. ΡRo maiori intelligentia notandum est, in Fratia ess caci priuenienti, prout distinguiutur a gratia susscienti. duo includi, nempe virtutem ipsam grati . &respectum ad effectum liberum ex ipsa suturum, qui respectus non est essentialis aliqua differentia virtutis , & nature quain gratia habet in spetie qualitatis , sed
est respectus , R denominatio illi accidenta lis in genere qualitatis , & desumitur per ordi nem ad eonsensum , ad quem gratia rescr-tur, scut ad espectum suum , quare dependere debet ncin solum ab ipsa gratia , sed etiam a voluntate mota per eandcm gratiam, quandoquόdem adiuncta virtuti gratiae causa esteonsensus pii, qui est terminus, ad quem reser
403쪽
tur gratia, in quantum est e scax.Voluntas utur ratione explicata non est conditio aut causa sine qua no, sed etiam causa positive operans ut gratia illa, quam sine suo consensu a Deo habet, per hanc habitudinem ad effectum denominetur escax, S peculiarius benes eium, quam si solum esset ratia sufficiens. Ex quibus intellugitur , licet voluntas creata causa non si materialiter loquendo, primi effectus praedesti' nationis, causam tamen esse, ut praeparatio illa Dei, quae ad primam gratiam terminatur, rationem habeat praedestinationis, atque hoe solum sensi verum est, praedestinationem esse in potestate eius, qui praedestinatur.
Et quidem eam propositionem aliquo sensu
veram esse hae ratione ostenditur, quia in bona consequentia, cuius consequens est contingens, necesse est etiam, ut antecedens si contingens ex eodem capite, quo consequens habet contingentiam; sicut enim ex eo, quod conssquens lit falsum, recte insertur antecedens sal-1um esse: ita etiam ex intingentia consequen iis, quod possit non esse, recte infertur contingentia antecedentis, quod smiliter possit non esse; nam ex antecedenti necessariis semper insertur consequens necessarium; bona autem est consequentia, aliquis praedesinatus est: ergo perseuerabit in gratia & salvabitnr, cuius co secutionis consequens est contingens ex dependentia a libera voluntate hominis. Qt per se patet: ergo antecedens, nempe hominem esse praedestinatum, etiam est contingens ex aliqua dependentia ab hominis libertate, non quia
praedestinatio a tali libertate dependere post
secundum omnem rationem, qua terminatur
ad primum ipsus effectum, sed solum, quia alibertate tanquam a causa requisita dependet, ut Dei volitio ad primam gratiam eum respectu pridestinationis terminetur. ε Itaque nullus lalutem consequetur sine praedestinatione,&haee incipere debet a quodam effectu, qui non est in hominis potestate: nihil ominus posta prima gratia, quam Deus commisi lege omnibus adultis prouidet ante ipsorum consensum, in potestate euiusq; est per illam consequi salutem, quia in cuiusque pol sate posta illa gratia, esse per illam praedestinatum, quia poteli illi consentire, & per auxilia, quae deinde insulibiliter sequuntur, perseuera re,& saluari, non minus, quam si ea auxilia aliunde haberentur sine praedestinatione; itaque de cooperatione, quae est in nostra potestate, debemus esse solliciti, non aute de re alia nobis ignota, an smus, vel non simus praedestinati. nam posita gratia, quae omnes praeuenit, quoad alia, quae deinde sequuntur, in nostra potestate
est esse. aut non esse praedestinatos eadem ratione, qua in nostra potestate est cooperari , vel non cooperari gratiae, quam a Deo recipimus ante nostrum consensum, eadem erὰ ratione qua in nostra potestate est ex parte obiecti, quod Deus cognouerit non esse gratiae eoope raturos potius, quam oppositum.
Conclusiis est. Licet praedestinatio non impoanat necessitatem voluntati creatae, est tamε eerta, hoc est, eerto assequitur suos omnes est
s, ex quo si, ut numerus praedestinatorum
com sanctorum. Conclusio est. Praedestinatio iuuatur precibus San rum, non seeundum praeordinati nem, quam in se ineludit, sed secundum ipsius
effems; ouestigit autem S. TMm. desina-nem ea ratione, qua est actus Dei mereatus, u - ri preci , aut meritu, quia secundum eam ωωWm
causam habere son potest. Dis v TATIO LYXVIII.
An Christi merita. & orationes sint causa praedestinationis homi
tam hae dissicultas eerto, & facile dissolua
possit ex verbis Pauli, magna tamen est in illa autorum concertatio. Prima sententia est. licet Christi merita sint causa alicuius effectus praedestinationis, non tamen esse eausam illius Leundum omnem effectum , neque etiam esse
causam primae electionis, qua praedestinati ei cti sunt ad gloriam. Huius sententiae est Scotulin 3.dic. 19. q. I. g. ista quaestione, de , sequenti in responsione ad 2. v bi aperte negat, Christum esse eausam meritoriam nostrae praedestinati nis iidem doevit Durandus in s. disra.q.3. ad I. ob aliam rationem, quia scilicet ipsa in earnatio,& merita Christi, quorum Christus non fuit causa meritoria, includuntur inter pradestin
404쪽
tionis effectus.Eandem sententiam docuerunt Almainus in 3. dis is. q. I. post quartam conclusionem. Adamus in cap. 1. Epistolae ad Emhes eirca illa verba di sistit elegit nos in ipso antem dicansitur onem. Driedo de captiuitate generis humani tract, i. c. a. p. 3. art. q. ad primam
obiectionem. Huius sententiae fundamentum est, aut quod electio praedestinatorum fuerit
ante praeuisonem peccati Originalis, atque ante prauisionem meritorum Christi. aut quia scutex Durando dicebamus; ipsa incarnatio inter effectus praedestinationis numeratur , cuius Christu, non est causa meritoria. a Contraria sententia est communior, & multo probabilior, Christi merita esse causam praedestinationis hominum secundum omnem ipsus effectum, praeterea etiam electionis eu- auscunque qua praedestinati electi sunt albeati tudinem. Sumitur sae sententia ex s iso. 3. p. q. 2 .art. 3. nam licet solam doceat, pr dehi nationem Christi esse causam exemplarem p r destinationis hominum; inde tamen mani selle colligitur,effectum podestinationis Christi no inesti di in effectu proedestinationis hominum, neque enim potest idem sui ipsus esse causa exemplaris. Clarius autem in g. dis 3 o. q. . in fine, ait,praedestinationem Christi esse causam in genere causae essicientis nostrae praedestinationis.
Idem docuerunt alii antiqui Theolog . Albe
tus eadem dis Io .art. vlt. Bona u. in 3. dis I i. art.
Lq.3. & alii, quos resere, & requitur P. varq. in hoc arti disp. 9.P.Suar. . p. disp. a. sectioii. 4.3 Probatur primo lige sententia ex verbis hau Ii ad Ephes. i. ubi de Deo loquens r Aenedixi enos, inquit, in omni benedictione spirituali in Chri flo, stat elegit nos in ipso ante muniu consiturionem,ri essemus sanita Et infra; priae inauit nos in ads-ptionem filiorum per Chrsum secun vim propos-
eum voluntatis sua. quod proposuit in eo, &c. Quae verga manifeste significant sententiam, quam proposuimus, quae ex instituto interpretatur S. Augustin. de praedestinatione Sandiorum cap. I . & 18. ita, ut de electione Dei gratuita, Ee de praedestinatione, quet Ortum habet, ex me-
Hii, Christi, intelligi necessariis debeant: congruit etiam aliorum patrum expositio, quos refert P. Varq. eadem disputati ne c. r.
Quod vero dicitur ae electione praedestina
torum, ante praeuisa merita Christi nulla ratio ne probandum videtur, quia s aliqua esset eis vix electio hominum praedestinatorum ante praeuisum peccatum originale . &ante praeuisa merita Christi oblata in illius redemptionem, aperte sequitur ex vi praesentis decreti,& intentionis, quam Deus habet, fore, ut saluarentur omnes illi homines, quos Deus ante praeui sonem peccati elegit, quia cum Deus per poenitentiam mutari non possit,ex vi illius primae intentionis quae eum peccato primi parentis connexionem nabere non pDicit . diuina volunta esset iam determinata, ut quamuis sequeretur
illud peccatum, remedium aliquod adhiberetur. Idque etiam si verbum non assumeret hu-
manam carnem, eonsequens antem est contra
dogma certum nostrae Religionis, quod Patres sepe tradunt, nemee futurum perpetuo humanum genus sub diaboli captiuitate , nisi Deus homo factus pro illo pretium obtulisset. Sic
Athanasus oratione 2. contra Arrianos : NisDevi homosactisfuisset. nunqtium nos a peccatu ven dicari resurgeremus. Et August. sermon. 8. de ver
bis Apostoli: Non tiberaretur humantio grans, nisi sermo Des rimaretiar esse hamanus. Et s. Leo Epist. q. decretalium: Nisi notius homo naturam βι ηο- 'um vniret, sus iugo riuueoli generaliter teneretur
hamana captatistas. Fulgent tis de Incurratione c. 7 Ns perbam ivniret naturum humanam nunquam
nobis spuit Iterna sienda conferretur exortus. Quae verba aperte sgniscant nullam esse in Deo pit sentem v0luntatem, ex vi cuius aliquorum salus sequeretur, quamuis non essent Christi merita:
estet autem voluntas illa in Deo pret sens, si pr destinati ante priuisonem peccati originalis elicti suissent. Quod vero aliqui ex citatis fgnificant, ali- squam esse gratiam in pridestinatis , qui no suerit data ex Christi meritis , nempe primam vocationem, aperte aduersatur verbis illis Pauli in eodem c. In quo sorte vocati sumus, & verbis Con. cit. Trid.ses. 6. e. s. ubi ait. exordium iustificationis in adultis esse a statia pret uenienti per Iesum Christum, hoe est, a vocatione, &c. dicendum est igitur, Ch isti merita esse causam pri- destinationis secundum omnem ipsius escetu. nam sola eausalitas respectu alicuius posterioris estectus non esset satis , - ut Christus diceretur causa meritoria preti estinationis, sicut neque dicitur ipse pridestinatus caula esse, licet alleuius estietus sit causa meritoria.. Addendum est, autem. Christum non solum sesse causam merito iam pridestinat oris , sed etiam electionis cuiusque pr destinati hominis ea ratione, qua electio sgniscat dilectionem v-nius prc alio, quod contra aliquos Recentiores
probat P. Varn .disp.eitata,e.3. Quia verba Paul. ad Eph. i.vi Aug.interpretatur,per voce electionis fgnificati Christu esse causa pr destinationis. Ratio aute est, quia eu aliquis inter multos
diligitur, ut quis dicatur causa electionis, & dilectionis prae aliis, no est opus, ut eausa si omicis dilectionis erga aliquos, sed satis est c si causa dilectionis . curam e alii non diligantur: nam Deus per misericordia proprie est causa electi O-nis eoru , quos pret aliis diligit, quavis non permisericordia sed potius per iustitia causa si reia Iinsuendi illos, quos non diligit per gratia prς- destinationis: Christus aute per merita sua causa est,ut diligantur illi. qui a Deo diligutur,qua
uis causa non si, ut alii relinquantur: orgo verὰ& proprie dici potest causa illius electionis per
sua merita. scut dicitur causa per misericordia.
Quae ratio non solum habet locum in his, qui pos Christi eo neeptionem gratia acceperunt, quibus Christus sua merita peculiariter applicare potuit,sed etiam in aliis, qui ante Christorieoneeptum meritora illius fruct si pere perui.
405쪽
gandum est . in Deo ante praescientiam meritorum Christi fuisse aliquam hominum lectionem, nefandum est etiam. Incarnatione, di merita Christi, quorum ipse non fuit causa meritoria. numerari inter essectus praedestinationis,cii enim praedestinatio peculiaris sit pro uidentia erga pridestinatos, illi tantum sunt enfectus praedestinationis qui non procedunt ex voluntate diuina, sicut Aona eommunia reprobis, & prsdestinatis propter communem salute, sed scut dona particularia eorum tantum, quipr destinantur ; Incarnatio autem, & merita Christi a diuina voluntate procedunt, sicut remedia comunia omnibus, ut ex illis scut ex son te peculiaris fieret distributio donorum. Quod si inter opera Christi aliqua processerunt ex diuina voluntate peeuliari modo ordinata in salutem alicuius,ut quandoChristus aliquem vocabat per se, aut pro illo speciatim orabat, ducendum est talia opera, prout erant peculiaria beneficia alicuius magis, quam aliorum, ortum habuisse ex Christo etiam tanquam ex causa meritoria, hoe est, ex aliquo praecedens merito, quod inter essectus pi destinationis num rari non possit, nam saltem illa Christi opera, quae proprie loquendo non erant fructus beatitudinis essentialis, sed potius opera Redeptoris, pendere potuerunt a Christi meritis praecedentibus, ut notat P. Suare Z tom. I. in 3. pari. disp. q. sissione a. Ex quo sit, ut quamuis concederetur aliquod opus orationis Christi esse
effectu in praedestinationis illius , pro quo ipse
orabat, & cui sua merita applicabat, dici tamen posset Christus atque eius meritum causa praedestinationis ea ratione, qua illa ad omnes suos effectus terminatur. DI spv TAYto LXXIX.
An merita alicuius puri hominis possint esse caula praedestinationis alterius.
tos doctos diuersmode ad illam respondere. Prima sententia est, rationes,& merita, quae unus offert pro alio, impetrando illi aliquem effectum praedestinationis, necessarid esse inter effectus talis pra destinationis, ae proinde purum hominem, qui orationes Offert pro alio, absolute non esse causam meritoriam praedestia nationis alterius secundum omnem illius effectum. Hane sententiam fgnificat S. Thom
quaestio. 6. de veritate. articui. 6. in corpore v-bi: praetereu, inquit. meratorum propriorum, velatiorum, non sunt cause praedestinationia. sic P. Suarer libr. a. de praedestinatione, capit. I. num. q.& multi Reeentiores probant eandem sententiam, quia bona supernaturalia. quae peculiariter conserunt ad salutem alicuius, neque procedunt a diuina voluntate propter communem Omnium salutem, numeranda sunt inter eis ictus praedestinationis: orationes autem, & ope
ra pia, quae aliquis iustus pro alio offert. & per illa est causa meritoria alicuius effectus praedestinationis, sunt huiusmodi, non minus, quam baptismus, qui baptirato est eausa gratiae, metquam saluatur: ergo tales orationes, & opera pia, qua iuuant emeaciter ad salutem alicuius, effectus sunt, non autem causa pridestinationis alterius, quatenus ad totum ipsus effectum terminatuLSecunda sententia est extremae omnino eon- traria, opera, & orationes unius iusti nunquam esse effectum pr destinationis alterius, ac proinde si causa sint gratiae primi, quae datur pri-
destinato, proprie esse causam pr destinationis,& electionis illius secundum Omnem effectum. Probatur primo, hse sententia 1 simili. quia orationes, & merita Christi non numerantur inter effectus pridestinationis alicuius, quamuis ad illius salutem musto magis concurrant, qua merita aliorum sanctorum: ergo idem dicendum est de meritis, qui unus Sanctus offert pro alio. Secundo , quia effectus pr destinationis incipiunt in gratia vocationis, ut ex Fulgentio diximus; hoc autem verum non esset, si merita, qui quis offert ad impetrandam vocationem
alterius, es ni effectus pridestinationis illius C A p v T II. Duplex opinis refertiar. Cap. 1. Vera snsentia δεμ ei concia me explica.
dd argumenta sciandae opsnionis resona
C A P v T I. Duplex opinio referIur. a. IN hae disputatione maior est dubitandi ra-. I tio, quam in praecedenti, ut mirum non si vi-
explicatur. IN ter has duas sententias dicendum videtur sprimo, fieri potest, ut orationes , & Opera, iis unus pro alio Ofieri, non snt estectus prσ-estinationis illius, ac proinde absolute, di v- niuer, e causa sint talis pridestinationis . quatenus ad omnem essectum refertur. Hane pro postioncm probat P. Varquea disput. s . capit. 3. ataue illam videtur manifeste tradidis se Augustin. de dono perseuerantis , capit. 22. M qua, inquiens , nondum sunt vocala, proris , n Pacentur oremus; serta enim sc pra-
406쪽
H di sunt. N η6bis orationibus cocedatur αλ piant eandem gratiam atque eoici tar eum. Quae verba non obseure signifieant interdum orationibus unius fieri, ut alius accipiat gratiam, qua esciatur electus; gratia autem, qua quia
efficitur electus , necessario est primum illius beneficium , quod habet ex praedestinatione, vi explicat idem Augustinus libri de praedestinatione sanctorum . cap. i7. dum explicat eam vocationem , qua homines in tempore fiunt electi ex praedestinatione, qua eo, in se Glegit ante mundi constitutionem. Probatur autem primo argumento a simili, quod adduximus pro secunda sententia , quia ouaedam opera Christi procedere potuerunt ex cliuina voluntate, ex complacentia talis finis, ex quo non esscnt effectus praedestinationis alicuius determinati indiuidui, sed potius causa salutis,& praedestinationis: ergo etiam Opera alicuius puri hominis possunt ita esse a diuina voluntate, ut non sntestimis praedestinationis illius, etiamsi re ipsa iuvent ad salutem istius. Ut
enim givimus , donum illud quod est effectus
praedestitiatioius alicuius , eue debet propter illius salutem in particulari, in genere causae finalis G ita ut ablato tali fine non esset suturum ex vi eiusdem decreti, in quo Ons stili praedestinatio; opera autem unius insti tali in do procedere possunt a diuina voluntate, ut re ipsa nosam propter alterum in particulati, cum tamen remunerari possint a Deo per gratiam, quae alteri detur: fieri ergo potest , ut opera v-nius iuuent re ipsa ad saluum alterius, nec tamen sint effectus, sed potius eausa praedestinationis alterius. Nam licet eontingeret, ut Oratio pro aliquo a Deo inspiraretur deui ex complacentia salutis illius pro quo oratio offertur, nihilominus fieri posset , ut meritum aliquod praecedens eiusdem iusti eausa sit gratiae datae ad eandem orationem , ac proinde etiam praedestinationis alterius, nam fides hominis iustificati meretur gratiam bene operandi, ut Aug. docet epist. Io 6. quare mereri potest gratiam operanda bene per misericordiam spiritualem, qualis est actus orandi pro alio : igitur quam-tiis talis oratio si effectus praedestinationis illius, pro quo oratur, nihilominus ille, qui orat, per meritum congruum eausa esse potest prae destinationis alterius, scilicet per illud antec dens meritum, quod inter alia auxilia bene operadi impetrare etia potest gratia orandipro alio. Ad argumentum primae sententiae , 'uod I huic conclusoni aduersatur negandum est antecedens ; non enim quodcunque donum praesertim extrinseeum.& in alio inhaerens est effectus praedestinationis illius indiuidui, ad cuius salutem iuuat, nis etiam ex diuina voluntate procedat propter salutem talis indiuidui, quod non semper habent opera quibus 'nus iustus
iuuat ad salutem alterius. sed contra obiicitur. Prosper a. de vocatio
ε negentium in fine,ubi ait: Quam necessarissat
ri, qκia voluntaris Dei ita est preordinatus esse Iin, ut per instantiamβpplicationum fiat. Respondeo, his verbis tantum doceri, quidquid fit per orationes, iam ab aeterno esse praefinitum, ut per orationes fiat, non autem quod ea praefinitio fuerit semper ante praescientiam orationis, ita ut Oratio effectus sit talis decreti, & praede itinationis. Eadem ratione Gregorius lib. l. Dialogorum cap. 8. ait, obtineri non polle illa , quae praedeliinata non sunt: Nam illa. inquit, qua
Sancti si νι esciam orationibus , ita predestinata
sunt ἰ ri precibae obtineamur et quibus significat nihil denuo per orationes a Deo praefiniri, quod
decretum ab aeterno non fuerit. An vero semper
hoc decretum suerit causa orationis , vel poli praescientiam orationis , ea verba non significant, quare nihil habent contra primam conclusionem.
Dicendum eli secundo, fieri posse, ut aliqua ropera unius iusti sint effectra praedestinationis
alterius, quae proinde caum t tantum alicuius partialis effectus, non autem totius praedestinationis, quatenus terminatur ad totum ipsuseia sectum. Hanc secundam conclusionem probat P.SuareΣ lib. 2. de praedestination c. 24. num. s. Probatur autem primo Dimili, quia licet administratio baptismi, quae extrinseca est ei, qui baptizatur , secundum multorum sententiam so lum sit moralis causa gratiae, quae efficitur in ba-Vtietato, numeratur tamen inter effectus praede
stinationis illius, qui moritur cum gratia bapti lan: ergo opera honesta alicuius iusti, quamuis non aliter sint alteri principium operandi, quam impetrando per modum causae moralis gratiam, qua ille vocatur, esse possunt effectus praedestiis nationis illius, atq; quoddam illius beneficium. Confit matur, quia gutta,quae mouit S. Petrum, ut iret ad Cornelium, quamuis inhaereret in Peistro, effectus fuit praedestinationis Cornelij Centurionis , quam ille per orationes impetrareta. Vnde etiam pia voluntas, qua S.Petrus adire illum voluit, essectus fuit eiusdem praedestinationis: ergo dependentia, quae inter duos esse posset in genere cauta moralis, di meriti, siufficiens senio eli, ut gratia quae in uno inhaeret, sit alteri beneficium, atque effectus praedestinationis illius. Secundo, a priori ratio est, quia Deus non solum potest, sed etiam saepius operatur in uno indiuiduo propter salutem alterius in particulari id, quod facere etiam potest per efficacem intentio
nem illius finis, non minus quam cum operatur propter salutem, di bonum consensum eius, iaquo operatur, iuxta illa quae diximus di . 73.&7 . Nihil ergo prohibe quominus opus unius iusti effectus sit praedestinationis alterius, hoc est illius decreti,quo emcacitet amat salutem illius. C A P v T III. Ad argumenta secunda opimonis reis θondetur. AD argumentum autem primum secundae gsententiae neganda est paritas rationis, H h nam
407쪽
nam incarnatio , & merita Ch isti. praeser tim Omnium primum , non fuit a Dei voluntate propter salutem alicuius determinate accepti , ita ut sine complacentia salutis illius in particulari non essent futura, sed potius stertit ex communi illa voluntate, . qua ordinata se runt in salutem generis humani ;opera autem v-nius iusti procedere possunt etiam lege Dei ordinaria ex complacentia salutis alterius in particul in determinate accepti. In qua renotandum est disertinen inter orationes Christi, di alicuius puri hominis relatas ad aliquem in particulari, quod in orationibus Christi necessario fuit meritu comune omnibus licet cu hac causalitate meritoria , qua ad omnes reserebatur, ut saluari possent, fuerit etia alia peculiaris causalitas respectu eorii, pro quibus orabat quq causalitas, quatenus erat beneficiu peculiare illius, pro quo orabat: ortum habebat ex antecedentibus meritis a Deo ordinatis m communε salutem, at vero ratione alicuius iusti pro alio non neeesario praesupponitur aliquod meritum ordinatum in communem salutem,sicut
ordinata fuit incarnatio Christi, quare nullum praesupponitur meritum, quod non sit effectus praedestinationis alicuius. Ad secundu respondeo per gratiam vocationis, in qua incipiunt effectus praedestinationis, non tignificari solum gratia praeueniente inh rentem in praedestinato, us est pars essentialis effectus vocationis in pridestinatione, delia plura alia extrinseca principia, qu Deus per
peculiarem prouidentiam operatur, ut tandem perficiat vocationem in praedestinato, quae Omnia omnino sunt gratuita comparatione praedestinati,& inter illa numerantur etiam me λenim casu gratia, per quam in uno si metitum, est etiam beneficium alterius, & spectat ad fratiam vocationis illius quare Fulgentius lib. i. ad
Monimum cap. II per vocem multitudinis apia
pellat hane gratiam initia vocationis, ut etiam Omnia extrinseca principia eomprehendat. Dis νυ TA Tio LXXX.
An praedestinat tum electio in Deo fuerit in eodem signo rationis. praeae vitreum electio nonfuit in radesig
rentiores. ., TX dictis duabus praeeedentibus disputatio- ά rubus colligere uehemus quid dicendum sit
in hae disseivitate, in qua Theologi Reeent1ores assirmam.electionem praedeshinatoria omnium smul fuisse in Deo in code signo rationis, itaque nullum post alterum fuisse praeflcstinatum. etiamsi loquamur secundum Ordinem rationis, &dependentiae. Probant aurem prii nO, quia Deus intendendo umculsi regnum, S ci uitatem ecelestem, praedestitia iit clectos quasi per modum unius t ergo Omnes praedestinauit simul in eo)em fgnti rationis. Praeterea, quia in
altibus voluntatis diuinae solum potest assignari ordo ex parte obieehorum,& dependentia iulorum ab xlijs in genere causae sinalis , quia decretum circa finem in voluntate est, prius quam circa illa , quae ordinantur in stiem, sed inter praedestinatos unus non est sinis alterius, neque gloria unius est sinis praedest in attonis alterius: ergo in praedestinatione , quae in acius volontatis diuinae , nullus potest esse ordo rationis , sicundum quem praedestinatio unius stante praedestinationem a mus. Verum iuxta illa . quae diximus praecedenti Idisputatione. necessario assirinanduin est, ele- .ctionem omnium praedestinatorum non sutile in codem rationis signo, sed Potius intiliorum praedestinationem fuisse dependentem ex parte effectus ab aIiorum electione x praedestinatione. Ratio autem est, quia praedestinatio causae meritoriae,quae stilicet in genere meAti est ratio praedestinationis alterius , necenatio debet este
prior, quandoquidem praedestinatio illa, in qua ex parte effectus es dependentia , fiec binario praesapponit praestientiam exilentia meriti a
quo dependet , qt3are etiam praesupponit voluntatem, ex qua tale metitum h bet existentiam; fieri autem potest, ut praedestinatio unius quoad omnem effectum dependeat ex meritia sterius: ergo seri potest ut prae lupponat pr
scientiam talium meritorium , Ac volunt tem etiam, ex qua habent existentiam ex praeiadestinat Ione.& electione subiecti, in q uo existunt: ergo fieri potest , ut pridestinatio v-nius ex parte effectus dependeat a prς destinatione alterius, ac proinde , ut sit ordo rationis inter unius & alterius prsdestinatio hem, nempe, lege ordinaria hoc voluit Deus, ut possent iusti aliorum conuersionein impetrare, ut indi eant versa illa, I. Ioann. mp. 3. usscis fratrem suum peccarepeccasum ad mortem erat, O dabit σei vita peccanti non ad mortem. Quo loco illae v ces, Et dabitare arit4, plane signis eant hoc imtelligi etiam de peccatis , quae auferant vitali spiritualem. Quapropter Augustinus de correetione & gratia, cap. Ir. ait, per peccatum ad mortem non intelligi quodclinque mortale, sed istud tantum, quod usque ad mortem eo poris perseuerat ; voluit ergo Deus ut lege o dinaria peccatores possent aliorum Orationisus eoiluerit,post conuersonem autem similiter lege ordinaria voluit . ut quieunque iustus posset suam perseruerantiam orationibus obsisnere,& re ipsa saluarit ergo ev parte electionis prεdestinatorum nulla est simultas Ordinerationis:
408쪽
rationis ; unde lege ordinaria impossibile est. Omnes praedestinatos salutem censequi in eodem fgno rationis , cum aliqui praedestinati non fuissent, si alij pro illis non orarent. Quods voluit Deus, ut dependentia. quam diximus,
esse posset eonuersionis,nius a meritis alterius,
a perte insertur, non voluisse,ut omnium praedestinatio,& electio esset in eodem signo ratio nis hoc est , sine ulla dependentia pi aedestinationis unius a praedestinatione alterius. 3 Ad argumentum primae sententiae respondeo. Deum electos praedestinare intendendoquidem viruin regnum. R eivitatem coelestem, non tamen eadem indivisibili intentione ex
parte effectus, neque etiam intentione omnino simultanea ex parte euiuscunque effectus, aut
cuiuscunque,partis regni estellis, quod ex pret- destinatis componi voluit. ac propterea in pri- destinatione aliquorum esse posse ordinem, &dependentiam a praedestinatione aliorum. 6 Αd secundum negandum est antecedens, quia ordo in actibus voluntatis diuinae ex pa te obiecti non solum potest assignari ex dependentia in genere causae finalis, sed praeterea etiam multo potiori iure ex dependentia in genere causae meritoria, eo suod merita ex quibus potest pendere praedestinatio alicuius , nece sario esse debent ab altera Dei voluntate m Dentis ad merita. Haec autem Dei voluntas, quae mouet ad merita esset enda, saepe est praedellinatio eius in quo sunt merita quae impetrant prae destinatione alterius. quare necesse cst ordinem esse inter aliquorum praedestinationes, quandoquidem ex parte effectus una ab altera d pendcre potest.
otum tribuit pr destinatorum electione Ioa. . Non vos me elui ιsed ego elegi vos. Et paulus ad Eph. i. Solum Christum fgnifieat esse causam
inquiens: Flegit nos in ipso ante maηdi constitatio Rem, praedes ans nos.&c. Respondeo sgniscari
his verbis primam,& nraecipuam causam meritoriam omnis praedestinationis esse Christum, quia ex ipsius meritis oriri etiam debent opera, quibus unus iustus impetrat praedestinatione alterius. Obiiciunt etiam diuinam volunta
tu semper esse ante creatam voluntatem:ergo
quotiescunque aliquis per actum pium impetrat aliis dona gratiae , praecedit Dei voluntas dandi talem rem , ac proinde etiam praedestinatio. Quod argumentum aliqui afferunt ad prob,Jum Christi voluntatem circa quem cunque electum ordine causae escientis esse debere post illius praedestinationem, quia esse
debet post Dei voluntatem mouentem, voluntatem creatam,& quia congruentius videtur,ut in tali intentione voluntas creata sequatur intentionem Des,quam contra.
Respondeo,voluntatem Dei praecipientem,autconsulentem, & mouentem voluntatem crcatam,per quam Deus vult, ut homo optet,
S petat salutem alicuius , sne dubio est ante
hominis voluntatem, cuius est causa per gratiam praeuenientem ; hinc tamen non sequitur, praedestinationem , & electionem illius,
pro quo offertur oratio, este ante eandem orationem praevisam , quia consormitas voluntatis creatae cum diuina , non necessario este
debet in re volita,ita, ut Deus necessario prius velit rem illam, quam homo elegit, sed tantum in genere causae escientis, ut ait S. Thomas l. 2. quae Is .art. vltimo, & alii Theologi eodem loco,ita scilicet , ut Deus velit hominem eligere illud, quod vult. quamuis Dcus rem illam non velit, quod saepe contingit, quare fieri etiam potest,ut praececiat Dei volitici,qua Deus vult hominem habere talem actum pium orandi pro salute alterius e voluntas autem Dei cir ca talem salutem sit posterior, ex quo fit, ut praedestinatio esse possit ex praeuisione orationis alicuius, ita ut talis oratio non fuerit eis ctus praedestinationis, eo quod non oriatur ex voluntate Dei terminata ad salutem alterius,
sed ut terminata ad desiderium pium hominis petentis, cui tale desiderium honestum est , &congruum non minus quam alia opera, & ideo oriri potest ri voluntate Dei ad illud terminata , nondum uutem habente respectum
praedestinationis ad salutem illius pro quo onfertur oratio, ex quo fit, ut praedestinatio v-nius iusti ordine eausalitatis , esse possit ante praedestinationem alterius, ut dictum est. DispvT A T 1 o LXXXI.
An res ordinis naturalis snt effectus prindesti nationise
Duplex tentia Retensurum Cap. I. Prima pars merae sententia. Cap. I. Secunda pars vera sententia. Cap. 3. C Α p v T I. Duplex tentia Recemiorum. DIximus de praedestinationis caula, tum ex
parte praedestinati, tum etiam ex parte alterius. qui praedestinationem impetrare potest,ia est dicendum de effectibus, inter quos ordine generationis praecedunt res naturales de quibuς aliquorum sententia est, illas omnes, si conia nexae eum effectibus gratiae conserant ad salutem esse effectus praedestinationis.Ex Antiquishoe doeuit Durand. in I. dis 4i q. r. nu. T. ubit etiam illa, quae ex impressone coelorum gensi rantur numerat ἱnter effectus praedestinati nis. Consentiunt Theologi Recentiores do-
409쪽
ctissimi. qui asirmant ipsam quoque substantia predestinati creationem esse inter effectus
'pra destinationis numerandam, se to argumento ex S. Thom .in hoc ut in argumento sedeontra . ubi ait, Iacob conceptum, exorationstas,
qui pravismatus inquit fuit. Myae tumen prae stanatin fuisset, ni nasceret . , Ex aduerso alii arbitrantur nullam rem ordinis naturalis esse effectum praedestinationis. nee opera quidem moraliter bona, quae essentialiter sunt ordinis naturalis. Pro hac sententia reser tur Solus lib. I. de natura, & gratia eap. aci. Sed non bene, quia non docet uniuerse nullum Opus moraliter bonum esse effectum praedestinationis, sed solium ait. non Omne esse quia aesendebat aliqua fieri sine ulla gratia ex naturae virubus, quae proinde effectus non sunt praedestinationis, hoe tamen non significat alia opera moralia, quae saltem saepe sunt ex gratia, non esse effectu m praedestinationis.Fundamentum huius sententiae est quod praedestinatio essentialiter est supernaturalis,& ideo habere non possit effestum, qui esentialiter non sit ordinis super
DRo intelligentia notandum est, interres, A quae essentiainer sunt ordinis naturalis inultas fieri per influxum Dei supra exigentiam
causarum secundarum eo tempore, quo non nerent sola virtute causarum naturalium,
neque per Dei influxum illis connaturalein, ut patet,cu i vi's, vel finitas per miraculum re stituuntur, & in ijs, qui per miraculum concipiuntur ex parentibus infoecundis, qui per orationes a Deo impetrantur. Aliae autem sunt res naturales, quae essiciuntur sola naturae vi tute, di in fluxu Dei eooperante secundum exigentiam causarum naturalium, huiusmodisiunt res illae, quae naturali ordine, secutae sunt ex pruna substantiarum creatione, quas Deus innitio mundi per se immediate effecit quibus lubitantias earum proprietates suerunt naturaia Ies.& Dei cooperatio cum illis incertis casibus,
nempe cum ex parte rerum creatarum posita erant omnia requisita , ex qua naturali op
ratione secuti alii effectus, & illis alii Deo cooperante secundum ordinem & nexum praecedentium causarum, quibus violentia suis et, sDeus illis denegasset debitum auxilium. Itaque omnia illa, quae ex hac cooperatione secuta iunt, dicuntur naturalia simpliciter, hoe, , quoad substantiam , & Omnem mo
Deinde constat, in primo ordine rerum naturalium esse multa opera moraliter bona praeteri duracilia, quae fiunt per auxilium gra- constat enim legem naturalem impleri posse per huiusmodi opera naturalia se- eundum substantiam, quia non obligat nisi ad
opera ordinis naturalis; lex autem naturalis diu non possiet tota obseruari , nisi per gratiam Chri 1 tu ergo hecessario dicendum est, multa bona opera ordinis naturalis fieri per gratiam Christi, hoc etiam persuadent verba illa S. Pauli
ad Rom. 7. Sentio Aram legem in membra meis repet memori mentu mra. Et infra ' ium mehbe rabιt de corpore mortu burtu λ Gratω Det per usium
Christum. Loquebatur eni in Paulus de sepe randa illa corporis inclinatione, quae per se solum Opponitur legi naturali; ait autem scitum per gratiam Christi posse hominem ab illa tentatione liberari. His praemissis dicendum est primo, res ordi snis naturalis, quae essiciuntur solo ordine naturali secundum cxipentiam , & nexum earum caularum naturalium, quas ab initio Deus per
se effecit independenterim eritis Christi, non iunt effectus praedestinationis. Hanc conclusionem probat P Via2q disp.9s.cap. vltimo &sine dubio est sententia D. Augustini, qui cum doceat, praedes inationem nihil aliud esse. quam
praeparationem gratiae ad beatitudinem . e nrae destinatione Samstorum c. Iov&de dono ocm seuerantiae c. i . limul etiam docet per gratiam
vi Ecclesiastico solum intelligi beneficia distincta ad onocreationis Epassi sy.ctim aliis Pa tribus Asicanis Epist. io .constat autem, ad donum creationis pertinere, ea quae connaturaliter debentur collectioni earum causarum,
quas V er se crinuit independenter a meritis Christi, ex qua doctrina, quae ex verbis Pauli iundamentum habet, essici potest huiusmodi ratio. Omnes effectus praedestinationis hominum pertinent ad gratiam, quae illis propter Christum datur, illud enim ad liphes 1 Eliret num ipseopradestinans, &c. vorum non esset, omnes effectus praedestinationis ex Christi meritis orirentur;res autem ordinis naturalis, quae essiciuntur ex naturali exigentia causa m.
Christi , non pertinent ad gratiam , quae propter Christum hominibus datur , sed adegationem earum substantiarum, quas Deusessicit sine meritis Christi, earum ordinem, dc
nexum construaturus sine eisdem meritis; ergo huiusimodi res, non numerantur inter effectux praedestinationis aut gratiae. Itaque quemadmodum gratia usu Ecaesiasti eo non 3 niti eat creat Oncm naturae, quae gratuita filii, sed illa beneficia, quae sunt i heo addita ad adoptio- Ex quo fit, ut illae et raui substantiae rationa- ω
orationes impetrantur, ex Chri- V- , habent rationem
gratiae comparatione eorum, qui per merita ea
unpetran non sint tamen est v, phia .st
tionis ipfatum substantiarum s quae creantur,
410쪽
ha aliorum. s ad eorum salutem deserviant, quia comparatione cuiusque praedestinati illa tantum sunt effectus praedestinationis, quae illis
adduntur supra exigentiam ordinis rerum naturalium, neque oppositum signiscat S.Tho.inhoe articulo, quia lotum ait Iacob eonceptum fuisse ex orationibus, qui non siisset praedestinatus, nisi fuisset conceptus. Quae verba potius fgnifieare vid etur illius eoficeptionem in prae scientia Dei suisse ante praedestinationem. C A v v T III.
Icendum est secundδ, res ordinis natura-d lis. quae tempore, quo producuntur aDeos
fiunt supra exigentiam,& nexum causarum naturalium,conserunt autem esseaciter ad tautem alicuius, esse essectus praedestinatio uis illius .Probatur haec proposito opposita ratione,
ruta omnia qus pertinent ad gratiam superaditam errationi,& eonserunt ad salutem alicuius, sunt effectus praedestinationis, quae scilicet est praeparatio gratiae, per quam aliquis salutem consequiturires autem, quas diximus plane pertinent ad gratiam distinctim a creatione, non solum illius cui dantur, sed etiam tofus coli ctionis causarum, supra quarum exigentiam producunturi ergo quaecunque illae snt, si ad salutem eonserant, atque ex complacentia beati-iudinis fieri possinti dicendum est illas pertinere ad essectum praedestinationis illius, ad cuius
salutem conserunt.Neque reseri, an illae positae snt inbono corporis icmperamento, vel in bona ingenii indole,nam si re ipsa ad salutem e ferant, di oriantur a beneficio disti ficto a creatione , non minus sunt effectus praedestinationis, quam externa praedicatio, & miracula a que internae rogitationes ordinis naturalis
quas Deus operando supra exigentiam musarum, quas condidit sine meritis Christi mentibus infundit , ut constat a paritate r
8 Ek qua eonclusone insertur, opera moraliter bona, qua sunt ex aliquo Dei beneficio su
pra exigentiam causarum naturalium numeranda esse inter essectus praedestinationis etiams non alio modo concurrant ad instificatio nem,& salutem quam remote disponendo, de
impediendo opposita peccata, quibus maiora
auxilia gratiae etiam impedire possent. Vt enim peculiaria Dei beneficia inter se connectantur, quantum opus est, ut snt effictus praedestina ticinis, non est neeesse, ut insuant immediate in beatitudinem, aut iustificationem . nee ut
quilibet primus essectus praedestinationis ad a- hos omne aliquo modo operetur; sed hoe est satis, ut eum aliis essectibus etiam si illi snt st-que primi, concurrat aliqua ratione ad iustificationem, aut perseuerantiam, & per hane in salutem. Vt enim ex intentione sciendi aliquisse aptet ad media, verbi gratia, ad scribendum
aptando ea mum, & parando papyrum, non est necesse vi inter haee prima media sit aliquis ordo causalitatis unius aci alium, sed ut virumque inquit in seripturam, quae eligitur ex intentione doctrint eomparandae se etiam ex intem. tione sanitatis eligitur misso sanguinis.& peculiarior abstinentia a cibis, quamuis inter haec media nullus si causalita is ordo. Pari ratione bona inclinatio eorpo is temperatn & vocatio Dei interna smul esse possunt essectus praedestinationis, quamuis vocatio ex bono eorporis temperamento ortum non habeat a sed qui, eum hoe virumque medium laepius si ex peculiari Dei prouidentia operantis supra exigentiam naturae, in suo genere concurrit ad pium consensem; inclinatio quidem boni temperamenti remouendo contrarium, quod repugnas rei vocationi, e vero per se e sciendo. Quod si eontingat, ut id temperamentum quod naturaliter conuenit,praedam ratione ac consensu concurrat, quod fieri posse,ait Aug.de dono perseuerantis c. q. dum agit de lumine naturalis intelligentiae,tune dicendum est, illud tem peramentum non esse effectum praedestinationis, quod de naturali lumine ait Augustinus eodem loco. Ratio autem est , quia effectus praedestinationis esse debet res adclita benes
cio creationis , ac proinde a Deo operante supra exigentiam causarum substantialium naturaliter conditarum independenter a meritis
Christi: Ad rationem oppostae sententiae, neganda uest consequentia , quia quod praedestinatio sit
secundum essentiam supernaturalis ex parte
obiecti, sumendum esseYsfie. Iti l vehi media ordinantur, sicut in qualibet alia intentione,&electione; nani electio rei, quae in se est ordinis naturalis, essentialiter est 1ii per naturalis, e lam in voluntate creata ritione finis, in quem resertur utilitas rei, quae eligitur. Beatitudo autem, inquam reseruntur media gratim essentialiter est Ohdinis supernaturalis , ae proinde etiam praedestinatio omnium mediorum in eum finem est esseritialiter supernaturalis. Seg o iiciet aliquis,con notatu voluntatis diuinae libe
in sumi debet est effectu ad extri sed in quo totum est ordinismaturalis, nihil est Essentiali
ter superhaturaler ergo praedestinatio ea ratiohe sua ter inanir ad res, quae non sunt ensentialiter supernaturales, non potest esse essentialiter supernaturalis. Respondeo per distinctionem ad minorem, nempe in effectu volu tratis diuinae ea ratione , qua absolute pertine ad praedicamentum, in quo continetur,nihil es.se essentialiter supernaturale, eum pertineat aa speciem,vel individuum naturale; si autem e dictus Dei ad extra sumatur, ut est terminatio uoluntatis liberae respiciendo finem , in quem effectus ordinatur,ea ratione esse essentialiter super naturalem , quia inuoluit etiam bonitatem finis supernaturalis, ad quε refertur, quo a satis est, ut sit terminatio voluntatis superna