Carmina quinque illustrium poetarum; quorum nomina in sequenti pagina continentur. Additis nonnullis M. Antonij Flaminij libellis nunquam antea impressis

311쪽

Sic prestantes aequore turgido Ventos reducto montis in angulo Niratur gaudet procella q

Notusq; mentis dicere turbidos Qui sevientis innar undari 's uari s agitant procellis e Hinc praeliatur sollicitus timor Hinc spes bonoru credula , gaudiumnc tollit alte, nunc doloris Delicimur furibundo ab aestu. On sic benignus coelicolum pater Humana finxit corda , sed insolens T 's factus ad tumultuosa Haec freta praecipites adegit. cum uita nullis ante laboribus Turbata cunctis afflueret bonis, Psic mortis occurrens imago Cor trepido quat et tumultu. Quod ergo tantis auxilium est malis e Ecquid Platonis docta uolumina, Cultis praeceptor Lycei

Sollicitam recreare mentem,

Nodumq; curis figere trinibus Tossunt ἰ uel auri perpetuo fluens rivus λ uel in sublime tostens Ter titulos popularis aura

312쪽

LIB. V.Fomenta sunt haec prorsus inania . . Luduntq; fal a vulgus imagine, Vulgiq; primores acuti viribus ingenii tumentes. At tu beatam ducere si cupis Vitam periclis liber ab omnibus Adhaereas Deo, piaq;

2uente sacrum uenerare numen.

Hinc hauries ueram ct sapientiam, Veri q; bonorem diuitias ferus mas nec tyrannus, nec tremendi Uis rapiat truculenta besii. suicquid bonorum cernitur uspiam Hoc fonte manat quo sine, quis, licet Terras', coelitumq; regna Tosdeat , miser usque uiuet .

313쪽

' in fera Dra canit ad cytbara qua earmina C e tharam haec recinit Flaminius Latiam itaque docte legem dices, in utroque relucta Par linguae candor, par pietas animi creditur ille quidem sancto cecinisse furore . Percitus, hic eodem digne furore canit . rectori esse rudi poterit sed carior , est quo iclarior obscuro Davide Flaminius. Nagno magna Deo debetur gratia , cuius Praeclarum hoc magno numine surgit opus. i

s enim Palastino qμs sunt tibi condita sersu , l

gdidit haec doctus carmina Flaminius. Hoc duce sacra colent muses iam templa Latinae, iriai tenus a templis qua procul abfuerant Errare in siluis assuetae, ac montibus altis , Turpis eas uatum quo furor impulerat . Quam decet hac canas ornari uene puellas, i uis imque decent sanctas carmina nostra Deas . erit dein quisquis eas uiolare profanus l

obscoeno maculans ora pudica sono . Sentiet iratas merito saeuire Camoenas,

Flagitiiq; feret praemia digna sui. At tibi Pierides sanctae diuine Poeta Munera dent magna pro pietate ira, i Largius ut manans diuina haec uena salubres 'Dauidis d puro flumine fundat aquas. '

314쪽

S. P. D.

MEM 3 N ampli ssime Famesi nonnullos & illos quidem

non indoctos, cum ego Dauidem inter poetas praestantissimos numerarem, vehementer mirari solitos, neque adduci unquam poturile, ut hoc meum iudicium approbarent . Quod quidem ego ea re fieri existimabam, quia Dauidis carmina, quae de Graeco, vel Hebraeo leguntur expressa, sua verborum elegantia, suisq; numeris carent. Quocirca mini non semel in mentem venerat tentare, possentne ea Latinis versibus illustrari; verum id ne facerem, magnitudine negocis, & imbecillitate. valetudinis deterrebar. Cum vero postea grauioribus studiis occupatus , poeticis exercitationibus plurimam salutem dixissem,multo etiam magis eam cogitationem abieceram, hoc autem tempore nihil minus a me praestari posse iudicabam, iam enim octauus annus est cum ego non versus modo facere desij, sed ne poetam quidem ullum Graecum,vel Latinum legi,ut minime dubitandum mihi fuerit quin ipsa, siqua tamen unquam fuit in me orationis poeticae facultas penitus exaruisset. Verum superioribus diebus cum tu petiiteras id a me postulasses, quod ego, quanquam nihil magis cupiebam , efficere non potui, dubitaremque,ne tibi, cui singularem quadam obseruantiam, & omnia maxima studia debeo, ea res offensionem aliquam, aut commutationem Voluntatis attulisset, tantam ex ea suspicione molestiam cepi, ut a me elegiam subito magnitudo do . Ioris expresserit, quam statim ad te misi , nonnullam spem habens, fore, ut hoc munusculum, qualecunque esset , me tecum , si forte alienior factus fores, reduceret in grauam. Eam elegiam csi legissee Aloisius Privius, vir summa mihi necessitudine coniunctus, Quin tu inquit, mi Flamini, quando huiusmodi versus tam subito fundis, aliquot ex hymnis Dauidis hac eadem scribendi ratione exornas, dc tuorum carminum decumas Deo consecras p multaque alia iii hane sententiam , quibus vir pius, δc literarum diuinarum amantissimus recusantem , dc huc, atque illuc tergiversantem ita ursit, ut tandem his viginti noctibus triginta psalmorum paraphrasim versibus co fecerim , plurium certe confecturus,si per valetudine mihi licuisset. Ut enim tecum pro tua singulari humanitate loquar familiariter, illud scire debes, ita rationem ingenii mei comparatam esse, ut Donnisi de nocte in tenebris versus ego tacere possim , ut mihi aut hac exercitatione penitus abstinendum sit, aut certe vigilandum . Ex

315쪽

qua qui item re etiam factum est,ut euio es quosque psalmos oratione illustrandos susceperim , quippe qui longo viis doctus eripi ratissim uni haberem , quς ingenij mei est intemperantia γ quem cunque ps almum agressias forem , non in: ermissurum, quoad illum ad finem usque perducerem, id quod profecto sine magno vitae periculo in ps imis longioribus lacere non potuistem, lux enim meditantem fere semper oppressisset. Caeterum cum ipse me cum cogia tarem , te magna ex parte occasionem dedisse , ut ego hoc opusculum consecerim, omnino faciendum existimavi, ut ipsum ad te potissimum mitterem, praesertim cum S tu, quemadmodum iuuenem literis elegantissimis expolitum decet, poetarum lectione de- lacteris, & ego maximis tuis beneficiis obligatus omni studio contendere debeam, ne videar ingrati animi vitio laborare. Accipies igitur hoc paratum ni unusculum vers bus concinnatum , qui si spiritum , & magnificentiam orationis Davidicae minus exprimere videbuntur , non me tamen laboris mei valde poenitebit εἶ co fido enim fore, ut aliquis alius exemplo meo prouocatus , quod ego fortasse

Iarum feliciter conatus sum, id ipse, Deo iuuante, summa cum iude perficiat. Vale. Tridenti Pridie Nonas Februarias.