De civitate Homerica [microform]. Dissertatio quam..

11쪽

principi auctoritate continebantur, Sed dominus quiS-que Suorum, patriarcharum more, in Statu quodamnaturae liberrime vivebant. cs. Od. IX, 106 11o: KLH omisi δε γαῖαν περ ficiti0ν 9 Elιίστων,

musta 3 D Ἀγοραι βουληφοροι o Eluστες ἀλλ' o ' λά ν ορε ων ναίουσι καPy. 'Gεν σπέσσι γλαφυροῖσι θεsu ευε δὲ καστος παίδων δ' H0χων, oi δ' ibi. 7λων λεγουσιν. In tali vero Statu ut vix primordia conspiciuntur civitatis, ita longissime abest ab Omerica. Poeta enim totam nobis Graeciam in plurimas partes divi-Sam Stendit, quae omne regia tenentur dignitate: eamque civitati formam omnium fuisSe primam communis est ceterorum quoque Scriptorum OnSenSUS.

Verus huius loci saepissime excitati SenSUS, quamquam a Vulgari interpretatione recedit, alia tamen Via ad eandem recurrit am proprie quidem sermo est non de regia dignitate, ut Vulgo Statuunt, sed de ducis imperio. uae Verin quamvis ita Sint, latius tamen celebrem hanc Ulyssis sentcntiam pater et ad quodvis imperium sive ducis Sive regis belli domique pertinere crSuasum mihi habeo, praeSertim quum regibus proprium mi munus militare. Itaque cenSeo, necessariam Ne optimam civitatis formam Homero

VISam DSSe eam, ubi Sumnia rerum pene unum St,

non ab hominibus, sed ab ove ipso delata et consecrata. Quin de ex divina stirpe reges sunt oriundi et sub singulari deorum tutela versantur Il. II, 19 Sqq- θυ/m δε ιεγας ἐστι Λιοτρεφεος βασιλλῆος et ιιιὴ 'ε Λιο εστι, φιλεῖ ἔ s r διετα Ζευς. cs. V. 205. IX Hesiod Theog. m. l. I, 278. Sanctissima igitur regum maiestas, qui mari inaediis cordi esse videbantur nominantur enim διοτρε

φεες βασιλῆες Il. I, 176. II, 8, 196, 445, 660. V, 338 V, 463. XXIV, 803. Od. III, 480, cet. s. Νitzsch ad Od. I, p. 189 tum ι0γενεῖς. Sic Agamemnon l. IX 106, lysses II, 173, qui innumeris

12쪽

locis ita salutatur Aiax IV. 489 VII, 234, 249; Eurypylus XI. 10; atroclus I, 337, XVI, 9, 707; Achilles XXI, 17 denique etiam plerumque Di, ut Agamemnon Il. XXIII, 36 II, 21, XVIII, 257 Ulys-Ses , 145 lΙ, 244, ΙΙΙ, 205 VII, 168; estor II, 57 Priamus VIII, 460. XXIV, 18 Diomedes X, 502, 50 aliique paSS.

Praeterea aliis quoque cognominibi S appellantur, quae auctoritatem corum inter homines humanitatem ac lenitatem quandam erga Subdito exprimunt, qualia sui: ποιs ενες πιων ), quasi pastore qui curae uae traditas pascunt Vos et irriet 0ρες ἐδε μεδοντες Tyrannorum Vor et nomen et acerbita crudelitasque aliena est ab aetate Homeri atque Hesiodi. Regia dignitas accipitur hereditate, quem morem omne civitate obServasse videntur. Vere hereditarium regnum illud Agamemnoni erat, cuius genus

Hanc vocem inde esse natam, quod regis erat, exercitum recensere ac numerum inire aut propter aliam virtutem bellicam verisimile est. Ποιμὴν λαιον non multum dissert voce κοσμ=7τηρ λαῶν. Sic numerat Proteus phocas Od. IV, 452. s. orat. d. I, 2, 7 Aeseli Sept. V. 24. Tiresias qui aves inspicit Vel numerat, or νόον istor o dicitur; ad h. l. v. BIOms. Gloss. p. 102.

cum SucceSStoite in regnando describitur.

Nimirum post Atrei mortem, cum filii eiu eSSentini anteS, regnum SuScepit ThycSteS, a quo imperium rediit ad Atrei filium. s. F. A. Wol praelect ad Il. t. ΙΙ, p. 17. Agamemnon accipit Sceptrum paternum, s. l. II, 6;εῖλετο δε σκῆπερον raTρωιον φθιτον αἰεi.

cf. d. I, 40. Sic etiam Myrmidonum regnum erat hereditarium, Achilles enim olei patris bona a diis accepta laudat Simulque conqueritur, quod filios, qui OS cius bitum regnarent, non haberet s. l. XXIV, 34 sqq. ως 1 ε καὶ IIDrλγῆ θεοὶ δοσαν ἀγλαὰ δ ορα

13쪽

Item apud Troianos regnuin a patre traditur per inaniis filio. Quod ex Achillis verbis colligi potest, qui Aenea in certamen procedenti ronuntiat, eum nunquam SSO regnaturum , cuin Priamo Ssent filii.

ουτοι Ουνεκά γε Iei 0ς ερας ἐν χερι θλῖσει. εἰσὶν γαρ o παῖδες. Neptunus quidem ait, Aeneam olim dignitate regia fore eiusque siliorum filios. CL Il. XX, 30 sqq. νυν δε δὴ Γνεία tyii Ἀρωεσσιν αναξει,

Cf. Virg. Aen. III, 7. Id vero tum demum potuit accidere, quum riam Stirps exstincta cf. V. 306.)osset. Quali de hoc loco protulit sententiam V. Ill. A. G. a Schleget Heideib. Jahrb. 1816. ro M. p. 874 , eam magis etiam in noStram rem facere, Statim apparet Hector precatur a diis, ut filio dent regnandi potestatem. CL Il. VI, 476 sqq.: Zευ, λλοι et Θεοἱ δοτε λ καὶ τονδε γενεσθαι

παῖδ' stoi', 9 καὶ γου περ αριπρεπε Teci εσσιν,ευδε in ι αγαγον, καὶ χλίου ἶ φι νάσσειν. IIyssis vor regnum, utrum iure heredituri nec-no ad filios transierit, exillius temmate, ut ita dicam, non ConStat. s. Damna in ex Gr. et . Schreiber in lib. thalia de Versuch ine geograph. antiq.

ποιν σειεν, ὁ τοι γενεῆ Γατρ 0ῖον GTιν. cf. itZsch. l. I. p. 62. Qu0 VerSu recte explicuit, ut credo, . latne in lib. not. ur et iust cxiona et HeSIOd. Carlu DXpl. Marb. 1819. . p. 11: ideo potissimum ad restisnena Mirare poteris, quonium id ipsum tum uter tuus obtinuit et familia tua in possessione reoni collocula est. Ad hanc itaque rationem est resumstenda Seu-Ientia Antinoi Telemacho seuere Paternum eSSe, tu Ithaca reonare. Aliqua tamen de successione dubitatio subire Telemachum videtur, ut ipsius docet re

14쪽

et Od. XV, 19 sqq. Telemachus profitetit Theoclymen Vati illi maxima iam auctoritate apud populum Ithacensem yrymachum frui, qui matrem ducere in matrimonium et regiam potestatem sibi vindicare in animo habeat: ρε s/αχον, I0λυ βοιο δάιφρονος γλαυν ιον,2Oν Γν ισα θε I9ακν σιοι σορο υσιν ' καὶ γαρ roUMν αριστος ἀνζο, iastoνεν τε μύλιστα s/ζτερ' 3 ἐν α ιέειν, καὶ Odi Ggro γερας ι ξειν. Etiamsi vero dubium est, regnum per ordinem successionis ad filium cscendisse, apud regiam tamen stirpem thacense avitum imperium munere, quam ab alio usurpari maluerunt. Telemachus patre absente omnium principum totiusque populi concilium convocari iubet, Sumptoque Sceptri in patris sedili assidet principes γε ο0ιγες autem ei bSequuntur.

εύετο 'ἐν πατρος Τόκέε , IJαν δε γεροι et ες. Sunt praeterea multi in hac civitate principes, qui et regnasse ipsi Simulque maiori unius auctoritaticeSSiSSe ac quodam modo obsecuti esse videntur. Summus ille moderator inter regulos, ut ita dicam, Ithacenses fuit lysses, cuius vices, dum aberat per viginti annos nemo, ne Laertes quidem, Subiit. Quare Aegyptius heros concionatur Od. II, 26 sqq.:ουτε ποθ' 'istετερζ γορν γενεχ ο ε θο 0κ0ς,

νυν de τις cui γειρε τινα χρει o Toso ἴκε -. FortaSSe eam ob causam nemo lyssi absentis munere regi langebatur, quia nimia citi poteSta atque auctorita eSSet apud populum, ut e Theoclymeni

aut fortasse quia lysses, Sibi uisque rebu timen id providerat, ne alius maieStatem occuparet. Haec vero Ithacensis civitatis conditio, quam de- ScripSi, maximani habet similitudinem cum haeacum regno, quod eodem sere modo inter certum quendam principum numerum partitum suiSSe Videtur, quibus Alcinoia tanquam Summu rex et quasi primus inter pare praeeSSet de quo rege, utrum a ceteri electus sit an iure hereditari regnaverit, apud Homerum nihil constat; sed de hac re infra sustus disputabimus. Reges imbelle corpore animoque consecti et ad labores SuScipiendo ampliu invalidi imperium etiam Sua ponte, ut in corum locum succederent filii, -

15쪽

ponere solebant, ut LaerteS, qui regnum lyssi tradens Vitam privatam Simplicissime ac parcissime ho-roum more degebat: cs. d. I, 19 sqq. XXIV, 206Sqq. s. achSm. cli. Alterili. p. 4. itzsch ad Od. I, p. 62. Antiq. om. d. I. TerpStra. p. 66. Titimann s Darstelliing Griecti. t. p. 5 Sive coactus a populo Seu principe alio. Idcirco UlySSe e matre, quum eam in inseris Visitaret, quaeSiVit, qui regnum teneret, filiusne an alius ' s. d. XI, 17 sqq.: εἰπε δε ιιοι πατρος τε καὶ υἱέος, ον κατελειπον, - ετ παρ κείνοισιν si ὀν γερας τις ἐδρἀνδρευν αλλος εχει - δ'οὐκετι φασὶ νεεσθ'at. item Achilles ex Ulysse percontatu 2St, an Oleus cf. V. 494. Sqq.):

0ὶθ ως πρεσβυτεροισιν Ἐριννυες αἰεν πονται. in regii patri Succedebat, L Herod. VII, 2. aus. IV, 1, 2 nonnunquam inter filios divisum esse fabulae de teocle et Polynice, o Pandionis filiis cf. Strab IX. p. 392 aliisque docent; ne generi quidem, maScula subole deficiente, a SucceSSione XcluSi fuerunt. cs WaSchm. I. I. p. 4.

De regum muneribuΝ.

nuimuS, genu deducant, non Solum ipsi sancti ac Venerabile populo erant, Sed etiam ea omnia, quae in civitate regenda pro populo exigebant. E quibus rebus tres potissimum Secundum Aristotelem Sunt nominandae. f. ol. III, 9 7 κυριοι δ' ἰσαν τε καταπολε/ ιον πεsιονιας καὶ των θυσιων , ο ιυιλὶ ἱερατικαὶ καὶ rρ0ς 0υτοι τὼς δίκας κρινον et ori, δ'ἐποίουν

16쪽

οι εν ου διιννοντες, οἱ 'os νε-τες ὐ δε ορκος γντου σκνῖπτρου πανατασις. Primum igitur, ut Sacra quaedam populo sacerent, tum domi ut tu dicerent,soris denique ut exercitui praeessent quae munera hoc ordine exponere liceat. a. Sacrificare regis SS perpaucis udo locis apud Homerum probatur, quod inde explicari posse videtur, quia Sacrificandi occa- Aiones in Troiae obsidione perquam raro iuveniebantur. Neque omnia sacra sive foris sive domi erant regibus facienda, Sed ea modo, quaecunque non ad Sa Cerdotum procurationem pertinerent, s. Arist. I. I. θυσίαιοσαι ιν ἱερατικαί, Ι , 5, 11: ας κοινας liri τοις ε ρευσιν GaDdidc0Gλν ο Ol ος, H τοῖς rio Tr κοινῆς εστιας εχουσι Tri Til νὶν Atque hi erant heroica aetate regeS, Sed postea, regibu dudum Submotis, Graeci hoc munus dignitati regiae tam necessari iniunctum crediderunt, ut in multis civitatibus βασιλεῖς ἱερων Sive hoc Sive alio nomine permanserint. ο- mani ipsi regibus exacti quendam o Senioribu auctoritate inSignem regem Sacrorum cligebant, qui non alii muneri, nisi cultui praeesset divino. s. V. Ill. Hullinunn Antange de Gr. GeSch. p. 253. Sqq. C. Herrmania Lehrb. de StaatSalterili. p. 5. not. 11. Sacra vero, de quibus Homerus mentionem fecit, partim

storis Od. III, 439 sqq. aliorumque cs. itetsch ad Od. I, p. 219, partim publica Sunt ut Agamemnonis illud pro exercitu. s. l. II, 402:αυτα ὀ βουν ἱερευσεν αναξ ανδρ υν ' cis Est 'D9 Sqq. et ad foedus sanciendum Ill. III, 267 sqq. et estoris. Pyliorumque Od. III, 5 sqq. denique etiam Θαλυσια illa ab Oeno Calydonio rege celebrata. s. l. IX, 534 sqq. et quae Alcinous cum ceteri principibus regulisve fieri iubet Od. XIII, 17 sqq.

Reliqua autem Sacra, quae regum non erant, tam

numinum templorumque antistitos os LObeck Aglaoph. p. 25 sqq. , quam quisque aliu Sine Sacerdotum opera ipsi peragere poterant, ut pro familiaribus patersamilias, pro exercitu imperator, pro populo reX. s.

41 460. Ι, , 21 sqq. Sacerdote templa curant, prope quae plerumque domicilium habent. Cf. II. XVI,

234, 35:

cs. Od. IX, 200. Sacerdotem communem Graeci in castris non habebant; quos poeta nominavit, fere Sunt hi: ρυσης

17쪽

Hym Apoll. v. 212 et praetcrea etiam apud oraculum Pythicum Sacerdotes commemorantur Od. VIII, 79. qui Hermanni sagacitatem in i Bries uber Hom. undrius Von Herm. und CreuZer. p. 70. fugiSSe identur. Sacerdotium certis nonnisi familiis tanquam ius quoddam hereditarium fuisse, verisimillimum est seminae quoque fungebantur sacerdotiis s. l. VL 300: Antenoris uxorem ρωες 917καν lactrixatri ἱερειαν. Quantopere aetate heroica sacerdotum auctoritas Sit imminuta et Dacta, ex eo, quod primaria illa Sacrificia iam non laciant, essici poteSt. At vero magna haud dubie in eo erat principum regumque auctoritas, qui propter gravissimum hoc munus quasi sacroSancti habebantur, qui religionem, ut promptiores haberent milites et sortiores, adhibebant, qui, quum eorum SSet officium, deos consulendi eorumque, Voluntatem ex animalibuS, coelo terraque sciscitandi, bellum non tam ex Suo ipSorum arbitrio, quam coelestium consili decrevisse videbantur. Quum tali modo eorum auctoritas cresceret, seri non potuit, quin paullatim Veterum Sacerdotum honos

ac potestas deminueretur. Νοn solum reges dignitate cos Superabant LGl. I, 76 sqq. ubi Calchas, Sapientissimus ille vates, ipS Agamemnonem potentiorem, se ver inseriorem dicit virum, Sed etiam principum γεροντων praecepti Subiecti erant. s. Il. IX, 574, 578 sqq. auci illo more magi quam religione commoti consuluisse videntur, cf. d. XIV, 327. XIX, 29 sqq; Priamus maximo cum contemtu haruspices sacerdote8que mendacii accuSat cf. Il. XXIV, 20 sqq:ε ιιεν γαρ τίς ιι αλλος ἐπιχθονίων κελευεν, o ιιάνTιες εἰσι, θυ0σκ00ι γ ἱερλῆες ψευδ0ς κεν φαθιεν, καὶ ν0σφιζοβιεθα siGIoνς . Attamen hisce argumentis haudquaquam probari poteSt, apud Graecos ab initio Summum imperium pene Sacerdoti non suisse, quum de ea re indicia

quamvis pauca apud omerum XStant e. C. quum

Melampus Opibus aedibusque inter Pylios insignis a Νele e patria eiectus, Argos, ubi Argivi imperaret, petiit, s. d. XV, 225 sqq. v. 240:

Sacerdotes inter nobiles nmerandos esse, haud dubitari potest in rebus civilibus eundem cum ceteris civibus Io- cum obtinebant. s. itnse l. I. I. p. 222 sqq. achsm. II, 1, p. 367. Strab I p. 413 militiae vacationem iis tribuit.

18쪽

- πολλοῖσιν ἀνασσοντ υργεί0ισιν. cf. d. XI, 9 sqq. coli. X, 492. s. I. LeSSmania de dignitate regia, qualis Secundum Homerum Vig. Ret. horolo. 828. . Hanc ver disquisitionem perdifficilem de vetere Sacerdotum potentia, quae sine dubio ante omeri tempus suit, iam nunc mittamus. s. V. Ill. . . a

Schleget Iloideib. Iahrb. ro M. p. 46. TranSeo igitur b ad alterum regum munus, ad iuris dictionem,

qui iura tuentur et conservant ΙοVis nomine, quo ea regibus tradita et commissa dicuntur s. Ιl. ΙΙ, 206. L , M. Sic laudatur Sarpedon Lyciorum rex propter eximias Virtutes, iustitiam, quam in cives Xercuerit et sortitudinem , qua arcuerit hostes cs. l. XVI, 542:ος -κίν; ειρυτο ἱκi σέ τε καὶ σθενει ν etc. Quantopere bonum regem iustitia deceat, o Od. XIX, 111 sqq. videmus, ubi lysse eius regi glo-

riam ad coelum usque pertinere dicit qui deo veneratur, in populum Optime rognatis iura aeque sustentat

ωνδράσιν δι' si ολὼ ῖσι καὶ ι pyitio σιν ἀνύσσων, 1υδικίας ἀνόχ σέ. Sceptrum cs. itκsch I, p. l. C. r. Hermanu Lehrb. de Griecti. Stuat saltserti, cet. d. nov. p. 24. not. . iudicis insigne semper reges in iudiciis gestabant, s. l. XXIII, 573. Menolaus quum litem inter Antilochum seque ipsum dirimere Ollet, a praecone illud accipit. s. v. 567: ἐν ' ρα , o Di χερσὶ σκῆI τρον θ' κε. Omnem autem iuris dictionem reges non SoloKadministrasso, Sed in ea etiam principe suisse versatos, in dubium vocari nequit. s. l. XVIII. 503 sqq. Hesiod O et D. 3 sqq. 261 quibus locis reges adfuisse ab Omero non dilucide commemoratur. De graviSSima hac τῆς ' κογορίας description in Achillis clypeo repreSeniata OStea diSSerendum. Ceterum rogos litium iudices ad civitatis salutem servandam et civilem concordiam Sustentandam iam nec sarii vis Sunt Scriptoribus antiquis, ut nequc homines sine ulla iustitia vivere, nec civitatem Sine rege Omnino existere poSSe merit contenderent. s. Cic. de Oss. II. 2 sod

19쪽

etiam apud maiores nostros iustitiae fruendae causa videntur olim bene morati reges constituli. s. Herod. I, 96. Quam ob rem ipse discernere non auSim, utrum ducis vel imperatoris munus, id quod voluit Veisse iura do diversa naturae et rationis in civitatibus constituendis indole Leipet. 1823 8 p. 4 et 96, an iuris dictionis it graviu ac maiori momenti. Deinde regis Sic populo praeesse et bello et pace. eStor Aga-mΘmnonem admonet ita Il. II, 24, 25:ου χος ιαννυχιον ευδειν β0υλύφορον ανδραὼ λαοί τ' ἐπιτετρα Ἀαι καὶ τοσσα μεμύλεν. Ao amemnon etiam dicitur βασHευτατος D. IX, M. quod cognomen ei convenit, qui Summus est impera

tor principum laedere Coniunctorum. Reo es apud Homerum ubivi invenies exercitus duces Eorum suit, pugnante Percei Sero, cs. V. l.

αρχευ' Ἀργείοισι κατα κρατερὰς Οιένας, et inter primos pugnare. CL Il. XII, 315 sqq. Circum rogem plerumque Sunt sortissimi ac plurimi bellatores, ut circa Agamemnonem Il. II, 576 neque solum inter exercitu primos pugnat, Sed ipse Saepe certamen Suscipit singulare, ut Agamemnon, II. VII, 162, quum Hector Graecorum sortisSimum quemque proUOcaSSet ad 3 ιον0lιαχίαν ci ρτο πολυ πράυτος ι ἐν ναξ ἀνδρcυν Ἀγαμέ/ινων. Maxima fuit regum potestas apud exercitum in bello, quod praesertim in tanta variarum gentium multitudine etiam necessarium suit. Itaque Summus imperator ο βασHευτατος potestatem vita necisque

cs Aristot. Ol. III, 14, qui ad hanc rem confirnmndam trita illa verba, quae apud OStrum Homerum frustra anquiras, laudat: πἀρ γὰρ - ο θάνατος i. o. Agamemnoni est ius, fugiente necare. In universum, regi indicta causa δε χειρ0 νομφ ad supp-

20쪽

licium irahendi sui liberrimum arbitrium. s. r. A. Vol prael ad Il. . p. 60. Quaenam regi potestasii principes laedere coniuncto suerit, apparet X l. IV 338 -- 357. quo in loco Summus imperator reliquos principes ad sortiter pugnandum hortatur. Quibus verbis lysses ossensus iracundo respondet, Diomedes autem V 402 regem abiurgantem ac castigantem aequo fert animo, ea de causa, ut Videtur. quod alia rati inter Agamemnonem et lySSem, alia intor illum et Diomeden intercedit. Hic enim regis imperio orat subditus, Ulysses contra Soctu modo belli. s. V. Ill. A. G. a Schleget trici deib. Jahrb. 1816. r. 55. p. s. Hectori principes propter desidiam atque ignaviam increpanti respondet Sarpedon: Tu decet precibus adire principeS, sortiter ut pugnent, at Ver minime eos aspere hiSolenterque tractare, s. l. V 472-92.

Sic Ulysses Thersiten foedi verberibu tractat, non quia vocem tollit in concione, Sed propter laesam reverentiam Summo inperatori debitum. Inde multi perperam Coniecerunt. Cuique e plebe verba sacere in concione licuisse aut suffragii ius suisse. Hac enim narratiuncula nil liud voluiSS poeta videtur, quam demonstrare duci periculum qui Xercitui, o variis variarum civitatum militibu compo- Sito, praceSt. Si nina Thersites homo seditiosus Q novaruit reruni cupidus, qui mobilitate et levitato plebi laetus maiorem, quam par St, Sibi licentiam sumit. Sed principis auctoritate facile coercetur neque obstat populus quin turpiSSima acerbisSimusque poenas luat. At vero ne si quidem hersitos plebeius homo. Fuit enim Agrii Oenei fratris ilius eumque lyssos l. I, 246 ita alloquitur iuro Πιερεμ ν γ0ρ J ς; qui quidem γορ/ icti in nobilium nu-