De civitate Homerica [microform]. Dissertatio quam..

31쪽

Νon in veri Specie ex Et ὀντων potui tia, qua Alcino haud quaquam cedebant, coniici poteSt, inter eos ipsos regnum partitum suiSSe atque ita quidem, ut non per Vices, quae est nonnullorum V DD. Sententia imperarent, Sed Semper participe eSSent regni, ut dicit Eust. p. 1198, 29 -τἀ ιερ0ς αρχοντες Libenter igitur . Ill. F. h. cicheri sententiam Sequar, haeacum atque Ithacensium civitates ad veterum Ioniam vel Atticorum formam Speciemque X- preSSas SS atque adumbrataS. s. MUS. Rhen. I, p. 25 sqq. lures enim reges ante Theseum fuere in Attica et Eleusine s. hym Ηοm in Cerer. v. 473 Sqq. C. O. Muli Orchom p. 167. Etiam apud Etruscos duodecim reguli unus praeerat rex Supremus. s. Νiebuhrys Rom. Geschichto . p. 129. . it. Hun- mann Urgeschichte de Staat p. 48. Denique hoc moneo, quum maior principum numerus in Alcinoi atque Ulyssis aut in omnibus quae in Odyssea descriptae sunt civitatibus inveniatur, Ontra in Iliade praeter regem aut prorsus nulli principes subditi aut perpauci modo minima poteStatis atque auctoritatis, OdSseae civitatum formam rectius paene aristocraticam , quam regiam, quae maxime in altero carmine perspicitur, dici posse.

Pertiam numero quidem maximam in rebit autem publicis administrandis infirmissimam civitatis heroicae partem populus ors/0ς efficit, qui quum poeta utro- quo in carmine rarissimo mentionem de o iniecerit, levibus indiciis cognoscitur. Sic distinguuntur a poeta

εξελετ ασπετα πολλα τα δ' re δι sto εdωκεν et at paSS. Populus pauca tantum atque exigua in civitate regenda habebat iura, Si regis principumque poteStatem maximam comparaveris. Onnunquam quidem in concionem αγοραν convocabatur cf. l. I, 54. I,

87 sqq. 788 VII, 3 5. Od. Π, 6. III, 27, 37. VIII,

5 sqq. XXIV, 20 sqq. verum non ut rogarentur Ontentiani latisque Suffragii rem sciscerent aut antiqua-

32쪽

rent, Sed ut audirent, quae reges cum principibus aut iam ante in concilio decrevissent. AEL Arist. Eth.

di s 0 3 0ν0ν του ἀκουσαι κυριος, Ῥὶ δε ζZElιονες καὶ του πρύξαι. s. itzsch II, p. 169. Ρlatiter. I. l. p. 108. Quod ordinem attinet, quo in conciliis principum populiquo re agerentur, in universum hic suisse videtur Rex plerumque conciones populi convocari iubebat. s. d. II, 26 sqq. aut principum aliquiS, CLIl. I, 54, aut quisque alius, si quid subiti ac maioris momenti accidisset. s. d. I, 29 - 32. Tum rationes habebantur a rege aut principibus, quorum permulti a dicendi acultate cognomina traxerunt, . . estor appellatur ἐδυεπής, γυς ἀγ0ρλ7- τλης, s. l. I, 248 et eleus, Myrmidonum insignis Orator aliique. s. l. VII, 35 sqq. l. ΙΙ, 150 coli.

Od. VIII, 26 sqq.

Ex his duobus locis modo laudatis simul manifesto apparet, quam parVi populus a rege Vel principibus sit aestimatus, et quamvis l. IX, 17 omnes Achaei aperte praesentes sint cs. V. 11, 30 50 maximeque v. 60 , ne alloquutu quidem eo rex St.

Recte igitur itetschius I, p. 169 ceteri populus

conveniunt in concionem Spectatores es AriStot. l. l.

Suhoemann l. l. p. 169. not. Itaque oratoris erat, rem in seniorum conventu priu' tractatam ac bene perpenSam populo commendare, aut Si βουλν γεροVr 0ν non anteceSSerat, primum principes in suas ducere

partes ibique Vindicare, tum populum alloqui. Revera igitur orator non ad populum ipsum, Sed coram populo tantum conci0natu est. Quae qualisque haec eloquentia omeri tempore fuerit, Satis Superque eius carmina maximam partem oratione continentia probant. Νequo tamen prorsus nihil erat in concilio populus, ut nonnulli visum est. Id vero nomini o populo licebat, Sententiam proferre aut Suffragari, Sed cuncti, quod a rege principibusque consultum erat atque decretum aut probabunt aut adversa acclamatione increpabant. s. l. II, 334, 394. Od. III, 150.

De a quaestione vari modo tractata, hanc Sententiam propono ut verisimillimam. Quae in Iliade describuntur civitates, regem habcbant aut nullis aut perpaucis legibus adstrictum, atque in his cuique verba sacer in concione nullo modo licuit. Nam tanta fuit Sine dubi rogum principumque in castri Troianis po-tcStas, ut singuli do plebe homines haud sacile contra regem dicere ausi sint. De Thersite, quem qui aliter Sentiunt, tanquam exemplum iactant, iam Supra ο-nuimus quid vero in hac re populo concedendum

33쪽

ost id potius iii Ithacensium haeacumque civitatem cadere ei Seo, quippe quae aliter mori constituta et mutata iam rerum publicarum sorma ad Seriorum temporum rationem propius accedat. Huius rei argumentum gravissimum in fine Odysseae invenies, ubi Ulysses, proci intersectis, meduS, a Minerva ancitum, cum populo iniit, ut m pristinam dignitatem redeat. s. XXIV, 46 sqq:

et ubique cadem apud haeace sorum ad naves situm St, s. d. VIII, 5:Φαινοῦ, 0 ἀγορηνς γ σφιν παρα ζυσὶ τετυκτο. VI 266, apud Graecos plorumque ad AgamemnoniS

et apud Troiano summa in riam arce s. l. I, 88:

Tantum.

Εg Philippus μιmper natus Sum Mendenae, GueSiphaliae Oppido, anno DCCCXIV, patre Fr. Q

Humperi, quem acerbissima ante duo anno morS mihi abstulit o matre Elisabeth o gento se anu. quam Dei gratia inter Vivo adhuc Veneror. PrimiS, quibus ueta puerilis insormari solet, elementis in patria urbe imbutus Gymnasium Ariasbergens adii, in quo Baadon, directoris digniSSimi, auspicii per annos quinque egregii praeceptoribus inter quo Dr. Bruysemann Fisch et Heler memorare iuvat, SUS Um. Dein gymnasium Richliushusianum frequentavi, quod Directore r. liere, vir litterarum copia praeStantissimo oret. Inter praeceptore unus mihi exstitit, C. Posset, Vir ingeni et rara morum intertate in- Signis, nimi matura morte litteris ereptuS, cuius memoriam saepius iusto redintegrare neqi M. Annum et dimidium ibi versatus maturitatisque testimonitam adeptus in almam hanc ridericiam Guiloliniam Rhenanam litterarum UniverSitatem me contuli, ubi relatus sum in numerum civium academicorum a Rector Manisic A. F. mkio. Ab illo indotempore hos viro praeclariSSimo audivi: an Caiker,

34쪽

Clausen, Delibrueck, ichte, minrich, millmanu, Loebel, assen, ueste, uter, A. G. a Schleget, melester, Windischmann. Seminarii philologici sodalis Ordinarius sui, in quo praeceptore optimo V. Ill minrichium t . it. Naestium, quo acerba morte nobi erepto eSS non nisi summo dolori sensu recordor, et V Ill me cherum habui. Quantam denique huius Viri et doctrina nobilissimi et humanitate amabilissimi benevolentiam 'Apertus sim, mulla unquam oblivio delebit. Quibus Omnibus VV. Ill DD. pro Summi in momeritis, ex intimo animi aspectu gratia habu ac per omnem habebo vitam maXimaS.

de civitate Homerica

ConSenSu atque auctoritate Illustris philosophorum in univcrsitate ridericia Gulielmi ordinis

ad liminos in philosophia honores rite capessendosi di M a MDCCCXXXIX. hora cantemeridiana

PHILIPPUS HUMPERT.

35쪽

I. Ilias et Odyssea dirersam eonytivi Gyssis indolem.

2. Populus Pud Homerum unam habet Potestatem in cisitate essenda. 3. Narrationi Herodoti de ratione, qua Darius restuum adeptus sit, des habenda non est. 4. Proprias Germanorum litteras, quas Runa vocant, Tacito notas fuisse, certe robur non potest Tacit. l. Germ. c. 3. 5. Hermesiana Colophonius non scriPsit Persica. s. emeram statuunt, qui Graecis ius sentium fuisse

nessant.

p. rum apud Athenaeum II, 9:

Et θυλος ευρετικον φλύει o Ddo P ποιεῖν 20νς πένονta dimo stox0ντον ' νινον γ sui ν se φρονεῖν rLισκοτεῖν non Philetae, sed Philemonis est. S. Historia antiqua a philosophiae historia separari nequit. 9. Ium ante Roscium Gallum Romani personorum usum habebant. Io Sycophantus a Iesse, qua relubatur, ne sic e ortarentur, nomen traxisse, in dubium vocari nequit.

II. Versus v. Diodor. XI, 2 sunt intelligendi de duplici rictoria in Cypro insula. I2. Plurima quae sub Cl. Claudiunt nomine feruntur, mistrummata, sumosilitia sunt. I4. Historia artium rere dicitur insenii humani historia.