장음표시 사용
101쪽
Nautarum interdum ConVulS SQ dilia torquenS. Non plectro ratis, aut frangendae in vulnera rorae Parcitur et pelago repetunturnantia tela.
550 Vulneribus patulit intrat 552. Nec desunt qui correpto Samplexibus artis
Immergant pelago, et jaculis ceS-santibus, hostem
Morte sua Perimant. Lucanus. In pugnam fregere rates Sidontia esSum Corpora caesa tenent, Spoliantque cadavera ferro.
Multi inopes teli, aculum letale
660. Doeetum im pelagUS , ter fosso pectore OPPUS Vulneribus transmisit aquaS. 693. Nune, rara Maturi si iopia surri, Utunturi pelago Saevus complectitur hostem Hostis, et implicitis gaudent subsidero membris, Mergentesque mori.
His tostis inter Se comparati apparere enSeo in iiij HS pugnae navali deseriptione Silium multa ad veri nam Lucano hausisse. Unum addo oeum: Imitatus enim Lueantini qui de Pomprio ex Italia fugienti diei lib. 3, . .:
Omnis in Jonios spectabat navita fluctus: Solus ab IIesperia non lexit lumina terra Magnu8
Omnis in altum Sidonius visus converterat undique miles: Ductor defixos Itala ulturo tenebat Intentus vultus.
Susfidiani liue de Dueano pauen reddere leoni o Valerio Fladeo et Statio. Constat auium varias Vergilii virtutes ac totius P0puli admirationem quae, ubi primum Aenei sin medium prolato est, siniim in eum se eonvertit, ut Subsequentis aetatis postiis epidis stro exemplo habereturi uelle iis, eis eonseruntur quaestiones Valerianae, id
102쪽
W. E. Reus S pag. 9.), inter quo poeta SiliuS, Lucanus, Statius non insimum locum obtinent. Primum autem loeum inter Vergilii sectatores C. Valerius Flaccus obtinere videtur, de qua re conferantur quae diSSeruit vir doctu pag. 306.-308. vol. 8 libri illius qui inscribitur Nachira0gogi Sulger' Theori de schoenen uenste. Imprimis igitur lio loco cavendum Si ne eo loco S, quo uterque Vergilio ipsi debet, ad hanc quaestionem asseramuS, quod exquirere esset per Se Sati longa disputatio. Restant tamen nonnulla ex quibu apparet inter eos poeta quos diligenter iugora Silius Valerium Flaccum fuisse quae comparentur
inter Serse Mentitu aliquem A participio uterque utitur pro ad
Silius, 2 637 Eurymedon fratrem et fratrem mentit Ly
Valerius, T. 155 non jam meΠ-titae vultum vocemque resumit ChalcioseS. 211 sicut erat mutata deam mentitaque pictis Vestibu . . .
SiliuS. 3. 699 A major nota jam OX prorumpit in auras: 5 100 Bullandum est astu levior laus in duce deXtrae. stant in vultibus irael T. 674 Ut, qui viscatos populatur arundine luco S, Dum nemoris etsi procera eadUmina sensim Substructa certat tacitus contingere metis, Sublimem calamo mequitur creScente Olu rem. ValeriuS. 2. 226 notaque Sonat VOX Onjuge major. 4. 21 Sed te non animis meo solis viribus aequom Credere; Saepe auri potior prudentia
si quis avem summi deducat ab aere rami, ante mani tacita cui plurima crevit arundo; illa dolis viscoque super Orresin tenaci
103쪽
Silius. Valerius. implorat ramos adque irrita conditat alaS. 8. 235 reddunt livi; e. Mei 2 485 verum o jam redeant Phrydosinunt tueri aliquem. gibus si numina ....
Deniquo libri tertii decim versus 327.-42. quibus de Pane ejusque habitu agitur comparandi Sunt cum versibus47. AT libri tertii Argonauticon. Neque potest negari omnibus ore locis quibus Silius sive Xpeditionis Argonai inrum ipsius sive rerum eum illa conjunctarum mentionem fauit, Valerium Flaeeum ut fontem suisse uni eum, aut Sinnil Cuni liis poetis easdem res narrantibus Silio ante eulos
fuisse. Conserantur enim Ioui libri ii, S. 469 qq. cum vitrii Iouis carminis Valeriani, lib. I, 301. 305. lib. 4, 336 sqq. ubi deseribitur Argo navis deinde lib. 12, V. AIT. -4 0. Cum rebus, quae libro altero et tortio Argonauticon narrantur. Tum, ut apud Silium libro odimo Minerva apud ovem queritur quod Mars Poenis favent, sic upud Valerium exeunt libro quinto Mars apud ovem queritur, quod Minerva asoni uiro 'inetur. Porro uno apud Silium semper Hannibali adest, e idemque modo endum dea apud Valerium resonem juvat denique Iris apud utrumque de oelo ad terram mittitur jussu deorum nuntiatur . Apparet igitur Silio ut Valerio laedo hoc potis- Silia Uni commune esse, quod uterque saepissime deos totisque ipsos res gerendas administrantes induent, et unoni, Minervae, Veneri magnus puries in arminibus suis tribuat. De '. Pupinio tutio brevis ero, praesertim cum isqHoque uota Pauco eum Valerio, tum Vergilio deberet; doquii re conseruntur et: noliti nego ii Sulaei 's Theorie, Ol. m. p. 348. s. f. 350. ut Tulisset, iii 'ratur sebi 'hie, Suh Valerius lueeus, . Il2. . Similia sunt inter se
Silius. Mutius. i. at Astur avariis Silvar. l. 7. ii . . . . ubi Dite viso Viseoribus 'aedra selluris hor-
104쪽
6. 146. Lucus iners juxta Stygium pallentibus umbris
Jam caput adversae ponebat margine ripae quibus Versibus serpens cingens describitur, quam ReguluSDeeat. 10. 146 plenamque . . abdi Si galeam capitis. Statili8. Pallidus fossori rodit erutoque Concolor auro. Thob. X. 86: Lucus iners, Subterque cavis grave rupibus
antrum It vacuum in montem ....
Thub. 5. 16 Saepe super fluvios geminae jacet aggere ripae Continuus, squamisque incisus adaestuat amnis; qui vorsus dicti sunt de Serpente, quae Ophelten parvulum mordet. Theb. 8. 700 galeasque rotat per nubila plenRS.
diligontissime in editionibus Siliani adnotaverunt. Denique quaerendum erit num Lucretius notus fuerit Silio. Cum vero conStet Vergilium conferatur Gellius I, 21. . , Ovidium, imprimi Horatium, denique omnes fere illius aetatis poetas ueretium plurimi locis Sectato e SSe,oorto Silii temporibus carmina Lucretii non rara erant in
bibliothodis. 000dit quod multi loci carminis Siliani do
cent Silium non Solum Seriptorem historicum poetamque, sod etiam philosophum fuis Se quam ob nuSam non erit dubitandum quin is, qui permulto alio poeta pervolutavit, Lucretii tuoque de rerum natura libros legerit. Fostremo nonnulla e Carmine Siliano ipSo e Stigia, quae ad Lucretium sperenni docentiveretium notum fuisse Silio. Conferantur enim haeo:
SiliuS. 3. 669 Stat sano si in .... lymphis, Quae nasoente die, quae deficientutepescit; Quaeque riget, medius eum Sol as- condit Olympum,
Atque eadem rursum moeturnis servet in umbris. Lucr
fanum fons luce diurna Frigidus ut calidus nocturno tempore ferti T. Hunc homines fontem mimis admirantur et acri sole putant supter terras serveScere ruptim,
105쪽
SiliuS. 6 146 flumen fluit. lento pede.9. 72 Nam praeVeetu equo, moderantem cuspide Lucas Maurum in bella boveS LucretiuS. nox ubi terribili terras caligine texit. Versibus qui sequuntur Lucretius in causa. hujus miraculi 4nquirit. 6. 638, et 5. 272 qua via secta
Libro quarto decimo describitur pestilentia, qua cum in eastris Marcelli tum Syracusis ipsis multi Siculorum Romanorumque ab Sumuntur. Un in re quem Seriptorem Silius Heutus sit difficile est dictu, cum simile pestilentiae descriptiones multae XStent, qua jam Supra ag. 32. Te-cen Sui. Ad quas, ut alia aliorum Seriptorum mittam, Luereti descriptio ae eedit, quae XStat lib. 6, V. 1136. Sqq. Sed, quamvis negare nolim fortuSSe illorum omnium Seriptoliun narrationes Silio nota fuiSSe, neque OSSim negarebit illi ludo clarius Vergilium forta SSe Ennium quoque ei ante eulo fuis Se persua Sum tamen habeo e Lucretii
quoque Carmine hoc loco non pauca Sumptu SSe. Om- Parentur enim inter Se haec: Silius, lib. 14. 594 Vini primi
Sensere uanes; mOX nubibus atris
Fluxit doficiens penna labente volueris Inde serae l. i
Lucretius, lib. 6.1217. Nec tamen omnino temere illis solibus ulla comparebat aVis, nec tristia secto ferarum Kribunt silvis . .
omne neci pecudi dedit, Nin seruom;
496 hinc eunibus blandis rabies
Cnil ulu Prima, volucrumque, oviliatis te, boumque,
106쪽
Silii S. 601. Aspera ulmonem tussis quatit, et per anhela Igneus ematur Sition tum spiritus
602. Lumina, ferre gravem ViX subficientia du
gere tollunt. 611. Passim etiamdusserta auunt inhumataque late Corporis, Pestiferos tetigisso
12l3. multaque humi cum inhumata jacerent
Nam quicunque suos fugitabant Visere ad aegro SVitai nimium Cupidos mortisque timentis Ρο0nitebat paulo post turpi morte malaque
Odidius. 556 Aspera lingua tumet trepidisque arentia
574 Corpora devolvunt in lu-mum fugiuntque
penates du18que SUOS SURcuique domus funesta Videtur.
Unum postremo loeum addam libri 15 v. 340. ubi Silius Mareollum Carthaginis horrorem dicit:
. . . jacet campis Carthaginis horrori Forsan Scipiadae confecti nomina belli Rapturus.
107쪽
Sic apud ueretium, lib. 3, v. 1032. Seipio dieitur:
Seipiadas, belli fulmen, Carthaginis 1ΟΓΓΟΓ, . . .
Unde satis sint de ueretio. Num Tibulli Propertii, Catulli armina nota fuerint Silio equidem certis testimoniis coiisirmare non possunt, et Si hic illi pauca exstani vestigia, quae ad Tibullum Spectare identur. Senecae autem tragoediis num usus Sit dubito; et enim VerSUS, UOS Rupertius comparando attulit, ut apud alios seriptores quibus usus est Silius leguntur, ut omnino inter Se non sunt comparandi. Ex linii aditique libris, etsi fieri potuit, eum haUSiSSe nego; ho enim Scriptores Rupertius et alii in eis potissimum rebus ad pomparationem afferunt, quae illa aetate saetae sunt res autem quas Silius ipse viderat et audierat conserantur 3 598 sqq. et alii odi)aliis eum debere scriptoribus non uto. Nec tamen dubito quin Stilli lii scripta diligenter perlegerit, cujus rei haec Propono argumenta. Silius enim nomina propria militum Singulorum, qui inter Se pugnant, non Solum petiit:
108쪽
ut homines illi, quibus clarorum virorum et regum potentissimorum nomina Sunt tribula, minime cohaererent eum veris historiae hominibus. Inter quae nomina propria
praetor Nabim lib. 15, 262. , Viriathum 5, 261.), pauco S
alios, etiam haec leguntur, quae Omnia apud Sallustium invoniuntur. Si inducitur lib. 2 v. 165 mileS, cui nomen est Iugurtha versu 160. ejusdem libri Iuba et ieissa; 3, 285. Bocchus, qui Hesperidum horto Viderat, i. e. rex Mauretaniae lib. 5, 261 solunae, fortasse autem Volux legendus est, qui fuit filius Bocchi, conferatur Sallustii bell. Jugurth. cap. 105.); lib. 1, V. 408. VaStae NaSamon Syrti populator Hiemp8al. Sunt autem praeterea et alii loci, quibus demonstrari potest Sallustii libros Silium l0gisse. Non raro enim in Africae Sitia, forma urbibuS, Te gionibus, populis describendis Sallustium secutus videtur esse. Si Sallustius narrat de bello Jugurth. cap. 19. Leptim a hoenteibus esse conditam. Itaque Silius dicit lib. I, 256.:
Sabrathra tum Tyrium vulgus Sarranaque Lepti . . . Nec non ne urbeS, quae verSibu Sequentibu Commemorantur Hippo, Vaga, Zama, aliae apud Sallustium describuntur. Tum fabulam illam do Philaenis fratribus Carthaginiensibus, quam narrat Sallustius de bell. JUg. cap. 9., quibu frauibu eum Se Suamque Vitam reipublicae condonavissent Carthaginien Ses ibi urn eonSe n-Vere, ubi, ut patriae ne proferrent, vivi obruti erant, notam fuisse Silio apparet se versu 701. libri 15.:
Qua culubro invicti nomen posuere hilnent, . . .
Denique versu. 570 libri primi:
ad Sallustii verba videtur spectare, quae leguntur de eli. Jug. cap. Q.: ubi ad gloriam vix virtuti grnSSatur; POStremo non dubito, quin versus libri noni 406. et 40T.:
Velle ac nolle ambobus idem, sociataque toto
adumbrati sint ad illud Sallustianum, quod legitur Cain
109쪽
Cap. 20. nam idem velle atque idem Dolle, ea demum firma amieitia St.
His ita perlustratis jam eo pervenimus ut judicium nostrum de Silio ejusque fontibus faciamus. Α primum quidem Statuendum est Silium doctum
fuisse poetam. Hi enim non Solum plurimo aetati Suae poetas et pedeStri orationis Scriptores ita legerat, ut ea quae animo ObverSabantur e 9SSidua eoruin lectione nutile industria aut invitus in suum Sum Converteret, Sed
etiam antiquiores poetnS: Ennium, ueretium, meditato studio imitatus est. In narrandi rebus geSti atque in rerum e Starum dispositione isti vestigiis ingressus est, quem non raro in rebus minutiSSimi Sequitur praeterea autem ad Ennium potisSimum Se applicavit, qui, quamVi Spoeta, tamen laude fidei historicae haudquaquam caret denique in narrandi rebus geStis Polybium et Ciceronem secutus est. Neque tamen ubi hos Seriptores negleXit et contra
eorum uetoritatem re aliter narravit hoc propter ignorantiaria aut in Seientiam fecit, Sed eo ConSilio aut ut uari n-tionem Loinanis Secundiorem ne eret, de qua re Conferuntur praeter mlto alio loco ea quae Supra ag. 3.
diximus de aede Flaminii ubi neglecto Livio Polybium
Ss ut IS QS - ut ut Carmen Suum Ornatu quodam poetico magi eXOrnaret, augeret, amplificaret. Plorumque enim Cain narrationem in Suum Sum Convertit, quam Coloribus
poeticis magis potuit Xornare. Cuju rei ut unum proianilii exemplum ineram, poeta lib. 12. V. 603.-663. Xori vivit Dinianuum deseriptionem tempestatis qua proelium, cum II anni halioni uni ipsa in expugnare vellet, bi diremptu in CSi Cujus tamen tempestatis Polybius nullum dei mentionem. Contro P00Mim secutus est in deserit udaei de ei Inmitearis et Hasdrubalis, quin ea quae iniu/tradiderat ii in suffieiebunt utique quum suum perraro lilia ponoo omnium Scriptorum auctoritatem res fingui eum in rebus istoricis prorsus equi non possumus; nolim autem omnem nudum lilii istoridae ei derogare, cum
uounumquam eis it Livio Polybioque dissenii ali , tumen
110쪽
uotores sequi maluerit; de qua re conseruntur ea quae
Supra p. 82 diXimus ubi contra Livium et Polybium Carthaginis Novae praefectum non agonem sed rin fuisso Silius diuit, secutus Valerium Antiatem quem Livius . .
auctorem nominaverat. Neque dubito quin in carminibus Silii, quem ex antiquioribus Seriptoribu non pauen hausisse demonstravimus, deperditorum antiquitati monimentorum multa vestigia insint. Quod vero ad ornatum poeticum attinet imprimis imitatus est Vergilium, tum Ennium, denique Homerum, postremo alio poeta8. Et omerum quidem Enniumque, fortasse Valerium Flaccum quoque Secutus dis deabusque in rebia gerendi magna tribuit paries o Ovidio singulas fabulas parvnSque narratiuncula hausit, o Horatio Sententis maxime poetico dieitis. Descriptionem autem Stir dinia insula Ennio Sicilia Cieeroni Africa Lucano et Sallu8tio, ut alio omittam, debet; litis regiones ipse viderat ut sitim minorem, ubi pro consule fuerat Mutinentiae re quae Sive ad geographiam sive ad mythologiam sive ad eruditionem antiquariam spectant num linia sine inte alio scriptore vi poteSi demonstrari eum Vero non
sit cur illas res ad suum arbitrium sinXerit en Seu muSoportet o bonis fontibus Silium hausisse et gruvem SSeei in rebuS uotorem, quem equi poSSimus. Unum Oolo eo reddere leoni. Dix0rit nivi fortasso quispiam quid Θnonne fieri potuit ut poetarum nonnulli, quos tu diXisti Silio fuiss0 fonios, o Silio ipso hauserint Ho tumen nego. Silius enim jam annis suadentibus, ut ait linius
epiSt. 3, T. ab urbe Soeessit et armini suo scribendo operam dare coeperat. Atque eum iam libro fortio v. 594. 629. bellorum mentio sint quae Domitianus conirn neos
Cathosque gessit et duplo triumphus de illis populis a
p. h. n. l. vel 92. libri tertii versu id innuatur, Con- ludore liuet totum Silii numen anio annum . h. n. 96.