장음표시 사용
591쪽
EPISTOLARUM AD Q. NATREM I. i. 573 iniuriae, quod avaritia, quod insolentia praeter opinionem accidebat et intolerabilis videbatur, secundus autem multo lenior, quod et consuetudo et ratio et, ut ego arbitror, meae quoque litterae te patientiorem lenioremque fecerunt, tertius annus ita debet esse emendatus, ut ne minimam quidem rem quisquam possit ullam reprehendere. Ac iam hoc .1 loco non hortatione neque praeceptis, sed precibus tecum fratemis ago, totum ut animum, curis cogitationemque tuam ponas in omnium laude undique colligenda. Quod si in mediocri statu sem ni ac praedicationis nostrae res essent, nihil abs te eximium, nihil praeter aliorum consuetudinem
postularetur nunc Vero propter earum rerum, in quibus versati sumus, splendorem et magnitudinem, nisi summam laudem ex ista provincia assequimur, vix videmur summam Vituperationem posse Vitare.
Ea nostra ratio est, ut omnes boni quum faveant, tum etiam omnem a nobis diligentiam virtutemque et postulent et exspectent, omnes autem improbi, quod cum iis bellum sempiternum suscepimus, Vel minima re ad reprehendendum contenti esse videantur quare, quoniam eiusmodi theatrum totius is Asia virtutibus tuis est datum, celebritate reseditissimum, magnitudine amplissimum, iudicio erudistissimum, natura autem ita resonans, ut usque Romam significationes Vocesque referantur, contende, quReso, atque elabora, non modo ut his rebus ibgnus fuisse, sed etiam ut illa omnia tuis artibus Super se rideare, si, quoniam mihi casus urbanam ei magistratibus administrationem rei publieas, tibi
592쪽
574 Μ TULLI CICERONIS provincialem dedit, si mea pars nemini cedit, fac, ut tua ceteros vincat. Simul et illud cogita, nos
non de reliqua et sperata gloria iam laborare, sed de parta dimicare, quae quidem non tam operanda nobis fuit, quam tuenda est. Ac si mihi quidquam esset abs te separatum, nihil amplius dosidorarem hoc statu, qui mihi iam partus est: nunc vero sic res sese habet, ut, nisi omnia tua facta atqus dicta nostris rebus istinc respondeant, ego me tantis meis laboribus antirius periculis, quorum tu omnium particeps fuisti, nihil consecutum
putem. Quod si, ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adiuvisti, certo idem, ut id retineamus, praeter ceteros elaborabis. Non
est tibi his solis utendum existimationibus ac iudiciis, qui nunc sunt, hominum, sed iis etiam, qui futuri sunt quamquam illorum erit verius iudicium, M obtrectatione et malevolentia liberatum. Denique etiam illud debes cogitare, non to tibi soli gloriam
quaerere quod si esset, tamen non negligeres, praesertim quum amplissimis monumentis consecrare
Voluisses memoriam nominis tui; sed ea est tibi communicanda mecum, prodenda liberis nostris in quo cavendum est, ne, si negligentior fueris, non solum tibi parum consuluisse, sed etiam tuis invidisse videaris. Atque hae non eo dicuntur, ut te oratio mea dormientem excitasse, sed potius ut currentem incitasse videatur facies enim perpetuo, quae fecisti, ut omnes aequitatem tuam, temperantiam, meritatem integritatemque laudarent. Sed me quaedam tenet propter singularem amorem infinita in saviditas gloriae; quamquam illud existimo, quum
593쪽
EPISTOLARUM AD Q. FRATREM L 1. 2. 575 iam tibi Asia sic, uti uni cuique sua domus, nota esse debeat, quum ad tuam summam prudentiam tantus usus accesserit, nihil esse, quod ad laudem attineat, quod non tu optime perspicias et tibi non sine cuiusquam hortatione in mentem veniat quotidis; sed ego, quia, quum tua lego, te audire, et quin, quum ad te scribo, tecum loqui videor, idcirco et tua longissima quaque epistola maxime dolector et ipse in acribendo sum saepe longior. Illud te ad extremum et oro et hortor, ut tam 46 quam poetae boni et actores industrii solent, sic tu in extrema parte et conclusione muneris ac negotii tui diligontissimus sis, ut hic tertius annua imperii tui tamquam tertius aerus perfectissimus atque ornatissimus fuisso videatur id facillime facies, si me, cui semper uni magis quam universis placere voluisti, tecum semper esse putabis et omnibus iis rebus, quas dices et facies, interesse. Reliquum est, ut te orem, ut valetudini tuae, si me et tuos omnes valere vis, diligentissime servias Vale. II.
Scr. mense Novembri inter VIII Kal. Nov. et XIII Kal.
MARCUS QUINTO FRATRI SAL. Statius ad me venit a. d. m. K. Novembr. Eius adventus, quod ita scripsisti, direptum iri te a tuis, dum is abesset, molestus mihi fuit quod autem
exspectationem sui concursumque eum, qui erat futurus, si una tecum decederet neque antea visus esset, sustulit, id mihi non incommodo visum est
594쪽
aecidisse exhaustus est enim sermo hominum et multae emissae iam eiusmodi voces, αλλ' ἐα τινα φῶτα μέγαν' quae te absente confecta esse lactior.
Quod autem idcirco a te missus est, mihi ut se purgaret, id necesse minime fuit primum enim numquam ille mihi fuit suspectus, neque o, quise ad te de illo scripsi, scripsi meo iudicio, sed quum
ratio salusque omnium nostrum, qui ad rem publicam accedimus, non veritate solum, sed etiam fama niteretur, sermones ad te aliorum semper, non meuiudicia perscripsi qui quidem quam hequentes essent et quam graves, adventu suo Statius ipse cognovit; etenim intervenit nonnullorum querelis, quae apud me de illo ipso habebantur, et sentire potuit
sermones iniquorum in suum potissimum nomens erumpere. Quod autem me maxime movere solebat, quum audiebam illum plus apud te posse, quam gravitas istius aetatis, imperii, prudentiae postularet quam multos enim mecum egisse Putas, ut se Statio coniniendarem quam multa autem ipsum σφαλῶς mecum in sermone ita posuisse: d mihi non placuit monui, suasi, deterrui' quibus in rebus etiamsi fidelitas summa est, quod prorsus credo, quoniam tu ita iudicas, tamen species ipsa tam gratiosi liberti aut servi dignitatem' bere nullam potest . Atque hoc sic habeto nihil enim nec temere dicere nec astute reticere
debeo, materiam omnem sermonem eorum, quid te dotrahere vellent, Statium dedisse antea istutum intelligi potuisse iratos tuae severitati esse nonnullos, hoc manumisso iratis, quod loquerentur, non defuisse.
595쪽
EPISTOLARUM MN FRATREM LAE. 577N in respondebo mi eas epistolos, quas mihi reddidit L. Caesius, cui, quoniam ita te velle in 'telligo, nullo loco deero, quarum altera, si de Blauden Zeuxide, quem scribis certissimum iniurioidam tibi a me intime uommendari. Qua de re et de boc genere toto, ne forte me in Graecostam ambitiosum factum esse mirere, pauca οὐ ce. Ego quum Graecorum querelas nimium Vallere semtirem propter bominum ingenia δε sellendum p rata, quoscumque de te queri audivi, quMumque potui ratique placari. Primum Dionysopolirus, qui erm inimicissimi, leniri, quorum principem Hermippum non solum sermone meo, sed etiam familiarit te devinxi ego Apamensem Hephaestium, ego levissimum hominem, Mega ristum Antalidrium, ego Niciam Smyrnaeum, ego nugμ maximo, omni mea comitate complexus sum, Nymphontem etiam Colophonium quae feci omnia, non quo me aut hi homines aut tota natio delectaret pertaesum est levitatis, assentationis, animorum non officiis, sed temporibus servientium. Sed, ut ad Zeuxim rever star, quum is de M. Ca3celli sermone secum habito, quae tu scribis, ea ipsa loqueretur, obstiti eius sermoni et hominem in familiaritatem recepi. Tua autem quae fuerit cupiditas tanta, nescio, quod scribis cupisse te, quoniam Smyrnae duos Mysos
insuisses in culleum, simile in superiore parte pro-Vinciae edere exemplum severitatis tuae et idcirco Zeuxim elicere omni ratione voluisse ' ultra quem
adductum in iudicium fortasse dimitti non oportuerat, conquiri vero et elici blanditiis, ut tu scribis,
. . . Servientium. Sed vulso). d. - . . . Serv. , e B.
5. culleum Μ., sicut voluit B.). culatim B. - voluisse intra quem ΜW.). v. ultro, quem R., ut ego olim Auv. q. . . . conquiri vero ultro et AE ) v. q. 2 vulgo
596쪽
ad iudicium necesse non fuit, eum praesertim inminem, quem ego et ex suis civibus et ex mutila aliis quotidie magis cognosco nobiliorem esse propes quam civitatem suam. ,Αt enim Graecis solas imdulgeo' Quid L. Caecilium nonne omni ratione placavi quem hominem qua ira quo spiritu quem
denique praeter Tuscenium, cuius causa sanari non potest, non mitigavi Ecce supra caput homo levis ac sordidus, sed tamen equestri censu, Catienua:
etiam is lenietur; cuius tu in patrem quod fuisti
asperior, non reprehendo certo enim scio te fecisse
cum causa; sed quid opus fuit eiusmodi litteris, quas ad ipsum misisti hillum crucem sibi ipsum
constituere, ex qua tu eum ante detraxisses se curaturum, in fumo ut combureretur, plaudente tota provincia. Quid vero ad C. Fabium nescio quem - nam eam quoque epistolam . Catienus circumgestat- oenuntiari tibi Licinium plagiarium cum suo pullo milvino tributa exigere. Deinde rogas Fabium, ut et patrem et filium vivos comburat, si possit; si minus, ad te mittat, uti iudicio comburantur. Eas litterae abs te per iocum missae ad C. Fabium, si modo sunt tuae, quum leguntur, in vidiosam atrocitatem verborum habent; ac, si omnium ' mecum praecepta litterarum repetes, intelliges esse nihil a me nisi orationis acerbi temet iracundiam et, si sorte, raro litterarum missarum indiligentiam reprehensam quibus quidem in rebus si apud te plus auctoritas mea quam tua sive natura paullo acrior sive quaedam dulcedo iracundia rivo dicendi sal facetiaeque valuissent, nihil
Ep. 2 6. T. Catienus etiam s.)' - in furno M.; Ursin. virno). fumo Μ. Vulgo. Quid vero ad C. F. n.
597쪽
-ns esset, quod nos poeniteret. Et mediocri modolore putas affici, quum audiam, qua sit existimatione C. Vergilius, qua tuus vicinus C. Octavius 2 nam, si te interioribus vicinis tuis, Ciliciensi si Syriaco, anteponis, valde magni facis atmo is dolor est, quod quum ii, quos nominavi, te innocentia non incant, vincunt tamen artificio benevolentias colligendae, qui neque Cyrum Xenophontis neque
Agesilaum noverint, quorum regum summo in imperio nemo umquam verbum ullum asperius audivit.
Sed haec a principio tibi praecipiens quantum
profecerim, non ignoro nunc tamen decedens, id quod mihi iam facere videris, relinque, quaeso, quam iucundissimam memoriam tui. Successorem habes perblandum cetera valde illius adventu tua requbrontur. In litteris mittendis, ει saepe ad te scripsi, nimium te exorabilem praebuisti: tolle omnes, si potes, iniquas tolle inusitatas, tolle contrarias. Statius mihi narravit scriptas ad te solere afferri, abso legi et, si iniquae essent, fieri te certiorem antequam vero ipse ad te venisset, nullum delectum
litterarum fuisse ex eo esse volumina selectarum epistolarum, quae reprehendi solerent. Hoc deme snere nihil te nunc quidem moneo - sero est enim - ac sine potes multa me varie diligenterque monuisse illud tamen, quod Theopompo manduri, quum essem admonitus ab ipso, Vide, per homines amantes tui, quod est facile, ut haec genera tollantur epistolarum, primum iniquarum, deinde comtrariarum, tum absurde et inusitate scriptarum, postremo in aliquem contumeliosarum. Atque ego haec tam esse, quam audio, non puto, et, si sunt
598쪽
580 . TULLII cIcERONIS oecupationibus tuis minus animadversa, nunc per spice et purga. Legi epistolam, quam ipse scripsisse Sulla nomenclator dictus est, non probandam legito nonnullas iracundas. Sed tempor ipso de pisio lis; nam, quum hanc paginam tenerem, L. Flavius, praetor designatus, ad me venit, homo mihi valde familiaris is mihi, te ad procuratores suos sitier misisse, quae mihi visae sunt iniquissimae, ne Nide bonis, quae L. Octavi Nasonis fuissoni, uti Flavius heres est, deminuerint, antequam danio pecuniam solvissent, iramque misimo adapes lonidenses, ne de bonis, quas Octavii fuissent, de minui paterentur, priusquam Fundanio delatius solutum esset. Haec mihi veri similia non viden tur; sunt enim a prudentia tua remotissima. βρdeminuat heres Quid, si infitiatur quid, si ossi vino non debot quid prastor sese iudicare de beri quid ego Fundanio non cupio non amita sum non misericordia moveor nomo magis se vis iuris eiusmodi a quibusdam in rebus, ut nihil sit loci gratiae. Atque ita mihi diesba Flavio scriptum in ea epistola, quam tuam ess dioebuit aut quasi amicis tui gratias acturum aut qu3 ii inimicis incommodaturum. Quid multa ferebat viter' id vehementer mecum querebatur oraba*ορ, ut ad te quam diligintissime scriborem quod Aristet te prorsus Vehementer etiam Rus etiam rogo, ut et procuratoribus Flavii remittas do dominuendρ et Apollonidensibus ne quid perscribas, quod c0nim Flavium sit, amplius et Flavii causa es solliodi Pompeii facies omnia. Nolo medius fidius ex Miniuria in illum tibi liberalem me videri, sed
599쪽
EPISTOLARUM AD Q. FRATREMI 2. 581 oro, ut tu ipse auctoritatem et monumentum aliquod deoret aut litterarum tuarum relinquas, quod si ad Flavii rem et ad causam accommodatum; fert enim graviter homo et si observantissimus o sui iuris dignitatisque retinens se apud te nequa amicitia eo iure valuisse, et, ut opinor, Flavii aliquando rem et ompeius et Cassar tibi commendarunt, ehi ipse ad te scripserat Flavius et ego certe. Quare, si ulla res est, quam tibi me petente faciendam putes, haec ea sit. Si me amas, cura elabor
perfice, ut Flavius et tibi et mihi quam maximas gratias agis hoc te ita rogo, ut maiore studio ro-grere non possim.
Quod ad moras Hermia seribis, mihi mis cessa
valde molestum fuit. Litteras ad te parum is tem seripsae am, quas oratione Diodoti, Luculli liberti, contanotus, do pactione statim quod audieram, iracundius seripseram et revocare eupiebam: huic tu pistolae non fraterne scripta haleras debes ignoscere. De Censorino, Antonio, Cassiis, 1s Scaevola, te ab iis diligi, ut scribis, vehementer gaudeo. Cetera fuerunt in eadem epistola graviora,
quam vellem ορθαν τα ναυν et απαξ θανετν.
Maiora ista meas obiurgationes fuerunt amoris Idenissimae questus sum nonnulla, sed tamen medioeria et parva potius. Ego te numquam ulla in re dignum minima reprehension putassem, quum te sanctissime gereres, nisi inimicos multos haberemus. Quae ad te aliqua .m admonitione anhobiurgatione scripsi, scripsi propter diligentiam cautionis meae, in qua et maneo et manebo et idem ut facias, non desistam rogare. Attalus Hypaepenus, 14
600쪽
582 M. TULLI CICERONIS mecum egit, ut se ne impedires, quo minus, quod ad Q. 'lubliceni statuam decretum est, erogaretur: quod ego te et rogo et admoneo, ne talis viri tamque nostri necessarii honorem minui per te aut im-sediri velis. raeterea Aesopi nostri familiaria, licinius servus tibi notus aufugit is Athonis apud Patronem Epicureum pro libero fuit inde in Asiam venit; postea lato quidam Sardianus, Epicureus, qui Athenis solet esse multum et qui tum Athenis dierat, quum Licinius eo venisset, quum eum fugitivum esse postea ex Aesopi litteris cognosset, hominem comprehendit et in custodiam Ephesi tradidit, sed in publicam ' vel in pistrinum, non satis ex litteris eius intelligere potuimus tu, quoquo modo est, quoniam Ephesi est, hominem investiges velim summaque diligenti vel tecum deducas. Noli spectare, quanti homo sit parvi enim pretii est, qui iam nihil est; sed tanto dolor Aesopus est affectus propter servi scelus et audaciam, ut nihil ei gratius facere possis, quam si illum per te
Nunc ea cognosce, quae maxime exoptas rempublicam funditus amisimus, adeo ut C. Cato, Edο-lescens nullius consilli, sed tamen civis Romanus et Cato, vix vivus effugerit, quod quum Gabinium de ambitu vellet postulare noque praetores diebus aliquot adiri possint vel potestatem sui facerent, in concionem escendit et Ρompeium privatum dictatorem appellavit: propius nihil est factum, quam