Nova Acta Physico-Medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosum

161쪽

Praefatio Pag. 83 Introductio historica S9I. Ρars generalis s4 1. De generis charactere et affinitate - 94Melo actus DeCandolle - 942. Descriptio naturalis generis - 1013. Evolutio et aetatis disserentiae - 103a. G minatio - 103b. Aetas iuvenilis - 106 c. Aetas profectior - 106 d. Aetas adulta - 107e. Aetas senilis - 109L Floresceritia et Maturatio - 110g. Disseminatio . - 1124. Metamorphosis - 1135. Observationes anatomicae et physiologicae II 46. Distributio geographica et statio - 120 II. Ρars specialis - 125 Descriptio Specierum hucusque cognitarum - Ι25 Claris specierum - Ι25 Species hucuSque cognitae - 127 I. Melocactus sonio lacanthus Lem - 1272. - violaceus Pseiss. 128 1903. - depressus Uook - 1294. - Besieri Linii et Otto - 1315. - Monvillianus Mi i - 1336. - curvispinus Hori. Berol - Ι357. - Obtusipetatus Lem I35 190

162쪽

Appendix de Melocactis dubiis IT IS2 Additamentum primum ad Monographiam Generis Melocacti IS IMAdditamentum alterum IS7-193 lExplicatio I abularum I94 i

163쪽

Cum volo eueti omnes Novi Orbis cives sint, facile intelligitur, non nisi post huius terrae detectionem eorum in scriptis botanicis mentionem factam esse. Omnia autem quae antiquiores Bolanici do his plantis scripserunt, sunt admodum incerta, et vix ullam nostro tempore scientiae botanicae lucem assundunt. Primus qui inter Bolanicos Meloeacti speciem descripsit, erat Matthias L 'Obol, qui in horto Londinensi hanc plantam observa vit ac deinde in Ad vorsariis Stirpium, I om. ΙΙ. p. 177. tab. XXVII. decripsit et dolinea vit a. 1570), eandemque iconem in Iconibus plantarum I om. ΙΙ. p. 25 a. 1581) iterum exhibuit. Etsi fortasso ea planta ad velocactum communem referenda sit, id tamen ab omni dubitatione non immune habeo. Anno 1601 in Hollandiam Meloeaeti species adlata est, quam Clusius satis fido in Exoticorum Libr. X. p. 92 delineatam exhi huit. Et hanc ad ueloeaetum communem referunt RUCtore8. Deinceps et in aliis libris botanicis de Meloeacto legitur, sed ut plurimum ita ut o Lobolii ot Clusii sonte auctores hausisso vix sit dubitandum. Cf. C. Bauhini Pina X. p. 384. tab. 653. Hermanti. Hort. Lugd. p. 676. Dodonaei Pompta d. edit. holl. An tuor p.

1644. in append. p. 1422.)

Vol. XVIII. Suppl.

164쪽

lui Aliam lamon spoclom a. 161 3 in II orto Cys tot tonsi doscripsitot pinxit Basil. Bostortis, cuius nomino hodie haec specios insi

Prolirium talantaritin genus, dictum, Λntonius dod iis si ou condidit in Λlipendico ad Tourno sortii Institutio nos rothoi haria c. Lugdun. iuxta exempl. Parisin. 1719. I Om. I. p. 653. ,, uoloe iactus, in plit, est plantae genus flore inon Opetulo, cum pani ibi ini, lubulato inultifido, calyco insidente, qui deinde abit in fructum mollem, Olivae aemulum, Carnosum, semine foetum exiguo. Fructus autom illo in multis speciebus in capitulum quoddam olegans colligi solet. Quibus ultimis inprimis verbis declaratur, auctorem praetorvorum velociacti speciem, quam tanquam generis sui quasi typum consideravit, alios otiam Cactos sub velocacti nomino coniunxisso; inter quos Corci et Achinocueti inveniuntur, dum huntius in pro prium genus collocaret. Unam saltem nolocacti Speciem verum no visse videtur, nimirum velo actum Indiae occidentalia C. Bauli. Pinax. p. 384. Iconum addit cophalii floriferi, de qua tamen, ut in calce exposuimus, dubitari potest nulla revera ad velo actum communem De C. pertineat. Boorha avius genus illud Tourn et Ortialium agnovit, et praeter Coroos oliam Mammiliariae specios Cum eo coniunxit. Cis Indo xultor Hort. L. B. I om. ΙΙ. p. 83.) In synonymia autom Moloeae i ndiue occidentalis, divorsissimas plantas Confudit, Omne8 eX. C. Echia

Vachon dorsi ius, praceunte Linnaeo in Hori. Clissori. Caelum subrotundum onu morat, qui est Mammiliaria, et Cactum II - an qu lurom, qui velo cactus suisse videtur. CL Indo x Hori.

I innaous in Systemat. nai. odit. 1740, intor subgonora Caeli, Molocuctum T. onum orat. In System. veget. odit. X. et Prae-

165쪽

Introductio historica.

91 cedentibus unum tantummodo Cactum veloca turn exhibet, quo no mino omnes Melo cacti species et sorte etiam Echinoeae os confudit, etsi hanc Linnaea nam speciem aliqua cum vori specie ad veloeaetum communem referre po88Umus, Si Lobe i ii et Clusii plantas rota putemus. In edit. XII. autem tres Cacti velocaesi varietatos ox Mille ro) enumerat, i scilicet: β Caetus subrotundus 14- angularis spinis longis recurvis albidis. - γ Cactus subrotundus 15 angula ris: spinis latis recurvis creberrimis. - ὁ Cactus subrotundus 15 angularis, spinis rectis, angulis in spiram contortis. - Αd quas Melooacti species hae varietates pertineant non solum o descriptions intelligi nequit, sed non improbabilis coniectura videtur, Echinoeaelos etiam sub iis latere. In edit. Syst. Veget. , quam G melinus

Liagdun. 1796) edidit, praeter Cuctum velo caelum 1 - angularem,

varietatem enumeratam in Venio Spinis longis recurvis albidis,ot in Mantissa p. 243 Caetus nobilis et Varietas si angulis in spiram contortis exhibetur. Fortasse hic Cactus nobilis cum Caesi voloenetiva r. β, et Cactus nobilis Vari et a S CUIN Var. r edit. XII. Synonyma sunt. - Sed haec equidem hodie extricari non possunt. Post Linnaseum vix adigius Meloeaetorum cognitionem auxit, cum Bolanici unam modo speciem exsistere Crederent et accurata

volo caesi communis diagnosis deesset, qua variarum specierum disse rontiao intelligi potuissent. Ha orthius tamen fundamentum posuit, cui deinde molior huius generis cognitio superstrueretur. Caeti genus scilicet in plura

genera divisit, quorum velocaciunt, Caeli nomine insignivit scis Synopsis plant. succul. Lond. 1812. p. 172), in quo autem ab aliis

non Comprobatus est, cum plures auctores genera illa nova, adhuc minus accurate definita, modo tanquam 8ubgenera agnoscentes, toti generi Cacti nomen Servare Voluerunt. Praeter Caelum veloeaetum, in Supplemento p. 7o sub nomine Caesi Hystrisis plantam

166쪽

l 2 descripsit quae Vorosiiiii litor ad quemdam Meloeactum iiive nilompertinCl. Omnium autem maximas laudos moruit Ill. Princeps a Salm Dych, qui plures, praeter Linna canam, SpecieS OXSistore persuasus, velociactos duos novos descripsit, Cacit in pyramidalem et Caelum mucro eunthon. Cl. Observat. botani c. 1820. p. - .) In Catalogo uorti Dyckensis. Diisset lorp. 18oi Octo species otium erantur. Col. Do Candollo totam Cactearum familiam exponens, de genorum accurata circumscriptione in primis sollicitus, velo caeli genus, lualo hodie acceptum est, condidit, sed Specierum numerum non auxit, etsi plures DXsistere Suspicatus sit et specios Salmianas acceperit.

ditissimi horti Boroli non sis species describentes, Specierum non Solum numerum auXerunt, Sed Echino cacti genus a velo acto separantes, naturalia genera condiderunt. Plures tamen Echinoeactos ad velo-eueti gonus retulerunt, cum flores iis incogniti essent. Molocactum autem meonacanthum, et Melo cactum Salmianum primum descripserunt, et Omnium accuratas icones publici iuris socorunt. s. Vobordio Gait ungon Molocactus u nd Achinoeactus in Vo r h a n d i u 11 g e tidos Voro ins gur Bosorderung dos Garto 11baues in P reus se n.

Anno 1837 omnium spociorum Cacte uin enumerationem magna cum diligentia conscripsit Doct. L. Pscissor, quo utilissimo libro huius familiae studium multo sucilius factum est. Melo actorum numerum novis ex Horto Borolinensi sibi communicatis aut in proprio loultis auxit, piatos sunt Molocactus curvivim S, M. Violacere i I. uretans7uS, M. at 'OSanuuinei re, M. amoenus, v. rubens. Ali- 'lus autem si ecies ad hoc genus retulit, quae non nisi dubiae aut

167쪽

Introductio historica.

93spuriae eius cives sunt. Cf. Enumeratio diagnostica Cactea rum hilo usque cognitarum. Berotini 1837.)Eodoni fere tempore ipse de quibusdam ueloeaetis disserui et

Eehinoeaeti xanthacanthi nomine speciem descripsi quam nunc meliora odoctus, Meloeaesis adscribere vellem. Duas novas pulcherri masque species nominibus Lehmanni et Zuc carinii, quibus tanta Getearum studium debet, ornavi. CL Linnaoam Schlocliten

Et in Gallia otiam Caelearum studium non omnino neglectum esse, nuper Cl. Lema ire probavit, species plures novas quibus hortus Mon villianus gloriatur, describens, inter quas tres etiam species Meloeaeti inveniuntur. Cf. Cactearum aliquot novarum a Cinsuetarum in horto Mon villiano cultarum accurata descriptio. Fasc. I. Curante C. Lo matre. Lutet. Paris. 1838.) Νovi sunt: Melocacitis sonio lacanthus, obtusipelatus et Bronunturtii. Recentissime adhuc duae novae species descriptae sunt, scilicet Meloeactus depressus in Bolanicat Magagine, et velo caelus

utquelii in Doloci. Semin. horti Hamburg. a. 1838.

168쪽

94Mi0LLL, Monographia Melo acti.

DeC. Routio p. 25 et 32. anno 1829. Prodr. Τ. III. p. 60. Psetffer, Enuin. p. 40 cxcl. Sp. Cucti species Lin n. et auct. Melo actispoc. Τour n os institui. Cucti s It a xv o rili Syn. 172 cxcl. spec.). Cacti Stibgon. 2. Melo cactus, ut Iliol in Bull. des se. phys. 1839. p. 104. Charactor os sontialis. Floros ox axillis dense tomontosis tuberculorum in apice trunci vix emergentes ephemori. Calyx gamosepalus, laciniis petaloidcis paucis tubo corollinooxtus ad natis. Potata 6-24 bi trisorialia, interna breviora latiora. Stamina tubo corollino adhaerentia pluriserialia, silis ornata, inclusa. Stylus silis Ormis stamina superans, stigmatis radiis 5-6 raro pluribus), linoaribus. Bacca laevis sepalis petatisque marcescentibus coronata. Semina pyrisormi- turbinata, rugulosa, nidulantia. Cotylo donos in plumulam subglobosam sere connata . Obsorvatio. Gonora distinctissima cortis charactoribus circum Scribere, nonnunquam esse perdissicito, ea, quibus Familia Caesearunt 'Omponitur, optime probant, et prae omnibus nolo caesus DoC. domonstrat. Nec tamen ideo haec genera, in natura condita, relicienda sunt.

Melo erecti habitu porquam characi cristico a Mummillariis distin cli, vix Charactore botanico, secundum accolatas I a Xonomiae leges ortito, ab iis separari possunt. Disserentiae scilicet ab generis primo

169쪽

De uelocactis generatim. Charactor et a Unitates. 95

conditore declaratae et aliae ab aliis auctoribus additae, in natura con firmatae non deprehenduntur; quod breviter eXponam. velocacto truncum coStatum, naturnillariao mammilla tum tri

huit Cl. Do Candolle, quibus Melo cactus mammiliar/aeformis Pr. Salm Dyck omnino obstat, nisi hanc ab omni dubitatione non ilia

munem speciem e genere eXClUdaS; Sed tunc etiam res Salv3 non est,

cum trunci pars florifera scephalium) e mam millis sit composita. Cotyledones duas minutas ad basin plumulae globosas sitas ne-loeaeto, nullas Mammulariae adscribit Cl. auctor Reviae p. 25), quod

nostrae de germinatione Observationes, nisi graviter fallimur, non uio do non confirmarunt, at Vero eandem omnino embryonis in utroque genere esse Structuram probare Videntur. f. de geriti.)Succum denique aquosum velocaelo, lacteum Mammi larino ad scribens, Cl. auctor eas huius generis SpeCies, quibus omnino succus aquOSUS est, nondum cognovit. Cf. Revue l. c.)Maximi momenti cephalium socerunt omnes nostri temporis Bolanici, quo Molocaelum a Mammiliaria distinguerent. Cum vero in universum vix characteres generici ex inflorescentia petendi sunt, otiam in his genoribus tales differentiae sorto rectius omittendae os sent. Νequo illud Cophalium adeo a nummillariarum cons Ormatione recedit, imo arctam utriusque generis affinitatem declarat. Νuperrime Doct. Lemairo sos. olus Cactear. nov. deSCripi. fBSC. I. P. VII-IX his novos characteres addere studuit. Monet baccas ne o- cactorum SiCcas e cephalio Sponte prosilire, dum inter mammillas Mammillariarum immobiles remaneant, quod autem a nemini adhuc observatum, minime ita se haboro, Doct. Ρseis for disertis verbis contra Lomai reum declarat cf. Otto et Diotrici, Alig. Gartengoiiung1838. no. 18. p. 142). Saepissimo onim in Cephaliis velocaeso ulmex India advectorum baccas siccas plurium annorum absconditas vidi neque intelligo quomodo talis baccarum deiectio obtinere posset. Se

170쪽

milia oliam lissorro, Lomaircus arguit. Revera quot quot viderim Ueloenetorum Semina, ea omnia pyrisOrmia, subturbinata sunt; Iuni miliariam an autem minus evidenter layriformia sunt, sed magis rotundata. Fatendum tam n, rem ad litic dubium esse, cum plurimarum Mammillumamran Somina nondum observata sint. Cl. Lemairo vero nolo euotis semina digitali formia, nummillariis renunculis Ormia, o longatiora ad basin angustiora tribuit; quae etiam si ita ossent, dil- lorontium nimis lovcm cxhiborent ad genera discornenda non susticio talem. Quae omnia iam si ita sint, multis fortasse non improbari dum videatur, si Melocaesus cum Mammiliaria coniungoretur. Audiamus Cl. Do Cando it o: is ors co qui tioni au pori, jo ne connois ira utro caractore potar distinguor les Mammillaires dos Molocactos, quorabsonco dos cotylodons montion nou par M. Nuttat; mais D 'ayant pus Vu moi-momo la germination, jo conservo quotque dolito u costa jet. Jo prosumo que les cotyledons y soni reprosonios par los detix laremiors mamoloias dux eloppos. Cf. Bovuo p. 27.) Ιd autem in no-locacto omnino cadem ratione obtinere, in si a probavimus. Porro sido moltrois poti d'obstaclo a la re union de cos deuX genres, furtout si te spadico a lo suo propro laitoux; mais dans l'otat actuet, it con vioni potit-ctro micta X do les conservor Sopares. Cf. l. c. p. o3). Characteros autem inter ambo genera, quae natura adeo distincta focisse vidctur, diligentor quaerendos esse putamus. Differentias

l. Floros nummilluriarum solitarit ox axillis ramorum abor- livorum prodount. Ilao scilicot mammillac monento Cl. Zuc carinil otius rami abortivi videntur quam solia aculeis ora, ut Cl. Do Can- dolio lautat.) In velociae is voro rami illi abortivi, o quorum axillistiores nascuntur, solummodo in apice trunci ovolvuntur, alio ac sto ritos rami situ dispositi sunt, imo ipsi cum spinis suis apicalibus Omni no soro abortu percunt, adeo ut velo caesi in florescontia potius cum