장음표시 사용
171쪽
De Molocactis generatim. Character et a ranitates.
peto sit comparanda. Haec inflorescentia in determinata est, apice continuo increscens, dum reliqua trian ei pars non amplius evolvitur. In Mammularia vero continuo similes mammillae in axillis floris ora o
2. Corolla o tubus in velo cacto plerumque longior est cum limbo comparatus, basi Ventrico8U8, extus sexiguis Sopalis vestitus. In Mammularia utplurimum magis infundibulis Ormis offenditur, et quodammodo brevior. 3. Floros velo caesorum rubri unum diem solummodo flororovidon tur, dum illi Mammillariarum variis coloribus ornati plerumque por duas tresva dies florent, Vesperi clauduntur nec raro in ipso flo
rescentiao stadio adhuc increscant. 4. Stamina in Mammulariis minus cum tubo concreta Sunt, et
firmioribus longioribusque fila mentis praedita, adeo ut in floro aperto plerumque conspici possint, dum in Melo cactis medio tutio inserta et tota inclusa sint, flamentis basi dilatatis. 5. Stigmatis radii in Melo caelis lineares et perangusti sunt, in flore aperto expansi, in Mammiliariis saepe latiores et breviores. 6. Lana in axillis mammillarum floriferarum in volo eueto persistit, cephalium format et copiosior, longior et robustior est; in
Mammiliaria vero aut deficit, aut sparsa breviorque est et deinceps docidu R. 7. Rami stor iles in Meloeaclo in costas perpendiculares ut plurimum concrescunt, in Mammiliaris liberi situ spirali circa truti cum dispositi sunt.
na1nmiliariae species ex stigmatis diversa sabrica apte ordinari posse videntur. η) Si Melo actus mammiliaria ormis Salm. e genere excluditur, firmum characterem generi cum in costis trunci habemus, qui tamen, utpote ex organis Vegetalionis Sumtus, nullius valoris est, nisi etiam in organis generationis disserentiae inveniantur. l. XVIII. Suppl.
172쪽
8. velociacti l latitae tropicae et stibinariti lituo Stini, Indiae Occi- l uualis insulis in lai in iis propriae, Statura maiori et robustiore insignitae. Mummilliariue in ΝOvi Orbis continente Subtropicae, in calidioribus rogionibus sub monticolao, staturae minoris tonorioris.
Λ roli suis Geteumran generibus sacilius dignoscitur velo uetus, floribus scilicut in iis ex ipsis tuberculis nec ex tuberculorum axillis ovolutis, quare tota illa velocacti sectio, quae velocactoseophulio plano P scissori Enumerat. p. 40) comprehcndit, e genere
excludoiada ost, ut Cl. Lema i re recte observavit scis eius Caci. nov. dosori pl. p. IX). Cophalii scilicet nomine vortex mam millis consortissimis compositus, e quarum axillis flores prodeunt, est intelligendus. Achino caesorum plurium Vortex valde lanuginosus cephalium quidem simulat, sed toto coelo tamen dissert, cum eorum flores, quorum etiam sorma dissori, semper e tuberculis ipsis prodeant. Idem locum habore in Lehinoeacto placentiformi Lelim. nondum equidem oXtra omne dubium positum habemus, sed Veri tam on similo ost, praesertim si sormam floris Echinoeaeti placenti formis reputas. Insuper haec specios a Meloeactis habitu iam recedit, et ea exclusa, genus nostrUm limitibus multo magis naturalibus circumscriptum est. Melo actus munimiliaria formis Pr. a Salm non minus dubius intor volo eae oscivis ost, cum totius plantae forma sit ea nummillariae, nec raro in Mummillariis densa vorticis lanugo verum cephalium imitetur, cui
Accedit quod in hac planta florum ovolutio sit contrifuga. Cum ipsi floros ignoti sint, nostro tempore haec dubia solvi non possunt; solus tamen situs florum in trunci vortico lanuginoso non sufficit ad hanc
planiam iuro intor velocactos enumerandam, a quibus trunco mariam illato nec costato longius recedit. Quibus recte perpensis, lu-huntur Lo matrii sentcntiam nostram sacimus, cum consultius Orit plantam dubiam a reliquis spoci obus valde discrepantem o genere Naturali excludere, quam ea addita ipsius genoris limitos turbaro.
173쪽
De Molocactis generatim. Character ot affinitates.
Genus itaque novum, quod nomine Disco eaeti condidit Doct. Ρfoiffer, nec cum Meloeaeto coniungimus nec tanquam proprium servandum credimus, sed potius ad Echinocaesos referendum putamus, argumentis ducti, taXonomia sancitis et a doctissimo auctore
dubitanter proposuit, velocactos cereiformes et Speciem Cereum columnam Traiiani comprehendens, omnino ad Cereos pertinet. Cl. Zuc carini benevolis litoris nos monuit, speciem illam in Horto Monacensi cultam, omnino Cereum e88e, cuius generis specie8 omnes columnaros in vertice e costis flores proferrent. Recto hanc cum Ce- reo senili Haw. in propriam huius generis sectionem, Cereos cephalophoros dictos, collocasse videtur Cl. Lema ire cf. eius Caci. nov. descript. p. 31-34). Flores omnino iis reliquorum Cereorum similes in vertice obliquo e costis inter lanuginem, cephalium simulantem, prodeunt. Ab Echinoeaetis longissimo genus nostrum disseri, sola habita ratione Situs florum eorumque et fructus structurae. I antiammodo trunci pars sterilis satis magnam similitudinem in utroque genere offert, costis satis altis insignita. Sod tamen in his disserentiao lovio res gravioresque notandae Sunt, eo minus Spernendae, cum iis ad Meloeaetos iuniores, in quibus Cephalium nondum efformatum est, ab Echinoeaetis discernendos uti possimus. Alius sane 'elocacti, alius Echinoeaeli habitus ost, sed uterque non facile Verbis expriinon dus. Trunci forma in Meloeactis e globosa cum aetate plerumque in
ovoideam et pyramidalem elongatur, in Echinocuetis sorma globosa, imo deplanata placentisormis per integram vitam manet. ') Costarum
') Melocacti tamen, in Americae continente crescentes, truncos obserunt, iis Echinocaciorum magis similes.
174쪽
Misei LL, Uonographia Melo acti mi inoriis in maiori nolo actorum numero per omnem aetatem Constans Osso videtur, Cum rarissime Costae accessoriae gignuntur, quae
in Lehismeactis loro omnibus observantur. Axes laterales e tuberculis costarum, inprimis vortice resecto ut plurimum sacili nogotio pullulani, unde liae plantae facilius multiplicantur, quod vero in velo iactis vix uiuiuam obtinet, adeo ut dubitandi locus non sit, metamorphosin, plana r 'gressivam seu retrogradam dicunt, in hoc genere multo magis osse declaratam ac in Echinocacto. Spinae in Achino actis non semper adeo longae ut numerosae ac in Moloca sis, in quibus per Omnem sero aetatem similes spinarum susciculi ossorinantur, dum in Achismetietis harum forma ac numeruS Saepe pro Varia aetate
mire disserant. Arcola illa, cui spinae insident in Achino caelis sin-larimis in acuatis) sursum elongatur, sub angustioris appendicis sorma,
luod in Mesociae is voris nunquam Obsor Vavi.
A Coreis adhuc evidentius dissorunt, inprimis si iis limitibuslioc genus circumscribitur, IUOs Cl. Lena a ire nuper proposuit scis eius Descrip t. Caci. nov. p. X-XΙ . E longinquo autem Ceret cum uolo cacto assinos esse videntur intermedio illo subgonore Cophalophoro seu sectione Cercorum cophalophororum), quod e Coreo senili IIa . et Cerco columna Insani Karxv. compositum, idem auctor liroposuit l. c. p. XII). Eius scilicet flores in suprema trunci parte, ut Supra monui, eXOriuntur, densa luna, cephalium simulante, inclusi, tui vero verteX, etsi costarum ipsarum et spinarum in eo alia forma sit, copii alium dici ne piit, quia non ex areolarum axillis floros pro duunt scis accuratam doscriptionem, quam Cl. Lema ire dedit l. c.
Putria otiam plantac Cacteae ad gonus determinandum aliquomodo Contorre potest, cum Achinocucti imprimis in Regno Moxicano, Brasilionsi ot Chilonsi cruscani, nolo caesi vcro Indiae occidentalis in sulas. rarius adiacentis continentis reaioncs maritimas inhabitont.
175쪽
De Melo actis generatim. Descriptio naturalis generis.
IE LOCA π . Plantae fruticosae partium Vegetationis sinetamorphosi retro grada) evolutione suppressa et concretione in truncum subglobosum viridem spiniferum, apice floriferum, insignes. Radices lignosae, ramosae, tenaces, longitudine truncum saepe multoties superantes e media trunci basi fasciculatim egressae, cortice laevi subsplendenti et ligno duro compositae.
I runcus fruticosus carnosus, totus fere e teXtu celluloso compositus, simpleX globosus aut globosO- elongatus, raro deplanatus, viridis, basi planae innixus, sursum angustatus dein in verticem flori forum desinens, totus costatus, costis 6-18 et pluribus vorticalibus altiso concretis tuberculis, apicibus spinigeris, Ortis, Crassis, impressionibus lateralibus notatis, utplurimum simplicibus raro sursum bifidis.
sub orcula e ramis abortivis orta, pro aetate numero Varia,
plorumque iuventute in apice lanata, dein glabra, ovalia aut rotun
data, tumescentia, in Costas decurrentia. Spinae teretos aut augulo8ae, plerumque rectae ΓBriuS Curvatcto, uiplurimum duplicis ordinis, e X ternae tenuioreS, minorOS, OX BreΟ-lao, in tuberculi apice sitae, ambitu ortae, plerumque decumbentes, analoga ratione in utroque tuberculi latero dispositae, 6-24, supre mis brevissimis saepius abortivis, erecto- patentibus, lateralibus loti gloribus, parallele aut stollatim radiantibus, inferioribus doscendonti bus aequi longis aut longioribus plerumque et sortioribus. Centra les, e media areola ortae, 1-6, rarius deficientes, erectae, patentes aut deflexae, sortiores, longiores. Omnes nascentes fere homoeochromae, adultae apicibus plerumque profundius coloratis insignitae. Sinus costas discriminantes profundi, in angulum acutum aut obtusum desinentes, in medio trunco plerumque profundissimi, ad
176쪽
olus hasin deinceps deplanati, in trunci basi hypogaea soro totiovanidi. Vortox storis crus scit copha liu in , solutis trunci costis constat o tu horculis cxiguis albicantibus mollioribus secundum serios spiratos dispositis, densissimo consortis, novis in trunci apice continuo ossormatis vetustiores deorsum ro pollentibus, lana densissima albida omnino circumdatis ot obtectis, in apicibus spinulas tenues seu Se
tus, VersuS Contrum trunci Son sim minoros et tonuiores gerentibus.
'ophalium primo do planatum, dein cylindraceum.
Floros in axillis tuburculorum cephalii continuo evoluti, sessi les margini autoriori tuberculi leviter adhaerentes, cito efformati, rosei, ephemeri. Calyx potatoidous, sepalis exiguis paucis seriatim aut subspiralitor tubo corollao cylindraceo, basi ventricoSO SUrsum angustato striato costulato, pallido rubro, ad natis, linearibus lanceolatis, obtusis aculisve, rubentibus, a petatis vix nisi firma minore et situ distinctis in lue haec transeuntibus.
Corolla multiplex, potalis bi-triferiatis in tubum cito connatis, cxterioribus angustioribus plerumque linearibus, mediis paullo bro vioribus, intimis latioribus, lanceolato-ovalibus ellipticisve, omnibus nostivatione imbricatis, florescentia expansis, subreflexis, e cophalio oria orgontibus, tubo pro parte aut sere toto abscondito. Omnia cir- citor 24.
Stamina indoli nila, gracilia, tubo modio pluriferiatilia adnata, inclusa, fila montis basi dilatatis, capillarihus, brevibus, antheris oroclis, Ovalibus. Polion globosum aut ovoideum, angustis zonis stribus)notatum. s. Observat. nostram de Meloeaeto Lehinuunt, et Hugo Molii do indotorminata Meloeacti specie, in Annales dos sciences natur. II. Ser. ΤOm. III. p. 328.)
177쪽
Do velo actis generatim. Molutio.
103Ovarium cum tubo corollino connatum, pallide Subvirescens, Ovoideum, apice planum, uniloculare, placentulis albidis pariotalibus pluriferiatis, horigontalibus, οVulis numerosis, orthotropis δ)Stylus unus, cylindricus, glaber, silisormis, rubescens aut albi diis, tubo corollino aequi longus, stamina multum superans, in stigma quinque - vel sex - raro pluri-) radiatum desinens. Stigmatis radii lineares, radiati, potius singula stigmata rese
rentes, sursum glanduloSi, Corollae faucem occupantes. Bacca laevis, obovoidea aut clavata, cylindracea aut angulOSO canaliculata, corolla marcescente terminata, emergen8, rubrct, COCCinea, Unilocularis, pulpa rubente e trophospernitis sortasse orta,
repleta. )Somina horizontalia speritropa) nidulantia, numerosa, nigra, turbinata aut subdigitalisormia, rugulosa aut striatula, hilo pallide suscescenti. Embryo turbinatus, subglobosus, dissormis, germinatione apice bifidus.
excrescunt, con8ideremu8 et tardam evolutionem reputemus, quae autem continua nec hyernali frigore interrupta est, iam a priori intelli
gimus, plura singularia hac in re esse observanda. Cum autem non omnes aetatis gradus adhuc sint observati, et auctores in universum ad hanc rem vix attendisse videantur, evolutionis imaginem absolutam hodio nondum exhibere valemus. Fragmenta tamen hic eXPonen
') Huius pulpae ortus in baccis Cactearum accuratius investigandus est. Res enim dubia facta est, postquam Docl. Spach pulpam haccarum in Ribesiis non ex arillo oriam dρclaravit, sed in textu ipso tegumenti exterioris seminis quod sortasse Concretione duorum extimorum ovuli tegumentorum ortum est) produci statuerit. Cf. Histoire naturelle des vegetaux. I om. VI.
178쪽
li 4 II vii in , Monogriaphia IIcloca ti. los, itoli orator lui ct plantarum cultorum attentioni has ros commendam US. n. GPrminatio. Cons. Tab. II. Fig. 2.)Somina volo iactorum non parca indigent humiditato ad gorminationem laorsciendam, quare non improbanda videtur hypothesis,oa in solo natali lapidoso ot arido solummodo pluviarum illarum periodicarum, quae Vocantur, tempore germinare. in caldariis nostris calidis per plures h obdomados sub torra ollae vitreo plano obtectae rocondita sunt, antequam quaedam in iis muta tio observatur. Tunc aliqua tonus tument et pars spormodormidis piae hilum constituit, Oporculi ad instar solvitur, propellitur, doni tuo ab radicula conica sbras prodeunte tota propulsa, et uno laterolovitor saltona cum reli tua spermodormide cohaerens, latera litor re iocta, liborum radiculae oXitum parat. Haec mox librillas tonuissimas, diaphanas, albicantes, sere pililbrines undequaquana omittit othis arctissime cum ambiente terra iungitur. Pluinula nunc tu mons Sensim a Spermodormidis vinculo solvitur,
quod ob huius tormam lagonae brovicolli non absimilem paullo dil-licilius obtinoro vi lotur. Spermodormis enim non latera litor sinditur, sed sensim incresconte plumula in altum dimovetur, quod quid om non abs tuo eX tonsione partis inferioris plumulae perlici potest. Nec tamen raro adhuc in apico cotyledonis plantae iuvonilis, duasi ros e post germinationem menses, adhaerens invenitur, ad hasin suam oporculum illud hili gerons. Lubontor consitomur, nostras observationes de forma cotylo Jonum ut plum alae nc tua quam cum iis consentire, quas Cl. De Can- dolio scripsit scis olus organographic Vogo tale. Tom. II. p. 96. 102, otR uo de la Famillo dos Cactuos, p. 21 - 22, 25, 33. tab. VI. sig. 8-10) tua equo a plurimis nostri temporis auctoribus repetita invenimus.
179쪽
Do Molocactis generatim. Germinatio.
Cl. auctor scilicet plumulam permagnam ovoideam observavit, ad ba sin duas minutissimas Cotyledone8 gerentem, quales in allatis iconi bus, primum a Turpi no Ut Videtur Pictis, cernuntur. Pace autem tantorum virorum dicam, ratione prorsus diversa rem Se habere, Ut trium Meloeacti specierum copiosissima semina germinantia demon stravortitit. Et Cum in omnibU8 8peciebus verisimiliter eadem plia
mulae structura Obtineat, errorem in Observatione latere crederem. Variis germinationis stadiis accuratissime rem per8CrutaDS Cotyledonos illas frustra quaesivi; in aliquibus autem plantis infra collum ramuli brovissimi e radicula protruduntur, qui ob sormam suam tu
herculosam sortasse cum Cotyledonibus commutati sunt, quas autem eos non e88e tum numerus plerumque impar et situs, tum fibrillarum ex earum sUperficie UndequaqUam eXcreScenti Um praesentia, tum vero maxime ulterior evolutio declarant.
Pluinula primum ovoidea, subintegerrima, apice subernaminata est. Prolati semina magis minusve sub terra recondita fuerunt, longior et fere clavata, aut brevior ovoidea fere subglobosa ost. Mox illa apicis fissura augetur et duo evidentia labia efformantur, quae Cotyle donum duarum coalitarum vestigia esse, nullus dubito; deinceps enim ex carum axillis aut potius facie interna duo parva tubercula, in apicibus fasciculos spinarum albarum gerentia prorumpunt. Quo facto germinationis stadium finitum dici polost. Cum his observationibus satis conveniunt ea quae Cl. I in k et Otto breviter de Meloeaeto germinante disseruerunt sos. Vertiandi. gur Besorderung d. Garten baues in Protassen. I om. III. p. 414--415).Νoc tamen in Mammulariis alia ratione germinatio obtinere videtur, cum quod illi auctores de plumulae apice integerrimo dicant, in plurimis, quas observavi, non ita se habeat, et in ipsis etiam Meloeaelis in primo germinationis stadio apex plumulae ViX retusus adpareat. Echino acti etiam recedere non videntur, si eorum germinationem
180쪽
lusi in cloganti tabula, quam Cl. De Candolle dedit, conspicimus. Cf. cius Mumoire. tab. X. lig. 5 -8.)
Etiamsi plantae germinantes globosae, OVOideue aut Clavatae Sint, prouli minus magisve alte sub terra recondita sucrint sumina, haec tam on ibrinarum diiserentiae per totam vitam manere non videntur.
Iuniori scilicol aotate saliquot annorum) omnes globosi aut globoso- deprcssi sunt, imo subplacentis Ormes, quae forma diutius perstat otadhuc in speciminibus dimidii pedis diametri conspicitur, quare disia
forentiae specificae e truncorum soritia derivatae quam cautissimo adhibeantur ot solummodo o speciminibus adultis colliguntur. Incro montum longitudinatu in apice trunci locum habot, id est vegetatio noacrobia; spinarum scilicet fasciculi deinceps a se invicem non magis romoventur. In apice illo gemma quasi terminalis ost, quae Voro oramulorum abortivorum perulis spinosis Obsitorum vestigiis constat. Issorumque aliquomodo impressa, in trunco ipso quasi abscondita. Sectione scilicet trunci longitudiuali constat, cutim trunci extornu mihi in truncum ipsum sacci ad instar refleXam esse, in cuius cavi sun do prima tuberculorum initia cernuntur, tota itaquo cavitate spinis nascentibus dense consertis repleta, quarum quae iam in cavi illius pariolibus laturalibus astixae sunt, exsertae trunci apicem fasciculatim occupant. Omnes basi densissima lana circumdatae sunt. COStarum Numerus perraro noVis accessoriis costis augetur, id sumul tantum in Meloeacto Monuiuiano et velocaelo macracanthoide observavi, in quibus costa primaria in duas luasi sindobatur.
Uorma trunci globosa dein sensim in Ovoidcam aut pyramidulum mutatur, incremento scilicet longitudinali continuo pergenti, trans-