장음표시 사용
191쪽
Do Melo actis generatim. Anatomia ct physiologia. 117
De eodem argumento nuper disseruit Cl. Meyen. Putat eos o simplici cellularum serie componi, plerumque autem ComplanatoSesse, ita ut fasciam referant, quae non raro Spiraliter torta sit. Νeque tamen Structuram Cum ea VRSOrum Spiralium fa8Ciatorum com
parandam invenit, Ut R. Brown statuerat. In quibusdam volo ea-etis cellulas hos pilos componentes inflatas observavit cf. Vober dio neuesten Forischritte der Anat. u. Phys. der Gowachse. Hartem. 1836. p. 172). Pilos autem eiusmodi compressos in laminam spiralem solvi posse, figuris pilorum Caeti cylindrici idem auctor commonstravit l. c. I ab. IX. B. Fig. 31-33). Ipse diversarum Moloeaeti specierum pilos microscopii ope examinavi et vix ullam in variis speciebus dis sorontiam inveni. Ρili diaphani sunt, utplurimum complanati, irre gulariter torti, et in torsionis locis articulati videntur. Fortissimo
augmento striae Spirales in earum membrana ObServantur, et SeCundum has strias pili tubulus, inprimis siccus, in laminam spiraliter contortam hic vel illic solvitur. Nunquam autem integrum pilum ita
evolvere potui. Esset sane magni momenti, per varia evolutionis sta
dia horum pilorum fabricam persequi.
Spinae adultae e substantia subdiaphana compositae texturam fibrosam sed vix accuratius investigandam offerre Solent. N ascentes autem in planta germinante structuram offerunt, qualem in nullo alio plantarum genere vidi. Sunt scilicet molles, albicantes, flexiles et ciliolis tenuissimis undequaquam obsitae. Non nisi sortissimo augmento earum structura intelligitur. Spina ipsa cava videtur, et intus tubulis longitudinalibus percursu, non secum invicem coalitis. Ciliolae illae utplurimum etiam cavae videntur, aliae vero Valde complanatae, fere soli aceae, flexae tortaeque, et in quibusdam tubulus cernitur qui obscure tran8Versim striatus vasi spirali simi lis videtur. Fateor, talem structuram ViX Spinarum OX perula abortiva ortum confirmare, Sed fere integrum axim abortivum in
192쪽
lionem.)Ad copii alii structuram investigandum, eius e trunco Oxitus oxaminandus est. Quodsi nempe copii alii a trunco soluti saciem insoriorona in tornam adspicis cs. Tab. Nostr. IV. Fig. 7. a. b.), eius margoox tornus, qui trunci costis incumbit et iis tanquam annulo circumclusus est, o tuberculis spinigeris complanatis cf. h'ig. T. b. e.) in serios dispositis, imbricatim sibi superpositis, sed a se invicem solvendis,
'ompositus invenitur, in quorum avorsa sacto cicatrices fasciculorum vascularitura, oX ternorum minorum in somicirculum soro dispositorum, et in tornorum duorum mniorum Cernuntur. Idae cicatricos spinis corrospondent. In infima coplialii margine serios horum tubor-culorum accurato costis trunci superpositi sunt et carum quasi continuatio nos sistunt. Sod post tertium tuberculum intor utramque sortem nova sormatur sortes ot tubercula, nunc secundum lineas spiratos disposita, sursum continuo minora et consortiora evadunt scs. Fig. T. α - e). Singulum tuberculum floriferum constat o verrucula molli in apico fasciculum se tarum gerente, quartim internae Sunt aliquomodo maiores, et cum spinis tuberculorum trunci centralibus comparandae, dum externae tenuiores spinas radiantes reserunt. Ante hunc setarum susciculum, ad OX tremum superiorem Verruculae margin om
ita tuo in olus axilla), flos positus est, pilorum tomento, o verruculae superscio ot ambitu orto, involutus cf. Fig. 7. e. ID. Floros in Melo erecto micro cephalo ot velo acto Lehmanni in- vostigavi. Qua tuor perianthii inprimis series distingui possunt, cluarum duao externae ad calycem referri merentur, duae in tornae
ad corollam scis Tab. nostr. Ι. Fig. 1 et 3). In petatis singulis quin-
quo vasorum spiralium fasciculi conspiciuntur, Sub apico ovanoscontos. Medius sortissimus ost, laterales tenuiores sunt et breviores. I ros
193쪽
De Melo actis generatim. Anatomia et physiologia.
119 intimi ramulos alternos emittunt cf. Fig. 3. e). Apex ob cellulas globosas diaphanas incolores aliquo modo liberas erosus videtur. ΕX- terna petata, praecedentibus longiora et angustiora, similem tamen nervorum distributionem monstrant scis Fig. citat.). In Sepalis maiori bus tres tantum fasciculos inveni, qui tribus internis petalorum ana logi videntur.
Styli canalis in ovarii cavitatem transit. Hoc tranSVerSe Sectum Constat e Crasso peri carpio, e cellulis minutis sexangularibus
conflato, interpositis, inprimis in ambitu, plurimis vasorum fasciculis. Funiculi umbilicatos horigonialiter ex endopleura prodeunt cf. I ab. nostr. ΙΙ. mg. 1. e).
Ovulum floroscentiae tempore examinavi. 250 '' auctum, extus
marginem hyalinum sex cellulis albidis valde diaphanis compositum
offori et intus obscuriorem nucleum luteo - viri descentem. Integu montum illud nuclei omnino simplex videtur, nec tamen nego in iunioribus ovulis plura integumenta conspici posse. Solummodo eX-timum eius cellulariam stratum paullo compactius est. Priminam et socundinam itaque adcurate distinctas non vidi. Por funiculum umbilicalom o collulis hyalinis quadratis conflatum fasciculus vascula ris transit, ad nucleum sinitus, et alius multo tenuior Supra nucleum subito prope cellulam minus perspicuam terminatus, quem tubum pollinicum crederem in saccum amnioticum transeuntem. Reliqua e
figura adiecta intelligantur cf. I ab. II. Fig. 5. D. Singularis testae
structura est, cuius facies externa rugosa est, rugis regulariter fero et spiraliter decurrentibus. Foecundatio anto floris explicationem obtinere Videtur, cum stigmata antheras longe Superent, et flores erectum situm teneant.
Stylus itaque verisimillime paullo ante explicationem in altitudinem CXCreScens, per 3ntherctrum gregem transit, uti in plurimis aliis plan-
194쪽
Mi0hia, Monographia Molo acti.
tis advehuntur, plerumque Solummodo relatiam accipimUS, OOS OXΛmorica vol ox India occidentali ventro. Λngustis autona limitibus corum distributionem circumscriptam esse, nun C iam Satis constat, cuius quasi nucleum India o occiden talis insula o olliciunt. In his scilicet omnibus velocaeli crescorovidentur, cum o plurimis iam eorum species advectae sint. Pluros tam ora otiam in adiacenti Americae terra continente vi gent, quibus autem habitus peculiaris est; non Onim adeo numerosis longisque spinis in univorsum obtecti sunt.
Ηaoc pauca do limitibus distributionis invonimus. Cl. Pooppig retori in Poria vi ac monte Cambro propo S. Rosa scircitor 33'lat. merid.) Moloenetos adhuc in altitudine 9000 podum supra maris
superlicium, simul cum inuntiis Crescere. Postquam enim noctoin innitit. 7500 p. transegerat et sequenti die fortitor adscendorat, in locum
inquit, sein frigidis his rogionibus minores huius generis civos dosunt, cum inuntiae clavato- articulatae ct velo cacti plerumque lanuginosi inter angulosa saxa, supra quae dillicite pergitur, gregarie crescunt cs. olus Boiso. Tom. I. p. 242). Alius itin orator, Morit g, prope La Guyana non procul a Caracas, nolo actos vidit non procul a maris littore in sylvis maritimis Coccolobao uviserae, Hippomanos Mancinella o otc. C s. Plantarum nov. et minus cognit. sasc. III. auci. Cl. Zuc carinio in Act. Acad. Sciunt. Monac. Class. phys. Τom. II. et in Otto ot Dio tricli Λ ligona. Gai longultiang. 183T. ΝΟ. 8.)
195쪽
Do Molocactis generatim. Distributio geographica.
121 In regno Mexicano crescit velocactus curvimini s Hori. Ber., in Columbi a Meloeaesus amoenus Hossmsg. et velocacius obtusipe- talus Loim.; in Brasilia veloeactus violaceus Ps, velocactus Bes- eri L h. ot Otto et Melooactus depressus Hook. inventi Sunt, nec ta-mon adcurate indicatum legi, quibusnam sub conditionibus ibi pro voniant. In universum tamen in locis rupestribus mari vicinis cro score videntur, licet velocaesus obtusipetatus prope Santa f'o do Bogota inventus Sit. Sex itaque species in Americae terrae continentis partemoridionali tropica, inter 12' lat. bor. et 5' merid. crescere vi dentur; in primis tamen in parte, quae insulis Caribaeis opposita est, habitare videntur, nam V. c. in tota terra Surina mensi ab amicissimo Split gerbero nulla velocacti Species inventa est. Multo maiorem velocaciorum numeriam insulae Indiae occidon talis gignunt, et species ibi crescentes magnis numerosisque
spinis perinsignes sunt. Quaedam inprimis specios ibi lato disperia
Sae esse videntur, Ut velo cactus communis, in insulis St. Do mingo, St. I homae, St. Crucis etc. inventUS. Crescunt autem in siccissimis rupibus in maris vicinia, nec raro
spocimina ipsis rupibus infixa accepimus. ') In insula Curava o otvorisimiliter etiam in adiacentibus formationes calcareae et corallia ot lapis dioriticus adsunt. Vallos et rupium declivia ibi singulari torra susca obtecta sunt, quae in universum valde sterilis videtur cf. DoΝodorlandscho Wost- Indisclio eilanden, door M. D. I eenstra. I Om. I. p. 211). 'metocaesi autem hanc terrae speciem praediligere videntur, cum qui in Europam advehuntur, saepe in ea plantati sunt, ct in hortis Europaeis, si eadem iis terra Servatur, laetius cre scant, quam si vulgari hUmo inponantur. Composita autem est haec
) Melo actis recenter adportatis concha lia adhaerent, uti mpa larvata casti. Vol. XVIII. Suppl. 16
196쪽
Magnam Acidi hydrocli lorici copiam in atmosphaera invenerunt. I cmperatura non superat 959 Fahr. , nec descendit infra 759 per annos 1831 - 1833). Praetor inuntiae et Cerei species, velo cactos ibi crescere, uno Oro itinera toros rotulerunt. Anglo-aothiopico sermone hi Cahoga India n i. o. caput anglicum) vocantur, teste I cens ira l. c. p. 328)ot idem hic auctor in ro herbaria vix versatus narrat, cephalii lanam ad ignis scintillas oxcipiendas pro somite incolis inservire, et decem
Cum in adiacentibus insulis, uti Bona ire, Aruba et r. similis tori ac acrisque conditio sit, ibi etiam velo cactos crescore, profecto
Sa in vel Falilberg, Suecus, al, anno 1787 ad 1828 temperaturalia in insulis St. Bartholonia ei, St. Martini et St. Eustatii observavit, et sequentes summas et minimas lenti eraturas invenit. liora malui. VI. meri l. vesperi. VI.
197쪽
De Molocactis generatim. Disfributio geographica.
non miremur. In Aruba insula montos totos velo uelis quasi obtectos e88e nuper Confirmati m accepimias, cum pUer qUi, Ut huius plantae spinam sibi in pedem infixam extraheret, in terra Sedens, primus auri, quo haec insula per aliquot annos tantam in se attentionem
figit, inventor exstitit cf. I eenstra l. c. I om. ΙΙ. p. 207). In insula St. Martini volo caesos crescero iam diu innotuit, ibique teste I ee nstra l. c. I om. ΙΙ. p. 260) ΡΟΟΡ-ho ad Vocantur. Species, quas in rupibus maritimis vidit, rubras spinas gerebant. In roliquis et remotioribus huius archipelagi insulis plures otiami Species repertae Sunt, nec Siti gula insula sibi propriis speciebus gaul det, sed plures species in insulis etiam longe dissitis occurrunt, utili volo cactus communis, velo cactus pyramidalis sv. c. in insula Cha - racao et St. Τhomae, ) etc. In universum sedecim species in Indiae occidentalis insulis ro-l pertae Sunt, quarum n Ulla in terra continente crescit. In hac scili j ost Lehinoeneti et Mammulariae Melocaelorum Vice8 Bgunt. Quinque reliquarum specierum patria adhuc ignoratur; suspicor autem, veloeactum sonio dacanthum et velo caesum non 'illianumi Americae continentis incolas esse; reliquorum autem Indiae occiden i talis insulas patriam esse, aliqua clam Veri specie Statuitur. Una tertia ita quo sero velo caelorum pars in Novi orbis conti nente, duae tertiae partes in eius insulis intertropicis ad sinum Moxi
) De huius insulae vegetatione docte disserens Cl. Schlech tendat, Cactos imprimis in parte horeali crescere adfirmat. I emperatura media Ianuarii usque ad Aprilem 75 7 Fahr. esssi videtur. Cf. Linnae a. I om. III. p. 251. et Tom. V.)
198쪽
Ioloeacti vix plantis parasiticis adfici videntur. Soluntlliodo in spinis quarunda in specie ruin, uti velo cacti micro cephali, sunguinbyssacculti sordide lutescentem observavi, qui thallus stori lis vi lotur Ciliciae cuiusdam, verisimiliter Ciliciae nolitansere Montag. Annal. des sciencos natur. 18o . p. 375. tab. XVI. sig. 2.) In truncorum opi- dormido subinde plagae utro- luscae orbiculatae adsunt, ibi lasse iungorum initia.
199쪽
Doscriptio specierum hucusquE cognitarum.
Spinae duplicis ordinis, externae minores, centraleS fortiores.
rubellae divergentes M. amoenus li)
10 sanguineae M atroSanguineus 223
8 13 utro-suscae, iuniores sulvae
Spinae centrales duae. α. Radiantes rectae
Radiantes arcuatae Seu curVatae.
Spinae radiantes Tu curvispinus 6)
Spinae radiantes 10 M. MonDillianus. ot
200쪽
Ad notatio. Moloeueti dubii in hac clavi non continentur. In calco operis corum enum orationem Conserro Volis.