장음표시 사용
21쪽
militibus vapularent. Tum qua est verberatio, in qua homines sexaginta unum verberibus mulcent omne enim simul eum contingere non possunt; per vice igitur aliis alios successisse putandum est, quae res cum quietem tum aliquam imperii formam, deniquo ordinato et parentes milites postulat. At multitudo incomposita afviebat. Deindo vide ne contra naturam sit et rei et animorum militarium haec cogitatio vos sexaginta estis, Saepe Virgis nos cecidistis, nunc vero vobis sexageni singulis ista verbera rependemus. Multo verisimilius aliam vocem fuisse auditam: usexaginta sunt, exagenis singuli mulcantorV, itaque actum esse. Qua re restituo acito, quae scripsit: pr iratos verbinibus mulcant eaevmi alvu . XI. In Verg. Aen. 2, 254-25 constructio sontentiarum claudicat. Medicina iam ab aliis tentata, sed quoad scio vitium non est sublatum. Mendum inesse suspicor in versu 256, ubi si pro um posueris iam omnia
et iam Argiva phalanx instructis navibus ibata Tenedo tacitae per amica silentia lunae littora nota potens, flammas iam regia puppis extulerat satisquo deum desensus iniquis inclusos utero Danaos et pinea furtim laxat claustra Sinon. Parataxi loco hypotaxeos a mota adhibita neque a librariis intellecta corruptelae ansam dedit. Eiusdom constructionis en exempla pauca Verg. Aen. 3, 35 iamque dies alterque dios processit et aura vela vocant. Curi. 4, 12, 23 iamque nitidior lux discussa caligine aciem hostium Ostenderat et acedones sive alacritate sive taedio exspectationis ingentem
pugnantium more edidere clamorem.
NRΠ diligentissimus illo compilator, qui quasi Digesta et Indicos Morphologiae Latinae duobus voluminibus satis grandibus composuit, Ol. ΙΙ, p. 603 omnes locos enumerat, ubi in vetenim scriptis inveniuntur est, eδ tis, aliaque huiusmodi, qua a verbo edendi secundum id schema derivantur, quod hodie vconiugationem sine vocali coniunctiva' appellare moris est. Μolius etiam meritus esset de grammaticae Latinae studiosis, si etiam curiose addidisset quibus locis erit, eius, eritia, sim Occurrant; tum enim liceret porsequi qua via a forma rocontiores et si vero dicas subbarbaraesensim in usum venerint ut ad postremum illas iustas et geminas supplantarent. Nam lauti aetate tantum edo, ea es etc. modo indicativo dicebant, edim, edis, die etc. pro eius coniunctivo habebant. Sed ut ad 1 Vid Brix ad Plauti Mil. Glor. 1, 1, 24.
illam locorum numerationem redeam, forma δε inest in loco Ciceroniano, ubi vulgo non creditur uesse. In fine orationis eius quam in Catilinam habuit primam, Cicero sic loquitur l3, 31 vut saepe homines aegri morbo gravi, cum aestu ebrique iactantur, si aquam gelidam biberint, primo
relevari videntur, delude inulto gravius vehementiusque amictantum, sic hic morbus, qui os in re publica, relevatus istius poena, vehementius vivis reliquis ingravescot'. Comparatio 3 una parte languet. Nam cum reipublicae in rebus recto opponitur ιorbo aegrotantis, τω aquam gelidam bibisse te respondet poena Casilinae, nec non uterque morbu merito rurSusiurarescere dicitur a uua febrisquis hominis aegri sua caret antapodosi, nam illud νqui os tu . .' siue nervis of lumbo. Sine dubio scripsit Cicero: usi hic morbus, qui est rem publicam ingravescet'. 2. PECUA. Ut supra Ciceroni formam votorem restituimus, ita haec vetus Orma perperam in Ciceronianis habita rescindenda st Neutrum pecu semel apud Ciceronem legitur pro lege Manillia 6, 15. Vorum ubi locum mecum consideraris, mihi assentieris, Opinor, censenti vocabulum peram neutr. pl. genuinum esse non posse. Exponit Orator non solum bellum ipsum sed etiam metum belli calamitosum esse. Nam cum hostium copiae non longo absunt, fetiam si irrupti nulla acta est, tauio pecua relinquuntur, agricultura deSeritur, mercatorum navigati conquiescit'. Agriculturam tunc deseri intellego, metuunt enim aratores ne quas ipsi severint fruges hostes percipiant neque fusi sunt in agris. Navigationem et mercaturam intermitti consentaneum est. Sed hoc non video, cur pastores pecora relinquerent. In tali tempore campis cedunt, in oppida confugiunt cum pecoribus. Quae relinquuntur
PIOser exempla casu genitivi quom regant verba cupiendi et studendi Ea constructi in communi Indogormanorum lingua Originem habet, ut quae in syntaxi anseritica Graoca esutonica aut vivat aut vestigia manifesta retinuerit. In lingua Latina maturo obsolevit. In comoediis erenti deest. Vel apud lautum raro invonitur. Sed uno quidem plura exstant exempla quam cognita sunt. In ilito Glorioso alaustrio sorvus eriplecomeno seni praecipit, ut muliorum quandam cum ancilla paret ad decipiendum militem erum suum, mulierum amatorem maximum. Ubi senex habere se dixit eiusmodi adolescentulas quales opus sunt, inter utrumque OnVenit qua ratiouo fraus fiat militi vas. 795-798), ut una ex multoribus cilicet Periplocomoui uxorem osse se simulet et operire militem, altera, quasi ancilla eius sit anulumque ab ora sua acceperit quom do militi per alaestrionem. alaostri sibi reliqua cura soro promittit anulum enim, inquit,
tu mi uxor dicam dolatum et datum us 800 ut isose eum conciliarem Ille eius modi est cupiet miser.
22쪽
Brix ad versum 80 haec annotat uetus modi es mss. in arenthesegesasst O M vi Advers. erit II, p. 10, eius domi Ritschl. V Quamquam Μadvigius'. l. itschelii infelicem coniecturam domi optimo iure reiicit non
tamen mihi persuasit codicunt lectionen veram esse. Nam obsecro quid sibi vult illud Hilo cupio miser' non addito cupiditatis obioeto. Sensus ipso flagitat ut addatur a Palaestriono, et cuius amore corripiatii miles oteum extemplo flagraturum esse. Utrumquo addidit Plautus, si modo odicum errorem corrigimus. Qua correcti et sucili et ui fallor 'Arspicua est. Dicis alaestrio illes ius modo cupiui miser, i. e. ilico eam cupiet. senitivi usus antiquus mdo autem de ro mox sutura etiam Flassicis usurpare licet. Ex aerentio comparetur Ande ae L 15 domum modo ho. 4 NOMINATiv Us PRAEDICATIVUS. Horatii 'arminis Di libri primi cum serium undecimum it sequentes Vulgo sic legerenti quamvis Pontica pinus, silva filia nobilis, iactes et genus et nomen inutile:
nil pictis timidus navita puppibus fidit,
Ρeorthampius demonstravit aliter interpungendum esse ipsum enim sensum poscere ut scripserit Horatius quamvis ontica pinus,
silvae filia nobilis iactes et genus et nomen inutile. Nil pictis etc. neque grammaticam obstare Latine enim titie pisus iaetas pro νΡonticam te pinum iactas dici posse a oota praesertim. Atquo aliud asser exemplum talis nominativi ac Hist. 4 55 uipso e maioribus is R. quantaoema metabat , . . gloriabatur hostum magis se quam socium p. R. habendum esse. Hunc autem aciti locum qui restituit nam corruptus fuerat Lipsius id genus dicendi aliquot oxemplis illustravit. equo prosecto inauditi sunt 1usmodi nominativi modicativi apud motas. Duo notissi ina exempla in grammatica mea adscripsi. Si plura otiam dosideras, ado libolium 1 doct. . Schassur, die venannio Syntaeti hen Graeciamen eiae Ars t. mktern p. 88. Sod haec licentia latius etiam patet. Est enim genus quoddam periphrasticae locutionis, quam tralatica grammatica nulla certa designavit appellationo, qu constat ex verbo transitivo et pronominis reflexivi accusativo, cuius Moest proprietas, ut cum duo sint unum significent, veluti as movere, ae inferre,1 Vid. ΘMaaei mea d. ali. I 630, Obs. 2.ae Ostendere. Odem enim spectant, quo id genus verbi quod medium appellari solet, sorma passiva significatione ac vi activa, ut moveor moreo me, exerceor, Merce me. Hinc equitur, ut illa infero me, ostendo me sim idem valeant atque simplicia incedo, appareo. Per analogiam, ut aiunt, nominativus illo qui optim iure additur verbis incedendi vel apparendi, quo ipsa illustretur actio, velut orat Sat. 1, 6, 1 II quacumque sibido est, incedo solus, eiusd C. , 10, 21 rebus angustia animosu atque fortia appare otiam adiungitur, vel si mavis, se adiungit illis periphrasticis qua memoravi. En pauca Xempla. 1. Verg. Aen. 3, 310 verun te facies, veru mihi nuntius asserai. e. verane acies, verus nuntius mihi appares, advenisti ηκεις. Operae pretium est hic Serviana notas comparare. In talibus grammatici consternari Solent, cum praesertim metrum quicquam mutari vetet. 2. Verg. on. 5, 370 sqq. do Daroto dicitur solus qui Paridem Olitus contendere contra idemque ad tumulum, quo maximus Occubat Hector, victorem Buten immani corpore, qui e Bebrycia venien Amyci de gente ferebat, perculit et fulva moribundum extendit harena. Hoc enim vult poeta Buten glorilitum esse de Origine sua. Errant, qui oveniens' do itinere accipiunt, quod et durum est et minus aptum. 46ροξ nimirum
3. Verg. Aen. 2,388 Coroebus Troianos exhortatur: socii, qua prima, inquit, Fortuna salutis monstrat iter quaque ostendit e dextra, Sequamur i. e. quaque videtur dextra, qua Fortuna videtur dextra esse. Falluntur enim, qui ambobus verbi Fortuna dextra subluctum contineri pudent. Duae sunt sententiae, prior qua Fortulina monstrat iter galutis, altera qua ostendit δε eoetrari. e. qua apparet videtur deaetra.
4. Hor. Sat. 1, 6 68 sqq. si neque avaritiam neque sordes nec mala lustra obiiciet oro quisquam mihi, purus et insons f,Jut m collaudem, si et iv carus amicis, causa sui pater his. Vulgo haec sic interpretantur: si nomo mihi avaritiam aliaves vitia maiora vero obiiciet, si ut me collaudem alioquin minime gloriatori purus sum et insons, si et vivo carus amicis, causa fuit pater his. Quae explicatio cum nimis multa mente supplet, tum habet autologiam, nam duae tantum tribus protasses continentur sententiae, quod purus homo et insonsis adeo est, qui maioribus illis vitiis caret. Quanto melius, si in hunc modum Horatium locutum statuas si nemo maiora vitia vere mihi obiiciet ita ut puram et montem me praedicem, tum si vivo cpos amicis causa his fuit pater.
23쪽
Ita igitur interpungendum ut L. Μiillorum video secisse: mma et ingona ut
Haec quae laudavi nescio quid mihi et a tralaticia grammatica habero videntur alieni. Sed rem acrius intuenti nulla erit dissorsentia a tritis ot communibus. qualia inen . 10. 768 talia ae vastis infinitegentius armis, ibid. I, 742 moriturus et ipse ae turbidus infert, Lucanus 2.399 mons inter geminas medius a porrigit undas insem superique maris. olorat Vergilius scribere talem, ut secit o. g. Aen. 1, 503 - et turbidum si pormetrum liceret, similiter Lucanus medium; sed uterque nominativum praetulit. His locis adiungam Lucan. 1, 27: vemique ausi Latio se fingere fratres sanguine ab Iliaco populi, ubi ambiguum est utrum accipiendum sit populi ut gen sing. an nom. plur. Utraque interpretati suam habet disscultatem. Nam si populi gon.
est, pro Latio malis Latii, in nominativus, singularem numerum. Sed nominativum, quamVi plur numeri, confirmat locus quidam laudatus ab Holnsio. Sidonius nim Apollinaris in Epist. VII, 7 manifesto hunc Lucani locum, de quo agimus, spectans haec scripsit: νArvernorum, proh dolor servitus, qui si prisca replicarentur audebant se quondam fratres Latio dicor et sanguine ab Iliaco populos computare'. Videntur autem in talibus nominativi nonnusquam a grammaticis in accusativos perperam esse mutati, nimirum ubi salvo metro liceret. Edam pauca exempla e Vergilianis Aen. 2, 589 sq. sic leguntur cum mihi se non ante oculis tam clara, videndam obtulit et pura per noctem in luce refulsit
At concinnitas orationis flagitat, ut poeta scripserit cum mihi se non ante Oculi tam clara videnda, obtulit te. i. e. cum muter, quum numquam ante tam claram videre licebat vel poteram mihi apparuit. Eodem pacto verisimile est Aen. 2, 5 accus grammaticis doberi: ecce manus iuvenem interea post terga revinctum pastores magno ad regem clamore trahebant Dardanidae, qui se ignotum venientibus ultro obtulerat. Latinum enim est hoc loco se ignotus obtulerat; non enim Graecum habitum et cultum simulabat. Ignotum tum denique recte positum esset, si simulando effecisset Sino, ut Troiani quis esset ignorarent, cum alitor