Mnemosyne

231쪽

221 ἀληθινὸν Ab his autem totum quantum distat dicendi genus quod reperimus in iudicialibus rationibus, praesertim in Aegia

neιiea, Trapastineo et oratioue M. Callimaehum de his enim potissimum agimus, utpote quae integrae ad nos pervenerint et non nimis breves sint, quae se ommendantur simplici et ut ita dicam Lysiae dictione, ne obruuntur opiar 1ματων sicut illae. - Nec minus argumenti tractandi ratio in utrisque diversa est iu illis enim argumenta quae proseri Isoc ras plerumque tam sutilia et ridicula sunt . ut saepe iam dium legentibus pariant in his contra firma sunt et tam bene exposita, ut ab hac parte nihil sere desideremus cum igitur tantum intersit, non absurde aliquis dubitare possit, an utraeque orationes ab uno eodemque homine conseribi potuerint et vere opinor coagrus in lectionibus academicis de Is Meta. quibus mihi intersuisse contigit, has orationes is Meti abiudicabat. Scio quid contra illam sententiam ii qui persistant in

opinione Is a ran harum rationum auctorem esse allaturi sint. Dicent enim diversum genus orationum requirere stilum disersum et obiicient auctores DIONYsIuM HARP RATIONA , alios,

qui has orationes pro genuinis habent. Sed vereor, ut in his argumentis satis praesidii habeant ad suam sententiam tutandam: nam, me quidem iudice, dicendi genus orationum iudicialium nimis ab illo ceterarum recedit, quam ut utraeque ab eodem homine potuerint proficisci et quod ad alterum altinet. idem nobis, credo, licebit, quod BioNYsio, qui ex LX orationibus, quae sub Isocaxetis nomine serebantur, XXXV spurias iudicavit. g. sllu pLuriaca 3 28, nor cod. CCLX. Sed haec mittamus, talia enim melius sentiri quam disputando comsci possunt, et potius circumspiciamus an alia argumenta imveniri possint quibus sulciatur nostra opinio. Iam apud veteres quaestio erat an Isoc TR iudiciales or liones composuisset necne Ap agos enim filius Is Raetis ado

fisoaaham ad calcem Mersariorum in socratem scribit standem eluvi sitas sum taedium quod summum sui relegendi et adnotandi gratias quae vellem vir praestantissimus posuisset post orationem da antidori.

232쪽

tivus negabat Is RATau composuisse istiusmodi orationes 'da. tra ARIMOTELas , quocum ut cum omnibus credo Socraticis r vissima odia exercebat Is aQκs, multos fasciculos earum a ibibliopolas circumserri perhibebat Mediam inter utruaegre viam tenens caruis non, qui Isocaxet ex intimis erat ἐν μή , τὸν 'Αριιστοτέλην ἀντιγραφας, quas valde admiratur it nysius, tradidit seripsisse quidem is Metau λόγους ανικῶς, οὐ μέντοι πολλούς. s. M'. AL. l. l. c. XVIII Quum bidar,sIus , qui accurate in hanc quaestionem inquisivisse videles, huius auctoritatem sequatur et dicat AmsTOTatiau ἐ-αι- βρω- λίμνον τὸν Ισου η illa scripsisse, neque ego dubito tamisopsonetis sententiae subscriberes cs. Axii Sohol. 'p. III. 64-67, qui docte et copiose de hac quaestione scripsit cur autem, iure rogamus, si verum est IsocMTau seripsisse uni, ne iudiciales, Ar allus postea hoc negavit, et cur Isocrin ipse in orationibus semper solet rodere eos, qui sese dederii orationibus pro aliis scribendis Nullam huius rei aras excogitare possum, nisi ponam Is RATEM iuvenem adhue,uerim subvenire laboranti rei familiari, se convertisse ad orationes si diciales ad aliorum usum conseribendas, sed mox cum itiniae illi operi imparem esse, ab eo destitisse et totum se in posuisse ad orationes generis ἐπιδεικτικου ei συμβου υτικολοπ ponendas quod si statuimus, omnia recte sic explicari possest. IsocRAetas gloriam adeptus eontemsit, ut plerumque fieri stlet, eos qui rei operam dabant, cui ipse impar erat et asillae orationes iudiciales non admodum bonae essent, auexat negavit se umquam eiusmodi orationes scripsisse, sperans in ut memoria illarum oration um, quas iuvenis scripsisset obseu retur. Atqui si recte conieci orationes iudiciales Is a1ris Madmodum bonas suisse, non potest fieri, ut tres illae ratisi nes, quas supra designavi, suerint inter paucas illas, quas Is

a Tnu scripsisse auctor est Eparsomon, nam neque Is rara ,

nec quisquam alius credo sibi dedecori duxisset orationes illo' Fieri tamen potest, ut iam Amnoravi tempore salsarii aliorum Maiis' pro Iso Meis enditaverint, et aramisias istiusmodi orationisus de piν sorέpserit multos fasciculos earum circumserri. Me modo magnus Philaw-φ-ndacii erimine insolvetur.

233쪽

scripsisse, quarum tanta praestantia est, ut vix orationibus LusiAn et BauosTaams, qui quidem in hoc genere Versentur, cedant . Aliud addam. Is Metas recens e schola GoasIAR, non potuit seribere orationes, quales tres illae sunt, nam carent lare sueato et artificioso dicendi genere, quod in Panegyriea invenimus. Provectiore demum aetate aliquantulum remisisse videtur ab illo studio, nam es ἐπὶ τε inre του is γραφέντες λόγοι τειν εἰσι μειρακιώDις ut vere scribit DionYsius in fine cap. XVI. Quod confirmatur ipsius Is RATI testimonio, qui in eo libro quem ad PatLippo seripsit, quum iam admodum senex esset, dicita οὐδὲ γὰρ ταῖς περ εὐρυθμέαις ata ποικι-λIαις κεκοσι λαμιεν αὐτὸ, H αὐτὸς τε νεώτερος ἄν ἐκρώμιο κτι. His conscriptis sorte fortuna incidi in s aketis editionem Teubnerianam anni MDCCCLI, unde cognovi BassaLaauu , qui hanc editionem curavit, orationem Trapezuioam et minorem illam eonis Euthynum abiudicasse Isociiάτ propter graves hiatus, qui in his orationibus inveniuntur et quos enumbrat vir diligentissimus in Praefaιione pag. X et q. Constat scilicet Is Metau τῶν φωνηέντων τὰς παραλλή ας ιισεις παρατεῖσθαι, ut in YsII verbis utar, unde recte intuit κηsaLaass, Is RATI non esse posse orationes ubi graves hiatus reperiantur. In reliquis quo, que quatuor rationibus iudicialibus hiatus occurrunt, non ia-men aeque graves atque in istis duabus, sed hi secundum BE LRRuu in eo excusationem habent, quod orationes orenses sermoni vulgari convenientius scriptae sunt, quod an vere die- tum sit, nunc non otium est quaerere. Ceterum nemo non bdet, quantum hoc argumentum Grammaticum eonfirmet ea, quae

supra disputata sint.

Fontes unde cognoscamus vitam Isoc Tis neque uberes sunt neque boni. Praeter Dionysis enim, qui ut ipse dicit κεφα-

Boanaram, quamvis voca in illi non sit in delicus, ut supra vidimus, tamen Aeginoti m appellat nitiaissimam orationem.

234쪽

ιιι,- de eius vita egit, neminem habemus qui de industria eius vitam conscripserit, nisi sxu nuetis uncin sui X πωιorum, inter quas Iu de Is RAT agit, nam si naur1 Sui u et Asosissu MusToranIs, et mTIun, quorum hi sere descripsit in opistimauu , licet omittere. Ineertus auleo ille auctor qui mentitur nomen Phurim I sua eompilasse 'i detur ex auctore vel auctoribus qui nunc perierunt, quamobressi sua utilitate non caret sed praeterquam quod nullum ordiaea in materia disponenda observavit, tanta meordia tra muris gumentum tractavit, ut nonnisi cautissime eius auctoritas ab hiberi possit. Iam Axius in libro supra laudat p. 50-ι ab plosit commentum eius de Tanainas et Amnino, quos iratio: Pis onuTAMaus eloquentiae magistros habuisse Is Metall, et pag. 60-64 castigavit quae salso narravit de causis quas Isocii Tas egerit. Mihi quoque hunc libellum perlegenti multa rii hantur contra fidem historicam tradita esse, ex quibus asst nulla quae maioris sere momenti viderentur, hoc se aesti tractare proposui. Initium faciam a 31, in Dinoi , ubi legimus: - ιβ. νσυστη-μνος , ἐπὶ τὸ φιλοσοφεῖν, γράφειν λανοηθεὶς imam καὶ τόν τε πανηπυρικὸν λόγον κα τινας ἄλλους τῶν συμβωum κῶν ους μὲν αὐτὸς γράφων ἀνεγlγνωσκεν, ους δὲ ἐτέροις παρεμ, αδ ν Θουμενος ουτοις ἐπὶ τὸ τὰ δέοντα φρονειν του Ἐλλ ης προτρέψεσθαι, διαμαρτάνων δὲ τῆς προαρέσεως τουτων μὲν ἀτλ, σχολης δὲ γειτο, λ τινές φασι, πρωτον ἐπὶ is κτὲ ni Rhaec esse sponte apparebit reputantibus Isocaisau seripsisse σε tiones usque ad extremam senectutem, ut constat vel ipsi PM ore Aacs testimonio, LAELIRetos in Indide Mammmati

lanisorum.

s de discipulis Is Metis loquens, inter eos narrat suis tTI THRuu σύ . κοὐ πολλα πόλιις ἐπῆλθε συντιθεὶς τὸς Ἀθηναίους ὐπὸ ιμοθέου πεμπομένας ἐπιστολάς θεν δωρ μηαυτον τάλαντον τῶν ἀπὸ Σάμου περιγενομένων quod vix veras

' oo via τῶν ἀπο Σάμου περιρονομενων non admodum perspicua Milao voluit, ni lallor, auctor noster signis re eam pecuniam, quae ex mindivendita supererat, postquam militum stipendium erat solutum.

235쪽

ul. Timetngus enim lassi Atheniensium coepit praeesse irea rasium 3 5 a. st quo anno Greyram in Auietilensium ditionem stilegit ei Samum apere vim potuit ante annum 571. In ter,sis igitur armos IsocRATE secundum Psgl-PLUTARcΗΠ. TIMOInnuuseellius est in expedilhmihiis, quum natus erat ad minimum 60 63 annos. Quis autem credat IsocraTκου ea aetate, schola. que sua relicta, ex qua magnam pecuniam saceret . sese belli erieulis obiecisse et lassem Atheniensium secutum esse, quae, si ipsius Isocrimis testimonio Anιidos. 120 scimus, illis tem. uribus omnibus rebus areret, quibus non dieam ad bellum trendam, sed ad ipsam vitam sustentandam opus esset. Prae. tria hon credo quemquam minus idoneum fuisse ad literas illas ierihendas, quibus significaretur populo Atheniensium. q. actum esset, quam Isoc TR., cuius λέος πολλάκις μαι- ς --ων, ut sere seribit Dioηygius cap. III. id legimus ἡ-ωατο δὲ καὶ τον ἐπὶ Μαυσώλον τεθέντα Ἀρτεμισεις ἄγων ' τὸ δ' ἐγκώμον οὐ σώζεται. Iam saeculo uperiore I. Arioli in Leesionibus Lysiaeis recte monuerat saltit fraenuriacus et ion Is MTgu ιheni som, sed Is RATEN Mρlbviaviem eius discipulum illi certamini intersuisse. Sed me ra exorius est Clar RugΝlla ros, qui in Historia Crisic ora situm Graeeorum c. XLII contendit TAYLoan immerito silum ut vhea insultasse, euius sententiam quum odis quantum

3 aler, operae pretium duxi denuo hanc quaestionem movere. Reae vi eertissimam et de qua inter veteres constaret, narraim sua diligentia snu pL Ancaos , quum tamen inter ipsus uteres sierint, qui de hae re dubitaverint, est GELLio, qui, Libro X. e. XVIII, quod caput totum de Ammiaia et u -'. agit, scribit: ad eas laudes decertandas venisse dicuntur iri nobiles ingenio atme lingua praestabili, Theopompus, Theο- ities, auriles lege aueraιeah sunt etiam, qui Isocratem

p um cum iis ertavisse memoriae mandaverint. Sed eo cer-ιλmine vidisia Theopompum iudicatum est. Is sui Isoeratisti dipulus.' Alii igitur tradidarunt celabrem Is RAeta a ii se, alii eonira sitfntio eum praeterierunt nostrum eriti inium, utra sententia praeserenda sit. quominus autem damus suciarκη a Misse certamini. multa sunt quae se pr0

236쪽

tis, qua opinor, salis gravia sunt, hasnasius opponit lotus Pssus rura ora , de quo nune agunus e loeum diapartitulibro I. τῆς φιλήωρ ἀκροασεοις , quem exseripsit Otasios i Φ, 3Mr -- eo x vi p. 464 ubi sit de surtis sneto eum. m. illo asaraii quidem homines docti, quos la nys convivio in memoriam reum excipit, tum de variis nisinter se colloquunιur, tum de mono et T---, quaeris uter alteri praekreudus sic cum autem unus convivarina sustas plagiarium appellavit, alius assurgit contendens, siquisso aemu ab hoc vitio immunem esse, quippe qui in libros de rebus miam quaedam ex remisiue Is aQis suraliis ii addiriue ooώτει περ inar τον 'Iσοκράτον καὶ - ν ii ἐαυτου - κατα τὸν - Μαυσωλιν - να τώ - - λήν. quo loe mihi videntur elisienda voeabula τὸ iaάσκ- quae male sedulus leutor olim ad numen claudiinris anaoim, et deinde e margide Aenum irrepseruire, quo vel impinhum lonus , quo mitin leguntur, argui Sed sive eiicimus , t verba, sive resinemus viri certius esse potes quam P0- ηι . Oh oculos habuisse Iso Amui ιβε--, Non aiaea tque ne uim vi mamuhsai hocida voluisse: saparatos sis, philosopb- Neoplatonis , qui sub finem Mevii tertii aisrua vixit, magna indiligenti et x visis laborat vi paret ex eius uim νι ago ue, et insuper non ipsum 733'νο-- sed, ut ipse in fine capitis latetur. λιωηan ,-

in P in his, qui, ut ex eodem loeo patet, praeterea seripsi lium M

237쪽

θανάτιν καὶ ι νείμον- in μερα- πραλώ. Hoc parumor ditile. Is a etas enim, qui audivit somnus, Paomum et Isixu v. Dionus. M. c. i. non potuit diligere o Arnu a uiua diseiplina prorans alienus erat. Socraticos saltem pessime oderat, ut de Amstra a et iamiam eonstat, quorum ille librum contra eum soripsit teste mos a LABRTI VI. 1. n. 11 et his saepe eam uisane, ut solet, reprehendit, quod sagacissime indagavit rimas in Seh. π.III. p. 8 sqq. et cap. II, quod totum agit de aemul.tione Laronis cum me ra. dum autem ambo laete et non nominatim se invicem exagitaverint, postea docti homines nihil amplius suspicati sunt de ista aemulatione, ut V. e. Imao, qui in orarum cap. XIII. ninis nobilissimo illo ineo ni in Phasis extrema pagina legitur, scribit Pharas . omnium Rhetorum exagitatorem unum mirari Is ainu. Sed ille ipse loeus, quem pro argumen affert et etiam vertit Ci- - , continet aculeum qui eum latuit, ut praeclara ostandit Grat ius inovam Rhenano 1838 p. 11. Nihil quidquam igitur inaudivisis videtur de ista aemuiatione. Eodem modo erravit ΡηAxipagnis, de cuius aetate nihil mihi constat . qui seripsit PLAT Is axetis λατριβήν τινα περὶ πο τῶν quam finxit habitam esse in villa PLATonis, eum lius hospitio uteretur Iso-eaAT Titulus huius libri legitur apud Di man Ammon, Libr. I . . I, qui eo utitur pro argum io, omisi e vinculo ambo coniunctos fuisse, sed unc nim cleris sellitur.

iis TasIAE ei Enovom, mihi aliunde notus non est. Nomen corruptum Vide

tur, et admodum dubitanter corrigo Πολέμωνος pro IIολίωνος.

238쪽

0uantopere compilator tempora confuderit, ea quoque argil-menis esse possunt quae narrat 3 38 Σοφοκλέα δὲ - ρaγι-nti θεασάμενος ἐπιμενον ἐρ-- παιδὶ εἶπε Ο -- 74ι.*ὀκλεις τοι χεῖρας ἔχει παρ' αὐτῆ ἀλλα καὶ τους ὀψιαλμούς, in quibus vide quam parum utriusque aetatis rationem habile.

rit, quo enim anno natus est IsocRATRs, soli. a. c. 436 8omu chas sexagenarius erat, si cum CLINetoso statuimus eum anahis natum esse Lassissius enim ei H MARRUs eius annum pa-ialem uno vel duobus annis prius ponunt. Si igitur eredissius

genarium reprehendisset, quod eum vidisset ἐρωτικῶς ιννιν quae credat Iudaeus Apella, non ego, nam aequalis aleqni in aequali, vel melius etiam senex in iuvene potes re prehendere, non vero ut hoc loco iuvenis in sene qui eius avus esse poterat. Quanto igitur aptius siclla eandem res narrat, substituis tantum nomine Pallicias pro Isoch ris a diis Libr. I. cap. 40, ubi legimus: Bene Periclem eum a ,heret collegam in Praetura Sophoclem, lique de eommuni si scio convenissent, et eas larmosus puer praeteriret dixint t. Sophocles, o puerum pulchrum Pericis At enim praetores, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos alaliaest

Hes habere.

Unum tantum addam locum, qui legitur 3 58, πάλιν τωμένου τινὸς αὐτόν. I τορικὸk sis vi μικρὰ μεγάλα, - δὲ μεγάλα μικρα ποιεῖν. Definitio hae non potest esse Isseu Tis, qui longe graviora postulasset ab iis, qui sese ipsius dis,plinae tradidissent, ut videre lieet in oratione de asi si is sqq. sed eam cym pilaior vel quemcunque tandem sequatur, in si ex loco male intellecto ipsius Is Metis, qui in Panenti sub ipsum initium orationis rationes exponit, cur argumeniussi, quod iam tot Ophisiae reipuissent, denuo tractandum si isumserit. Et inter alia hae quoque scribit: ἐπεὶ δή, - ψετο oro larem τὴν φύσιν, σθ' Id τε BM , περὶ των ,

πολλαχῶς ἐξήγμασθαι, καὶ τά τε μεγαλα ταπεινὰ ποιηφω καὶ τοῖς μικροῖς μέγεθος περιθεῖναι, κώ τα παλαιανῶς διελθεῖν, καὶ περὶ in νεωστὶ γεγενημένων malviolam ουκμι φευκτέον ταω ἐστὶ περὶ οὐν τεροι πρότερον μηκασι.

Possem his alia addere ei v. c. in multis apophthegmati ,

239쪽

quoruin apud favnop TAMnu magna Opia, ostendere quam parum conveniant aetati et moribus Is a vii, sed fortasse iustulongior iam sui. Manum igitur de tabula. Acaosius in Libro I. c. i disputans de undinarum origine ex Ruri ii testimonio scribit rusticos intermissu rure nundinis ad mercatum legesque accipiendas Romam venire, unde etiam O rem tractum, ut leges trinundino die promulgarentur. Sed . haec omniar pergit Maoaius . . negligentius haberi coepta, et post abolita postquam inciernundino etiam ob multitudinem, plebis requentes adesse coeperunt.' Illud inciernundino, ne Latinum quidem est, ideoque quidlim scripserunt in trinundino, quod e peius est, quia sic vestigia verae lectionis magis obliterantur: legendum enim arbitror, literis aliter divisis, inter nundina, cui correctioni nihil opus est addere. In vita Tiberii ultimo capite sugiosius de eius testamento scribit. Dedit et legata plerisque, inter quos issinibus Vesta, libus, sed e militibus universis plebique Ilomanae viritim, at- , que etiam separatim vicorun magistris,' in quibus duo sunt quae Offendunt. Unuin, quod nihil est , cui opponatur illud sede unioersiis, nam ut baec vocabula recte ponantur requiritur, ut primum sermo fuerit de peculiari quodam genere militum. so D serunt hanc dissicultatem quidam librarii, qui suo Marte proiio e scripserunt uo, et sic locum corruptum etiam magis com userunt. Vitium sim non latet in sed ι, sed in vocabulis Eminibus Vestalibus, in quibus alterum illud me offendit, quod hono dicam. si Chssis scilicet in Libro LIX. na pat fatigniam peri Mnaium reseidisse quidem testamentum ibisti sed tamen quibus Tiberius aliquid legasset, omni mr lvisse. Noorthei m. Aprilis. 855.

240쪽

et e lao nobis Mouratu de istis legatis initaui, qui astia

Meuoia summam a sperint. Inter hos autem non usi Vestales comparent, sin es δορνφιροι, Praetoliani, οιώτια Le. cohortes Urbanae, οἱ νυκτοφυλακες i. e. vigiles, et tandem nocit-nantur οἱ ἔξω diu 'Io Iας ἐκ του καταλόγου με εντέ τι ά στράτευμια πολιτικώ ἐν τοῖς μικροτέροις τεὰεσιν Suspicor assitem in loco Sugetosi olim lectum fuisse uigilibus, ut seciet corrupto in virginibus deinde vocabulum risislibus a librario ai. ditum est explicationis gratia, ita ut stamNius scripserit: θρο. dit et legata plerisque, inter quos uigilibus as e mili .pniversisI in quibus verhis se quem offundat saura sis οὐ um, eonsertuom viuu ad Sua in ullam Titari e LII. Silouum constituerimus sicuti xti m. ambas illae dissi*ulisti sublatae erunt, siversis habebit, eui opponatur, et Spar0Myiamio conspirabit m iust . cicERO in Bisputationum dis lanarum Libr. 1I. νε inre,i tur in poetas propter malum quod asserant, quum lamentasti

inducant sortissimos viro , sit molliant ansmos nostros. 3ρ ita igitur' addit a Iatone duo tu ex ea civitate, quam iuui ille, quum mores optimos et optimum reipublicae statum squireret.' Non placet verbum dueeres educimus eniae quem e loco, in quem antea intravi ; L et autem in si φcivitatem ne admittere quidem poetas oluit, silur tam sunt educi. 46gelidum vidsiiur minima mutatione exeluduntur, quo yyy hum in hac re proprium est, ut apparsire pol si ei 33ρ 'i

ndinis V Sas, de orat L. 3 46. aliisque locis stae aut s

correctione probata praeposinio aera letis est, nam egelv construitur cum praepositione se, hi nudo olativo salii'- tantum pullos ex ovis xcludunt '