장음표시 사용
181쪽
& punctum modo per c. modo per exaratur.
omina apud Syros alia sunt masculina , alia Remi- εο γmna , nonnulla communis generis , ut Sol. Neutrum autem genus non agnoscunt Syri , sed illud juxta Hebraeos ut plurimum per foemininum expri
Numerus duplex est, singularis, & pluralis . Dualis enim rarissime reperitur, cum ea Nomina, quae Hebrai-Ce numerum dualem habent, a Syris numero plurali es-
ferantur . Casus non dignoscuntur ex varia terminatione , neque
eX articulis, aut notis certis, sed ex Syntaxi; plerumque tamen littera praeposita Nomini denotat Genitivum, , Dativum, &'Accusativum , Ablativum . Carent Syri articulo Chaldaico re, ac propterea saepe pro eo adhibent litteram , Itaque genera cognosces vel ex significatione , vel ex
Generis masculini sunt Nomina propria virornm, fluviorum , montium, populorum , mensium , & ossiciorum virilium. Generis vero foeminini sunt Nomina propria mulierum, & ossiciorum muliebrium, urbium , regionum, di membrorum corpori. . '
182쪽
De Accentibus , ct modo sententias distinguendi.
Usu potius, quam ullis expressis notis accentus apud Syros cognoscuntur , qui in duplici sunt differentia, alii tonici appellati, quia syllabam assciunt, alii distinctiis, quia variis modis sententias distinguunt : hi autem aliquando per puncta exprimuntur. In disyllabis, si prima sellaba exeat in consonam, &sub ea Scheva quiescens intelligatur, eadem acuitur, ut
h do, servus. Si id accidat in secunda sellaba, in illa est accentus , ut perad visitavit. Fac, utram- . que syllabam per Scheva quiescens efferri , utraque ac-
centu erit asscienda, ut perare, vilitavi. Si utraque Scheva quiescente careat, penultima cum accentu e- orit pronuncianda, ut bischo malus. θ, In trisyllabis, quadrisyllabis, & longioribus plerumque penultima sellaba accentu assici solet. Sed nihil in pronuneiando peccabis , si regulas Hebraeorum diligenter observaveris. Accentus autem, qui sententias distinguunt , sunt puncta; ut semicolan notatur duobus punctis sinistram versus inflexis c.' . Colon contrario modo '. Interrogatio punctis tribus juxta figuram ΚibbutΣ . Parenthesis duci, bus punctis, altero a principio , altero a fine hoc pacto Clauditur Periodus punctis quatuor vel f :: nullaque commatum ratio apud Syros habetur . Apud non-
183쪽
Praeterea unicum ptinctum supra, vel infra scriptum voces quasdam vocalibus deltitutas distinguit: & quidem superius punctum denotat Vel o inferius s, vel e: u-
trumque vero u, si cum littera Hau sit ; ut hoi n.
Geminum autem supra vocem significat 1.. Pluralem numerum utriusque generis in Nominibus,
a Pluralem numerum in Verbis foeminini generis tantum, ut ovisitavistis. visitantes sceminini generis. Quando autem tale punctum geminum addendum est litterae 3, tunc unicum tantum punctum superscribitur,
ut sepulcra. Alterum enim punctum est proprium
P' , alterum denotat numerum pluralem . Haec tamen ptinctorum Diacriticorum appositio in omnibus libris impressis non admodum accurate observatur .
De radicum investigatione agere superfluum est , cum apud Syros eadem sit ratio investigandi radices , ac in lingua Hebrata, & Chaldaea. CA
184쪽
De punctis Diacriticis. Syris in usu est vel unum, vel geminum punctum Iit
teris adjicere; quae puncta vocantur Diacritica, quia voces a se invicem distinguunt , earumque proprietates indicant. Unicum punctum multa, ne dicam innumera , significat , quorum ratio vix Syris ipsis nunc 'temporis es explorata. In Verbis punctum supra vocem positum indicat personam primam singularem Praeteriti , & primam singularem,&pluralem Futuri, ut I, B visities, α,,
seminata , aedificabo, ad cabimus . Praeterea
designat Participium Benoni in prima , secunda, & tertia Conjugatione, ut visitans et in Benoni autem Conj,
gationis Aphel Quiescentium media Hau hoc punctum in. fra scribitur , ut N. --. Supra positum denotat θ . V 3 . Pronomen scemininum, ut R, Rex ejus foeminini generis. Infra vocem scriptum indicat omnes personas Praeteriti, excepta prima singulari, ut visitavit. In tertia
tamen singulari foeminina imponitur ultimae litterae servis r . ,ου γ ad latus, ut L Denotat pariter omnes personas. 's 'Futuri , exceptis primis utriusque numeri , ut 'cincta
185쪽
apposuit, quia Grammatica pracepta callentibus faciti erat eas litteris addere , tων quia poene alii supersitio. nem religiosus ipsa exemplaria manu I cripta, ut major iissides, ac reverentia haberetur, ει ιt exhibere . Cum autem versuum Psalmorum numerus idem apud nos, qui Ru sata Latina utimur, O apud Syros non sit, nostrorum vem suum numerum in margine Erpentus notavit, Syrorum vero , plures nostris versus numerant , plerosque nostros in duos dividunt, ipsi Syriaco Psalmorum contextui
adjunxit. Porro cum ei in animo effet calci operis notas quasdam adjicere praematura morte cθrreptus , quod maxime avebat, praestare non potuit , nec varietatem mersonis Driaca a Textu Hebraico assignare, nec multas obscurio.
res , ac distyciliores dictiones Syriacas explicare. Ad Linguarum Orientalium sudium incubuis Thomas Er-penius Batavus Gorcomit urbe opulenta , ac probe munita in Belgio natus III. Idus Septembris A. D. I 38 , hortante Iosepho Scaluero, perspicaci acumine suo pravi dente quan-rus Hir in Linguis orientalibus futurus esset . Primis liste, xarum tyrociniis Lueduni Batavorum positis , pereorinationem instituit in Galliam, Germaniam , O Italiam , ubique eximii ingenii sui admiratores inveniens. Venetiis doctorum virorum tum Iudaeorum , tum Turcarum familiaritate, o necessitudine usus Linguarum Turcisa , Arabicae, Persica, s AEthiopicae cognitionem es assecutus , easque in patriam reversus eum steteris Orientalibus Linguis jusu Curatorum Academia Lugduni Batavorum pDblice docere anno I 6Iῖ. incapit, Dpuraphia Linguarum Erpentana a se in limia, ex qua multa exierunt ejus cura, industria edita, maximi ab omnibus Linguarum Orientalium studiosis merito fiunt . Leida mortuus es A. D. I 624, viatis 4o. Utinam diutius vixisset, majoremque nobis vera eruditionis, a Linguarum orientalium supellectilem Us o , ac pertinaci studio suo reliquisset. Manix Syri tantummodo adhibent supra litteram Rici fine dictionis, quod Pronomen foemininum tertiae personae indicare solet. C A
186쪽
r , GRAΜΜATICA Cete pronunciationem legendo eas litteras , quibus subjicitur , vel subintelligitur haec virgula, cum natura sua sint mobiles, praesertim cum in Lingua Syriaca tres tantum litterae Otientur, ut jam supra innuimus. Aliud etiam munus praestat haec lineola . Nam tum numerum denotat in quibusdam libris, ut L Ia. &c. tum abbreviaturas significat , ut m pro Ian
ctus. Lege Psalmos ab Erpento editos , idque ab eo in illorum initiis passim usurpatum animadUertes. Non alienum ab re existimo hoc in loco nonnulla de editione lalmorum a Thoma Erpento ex antiquissmis codicibus manu scriptis Syriacis primum facta adjicere , ut Vis doctissimus, ct de Republica listeraria optime meritus
ob praclaram eruditionem, GV ad miraculum , paene dis
rim , perfectam , ct absolutam Linguarum orientalium cognitionem debita laude non fraudetur . Itaque Vir hie ulmos Davidis Regis, ct Propheta Lingua Driaca, cha secteribusque Θriacis ex antiquissimis codicibus manu scriptis in lucem edidit , eisque mersionem Latinam a se finctam addidit, qua editio Lugduni Batavorum ex Dpographia Erpeniana Linguarum orientalium Anno Domini 16as. quanti fiat , quanιique ematur , vix ausim dicere , cum ea Bibliotheca , quibus datum est eam possidere, iure felices, ac beatas ob exemplarium paucitatem δε pradicare possint. Tanta vero es elegantia , Ur charaeterum nitor, tanta diligentia, ct sedulitas in editione adhibita , ut ab
humano ingenio majorem postulare non liceat . Codicem alterum antiquissimum Psalmorum manu scriptum ex oriem re attulit Clarissimus Vir Ioannes Borelius, alterum pariarer ex Oriente naritus es ipse Evenius, quibus in edendis Psalmis Θriacis usus es . Carerum ut consuleret Erpentus Lingua Driaca Dronibus, in versione sua verbum Driacum verbo Latino plerumque reddidit. Hocales Textui non
187쪽
SYRIAC A. Toribus Danes forte expressisse aperte colligitur ex multis Novi Testamenti Nominibus in Graecam Linguam transislatis , Ubi enim apud Syros litterae per Dases forte Ie.gebantur , in Versione Graeca sunt geminatae : V. gr. Matth. 23. 7. 8. & Cap. 26. 23. 49. Vox Syriaca red- θditur Graeeis litteris Piam per duplex Item Marci r ἰ36. ad Rom. 8. Is .ad Galat. . 6. vox Syriaca transfertur per Α'ββα, vel A ἀθα, ut videre est etiam in aliis Nominibus passim occurrentibus; quae firmissimo, & apertissimo sunt argumento , olim in Lingua Syriaca Daches forte vim geminandi pronunciatione litteram habuisse. Punctum aliud quoque reperitur apud Syros vocatum a Grammaticis lineola occultans , quod instar Pathach Hebraici subscribitur litteris quibusdam, & significat, eam litteram, cui subjicitur , non esse pronunciari
dam, ut j a -οmamο : illud olaph propter lineolam
subscriptam in legendo quiescit . Haec autem lineola plerumque subscribitur, vel subintelligitur post Participium Benoni in numero singulari, sequente Pronomine primae personae, ego, ut at visitans ego . Itaque tune
Nahaph Hebraeorum respondet , quippe quae duas dictiones simul eonnectit , fitque quodammodo syllabae contractio propter gutturalis elisionem commodioris pronun-
ciationis caussa. Sic legitur in Barnoscho, Benainoscho. Quae eaedem dictiones saepe in
vtantummodo Vocem contrahuntur, ut Hodie haec lineola vix est in usu . Lector Igitur non peccabit contra germanam , ct antiquam Linguae Syria
188쪽
9 GR ΑΜ MATICA apponiturque sex litteris dictis Begadchephath infra, vel supra tali modo , vel . Supra scriptum respondet Dabes leni Hebraeorum , infra vero Raphe,
habetque eam vim, ut eae litterae , quibus assigitur, cum aspiratione pronuncientur . Cum autem etiam hoc punctum litteris raro apponatur , ubi intelligendum sit, fere ex fundamentis Linguarum Hebraicae , & Chaldaicae patebit . Animadvertunt Auctores nonnulli, litteram puncto isto destitutam semper inveniri, ac propterea Volunt, eam quolibet in loco positam cum aspiratione proserendam esse instar litterae φ Graecorum. Inter eos praecipue Ioannes Drusius in suo Alphabeto Hebraico veteri plurium te stimonio probare conatur , antiquis temporibus id etiam in lingua Hebraea omnium Linguarum Orientalium matre, ac principe obtinuim. Calligraphi , ut facile a caeteris punctis dignoscantur Xus Oi, di Ruchoch, diverso colore ea pingere solent. Utriusque hujus puncti appositio admodum rara est. Propterea ex Lingua Hebraica patebit , quando litteracum aspiratione, vel sine aspiratione sit efferenda. Nonnullorum quidem Grammaticorum, ut Buxtorphii,
forte , habere vim geminandi pronunciatione litteram; aliorum vero, ut Ludovici de Dieii, & Hottingeri, nihil aliud signa ficare, quam D hes lene Hebraeorum . Ego cum Leutaen diversam hanc tantorum virorum sententiam ita facile posse conciliari existimo; nimirum eos , qui legendum putant Dabes forte, pronunciationem antiquo-Tum Surorum sequi; eos vero, qua censent, Daghes for-
re respuendum, recentiorum Syrorum pronunciationem imitari.
Antiquos autem Syros Christi, & Λpostolorum temporibus ε
189쪽
SYRIACA.' dCum duplex Seheva ab initio dictionis consistere nequeat, fit, ut, si analogia vocis utrumque postulet, prius
muletur in Plocho, ut iam ex ta . pro unci. L . .
Nullum Pathach furtivum agnoscunt Syri in fine vocis sub litteris gutturalibus. Quod si inveneris nomen Salvatoris litteris Hebraicis per expressum, scias, id fieri ex forma, dc appellatione Hebraica . Ne nomen quidem Diphthongorum in linguis Oriental, bus olim auditum est ; hodie tamen usus obtinuit , ut etiam Diphthongi tradantur, quae apud Syros sex recem v cs ssentur , scilicet o , vel o , au, eu, α- su, aiso o . a. σ- oi, o ou. ΜuIti tamen volunt Hau quiescere , neque ullam Diphthongum constituere , ut rum , ta Paulos I
Diphthongorum - , di o usus est maximus , ut
De Kusichoi, sive Daghes: de Ruchoch, sive Raphe , ct linea occultante. E Si di suum quoque Syris Daghes , quod duplex est:
υ γέ alterum forte, quod vocant μα- durum , dissicile, cujus figura est punctum , pingiturque supra littera
hoc pacto , &eas pronunciatione geminat, ut D he Drte apud Hebraeos; sed hodie in scriptione eius usus plδ'ο rine exolevit : alterum vero lene, dictum leni His
190쪽
Alio etiam nomine hae vocales appellantur et nimirum Plocho dicitur apud nonnullos Λuctores Abram, Revozo Esaias, Chevoeto Isaac, Dishopho odon, Ezozo Urias. Id autem factum in gratiam Tyronum Linguae Syriacae, ut hae vocales facilius eorum memoriae infigerentur. Nam quemadmodum unumquodque Nomen proprium incipit, ita etiam talem vocalem denotat. Divisio vocalium in longas, & breves apud Syros vel nulla, vel non admodum accurata. Neque vero omnes litterae, vel syIlabae semper habent necessarias vocales sibi adseriptas, sed quandoque in iis desiderantur; quas tamen ex analogia vocis , & Linguae Chaldaicae usu facile suppleas. Scheva simplex sive mobile, sive quiestens semper apud Syros quoad figuram deest; subintelligitur tamen quoties vocali vox est destituta: compositio autem Syri omnino
Hinc eum apud Chaldaeos in principio vocum est Sche- a compositum, tunc in Lingua Syriaca reperitur Hocho, vel RevoLo , ut pro Deus scribunt Syri di