장음표시 사용
381쪽
medium locum obtinentis, et ultimo loco cubat, qui erat consiliaris et honoratior: qui supra, summus in primo loco post medium discumbit. Vide Ciacconitini de Triclinio p. 24. Salmas. ad Solin. p. 886. Si duo tantum discubuere, alter non tam magis honoratus quam sat iliaris infra dicebatur cubare, alter sup a. Qui infra accumbebant, etiam in sinu alterius recuDarctet intus accubure dicebantur. lla apud Livium 39, 43, 3. mulier dicitur infra consulem accubans, et paullo post in sinu consulis recubans. Sed haec sormula etiam in universum usurpabatur de iis, qui cum aliquo sive prope aliquem accumbebant.
Sallusti apud Servium ad Virgil. Aen. I, 698. in summo Antonius et infra steriba Sertorii Versius. Horat. Sat. 2, 8, 20. summus ego, et prope me Viscus Thurinus, et infra, si memini, Varius. Viscus erat medius, Varius imus. Cic. ad Fam. 9, 26, 1. aeeti eram hora -. Dices, ubi 2 Apud Volumnium Eutrapelum, et quidem supra me Atticus, infra Verritis, familiares tui. - Infra Eutrapelum Cytheris aecubuit. Sueton. CH. 24. eum omnibus sororibus suis stupri eonsuetudinem fecit, plen que eonuiuio singulas infra se vicissim colloeabat, uxore supra cubante. Uxorem decebat nec inbere infra et in sinu Caligu- Iaer sest ei Ioeua ausignabatur post Caligulam. Plutarch.
Curi. 8, 1, 28. ad eoa, qui infra ipsum cubabant, eonversus. Falsam opinionem, qua Lipsius pro infra reponi inιra tu gerat, resutavit Gronov. ad Liv. 39, 43, 3.
5. Proprie de iis, quae sub terra sita sunt vel aguntur. Hinc de inseris et de orco.
Taeit. Ann. II, 20. legionibus cum damno labor, e Ddera rivos quaeque in aperto gravia, humum infra moliri. Tibull. I, 10, 34. non seges est infra, non vineω euus.
6. Scriptores ea, quae sunt post ratia scripturi vel enarraturi, designant interioris loci nomine. Hinc insta de eo, quod in oratione sequitur.
Cie. ad Att. 8, 6. Pompeii verbat earum litterarum ---pIum infra seripsi. ad Fam. 5, 10, 5. 6; 8, 8. Sallusti Cat. 34, d.
earum exemplum infra scriptum est.
Quintil. 8, 4, s. augendo enim quod eat infra, neeesse est eam tolles id, quod stupra positum e t. Dissili sed by Cooste
382쪽
Calus in Digeat. 9, 2, 2. Lege Aquilia eapita primo eaveturete. Et infra deinde cavetur etc. Ovid. Trist. 2, 263. persequor inferius, se posse noeere ansmisearminis omne genus.
7. Ne in hoc quidem vocabulo veteres abstinuerunt, quin localem notionem ad tempus transferrent et posterius tempus significarent.
Cie. Beut. 10, 40. euius elas ineerta gura tempora, tamen annis multis fuit ante Romulum: siquidem non infra superiorem Lycurgum Dil. Quintil. I, 7, 20. quid quod Ciceronia temporis paullumque infra - geminabatur 78. De mensura et de numero pro minus quam
Laur. Vulta quum Elegant. 2, 53. distingueret verba intra Oiginti dies, temere negavit infru referri ad n
Plin. Hist. n. 17, 8, 4. terra infra tres pedes effossa. 6, 6, 6. latitudo nusquam infra duo iugera. 18 , 26, M. in eum diem lemadena inbilauo aestate tota, hieme pauciora, non tamen i
9. Loco superiore et inseriore designari solet magnitudo et dignitas rerum: et dicitur se infra res, quae aliis postponitur et minoris est pretii. Gθα dignis lem sunt res dignitate destitutae. Infra aliquam rem est, qui se continet, nec supra rem se extollit, sed eam ne attingit quidem. Infra classem quomodo usurpetur, explicat Gellius 7, 13. De discrimine verborum infra et intria vide in hoc vocabulo.
Caes. B. gall. 6,. 2 . hi sunt magnitudine paullo infra et phantos. Plin. Histi n. 28, 8, 27. alter illi similis, multum i Ira magnitudine. Hirt. n. Alex.43. reliquae infra hane mam iudinem. De hominum magnitudine: Curi. 6, 8, 7. Parmeni nem - inueterata apud milites tuos auctoritate haud multum ἐ- ira magnitudinis tuae fastigium positum, aeto non aequo animo εαtatem siti sui debiturum tibi. Tacit. Αnn. I4, M. quae quidem , ut omnia mortalia, infra tuam magnitudinem laeet. Liv. 28, 43, 5. aie senem se perfunetum honoribus et me in aetatem stii etiam aut fuit. Terent. Eun. 3, 2, 36. taee tur quem ego infra esse in Momnis puto homines. Cic. Orat. I, 4. nam in poetis non Homero soli laeva esι - aut Pindaro, sed horum uel seeundia uel etiam Dolligod by Corale
383쪽
infra seeundos. Plin. Hist. n. 19, 3, 15. mulio infra emenαἰ- cum. 25, 7, 38. multum infra hune mecum est, qui in Gallia sit ex herba chamelaea. 33, 5 , 26. Horat. Sat. 2, 1, 74. quidquid sum ego, quamvis infra Luelli e sum ingeniumque. Stat. Tlieb. 1, 411. sed non et viribus infra Tydea fert animiis., Taciti Ann. 2, 43. Iiberos eius tit multum infra despeetare. Quintil. I, et, 1. id quidem infra grammatici QIeium est.2, 5, 4. illa - multum infra rhetoria o elum existimanda est. Plin. Epist. 8, 6, 2. infra Pallantis Iaudes iacebunt. Quintil. 8,
2, 2. sunt autem humilia infra dignitatem rerum aut ordinia. Plin. Epist. 1, 20, 2. sed non minus non seruat modum, qui infra rem, quam qui supra. Properi. 1, 20, 5. est tibi non infra speciem, non nomine dispar - ardor. Poeta ita loquitur pro non infra est specie. quodHeinsiua reponendum temere cenauit. Hurmanniis autem inepto ita accepit, quasi infra cum ablativo construi Helasius existimasseti
10. Infra aliquem esse igitur de rebus vilioribus dicitur et infra νε pidere, arbitrari, etiam de despicientibus. Vid. Ruhuken. ad Vellei. Pal. 2, 76, 4. Vbi
de subiectis rebus sermo est, accedit per infra despicientiae nota. Quemadmodum Tacitus Germ. 37. quid enim aliud nobis quam caedem Crassi amisso et Teso Pacoro cita est scribendum, non Φse infra Ventidium deiectus oriens obieceriti Respicit humilitatem Ven- ,
Quintil. 12, 9, τ. Me illo fastigio ἰaborabit orator non agenda ea fas minores, tamquam infra eum sint. 12, 11, 30. multos infra nos videbimus Cic. Tusc. 3, I, 15 qui inuictus sit, eum res humanas despicere atque infra se positas arbitrari. de Fin. 3, I, 25. ut omnia, quae homini aeeidant, infra se esse iudicet. 3, 8, 29. infra se omnia humana dueens. Plin. Pan. 76, 6. norat infra se putabat, nisi quod infra consulem esset. Sil. ItaI. 15, 107. Vellei. 2, 76, 4. infra se et Caesarem Dideret et rem publieam. Senec. ThFest. ais. qui tuto positus loes, infra se videt omnia.
11. Infra seroos dicitur de eo, qui liberum ipge
nium exuens non dedignatur se servis submittere aut
servis parere. ιTacit. Ann. IR 12. neque Neroni infra seruos ingenium erat. Vellei. Pal. 2, 83, 1. infra servos elima. Diuitiaeo by Coos e
384쪽
12. Haec sero omnia de loco, quem res obtinere dicuntur. Sed usurpatur in rct etiam de motu et descensu. Tum significat hi unter tu, vel ubi de regione est
sermo, nack unten. Cic. p. Quint. 15, 49. euius vero bona venis ne - , is non modo ex numero vivorum exturbatur, sed, si seri potest, infra etiam mortuos amandatur. nd Quirit. p. red. Φ, Ist spiritu dumtaxat uiueret, re quidem infra omnea mortuos ammdatus esset. do quo loco Maxulandua et Wolfius. Liv. 2, I, 12. delata eonfestim materia omnis infra Veliam. Tacit. Serm. 37. VId. n. 10. Senec. Εpiat. 79, 8. virtutem non flamma, non ruina inferius adducet.
Commutantuat infra et infra. Vide Drahen b. ad Liv. 34, 50, 13. 39, 43, 3. Oudendorp. ad Apulei.
Gitanius in Ind. Lucret. de v. omnimodis tradit ingratiis esse adverbium. Eum reprehendit Vossius de Arte Gram. 3, 2. p. 381. et de Anal. 1, 47. p. 646. nam adiectivam naturam declarari addito nomine, veruuli ingratiis nostris. Hinc reliqui grammatici in duas
Partes discesserunt. Hodie autem non amplius dubitatur, et nos hanc rem exposuimus in v. Gratis. Numquam exstitisse videtur uomen ingratia, nisi tempore Tertulliani, qui eo usus est de Poenit. 1. et 2. Sed ingratiis negativum accommodabant nomini adeoque dicebant tuis ingratiis. Antiqui enim comici semper ingratiis quatuor syllabis pronuntiabant, unde Gra vius ad Cic. Verr. 4, 9. comicum appellat cum Pareo in LeX. crit. p. 607. Cf. Benilei. ad Terent. Ad. 4, 7, 26. Oudendorp. ad Apulei. T. 1. p. 80. Lindemann. ad Plaut. Amph. 1, 1, 13. Posteriores dixerunt gratia et ingratia , et adverbium ubique agnoverunt. Quare Zumptius se ipse correxit, quum in minore editione Cic. verr. 4, s. 18. Scripsisset angratiis. Bremium autem ad Cornel. Them. 4, 4. oportebat non acquiescera in Bosii sententia , sed distinguere tempora diversa. Nam omnibus in locis meliores libri scripturam ingratis confirmant:
etiam codices Apuleii, qui alias vetustatem imitatur.
385쪽
Vide Oudendorp. l. l. Apud Gellium 17, 1. critici rum
sus quaerant de integritate scripturae r legitur enim ita antiquis editionibus: sed ea ingratis in corporibus no atris pi ac necessitate naturae nobis accuum: in co-dieibus deesse fertur comoribus.1. Significationem ipsum vocabulum ostendit: nulla gratia, non ultro, praeter voluntatem. Onomasticum a Vulcanio editum: ἀεκητί. Et quum comici originem verbi cognovissent, substantivi more dixerunt tuis ingratiis, quod est, te invito. Cf. Muret. var. Leci. 18, 9. Paret L . crit. p. 608.
Plant. Caa. 2, 5, z. vobis inritis es amborum ingratiis unci I bella liber possum seri. Merc. 2, 4, 31. tuis ingratiis.
2. Quae igitur inviti et coacti agimus. ingratis agimus. Donatus ad Torent. Eun. 2, 1, 14. Nam ingratiis non ultro signiscat, quia Duronea ingratα corr. ωια atine, ingratia quae ub inimicis scrib. inollis fune uorecusantibus. Galli diculit malarg.
Plaut. Cist. 2, 3, 82. nune mihi bonae necessumst esse is a tiis, Oamguam esse nolo. Ean. 2, 1, 14. opus faeiam, ut de et ger usque, ingratiis ut dormiam. Lucret. 3, 1082. VIugere haud potia est, ingratis haeret et odit. Cic. Verr. 4, 9, 19. diem Dae neeesse erit, ingratia. ubi Euinptium Apulei. Μet. I. p. 114, 12. iam obstinationi auae me ingratia obedientem perdueit ad illum suum grabatulum.
S. Nec vero tantum cum verbis activis componitur,
sed etiam cum passivis ita, ut ingratia ad eos reseratur, quibus invitis aliquid fiat ab aliis. Nec desunt exempla, in quibus adverbium hoc vel accusativo vel dativo ad iungitur, veluti cogere aliquem ingratia.
Plant. Curc. I, I. 6. tamen est eundum, quo imperarat, in
Me argentum ita ut datumst ingratiis ei datum erit. Librarii quidam his vel iis pro ei aeripserunt, etiamsi de uno Phaedria sermo erat. Lucreti 5, 44. quae proelia nobis atque perieula sunt ingratis insinuandum Plant. Rud. 3, 4, 66. Mee illa est simia, quae has hirundines ex nido vult eripere ingratiis. Men. 5, 8, 5. quom ego accurro teque eripis ui pugnando ingratiis. Cas. 2, 2, 22. quin mihi anei Iutam ingratiis postulat, quae mea est. Mil. 2, 5, M. Amph. I, I, 10 NM. Terent..Heauti I, 37. ea eoaeta ingratiis mutua Dissiligod by Cooste
386쪽
INGRATIIS. INGRATIS. INIBI. 381
eoepit οἱetum volgo quaerere. Ge. P. Tuli. 5. mari plane eo uis auis, ad maledieendum non geseo descendere. Bene hoe defendit Heinesellius, frustra repugnante Fr. C. Wolino, qui negabat recte dici ea sa eogit aliquem ingratiis. vide Beterum p. 232. Cornel. Them. 4, 4. Me eo ua ebat, ut ingratis ad depugnandum omnes eogerentur. Ita codices. Cic. p. Quint. 14,47. extorquendum est invito et ingratiis. Scrib. ingratis. Ap
mendacium. aoa. Non edepia voto profecto. ΜΕ. in μι profecto ingratiis. i. e. etiam nolente te. Codicea ibi non pauet ingratis.
4. Notanda est compositio verborum pi et Arrallia . sive ingratia.
Plaut. Mil. 2, 5, 39. οἱ atque invitam ingratiis, nisi uoluntate ibis, rapiam te domum. Scipio apud Isidorum Orig. 2, 21, 4.
vi atque ingratiis coaetus eum uis sponsionem feci. Cf. Gelli D, I. vide auPria,
' ) In libris scriptis saepe legitur ingratus pro ingratiis. Sic Priscianus habet ingratus excita pia, quae sunt Plauti verba Amph. 1, 1, 10. Sic apud Terent. Εun. 2, 1, 14. Iu Digest. 17, 1, 36, 2. ingratul eas retineat. cod. florent. ingratis. Vid. Paret Lex. p. 608.
Grammatici omnes tradunt INIBI esse in ibi et significare in eo, in eodem loco. Quidam dixerunt maius .esse quam ibi. Quae omnia ratione destituta videntur. In vero non est praepositio, sed illa vox, quam in inde p. 359. explicavi. Hinc intelligitur per an monstrari locum, et inibi duplicatam in se habere notionem, quasi quis germanice loquatur dorida. Quare nihil disserunt ibi et inibi, nisi maiore vi demonstrationis. Ac non multa exstant exempla apud antiquos scriptores, plura apud posteriores. 1. De Ioeo usurpatur et de re, ut iam in tibι dictum est. Quod Pareus in Analeci. Plaut. ad Poen. 2, 45. p. 601. opinatur, etiam intua significari, id nee communi usu confirmatur, nec aptum est isti loco
387쪽
Plauti Pera. I, 3, 44. aeaphium, Meeos, pallium, marsupium habeat, inibi patiuum praegidii, qui familiarem avam vitam o lectet modo. Varro de Re r. 18. inibi lapides siliere. PavΙIo post eodem sensu ibi. Cie. Agrar. I, 7, 20. nata inibi esse hareex Campanorum fastidio videtur. I. e. Capuae. Argument. e moed. Plaut. Captiv. 5. et inibi emit olim amisatim situm. Co rexerunt eriti ei ob hiatum in ibus. Apulei. I. p. III, 41. inibi ista Milo deversatur. 6. p. 180, II. inibi viraeulum Ditis. vid. Oudendo . T. I. p. 564.2. Recentiores scriptores usurpabant ita, ut esset in eodem loco. Etiam pro illico dictum videtur.
GeIlius 17, 12. atmve inibi eisdem laudibus non herete hae sententiola invenuste Iusit. i. e. In eodem libro. II, 8. eius coenae omne erat in olla una lentia aegyptiae et cucurbitae inibi minutim eaesae. i. e. in eadem olla. GoIliua I, 3. quum die uitae suae postremo eum inibi mora
3. Sed miramur id, quod la quibusdam grammaticis traditur, inibi significare prope iam, vel, ut No
nius 2, 427. ait, Sic et mox. Quae exstant exempla huius generis, omnia in se habent esse, et dicitur inibi esse, pro in eo eSSe. Nos Germani duran Se .
Apud Nonium Afranius Materteris r po tquam se .idit -ibιe83e, gignatam parvulum sororibus eommendat. Caecilius Plo-eio e liberne es Non sum, Oreum inibi est. Pacuvius Ilionarpro eis aut inibi eati tam iam potivntur frugum. Scribendum videtur aut inibi est, aut iam p. f. nisi aut in haut mutandum. Cie. Phil. 14, 2, 5. quod aperare nos quidem debemuε, P. C., aut inibi erae, aut iam esse eo eorum.
Glossae a Vulcanio editae: insecus, εἰς Urος. Nec repugnat analogia: nam dicitur, intrinsecus, circumsecus. Siguificat quod Germani dicunt ein iaria. cf. T. 2. p. 74. Exempla apud scriptores nusquam inveni.
Quem ad modum inanis, incircum, insueer aliaque huius generis composuerunt Latini inserioris aetatis ad augendta vim verborum, etiam iraemel dictum essa
388쪽
pro semel videtur: idque libri scripti in plurimis Ioeia
osserunt, quod tamen critici mutarunt in insimul. Si vero ad animum revocassent, utrumque vocabulum unius esse originis et rationis . non dubitassent de usu, sed sibi persuasissent, vulgari sermone has formas fuisso
promiscue uSurpatas. Caius in Dig. 18, I, 35, 7. nee interest unum 'pretium omnium
centum metretarum insemel dictum sit an in singulas eas. Ita cod. forent. a prima manu: correxit nita insimul. Et reeto scriberetur insemel, quod esset uno nomina. Florus Praef. g. in brevi quasi tabella totam eius imaginem amplaelar. nonnihil vivero ad admirationem prineipis populi eollaturus, si pariter ας ue insemel universam magnitudinem eius ostendero. Alii eodd. in semet. Critici fecerunt insimvir quod praestare mihi non videtur. Reddam eben so und aus eismal, hoc est, una tabella universam magnitudinem ostendens. 2, 20, 1. relietae regiis hereditatibus opes et tota insemel regna volebant. Etiam hoe Deo optimi codicea consentiunt: qui insimul praebeant, nominare non possum. Illud comprobavit Salmasius, hoe Oudendorpiu1.
Novum hoc vocabulum in usum venit aevo Domitiani. Ante Statium qui usurpaverit, nemo est cognitus. Significat simul. Vide Borrich. Cogitat. p. 200. Cessarii Curas poster. P. 146.
Stat. SiIv. I, 6, 35. orbem qua melior severiorque est et gentea alia insimul togatas. Heinsius coniecit in sinu r edit. Venotae habent insemel. De Iocis Flori modo dictum est in xlvsEMBL.Freinhemius in Ind. Flor. assert haec: Collectio Chron. ex Λnonymo, qui sub Alexandro Severo Vixit I. Exte. stunt insi-inia anni CCCXLVI. Gesta Dei per Francos p. 63, 27. ut autem insimul omnea eonverit. Adde Pasi Diac. lib. 15. In morte Aunae.
INSUPER factum est eo modo, quo Germani ubermutant in druber, quod est duriliber. Nam demonstra
tiva vis voculae in , de qua p. 244. diximus, hic quoque apparet. Sed praeter hanc intentionem nihil particula habet, quo a auster differat.
389쪽
Inepta erat sententia eorum, qui dicebant duas praepositiones ita esse compositas, ut etiam possent separatae transponi super in , uti apud Plaut. Merc. 2, 1, 82. donec in nooo εuper. vide Taul, mann ad h. l. 1. Primum additur verbis imponendi, incumbendi ita, ut veI tertium significet, quod accedit ad rem iam alicui rei impositam i. e. oben drauis, noch daraus, vel etiam de re simpliciter imposita. cf. not. ad Stalii Silv. 1, 1, 1. Est enim Insuper imponere idem dicitur superimponere. vid. Drahenb. ad Liv. 21, 1, 5.
Liv. 22, 2, 8. cumulatis in aquas sarcinis insupeY incumbebant. Praecedunt enim dativi, non ablativi. Caes. B. gall. 4, II. instruper bipedalibus trabibus Immissis. ubi Oudendorp. Beli. civ. 2, s. emtonesque insuper iniecerunt. Virgil. Aen. I, 61. molemque et montis insuper altos imposuit. 33, 578. Enceladi aemiustum fulmine eorpus urgeri mole hae, ini gentemque insuper Aetnam impositam ruptis flammam exspirare
eaminis. Liv. 21, 45, 1. Liv. 44, 1, 4. humusque insuper lallaiebatur. Taeli. Germ. 12.
ἐgnavos et imbelles et eorpore in mea eoeno ae palude iniecta insuper crate mergunt. Cato de Re e. 160. ferrum insuper laetato.
Singulari modo Plinius Hist. n. 13, 13, 27. lapidem fuisse
adratum tareiter in media area Dinctum eandelis quoquo verso.
In eo lapide insuper libros impositos fuisset propterea arbitrari eos non computruisse. Intelligo libros in Iapide fuisse per ca delaa niligatos i sie waren aus diesen Steis obendraus gelem.
2. Eodem modo in describendis rebus super alias Iocatis usurpant adverbium.
Sallust. Cat. 55, 4. eum uocum) muniunt undique parietes alque insuper eamera lapideis fornicibus vineta. Vitruv. 1, 12, G. ita erit, uti possit turris insuper aediseari.
3. De eo insuper dicitur, quod exit ex superiora loco, pon oben her, desuper, superne. Sic ZΠεvPer imminere, quod alias desuper imminere. Sed etiam ipsa superior regio hoc modo designatur, quemadmodum Germani pon oben pro Oben loquuntur. 1um est in superiore parte, cui opponitur iura, circum.
Lucan. 3, 610. ausus romanae graia de puppe earinae inlaetare manum: aed eam grauia insuper ictus amputat. Llv. 21, 34, 6in tibi in angustiorem viam ea parie auera m Diuitig Coosl
390쪽
aeetam iugo insuper imminenti ventum est. Desuper imminere
Cato de Ro r. 76, Φ. operito pruna sesuper, et eircum operito. Tacit. Germ. 16. solent Et Eubterraneos speeus verire eos ires multo insuper smo onerant.
4. Altera significatio particulae rem notat aliis rebus additam, vel praeter alias factam, ut sit ad haec, Praeterea. Adiiciuntur aliae particulae similes etiam, quoque. Et differt insuper a praetereu, quod hoc simpliciter signiscat accedere aliquid, in ενper autem novum quid accumulando adiici: obentireta. cf. Doedem lin. Synon. T. 3. p. 108. Cicero hoc vocabulo non usus est: nam locus ad Fum. 15, 16. iamdudum est co reclus. Suetonius pro etiam usurpavit, Apuleius pro
adeo PIavt. Amph. 3, 2, 27. quin ego illum aut deseram, aut a tis elat mihi ille atque adiuret insuper nolle esse dieta, quae in me insontem protulit. Merc. 4, 2, 1. parumna est malae rei, quod amat Demipho, ni sumptuosus insuper etiam siet P Texent. Eun. 4, 3, 2. hoeetne tam audax facinus Deere esse a stim 2 - Quin etiam insuper scelus, postquam ludineatust olet nem etc. Ad. 2, 2, M. etiam insuper defrudet 7 Rh t. ad II xenn. 4, 23, 33. non modo id non fecit, sed etiam insuper ipse grandi stponsione victus est. LIV. 3, 67, 4. si id parum est, insuper poenas expetite. 4, 58, 11. haec sua sponte agitata insuper tribuni plebis a endunt. 42, 25, 1. 21, 14, 2. alius insuper tumul-
tua ex aree auditur. 22 , 3, 12. a , 38 . 4. Virgil. Aen. 11, 107. verbis haeo insuper addit. 12, 318. 2, 593.
Liv. 21, I, 5. stipendio etiam insuper imposito. Celsus 4, 10. ae insuper quoque recte quaedam malagmata iniieiuntur. Sed vide Tom. I. p. 455. Sueton. Vitell. 2. mox eum Claudio principe duos insuper o
dinarios eonsulatus censuramque gessit. Falsa est eorum opinio,
qui insuper significare dicunt eontinue. Est etiam. Aug. m. inter varia munuscula togus insuper ae pallia distribuit. Tib. I. a patribus in patrietas eooptata agrum insuper trans Anienem
Apulei. Μet. a. p. 132, 27. at ille non eontentus, quod mihi nee adsistendi solatium perhibuit, insuper exitium meum eaehinnat. tibi eaehinnare eum accusativo coniungitur, non insuper Praepositio.