장음표시 사용
191쪽
I 6 DE MILITIA EDESTRI Tirentinos vocabant, duos secum trahentes equos, aut Liuius libro xxxv. Desultoris ossicium C. Iul. Hyginus cxpressit Fabularum cap. L xxx. Romani seruant institutum, cum desivitorem mittunt. Vnus duos equos hiare,pilium in capite. ex equo in equum transilit. quae fere verbis totidem repetita ab Isidoro lib. xv Mi. cap. XXXIX. Pulchre quoque Manilius lib.v.
2 Jec non asterno desultor sidere dorso Luadrupesim,uflatiles poterit defigere plantas:
Per quos vadit eq-s, ludit per terga volantum, Aut solo vectatur equo.
Neque infelicius Manilio Silius lib. xvi. Milite non im quisquam feliciiss auri Inse Iabo equo, vel si resupinri citato
Proiectus dorso serrae cum memba; vel idem Si nudo paret tergo, cum rapta volucri Transigeret cursu sonipes certamina campi. Illustre Amphippi seu desultoris exemplum est M. Sergius, qui, ut Solinus scribit cap. v i. duobusflipensis; primo, aduerscorpore ter cir vicies vulneratus; secundo stipendio, dextram in praesio peraedit. qua de caum ferream sumam erit: σtum murea pane idonea ad dandum valeret, una die quater 'gna
ui es vicissinistra, duobus equis eoinsidente confossis. Et Titum Imperatorem hic omisisse sit nens. 'se legioni praepositus, quadam acie, equo seu feminibus amisy, infrendis adurum vacuum, cuius rector contrased, cans occubuera ait Suetonius
cap.i v.gnis G dicuntur,qui tribus singuli utuntur equis, apud Pausaniam lib. x. Galli sic in Graecos ibant,Duce Brenno. Fuere, in ait,suprasea inta equitum millia amphtis mille ducenti. Nam singulos equites duo famuli sequebarum in equis, si equestrium aritum maxime gnari. Ii, dantibus iamianis,in extrema acie consistentes, ei erant usui; visi fortὸ equus esses amissus,statim suum submitterentes Orconcidisset,seruus in eius Acum succederet: qu.dsi utrumque sea impetus euertisset, iam prasto eras tertius,qui pro mortuis locum teneret. Iam ver vulnera primarius iae accepisset, esecundari'salter ex acie is sub
192쪽
LIBER TERTIUS. II ducebat, alter vero sauei' vicem obibaw, Atque iam itutionem totapruria Crimarcipiam nominante equum enim Maricam appellant. Fuit is quoque Numidis mos, auctore Liuio lib. xxiii. quibus Desistorum in modum binos trahentibus es os ergo tertio insidebant) inter acerrimam spe pugnam in recentem equum ex fesse,armatu tranfulare mos eras: tanta velocitas ipsis, tam doctis equorumgenus. Ternos item equos Quadis &Sarmatis assignat Marcellinus lib. xvri. Insidendo melocibus equis cir morigeris, trahentes singulos interdum σ binos, uti permutatio viresfouear iumentorum, vigori otio imgretur alterno.
Sed Zc Teutigochus Rex quaternos senoris equos transilire sese
tus,vix unum umfugeret, mutauit, teste Floro lib. Ii I. cap. III. Desultores ergo erant hi omnes, qui ex equo transiliebant.in
equum ; eorumque equi Desultori, Suedonio in Iulio, dicti. quales bc Indorum fuisse Herodotus scribit lib. v ii. Indi, inquit, equos Desultorios agebant. quorum mentio quoque apud
Artemidorum lib. I. Oneiroc. cap. L VI II. ubi equum
seu singularem vocat,ut Pindarus saepissime. Sed aliud equutum Desultorum genus erat, qui unico colenti equo, subinde desiliebant ad pedes, pugnabantque pedestri praelio perinde atque equestri. Celtiberi, duobusgladjs accincti, quando equestri certamine superiores eu ere, ex equis desiliunt, pedestremi adiuuant pugnam, ait Diodorus Siculus lib. v. cap. I x. De Hispanis Liuius assirmat lib. xx i x. initio: Nonsustinuissent Iamis
fisum imparam Hispani ni Regulus ipse Indibiti, cum equitibus ad pedes degressu, ante primasigna peditumst obiecisses, &α
ures casti, quia equos conscendendis trum non fueras. De Ge manis Caesar lib. I v. Beli. Gall. Hones ubi imum nostros equistes constexerunt quorum eras quinque millium numerus, ciam ipsi non amplius octingentos equites haberent nihil noraris timem μου, &c. impe facto, celeriter inros perturbauerunt; rursus r sisentibus msis,consereudineseia adpedes desilierunt; equis, complurJus nos,is deiectis, reliquos in fugam coniecerunt. Sueuis certe Germaniae populis vulgare id Caesar scribit Iibro iv. de Bello Gallico cap. ii. Equestribus pralijssepe ex Z equid
193쪽
I 8 DE MILITIA EQvESTRI equis defitiint, ac pedibus pradiantur, equosi eodem remanere Rigio assuefaciunt,ad quos se celeriter,cum usus poscit eripiunt. Inselens mihi visus Daharum mos, qui bini equo uno desii Liabant sui alij equites singuli equis binis aut ternis) bello
Alexandri, quod Curtius memorat lib. vi. Sitae ire iteruptum tegendis insidijs erat.Ibi Dahas condidit. Equi binos armatos vehunt, quorum inuicemsingusi repente desitant, equestris p gna ordinem perturbant.Equorum velocitati par est hominum mnicitas. Opportunum horumce Desultorum institutum,ubi incidit necessitas pugnae, neque tamen equitabiles adsunt campi. Sed quis credat tam morigeros uspiam fuisse equos, qui in bellico illo fremitu, vacui sessoribus non terrerentur, non fugerent,verum in vestigio remanerent Nae equites ipsi nostri tam audientes dicto non si int, absente Praefecto, atque illi equi Germanorum. Attamen sic assuefictos, sic doctos filisse militares equos credendum est, cum usitatissima Bambaris iuxta ac Romanis & Graecis ea fuerit Desultorum pugna,quomm singulis seruulum fuisse, aut stratorem retinendo equo,nullus credat. Vt lixas aliquot,aut equarios id curas.se mmmem, haud grauate adducor ; sicut de Dimachis Alexandri, Pollux mox citandus scribit, hodieque seruandis equis Velitum nostrorum qu Dr rem vocant pauci sunt appositi custodes: illorum iumentis quoque, quos Flaminius a Cruce Franquos Musquetarios appellat, equites duo praeponuntur. Sic ergo Celeres Romanorum desiliebant, auctore Dionysio lib. it. Celeres, inquit, inpra sis victoria auctores erant, quod σpugnandi mitium facerent, er omniumpossY-
mi recederent, ex equis pugnarent, ubi campus ad equestre ceditamen esset commoduουε, pedibus vero, ubi incommodus. Hunc amum marem Romulus mihi mirisur a Lacedaemonibus accepisse,pinquam cognouit, σ apud illos generosi mos quosque iuuenes Regum suilites fuisse,quorum opera illi uterentur in bellis, Gisibies' in eque tri σ in pedestri pugna propugnatores essent. Quiae .
postrema verba notanda sunt, ut antiquiores Romanis Lacedaemones fuisse equorum Desultores sciatiir. De ijsdem
194쪽
Romanis bello Latino Liuius lib. it. Tum ad equites Dictator aduolat, illectam, ut fesso iam pedite, descendant ex equis, spmam capessimi. Dicto paruere. Desibunt ex equis, prouolant in primum, σ pro antesignanis parmas Ayyciunt: s tum demum impulsi Latim, perculsat inclinauit acies. Equitibus admoti equi, inpersequi hostem possent. Itertim lib. t in. bello Sabinorum in Romanos: S tes duarum legionum sexcenti fere ex equis desiliunt, cedentiburis iam suis,prouolant in primum, ut, s hosti
se opponunt aquato primum periolo,pudore deinde animos peditum accendunt. Verecundia erat, equitem suo alienoque Marte
pugnare, peditem, ne ad pedes quidem digresso equiti parem esset.
Rursus lib. iv. bello Romanorum in Volscos: Sext. nius Decurio equitum, cum magna voce exclamasser, ut equites,
qui saluam Remp. vellent esse, ex equis desiliremue omnium turmarum equitibus,velut ad Constulis imperium motis, si hac Mint, armata cohorssi r impuum bonism,actum de Imperio est. δε- quimini pro vexillo cust idem meam ostendite Romanis Volsisque, neque equitibus vobis Mosequites, neque peditibus esse pedites pares. cum clamore approbata adhortatio est. Vadit, alie custidem gerens, quacumque incidunt, vi viam faciunt. E e inferunt u rectis parmis, ubi suorum plurimum labarem vident. Restituitur omnibus locis pugna, in qua eos imperustulit . neque dubium erat, quis,si n*m pauci simul obire omnia poeni, terga daturi iactes fuerint. Denique lib. x x x i x. Fugientem in cama equites secuti sunt, σmmicti turba hostium intra vas penetrauerunt. Ubi ab relictu in prasidio casDorum alium instauratum, coacti sum Romani equites descendere ex equis, &C. Caduntur H D staniper tota casis,&c. o concione stero die laudati dona-ii a C. Calpurnio equites phaleris, pronuntiauiti eorum maxime opera hostes fusos, castra capta expugnam esse. Estic apud
Frontinum lib. II. cap. III. exemplum equitum desilientium ad pedes, pugnantiumque, stib Caesare Germanico. Feliciter quidem subinde , quamquam verissimum alias esse censeam, quod Hirtius fatetur lib. de Bello Hispanico: Fere apud exercitus hac est equestris pia j conseverudo,c- eques ad Z L dimi
195쪽
18o DE MILITIA EQv ESTRI dimicandum dimisso equo cum pedite proinditur, nequaquam parbabum, id quodis hoc certamine accidit. Sua enim in arte quis
que valet plurimum, minus in aliena. Atque his locis omnibus nulla liratoris, aut seruuli, aut equi senis, qui vacuum d mini equum teneret mentio aut vestigium. Docti ergo erant remanere sessoribus vacui, paucorum custodiae relicti; quod
Liuius insinuat lib. 11. bello Latino,ubi scribit,Ei libui qui ad pedes desiliterant in equos demis admotos, ut persequi hostemplent, planὸ ut singulis suus redderetur equus: aut certe ipsi repeterent Sc internossent; quod indicat lib. x x ii. de Cannensi clade: Equitum pedestre pratam fuit 'aleiam haud dubia hostium victori-cum tacti mori in vestim mallent,quam fugere, O inde di pati omnessunt, νηοβ ad fugam, qui poterant, repetebant . At quomodo poterant internosse quisque equum suumὶ Nimirum id promptum equiti,quotidie equum suum tractanti, videnti, inscendenti, etiamsi in turma magna similium aut gemellorum. Quamquam vix dubitem, singulos certo ordine equos dimisisse cum equitio reliquo turmalium suorum: ut fieri nunc debere ostendunt ta lis suis V Val- hausius Sc Flaminius a Cruce. Non negem tamen, certius fuisse Alexandri Macedonis inuentum, quod Pollux et tribuit lib. i. cap. x. Eras, inquit, equitum steties Alexandri inuentum2 buiorem peditu armaturam, oe graui rem equitu habentes apparatum, ad utramque expediti pugnam, pedestrem scilicu-eque'em , ut in locis, equis conuenientibus, equinarent si vero in loca equis non pervia venirent,ne imbellis omnino essent, fae mal in Lydium paterentur; equum famul ου -- damoedulo ob hoc sequens b eo recipiebaου iis vero aio equo descendens continuo inminus consistebar. Profectb sapienter: nam Martiales illos equos quis non vereatur turbaturos aliquid absente magisti O, si vel equae paucae intersint equis coleatis
Nonne vides ut tota tremor pertenter equorum Corporas tant m notas odor attulit aurast Ac neque eos iam 'na virum, neque verbera sua,
196쪽
ISI LIBER TERTIUS. Flumina, correptos unda torquentia montespId tamen de seruulo stratore Curtius non narrat, ubi Dimais
chas describit lib. v. Alexander delectu ea tum sex millibus, trecentos squos Dimactas appellabasin adiungis. Dorso tu arma
grauia portabant; curriam equis vehebantur e cum res locusque poscerer,pedestris acies erint. Audin ne verbum de seruo equorum custode. At Pollucem ea re non damnomam Philippus, teste Frontino lib. r. cap. I. equitibus singulis singulos calones
concessit. Zengitis quoque Callisthenes senios singulos. duos etiam Desultoribus singulis, Pausanias lib. x. Aliter Celtiberi conabantur sine semulo, vacuorum equorum quieti prouidere. Hi, si Suidae credimus in vocet διον, proprium hoc habens in pugna, ut cum pedises fluos labarare viderint, ex equis desiendentes in aciem,'uos ordinestantes relinquam. Extremis enim de loris equorumparuos clauos sustendunt, eosque studiose defigunt: itaque parere docent equos, σordine flare, dum reuersi clauos r miserint. Parui claui quomodo tenuerint equos Nam terrae infixi tenere qui potueret An arboribus reuincti ubi tot arbores in campo quolibet vel agro Prisci Veluti vere dicendi sunt, hoc est, equitibus iuncti. Vt enim Desultores illi veri equites erant, qui de pedibus pugnabant ; ita Velites veri pedites erant, sublati tamen in equos, ut equitibus eadem coleritate adessent, eosque in pugna de pedibus iuuarent. Tales eos Valerius describit lib. 1 i. cap. Iir. Velitum usus eo priamum bello repertus est, quo Capuam Ful. Flaccus Imperator tis dis nam, cum 'Mnatui Campanorum, misis excursationibuι equises nostri, quia numero pauciores erant, resistere non possent, Nius Centumio e peditibus lectos expediti corporis,muel dsaltu iuuere se equitibus, s rursus celeri motu relabi instituit,quo facilius equestri alio subiecti pedites,viros pariter atque equos hostia telis incessierent..od hic Valerius stibobscure dicit quis, bussi iungereus rumseus relabi; Liuius explicate scripsit lib.xxvi.
Ex omnibus legionibus electi μιnt ius es maximis vi reae uim me corporum veloces, occ. eos singulos in equos suos accipientes
equites, assuefecerint'vehi post se,cr desilirepe citer,ubis Z 3 gnum
197쪽
I82 DE MILITIA EQVEs TRIg-n datum esser. Igitur equites erant ante pugnam, pedites plerumque in pugna: nam dc ex equis pugnasse subinde, Vegetius indicat lib. III. cap. x x I V. Velites, Inlusi iuuenes erant,
leui armatura, corpore alacri, qui ex equis missilia optime dirigei bant. auctoritate forte Dionysij, qui lib. ii. cap. II. scribit, ex equis pugnasse eleres, ubi campus ad equestre certamen erat commodus. quamquam Celeres multo Velitibus sunt antiquiores. Velitibus similes Ferentarij. nostri Drageons, nisi quod paulo etiam digniores , quippe qui soli proprijs equis vectantur, cum illi alienis, dc post singulorum equitum terga. Satvarium hucusque equitum genus a pugnandi diuerso more. Iam munus ut multiplex, sic multa quoque nomina fecit. In primis Comitatensibus a comitando, quorum plurimae vexillationes numerantur in Notitia Imperi j. Sic supernumerari' equites Scsuper i a munere Vegetio vocantur lib. II i.C.XVIII. qui belli Ducibus praesto sunt, ut in omnem partem subsidio mittantur; superflui nempe turmis constructis; ne, si aliunde decerpantur, ea parte fors aciem debilitent abstracti. Sul*diarios passim Historici appellant. Vt enim Varro lib. I v. Ling. Latin. ait, Sid fidium dictum, quia Triar' subseribant, prioribus ordinibus in pugnam successuri. sic equites subsidiari j, qui fessis integri submittebantur. 1 α equites, Ut ex
Mauritio quodam Graeco Turnebus docet lib. xxi I. Aduers cap. X V s. qui ante agmen er aciem excurrebam.Defensores, qui nec ex acie exeunt, nec excurrunt, avuctoritate eiusdem Scriptoris. Feremari' equites appellati,auctore Varrone, quod'ni dis lapidibusi, pugnarent, qua tela feruntur, non tenentur. Vel, si maior Festo fides, a ferendo auxilio, quod quidquid opus esser,
auxilis ferrent. unde nomen habent & a munere,Wati armis, ut mox ex .ssiliano. Pabulatores, Liuius lib. V ta I. Decad. I v.
Magna pars oppressas er,ni statio Pabulatarum,sexcenti equites occurrissent. Pro armorum genere distinctus quoque eques. Equestres copia, inquit AElianus libet de Acieb.modo armatura trieter sedulant. Pari enim armis tota obsepta H,s hinc cataphracti. Pars non tota armis tegitur, dcc. Pariis non cataphracta, alj
198쪽
L i B E R Τ E R Τ I V S. I 83 Hasati habentur, alij Ferenta j. Hactati, ινά manus conferunt, O hasta cominus decertant quorum alij scutum gerunt, minis
scutati dicuntur; alijsine scuto sola hasta pugnant, qui nomine flu-
ciali Hastati vocantur m Contati. Ferentari, equites θ dicuntur, qui eminus solent dimicare: quorum ali, iaculis, vocantur 1 arentini talij arcu, quisagittari's Syt vocantur. Tarentinorum duo siun mora. γ' longius iaculantur,oe Iaculatores,ac stitiali nomine Tarent vocanture a*,ckm semel aut bis iacmium miserint,cominus pugnare incipiunt, dcc. Leues hos nominari . solitum est. De Leuibus meminit 8c Appianus in pugna Africana cum Hannibale. Scipio, inquit, iussit Italisos equites ab equis desilire leusio armatos. Supra Lib. II. Cap. i V. de Arquitibus, Hippotoxotis, Hippacontistis, Scutarijs, Clibanarijs, Cetratis, Armigeris, Restiferis & Iaculatoribus equitibus dictum. Mores praeterea equitibus nomina indidere: nam Feroces equites a serocia, & Alites a celeritate dictos, Notitia r censet. Imb iam venia mihi petenda est,ut Grammaticarum aurium pace liceat barbara pleraque equitum nomina ex eadem Imperii Notitia proferre, ne indiligens habear, qui pro suscepto stuὸio nihil debui videri omisisse, quod ad equestren, militiam seectaret. A patria igitur ut notissima nomina omittam Marcomannorum , Arcadum , aliorumque)Taifali equites, d c Mallemni vel Stabliani, tui Galliae populi. Equites Passai quos Dion in Hadriano stribit armatos transnasse Danubium foricetin a loco aliquo dicti. Pas rentiaci,ab urbe Passera.Brachati,a Bracha Hispaniae oppido. Cordueni seu c ordubet,a Corduba.Ala Treuirensium Tacito. Sic a praesidijs quibus equites imponebantur, Ala secunda
Armeniorum, Oasi minore. Aia prima Abasiorum o eos maioris. Oases urbes duae sunt Ptolomaeo, quarum maior proxima est Abydo. Auctores equitibus quoque nomina reliquerunt: Theodosius Ala Theodosiana, Constantiacis Constans, Honorianis Honorius. Sic Ala Petrina, Scriboniana, Tacito ab auctoribus nominatae. Ordo denique temporis Alas numeris distinxit, in primam,secundam, adiasque deinceps; in
199쪽
equites Seniores s Iuniores, in secundosexto, octam Dalmatas, aliaque id genus portenta verius quam nomina;quae audientur Libro iv. Equites aeui nostri, praeter Lancearios, ab armis recentibus noua quoque nomina inuenere. Qui rassarij, seu Corassarij annis abhinc Lx. in Gallia nati, Lancearijs ob exhaustam belloNobilitatem deficientibus successere,ait Ioannes Iacobus VValhausius lib. ii. cap. ii. sic dicti sint a C rassa, seu Cuirassa, ut Liuio loricati equises, a lorica, quae idem significant. lorum enim appellationem loricae dedit;Corium, corassae , Gallicum mire, irata. Hi pro Lancearijs sebstituti, hoc solo ab his differunt, quod sciopo Vtantur pro lancea,& gradario succussarioque equo pro expedito. Hinc Quirassatij facilius Lancearijs reperti, adeoque plures ; nam minore eis opus peritia, minorisque impendij equo, prae dexteritate splendoreque Lanceariorum. Campi etiam Belgici montuosi, non rarae siluae dc lutosi itinera, palustre tenaxque s lum, Lancearijs inequitabilem fecere terram. his de caussis fere etiam exolevere. Arcabusari j equites ijdem qui Carabini& Bandularij. Ααabusium enim fistulam instar arcus signia
ficat, quam Pedemontani inuentores Carabinum appellarimi. Quia vero e torque quem Bandulier vocant Galli) ea
fistula sussaenditur, Bandularij quoque dicti sunt. Musque-tarij dc Hastati seu Piquarij equites, reuera Velites sunt, qui non nisi pedibus pugnant; equis impositi per iter, ad celerit,tem , ne equites morentur; communi nomine Drageons appellantur, cuius mihi caussa obscura est. Musquetari j Franqui, quos Flaminius a Cruce instituit, nouum omnino nomen sunt; dubium an feret aetatem. De horum aliorumque
200쪽
Legionarsis diuisi in enturias : SociijAuxiliares in Alas. centuriae--
iterum in Turmas , Decurias. centuriae in se tres, Turmae decem, De- curiae triginta, in qualibet Legione. Aucti deinde equites, auctus in numerus Centuriarum, Turmatrum, Decuriarum. Abanipartitio Lycurgi in Y μύς. r--Alae unde dictae. la non plures duabus. S gema
Macedonum, laesacrae quid stlae nostri equitatus diuisio. Globus seu Drungus. lRO M V L v s trecentos Legio rarios equites quot initio numerabantur diuisit centumstribus. Rhamnenses a Romulo, ab Tito Tatio Titienses appellati. Lucerum nominis CV originis caussa incerta est, ait Liuius lib. i. Deinde fecit equites sexcentos, centurijs tamen non amplius tribus, auctore Plutarcho. Mox Tarquinius Priscus, centurijs Romuli tribus addidit alteras tres, equite duplicato in mille ducentos. Denique Se Uius, instituto censu equitum ex primoribus ciuitatis, scripsit centurias xii. teste Liuio libro I. Fuere igitur tum centuriae xviii. Legionariorum. Hos legionis cuiusque equites diuidebant turmis ait Polybius lib. vi. ubi alas minus recte Lasicaris vertit nempe ut in legione qualibet decem erant peditum cohortes, ita cuilibet cohorti sua fuit annexa tiarma, Vt Vegetius lib. II. cap. v I. Caussam consilij huius reddit eiusdem lib. cap. x xl. Per hanc contextionem in legion hin s cohortibus equitum peditumque,seruabatur una concordia, &c. nam ita Legio πν equites cohortes suas contulernj affectione venerantur, c naIuraliter equites a peditibus soleant discrepare. Placuit Sc Barbaris Romana partitio, fuereque imitati.Liuius lib.X. Decad. Ii I .cap.X I. Dphax equites in tum pastin, pedites in cohortes,stat quondam ab Romanis centurionibus
in diceris istribuit. Quid igitur turma Z Terma s,inquit Varinxo lib. i v. Ling. Lat. E in V abjt, quodleiaeni equites ex 'tribus tribubus,1 aliensium,namnium, ' Lucerum libant.Polybius