Elegantiores praestantium virorum satyrae, quarum titulos, & nomina auctorum, versa pagella exhibebit post praefationem. Distinguuntur in tomos duos

발행: 1655년

분량: 726페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

si ACADEMIA I. Iiberum oblectandi campum histolicae se contractio a pudorique oratorio sponte subjiciat Vertim de hae

permutatione transuu lue sermonis dicendum mihi non est; sed tantum in modo monstrandum , quamquam Si nus Poetico charactet finem praescripsi-hHη inus voluptatem, non minus, quam

dignitatem oratorio, atque historico necessitatem non continu tamen omnem verborum laetitiam vel de

fundo Poetis hauriendam esses sed

multa circulatoribus ac scurris , mimorumque venalium gregibus ultro relinquenda. Verum animadverto Poetarum multos, dum mediam inire nituntur viam, in classes disparari omnino duas quarum utraque dum se ab altero extremo sollicite proripit, concepto semel impetu transilit

medium, extremumque alterum carinpit. Atque ut quas ego classes hominum loquor apud vos in medio po-nvux nam Prior est eorum, qui sinistro A- εν polline Poesim aggressi nihil in ver-zus in magnifaciunt praeter sententiam.

hane sublimem electamque volunt; illum serpere permittunt, aut etiam jacere: si forte ad limam revocant, atterunt potius atq; arrodunt, quam expoliant,

262쪽

Ac AD EMic I. si 'expoliant, cillustient. Hinc infacetum aridumque carmen , hinc coagmentatio verborum hiulca lacu nosse, hinc Poesis ingratis plane Graistiis concinnata. Atqui si voluptas, ta u.- qua blande concilientur hominum animi , finis est poeticae orationi: 'quo tandem artificio consectantur ii voluptatem , quove lenocinio carmen architectantur, qui tam jejuno ae strigos dicendi genere utuntur Λ Poesis ad amorem sui quem quam alliciat facie ista exangui aepe ne cadaveros a meque ii malo medentur, qui solam dictionis Latinae munditiam praeoptantes , caetera post illam habent, versumque ut liis bitum est , lacerant atque enervant: una in re una parte non expleant ejus artis , quam profitentur omnes. interea languidam fluxamque Poesi reddant, quaeque elabitur ex auribus, nec ullum sui vestigium relinquit Scio veterum fuisse Poeta. Curs brumaliquos, qui, sive natura . veiudicio hanc elocutionis iis fractae rae d. hoquitiam amarent quorum sententiae non de intercisae , dissilentesque numeri, versiculi retractantes .calcitros in

deliciis hodie sunt apud aliquos, qui

2 haec

263쪽

12. ACADEMIA haec antiquitatis ramenta legunt, RELi Qui As imperii veteris ubi auri que exosculantur. Ego ver etsi illos i i Poetarum Proceres veneror sane o ς μ mnes, cum mihi tamen aures defraudati sentio ea in arte, quae aurium inservit aucupi commendare admirarique hujusmodi artificium exanimi mei sententia non possum. c;e. 1. Quid enim oratori adhibitum saepe

ἁe Orat. fiitulatorem Romano in foro legi- ut 'mus, qui cantu tum remita . tum 6 -i I estato modos orationi faceret, prae F Hi monstrarerque numeros, quibus aut Drora iacentem erigeret, aut ferocientem -civientemque cohiberet in carmi- ne quod est a cantu dictum, desiderari concentu dictum, desiderari conis centum ac Musas modalatione spi)Iiari impune posse arbitrabimur ineex infractis hisces confragosis veriss bus haurire se assirmant aliqui suavitatem quandam latentium numerorum. Audio, atque admiror, nam ego interrogo aurem meam , quam tamen non experior omnino in aliis

re que ad occultum hujusce

. nis sonum, inanem perpemque reperio. Sed nimi- Pythagoras arcano nescio quo

264쪽

ACADIMIA I. sarquo caelestium concentu orbium inister mortales unice fruebatur Saltem curtum istud atque inamabile genus carminis aliquo dictionis sapore, quod factitarunt veteres , mitigare tura profecth convicium poetico Iaomini haud facerent carmina nonnullorum languida ac febriculosa. Nam, 'gμ- quod attinet ad acumina sententia. Ium, quibus in noc genere comptu naθη- res ingenium probant suum lateam tenti ne hominum vitium esse an tempo.

rum Ad Insulam parum salubrem cum appulisset olim Seneca , coepissetque febricula tentari, morbum lciis ei dixit esse non hominis. Ita cadit in rem nostram. TEMPu plerim que stylum format, atque in oratio. nem facit E immigrant mores.Inmu- .ue L

sicis ne longi sis a Musis abeamus Musica

in cantu vocum atque nervorum, D. v stidit haec aetas nostra , quem tamen ς ε luperior quae uult, concentum stabi fislem gravem, plenumque authoriola. tatis, modulos nescio quos amamus frequentamenta, quibus concidatur minutim cantus, fractusque dissi liat, a plena illain sonora vocum vis ae potestas enervetur, revoeati

praemissiqae ex insperato numeri. 3 eollifi

265쪽

Jr ACADEMIA I.

collisi durius soni , suspensa illico

vox , ibi minime expectes ampurata, artis hodie medulla sunt, plausumque multitudinis consequuntur. Simili An non haec eadem in oesi per er- Τηρ itas Sacietas jam nos solidae suavi-P,U talis Cepit delicias e tuc quaerimus Vibratae aliquot sententiolae, dicta punctim aculeata, inaequalium

morsiunculae numerorum , haec lan

guentem plerunque gustum irritant, oscitantique hujus seculi palato apprime sapiunt. Cum interim digna illa Musarum species , aequabiliique numerorum volubilitas , ac nativi carminis mollitudo proistis argutiarum praestigiis facilescontemnatur. p,. . Sed quantum isti deficiunt abde me voluptate proposito Poesi fines, tan- rqm ' tum finem eundem posterior Poeta

δὲ se Visum classis excedit illi si loquo a

ιμ- tur, vix ut illi videantur canere bifilliciti vero ita canunt , ut non videant ut

cuiquam loqui limati illi quidem, sed exesi hi copiosi, ac contumaces utrique procii a destinato, illi aurei defraudant, hi fatigant. Praecipiti opinor Poetaehquo hac altera com blectar hominum classe. Illas aio in a cute animas, coelo capita alta se

266쪽

rentes , nubes, inania perpetuo captantes, centum linguas, centum ora vel in culice deposcentes et uno verbo illam Gigant eam Poetarum Grandia sobolem , quam in quotidiano sermone tui minamus omnes, dictiique. ii figimus, non tamen omnes, quid ruta

enim dissimulemus non , inquam, quotquot hic sumus omnes perinde fugimus. Nimirum arripuit, tenetque hic tumor aetatem nostram , ut iusto majora omnia pervelimus in

L E CRE se EN TIB usin dies, munis di veluti seni, corporibus, proceriores tamen animos contumaci in reique geramus. Considerate quibus se uia amicimur, vestes olim laneae erant vitium etiam Patriciorum; nam seri cum ρ- non tam vestimentum , quam Ornamentum fuit adeo ut Valeriani Imperatoris aetate, sicut Vopiscum scri serieumbentem legi , libra serici penderetur Τμ mi aut librari consecutis inde temporibus vulgarior aliquanto ejus usus vilior fuit, diu tamen mansit apud nobilitatem hodie opificum vulgusae sellularii, serieatiis holo sericati

translacent. Quid ornamenta domorum quid aulaea textili auro illum ianatas quid vela acu picta pro forta 6 bus

olim erat.

267쪽

uer ACADEMIA I. bus quid rhedae, currus penetriumphales quid peregrinantis gulae inque succos omnes inquirentis industria quid purpura 'quid argentum ' quid domesticum servitium quantum luxuria fastuque superiorem aetatem antecellunc Orationis msi idem in morbus. Exaggeratas olim A ge eminentesque dicendi notas, quibus fρ sermoni conciliabant veteres admi

rationem , quali diuturna conluetudine protritae Iam sint, admirationemq; longo usu amiserint nos longe liberalius considentiusque sustollimus f&, quo loco illi caute desierunt ruinam veriti, si progrederentur ultra nos sapientiores inde volatum explieamus, deque victa antiis quitate per casum liberi , plauden . tesque triumphum agimus. Hinc O--ἡῖ mnia supra famamis fidem. VIR BAvasorum tanquam Asc sono quaesita, non ar captu sententia prodigaliter elata,mobtorto veluti collo per nubes tracta versus de musto, Hacu fervidi dictio tota superba minax, que que Tyranno similis, mali metuiquam amari. Has vero bullatas nugas dum projiciunt anhelantes isti Recitatores auriumque carnifices;

268쪽

Ac ADEM A I. Is quam ingenti spiritu dicunt, Deus

immortalis, quam hiante ore bucincisque inflatis personant , perinde quasi pondus dare fumo, quod ait ille , connitantur In conventu hoc eo nostro audimus interdum semipo M .

tas nescio quos clibere ego apud vos

loquor , iram plerosque vestrum vidi I fletia ad hujusmodi spectacula risum ma p. tantia pa compescentes,) qui in Musarum choro si Apollinem agerent nae illi non agerent tam gloriose Resistunt initio parumper ea quidem specie. ut jam intelligas adornari pomparum fercula mox verba sensim eliquantproponuntque per otium contem plandari sententiam circuitumque verborum antequam desinant, lucpendunt nonni nil quasi finiendi an .cipites incertiques an quod haerentem in labiis orationem aegre expediant prae dulcedine demum expres.so, quod supererat verbo ambitum illum orbemque sententiae festivo ridentique nutu capitis concludunt: inter haec ad auditores identidem Oculis provocant, ac mercedis loco plausum emendi canes; quem si forte sibi consequi videantur , tum vero beatuli et caelum quadrigis inve- 1 huntur

269쪽

liuntur Iovisci funditant illico vermius , qui pronunciantis exhauriant anhelitum grandes carminum ossas, quibus vel Cerbero spiritum intercludant, iterum ac saepius ingeminant; stillant ex oculis rorem, gaudio immo die gliscunt, colliquescunt. Cum tamen sesqui versus isti si denique exprimantur, neque succi, neque sani quidquam habeant, praeter ellu vias inania' sonantium verborum. Neque vero haec a me dicuntur eas gratia , udd immania istorum car--rimis mana nostro e choro lubmovenda rotis penitus existimem quin potius sicuti, qui cothurnos aut soccos venindunt cothurnum ex ossicina suspendunt in via praegrandem enormi quemagnitudine conspicuum , qui nul

lius quidem pedibus usui esse possit;

sed documento sit praetereuntibus ibi cothurnos confici distrahique; Sic ingentium haec portenta carminuti equidem ante fores harumce aedium proposuerim, ut si miniis euiusquam praeterquam Gigantum pedibus accommodata sint, tanquam insignia saltem ac simulacra metroistum significent in hae schola habiles phetico operi versus conrotinari.

270쪽

ora Damara I. et 7. Haec dum Sadoletus faventem iis rum In modum concione diceret, intersistere continud cogitur, excitato in vicinia ingenti hominum clamo. re , incertum plaudentium , an exsibilantium Scilicet ad Senatum in tempore accedebat Poetarum additamentum Camillus Quernus o Camiianopolitanus, is, quem Roma Princi upi blandita Archi poetam paulo ante salutaverat. Cum enim audisset, ehψιὸ cli conventum haberi maximum μ. Poetarum, ratus absque se Patrum numerum haud legitimum fore proinperavit quantum per quadrupedem licuit ad vulgi clamores subinde restitantem. Nec aliam induit speciem Du,

ab ea, qua pridi laberina in Insul ipsi a plaudente Po Romano trium- - :

phaverat. Elephantum conscendi re ι- tapete Babilonico instratum , par deuii . simque argenteis crepitaculis circumsonantem rapse segmentata veste conspicuus , rejecta in humeros ver sit culore chlamydula manu lyram tangebat, obviosque Romanos Proceres extemporario carmine compellabat capiti illi eadem corona Graisa inerat perplexa pampino, lauro,bras ej Udi

sicaque, qua super Tiberim publico

SEARCH

MENU NAVIGATION